Share

ตอนที่72ชาบูร้อนๆมาแล้วจร้าาา

last update Last Updated: 2025-06-02 15:57:21

หลังจากที่แต่ละคนได้ชิมชาไข่มุกคนละแก้ว พอจบแก้วของตัวเอง ก็เริ่มผลัดกันตักชาอีกหม้อบ้าง ลองชิมชาเขียวใส่นมอ่อนหวานแบบเสี่ยวอี้ หรือชาแดงหอมลึกแบบที่ตงเจี้ยนเลือก เสี่ยวหนี่เองก็ละเลียดชาอู่หลงกลิ่นคั่วหอมปนความหวานนุ่มของนมสดกับน้ำผึ้งที่เธอชงไว้ก่อนหน้า

หม้อชาแต่ละหม้อถูกจัดวางเรียงอยู่ริมโต๊ะไม้ กาน้ำร้อนยังส่งไออุ่นบางเบา ข้างๆ กันนั้น เสี่ยวหนี่กับเสี่ยวอี้ก็เริ่มเตรียมของสำหรับมื้อหลัก หม้อไฟชาบู ทั้งคู่ขะมักเขม้นหั่นผัก หันเนื้อสัตว์จนบางเฉียบ สไลค์เต้าหู้ ผัก เห็ดและอื่นๆ จัดวางเรียงรายบนถาดไม้ไผ่ ข้างๆ ยังมีถ้วยเล็กใส่น้ำจิ้มรสจัดเตรียมไว้พร้อม

ตงเจี้ยนกับหยางลี่ก็ยังคงช่วยเหลือตามถนัด หยิบจับของมาให้ แกะขนมที่ซื้อมาใส่จาน หรือช่วยหั่นเล็กๆ น้อยๆ พลางพูดคุยกันเรื่องต่างๆ

เมื่อทุกอย่างพร้อม ทั้งสี่คนจึงนั่งล้อมวงรอบหม้อไฟ น้ำซุปในหม้อกลางเริ่มเดือดปุดๆ กลิ่นหอมของสมุนไพร น้ำต้มกระดูกและเครื่องเทศอ่อนๆ ลอยคลุ้งอบอวลไปทั่วห้อง

หยางลี่เป็นคนแรกที่ได้ลองชิมคำแรก เขาหยิบเนื้อจุ่มที่พึ่งลวกพอพอดีเข้าปาก แล้วก็เงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้มกว้าง ตาเป็นประกายเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นใหม่

“อาห
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่145อิจฉา

    โรงเตี๊ยมบ้านโจวเสี่ยวหนี่กำลังยุ่งอยู่กับการทำอาหารในครัวของโรงเตี๊ยมบ้านโจว ความร้อนอบอ้าวจากเตาและกลิ่นเครื่องเทศต่างๆ ทำให้เหงื่อไหลรินจากหน้าผากไปจนถึงคาง แต่แววตากลับเต็มไปด้วยความมั่นใจและดีใจ ทุกอย่างที่ตั้งใจไว้กำลังสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี“สำเร็จแล้ว!” เสี่ยวหนี่พูดกับตัวเองเบาๆ พร้อมยิ้มออกมาอย่างพอใจในความพยายามที่ผ่านมา เมื่อได้ยินเสียงน้ำเดือดในหม้อเครื่องเทศที่ต้องปรุงรสก็รีบหยิบชามใบใหญ่ขึ้นมารินน้ำซุปใส่ในถ้วย ราดด้วยซอสที่เพิ่งปรุงเสร็จใหม่ๆ ก่อนจะจัดจานออกไปยังโต๊ะลูกค้า ที่กำลังรอคอยความอร่อยอยู่“ยกไปเลยใช่ไหมเจ้าค่ะคุณหนู” เสี่ยวอี้ถาม “ยกไปได้เลยกำลังร้อนๆ หอมๆ โต๊ะริมหน้าต่างทางซ้ายบน”แต่ยังไม่ทันที่เสี่ยวหนี่จะได้พักหายใจหรือทำอะไรเพิ่มเติม เสียงของเหม่ยซูก็ดังขึ้น“เสี่ยวหนี่มีคนอยากจะคุยกับเจ้า” บุรุษสองคนก็เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เสี่ยวหนี่หันไปมองคนของแคว้นซีเป่ยยืนอยู่ที่ทางเข้าพร้อมกับประสานมือนอบน้อม“คุณหนูเสี่ยวหนี่... ข้านำบัญชาของไท่จือโจวชัวมาเพื่อขอซื้อผงปรุงรสโจวรสเด็ดจำนวนมากขอรับ” ชายคนนั้นพูดเสียงเข้มขรึมแต่ก็มีความสุภาพในตัวเสี่ยวหนี่ตาโตด้ว

