LOGINShare
EP 1/4 บ่วงพิศวาส
Last Updated:
2025-05-11 19:25:07คฤหาสน์ ศิวเศขร เวลา 21:30 นาฬิกา
ศศินลงรถมาด้วยความสงสัย รถของบ้านโน้นเพิ่งขับสวนรถเขาออกไป เขาจำได้ดี มาทำไมดึกดื่นมืดค่ำขนาดนี้ก็ไม่รู้
ชายหนุ่มก้าวเข้าไปในคฤหาสน์หลังงามปานวังเจ้าชาย แม้ปราสาทจะกว้างใหญ่แต่ความอบอุ่นไม่ค่อยมีมากนัก นั่นเพราะทุกเวลานาทีของเขามีค่ายิ่ง เขาเลยไม่ค่อยได้อยู่บ้านเพื่อทำหน้าที่ลูกที่ดี
“มาแล้วเหรอ วันนี้กลับเร็วนะ”
บุรุษสูงวัยในชุดลำลอง นั่งไขว่ห้างอย่างมีมาดอยู่ที่เก้าอี้ตัวโปรด บนโต๊ะตรงหน้ายังมีกาน้ำชาลายสวยตั้งวางไว้ ถ้วยชาสองใบเล็กๆ วางไว้ห่างจากกัน ใบหนึ่งนั้นปรากฏว่ามีไอร้อนลอยขึ้นมาให้เห็น
“บ้านโน้นมาอีกแล้วหรือครับ จะมาจับผมรีดน้ำเชื้ออีกหรือไง” ถามอย่างเคืองๆ
“เฮ้อ...ฟังแกพูดเข้าสิ ปากจัดยิ่งกว่ากรรไกรผ่าตัดซะอีก”
ศศินเมินคำประชดของบิดาเสีย เขาถอดสูทพาดไว้ตรงพนักเก้าอี้ แล้วนั่งลงตรงข้ามท่าน โซฟาบุผ้าไหมลายสวยไม่ได้ทำให้อารมณ์เขาดีขึ้นมาเลย
“ตอบผมก่อนสิครับ”
วศิน ศิวเศขร มองบุตรชายยิ้มๆ รู้ละว่าสิ่งใดจะเกิดยามท่านเอื้อนเอ่ยออกไป
“หนูวียังไม่ท้อง ฉันกับคุณวรรณิภาก็เลยหาทางใหม่ มันอาจต้องใช้วิธีอื่น”
ศศินเริ่มนั่งไม่ติด จะมีวิธีไหนทำลูกได้อีกเล่า “คงไม่ใช่...”
วศินยิ้มเจ้าเล่ห์ พยักหน้าหงึกๆ ให้บุตรชาย ในขณะที่อีกฝ่ายเริ่มโกรธขึ้นมาทีละนิด
“เกินไปแล้วนะครับ ทำเกินไปแล้ว!”
“นึกซะว่าช่วยคนคนหนึ่งให้มีชีวิตรอดเถอะ พ่อของหนูวีเคยเป็นเพื่อนกับฉัน เราทำธุรกิจด้วยกันแต่เจ้านั่นด่วนจากไปเสียก่อน แกก็รู้เรื่องนี้ดี เมื่อก่อนน่ะ เวลาหมุนเงินไม่ทัน ฉันก็ไปรบกวนพ่อหนูวีบ่อยๆ ดอกเบี้ยอะไรทางโน้นก็ไม่เคยคิดสักแดง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เรามีวันนี้ วรรณรัตน์ก็มีส่วนช่วยเราไม่น้อยนะศศิน ลืมอะไรลืมได้ลูก แต่ลืมบุญคุณคนมันน่าละอายนะ แกว่าไหม”
ศศินขบกรามดังกรอดๆ ต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรือ ตอนเวนิสามาร้องขอกับเขา ก็นึกว่าจะไม่จริงจังเสียอีก แต่นี่อะไร มัดมือชกกันชัดๆ
“แล้วยัยนั่นก็ยอมหรือครับ” ถามอย่างขมขื่น รู้สึกรังเกียจเวนิสามากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก
“น้องไม่มีทางเลือกนะศศิน หมอบอกว่าซีสต์ที่น้องเป็น หากมีการตั้งครรภ์มันจะฝ่อไปเอง ส่วนคุณวรรณิภาน่ะ เธอก็เอ็นดูลูกนะ เธอชื่นชมลูก อยากได้ลูกไปเป็นลูกเขย แต่ว่า...พ่อแม่น่ะ ไม่อยากฝืนใจลูกๆ ให้ต้องมาแต่งงานกัน ก็เลย...”
