หวงของเล่น

มาร์คัสขึ้นมานั่งบนรถหรูโดยมีอันนานั่งอยู่ข้างกายเสียงเงียบอึมครึมมันทำให้รู้สึกอึดอัดไปหมดอันนาพยายามตั้งสติเธอไม่รู้จะพูดอะไรกับมาคัสจนกระทั่ง

"เธอชอบมันใช่ไหม.?" มาร์คัสเอ่ยขึ้นมาเสียงเรียบ

"ชอบ..?" อันนาไม่เข้าใจกับคำถามที่มาร์คัสกำลังพยายามสื่อกับเธอ

"ไม่ต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้ฉันรู้ว่าเธอชอบไอ้เดวิดนั้นใช่ไหม ปล่อยให้มันสัมผัสมือทำไม" ไฟพายุโหมกระหน่ำลูกที่สองกำลังเกิดขึ้นแต่รูปนี้เหมือนพายุทอร์นาโดที่จะทำลายอันนาให้ย่อยยับลงตรงหน้า

"อันนาเปล่านะคะคุณมาร์คัสก็เห็น..!" อันนาหันมาปฏิเสธเสียงแข็งเพราะเธอไม่ได้ทำอะไรเลยการที่มาวันนี้เพราะมาร์คัสบังคับให้เธอมาเธอก็มาโดยที่ไม่ได้รู้เรื่องเลย

"ฉันต้องฉีกสัญญามูลค่าหลายพันล้านเพราะใครล่ะ ที่ทำให้ฉันหัวเสีย" มาร์คัสหันมาพูดตะคอกเสียงดังใส่อันนาเขาตอนนั้นหัวเสียเป็นอย่างมากเพราะรู้สึกว่ากำลังโดนหมิ่นศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย

"อันนาไม่รู้ค่ะ คุณจะให้อันนาทำยังไงคุณเป็นคนฉีกสัญญาเองนะคะ" อันนาหันมาเถียงอย่างไม่รู้สึกเกรงกลัวแล้วเพราะตอนนี้เธอรู้สึกว่าเธอไม่ได้รับความเป็นธรรมจากผู้ชายที่เอาแต่ใจตรงหน้า

"ดีปากเก่งดีนัก" มาร์คัสเอื้อมมือไปบีบปลายคางของอันนาบังคับให้อันนาหันเงยหน้าขึ้นมองเขาและสบตาของเขา ที่เต็มไปด้วยความเกรี้ยวโกรธที่แทบจะปะทุออกมายิ่งกว่าระเบิดภูเขาไฟ

"จำไว้นะอันนา ทุกตารางนิ้วบนร่างกายของเธอเป็นของฉัน อย่าให้ใครใช้สายตาแบบนั้นมองเธออีก อย่าให้ใครคิดจะมาพรากเธอไปจากฉัน เธอเป็นของของฉันจำเอาไว้.!" มาร์คัสพูดกับอันนาพร้อมกับบีบไปที่ปลายคางมน

"ปล่อยอันนานะคะ อันนาเจ็บ!" อันนาใช้มือทุบตีไปที่หน้าอกหนาพยายามแกะมือที่แข็งราวกับคีมเหล็ก

"ถ้าไม่อยากเจ็บแบบนี้อีก ก็จำเอาไว้คนอย่างเธอ มีค่าให้ฉันแค่ขัดดอกแทนพ่อของเธอมาร์คัสสะบัดมือออกจากใบหน้าเล็กหน้าของ" อันนาแดงเถือกด้วยแรงรอยบีบ

อันนานั่งชิดขอบหน้าต่างรถมองออกไปที่วิวทิวทัศน์ด้านนอกด้วยใจที่เหม่อลอยเธอไม่รู้ว่าเธอจะต้องจมปลักอยู่กับสถานการณ์นี้อีกนานแค่ไหนแล้วนี่มหาศาลท่วมหัวที่พ่อเธอสร้างไว้มันจะหมดลงเมื่อไหร่หัวใจของเธอมันหนักอึ้งจนอยากจะหายไปจากโลกนี้

อยู่ดี ๆ รถหรูก็จอดลงตรงบริเวณคาเฟ่เล็กๆ แห่งหนึ่งซึ่งประดับประดาไปด้วยดวงไฟเป็นคาเฟ่ที่มีร้านขนมหวานและร้านอาหารในตัวแต่วันนี้กลับไม่มีผู้คนอันนาเพ่งมองออกไปจากรถหรูมีเพียงรถของมาร์คัสคนเดียวเท่านั้นที่จอดอยู่

