Share

ตอนที่80กล่องเก็บความลับ

last update Terakhir Diperbarui: 2025-06-09 18:07:11

ตงเจี้ยนก้าวเข้ามาในห้องเครื่องอย่างสง่างาม ท่วงท่าผ่อนคลาย มือไพล่หลังเหมือนปราศจากธุระสำคัญใด แต่ภายใต้อกเสื้อ เขาแนบไว้ด้วยจดหมายลับจากหยางลี่ ที่กำลังร้อนๆ คนเขียนอย่างห่างลี่ที่ร้อนรนเพราะทนคิดถึงเสี่ยวหนี่ไม่ไหว ฮ่องเต้ผู้ยิ่งใหญ่ที่กำลังปิดบังฐานะและหัวใจที่คิดถึงหญิงสาวผู้หนึ่งอย่างไม่อาจกลั้นได้อีก และกล่าวอ้างกับตงเจี้ยนว่าต้องการทดสอบว่าติดต่อกับเสี่ยวหนี่ได้ทาง การส่งจดหมายจริงๆ

“กลิ่นอะไรหอมถึงเพียงนี้” เขาเอ่ยขึ้นทันทีที่ก้าวพ้นธรณีประตู เสียงเข้มทว่าเจือรอยยิ้มเหมือนคนอารมณ์ดีที่สุดในยามนี้

เสี่ยวหนี่กำลังยัดพิชซ่าคำใหญ่ใส่ปากแล้วดูดนิ้วที่เปื้อนนิ้วอยู่ พอเห็นเขาก็ยิ้มแหย ๆ

“อาหารชนิดนี้เรียกว่าพิชซ่าค่ะ...ข้าเพิ่งอบเสร็จสำหรับให้ท่านอ๋องน้อยเฟยเทียนกับองค์ชายรอง และพวกเรา”

ตงเจี้ยนยกคิ้ว หรี่ตามองถาดพิชซ่าที่ตอนนี้เหลือเพียงไม่กี่ชิ้น มีแต่รอยมือเล็กๆ ของอ๋องน้อยที่คอยหยิบกินอย่างเอร็ดอร่อย

อวี่หรงที่นั่งพิงกรอบหน้าต่างอยู่ด้านหลังยิ้มเยาะ

“มาช้าเอง ใครเขาจะเก็บส่วนของ…คนอื่นไว้ให้”พูดเหมือนพูดลอยๆไมไ่ด้มองหน้าคนเข้ามาใหม่ด้วยซ้ำ

"แย่จริง ความสัมพันธ์ของเราแย่ลงใช่ไหม
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่197 คนร้ายที่แท้จริง

    หยางลี่ขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“เป็นชวีหยาขอรับ...นางแค้นที่เสด็จแม่ส่งนางไปอยู่ตำหนักเย็นหลังจากที่ถูกลงทัณฑ์ แต่ข้าก็ไม่คิดว่านางจะกล้าทำเช่นนี้...ในเมื่อที่ผ่านมานางเติบโตมาพร้อมข้าใต้การเลี้ยงดูของเสด็จแม่ ช่วยงานเสด็จแม่อยู่ตลอด เคารพเหมือนมารดาและไม่เคยกล้าคิดร้ายกับเสด็จแม่”คำพูดของหยางลี่ทำให้ไทเฮาขมวดคิ้วมากขึ้น ไทเฮาฟูฉีลุกขึ้นนั่งตรงยิ่งฟังยิ่งรู้สึกไม่ค่อยเข้าใจ ไทเฮาถามด้วยความสงสัย“ชวีหยาหรือ เท่าที่ข้าเห็นนางมาแต่เล็ก...ข้าไม่ได้เห็นความน่าสงสัยอะไรในตัวนางเลยนะ ยิ่งในตอนนี้นางลำบากมากอยู่แล้วย่อมไม่ใช่คนที่มีเขี้ยวเล็บเหลือแล้ว” ไทเฮาฟูฉีขมวดคิ้วเข้มขึ้น“แม้แต่คนใกล้ชิดของนางอย่างหรูซินยังทอดทิ้งนาง ข้าไม่คิดว่านางจะทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างแน่นอน”หยางลี่นิ่งไปเล็กน้อย ท่าทางเหมือนกำลังทบทวนคำพูดของไทเฮาแล้วคิดว่าไทเฮาอาจจะพูดถูก ในหัวของหยางลี่ก็ยังเต็มไปด้วยคำถาม“อาจจะเป็นเพราะนางไม่เหลือทางเลือกแล้วก็ได้...นางคงรู้สึกว่าหลังจากที่โดนลงทัณฑ์อย่างนั้น นางก็ไม่เหลืออะไรจะเสียอีก” หยางลี่พึมพำเสี่ยวหนี่ที่ยืนอยู่ข้างๆก็เริ่มสงสัยเช่นกัน มองไปท

