บทนำ

"น้องเพียงออเป็นนักศึกษาป.โท  น้องออครับนี่ไอ้วัชเพื่อนพี่ มันมาทำด็อกเตอร์หลายปี ใกล้จบแล้วครับ" 

สีหราช เพื่อนสนิทของชายหนุ่มกล่าวแนะนำหญิงสาวให้รู้จักกับศิวัช ในงานเลี้ยงของคนไทยที่สถานทูตไทยจัดขึ้นทุกสามเดือน 

"สวัสดีค่ะ พี่วัช" เธอทักทายเขา 

จากนั้นความสัมพันธ์ของทั้งสองรุดหน้าอย่างรวดเร็ว  หญิงสาวมักจะใช้เวลาว่างจากการเรียนนัดพบศิวัชที่ห้องสมุดหรือโรงอาหารเสมอ

จนกระทั่งเขาชวนเธอไปที่อพาร์ทเม้นท์ของเขาแทนในระยะหลังๆ  แม้ไม่มีคำบอกรักหรือการขอคบกันอย่างเป็นทางการ แต่อรุณีมาลาก็มองโลกในแง่ดีว่าการกระทำสำคัญกว่าคำพูด

บ่ายวันหนึ่งเธอมาหาเขาตามปกติ  ซึ่งหญิงสาวจะมาหาเขาที่ห้องสัปดาห์ละสองวันหลังจากที่รับประทานอาหารกันอิ่มแล้ว  หญิงสาวช่วยเขาเก็บล้างของในครัว 

"อุ๊ย พี่วัช" เธอสะดุ้งเมื่อท่อนแขนแข็งแรงสอดมากอดรอบตัว ในขณะที่เธอยืนหน้าซิงค์ล้างจาน ไออุ่นที่แนบชิดมาจากด้านหลังทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก  

"อย่าเพิ่งล้างเลยครับ คุยกับพี่ก่อนดีกว่า" เขาจับผมยาวของเธอปัดไปอีกทาง ฝังจมูกลงไปตามซอกคอขาวผ่อง เขาเอื้อมมือปิดน้ำจับตัวเธอให้หันหน้ากลับมาหาเขา  

จูบแผ่วเบาที่ริมฝีปากก่อนจะเพิ่มดีกรีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ  จนเธอยืนไม่อยู่ต้องใช้สองมือเกาะร่างเขาไว้แน่น  ศิวัชสำรวจไปทั่วร่างแน่งน้อยนั้นอย่างใจเย็น  

"อย่าค่ะพี่วัช" เสียงเธอเบาหวิวจนแทบไม่ได้ยิน

"ทำไมล่ะครับ  ออไม่อยากให้พี่ทำเหรอ" เขาถามพึมพำกับใบหูบาง 

หญิงสาวหน้าแดงก่ำกับคำถามของเขา  เมื่อเธอไม่ตอบเขาจึงอุ้มร่างบางขึ้นออกจากห้องครัว ตรงเข้าไปที่ห้องนอนของเขาเอง  

ศิวัชวางร่างของเธอลงบนที่นอนอย่างนุ่มนวล  เลิกชายเสื้อเธอร่นขึ้นไปตามช่วงตัวจนมันหลุดไปจากศีรษะของเธอ เขาจูบลงที่แอ่งชีพจรดูดดุนผิวเนื้อบางๆ จนมันเป็นรอยคิสมาร์ก  มือข้างหนึ่งสอดเข้าใต้แผ่นหลังสะกิดตะขอบราให้หลุดจากกัน  

ทรวงอกกลมกลึงขนาดพอดีตัว ปรากฏต่อสายตาเขาอดใจไม่ได้ที่จะใช้ลิ้นสากลากเลียไปตามผิวเนื้อนั้น  ยอดบัวหดชูชันเรียกร้องให้เขาหยอกล้อกับมันเนิ่นนาน  

อรุณีมาลาบิดตัวเป็นเกลียวทันทีที่ลิ้นของเขาแตะแต้มไปตามทรวงอกสล้าง  สมองเธอขาวโพลนไม่หลงเหลือความยับยั้งชั่งใจใดๆ เหลืออยู่   ศิวัชถอดเสื้อยืดที่สวมอยู่ก่อนจะกลับมาซุกซบกับปทุมถันคู่งาม

หญิงสาวลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของเขา เธอกัดฟันแหงนหน้าเมื่อเขาใช้ปลายลิ้นตวัดยอดอกหายเข้าไปในปาก  