"จะมองอีกนานไหมลงมาสิมาร์คัสพูดเสียงเรียบนิ่งขณะที่เห็นว่าอันนาจ้องมองที่คาเฟ่ตาไม่กระพริบ

บอดี้การ์ดที่ตามมาทางด้านหลังรีบวิ่งมาเปิดประตูรถให้กับมาร์คัสและอันนาอันนาก้าวขาเรียวเล็กลงไปเหยียบที่พื้นบอดี้การ์ดทุกคนโค้งคำนับและยืนเข้าแถวเพื่อให้มาร์คัสและอันนาเดินเข้าไปในคาเฟ่

"ยินดีต้อนรับค่ะนายท่าน" เสียงพนักงานนับสิบชีวิตทักทายมาที่มาร์ทัสอย่างเป็นกันเอง

มาร์คัสพยักหน้ารับแล้วเดินตรงไปที่ห้องอาหารที่มีบริการเดินนำไปอยู่บรรยากาศวิวทิวทัศน์ยามค่ำคืน แสงไฟประดับประดา

แต่กลับมองแล้วอ้างว้างมันทำให้อันนาเหงาสุดหัวใจเธอคิดว่าบนโลกนี้น่าจะเหลือเพียงแค่เธอคนเดียวที่ยังไม่เคยสัมผัสความสุขของชีวิตอันนาเดินตามมาคัดไปอย่างไม่เต็มใจนัก

"เชิญครับนายท่าน ผมเตรียมทุกอย่างตามที่นายท่านสั่งเรียบร้อยครับ" บริกรที่ผายมือให้มาค้าเดินตรงไปที่โต๊ะดินเนอร์สุดหรูที่เขาได้สั่งเตรียมเอาไว้เพื่อจะมาทานข้าวเย็นกับอันนา

"เออให้อันนายืนรอตรงนี้ไหมคะ" อันนาที่ไม่กล้าแม้แต่จะก้าวเข้าไปในห้องเพราะเธอเห็นว่ามันหรูหราเกินกว่าที่จะเป็นที่ของเธอ

มาร์คัสที่หยุดเดินแล้วหันมามองหน้าอันนาพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นเชิงเป็นสัญลักษณ์ว่าเขาไม่ได้ให้อันนาถามหรือออกความคิดเห็นก็ไม่ควรต้องออก

"ทำไมเธอต้องรอข้างนอก ในเมื่อฉันให้เธอมากับฉัน" มาร์คัสพูดเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยพลังงานอำมหิตที่อยากจะหลอมละลายร่างบางของอันนาให้กองอยู่ตรงหน้า

อันนาไม่รู้จะพูดอะไรเธอได้แต่ก้มหน้าก้มตาเพราะเธอคิดแล้วว่าต่อให้พูดอะไรมันก็คงไม่ได้ทะลุเข้าไปในจิตใจของคนหยาบกระด้างอย่างมาร์คัส

จะยืนบื้ออีกนานไหม..! หรือจะต้องให้ฉันปูพรมแดงให้เธอเดินเข้ามา"

มาร์คัสยังคงยืนคอยอันนาให้เดินตามเขาเข้ามาในห้องอาหาร เขารู้สึกอารมณ์เสียที่เห็นอันนาทำหน้าตาบูดบึ้งตลอดเวลา ทีตอนอยู่กับไอ้เดวิดส่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไปให้แต่อยู่กับเขาทำเหมือนจะเป็นจะตาย

สองเท้าเล็กของอันนาเดินก้าวย่างเข้าไปในห้องอาหารสุดหรู ถูกตกแต่งด้วยแชงเดอเรียประดับประดาด้วยคริสตัล และดอกไม้นานาพันธุ์ที่ถูกจัดวางไว้อย่างดี

อันนาเกิดมาก็ยังไม่เคยเข้าร้านที่หรูหราขนาดนี้แค่เธอสัมผัสกับบรรยากาศเธอก็รู้สึกว่าเหมือนความฝันเกินกว่าที่เธอจินตนาการเอาไว้

มาร์คัสที่เห็นท่าทางอิดออดยิ่งทำให้เขาไม่สบอารมณ์เดินกลับย้อนออกมาแล้วจูงมืออันนาลากเข้าไป

"คุณมาร์คัส.!" อันนาตกใจพูดเสียงดังขึ้นมาทันทีและสะบัดมือของเธอออกจากมือหนาของมาร์คัส