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่144สมหวัง

    จ้าวหรานเจียวตอบทันที ด้วยน้ำเสียงที่ทั้งตื่นเต้นและยินดีอย่างสุดขีด สายตาของนางเต็มไปด้วยความเคารพ และในใจเต็มไปด้วยความดีใจจนแทบจะเต้นออกมาไทเฮามองนางด้วยแววตาเยียบเย็น ก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ"ข้ารู้ดีว่าความสัมพันธ์ของเจ้ากับหยางชินอวี้ไม่ธรรมดา ถ้านางได้ตำแหน่งนี้เจ้าคงจะเป็นผู้ที่ได้รับเกียรติไม่น้อย เช่นนั้นควรจะรับรู้เรื่องนี้ก่อนใคร ข้าเองก็ถูกใจเจ้าไม่น้อย หวังว่าหลานสาวของจ้าวหรานเจียวจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง"จ้าวหรานเจียวก้มศีรษะอย่างสุภาพแต่ในใจกลับเต้นแรงยิ่งขึ้น ขอโทษที่ไม่สามารถทำตัวให้สงบได้ แต่คงไม่มีอะไรมากไปกว่านี้แล้วที่จะทำให้จิตใจของนางเต้นรัวได้ขนาดนี้"เพคะ ขอบพระทัยไทเฮาที่โปรดให้ข้าได้รับความเชื่อมั่นในครั้งนี้ ข้าจะทำหน้าที่นี้ให้ดีที่สุด เพื่อไม่ให้ฝ่าบาทและไทเฮาผิดหวัง" จ้าวหรานเจียวกล่าวด้วยความมั่นใจ รู้ว่าโอกาสนี้คือช่วงเวลาที่ต้องพิสูจน์ตัวเองอย่างจริงจังไทเฮาฟู่ฉีพยักหน้าช้าๆ พร้อมกับส่งรอยยิ้ม"ดีมาก... ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถสนับสนุนและทำให้ความสัมพันธ์นี้สำเร็จได้เช่นที่ข้าคาดหวัง"จ้าวหรานเจียวยิ้มตอบอย่างนอบน้อมและเคารพในทุกคำที่ไทเฮาพูดออกมา ก่อนที่

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่143 โชคของหยางชินอวี้

    ห้องของหยางลี่ถูกปกคลุมด้วยแสงไฟอบอุ่นจากตะเกียงขนาดเล็ก กลิ่นหอมจางๆ ของเครื่องเทศและอาหารยังกระจายอยู่ในอากาศหยางชินอวี้ยืนอยู่ตรงหน้าประตูห้อง ดวงตาพราวประกายในชุดเก่งอันงดงาม หญิงสาวที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ แม้จะมีพิซซ่าที่ดูแปลกตาอยู่ในมือ ซึ่งไม่เหมือนพิซซ่าที่ทุกคนคุ้นเคย แป้งบิดเบี้ยว ขอบไหม้เกรียมแผ่นบางในบางจุดไม่สุกบ้าง และเครื่องหน้าที่เกือบจะเละจากการพยายามทำมันขึ้นมาอย่างเต็มที่แต่หยางชินอวี้ก้าวไปอย่างมั่นใจ สะบัดชายแขนเสื้อที่พลิ้วไหวให้ดูสง่างาม แม้กระทั่งในยามนี้ ที่รู้ว่าพิซซ่าในมือไม่สมบูรณ์แบบเลยสักนิด“ฝ่าบาท... ข้านำพิซซ่าของข้ามาถวายเพคะ” เสียงหยางชินอวี้แผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นหยางลี่เงยหน้ามองจากจานพิซซ่าของเซียหยาที่กำลังกินอยู่ หันกลับมามองขันทีกวงซุนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ด้วยท่าทีที่คลุมเครือ ก่อนจะยิ้มมุมปากนิดๆ พลางพูดขึ้นว่า“ใครกันที่นำเรื่องที่ข้าอยากจะกินพิซซ่าไปบอกเจ้า”ขันทีกวงซุนที่ยืนอยู่ข้างๆ ถึงกับกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ รู้ดีว่าคำถามนี้เป็นการจับผิดอย่างแยบยลจากฝ่าบาท แต่ก็ยังไม่อาจหลบหลีกได้หยางชินอวี้ที่ได้ยินคำถามนั้นรู้สึกถึงความตึงเค

