ตอนที่ 4 แปลงร่าง

หลังจากที่เมฆินทร์เดินเข้าไปข้างใน จารวีมองซ้ายมองขวา ห้างขนาดเล็กใกล้ ๆ ยังไม่ได้ปิด

เธอจึงรีบวิ่งเข้าไปข้างใน แต่ด้วยสถานที่บันเทิงย่านนี้ เสื้อผ้าแฟชั่นต่าง ๆ ในร้านแถวนี้ก็มีแต่ชุดที่ดูเซ็กซี่ยั่วยวน ให้เข้ากับสถานที่

เธอจึงจำใจต้องซื้อชุดที่พอจะใส่ได้ พร้อมกับรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่งที่ไม่ค่อยอยากจะใส่แต่ก็ต้องใส่เพื่ออำพรางรองเท้าแตะ

พอได้ทั้งหมดเธอก็รีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ แต่หุ่นเจ้ากรรมของเธอที่สูงเพรียวและหน้าอกใหญ่ กลับทำให้ชุดที่เธอซื้อมานั้นดู เล็กและสั้นเป็นพิเศษ เธอรีบวิ่งออกมาเพื่อจะขอเปลี่ยน แต่ก็สายไปเสียแล้ว พนักงานได้เก็บร้านและปิดเป็นที่เรียบร้อย

เธอเดินกลับไปที่ห้องน้ำอีกรอบ เพื่อคิดจะเปลี่ยนชุดกลับคืน แต่เมื่อยืนมองตัวเองที่กระจก เธอจึงนึกถึงคำพูดของเมย์ที่เคยพูดไว้ว่าอิจฉาทรวดทรงองค์เอวของเธอ ความรู้สึกรังเกียจหน้าอกตัวเองค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยความมั่นใจ 

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ ยืนมองตัวเองที่หน้ากระจกอีกครั้ง พร้อมกับ ปล่อยผมที่มัดไว้ให้สยาย และหยิบเครื่องสำอางที่มีเพียงน้อยนิดออกมาแต่งแต้ม เธอมองดูตัวเองในกระจก แล้วพึมพำ "หรือว่าเราคิดไปเอง ว่าหน้าอกของเรามันเป็นปัญหา..."

เมื่อมาถึงหน้าไนท์คลับ เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ และก้าวขาเข้าไปข้างใน

สายตาทุกคู่จับจ้อง

ขณะที่เธอย่างก้าวเข้าไป สองฝั่งที่ผู้คนพลุกพล่าน ต่างหันมามองเธอ หนุ่ม ๆ ต่างพากันตาค้างในรูปร่างของเธอ ร่างกายที่ถูกปกปิดด้วยเสื้อผ้าโลโซเมื่อครู่ บัดนี้ถูกอวดโฉมในชุดที่ขับเน้นให้เห็น ส่วนเว้าส่วนโค้งที่สมบูรณ์แบบ ความสั้นของชุดยิ่งทำให้เรียวขาของเธอดูยาวระหง เสริมด้วยรองเท้าส้นสูงที่ทำให้เธอดูโดดเด่นสะดุดตาเป็นที่สุด

เสียงชายหนุ่มต่างพากันกระซิบ "เฮ้ยมึง เคยเจอไหมวะ อย่างแจ่มเลย!... เชี้ย! นมโคตรใหญ่ ขอเบอร์เลยไหมมึง"

"ยังเว้ยเพิ่งเข้ามา ดูก่อนว่ามีแฟนไหม มึงดูดิ มึงดู! ส่ายสะโพกขนาดนั้นกูจะบ้าตาย!"

หญิงสาวเริ่มขาดความมั่นใจ กับสายตาคนที่มองเธอ ทั้งหญิงชาย เธอพยายามจะมองหาเมฆินทร์ แต่ก็ไม่เจอ เพราะว่า เธอไม่รู้ว่าเขาน่าจะอยู่โซน VIP

ในขณะที่เธอพยายามมองหา ก็มีชายหนุ่มในชุดสูทราคาแพงเข้ามากระชั้นชิดตัวเธอ "มาคนเดียวหรอครับคนสวย ไปดื่มด้วยกันหน่อยไหม"

ในขณะที่เธอกำลังจะกดมือถือหาใครบางคน มือปลาหมึกของชายหนุ่มที่เข้ามารุ่มร่ามกำลังจะเอื้อมมาโอบที่เอวของเธอ แต่ยังไม่ทันได้ถึงเอว ก็มีมือหนาแกร่งมาจับไว้

"น้องเขามากับผมครับ ขอตัวนะครับ" เมฆินทร์ใช้มือโอบเอวบางของจารวีดึงเข้ามาแนบไว้ ท่ามกลางสายตาคนที่เหลียวมอง เสียงหนึ่งพูดขึ้นมา "กูว่าแล้ว เด็ดขนาดนี้ ไม่รอดหรอก ไม่เหลือมาถึงพวกเราหรอก"