"ทำไม..! อยู่กับฉันเนี่ย มันจะเป็นจะตายนักหรือไง.! ที่อยู่กับไอ้เดวิดเห็นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ส่งยิ้มให้มันจังเลย ทำหน้าให้มันเหมือนกับตอนที่ส่งยิ้มให้ไอ้เดวิดหน่อย"

มาร์คัสยังใช้คำพูดเสียดแทงจิตใจของอันนา เขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร แต่เขารู้ว่าตอนนี้อันนาคือสมบัติที่เขายังไม่เบื่อ และเป็นผู้หญิงที่เขายังต้องการเล่นสนุก ใครก็ไม่มีสิทธิ์มาแตะต้องสมบัติของเขาทั้งนั้น

พอมาถึงโต๊ะอาหาร มาร์คัสนั่งลงที่โต๊ะ แต่.!อันนาที่ยืนจ้องไปที่โต๊ะอาหารอยู่ก็ทำตัวไม่ถูก

เธอไม่กล้าแม้แต่จะเลื่อนเก้าอี้ออกมานั่ง เพราะทุกอย่างมันดูหรูหราจนกลัวว่าจะทำข้าวของเสียหายเธอคิดว่าคงไม่มีปัญญาชดใช้

"รอบนี้อะไรอีกล่ะ จะกินข้าวหรือจะกินอย่างอื่น..?" มาร์คัสเงยหน้าขึ้นมองอันนาสายตาที่คมกริบเหมือนใบมีด ขยับเขยื้อนขึ้นลงเล็กน้อย เขาเคาะนิ้วลงบนโต๊ะทานอาหารอย่างเป็นจังหวะ แล้วเงยหน้าขึ้นมองอันนาอีกครั้งด้วยความไม่พอใจ

อันนาที่ได้ยินคำพูดที่ดูเป็นภัยอันตรายกับตัวเธอเอง ในขณะนั้นอันนาไม่คิดอะไรอีกแล้วนอกจากรีบดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งลงอย่างเรียบร้อย

"ฮึ.!" เสียงในลำคอทุ้มต่ำของมาร์คัสบ่งบอกถึงความพึงพอใจที่อันนายังรู้ว่าอะไรควรทำและไม่ควรทำ

อาหารสุดหรูเริ่มนำมาเสิร์ฟบนโต๊ะใต้แสงเทียน แสงเทียนส่องกระทบใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มของมาร์คัส

อันนาที่เงยหน้ามองอย่างบังเอิญและในจังหวะนั้น ราวกับเธอต้องมนต์สะกดจากรูปปั้นที่พระเจ้าสรรสร้าง อันนาเผลอจ้องใบหน้าที่หน้าหลงไหลนี้

เธอเริ่มพิจารณารูปลักษณ์ที่ดู โหด ดิบเถื่อน แต่แฝงไปด้วยเสน่ห์อันเย้ายวนมาร์คัสเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงทุกคนไม่เคยปฏิเสธที่จะขึ้นเตียงกับเขา

"มองอะไร! หรือเมื่อคืนไม่อิ่ม?" มาร์คัสที่รู้สึกได้ว่ามีคนแอบมองเขาอยู่ จึงได้จับผิดคนตรงหน้า มาร์คัสนึกสนุกอยากจะแกล้งอันนาขึ้นมา

"เปล่าซักหน่อยค่ะ!" อันนาปฏิเสธเสียงแข็งแล้วหันหน้าไปทางอื่นเพราะไม่อยากคุยกับคนนิสัยเสียอย่างมาร์คัส

"ยังจะปฏิเสธอีกหรอ ก็ฉันเห็นอยู่ว่าเธอมองหน้าฉัน"มาร์คัสทำเสียงเข้มขรึมทั้งที่ในใจหัวเราะไปไม่รู้กี่รอบแล้วที่เห็นว่านกน้อยในกรงทองสันเทิ้มทุกครั้งที่พูดกับเขา

ตอนนี้มาร์คัสกลับรู้สึกอารมณ์ ดีที่เห็นสายตาคู่นั้นจ้องมองมาที่เขาเพียงผู้เดียว เขาไม่ต้องการให้สายตาคู่นั้นจ้องมองผู้ชายคนไหนอีก

บรรยากาศทุกอย่างดูเป็นใจ แล้วเหมือนทุกอย่างจะผ่านไปได้ด้วยดี หากมองผิวเผินจากภายนอกอันนาและมาร์คัสเหมือนคู่รักที่เพิ่งคบกันใหม่ ๆ แต่ใครจะรู้ว่านั่นคือเจ้าหนี้กับลูกหนี้อันนาจะต้องทำยังไงกับชีวิตในกรงทองนี้ต่อไปดี.....