เช้านั้นศิวัชไปส่งคู่แฝดที่โรงเรียน เด็กชายต้นกล้ายิ้มหน้าบานที่พ่อไปส่งเข้าเรียน
“แม่มารับต้นกล้ากับน้องเร็วๆ นะ” เด็กชายย้ำ หญิงสาวเปิดประตูรถให้เด็กๆ ลง เธอกล่าวอะไรกับคุณครูเวรหน้าประตูนิดหน่อย ฝ่ายนั้นพยักหน้ารับพร้อมจดข้อความบางอย่างก่อนจะกลับมาขึ้นรถ
“ออคุยอะไรกับครูเหรอครับ”
“แจ้งครูไว้ค่ะ ถ้าคนอื่นมารับอย่าให้ต้นกล้ากับต้นข้าวกลับด้วย” เธอหมายถึงแทนไทเพราะเขาเคยมารับเด็กๆ ที่โรงเรียนบ้างเป็นครั้งคราว
“คุณแทนไทเหรอครับ” ชายหนุ่มถาม
“ค่ะ” เธอรู้สึกไม่สบายใจแปลกๆ
“เย็นนี้ออเลิกงานกี่โมง” เขาถามเมื่อบังคับรถตรงไปยังโรงแรม
“ยังไม่รู้เลยค่ะ แต่จะไปรับลูกให้ทัน” เธอตอบพลางคิดวันนี้อาจจะต้องไปพัทยา
อรุณีมาลาชะงักเมื่อมีสายเรียกเข้าจากอรุณประภา
“ออเหรอเรากำลังไปตราดนะ” คู่แฝดบอกมา
“ไปทำไมน่ะพิณ” เธอถามกลับ
“พี่รินดูในไฟล์กล้องวงจรปิดของผับ คืนนี้แทนมีนัดส่งของข้ามชายแดน” แฝดพี่ตอบมาสั้นๆ
“ออไปด้วย รอก่อนนะพิณ”
ชายหนุ่มจอดรถในที่จอดรถของโรงแรมพอดี อรุณีมาลาหันไปบอกศิวัชว่า “ตอนเย็นอาจจะต้องฝากคุณไปรับเด็กๆ นะคะ พิณกำลังจะไปตราด”
เธอเดินเร็วๆ ตรงไปที่รถของตัวเอง หญิงสาวปลดล็อกเปิดประตูรถเปิดกล่องเก็บของหน้าคอนโซลเช็คของบางอย่างว่ายังอยู่ไหม ศิวัชเดินตามมาเขาเห็นว่าของที่เธอกำลังดูคือปืนสั้นของผู้หญิง
“ออ โทรบอกพิณว่าอย่าใช้รถตัวเอง” เขาพูดหญิงสาวเงยหน้ามองเขาอย่างไม่เข้าใจ
“รถพิณถูกแทนไทติด GPS ไว้” ชายหนุ่มรู้จากที่เมื่อคืนเขาไล่ดูภาพวงจรปิดในผับบางส่วน
“แล้วเครื่องดักฟังล่ะคะ มีไหม” เธอถามต่อ
“พี่ไม่แน่ใจ เมื่อกี้พิณโทรมาจากที่ไหน” ศิวัชถามกลับ ถ้าในรถของอรุณประภามีเครื่องดักฟังของแทนไท เป็นไปได้ว่าตอนนี้แทนไทอาจจะรู้ตัวแล้ว
“บนห้องทำงานที่โรงแรมค่ะ”
“งั้นขึ้นไปคุยข้างบนก่อน” ชายหนุ่มเก็บ 'ของ' กลับไปที่เดิมของมัน ดึงเธอลงจากรถ ดึงกุญแจรถออกจากมือของหญิงสาวกดล็อกเสียเอง
“คุณไม่ไปทำงานเหรอ” เธอดึงมือเขาออกจากแขนแต่ไม่หลุด