ในขณะที่เมฆินทร์พาจารวีขึ้นมาชั้น 2 โซน VIP สายตาของเพื่อนเขาอีก 2 คน ต่างตกตะลึง "ไอ้เสือเมฆ นี่มึงจะหวนคืนสู่สังเวียนเหรอวะ"

ปกรณ์ เอ่ยขึ้น พลางส่งสายตาจ้องมองจารวีด้วยสายตาแพรวพราว เสียง วิน ตะโกนขึ้น "เชิญนั่งก่อนครับคุณคนสวย"

จารวีแอบคิดอยู่ในใจว่าทำไมกลุ่มเพื่อนพี่เมฆ ถึงดูเหมือนเสือผู้หญิงขนาดนี้ แต่ก็อย่างว่า ธรรมดาของผู้ชายเวลาดื่มเที่ยว

เธอนั่งลง พร้อมกับใช้มือกุมไว้แน่น และขยับกระโปรงที่สั้นของเธอ เมฆเอื้อมมือไปหยิบหมอนมาวางไว้บนตักอย่างสุภาพ

"นี่เพื่อนพี่เองครับ คนนี้วิน คนนี้ปกรณ์ สองคนนี้สถิตอยู่นี่ประจำครับเหมือนเป็นหุ้นส่วน ส่วนนี่ น้องจี๊ดเป็น....!"

ยังไม่ทันที่เมฆินทร์จะพูดจบ 2 หนุ่มเพื่อนสนิทก็พากันโห่ "เป็นอะไรก็ช่างมึงสิวะจะมาแนะนำทำไม รู้ ๆ กันอยู่"

เมฆินทร์ส่ายหน้าเบา ๆ พร้อมกับหันมาหาจารวี

"อย่าไปถือสาเลยนะครับ พวกนี้เมาแล้วก็พูดไปเรื่อย" พร้อมกับกระซิบถาม "ไม่เห็นต้องเปลี่ยนชุดเลย ใส่แบบไหนมาก็ได้คนกันเองทั้งนั้น" เขามองเห็นผู้หญิง ดูแล้วรู้ทันทีว่าเธอน่าจะเก้อเขิน ที่ต้องแต่งตัวแบบนี้เพราะดูจากสไตล์การแต่งตัวเมื่อตอนกลางวันนี้มันช่างต่างกันอย่างสิ้นเชิง 

<"อึ๊ก!">

สายตาเขาเหลือบไปเห็นเนินอกของเธอ ถึงกับสะดุ้ง และกลืนน้ำลายไปเฮือกใหญ่!

"ดื่มอะไรดีครับ"

"อะไรก็ได้ค่ะ"

"แล้วดื่มเก่งไหมพี่จะได้สั่งถูก"

"ก็ประมาณนึงค่ะ"

"ประมาณนึง" ในที่นี้ของจี๊ดคือ ดื่มได้แค่นิดนึง แต่ "ประมาณนึง" สำหรับเมฆคือ ดื่มเก่งพอประมาณ 

เขาจึงสั่งเครื่องดื่มชนิดเดียวกันกับเขา เพราะเขาก็ประมาณนึงเหมือนกัน ด้วยความสุภาพบุรุษ เขาก็ยังอุตส่าห์ให้เด็กชงใส่น้ำอัดลมให้เธอ เพราะกลัวเธอจะดื่มยาก

ดนตรีดังกระหึ่ม เมฆินทร์ จารวี วิน และปกรณ์ นั่งล้อมวงกัน แก้วเหล้าถูกรินและยกดื่มไปหลายรอบ

หญิงสาวเริ่มผ่อนคลาย ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อเล็กน้อยจากการดื่ม สายตาที่เคยประหม่าบัดนี้เริ่มเยิ้มและฉายแววเซ็กซี่ยิ่งขึ้นโดยไม่รู้ตัว

เมฆินทร์ ที่ดูนิ่งและสุขุมมาตั้งแต่ต้น บัดนี้เริ่มตึงๆ จากฤทธิ์แอลกอฮอล์ คำพูดของเขาเริ่มแพรวพราวขึ้นเล็กน้อยตามสัญชาตญาณที่ถูกปลดปล่อย

เมฆินทร์หันไปคุยกับวินและปกรณ์ "พวกมึงนี่ก็... ตั้งแต่สมัยเรียนไม่เคยเปลี่ยน... ชอบหาเรื่องใส่ตัวอยู่เรื่อย"

ปกรณ์หัวเราะร่วน "ก็ชีวิตมันต้องมีสีสันบ้างสิวะ! จริงไหมน้องจี๊ด?"