ชายหนุ่มปลดตะขอกางเกงของเธอออกและค่อยๆ รูดมันลงไปตามลำขา เธอขยับสะโพกอำนวยความสะดวกให้โดยไม่รู้ตัว ศิวัชแตะต้องไปทั่วร่าง  ทุกจุดที่มือเขาสัมผัสเหมือนมีไฟนาบลงไป   หญิงสาวเหมือนลอยเคลิ้มอยู่ในภวังค์  เธอเกร็งที่ท้องน้อยเมื่อมือเขาลูบผ่านไปยังบิกีนี่ตัวบาง

ชายหนุ่มดึงขอบบิกินี่เธอลงจนมันพ้นสะโพกแทนที่ด้วยมือและปากของเขา  เขาไม่ได้หวังว่าอรุณีมาลาจะเป็นสาวพรหมจรรย์แต่คิดว่าเธอคงมีประสบการณ์รักมาไม่มาก

หญิงสาวเกร็งตัวเมื่อเขาดื่มชิมความหวานจากกลีบดอกกุหลาบงาม  เธอครวญครางในคอมือจิกเส้นผมของเขา

“ไม่ไหวแล้วค่ะ พอเถอะ”  เธอร้องขอให้เขาหยุด เนื้อตัวสั่นระริก  ศิวัชหยุดเพื่อถอดเสื้อผ้าที่เหลือที่ยังติดกายอยู่  ก่อนจะกลับมาหาร่างที่นอนระทดระทวยตาปรือ

เขาจูบเธอใหม่อีกครั้งเธอตอบรับแลกลิ้นกันอย่างร้อนแรง  ขณะที่กดสะโพกลงหาความคับแคบอุ่นชื้น  มันบีบรัดและเกร็งจนเขาฉุกใจถาม

“ออไม่เคยเหรอ” 

หญิงสาวพยักหน้ารับหางตาเธอมีน้ำตาไหลซึม  เขาเริ่มจูบเธอใหม่อย่างปลอบโยน  เขาไม่อยากให้เธอเจ็บจนกลัวการมีความสัมพันธ์ทางเพศ  หลังจากที่ปลุกเร้าเธอใหม่จนหญิงสาวคลายเจ็บลง เธอเริ่มขยับสะโพกเพื่อให้อึดอัดน้อยลงจากการที่เขายังอยู่ในตัวเธอ

ชายหนุ่มเริ่มถอนตัวเองช้าๆ และย้ำลงไปใหม่จนทางรักเริ่มปรับตัวได้  เธอยกสะโพกตอบรับเมื่อความเจ็บหมดไป  เขาขยับตัวเนิบช้าสลับรัวเร็ว  จนสามารถส่งหญิงสาวไปถึงฝั่งได้ร่างเธอเกร็งหอบ   เขาเปลี่ยนเป็นนั่งคุกเข่ายกขาเรียวข้างนึงของเธอพาดบนท่อนแขนเพื่อเร่งจังหวะตามเธอ  เมื่อใกล้ถึงปลดปล่อยตัวเองให้ถึงฝั่งตามเธอไปติดๆ 

ศิวัชนอนพักชั่วครู่ เขาอุ้มร่างเธอพาเข้าไปในห้องน้ำ

“พี่วัช ไม่ค่ะออจะอาบน้ำเอง” 

หญิงสาวยังเขินอายอยู่มาก  แต่ชายหนุ่มดื้อดึงเขาเปิดน้ำจากฝักบัวให้รินรดร่างทั้งสองคน

“พี่อยากทำให้”

เขาพูดและกดสบู่เหลวลูบไล้ไปทั่วตัวหญิงสาว  น้ำเย็นที่ไหลผ่านร่างไม่ได้ช่วยลดอุณหภูมิร้อนฉ่าภายในห้องน้ำนั้นได้เลย  เขาปิดน้ำเมื่อล้างฟองสบู่ออกจากตัวจนหมด  จับเธอหันหลังบอกหญิงสาวให้เกาะผนังห้องน้ำไว้  กดแผ่นหลังเธอให้โน้มลง  ดึงสะโพกเธอยกสูงกดแทรกตัวตนลงไป เสียงครางดังไปทั่วห้องน้ำ  กว่าที่เขาและเธอจะออกมาจากห้องน้ำก็ใช้เวลาเกือบสองชม.ในนั้น

หลังจากวันนั้นเธอและเขามีสัมพันธ์กันเรื่อยมา  แม้ไม่มีคำขอคบเป็นแฟนอย่างเป็นทางการ  แต่หญิงสาวก็หลอกตัวเองว่าศิวัชไม่ใช่คนชอบพูดมาก  ตราบใดที่เขายังปฏิบัติต่อเธอเฉกเช่นคนรักและไม่มีคนอื่น