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่196 ข้าจะรอคำตอบจากเจ้า

    อวี่หรงรีบก้าวเข้าใกล้ คงเพราะเฟยเทียนติดเซียหยาคงตามมาและแอบฟังอยู่ เสียงของอวี่หรงอ่อนลงแต่อบอุ่นราวกับอยากให้เซียหยาหยุดคิด"เห็นไหมล่ะ ขนาดเด็กน้อยยังไม่อยากให้เจ้าจากไป แล้วข้าเองก็ไม่อยากให้เจ้าไปเหมือนกัน เรื่องนี้ข้าสัญญา ข้าจัดการได้ ข้าจะปกป้องเจ้าให้ปลอดภัยแค่เจ้าอดทนรอหน่อย"เซียหยาเบิกตากว้างหยุดชะงักเพราะไม่คาดคิดว่าอวี่หรงจะพูดแบบนี้ จิตใจหวั่นไหวเล็กน้อย แต่ยังคงตอบปัดอย่างลังเล"ข้าเข้าใจทุกอย่างแต่ข้าก็ต้องไปจริงๆ องค์ชายรองอวี่หรงข้าไม่อยากให้ใครต้องลำบากเพราะข้า"เฟยเทียนปล่อยโฮสะอื้นไห้ฟูมฟายกว่าเดิมขนาดตนเองร้องไห้ขอร้องแล้ว เซียหยายังยึดมั่นจะจากไปยิ่งรู้สึกว่าเซียหยาตั้งใจจะทิ้งตนเองด้วยจริงๆ"พี่สาวเซียหยาจะไปแล้วจริงๆหรือ ข้าไม่อยากให้พี่สาวจากไปเลยฮื่ออออ"อวี่หรงหันไปมองเด็กน้อย แล้วหันกลับมามองเซียหยา"เห็นไหมล่ะ ขนาดเด็กยังห่วงเจ้า แล้วข้าจะปล่อยเจ้าไปง่ายๆได้อย่างไร"เซียหยาเพียงแค่เงียบสายตาหลุบลงคิ้วขมวดเล็กน้อยรู้สึกหนักใจแต่ยังคงไม่ละความตั้งใจใดๆเซียหยาหยุดยืนนิ่งอยู่นาน ดวงตาของนางเบิกกว้างเล็กน้อย สายตาของอวี่หรงที่จ้องมองมาด้วยความห่วงใยทำให้เซี

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่195ไม่เหมาะกับวังหลวงใช่ไหม