“ที่ทำอยู่นี่ไม่เรียกว่าฝืนใจหรือครับคุณพ่อ”
“มันไม่ยากสำหรับแกสักหน่อย แกก็เคยไปเที่ยวผู้หญิง ไม่ต้องมีความรักกับผู้หญิงพวกนั้นแกก็มีอะไรกับพวกเธอได้ พ่อถือว่าเป็นเกียรติด้วยซ้ำที่คุณวรรณิภาเลือกแก พ่อน่ะ อยากอุ้มหลานจะแย่แล้ว”
ศศินส่ายหน้าให้กับความคิดของบิดา
“บ้ากันไปหมดแล้ว ผมไม่น่าหลวมตัวช่วยเรื่องนี้ตั้งแต่แรกเลย”
“นึกซะว่า...เห็นแก่มนุษยธรรมเถอะนะ ถ้าเรื่องนี้หลุดออกไปให้สื่อรู้เข้าละก็ คุณวรรณิภากลัวจะเสียหน้าเสียชื่อ เธออยากเก็บทุกอย่างเป็นความลับ พอหนูวีท้อง เธอก็จะพาไปอยู่ต่างประเทศสักปีสองปี รับรองว่าจะไม่มายุ่มย่ามกับชีวิตครอบครัวหรือว่าคนรักของแกเลย”
“แน่ละครับ ตอนนี้ผมยังไม่มีใครนี่ ถ้าเกิดผมแต่งงานมีลูกขึ้นมา แล้วคนพวกนั้นเอาเด็กมาอ้างสิทธิ์จะทำยังไง สมบัติพ่อมีแค่บาทสองบาทหรือครับ คิดให้ดีๆ หน่อยเถอะ” พยายามอธิบายให้บิดาคิดถึงสิ่งที่อาจเกิด แต่อีกฝ่ายเอาแต่ส่ายหน้าเท่านั้น
“คิดมากน่า ตระกูลวรรณรัตน์ไม่ได้ยากจนข้นแค้น แกก็รู้ดี ช่วยพ่อสักครั้งนะศศิน แกเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะแต่งงานนี่นา ถ้าหนูวีท้องเมื่อไหร่ มีหลานให้ฉันเมื่อไหร่ รับรองว่าฉันจะไม่จู้จี้กับแกเลย ต่อให้ชาตินี้แกไม่แต่งงาน ฉันก็จะไม่ยุ่งเลยเอ้า” วศินต่อรอง วาดแผนการบางอย่างในใจอย่างนักธุรกิจผู้ที่ลงทุนแล้วคาดว่าจะได้รับผลกำไรในอนาคต
“แน่นะครับ”
“สัญญาเลย” คนเป็นบิดาเอ่ยคำมั่น
ศศินหรี่ตามองบิดา ความเจ้าเล่ห์นั้นสองพ่อลูกมีมากไม่แพ้กันทีเดียว
“ต่อให้วันข้างหน้าผมแต่งงานกับใครพ่อก็ห้ามยุ่งนะ ห้ามหาสาวๆ มาให้ผมดูตัวด้วย”
“แน่นอน สาบานเลย”
คนเป็นลูกพยักหน้าหงึกๆ ความจริง ข้อเสนอมันก็ไม่เลวนัก อีกอย่าง...บิดาที่เคารพไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมเขาหรอก
“โอเค...ก็ได้ ยังไงละครับ สิ่งที่พ่ออยากให้ผมทำ”
“ฉันอยากให้หนูวีมาค้างที่บ้านเรา ระหว่างนั้นแกคงรู้ว่าควรทำยังไงให้หลานฉันเกิดมา”