“วันนี้พี่ไม่มีสอน” ศิวัชตอบสั้นๆ ความจริงเขามีนัดคุยกับอิงควัตและสีหราชอยู่แล้วในสายวันนี้
“เรื่องนี้ควรให้จนท.จัดการ อออยู่ที่นี่คอยรับลูกกลับบ้านดีกว่า” ศิวัชพูดในประโยคที่ฟังแล้วหญิงสาวโมโหขึ้นมา
“พิณเป็นครอบครัวของฉันนะ คุณจะให้ฉันปล่อยพิณไปคนเดียวได้ยังไง”
ศิวัชกดลิฟท์ มันเปิดออกทันทีเขาดึงหญิงสาวเข้าไปลิฟท์
“แล้วต้นกล้ากับต้นข้าวไม่ใช่ครอบครัวของออเหรอ” เขาย้อนถามทำให้อรุณีมาลาตอบไม่ได้ “ใครจะดูแลลูกได้ดีที่สุดถ้าไม่ใช่แม่” เขาพูดต่อ
“พิณเองก็จะไม่ได้ไป พี่บอกแล้วว่าเรื่องนี้ให้คนอื่นจัดการดีกว่า”
เขาตรงไปที่ห้องประชุมเดิมที่ใช้เมื่อคืน เปิดประตูแล้วหญิงสาวเห็นคนมากมายในนั้น ไม่ว่าจะเป็นอิงควัต ไอยวรินทร์ สีหราช จนท.ในเครื่องแบบ รวมถึงอัญญาและเมฆาที่ถูกตามตัวกลับมาฮันนีมูนเมื่อคืน
“พิณ” อรุณีมาลาตรงไปหาอรุณประภาที่นั่งอยู่ข้างอัญญา หน้าตาเธอบอกได้ว่าหญิงสาวยังไม่ได้นอน
“ดร.ศิวัชมาพอดี ทางเราคงต้องรบกวนขอข้อมูลจากคุณเพิ่มเติมด้วยบางส่วน” ร.อ.กรธัชทักทายชายหนุ่ม ศิวัชจึงนั่งลงข้างจนท.
“ยินดีครับ” ดร.หนุ่มนั่งคุยกับจนท.ราวครึ่งชม. เขาเดินกลับมาหาอรุณประภา
“คุณพิณครับ จนท.อยากลงไปตรวจในรถคุณว่ามีเครื่องดักฟังรึเปล่า ตอนนี้เราต้องรู้ว่าแทนไทรู้ตัวมากน้อยแค่ไหน”
“เชิญค่ะ” เธอขยับตัวอิงควัตเดินลงไปเป็นเพื่อนน้องสาวด้วย อรุณีมาลาจึงรอด้านบนคุยกับไอยวรินทร์แทน
อีกยี่สิบนาทีต่อมาทั้งหมดกลับขึ้นมาด้านบนและทราบผลว่าไม่มีเครื่องดักฟังในรถ พบแต่ gps อย่างเดียว
“งั้นก็ไม่ยากคืนนี้เราทุกคนจะไปที่ตราด” เมฆาพูดขึ้นมากลางวง
“ปาร์ตี้สละโสดของเราล่ม ดังนั้นเราควรมีอาฟเตอร์ปาร์ตี้ใช่ไหมที่รัก” เมฆาถามอัญญา
“ใช่ค่ะเราจะจัดอาฟเตอร์ปาร์ตี้ พอดีเลยพรุ่งนี้วันหยุด” อัญญายิ้มหวาน
“วันครูปกติเราหยุดเหรอ” ไอยวรินทร์พูดยิ้มๆ หญิงสาวรู้สึกสนุกขึ้นมาทันที
“ก็จัดการเปลี่ยนวันหยุดสิ หรือว่าทำไม่ได้” อัญญาถามน้องสาวคนที่สาม
“ไม่มีอะไรที่รินทำไม่ได้หรอกค่ะ เปลี่ยนวันหยุดในฐานข้อมูลแปบเดียว”