    ภายในตำหนักเหยียนหลิงที่เงียบสงบ เสี่ยวหนี่นั่งก้มหน้าอยู่ข้างโต๊ะเล็กมือเล็กๆ เกาะชายเสื้อของหยางลี่แน่นราวกับกลัวว่าเขาจะหายไปจากตรงนั้น สูดหายใจลึก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นดวงตากลมใสที่โศกเศร้าจับจ้องใบหน้าของหยางลี่“ฮองเฮาวันนี้ทำไมออดอ้อนเช่นนี้มีอะไรหรือไม่ อยากให้ข้าทำอะไรให้เป็นพิเศษไหม”หยางลี่ถามยิ้มๆ ยกมือขึ้นเชยคางมนขึ้นสบตาค้นหาความจริงในดวงตากลมเสี่ยวหนี่ส่ายหน้าไปมา“ไม่เพคะ แค่รู้สึกว่าทุกอย่างที่กำลังดำเนินไปมันยุ่งเหยิงเหลือเกินหรือว่าข้าจะไม่เหมาะกับที่นี่”“หือออใครบังอาจทำให้ฮองเฮาของข้าไม่สบายใจกันนะ บอกแล้วอย่างไรเล่าว่าข้าอยู่ข้างเจ้าเสมอไม่ว่าอย่างไรให้วางใจข้า ข้าจะปกป้องเจ้าเอง”"ฝ่าบาท...เสี่ยวหนี่รักการทำอาหาร รักที่จะทำอาหารอร่อยๆ ให้ผู้คนได้กินอย่างมีความสุข ข้าไม่มีทางเอาอาหารไปทำร้ายผู้ใดแน่นอน ข้าจะไม่มีวันทำเช่นนั้นเด็ดขาด"หยางลี่มองเสี่ยวหนี่เงียบๆ แววตาอ่อนโยนอย่างที่สุด คำพูดนั้นตรงไปตรงมา ไร้เล่ห์เหลี่ยมใดๆ เหมือนดวงใจของเสี่ยวหนี่ที่สะอาดและจริงใจ เขาเองก็รู้ดี ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักในฐานะคนเร่ร่อนและพ่อค้าหลี่เขาก็เห็นความใสซื่อที่น่ารัก ความดื้อรั

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่194ข้าหวังดี

    ในคุกหลวงเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและเงียบสงัด เสียงฝีเท้าของทหารที่เดินเข้ามานั้นดังแหวกอากาศที่เงียบงัน ทำให้ทุกสายตาต่างหันมาจับจ้อง เมื่อทหารยกมือชี้ไปที่ห้องขังที่ตั้งอยู่ลึกสุดในคุกหลวง นั่นคือห้องที่ใช้สำหรับคุมตัวผู้ที่ต้องโทษร้ายแรงกุ้ยเฟยชวีหยาที่ถูกคุมตัวมานั้นถูกมัดมือและล่ามเท้าอย่างแน่นหนาใบหน้าแสดงอาการหวาดวิตกและหมดอาลัยตายอยาก ชวีหยาเองไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ก้มหน้านิ่งและไม่พยายามจะดิ้นรนหลีกหนีการจับกุมใดๆ แม้ภายในใจนางเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและความเสียใจทหารสองคนเดินเข้ามาข้างๆ เสียงตะโกนดังออกมาจากทหารที่นำชวีหยาเข้ามา "ข้าได้รับคำสั่งจากองค์ชายรองอวี่หรง ให้คุมตัวกุ้ยเฟยมาที่คุกหลวงจนกว่าฝ่าบาทจะมีคำสั่ง เปลี่ยนแปลง"ชวีหนยายิ้มหยัน“ไม่ต้องห่วงข้าก็ไม่ได้คิดจะหนีไปไหนหรอก...ก็แค่รู้สึกเหมือนว่าชีวิตนี้มันไร้ค่าก็เท่านั้นไม่มีใครให้ห่วงและไม่มีใครห่วงข้า”“หุบปาก แล้วเข้าไปข้างในเสีย” ทหารคนหนึ่งสั่งเสียงดังชวีหยาไม่ตอบอะไรเพียงแค่ก้าวเข้าไปในห้องขังมืดๆ ท่ามกลางความเงียบ ทุกอย่างที่เห็นคือผนังห้องขังที่สกปรกและมืดมิดจนไม่สามารถมองเห็นอะไรได้ชัดเจนทหารหนึ่งในนั้นเ

