บทที่ 1 แม่เลี้ยงเดี่ยว

ห้าปีต่อมา  ณ  โรงแรมฉัตรอรุณพัทยา ในเครือฉัตรอรุณกรุ๊ป

“ไม่ลืมหรอกค่ะงานแต่งงานพี่สาวสุดที่รัก ออจะลืมได้ไงเดี๋ยวไปเจอกันที่นั่นเลยนะคะพี่อัญ  บายค่ะ” 

อรุณีมาลาซึ่งตอนนี้ดำรงตำแหน่งเป็นหนึ่งในผู้บริหารของโรงแรมฉัตรอรุณ  คุยโทรศัพท์กับ ‘อัญญา  ฉัตรอรุณ’  เซเลปสาวชื่อดังพี่สาวคนโตของตระกูลฉัตรอรุณ

อัญญากำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับแฟนหนุ่ม  ‘เมฆา  วิชิตดำรง’  นักธุรกิจหนุ่มชื่อดังในแวดวงเจ้าของสัมปทานรังนกและธุรกิจไข่มุกทางใต้ในเร็ววันนี้  

เจ้าสาวต้องการจัดงานปาร์ตี้สละโสดโดยมีแต่แขกญาติใกล้ชิดและเพื่อนสนิทของทั้งเจ้าบ่าวเจ้าสาว  ที่บ้านพักส่วนตัวในอาณาจักรของตระกูลฉัตรอรุณ  อรุณีมาลาผู้เป็นน้องสาวคนเล็กในจำนวนห้าคนจึงต้องไปด้วยอย่างเลี่ยงไม่ได้

หญิงสาวเคลียร์งานต่ออีกราวครึ่งวัน อรุณประภาพี่สาวฝาแฝดไข่คนละใบได้โทรหาเธอในตอนบ่ายสาม

“ออ  จะไปตราดเมื่อไหร่พิณไปรับเด็กๆ ที่โรงเรียนมาแล้วนะ”  อรุณประภาผู้ซึ่งมีบทบาทในการเลี้ยงดูเด็กชายหญิงฝาแฝดมาไม่น้อยกว่าเธอที่เป็นแม่แท้ๆ   ได้ไปรับพวกแกมาจากโรงเรียนอนุบาลก่อนแล้วจึงโทรหาน้องสาว

“พิณกับเด็กๆ ไปก่อนก็ได้จะได้ไม่ถึงโน่นค่ำมาก  เดี๋ยวเย็นเลิกงานออตามไป” 

หญิงสาวเกรงว่าถ้าให้เด็กๆ รอเธอไปพร้อมกัน อาจจะเพลียกันก่อนไปถึง  รีบไปรีบพักที่โน่นดีกว่า

“ก็ดี  แต่ออขับรถคนเดียวได้แน่นะ”  อรุณประภาไม่วายย้ำ

“ได้จ้ะ สบายมาก”  อรุณีมาลาตอบให้พี่สาวสบายใจ และเธอก็มั่นใจแบบนั้นจริงๆ  เธอพูดต่อ

“ขอคุยกับเด็กๆ แปบ”

เสียงเด็กชายเด็กหญิงแย่งกันพูดทันที 

“แม่ออขา/ แม่ขาคร้าบ”

“แม่พิณรับเรามาแล้ว  แม่ออจะมาตอนหนาย”  เสียงเล็กๆ ของเด็กชายต้นกล้าพูดมา

“แม่ออขา   น้องข้าวคิดถึงแม่ออ”  เด็กหญิงอ้อนเสียงหวานเจี๊ยบ

“ต้นกล้ากับน้องข้าวไปกับแม่พิณก่อนนะลูก  จะได้ไม่เหนื่อยเดี๋ยวคืนนี้แม่ออตามไปนะคะ”  เธอพูดและหยุดฟังทางนั้นครู่หนึ่ง

“ได้เลยลูก  แม่จะซื้อขนมที่ชอบไปฝาก  เราเจอกันดึกๆ นะครับ”  เธอพูดกับเด็กๆ  ซึ่งไม่มีปัญหากับการอยู่กับแม่พิณแต่อย่างใด

อรุณีมาลาวางสายลงด้วยรอยยิ้ม  ชีวิตเธออาจจะเคยผิดพลาดไปบ้าง  แต่ก็แลกกับการที่เธอได้มีลูกที่เป็นทุกอย่างของเธอถึงสองคน  เป็นทั้งความรักและความหวังในการที่จะอยู่ต่อไป

และการที่ต้องเป็นแม่คนในเวลาที่ไม่พร้อม มันทำให้เธอเข้มแข็งขึ้นมาก  รู้จักระแวดระวังมากขึ้นไม่ใช่อรุณีมาลาคนเดิมที่เคยมองโลกในแง่ดี  จนดีเกินไป

จากคนที่ไม่เคยมองใครในแง่ร้าย  ตอนนี้เธอกลายเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ทันคนมากขึ้น  และไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครเข้ามามีโอกาสทำร้ายเธอได้อีกเลย 

ถึงแม้ว่าจะมีใครหลายคนถามว่าทำไมไม่เปิดใจ  แต่เธอมองว่าชีวิตตอนนี้มีความสุขดีแล้ว โดยไม่จำเป็นต้องแต่งงาน

หญิงสาวไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน  ธุรกิจที่ครอบครัวสร้างไว้ให้ก่อนที่บิดามารดาจะล่วงลับไป มีมากพอให้พวกเธอกินใช้ได้สบายๆ หากไม่เอาไปทำอะไรที่เกินตัวมากไป