ศศินเม้มปากแน่น ส่ายหน้าน้อยๆ กับแผนการของบิดา มันเป็นเรื่องบ้าๆ ที่น่าหัวเราะแต่เขากลับหัวเราะไม่ออก
“สามเดือนนะครับ แค่สามเดือน ถ้ายัยนั่นไม่ท้องก็ไม่ต้องมายุ่งกับผมอีก”
วศินพยักหน้าบ้าง สามเดือนก็พอมีหวังละนะ
“ได้ ตกลงตามนี้”
ท่านว่าแล้วยิ้มสมใจ รินชาขึ้นดื่มอึกใหญ่แล้วลุกขึ้นยืน
“จะไปนอนแล้วหรือครับ”
“นอนบ้าอะไรเพิ่งสามทุ่ม ฉันเหนียวตัว จะไปอาบน้ำ” ว่าแล้วเดินออกประตูห้องรับแขกไป ทว่าไม่ได้เลี้ยวขึ้นไปทางบันไดที่เชื่อมต่อชั้นสอง ศศินที่เดินตามบิดามาติดๆ ก็อดแขวะไม่ได้
“ห้องน้ำอยู่ข้างบนไม่ใช่หรือครับ”
“ไอ้เจ้านี่ ห้องน้ำข้างบนไม่มีคนถูหลังโว้ย”
“พ่อ! แก่แล้วนะ เพลาๆ ลงซะบ้างเถอะเรื่องอย่างว่าน่ะ”
คนเป็นบิดาทำไม่รู้ไม่ชี้ โบกมือให้บุตรชายแล้วรีบเดินไปยังโรงจอดรถ ศศินได้แต่มองตามบิดาอย่างระอา ถ้ายังฟิตขนาดนี้ทำไมไม่มีลูกเองให้รู้แล้วรู้รอด มายุ่งกับเขาทำไม
“โอ๊ย! หงุดหงิดจริงๆ”
Latest chapter
พระจันทร์สองใจ ตอนพิเศษ จูบนี้คือสัญญา
ตอนพิเศษจูบนี้คือสัญญา__________ห้าปีผ่านไปไวเหมือนนิยาย หน้าร้อนปีนี้เวนิสาพาครอบครัวและเพื่อนรักมาพักผ่อนหย่อนใจที่เกาะชื่อดังทางภาคใต้ ด้วยพุงป่องๆ ของการตั้งครรภ์เข้าเดือนที่ห้าของเธอ ทำให้ศศินไม่อนุญาตให้นั่งเครื่องออกนอกประเทศ ทริปวันหยุดสุดหรรษาเลยตกลงปลงใจที่เกาะแห่งหนึ่งในไทยนี่เอง ในยามนี้ปลายภูและรวีกานต์ คงกำลังรำลึกความหลังเมื่อครั้งแต่งงานกันใหม่ๆ คงพากันเดินจูงมือดื่มด่ำคลื่นลมที่ชายทะเล ส่วนเจ๊หวานอาสาดูแลเด็กๆ ให้ ช่างเป็นทริปที่สุขีเกินจะกล่าวจริงๆ“อืม...ถอดหน่อยๆ ไม่ไหวแล้ว...”เวนิสาอ้อนพ่อของลูกอยู่ที่บาร์เครื่องดื่ม ศศินในชุดที่นุ่งเพียงกางเกงขาสั้น สวมเสื้อลายดอกไม่ติดกระดุม อวดแผงอกล่ำๆ ยั่วใจศรีภรรยา เขายังพยายามบ่ายเบี่ยงด้วยว่าตอนนี้เพิ่งเที่ยงเท่านั้น“ไม่เอา เดี๋ยวชาวบ้านเห็น ไปดูลูกก่อนดีกว่านะคะคนดี” ศศินอ้อนเมีย พยายามดึงมือที่กำลังลูบไล้แผงอกเขา ขนาดท้องอยู่ยังหื่นได้ใจนะแม่ตัวแสบ“ไม่เอา พี่อ่า...เมื่อคืนน้องจูนก็งอแง น้
