หลังจากดีใจจบแล้วพวกนางแม่ลูกจึงเข้าครัวทำมื้อค่ำกันส่วนบิดานางให้นั่งดูทีวีที่ห้องรับแขก พี่ใหญ่เองก็ตื่นเต้นนั่งดูเป็นเพื่อนบิดา นางสอนวิธีเปิดปิดและเปลี่ยนช่องไปดูช่องอื่นๆให้ สองพ่อลูกจึงนั่งติดหน้าจอไม่ห่างนางจึงทำอาหารกับมารดาด้วยผักที่เก็บมากับพี่ใหญ่ ท่านแม่ดีใจมากเพราะเปิดตู้เย็นขนาดใหญ่สองเครื่องของนางเจออาหารมากมายทั้งสำเร็จและจำพวกเนื้อ
ในห้องนอนของนางจะเป็นของกินที่เวฟได้ จำพวกของสดและทำอาหารอื่นๆจะอยู่ในครัวรวมถึงเครื่องดื่มบำรุงร่างกายที่นางนำออกมาจากตู้เย็นในห้องนอนของคอนโด นางชอบตุนเวลาวันหยุดเรียกได้ว่ามีครบทุกอย่างที่บ้านไร่ เวลาที่นางมาจะซื้อจำพวกเนื้อหมูเนื้อปลาเนื้อวัวไว้มีทุกอย่างเพราะนางชอบหลบมาทำหม้อไฟกินกับพี่ชายพี่สะใภ้ในภพเก่า และแม่บ้านของพี่ชายก็จะชอบทำผลไม้แช่เอาไว้จนเต็มตู้เวลาที่นางกลับมาถึงรอบดึกทุกครั้งหลังออกเวรจะมาค้างที่บ้านไร่เดือนละสามสี่ครั้งเป็นอย่างต่ำเรื่อง จำพวกเนื้อจึงไม่เคยขาดตู้เย็นเลยรวมถึงพี่ชายของนางเองจะบอกให้คนงานเติมเต็มเอาไว้ตลอดกลัวน้องสาวจะหิวเวลาทำงาน นางไม่ค่อยกินอะไรมากนักเพราะไม่ค่อยมีเวลาแต่ที่บ้านคือจัดเต็มเพื่อบำรุงตัวเองให้ร่างกายแข็งแรงได้รับอาหารครบห้าหมู่ "เย่วเอ๋อร์ตู้ที่ลูกเรียกมันว่าตู้เย็นนี้มันดีจริงๆเลยแช่อะไรก็ไม่เน่าเสีย ของกินของลูกมากมายจนเต็มทุกตู้แม่ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้ทั้งพ่อของลูกยังหายจากการบาดเจ็บ ลูกสาวของแม่ก็ได้ของวิเศษจากเทพเซียนอีก ครอบครัวของเราโชคดีที่ท่านเทพเซียนเมตาและต่อไปครอบครัวของเราก็จะมีแต่ความสุขตลอดไปนะลูกเย่วเอ๋อร์" นางเซียวอี้หลันคุยกับบุตรสาวในห้องครัว "เจ้าค่ะท่านแม่ท่านอย่าได้คิดถึงสิ่งที่ผ่านมาให้ตัวเองทุกข์ใจเลยเจ้าค่ะ ต่อไปนี้ทุกวันของครอบครัวเราจะมีแต่คำว่าความสุขเจ้าค่ะท่านแม่" สองแม่ลูกคุยกันไปหัวเราะไปด้วยความสุขส่วนพี่ชายของนางวิ่งไปวิ่งมาระหว่างห้องครัวกับห้องรับแขก คอยมาถามไถ่แม่กับน้องว่าต้องการให้เขาช่วยอะไรบ้างไหม นางจึงบอกให้พี่ชายยกอาหารที่ทำเสร็จแล้วไปขึ้นโต๊ะรอเพราะทุกอย่างกำลังจะตามหลังไปและทานมื้อค่ำกันได้เลย หลังจากที่ทานมื้อค่ำกันอิ่มทุกคนก็ย้ายมานั่งที่ห้องรับแขกดูทีวีด้วยกันก่อนถึงจะค่อยอาบน้ำนอน