EP 4/2 ชู้รัก

ทั้งสองคนมาถึงบริษัท RPS Cosmetic Co.,Ltd ในเวลาเกือบแปดโมงครึ่ง เป็นความเคยชินของพนักงานเสียแล้วที่จะเห็นผู้บริหารสูงสุดกับคุณเทียนหยดเดินเข้าบริษัทมาพร้อมกัน เพราะปกติแล้ว ทั้งสองก็จะขับรถอกจากบ้านโสภณวิชญ์ในเวลาไล่เลี่ยกันเสมอ

สมัตถ์เริ่มต้นทำงานของเขาอย่างไม่รีบร้อนนัก เอกสารในรายงานบางแฟ้มเขาต้องถามเทียนหยดเพื่อความเข้าใจ ส่วนเทียนหยด หากว่าเว้นจากการช่วยสมัตถ์ หญิงสาวก็จะขลุกอยู่กับโน้ตบุ๊กเครื่องเก่ง มีสมาร์ตโฟนวางอยู่ใกล้ๆ ตาจ้องหน้าจอแล้วพิมพ์ข้อความเป็นระยะ การเป็นแม่ค้าออนไลน์ทำให้เทียนหยดไม่ค่อยมีเวลาเป็นส่วนตัวมากนัก มีรายการสั่งซื้อเข้ามาตลอดทั้งวัน มากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่ตัวแทน แต่เท่านั้นเทียนหยดก็พอใจแล้ว เพราะมันเป็นสิ่งที่เธอทำได้ด้วยตัวเอง

เกือบสิบเอ็ดโมง สมัตถ์ละสายตาจากเอกสารแฟ้มสุดท้าย ท้องเขาร้องจ้อกๆ เพราะยังไม่ได้รับประทานอาหารเช้าอย่างที่ควรจะเป็น เทียนหยดปิดโน้ตบุ๊กบ้าง เหลือบมองหน้าจอสมาร์ตโฟนก็เห็นว่ายังไม่มีใครโทรเข้ามา

“โทรหาเขาสิ ถ้าเธอคิดถึง” เขาแนะ แต่เทียนหยดส่ายหน้า

“ฉันโทรหาเขาก่อนทุกที เป็นเวลาหลายปีแล้ว ลองให้เขาเป็นฝ่ายโทรหาฉันบ้าง ฉันจะได้รู้...ว่าเขาคิดถึงฉันบ้างไหม หรือคิดถึงเฉพาะตอนที่อยากได้เงิน”

“เธอทุ่มเทมากเทียนหยด”

“เรียกฉันว่าเทียนเฉยๆ ก็ได้”

สมัตถ์โคลงศีรษะ แถมยังเลิกคิ้วสูง

“มันรู้สึกแปลกๆ ที่ให้ความสนิทสนมกับคนที่เป็นศัตรู”

“ช่างคุณสิ ฉันบอกแล้วว่าคุณไม่ศัตรูฉัน ยังมีอีกหลายเรื่องที่ฉันอยากบอกคุณ”

“งั้นบอกตอนนี้”

“ไม่ มันต้อง...ค่อยเป็นค่อยไป ต้องใช้เวลา”

“บอกเลยไม่ได้เหรอ” เขาถามอย่างนึกรำคาญ แต่หล่อนก็ส่ายหน้าแทนคำตอบ “ทำไมล่ะ”

“ฉันกลัวคุณช็อกตาย” บอกเขาแล้วลุกขึ้นยืน รู้สึกหิวตงิดๆ สมัตถ์วางแฟ้มลงแล้วลุกขึ้นบ้าง “ฉันหิวจัง คุณหิวไหม”

“หิวมาก เมื่อเช้ามีแค่กาแฟเหลือๆ กลั้วท้อง”

“คะ?” เธอทำหน้างง สมัตถ์รีบกลบเกลื่อน

“เอ่อ...หมายถึงกาแฟนั่นแหละ”

“โอเค งั้นไปหาอะไรกินกันเถอะ จะได้รีบกลับมาสะสางงานต่อ คุณเลี้ยงนะ” เธอสั่ง แต่เขาส่ายหน้า

“เธอชวน เธอต้องเลี้ยงสิ”

หญิงสาวทำหน้ายุ่ง ทำไมพวกผู้ชายถึงไม่ยอมเป็นสุภาพบุรุษกับเธอเลยนะ

“คุณเงินเดือนเยอะกว่าฉัน”

“แต่ฉันต้องเลี้ยงย่า เลี้ยงเมีย คนใช้อีก ค่าน้ำค่าไฟ และ...”