พระจันทร์สองใจ EP 21/4 คำสัญญาจากพระจันทร์
ในค่ำคืนที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกน้ำค้าง แลเห็นดวงดาราน้อยใหญ่ประปราย ณ ที่ตรงนั้นท่ามกลางหมอกหนาและดาราพร่างพราว พระจันทร์ดวงใหญ่กำลังอวดโฉมสีเหลืองนวลตาเวนิสากับกลุ่มเพื่อนนั่งสังสรรค์กันอยู่ บนระเบียงดูดาวเหนือหลังคาเรือนพัก พวกเขาปูเสื่อลงนั่ง มีผ้าห่มคนละผืน มีเครื่องดื่มวางตรงหน้าทั้งขนมขบเคี้ยวมากมาย เสียงหัวเราะและรอยยิ้มแห่งความสุขกระจ่างอยู่บนใบหน้าของทุกคน ตั้งแต่หัวค่ำกระทั่งค่อนคืนเมื่อเบียร์มากกว่าหนึ่งโหลถูกเทใส่กระเพาะน้อย ไม่นานหลังจากนั้นเจ๊หวานก็สลบเหมือด รวีกานต์กับปลายภูอาสาพยุงร่างหมีของเจ๊ลงไปส่งที่ห้องพัก แน่นอนว่าเพื่อนสาวของเวนิสาไม่ได้ขึ้นมาที่ระเบียงดูดาวอีก ตอนนี้จึงเหลือเพียงแม่ดาวพระศุกร์คนงามกับพ่อพระจันทร์ดวงโต“อืม...ทีนี้ก็ไม่มีก้างขวางคอแล้วเนาะ”ศศินว่าแล้วขยับไปหาเวนิสา พาร่างหล่อนนอนลง ใช้ผ้าห่มของตัวเองห่มทับทั้งสองร่างอีกชั้นหนึ่ง เขามองขึ้นไปบนฟ้า ท่ามกลางหมอกหนายังแลเห็นดาวพระศุกร์ขึ้นเคียงข้างดวงจันทร์ เขาเผยรอยยิ้มละไม“พี่ยิ้มอะไรคะ”“ฉันน่ะ...เหมือนคนโง่แ
พระจันทร์สองใจ EP 21/3 คำสัญญาจากพระจันทร์
เจ๊หวานพยักหน้าเข้าใจ หากเปรียบผู้ชายเป็นของกินได้ ก็แสดงว่าผ่าน เพราะคนเราก็ยังต้องกินเพื่อความอยู่รอด อย่างน้อยรวีกานต์ก็ไม่ต้องทนง่วงอีกต่อไป เพราะมีม็อคค่าปั่นให้ซดทั้งคืน!“แล้วหล่อนละยะแม่ดาวพระศุกร์ ผู้ชายของหล่อนเป็นยังไง”เวนิสาถอนหายใจเฮือกๆ ศศินนั่นหรือ ยังไงดีล่ะ“ก็ดี...พอมองย้อนกลับไป ก็จำได้ว่าเวลาลำบาก เขาก็คอยดูแล คอยปลอบโยน คอยให้กำลังใจ คอยเป็นเพื่อนคู่คิด แม้ว่าความเจ้าอารมณ์ของเขาจะทำให้ฉันอยากจับเขาลงทอดในกระทะก็เถอะ เขาน่ะ ปากร้ายแต่ใจดี บางครั้งการกระทำกับคำพูดก็สวนทาง เรื่องนี้ฉันต้องทำใจให้ชิน”“แล้วไงยะ ก็โอเคในเรื่องนั้น แล้วเรื่องแซ่บล่ะ แซ่บมะ” เจ๊หวานยิ้มหื่นๆวนิสาหรี่ตามอง นึกว่าเธอจะไม่กล้าตอบหรือ เธอไม่ใช่แม่แสงตะวันผู้เหนียมอายนะ“แซ่บเว่อร์ค่าเจ๊! ฮ่าๆๆๆ”“อ๊ายยย!!!”เจ๊ร้องระงมเพราะถูกใจ เหล่าคนงานและสองหนุ่มเมืองกรุงฯ หันมามองทางพวกเธอ ปลายภูโบกมือใส่รวีกานต์ ส่งยิ้มหวานให้กันอย่างข้าวใหม่ปลามันที่แรกรักน้ำต้มผักยังหวานอยู่ ส่วนศศ