นางบอกเพราะมีห้องน้ำในตัวทุกห้อง นางจึงบอกเล่าวิธีซ่อมแซมบ้านของท่านตาท่านยายต่อเลย พวกเราจะอยู่ในนี้ทุกคืนแต่ตอนกลางวันจะออกไปอยู่ด้านนอกนางบอกแผนการว่า "ข้ากับพี่ใหญ่จะไปล่าหมู่ป่าสักตัวสองตัวมาจ้างชาวบ้านให้ไปตัดไม้มาทำรั้วบ้านของท่านตาให้หมดในพื้นที่หกหมู่นี้แหละ เสริมไม้ที่หลังคาป้องกันหิมะตกแล้วจะถล่มลงมาเพราะบ้านหลังนี้อายุก็นานมากแล้วคงรับน้ำหนักหิมะไม่ไหวอย่างแน่นอน ข้าคิดแล้วให้พวกเขาถางหญ้าพลิกหน้าดินให้พวกเราด้วยเลยทีเดียวเจ้าค่ะข้าจะขึ้นเขาไปล่าหมู่ป่ากับพี่ใหญ่เอง" จากนั้นจึงจะให้ท่านแม่ไปตามหัวหน้าหมู่บ้านมาและขอความช่วยเหลือในการสร้างรั้ว "พวกเราจะยังไม่สร้างบ้านหลังใหม่เจ้าค่ะท่านพ่อเดี๋ยวคนจะจับผิดและมีปัญหาตามมา เราเข้านอนในมิติทุกคืนอยู่แล้ว พวกบ้านใหญ่พอเห็นเราทำบ้านใหม่ต้องมีปัญหาอย่างแน่นอนลูกจึงคิดว่าค่อยเป็นค่อยไปเราจะปลูกผักผลไม้ไปขายกัน การที่บ้านเราแข็งแรงจะป้องกันคนนิสัยไม่ดีมาบุกรุกบ้านได้เป็นอย่างดีพวกท่านเห็นด้วยกับข้าไหมเจ้าคะ" นางถามพอเล่าวิธีที่นางคิดขึ้นมาให้พ่อกับแม่ฟัง "เอาตามที่ลูกบอกทุกอย่างเลยเย่วเอ๋อร์พ่อกับแม่เห็นด้วยทุกอย่างแต่ลูกต้องรับปากว่าจะระวังตัวให้ดีเวลาขึ้นเขาห้ามประมาทโดยเด็ดขาดเจ้าใหญ่ดูแลน้องให้ดี" บิดาหันไปหาลูกชายบอกกล่าวกันให้ระมัดระวังตัวเองมากๆ "ขอรับท่านพ่อข้าจะดูแลน้องเล็กเป็นอย่างดีท่านพ่อท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วงขอรับ" เซียวอี้เหอรับคำอย่างแข็งขัน "ท่านพ่อท่านแม่เจ้าคะข้าจะให้พวกท่านอยู่ในมิติสักอาทิตย์ก่อนแล้วเราค่อยออกไปข้างนอก รักษาตัวให้แข็งแรงดีก่อนถ้าพวกท่านไม่อยากอยู่เฉยๆก็ลงไปที่สวนผลไม้สวนผักถือเสียว่าเรามาพักผ่อนนะเจ้าคะ ในทีวีของลูกเขาสอนวิธีทำอาหารมากมายทั้งถนอมเอาไว้ให้ได้กินเป็นปีๆท่านพ่อกับท่านแม่ก็ลองนั่งไล่ดูว่าชอบทำอะไรจะมีสอนให้ทำทุกอย่างเลยเจ้าค่ะ" นางบอกกับพ่อแม่จะได้ไม่เหงาเพราะคนที่ทำงานมาตลอดจะให้นั่งนอนอยู่บ้านเฉยๆพ่อกับแม่ของนางคงไม่ยอม "ส่วนลูกจะสอนพี่ใหญ่ยิงปืนยิงธนูเอาไว้ออกจากมิติพวกเราจะขึ้นเขาไปล่าหมูป่ากัน ข้าจะนำกับดักไปใส่ใก่ป่าด้วย กระต่ายป่าคงจะมีให้จับมาเลี้ยงขยายพันธุ์ขาย ต่อไปพวกเราจะได้มีแหล่งหารายได้เข้าบ้านยังไงละเจ้าคะเมล็ดพันธุ์ผักของลูกมากมายมีแทบจะทุกอย่าง เราจะนำออกไปเพาะปลูกทันทีหลังจากที่เราล้อมรั้วในที่ดินของท่านตาให้หมดแล้ว ป้องกันทั้งคนมาขโมยและสัตว์เข้ามาทำลายได้อีกด้วยเจ้าค่ะทำประตูหน้าบ้านให้แข็งแรงรวมถึงบ้านของท่านตาท่านยายด้วย" เย่วเย่วเล่าแผนงานของนางให้ฟังก่อนที่จะถึงวันที่ลงมือทำกันหลังจากรักษาบิดาในมิติให้หายดีอีกหนึ่งอาทิตย์ เวลาในมิติหนึ่งอาทิตย์นั้นยาวนานมากเพราะเร็วกว่าด้านนอก สี่คนพ่อแม่ลูกเท่ากับฝึกฝนทุกอย่างจนจดจำได้ทั้งหมดมารดาของนางทำผักดองหลากหลายรสชาติ ในทีวีและดองผลไม้ได้มากมายจนเต็มโกดังเก็บของที่นางสร้างโรงเรือนเอาไว้หลายหลัง ส่วนบิดานั้นดูวิธีเพาะปลูกทุกอย่างทั้งเลี้ยงปลา เป็ด ไก่ หมูท่านเรียนรู้กันคนละเครื่องเพราะทีวีของนางนั้นในคอนโดส่วนตัวก็มีสองเครื่อง ห้องรับแขกกับห้องนอนเหมือนกันกับที่บ้านไร่ก็ทีวีสองเครื่องเหมือนกันนอนดูกันคนละเครื่องไปเลย สมุดคนละเล่ม หลังจากที่น้องสาวสอนยิงธนูกับปืนจนเก่งกาจและวิธีล่าสัตว์หลายอย่างเซียวอี้เหอก็จดจำเอาไว้ได้ทั้งหมด นางสอนวิธีเอาตัวรอดในการเดินป่าเวลาหลงป่าเย่วเย่วนำกระเป๋าสะพายหลัง นำเอาสิ่งของที่จำเป็นในการเดินป่าให้พี่ชายจนครบทุกอย่างรวมทั้งกระเป๋าของนางเองด้วย ในนี้หนึ่งอาทิตย์มันเหมือนฝึกวิชาการเรียนรู้ไปหลายเดือนเลยทีเดียว ทุกคนจึงจดจำและลงมือทำทุกอย่างในบ้านไร่ของเย่วเย่วจนชำนาญกันทุกคนเรียกได้ว่าทุกอย่างที่เป็นของยุคของนางบิดามารดานั้นจำได้ทุกอย่างรวมถึงพี่ชายของนางด้วยหลังจากแต่งกันกับท่านอ๋องภายในตำหนักในทุกคืนจะมีเสียงครางหวานของคู่สามีข้าวใหม่ปลามันจนนางกำนัลหน้าแดงไปตามๆกัน ท่านอ๋องช่างรักพระชายาเหลือเกินตามใจนางทุกอย่างตลอดที่ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน ช่วงก่อนจะถึงวันกลับไปเยี่ยมที่บ้านของพระชายาเขาตักตวงความสุขตั้งแต่ก่อนวันแต่งจนผ่านมาหลายคืนแล้วก็ยังคงหื่นเสมอต้นเสมอปลาย เย่วเย่วคิดในตอนนี้นางนั่งผิงอกแกร่งของพระสวามีกลับหมู่บ้านฉีซานเพื่อจะกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมตามประเพณี กว่าจะได้ออกจากห้องแต่ละวันนางนี้ต้องมีนางกำนัลคอยประคองถ้าไม่มีน้ำพุวิเศษนี้นางไม่อย่างจะคิดเลยว่าจะนอนเป็นผักทั้งวันหรือเปล่า"เย่วเอ๋อร์น้องนอนเถอะนะคนดีพอถึงบ้านของพ่อตาแม่ยายพี่จะปลุกน้องเอง"ท่านอ๋องกระชับอ้อมกอดให้ภรรยานั่งพิงอกได้สะดวกตอนกลางวันต้องให้นางนอนพักเอาแรงไว้มากๆหน่อยช่วงกลางคืนคือเวลาของเขา ว่าจะหยุดสักเดือนก่อนจะเดินทางเข้าเมืองหลวงไปหาพี่ชายที่รอจัดงานให้อีกรอบที่ตำหนักอ๋องที่เมืองหลวง แต่จะให้เขาอดใจไหวไม่รังแกภรรยาได้เช่นไรในเมื่อนางน่ารักน่ากินไปทั้งตัว เขาก็ไม่ใช้ผู้หลุดพ้นเสียหน่อย นี้ก็อดทนรอมาตั้งปีเพื่อจะแต่งนางเข้าตำหนักได้แต่ก็ต้องออกศึกไปเป็นปีที่ไ
ท่านอ๋องกว่าจะปลีกตัวจากเหล่าทหารทั้งหลายได้ก็ปาไปเกือบสี่ทุ่มในภพเก่าของนางเย่วเย่วกำลังนั่งหลับพักเอาแรงหลังจากที่มารดามาอวยพรร่ำลากันกลับหมู่บ้านกับบรรดาป้าๆทั้งหลายกลับไปกันจนหมด นางก็อยู่กับนางกำนัลสองคนที่มีอายุสามสิบได้กระมังเย่วเย่วแอบกินนมกับขนมเพราะมีผ้าคลุมหน้านางไม่กลัวนางกำนัลเห็นหรอกนะ คนมันหิวกว่าด้านนอกจะรับแขกและกลับหมดพอดีหิวท้องร้องกันพอดี หยิบของออกมากินจนอิ่มนางก็นั่งหลับไปเลยเอาแรงดีกว่าถ่างตารอไม่ไหวหรอก เพราะเมื่อคืนนี้ท่านอ๋องของรางวัลทั้งคืนถ้านางไม่หลับก่อนคงสว่างคาตาแน่ๆเลย คนอะไรอึดเป็นบ้าขอให้ปล่อยก็ไม่ยอมหยุดจนนางหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วยังโดนลากมาทำพิธีทั้งวันอีกจนค่ำสองที่พักนอนงีบเอาแรงสักนิดก็ยังดีตัดมาที่ท่านอ๋องที่ตอนนี้กำลังโดนเหล่าทหารคนสนิทมอมเหล้าเพื่อกลั้นแกล้งให้เจ้านายเข้อหอไม่ไหวชนแก้วจอกต่อจอก จนเขาต้องใช้อุบายขอเข้าห้องน้ำพอปลีกตัวออกมาได้ก็เดินตัวปลิวไปที่ห้องหอในตำหนักใหญ่เลยป่านนี้เย่วเย่วคงจะรอแย่แล้ว อ๋องหนุ่มคิดไปยิ้มไปกับความน่ารักของภรรยาหมาดๆที่นางให้รางวัลกับเขาเมื่อคืนนี้จนแทบตายคาอกนาง แต่ใครจะอดใจไหวเล่าภรรยาน่ารักเสียขนาดน
ตอนนี้หัวสมองของสาวน้อยเย่วเย่วขาวโพลนไปหมดกับริมฝีปากหนาของชายคนรักที่ละเลงน้องสาวจนนางครางกระเส่าอย่างไม่อาย ชายหนุ่มนั้นตอนนี้ดูดดึงกุหลาบงามของสาวคนรักอย่างไม่รังเกียจนางสวยไปหมดจนเขาอดใจไม่ไหวอยากกลืนกินทุกอย่างที่เป็นนาง"เย่วเอ๋อร์คนดีร้องดังๆไปเลยพี่ชอบเห็นน้องมีความสุขที่สุุขเสียวไหมที่รัก" ชายหนุ่มเงยหน้ามาพูดกับนางแต่ก็ยังมีนิ้วแทนที่ปากเขาเขี่ยวนตรงปุ่มเสียวของนาง