จารวี ยิ้มรับแต่ไม่ได้ตอบอะไร

ในขณะที่เมฆินทร์กำลังคุยโต้ตอบกับเพื่อนอย่างออกรส จู่ๆ มือหนาของเขาก็ยกขึ้นมาโอบไหล่ของจารวีเอาไว้ราวกับเป็นเรื่องธรรมชาติ

ปลายนิ้วของเขาเริ่มลูบวนไปมาอย่างแผ่วเบาบนหัวไหล่เปลือยเปล่าของจารวีอย่างลืมตัว** เหมือนกำลังจับสิ่งของที่คุ้นเคย หรือแสวงหาการผ่อนคลายโดยไม่รู้ตัวว่าเผลอทำอะไรอยู่**

สัมผัสที่คาดไม่ถึงนั้นทำให้จารวีถึงกับขนลุกซู่** ร่างกายของเธอชาไปชั่วขณะ รู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่แผ่จากมือของเขาเข้ามาถึงผิวเนื้อ และกระแสไฟฟ้าที่แล่นวาบไปทั่วร่าง**

เมฆินทร์ยังคงนั่งคุยกับเพื่อนด้วยท่าทางที่ดูปกติราวกับว่าการโอบและลูบไหล่เธอแบบนี้เป็นเรื่องที่ทำประจำ... แต่สำหรับจารวีแล้วมันไม่ใช่เลย

ความเกร็งที่เธอเคยมีค่อย ๆ ถูกแทนที่ด้วยความอ่อนไหวที่ควบคุมไม่ได้ ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้สติเธอพร่าเลือน และความรู้สึกหวามไหวก็เริ่มเข้าครอบงำ

เธอไม่ได้ขยับตัวออกห่าง แต่กลับโอนอ่อนไปตามสัมผัสของเขาโดยไม่รู้ตัว ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีในสถานะที่เธอเป็นเพื่อนน้องสาวของเขา... และเขาเป็นพี่ชายที่ควรจะให้เกียรติ... พังทลายลงไปพร้อม ๆ กันกับกำแพงที่กั้นระหว่างพวกเขา

ในห้วงความคิดของจารวี: "ทำไม... ทำไมพี่เมฆถึงทำแบบนี้... ทำไมถึงรู้สึกดีขนาดนี้..."

เขาหันมายิ้มให้จารวีเล็กน้อยโดยที่สายตาของเขาเริ่มแพรวพราวอย่างไม่ปิดบัง

เสียงของเขาทุ้มนุ่มลงกว่าเดิม 

"ฟังพวกนี้บ่นแล้วเหนื่อยแทนเลยนะครับ... น้องจี๊ดคงจะเบื่อแย่"

คำพูดที่แสนจะธรรมดา แต่แววตาและสัมผัสที่กำลังลูบไล้อยู่บนไหล่ของเธอทำให้คำพูดนั้นดูยั่วยวนขึ้นมาทันที

สักพัก เมฆินทร์ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้จารวีนั่งอยู่กับกลุ่ม 2 เสือที่จ้องเธอเหมือนจะเขมือบ

เมื่อเมฆินทร์ลุกขึ้นไปพ้นจากสายตาของเขา ปกรณ์รีบลุกขึ้นมานั่งข้าง ๆ "ชอบเพื่อนพี่มากไหมครับ"

จารวีได้แต่ยิ้ม แล้วกลับถามกลับไปด้วยความมึน ๆ เมา ๆ ของเธอ "พูดอะไรของพี่คะ เราก็แค่มาด้วยกัน"

"แต่พี่ดูจากสายตาของน้อง ดูเหมือนจะชอบเพื่อนพี่นะ"

"ถ้าชอบแล้วไงคะ" ความเมาของเธอทำให้มีความกล้าที่จะถามกลับ

"ก็ต้องไปต่อให้สุดไงครับ"

จารวีหัวเราะพร้อมกับยกแก้วเหล้าดื่ม

ขณะนั้นเครื่องดื่มในแก้วของเธอหมด วิน ที่นั่งอยู่ไม่ไกล จึงอาสาหยิบแก้วของเธอ ในขณะที่เด็กสาวสวยข้าง ๆ วินชงเหล้าเสร็จ เขา กระดิกนิ้วให้เด็กชงเหล้าเอาแก้วมาให้และเขาแอบใส่อะไรบางอย่างไปให้เธอ พร้อมกับหัวเราะคิกคัก 

"คราวนี้แหละไอ้เสือเอ้ย มึงจะต้องขอบใจกูล่ะ มึงจะซ่อนลายไว้ได้นานสักเท่าไหร่กันเชียว คืนนี้รู้กัน" 