เธอสั่งเลขาให้ลงไปซื้อขนมที่ลูกชายหญิงฝากให้ซื้อ  แล้วจึงเตรียมตัวคุยกับแขกคนสุดท้ายที่จะมาพบ ก่อนที่เธอจะลางานหยุดยาวไปตราดในคืนนี้

อาณาจักรบ้านฉัตรอรุณ  ตราด

อัญญาตรวจความเรียบร้อยของบ้านพักที่จะใช้รับรองแฟนหนุ่มกับญาติพี่น้องของเขาอย่างพอใจ  มันเป็นเรือนรับรองหลังใหญ่อยู่กันได้สิบคนขึ้นไป  ชั้นบนมีห้องนอน 5 ห้องทุกห้องมีห้องน้ำในตัว ชั้นล่างมีห้องโถง  ครัวเล็ก ห้องน้ำ ห้องทานอาหาร  แฟนหนุ่มของเธอบอกว่าจะมาถึงในช่วงบ่ายพร้อมครอบครัว  ส่วนงานเลี้ยงจะมีในวันพรุ่งนี้

“คุณอัญคะ  คณะของคุณเมฆามาถึงแล้วค่ะ”

พนักงานที่รีสอร์ตส่วนหน้าโทรแจ้ง   ใช่แล้วที่นี่ด้านหน้าเป็นรีสอร์ตด้วยแต่ตอนนี้เธอสั่งปิดเป็นการชั่วคราว  เหตุผลเพราะแฟนหนุ่มของเธอเหมาทั้งหมดด้วยต้องการความเป็นส่วนตัว 

‘ได้จัดปาร์ตี้แถมไม่เสียรายได้  อะไรจะสุขใจกว่านี้’  ว่าที่เจ้าสาวคิดอย่างมีความสุข

รถตู้คันหรูสองคันจอดลงที่หน้าบ้านพักหลังนั้น อัญญาเดินออกมารอรับคนที่กำลังจะมาถึง

ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ผิวสีทองแดงแบบคนที่ทำงานกลางแจ้งก้าวลงมาจากรถ  เมฆา กวาดสายตามองไปจนทั่วก่อนจะยิ้มเมื่อเห็นคนรักมารออยู่แล้ว  จากนั้นคนอื่นๆ ในคณะของเขาจึงเดินตามกันลงมาจากรถทั้งสองคัน

“อัญ  ที่นี่เหรอจ๊ะที่จะให้ผมพัก”  เขาทักทายสาวคนรัก ต่อหน้าคนมากมายชายหนุ่มไม่ทำอะไรที่เป็นการไม่ให้เกียรติเธอ

“ค่ะ  วิลล่านี้พักได้ประมาณสิบคน  แล้วเมฆมากันกี่คนคะ”  เธอมองไปยังกลุ่มญาติของเขาที่ทยอยกันลงมา 

“ตอนนี้มากันแค่พี่ๆ น้องๆ ลูกพี่ลูกน้องผมน่ะ  คุณแม่จะบินตามมาวันงานเลยจ้ะ”  เขาหมายถึงงานแต่งงานที่จะจัดในสัปดาห์หน้า  เธอพยักหน้ารับรู้ก่อนที่เมฆาจะแนะนำญาติคนอื่นๆ ของเขาให้เธอรู้จัก

“อัญครับ นี่เจ้าดนย์  พัทธดนย์น้องชายผมเจ้านี่ดูแลออฟฟิศที่กระบี่   โน่นกริชพี่ชายเป็นทนายความที่อัญน่าจะรู้จักดีกับคุณเมนี่ภรรยาเขา”  เมฆาแนะนำชายหนุ่มหน้าตาดีคนแรก  และชายอีกคนที่ยืนเคียงคู่ภรรยาคนสวย  คมกริชเป็นญาติของเมฆาและนอกจากนั้นเขายังมีส่วนที่ทำให้ว่าที่คู่บ่าวสาวรู้จักกัน  เพราะว่าชายหนุ่มรับดูแลงานด้านกฎหมายให้กับบริษัทในเครือฉัตรมณีด้วย  คนทั้งหมดก้มศีรษะเป็นเชิงทักทายให้เธอ  เขาหันไปทางรถตู้อีกคัน

“ส่วนนั่นคิรินทร์ลูกคุณลุงผม เราทำธุรกิจฟาร์มมุกด้วยกัน  อีกคนคือศิวัช ไอ้หมอนี่แหกคอกเป็นดร.อยู่แต่กับตำรา จ้ะเป็นลูกของคุณอาผม  ทั้งหมดนี่เราโตมาด้วยกัน สนิทกันมากกว่าญาติคนอื่นๆ” 

อัญญายิ้มต้อนรับทุกคน  ครอบครัวของว่าที่สามีคนเยอะพอๆ กับพี่น้องของเธอ 

“พักผ่อนกันก่อนนะคะ ห้องน่าจะพอใช่ไหมคะเมฆ”  หลังจากทักทายกันพอประมาณ   หญิงสาวหันไปขอความเห็นจากคนรัก  อีกฝ่ายก็เออออด้วยอย่างดี  เธอจึงพูดต่อ

“วันนี้คงไม่มีอะไรค่ะ นอกจากพักผ่อนตามอัธยาศัย น้องๆ ของอัญก็กำลังเดินทางมา  พวกเราญาติเยอะพอๆ กันเลย  อัญมีน้อง 4 คนแน่ะค่ะ”  เธอหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ญาติฝ่ายสามีทุกคนดูเป็นมิตรดี  แม้แต่คนสุดท้ายที่เมฆาบอกว่าเป็นดร. จะดูเงียบๆ ไปสักหน่อย แต่ก็ทักทายเธออย่างสุภาพดี