เย่วเย่วยกสะโพกลอยตามนิ้วร้ายของชายหนุ่มที่ละเลงแล้วแหย่เข้าไปที่ละนิ้ว พอถามนางจบเขาไม่คิดจะฟังคำตอบเพราะดูจากการตอบรับของสาวคนรักก็พอใจมากแล้ว ท่านออ๋องหนุ่มก้มหน้าลงฉกชิมกุหลาบงามตรงหน้าต่อจนร่างบอบบางเกร็งกระตุกสุขสมไปก่อนเพื่อเปิดทางให้มังกรตัวเขี่ยงเข้าไปในกุหลาบงาม ชายหนุ่มแยกขาของคู่หมั้นสาวออกจนกว้างก่อนจะชักรูดมังกรตัวเองถูกไถ่ก่อนจะค่อยๆกดเข้าไปทีละน้อย เยว่เยว่หัวขาวโพลนเพราะพึ่งเสร็จสมไปเพราะลิ้นร้ายของท่านอ๋องต้องสะดุ้งเพราะมีสิ่งใหญ่โตกำลังมุดเข้ากุหลาบของนางมาได้แค่ส่วนหัวนางแทบขาดใจทำไมมันใหญ่ขนาดนี้จะเข้าไปในน้องสาวของนางได้จริงๆหรือ"ท่านอ๋องเพคะ" นางเอามือยันหน้าอกแกร่งเอาไว้ก่อน"ท่านพี่เรียก
ตลอดเวลาหนึ่งอาทิตย์มีรถม้ามารับเซียวเย่วเย่วทุกวันในตอนเช้าเพื่อฝึกสาวน้อยที่จะแต่งเข้าตำหนักของท่านอ๋องซงตงหยางในอีกไม่นาน รอเพียงท่านอ๋องเดินทางกลับมาถึงที่อำเภอแห่งนี้ ท่านอ๋องปกครองครอบคลุมไปถึงชายแดนฉีเป่ยที่พึ่งรบจบศึกในตอนนี้นั้นเอง ตลอดเวลาเย่วเย่วก็ตั้งใจเรียนการเดินการนั่งการกินการพูดคุยพิธีการต่างๆที่ชนชั้นสูงต้องมีจนครบสิบวัน นางแทบจะรากเลือดกับสิ่งที่ฝืนกับสิ่งที่ตนเองไม่ถนัดแต่ก็ทำเพื่อหน้าตาของสามีในภายภาคหน้าจะได้ไม่อายใครว่าแต่งชายาบ้านนอกเข้ามาและไม่รู้เรื่องอะไรเลยในตอนค่ำของอีกวันหลังจากที่สามพ่อแม่ลูกกินมื้อค่ำอิ่มแล้วก็เตรียมตัวจะเข้านอนหลังจากที่นั่งย่อยอาหารที่หน้าบ้านเหมือนเช่นทุกวัน จนจะได้เวลาเข้านอนก็ได้ยินเสียงม้าวิ่งมาที่หน้าบ้านพร้อมกับเสียงเคาะประตูหน้าบ้านเสียงดัง"ท่านพ่อท่านแม่ข้ากลับมาแล้วขอรับ" เสียงเรียกที่หน้าบ้านมันเสียงของพี่ชายของนางชัดๆเลย"ท่านพ่อเสียงพี่ใหญ่เจ้าค่ะ" พูดจบนางก็วิ่งลงบ้านไปที่ประตูใหญ่เลยทันที บิดาวิ่งตามลูกสาวไปติดๆหลังจากที่บอกให้ภรรยานั่งรอที่นี้ห้ามวิ่งตามมาสั่งแล้วเขาก็วิ่งตามลูกสาวสาวไปที่หน้าบ้านเหมือนกันเซียวเย่วเย