“ในงานปาร์ตี้เราควรมีคนเข้าไปเตรียมงานสักกี่คนดีนะ นายวัชฉันขอคนของนายที่เกาะรังนกมาได้ไหม ยืมคนฝีมือดีๆ สักสามสี่คนให้ขึ้นเครื่องมาด่วนเลย” เมฆาถามลูกชายนายหัวภาคย์ ที่เขาเจาะจงคนจากเกาะเพราะแน่ใจว่าพ
วกแทนไทต้องไม่รู้จักหน้า
“ได้ ไอ้คินทร์ก็กำลังมา”
ศิวัชหมายถึงคิรินทร์เจ้าของฟาร์มมุกที่กำลังมาพร้อมคมกฤช คมกฤชเป็นฝ่ายกฎหมายของโรงแรมอยู่แล้วเขาต้องมาช่วยในด้านกฎหมาย เพราะขณะนี้ทางฝ่ายฉัตรอรุณกำลังอยู่ในฐานะผู้ต้องสงสัยร่วมกับแทนไทด้วยกลายๆ เพราะอรุณประภาเป็นคนรักของแทนไทและแทนไทเองก็เคยใช้ทั้งที่นี่และที่บ้านของอรุณประภาเป็นที่คุยงานกับชัยพล
จากนั้นบรรดาผู้ชายประกอบด้วย อิงควัต เมฆา ศิวัช สีหราชและฝ่ายเจ้าหน้าที่ก็ร่วมกันวางแผนเครียด อัญญาโอบไหล่อรุณประภาออกไปนอกห้อง เธอเอ่ยชวนน้องสาวอีกสองคนคืออรุณีมาลาและไอยวรินทร์ให้ตามมา
“สาวๆ ให้พวกคุณผู้ชายเขาคุยกับเจ้าหน้าที่เถอะ ส่วนพวกเรา ไปหากาแฟกับขนมกินกัน”
ศิวัชพาต้นกล้าและต้นข้าวไปส่งให้อรุณีมาลา เด็กสองคนเริ่มงอแงเพราะง่วงนอน“พ่อจะมานอนกับเราไหม” ต้นกล้าถามศิวัชเหลือบตามองอรุณีมาลาที่กำลังพาต้นข้าวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมอาบน้ำด้านในห้อง“มาสิ เดี๋ยวพ่อรีบกลับนะลูก” เขาทำเสียงกระซิบกระซาบต้นกล้าพูดแบบไม่มีเสียงตอบกลับ “โอเคคับ”งานเลี้ยงยังดำเนินไปอยู่อย่างสนุกสนานแต่อรุณประภาอ้างว่าเวียนศีรษะ ขอตัวลุกจากโต๊ะหลังที่น้องสาวฝาแฝดขอตัวไปห้องน้ำไม่นานนัก แทนไทและชัยพลจึงถือขอโอกาสขอตัวออกจากงาน เขาบอกเจ้าภาพว่า“เราขอตัวกลับไปนอนก่อนนะครับ รู้สึกมึนๆ” เมฆายิ้ม “ขอบคุณนะครับที่ให้เกียรติมาร่วมงานของเราสองคน” เมื่อแทนไทและชัยพลขับรถออกไปจากบริเวณงาน สีหราชก็มาถึง “เรียบร้อย” เขาพูดเพียงสั้นๆ เข้าใจกันได้ดี เจ้าภาพปล่อยให้งานเลี้ยงดำเนินไป ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเครื่องขยายเสียงและไฟ แต่สมาชิกหลักในครอบครัวและจนท. รวมถึงคนที่มาช่วยหายเข้าไปในห้องประชุม ต่างรอฟังความเคลื่อนไหวจากผลงานในวันนี้อรุณประภาและอรุณีมาลาเข้ามาสมทบหลังจากที่เด็กๆ หลับแล้ว เธอสองคนนั่งโต๊ะเดียวกับอัญญา“เจ้าแฝดล่ะ” พี่สาวคนโตถาม“หลับแล้วค่ะ ให้พี่เลี้ยงอ