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่142คิดถึงคนทำ

    ภายในตำหนักหลวงยามค่ำกลิ่นหอมของชีสละลายผสานกับเครื่องเทศอบอวลไปทั่วห้อง เหนือถาดที่วางพิซซ่าชิ้นร้อน กลิ่นออริกาโน่อ่อนๆ ลอยขึ้นมาปะทะปลายจมูกหยางลี่ก้มหน้าลง สูดลมหายใจอย่างช้าๆ ดวงตาคมกริบปิดลงราวกับปล่อยให้ความหอมละมุนพาเขากลับไปยังคืนเก่าคืนหนึ่งในห้องครัวที่มีรอยยิ้มสดใสของใครคนหนึ่งประดับอยู่ตรงข้ามโต๊ะไม้เก่าหยางลี่ลืมตาขึ้นช้าๆ จ้องมองพิซซ่าตรงหน้าพลางเผยรอยยิ้มอ่อนๆ บนใบหน้าเข้มขรึมของตน ตงเจี้ยนที่ยืนอยู่ด้านข้าง สังเกตสีหน้าของหยางลี่ได้ทันที จึงยิ้มกว้างพลางเอ่ยเสียงสดใสว่า“สมใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ หอมเหมือนพิซซ่าที่เสี่ยวหนี่ทำไม่มีผิด แบบนี้อีกหน่อยฝ่าบาทต้องโปรดพิซซ่าเป็นประจำแน่นอน”หยางลี่เหลือบตามองตงเจี้ยนครู่หนึ่ง ก่อนจะกล่าวช้าๆ“ข้าคิดว่า…นำตัวเสี่ยวหนี่กลับมาทำให้ข้ากินดีกว่าจะได้กินเมื่อไหร่ก็ได้ทุกเวลา”คำพูดนั้นเรียบง่ายแต่แววตาที่สะท้อนกลับซับซ้อนนัก…เต็มไปด้วยความโหยหา ความคิดถึงและความรู้สึกที่ไม่เคยจางลงเลย ตงเจี้ยนหัวเราะเบาๆ พยักหน้าอย่างรู้ทัน“อยากกินขนมหรือคิดถึงคนทำกันแน่พ่ะย่ะค่ะ”หยางลี่ไม่ได้ตอบอะไร เพียงยิ้มมุมปากบางๆ พลางจ้องพิซซ่าตรงหน้า…แต่หัวใ

