บทที่ 7

"ถ้านายเข้ามาฉันแทงไส้แตกแน่" กรรไกรตัดเล็บในมือถูกคลี่ออกมา เพราะตรงกลางจะมีแหลมๆ เพื่อไว้แคะขี้เล็บ หวานใจเพิ่งซื้อตอนลงเครื่องที่สนามบินนี่เอง

"น่ากลัวมาก สงสัยว่าจะติดเชื้อโรคตายก่อนแน่" รามินไม่ได้สนใจผู้หญิงแบบเธออยู่แล้ว เขาแค่พูดเล่นๆ ไปงั้นแหละ

"ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะ ถึงแม้เราจะแต่งงานกัน แต่คุณห้ามเข้าใกล้ฉันเกิน 1 เมตร"

"อ้าวไม่ให้เข้าใกล้แล้วจะจูบยังไง"

"ทำไมต้องจูบด้วย" หญิงสาวรีบยกมือขึ้นมาปิดปากไว้

"คุณครับ ไม่เคยดูฉากแต่งงานในละครเหรอ"

"คุณเล่นมุมกล้องเป็นไหม ฉันให้เข้าใกล้ก็ได้แต่ห้ามจูบจริง"

"เผอิญว่าผมชอบเล่นลิ้นมากกว่า" เขาหมายถึงว่าไม่ชอบเล่นมุมกล้องแต่ชอบเล่นลิ้น

"ไอ้..ไอ้.."

"ไม่ได้ชอบเล่นลิ้นแค่ข้างบนนะ แต่ชอบ...." ขณะที่พูดสายตาคมมองต่ำลงไป เพื่อสื่อให้คนตรงหน้ารู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

"ไอ้ลามก!"

"หึหึหึ ฮ่าาาา" ไม่ได้ขำแบบนี้นานแล้ว พอเธอออกจากห้องไปเขาก็หัวเราะออกมาจนสุดเสียง

"จะลูกใครหลานใคร ถ้ามาทำอะไรฉัน ฉันเอาตายแน่"

"บ่นอะไร"

"พี่ปลาวาฬ?"

"เรื่องนั้นจริงเหรอ" ที่จริงปลาวาฬไม่ได้มาร่วมงานแต่งของเทวิน แต่พอได้ยินข่าวว่าน้องสาวจะจัดงานแต่งที่โรงแรมเดียวกัน ปลาวาฬก็เลยต้องเดินทางมา

"อืม"

"ตอบดีๆ"

"ก็คงต้องแต่งแหละ"

"ทำไมพูดแบบนั้น..ใครบังคับให้แต่งหรือเปล่า" ปลาวาฬและหวานใจสนิทกันมาก เพราะมีกันอยู่แค่สองคนพี่น้อง ถึงแม้น้องสาวจะไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ปลาวาฬก็ไม่เคยขาดการติดต่อ

"เปล่าหรอก" อยากบอกพี่ว่าตัวเองเป็นคนรนหาที่ แต่ถ้าพูดกับพี่เรื่องมันต้องใหญ่กว่านี้แน่ "แล้วนี่พี่มาจากไหนทำไมเพิ่งเห็นหน้า"

"พี่ก็มีงานต้องทำ"

"อู่รถของพี่น่ะเหรอ"

"โชว์รูม"

"ไม่เหมือนกันหรือไง"

"จะไปเหมือนได้ยังไง อู่รถกับโชว์รูมรถนำเข้า" ถึงแม้ฉลามจะเป็นถึงเสนาธิการ แต่ลูกๆ ทั้งสองไม่มีใครเดินตามรอยพ่อเลย เพราะพวกเขาไม่ชอบรับราชการ

"ฉันก็แค่ล้อเล่น พี่ทำแค่ขายรถฉันก็ไม่ว่าหรอก แต่นี่พี่ชอบแข่งรถด้วยรู้ไหมมันอันตราย"

"พูดเหมือนเป็นแม่อีกคน" เพราะเจอหน้าแม่ทีไร แม่ชอบพูดเรื่องไม่อยากให้แข่งรถทุกที

"แล้วนี่พี่เจอพ่อกับแม่หรือยัง"

"ก็แม่นั่นแหละโทรตาม บอกว่าเราจะจัดงานแต่งที่โรงแรมนี้"

"พี่ได้ห้องพักหรือยังล่ะ"

"ได้แล้ว"

"โอ๊ย อะไรเข้าตาฉันเนี่ย" กำลังจะชวนพี่ไปทานข้าว แต่จังหวะนั้นเหมือนมีฝุ่นหรือแมลงบินเข้าตา

"ไหนพี่ดูให้" ปลาวาฬขยับเข้าไปใกล้ แล้วเปิดตาชั้นบนของน้องสาวขึ้น เพื่อดูว่าอะไรเข้าตา

หมับ! แต่อยู่ดีๆ ก็มีมือของใครไม่รู้มากระชากปลาวาฬให้ออกห่าง

"ทำอะไรกัน"

"นายเป็นใคร"

"คุณ.." หวานใจรีบเข้ามาขวางทั้งสอง

"คุณปู่มองอยู่" รามินไม่รู้หรอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร แต่คงสนิทกับเธอมากถึงได้ทำอะไรแบบนี้ ถ้าเขาไม่เห็นว่าปู่กำลังมองมาเขาคงปล่อยให้ทั้งสองสวีทกันไปแล้ว

"เรื่องปู่คุณสิ แต่ตอนนี้ดูตาให้ฉันก่อนได้ไหม"

"ตา? ตาเธอก็มาเหรอ" ชายหนุ่มมองหาผู้ชายที่ดูมีอายุหน่อย แต่ก็ไม่เห็นมีใครอีก

"ตาฉันเนี่ย ไม่ใช่คุณตา"

"เอ้าา ก็ไม่บอก"

"ก็บอกอยู่นี่ไง"

รามิลก็เลยมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้นของเธอ ทั้งสองมองสบตากันอยู่ครู่หนึ่ง จนตอนนี้ปลาวาฬพอเข้าใจแล้วว่าผู้ชายคนนี้คือใคร

พอมองหน้าเขาใกล้ๆ ผู้ชายคนนี้ก็หล่อไม่เบา ไม่นะ..เราจะหลงในความหล่อของเขาไม่ได้ "เจออะไรไหม"

"เจอ"

"เป็นแมลงใช่ไหม" เพราะเธอรู้สึกคัน

"เปล่า..ขี้ตา"