บทนำ

ครื้น! เปรี้ยง!

ท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างหนักในช่วงเวลาราว ๆ ห้าทุ่มของค่ำคืน ร่างแบบบางของหญิงสาวคนหนึ่งวิ่งฝ่าสายฝนด้วยความเร่งรีบราวกับถูกฟ้าผ่าไล่ล่า ในซอยที่เงียบสงัดทั้งที่เป็นเส้นทางในเขตเมืองหลวง

ทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอมีเพียงเสื้อเชิ้ตหลวม ๆ ตัวเดียวที่ปกคลุมร่างกายเอาไว้ สองเท้าเปลือยเปล่าทำหน้าที่วิ่งอย่างสุดชีวิตเท่าที่จะทำได้ แทบจะสะดุดทุกย่างก้าวราวกับกำลังหนีจากอะไรบางอย่าง ความหวาดกลัวบีบรัดทุกลมหายใจของเธอ

“เจอไหมวะ”

เสียงผู้ชายตะโกนถามกัน ดังตามมาจากทางด้านหลัง ก่อนที่ร่างกำยำของชายหนุ่มสามคนจะวิ่งมาจากทางเดียวกันกับทางที่หญิงสาววิ่งมาด้วยท่าทางรีบร้อน

“ตัวเล็กนิดเดียววิ่งเร็วจังวะ”

ชายหนุ่มคนหนึ่งบ่นพึมพำด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เขายืนหยุดนิ่งตรงจุดที่หญิงสาวเพิ่งวิ่งผ่านไปแล้วหันมองซ้ายมองขวา ไฟฉายจากมือถือส่องไปจนทั่วทั้งบริเวณป่าหญ้าสองข้างทางเผื่อว่าเธอจะเข้าไปซ่อนตัว แต่ก็ไม่พบ

“โธ่เว้ย! เพราะมึงคนเดียวเลย เฝ้ายังไงวะปล่อยให้ยัยนั่นหนีไปได้”

องศา หงุดหงิดใส่เพื่อนที่ยืนอยู่ด้านข้าง แค่ให้เฝ้าผู้หญิงคนเดียวในระหว่างที่พวกเขากำลังทำธุระอยู่อีกห้องหนึ่ง แค่นี้เพื่อนของเขายังทำไม่ได้

“มึงอย่ามาโทษกู กูบอกให้วางยา ยัยนั่นจะได้สิ้นฤทธิ์แต่มึงเสือกไม่ทำเอง ไม่งั้นป่านนี้พวกเราได้ขึ้นสวรรค์ถึงชั้นไหนต่อชั้นไหนแล้ว ไม่ต้องมาวิ่งไล่ตามหาอยู่อย่างนี้หรอก” ผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น

“ใช่ เป็นเพราะมึงคนเดียวเลยไอ้องศาที่เสือกใจอ่อน มึงไม่อยากวางยาเพราะกลัวยัยนั่นจะหลับไม่ตื่นเหมือนคนที่แล้วรึไง ทำไมวะ จู่ ๆ ก็เสือกเป็นห่วงยัยนั่นขึ้นมาเพราะรู้สึกชอบมันเหรอ”

ชายหนุ่มอีกคนพูดขึ้น องศาไม่ยอมวางยาผู้หญิงคนนั้นแถมยังดูเป็นห่วงเธอมากกว่าคนผ่าน ๆ มา

“กูไม่ได้ชอบเว้ย ที่กูไม่อยากให้ยัยนั่นหลับเพราะมันไม่เร้าใจต่างหาก กูชอบได้ยินเสียงครางมากกว่า ไม่ใช่นอนนิ่ง ๆ เหมือนคนตาย” องศาพูด

“แล้วทีนี้จะเอายังไงวะ เสพไปเยอะด้วย ตอนนี้กูอยากหาที่ลงเต็มทีแล้ว” ผู้ชายคนแรกพูดขึ้นมา

“ฝนแม่งก็เสือกตกหนักด้วย จะไปหาผู้หญิงมาแทนก็คงไม่ทันหรอก กูว่าวันนี้คงต้องใช้บริการ_หรี่แก้ขัดไปก่อนอะ” ผู้ชายอีกคนเสนอขึ้น

 “คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละ ไปเว้ย”

เมื่อตามหาหญิงสาวไม่เจอทั้งสามคนก็พากันเดินกลับเข้าไปยังบ้านเช่าหลังใหญ่ที่อยู่ท้ายซอย

องศาหันกลับมามองถนนที่หญิงสาววิ่งหายเข้าไปอีกครั้ง ขมวดคิ้วแน่นมองดูรอบ ๆ เพื่อความแน่ใจ หลังจากนั้นก็เดินกลับเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ที่เขากับเพื่อนเช่าเอาไว้เพื่อมั่วสุม

อีกด้าน

หญิงสาวชะโงกหน้าขึ้นมาจากเบาะหลังของรถหรูคันหนึ่งที่จอดอยู่ริมทาง ดวงตาคู่สวยมองตามหลังชายหนุ่มสามคนที่กำลังเดินกลับไปแล้วถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ก่อนจะพูดพึมพำเบา ๆ

“รอดแล้วของขวัญ”

เธอใช้มือปัดตามเนื้อตัวแล้วกางมือขึ้นสางผมที่เปียกชุ่มพร้อมทั้งสลัดน้ำฝนออกจากผม ก่อนที่ใบหน้าสวยจะหันมาทางด้านหน้าของตัวรถ เธอถึงกับต้องหยุดชะงัก ดวงตากลมโตลุกวาว ปากเล็กอ้าค้างด้วยความตกใจสุดขีด

“เธอเป็นใคร ขึ้นมาบนรถของฉันได้ยังไง ลงไป”

'พี่ทิศเหนือ'

หญิงสาวตกใจจนหน้าเหวอพร้อมทั้งเอ่ยชื่อเขาในใจ