พระจันทร์สองใจ EP 21/2 คำสัญญาจากพระจันทร์
เวนิสาหรี่ตามอง ริมฝีปากเหยียดเป็นเส้นตรง “มาปิดให้ไว!”“คร้าบ! ปิดเดี๋ยวนี้คร้าบ!” ศศินจำต้องเดินรอบเตียงเพื่อมาปิดโคมไฟให้แม่ของลูก เอาเถิด จัดมาเสียให้พอ ให้ต้องโดนเมิน ต้องโดนจิกหัวหรือต้องเป็นทาสก็จัดมา สักวันเมื่อเวนิสาเริ่มเบื่อ หล่อนคงกลับมาเป็นแม่ดาวพระศุกร์ผู้น่ารักของเขาเหมือนเดิมกระมัง_________พระอาทิตย์ดวงใหญ่โผล่ขึ้นทางทิศตะวันออก เหนือยอดเขา มันเริ่มโผล่ขึ้นมาทีละนิดๆ ราวกับพู่กันอันใหญ่ที่จุ่มสีส้มแดงคอยแต้มแต่งเวิ้งฟ้ารวีกานต์จ้องมันไม่วางตา หมอกน้ำค้างเหนือชายคายังคงแรงอยู่ แต่มิอาจขัดขวางความตั้งใจ รอบๆ เรือนไม้ของปลายภูโอบล้อมด้วยต้นกาแฟเขียวชอุ่ม มันกินพื้นที่ทั่วทั้งหุบเขา ไม่ต้องบอกว่ามีมูลค่าทางการตลาดมากเท่าใด เธอไม่อยากคาดคิดเพราะอาจทำให้ตัวเองจุกความสุขตาย ในที่สุดฝันของเธอก็เป็นจริงสินะ ฝันว่าสักวันจะได้กลายเป็นซิลเดอเรลล่าของเจ้าชายรูปงามความรักที่เธอมีให้ปลายภูนั้น แม้ไม่ได้ถึงขั้นคลั่งไคล้หลงใหล แต่มันคือรักซึมลึกที่เธอเองยังไม่รู้ตัว ไม่ได้หวือหวา แต่แอบผลิดอกงอกงามในจิตใจ คว
พระจันทร์สองใจ EP 21/1 คำสัญญาจากพระจันทร์
[21]คำสัญญาจากพระจันทร์______________ไร่กาแฟ ณ ปลายภู สัปดาห์ถัดมาเรือนไม้หลังงามผุดขึ้นท่ามกลางขุนเขาที่โอบล้อมด้วยต้นกาแฟ เส้นทางลดเลี้ยวยิ่งกว่ารถไฟเหาะตีลังกา ทำให้สองสาวเมารถมากกว่าจะได้ชื่นชมธรรมชาติ กว่าจะนั่งรถขึ้นมาถึงบนนี้ได้ ว่าที่คุณแม่ทั้งสองก็จอดรถอาเจียนไปหลายรอบ รวีกานต์ถึงกับหมดแรงนั่งซบอกพ่อเด็กน้อย ในขณะที่เวนิสานั่งหน้าบูดอยู่เบาะข้างหลังบนรถตู้คันหรู ส่วนเจ๊หวานจ้อเจรจาอยู่ด้านหน้ากับคนขับรถวัยขบเผาะหุ่นล่ำหน้าโหด