งานเลี้ยงเริ่มเวลาหนึ่งทุ่ม แต่อิงควัตให้อรุณีมาลากับอรุณประภาลงไปในงานเวลาหนึ่งทุ่มสามสิบนาที เพื่อให้ดูเด่นมากพอ“พี่จะดูหลานให้เอง ออกับพิณต้องระวังตัวนะ ถ้าไม่ชอบมาพากลให้ถอยเลย” อิงควัตดูความเรียบร้อยให้น้องสาวทั้งคู่ คืนนี้คู่แฝดสาวสวยมากทั้งสองคน“รอบๆ งานจะมีจนท.ที่แฝงตัวมา พวกเขาจะคอยจับตาอีกทาง” “ค่ะพี่อิง” สองสาวรับคำ ด้านอิงควัตแม้จะห่วงน้องแต่เขาคิดว่าทั้งสองคนน่าจะเอาตัวรอดได้อรุณีมาลาและอรุณประภามองหน้ากัน “ไม่เป็นไรนะพิณ หลังจากคืนนี้เราจะสลัดไอ้ผู้ชายเฮงซวยออกไปจากชีวิตแบบถาวร ด้วยการส่งมันเข้าคุก” “เดี๋ยวนะออ ใส่อารมณ์จังผู้ชายเฮงซวยที่ว่านี่รวมดร.ด้วยรึเปล่า” อรุณประภาถาม แต่คนอีกกลุ่มที่นั่งฟังผ่านไมโครโฟนพากันหัวเราะ อรุณีมาลาไม่ตอบเธอหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเดินเข้างานสองสาวเลือกนั่งโต๊ะที่ว่างโต๊ะหนึ่ง จากนั้นไม่นานแทนไทและชัยพลก็มองเห็นพวกเธอ สองคนพากันลุกมาหาคู่แฝดสาวทันที“พิณมานั่งที่นี่เอง แทนรอตั้งนาน” แทนไทนั่งลงข้างๆ เขาคิดว่าคนรักยังเคืองอยู่ “ยังโกรธแทนอยู่รึเปล่าครับ แทนขอโทษอีกทีนะ” ชายหนุ่มหันมาหาอรุณีมาลา“วันนั้นขอโทษออด้วยนะครับ พอด
ศิวัชมาส่งอรุณีมาลาที่บ้านพักส่วนตัวของเธอ ส่วนลูกๆ อยู่กับนายหัวภาคย์ คุณปู่คุยสนุกจนเด็กๆ ชอบที่จะอยู่ด้วย นายหัวบอกว่า"เอ็งพาแม่หนูเข้าบ้านไปเถอะ ท่าทางอยากพัก ส่วนหลานๆ อยู่กับปู่ดีกว่าเนอะลูก" ด้วยเหตุนี้ในรถจึงเหลือแค่เธอและเขาสองคน เมื่อเขาจอดรถหน้าบ้านหญิงสาวจึงรีบลงหยิบกระเป๋าลงมา แล้วเดินเข้าบ้าน เธอหันมามองเมื่อศิวัชหยิบกระเป๋าเสื้อผ้าของเขาลงจากรถ"คุณเอาของคุณลงมาทำไม" นี่เขาคงไม่ได้คิดจะพักที่นี่หรอกนะ เธอคิดในใจ"ลูกกับอออยู่ไหน พี่ก็อยู่ที่นั่นล่ะ" เขาพูดง่ายๆ รอให้เธอเชิญเข้าบ้านคงไม่มีวันนั้น"แต่นี่บ้านฉัน