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่193จะทำอย่างไรดี

    เสียงฝีเท้าของคนเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องไต่สวน ทุกคนในห้องเงียบกริบ รอฟังสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นถัดไป องครักษ์ที่รีบเร่งมาพบหยางลี่ ถือห่อยาที่ถูกค้นพบมาในมือ สายตาของเขามีแววหลากหลายระหว่างความกังวลและความร้อนรนจากสิ่งที่เขาพบ"ฝ่าบาท..."องครักษ์แล้วยื่นห่อยาให้กับหยางลี่ด้วยท่าทีเคารพ ก่อนจะพูดอย่างระมัดระวัง "ห่อยานี้ค้นพบในตำหนักเย็นของกุ้ยเฟยซวีหยา ข้าพบมันหลังจากที่ได้ทำการค้นหาตามคำสั่งขององค์ชายรองอวี่หรง"ทุกสายตาจับจ้องไปที่ห่อยาเล็กๆ ในมือขององครักษ์ผู้นั้น หยางลี่เพียงแต่ยกมือให้เขาวางห่อยาลงบนโต๊ะ ก่อนจะมองไปที่ทุกคนในห้อง"ซวีหยา อย่างนั้นหรือ" เสียงของหยางลี่ดังก้องไปทั่วห้อง เขาจับจ้องไปที่องครักษ์และถามเสียงเย็นชา "เจ้าแน่ใจนะว่าเจอสิ่งนี้ในตำหนักเย็นของซวีหยา"ผู้คุมพยักหน้าอย่างมั่นใจ "ขอรับ... ข้าทำตามคำสั่งและได้ทำการค้นหาทุกซอกมุมจนพบสิ่งนี้..."คำพูดขององครักษ์ทำให้ทุกคนในห้องเงียบกริบไปชั่วขณะ ทุกคนหันมามองหน้ากันและกัน สีหน้าของหลายคนเริ่มไม่สบายใจ เพราะทุกคนรู้ดีถึงความสัมพันธ์ที่ไม่ดีระหว่างไทเฮากับกุ้ยเฟยซวีหยา หลังจากที่ไทเฮาทรงสั่งลงทัณฑ์ให้กุ้ยเ

  • ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน!   ตอนที่192ไต่สวน2

    บรรยากาศยิ่งเคร่งเครียดขึ้น อวี่หรงที่นั่งเคียงข้างพี่ชายขมวดคิ้วแน่น ตวัดสายตามองเสี่ยวหยูอย่างไม่วางใจ ขณะที่เสี่ยวหนี่ที่นั่งอยู่ใกล้หยางลี่ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล มองไปยังเซียหยากับเสี่ยวหยูสลับกันหยางลี่ทอดถอนหายใจเบาๆ ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ทั้งสองต่างยืนยันว่ามิใช่ฝีมือของตน เช่นนั้น…คงต้องค้นหาหลักฐานเพิ่มเติมให้กระจ่างกว่านี้ มิอาจตัดสินเพียงคำพูดได้”เสียงทุ้มดังสะท้อนในห้อง ทุกผู้คนต่างสะดุ้งเล็กน้อย ความกดดันถาโถมเข้ามาหนักหน่วงขึ้นอีกครั้ง โดยเฉพาะจี้เหวินที่ยืนอยู่ด้านหลังสุด แววตาสั่นระริกแต่ต้องพยายามฝืนใบหน้าให้เรียบนิ่ง กลัวว่าความลับที่แท้จริงจะถูกเปิดโปงออกมาในไม่ช้าทันใดนั้น เสียงองครักษ์ดังขึ้นจากหน้าประตู “ฝ่าบาท! กระหม่อมพบหลักฐานใหม่พ่ะย่ะค่ะ”ทุกสายตาหันไปทันที องครักษ์ผู้นั้นคุกเข่าลงแล้ววางกล่องไม้เล็กๆ ไว้บนพื้นตรงหน้าหยางลี่ ก่อนเปิดออกเผยให้เห็น เศษห่อยาสีหม่น ที่มีผงขาวติดอยู่บางส่วนเสียงฮือฮาดังขึ้นทั่วทั้งท้องพระโรง อวี่หรงลุกพรวดขึ้นยืน สีหน้าดุดัน “นี่มันห่อยาที่พบในห้องเครื่องมิใช่หรือ”องครักษ์พยักหน้ารับ “ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อย

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status