"เซียวอี้ถังเปิดประตูบ้านเร็วๆเข้า" เสียงลุงผู้ใหญ่บ้านเคาะไม้เรียกเสียงดังลั่นที่ด้านหน้า"ขอรับๆข้ากำลังเปิดอยู่" ส่วนท่านแม่ยืนรอที่หน้าระเบียงบ้านพอเปิดประตูออกก็เห็นคนมากมายเต็มหน้าบ้านของนางไปหมด แม้แต่ท่านนายอำเภอยังมาเลยท่านพ่อกับเย่วเย่วก็ตกใจเหมือนกัน"มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือท่านลุงทำไมคนมาบ้านของข้าเยอะขนาดนี้ละ" เซียวอี้ถังถามด้วยความสงสัยเหมือนกันส่วนเย่วเย่วนั้นนางตั้งสติแล้วรอฟังว่าทุกคนมีอะไรจึงมาหน้าบ้านของนางมากมายขนาดนี้มองคร่าวๆที่ด้านหลังนั้นอีกที่ชาวบ้านเดินตามกันมาจนจะหมดดทั้งหมู่บ้านเลยกระมัง นางคิดและมองดูคนที่แต่งตัวเป็นเหมือนขันทีในวังเหมือนในละครทีวีที่นางดูเป็นประจำทหารอีกเป็นร้อยรวมทั้งรถม้าหลายสิบคันที่จอดเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย"มีพระราชโองการจากองค์เหนือหัวถึงคุณหนูเซียวเย่วเย่ว" ทันทีเมื่อคำพูดถึงราชโองการจากผู้เป็นใหญ่เหนือแคว้นเยว่เยว่กับครอบครัวก็รีบคุกเข่ารอรับพระราชโองการทันที ชาวบ้านคนอื่นๆก็รีบยืนสำรวมรอฟัง "เซียวเย่วเย่วรับราชโองการคุณหนูเซียวเย่วเย่วทำความดีส่งเสบียงช่วยเหล่าทหารกล้าที่ไปรบที่ชายแดนกับท่านอ๋องซงตงหยางพระอนุชาของพร
สามพ่อแม่ลูกนั่งคุยกันได้สักพักเสียงร้องของเหยี่ยวที่ท่านอ๋องคอยส่งข่าวก็ร้องขึ้นบริเวณท้องฟ้าเหนือบ้านของนางเสียงดังก่อนที่เจ้าตัวจะบินร่อนลงมาที่หน้าระเบียงบ้านเย่วเย่วร้องตะโกนเสียงดังตั้งแต่ที่ได้ยินเสียงมันร้องตอนยังไม่เห็นตัวลงมาหน้าบ้านด้วยความดีใจ"โอ๊ะเจ้าเหยี่ยวมาแล้วเจ้าค่ะท่านพ่อท่านแม่" ทุกคนยิ้มด้วยความดีใจกับเสียงนกยักษ์ของท่านอ๋องที่มาส่งข่าวหลังจากหายไปนานมันลงมาถึงก็ยกขาให้เย่วเย่วดึงเอาจดหมายที่ผูกมาด้วยเป็นอย่างดีแล้วรับอาหารของตนกินเงียบๆที่ที่ประจำเย่วเย่วเอาจดหมายพี่ชายให้บิดามารดาของนางต่างหากท่านพ่อรีบรับไปอ่านให้ท่านแม่ฟังทันที่'ถึงท่านพ่อท่านแม่น้องเล็กขอโทษที่หายไปนานคงจะทำให้พวกท่านเป็นห่วงตอนนั้นกำลังสู้รบไม่ค่อยมีเวลาตอนนี้ชนะข้าศึกแล้วอีกไม่นานจะได้เดินทางกลับมาบ้านรักและถึงทุกคนขอรับ เซียวอี้เหอ'ท่านแม่ยิ้มแก้มปริพอได้ยินว่าลูกชายกำลังจะกลับมาในอีกไม่ช้า"ท่านพี่ข้าจะไปหาของกินอร่อยๆเอาไว้รอลูกของเราเจ้าค่ะพาข้าไปในห้องเสบียงหน่อยนะเจ้าคะ" นางรีบหันไปหาสามีเพื่อทำอาหารรอบุตรชายที่จากไปนับปี"น้องหญิงอาหารของเร