บ้านส่วนตัวคุณควรกลับไปนอนที่ตึกใหญ่" หญิงสาวไล่ตรงๆ"แล้วออไม่กลัวนายชัยพลเหรอ ถึงไม่ให้พี่อยู่ด้วย รึว่า.. " เขาหยุดพูด"รึว่าอะไร" หญิงสาวเสียงขุ่น"รึว่าออเคยให้ความหวังเขา เรื่องจะมีลูกคนใหม่แบบที่เขาพูด"ฉาด... เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่น เมื่ออรุณีมาลาลุแก่โทสะเพราะคำถามของเขา ศิวัชหน้าหันไปตามแรงตบ ชายหนุ่มกระชากร่างของเธอมาชิดร่างก้มลงจูบทันที หญิงสาวยกมือขึ้นดันอกกว้าง มือจิกข่วนลงไปตามผิวเนื้อของเขาแบบไม่เลือกที่ เธอเบี่ยงหน้าหนีริมฝีป
“พิณได้คุยกับเขาบ้างรึเปล่า” อรุณีมาลาถามระหว่างที่พวกเธออยู่ในห้องรับรอง มีพนักงานโรงแรมจากห้องอาหารด้านล่างขึ้นมาเตรียมกาแฟและขนมไว้แล้วรีบลงไป เนื่องจากคณะผู้บริหารต้องการความเป็นส่วนตัวอรุณประภาส่ายหน้า “ยังเลยทำใจไม่ไหว” “แล้วเรื่องคืนนี้ล่ะ” แฝดน้องถามต่อ“ก็คงต้องโทรไปชวนเขา แต่เรื่องนอกบ้านเป็นเรื่องของจนท. พี่อิงบอกแบบนี้ให้พวกเราอยู่แค่ในบ้าน” อรุณประภาตอบ“ถ้าเราจัดงานเลี้ยง เขาจะไม่ล้มเลิกแผนเหรอ” อรุณีมาลาคิดตาม“ไม่หรอก คนที่มากันเยอะจะทำให้พวกเขาไม่เป็นที่สังเกตต่างหาก” ศิวัชตอบแทน เขาวางถ้วยกาแฟลงกับโต๊ะและนั่งลงที่เก้าอี้ว่าง“ขอบคุณนะคะดร. ได้นอนบ้างไหมคะ” อรุณประภามองว่าที่น้องเขยด้วยมุมมองที่ดีขึ้น เอ..จะเรียกว่าที่น้องเขยหรือน้องเขยดี หญิงสาวไม่แน่ใจ“ได้นอนอยู่ครับ คุณพิณไม่ต้องกังวลถึงเป็นคนอื่นขอความร่วมมือมาแบบนี้ผมก็ต้องให้ข้อมูล” ศิวัชพูดให้อรุณประภาสบายใจ และหันมาพูดกับแม่กับลูกว่า“เดี๋ยวเราจะไปรับเด็กๆ ที่โรงเรียนสักตอนเที่ยงแล้วไปตราดกัน ฉลองอาฟเตอร์ปาร์ตี้หน้าที่ของออคืออยู่กับลูกพอ เรื่องนอกเขตบ้านฉัตรอรุณให้เจ้าหน้าที่จัดการไป ส่วนคุ
เช้านั้นศิวัชไปส่งคู่แฝดที่โรงเรียน เด็กชายต้นกล้ายิ้มหน้าบานที่พ่อไปส่งเข้าเรียน“แม่มารับต้นกล้ากับน้องเร็วๆ นะ” เด็กชายย้ำ หญิงสาวเปิดประตูรถให้เด็กๆ ลง เธอกล่าวอะไรกับคุณครูเวรหน้าประตูนิดหน่อย ฝ่ายนั้นพยักหน้ารับพร้อมจดข้อความบางอย่างก่อนจะกลับมาขึ้นรถ“ออคุยอะไรกับครูเหรอครับ” “แจ้งครูไว้ค่ะ ถ้าคนอื่นมารับอย่าให้ต้นกล้ากับต้นข้าวกลับด้วย” เธอหมายถึงแทนไทเพราะเขาเคยมารับเด็กๆ ที่โรงเรียนบ้างเป็นครั้งคราว“คุณแทนไทเหรอครับ” ชายหนุ่มถาม“ค่ะ” เธอรู้สึกไม่สบายใจแปลกๆ “เย็นนี้ออเลิกงานกี่โมง” เขาถามเมื่อบังคับรถตรงไปยังโรงแรม“ยังไม่รู้เลยค่ะ แต่จะไปรับลูกให้ทัน” เธอตอบพลางคิดวันนี้อาจจะต้องไปพัทยาอรุณีมาลาชะงักเมื่อมีสายเรียกเข้าจากอรุณประภา“ออเหรอเรากำลังไปตราดนะ” คู่แฝดบอกมา“ไปทำไมน่ะพิณ” เธอถามกลับ“พี่รินดูในไฟล์กล้องวงจรปิดของผับ คืนนี้แทนมีนัดส่งของข้ามชายแดน” แฝดพี่ตอบมาสั้นๆ“ออไปด้วย รอก่อนนะพิณ” ชายหนุ่มจอดรถในที่จอดรถของโรงแรมพอดี อรุณีมาลาหันไปบอกศิวัชว่า “ตอนเย็นอาจจะต้องฝากคุณไปรับเด็กๆ นะคะ พิณกำลังจะไปตราด” เธอเดินเร็วๆ ตรงไปที่รถของตัวเอง หญิง
“ออไม่คิดจะบอกพี่เลยเหรอ” ศิวัชถามขณะที่เขาขับรถตรงกลับบ้าน“แค่ไปประชุมเนี่ยนะคะ” หญิงสาวย้อนถาม“ถ้าพี่ไม่ไปป่านนี้ออไม่ไปถึงผับไอ้หมอนั่นแล้วรึไง” ชายหนุ่มย้อนถาม หญิงสาวเงียบ“เรื่องนี้มันอันตรายเกินไป พี่จะจัดการต่อเองกับพี่ชายออ ออเข้าใจไหม” เขาพูดพร้อมกับที่จอดรถลงที่หน้าบ้านของเขาเอง หญิงสาวไม่รับปากเธอเม้มปาก “ลูกคงหลับแล้ว แต่ออจะไปดูลูกก่อนก็ได้” เขาเดินนำขึ้นบ้าน หญิงสาวดูนาฬิกาตอนนี้เที่ยงคืนกับอีกสิบห้านาที ชายหนุ่มเดินขึ้นชั้นสองภายในบ้านเปิดไฟทางดวงเล็กๆ ไว้พอมองเห็นทางเดินได้ ห้องแรกเป็นห้องของต้นกล้าเด็กชายหลับสนิท ศิวัชปิดประตูห้องอย่างเบามือไปที่ห้องต่อไปซึ่งเป็นห้องของต้นข้าว เมื่อเปิดเข้าไปเด็กหญิงก็หลับเช่นกัน หญิงสาวสบายใจเมื่อเห็นลูกหลับดี ศิวัชเดินไปเปิดประตูห้องข้างๆ ของต้นข้าวให้“นี่ห้องของออ พี่ให้เด็กจัดให้แล้วมีของใช้ทุกอย่างของใหม่ทั้งหมดพี่เตรียมให้ออ” หญิงสาวมองเข้าไปในห้องท่าทีระแวงระวัง“ขอบคุณค่ะ” เธอเตรียมปิดประตูห้องแต่ชายหนุ่มจับบานประตูไว้ “แต่ถ้าออแปลกที่ ไม่อยากนอนคนเดียวห้องพี่อยู่ข้างๆ นะ เคาะเรียกพี่ได้ 24 ชม.เลย” เขายิ้