วินพึมพำกับตัวเองพร้อมกับหันกลับมายื่นแก้วเหล้าให้กับจี๊ด และเธอก็ยกดื่มจนหมดแก้ว ภายในพริบตา เมื่อเห็นว่าเธอดื่มจนหมด วินไม่รอช้าชงให้เธออีกรอบพร้อมกับปกรณ์ที่ยักคิ้วให้ ส่งสัญญาณกัน

ในขณะนั้น จี๊ดที่ดื่มเข้าไปเยอะก็รู้สึกว่าอยากเข้าห้องน้ำ เธอจึงขอตัวไปเข้าห้องน้ำ "พวกพี่คะ จี๊ดขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"

พูดจบเธอก็ลุกไป

หลังจากที่จารวีเดินออกไปได้ไม่นาน เมฆินทร์ก็เดินกลับมา

"อ้าว แล้วน้องจี๊ดไปไหนวะ"

"ไปเข้าห้องน้ำ" ทั้งคู่ขยับมานั่งข้าง ๆ เมฆินทร์ "อะไรของมึงวะ เดี๋ยวนี้มีเด็กให้ควง ไม่บอกไม่กล่าวเพื่อนเลยนะ จะกลับคืนสู่สังเวียนเหรอ"

"มาดงมาเด็กอะไรกัน นั่นมันเพื่อนน้องสาวเว้ย"

"เพื่อนน้องเมย์น่ะเหรอ"วินถาม

"ก็เออสิ "

แต่วันนั้นพวกกูเห็นแม่สาว หูกระต่าย ไม่ใช่คนนี้นี่หว่า"

"หูกระต่ายอะไร พวกมึง!"

"เอ๋า...! ก็น้องสาวไอ้ธนากับน้องสาวมึงไง ที่ไอ้ยุมันจับเแต่งตัวเป็นสาวน้อยกระต่ายรัติกาล"

"น้องกูนี่นะ! ไอ้ยุ...ทำอะไรของมึงวะ" เขาพึมพำ

"เพื่อนของน้องสาวทำไมมากับมึงวะ นี่อย่าบอกนะเว้ย แอบกินเพื่อนน้อง" ปกรณ์เอ่ยขึ้น

"กินบ้ากินบออะไรเล่า ไม่มีอะไรทั้งนั้น พาน้องเขามาเปิดหูเปิดตาด้วยหน่อย พอดีอยู่กับน้องเขาพอดี ก็เลยชวนน้องเข้ามาเป็นเพื่อน ถ้ารู้ว่าเสือหิวอย่างพวกมึงอยู่นี่ ตั้งแต่ถามไอ้ยุ กูไม่พาน้องเขามาหรอก สงสารน้องเขา"

"ครับ พ่อคนดี พ่อคนอยู่ในศีลในธรรม พ่อพระเอก พ่อคนไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวของสีกา" สองเพื่อนกระแนะกระแหนแล้วมองหน้ากันหัวเราะชอบใจ

"นี่... เอ้า... ดื่มซะ คอแห้งหมดแล้วมั้ง" วินยกเหล้าให้กับเมฆินทร์ และบังคับให้กระดกจนหมดแก้ว

เวลาเริ่มผ่านไปหลายนาที จารวียังไม่เดินกลับมาที่โต๊ะ เมฆินทร์ที่เริ่มเป็นห่วง พลางคิดในใจว่าทำไมยังไม่มา เขาจึงลุกขึ้นหันไปบอกเพื่อน

"เดี๋ยวไปตามน้องเขาก่อนนะเว้ย เผื่อมีอะไรรึเปล่า"

สองเพื่อนรักหันไปมองหน้ากันอย่างพอใจ

"เออ ตามสบาย"

เมื่อเมฆิทร์เดินลงมาจากบันไดชั้น 2 ตรง VIP ก็เห็นหญิงสาวที่ยืนงง ๆ อยู่ท่ามกลางกลุ่มผู้ชายที่ยืนล้อมรอบ เหมือนจะลวนลามเธอ และพยายามดึงเธอให้ไปเต้นด้วย เมฆินทร์จึงรีบเดินเข้าไป โอบเอวเธอดึงเข้ามาแนบไว้ในอ้อมแขนของเขา

"ขอโทษด้วยนะครับ น้องเขามากับผม"

วัยรุ่นต่างพากันทำหน้าเซ็งและถอยออกไป หญิสาวที่อยู่ในอาการพร่ามัว และเมา เธอใช้สองแขนเรียว โอบไปที่คอแกร่งของเขาพร้อมกับกระชากเข้ามาหาตัวเธอ

"ทำอะไรครับ!"

"ก็เต้นไงคะ มาสนุกไม่ใช่เหรอ"