สีหราชถามศิวัชในวันหนึ่งที่เขาแวะมาหาเพื่อน

“นายคิดยังไงกับน้องออ” 

“ก็ไม่ยังไง นายถามทำไม”  ศิวัชตอบเสียงเรียบไม่บอกอารมณ์

“กูเป็นพี่ก็ต้องถาม มีคนพูดกันว่าน้องออมาที่นี่บ่อยๆ  ถ้านายจะคบออจริงจังก็ดี”  

สีหราชพูดในฐานะที่เขาเป็นญาติกับอรุณีมาลา  และเป็นคนที่แนะนำให้ลูกพี่ลูกน้องรู้จักกับเพื่อนตนเอง

“ก็คงจะคบแบบ friend with benefit มั้ง ไม่ผูกมัดกัน” ศิวัชตอบ

“แล้วออรู้ไหมว่านายคิดแค่นี้” 

สีหราชข่มอารมณ์ไม่พอใจที่เริ่มมี  เขารู้ดีว่าญาติสาวรักไอ้หมอนี่เต็มเปา

“ฉันไม่ได้บอกตรงๆ แต่คิดว่าออน่าจะรู้  เพราะฉันไม่เคยขอออเป็นแฟน”  ศิวัชพูดตามที่คิด

“ไอ้เพื่อนชั่ว... มึงบอกว่าไม่เคยคิดอะไรแต่มึงนอนกับน้องสาวกูเนี่ยนะ”  สีหราชเหลืออดแต่ยังยั้งใจทันห้ามตัวเองไม่ให้ชกหน้าหล่อๆ ของมัน 

“ถ้ามึงไม่คิดอะไรกูจะบอกให้รู้ไว้ว่าออเขาคิด  และถ้ามึงแน่ใจว่าไม่รักน้องกูจริงๆ  ก็ไปบอกเลิกคบกับออซะอย่าให้เขามีความหวังไปเรื่อยๆ  ถ้ามึงยังคิดว่าจะยังเป็นเพื่อนกูอยู่”  ชายหนุ่มพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้องของศิวัชด้วยความโมโห

ต่อมาอรุณีมาลาตื่นขึ้นมาด้วยอาการเวียนศีรษะ บ้านหมุน  เธอแทบจะรับประทานอาหารอะไรไม่ได้มาหลายวันแล้ว  หญิงสาวคิดทบทวนว่าตนเองเป็นอะไร  ก่อนจะใจหายวาบเมื่อนึกได้ว่าประจำเดือนไม่มาตั้งแต่เดือนก่อน   หญิงสาวแข็งใจไปซื้อที่ตรวจครรภ์มาตรวจ  ก่อนจะเกือบล้มทั้งยืนเมื่อผลตรวจบอกว่าเธอกำลังท้อง

“ออเป็นอะไรน่ะ”  อรุณประภา  ฝาแฝดของเธอที่อยู่อพาร์ทเม้นท์เดียวกัน  ถามแฝดผู้น้องอย่างสงสัยเธอเข้ามาจับตัวเพียงออ

“ตัวเย็นนี่ แต่อาเจียนใช่ไหม  พิณได้ยินเมื่อคืน” 

“เปล่าน่ะ คงไม่เป็นไรมากหรอก พิณมีเรียนไม่ใช่เหรอไปเถอะ”  อรุณประภาละล้าละลัง  แต่ก็ยอมไปในที่สุด

“งั้นเราจะรีบกลับ อย่าออกไปไหนนะออ”  เธอสั่งก่อนจะออกไปเรียนอย่างกังวล

อรุณีมาลาดูปฏิทินเห็นว่าวันนี้ศิวัชไม่มีเข้าแลป  เธอควรไปบอกเขาหญิงสาวล้างหน้าล้างตา ไปเตรียมอาหารให้เขาอย่างกระตือรือร้น

"พี่วัชคะ  ออทำกับข้าวมาฝากค่ะ"  อรุณีมาลาเคาะประตูอพาร์ทเม้นท์ของชายคนรัก  เธอรู้ว่าช่วงนี้เขาคร่ำเคร่งกับงานวิจัยจนแทบไม่มีเวลาหาอะไรทานจึงทำกับข้าวมาให้ และเธอมีข่าวดีจะบอกเขาด้วย