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่141มันไม่ง่าย

    ภายในห้องเครื่องตำหนักองค์ชายรอง นางกำนัลหลายคนกำลังตระเตรียมวัตถุดิบอย่างขะมักเขม้นหยุดนิ่ง เสียงขันทีกวงซุนที่อ่านพระบัญชาดังขึ้น กึกก้องและชัดถ้อยชัดคำ“ฝ่าบาทมีพระราชประสงค์ให้ นางกำนัลเซียหยา เป็นผู้ปรุงพิชซ่าถวายในคืนนี้”เซียหยาประสานมือแล้วย่อกายลงรับบัญชา ดวงหน้าขาวนวลเปื้อนรอยยิ้มน้อยๆ ที่อาบแววซึ้งทันที“หลิงเซียหยารับบัญชาฝ่าบาทเพคะ…”เงยหน้าช้าๆ ดวงตาไหววูบบางเบา เงียบงันเพียงครู่หนึ่งก่อนจะพึมพำกับตนเอง“หากเสี่ยวหนี่อยู่ที่นี่…ฝ่าบาทคงไม่ต้องมีบัญชาถึงข้า…สินะ”เสียงแผ่วเบาดั่งลมหายใจ หลุบตาลงมองมือที่กำลังจะนวดแป้ง แววคิดถึงเอ่อล้นขึ้นในดวงตาใส“เฮ้อ…เสี่ยวหนี่…เมื่อไหร่เจ้าจะกลับมา…ข้าเองก็คิดถึงเจ้านะ…”ปลายนิ้วของเซียหยาวางลงบนแป้งอย่างเบามือพร้อมกับยิ้มบางๆ กับตัวเอง ราวกับเห็นร่างที่คุ้นเคยที่เคยยืนอยู่ตรงนี้ กำลังหัวเราะเฮฮา ทำอาหารอย่างคล่องแคล่ว“แต่ข้าสัญญา…ข้าจะทำให้สุดฝีมือ...ให้สมกับที่มีเจ้าเป็นครู พิชซ่านี้…จะต้องอร่อยที่สุดเพื่อให้ฝ่าบาท...คิดถึงเจ้า...มากขึ้นอีกหน่อย” เสียงเซียหยาแน่นหนักขึ้นเล็กน้อยแล้วเริ่มลงมือทำพิชซ่าภายในห้องเครื่องตำหนักหยางชินอว

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่140พิชซ่า

    หยางชินอวี้นิ่งงัน ดวงหน้าเรียบเฉย หากในดวงตาค่อยๆ ฉายแววตระหนัก หยางชินอวี้พยักหน้าช้าๆ ก่อนจะวางพัดลงบนถาด แล้วลุกขึ้นยืนอย่างสง่างาม“ก็ได้…เจ้าน่ะพูดถูก ถึงเวลาแล้วที่ข้าควรจะไปแสดงตัวให้ชัดเจนเสียทีว่าใครคือคนที่ควรอยู่ข้างฝ่าบาท…” แววตาของ หยางชินอวี้แปรเปลี่ยนแข็งกร้าวอย่างเงียบงัน ภายในตำหนักหยางลี่ทอดมองออกไปยังลานกว้างนอกหน้าต่างที่เต็มไปด้วยหิมะขาวสะอาด ตงเจี้ยนยืนกอดกระบี่อยู่ข้างๆ“…ข้าอยากกินพิชซ่าสูตรของเสี่ยวหนี่” พูดขึ้นลอยๆ ราวกับเป็นคำรำพึงที่เล็ดลอดออกจากใจตงเจี้ยนขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะตอบขึ้นหลังคิดอยู่ครู่หนึ่ง“พิชซ่าหรือพ่ะย่ะค่ะ”“อืม…แผ่นแป้งกรอบนอกนุ่มใน กลิ่นหอมอบอวล น้ำซอสเข้มข้น…มีชีสที่เยิ้มยืดดั่งหยาดไหม…” หยางลี่พยักหน้าช้าๆ ตงเจี้ยนหัวเราะเบาๆ “ฝ่าบาทพรรณนาราวกับกวีเชียวพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยเองก็ยังจำรสชาติของพิชซ่าได้แม่น…ยำรสอาหารที่ต่างออกไกลิ่นสมุนไพรชิดหนึ่งที่หอมบนแป้งที่อบจนเกรียม” ตงเจี้ยนชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะตบมือเบาๆ “ข้าน้อยลืมไปเสียสนิท…ตอนนั้นในงานเทศกาลเหมันต์คนที่ปรุงพิชซ่าในห้องเครื่องไม่ใช่เสี่ยวหนี่ แต่เป็น เซียหยานางในห้องเครื่องท

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status