ที่ถูกใจนางเสียเหลือเกิน“ใกล้ถึงแล้วครับ ตะวันไหวไหม”รวีกานต์ส่ายหน้า ปลดเข็มขัดนิรภัยออกเพื่อจะได้กอดปลายภูดีๆ เธอซุกหน้าเข้าหาอกเขาราวลูกแมวตัวน้อยที่ต้องการไออุ่นจากเจ้าของ ปลายภูยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ชอบใจนักเวนิสามองเพื่อนรักกับปลายภูผ่านทางช่องว่างระหว่างเบาะนั่ง ได้แต่เบะปากใส่เพราะหมั่นไส้“นี่! แกจะอ้อนเด็กเพื่อ!?”“เรื่องของฉันน่า นั่งเงียบๆ ไปเลย คนจะสวีตกัน เนาะภูเนาะ”รวีกานต์ยิ้มหวานอย
พระจันทร์สองใจ EP 20/5 ผู้หญิงยากๆ
“แล้วเธอมาทำไม!” น้ำเสียงที่ใช้ไม่ค่อยพอใจนัก จากแค่ประหม่ามึนงง ก็เริ่มมีอารมณ์โกรธเข้ามาปะปน เวนิสากำลังป่วนประสาทเขาอีกแล้วใช่ไหม“มาทำธุรกิจ”“หือ?”คนสวยยิ้มแป้น ก่อนจะอธิบาย“เรามาทำธุรกิจกัน เพื่อความสะดวกในการใช้ชีวิต”“ยังไง”“ง่ายๆ เลย เราก็แค่ทำให้คนรอบข้างเรา เช่นพ่อแม่ พี่น้องเพื่อนฝูง เข้าใจว่าเราสองคนตกลงกันได้เรียบร้อย พี่ก็รู้นี่ ตอนนี้แม่ถามยิกๆ ว่าเมื่อไหร่ฉันจะแต่งงานกับพี่ เมื่อเช้าพ่อพี่ก็โทรมา เพื่อนฉันขู่จะคว่ำบาตรถ้าไม่คืนดีกับพี่ ฉันเลยคิดว่า เพื่อความสบายใจของคนที่รักเราทุกๆ คน ฉันควรเสียสละความไม่สะดวกน้อยนิดแล้วร่วมมือกับพี่น่ะ”“ร่วมมืออะไร ไม่เห็นเข้าใจ” ศศินชักงง“เฮ้ย...พี่นี่โง่ปะเนี่ย พูดไปตั้งเยอะไม่เข้าใจได้ยังไง”“นี่ด่าฉันเหรอ!”“อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะ!” ตะคอกมาตะคอกกลับ เวนิสาไม่โกงศศินหุบปากฉับ“เอาแบบนี้แหละ พี่เข้าใจแล้วนะ บอกพ่อพี่
You may also like
เศรษฐีสาวขอเอาคืน
เกาลัดไม่หวาน67.3K viewsสลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์67.7K views(ของหวง) มาเฟีย BAD
ลำเจียก57.1K viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz21.0K viewsขอรักอีกครากับภรรยาคนเดิม
Yuyueyuan244 viewsบังเอิญรัก เมียแต่ง
โอชิม่อน74 viewsวันไนท์สแตนด์สุดฮอตกับพ่อหนุ่มบาร์โฮสตัวท๊อป
ยัยแม่มดแสนน่ารัก224 viewsถ่านไฟเก่า
Milady458 views