“พอๆๆ เลี้ยงก็ได้” เธอโบกมือไหวๆ ให้เขาหยุดพล่าม นึกดีใจที่อย่างน้อยสมัตถ์ก็ยอมพูดดีๆ กับเธอบ้าง ไม่ใช่คอยแต่จะแยกเขี้ยวใส่เหมือนที่เจอกันแรกๆ เธอยังมีหวัง มีหวังว่าสักวันเขาจะยอมรับในตัวพ่อเลี้ยงของเธอ เธออยากอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้น ไม่อยากให้เขาเอาความแค้นเคืองไปป้ายแปะให้คนที่ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว อยากอธิบายความจริงในหลายๆ เรื่อง ความจริงที่เธอรู้อยู่แค่คนเดียว

____________

สมัตถ์กับเทียนหยดเดินข้ามฝั่งมารับประทานอาหารญี่ปุ่นที่ร้านซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบริษัทมากนัก ตลอดเวลาที่เดินข้ามถนนนั้น เสื้อสูทของสมัตถ์ไม่ห่างจากศีรษะของเทียนหยดเลย เขาถอดเสื้อออกเพื่อเอามาคลุมบังแดดร้อนตอนเที่ยงวันให้

เทียนหยดหัวใจเต้นแรง ทั้งจากการกระทำของเขา และจากการที่ร่างกายอยู่ใกล้บุรุษเพศ เขาแค่ทำตามหน้าที่สุภาพบุรุษที่ดี สมัตถ์มีมันจริงๆ และยังเผื่อแผ่ความเป็นสุภาพบุรุษนั้นมาให้เธอด้วย

_________

แอร์เย็นฉ่ำภายในร้านอาหารญี่ปุ่นช่วยทำให้หนุ่มสาวคลายร้อนลงไปได้บ้าง เทียนหยดสั่งอาหารแล้วขอตัวไปเข้าห้องน้ำ สมัตถ์เลยโทรหาภรรยา เขารอสายอยู่นานกว่านาที หล่อนจึงยอมรับสาย

“ไนท์ กินข้าวหรือยังครับ” เขาถาม ยิ้มให้กับคนปลายสายทั้งกลัวว่าหล่อนจะยังไม่ยอมจบเรื่องเมื่อเช้า เขารออยู่ชั่วอึดใจ หล่อนจึงตอบกลับมา

“อ่า...ค่ะ...คือ...ไนท์มาเที่ยวบ้านเพื่อนน่ะ อือ...อา...”

“หือ? อะไรนะ อือๆ อาๆ ฟังไม่รู้เรื่อง” เขาถามแล้วมุ่นคิ้ว ราตรีเหมือนทำอะไรอยู่แล้วเขาโทรไปกวนหล่อนอย่างนั้นล่ะ

“เอ่อ...คือ ไนท์มานวดสปากับเพื่อนน่ะ กลับค่ำๆ นะคะ แค่นี้ก่อนนะคะ พี่เขานวดแรงมาก อ๊ะ!”

ตู๊ด...

แล้วสายก็ถูกตัดไป ท่ามกลางความงงของสมัตถ์

“ตกลงอยู่บ้านเพื่อนหรืออยู่สปากันแน่” ถามตัวเองแล้วหย่อนสมาร์ตโฟนเข้าในกระเป๋ากางเกง เป็นเวลาเดียวกับที่อาหารมาเสิร์ฟและเทียนหยดเดินกลับมา ช่วงขาอันเรียวเสลาของหล่อนดึงสายตาเขาให้ต้องหยุดมองนานๆ หล่อนยังส่งยิ้มมาให้เขาด้วย...ไม่ใช่หรอก หล่อนยิ้มให้อย่างอื่นต่างหาก

“ว้าว...น่ากินจังเลย ฉันหิวๆๆ” บอกแล้วนั่งลงตรงข้ามสมัตถ์ ก่อนจะจัดการอาหารตรงหน้าตัวเอง ซึ่งเป็นอาหารแบบจัดชุด เธอกินมันทุกอย่าง กินเกือบหมด พุงกาง ตบท้ายด้วยไอศกรีมอีกถ้วยเล็กๆ

“ไนท์ไม่กินไอศกรีม กลัวอ้วน”

เขาเปรย ขณะจิบน้ำมะนาวโซดา มันช่วยให้สดชื่นมากกว่าการจิบกาแฟ

“ฉันก็กลัวค่ะ แต่ฉันอยากกิน และไอติมมันอร่อย” ว่าแล้วยิ้ม ตักไอศกรีมเข้าปาก เลียช้อนเบาๆ ด้วยท่าทีไร้เดียงสา แต่ทำเอาบางส่วนในร่างสมัตถ์หนักอึ้งขึ้นมา

ชายหนุ่มเลื่อนมือลงไปขยับหัวเข็มขัดเล็กน้อย เพราะรู้สึกว่ามันคับโดยไม่มีสาเหตุ เป็นเพราะลิ้นสีชมพูของหล่อนแน่ๆ ให้ตายเถอะ ร่างกายเขาเป็นอะไรหนักหนา ทำไมชอบมีอารมณ์ตอนมองเทียนหยด มองขาหล่อน มองริมฝีปากสีแดงระเรื่อนั่น มองลิ้นหล่อนด้วย บ้าจริง นายแต่งงานแล้วนะสมัตถ์ มีภรรยาที่แสนดีและนายก็รักหล่อนมากด้วย