"ออ  พี่มีเรื่องจะบอก" เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง มองเธอที่กำลังจัดอาหารให้เขาด้วยความลำบากใจ

"ช่วงนี้พี่ต้องเร่งธีสิต  พี่คงไม่มีเวลาดูแลออ เราเลิกกันเถอะ" 

หญิงสาวมองเขาอย่างตกใจ 

"พี่วัชล้อเล่นเหรอคะ ไม่พูดแบบนี้สิ"  หากแต่แววตาของเขาไม่มีแววล้อเล่น

"แต่ออกำลัง.."  เธอพูดไม่จบ  เขายกมือขึ้นบอกว่า

"พี่คิดดีแล้ว ที่ผ่านมาถ้าพี่ทำให้ออเข้าใจผิด พี่ขอโทษนะ  พี่ขอให้ออเรียนจบกลับไทยไวๆ นะครับ" 

หญิงสาวน้ำตาคลอเมื่อแน่ใจว่าเขาไม่ได้พูดเล่น  เธอพยักหน้ายอมรับไม่พูดอะไรอีก ถอยหลังหันกลับออกไปจากห้องของเขาเงียบๆ

          เย็นนั้นอรุณีมาลาพาร่างอ่อนระโหยกลับถึงห้องพัก  และเจอว่าคู่แฝดสาวอรุณประภานั่งรออยู่แล้ว 

“ออไปไหนมา เราบอกตัวว่าให้อยู่ห้องไงถ้าเกิดเป็นลมกลางทางจะทำยังไง”  แฝดสาวเป็นห่วง

“เอ่อ..เราอุดอู้น่ะ เลยไปเดินเล่น  ขอโทษนะพิณ” 

อรุณีมาลาแก้ตัวก่อนจะหน้าซีดเมื่ออรุณประภาหยิบที่ตรวจครรภ์ออกมาวาง ตามด้วยคำถามว่า

“ออไปหาเขามาใช่ไหม” 

เพียงแค่นั้นก็เหมือนทำนบพัง  เพียงออร้องไห้อย่างยั้งไม่อยู่อรุณประภาทำได้แค่กอดน้องสาวไว้  เธอไม่ต้องถามว่าผลของการไปหาผู้ชายคนนั้นคืออะไร  ท่าทีของน้องสาวฝาแฝดก็ชัดเจนมากพอแล้ว

“ไม่เป็นไรนะออ  เราจะแก้ปัญหาด้วยกัน”  เธอลูบหลังน้องสาวจนอีกฝ่ายเงียบลง

ศิวัชรู้สึกเงียบเหงาตั้งแต่อรุณีมาลาก้าวออกไปจากห้อง  เธอไม่เอาอะไรออกไปเลยแม้แต่พวกตะกร้าที่ใส่ของกินมาให้เขา 

เขาไม่เคยนิยามความสัมพันธ์ของเขากับเพียงออด้วยซ้ำว่าคบกันในฐานะไหน  รู้แค่ว่าถ้ายังสบายใจกันอยู่ไม่มีการล้ำเส้นกันเขาก็ยินดีคบเธอต่อไป 

แต่ที่เขาต้องบอกเลิกเพราะไม่อยากผิดใจกับสีหราช  และเกรงว่าหญิงสาวเองจะเสียเวลากับเขามากไปกว่านี้  เพราะเขาคงไม่พร้อมที่จะมีครอบครัวหรือมีใครแบบจริงจังอย่างที่เธอคาดหวัง

แต่แปลกใจที่เขารู้สึกเหงาทั้งที่ส่วนมากเขาก็อยู่คนเดียว  ก่อนหน้าที่เขาจะรู้จักเพียงออเขาก็ไม่เคยเหงาแบบนี้  ชายหนุ่มถอนใจเขาอาจจะแค่รู้สึกผิดกับเธอ  แต่ต่อไปมันจะดีกับทุกฝ่าย

อรุณีมาลาไม่ไปพบศิวัชอีกหลังจากนั้น  และในอีกสองเดือนต่อมาเธอตัดใจเรียนให้จบเทอม เพื่อที่เธอจะดรอป 1 ปีในปีหน้าและย้ายไปเรียนที่เมืองอื่น  อรุณประภาตัดสินใจย้ายที่เรียนของตัวเองด้วย เพื่อจะได้ตามไปดูแลคู่แฝดได้ 

เมื่อเธอเคลียร์เรื่องที่มหาวิทยาลัยเรียบร้อย  สองพี่น้องพากันย้ายและไม่กลับมาที่เมืองนั้นอีกเลยจนกระทั่งกลับเมืองไทย