ตอนที่ 2 คนที่ไม่คิดว่าจะเจอ

6 ปีต่อมา @ elle club

"สวัสดีครับลูก วันนี้น้องเพชรเป็นเด็กดีหรือเปล่า " ร่างบางของพลอยใสกำลังคุยโทรศัพท์กับลูกชายวัยห้าขวบก่อนที่จะเข้างาน อันที่จริงตอนนี้เวลาสองทุ่ม เด็กน้อยควรจะนอนได้แล้ว แต่ทว่าเด็กชายเพชรกล้า รอให้แม่โทรหาทุกคืนก่อนที่จะเข้านอน และไม่ลืมที่จะบอกว่า

" เพชรคิดถึงแม่นะครับ เมื่อไหร่แม่จะกลับบ้าน" เพชรกล้า ถามแม่ทุกครั้ง ถ้าหากคุยโทรศัพท์กัน

"เพชรก็รู้นี่ครับ ว่าแม่ต้องทำงาน แม่จะหาเงินเยอะๆซื้อชุดสไปรเดอร์แมนให้เพชรไงครับ" 

พลอยใสพยายามเอาของเล่นมาหลอกล่อลูกชายของเธอ หญิงสาวฝากเพชรกล้าให้แม่เลี้ยงที่โคราช ส่วนตัวเธอเองนั้น เข้ามาทำงานในกรุงเทพ สองสามเดือนถึงจะกลับบ้านที ค่าน้ำมันมันแพง เธอต้องประหยัด จึงเช่าอะพาร์ตเม้นท์ห้องเล็กๆไว้อยู่อาศัยเพียงลำพัง และหาเงินส่งสียแม่กับลูกชายเพียงคนเดียว

"เพชรไม่อยากได้ ชุดสไปรเดอร์แมนแล้วครับ เพชรอยากอยู่กับแม่มากกว่า"

 เด็กชายวัยห้าขวบแต่รู้ความ พูดจารู้เรื่องเหมือนผู้ใหญ่ บอกกับพลอยใส ว่าอยากจะอยู่กับแม่ของเขามากกว่า มากกว่าของเล่นหรือว่าชุดสไปรเดอร์แมนอะไรนั่น พลอยใสน้ำตารื้นขึ้นมาทันที แต่เธอกลับไปอยู่ที่บ้านตอนนี้ไม่ได้ พลอยใสต้องทำงาน หาเงินส่งเสียแม่กับลูก ที่เริ่มโตขึ้นทุกวัน อยากจะให้เขาได้เข้าโรงเรียนดีๆไหนจะแม่ที่เริ่มแก่ชรานั่นอีก ภาระทุกอย่างตกอยู่ที่พลอยใสหมดเลย

" เดี๋ยวอีกไม่นานแม่ก็กลับบ้านแล้วลูก เพชรรอแม่ก่อนนะ เดี๋ยวปีใหม่แม่ก็กลับ รับรองแม่จะนอนกอดเพชรทุกคืนเลย" 

หญิงสาวบอกลูกชายตัวเล็กของเธอ อันที่จริงพลอยใสอยากจะกลับไปอยู่บ้านใจจะขาด แต่ทำยังไงได้  ในเมื่ออยู่ที่นั่น มันก็หากินไม่พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องของตัวเอง ถ้าไม่ลำบากจริงๆ ไม่มีใครอยากจะทิ้งลูก แล้วออกมาหางานทำหรอก ทุกคนอยากมีชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์ อยากจะอยู่เลี้ยงลูกของตัวเองทั้งนั้น

 แต่ในเมื่อชีวิตนี้มันเลือกเกิดไม่ได้ มันก็ต้องดิ้นรน

"ครับ เพชรรักแม่นะครับ" เด็กชายแก้มยุ้ย หน้าตาออกลูกครึ่งบอกกับแม่อย่างรู้ความ พลางยื่นมือถือให้คุณยายผู้เลี้ยงดู

"เอ้อ ว่าไงพลอย" พิมพ์ใจ รับโทรศัพท์มาจากหลานชาย และกรอกเสียงไปตามสายเหมือนอย่างทุกวัน

"พลอยโอนค่าใช้จ่ายรายเดือนให้แล้วนะแม่ เดือนนี้ใช้ประหยัดๆหน่อยนะ งานแสดงเงือกที่พลอยทำอยู่มันไม่ค่อยมีคนจ้างแล้ว"

 เพราะเหตุนี้ พลอยใสจึงรับงานเป็นเด็กนั่งดริ้งเพิ่มเติม เพราะงานประจำมันน้อยลงแต่ค่าใช้จ่ายยังคงเดิม

"เออๆ แม่จะใช้ประหยัดๆ แต่เอ็งก็รู้ว่าไอ้เพชรมันกำลังโต นี่ก็ขอเงินไปกินขนมแทบจะทุกวัน"

 ยายพิมพ์โบ้ยไปทางหลานชาย อันที่จริง ถ้าพิมพ์ใจไม่เล่นหวยกับกินเหล้า  พลอยใสคงไม่ต้องลำบากหางานทำสองสามอย่างขนาดนี้หรอก แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อยายพิมพ์เป็นแม่บังเกิดเกล้า พูดมากไปมันก็จะกลายเป็นบาปเปล่าๆ พลอยใสจึงได้แต่บอกว่า

 "แม่ก็รู้ว่าตั้งแต่โควิด งานแสดงเงือก มันไม่ค่อยมีใครจ้าง  พลอยก็ต้องหางานอื่นทำเพิ่ม เรื่องเหล้าเพลาๆบ้างนะแม่ ถ้าไม่สบายขึ้นมา เดี๋ยวมันจะลำบากกันไปใหญ่" 

เธอบอกคนเป็นแม่ เพราะลำพังค่าใช้จ่ายทุกวันนี้ มันก็มากพออยู่แล้ว ถ้าหากจะต้องมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลเพิ่ม คงหาจ่ายไม่ได้อย่างแน่นอน

"เออ บ่นเสียจริง นี่เอ็งเป็นลูกหรือเป็นแม่วะ วางได้แล้วไอ้เพชรมันจะนอน" ยายพิมพ์รีบวางสาย เพราะคุยกันไปเดี๋ยวก็เข้าตัว ประกอบกับตอนนี้ มันได้เวลาทำงานของพลอยใสพอดี 

"พลอย ออกไปได้แล้ว "

 กีกี้ สาวสองผู้ดูแลไนท์คลับแห่งนี้ เดินมาเรียกพลอยใสให้ออกไปทำงาน  หน้าที่ของเธอก็คือชงเหล้า และคอยเอ็นเทอร์เทนลูกค้า หรือที่เรียกว่าเด็กนั่งดริ้งนั่นเอง

'พลอยใสจึงรีบวางโทรศัพท์จากแม่ และสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ มันไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกแล้วชีวิตที่มันแย่กว่านี้ เธอก็เคยผ่านมันมาแล้ว และคราวนี้ก็ต้องผ่านมันไปให้ได้เหมือนกัน'  

หญิงสาวปลุกปลอบตัวเอง ก่อนจะจัดเสื้อครอปแขนกุดเอวลอยให้เรียบร้อย และเปิดประตูเข้าไปบริการแขกในห้องวีไอพี 

แต่ทว่าร่างบางต้องหยุดชะงักอยู่กับที่ เพราะแขกวีไอพีคนนั้น คือคนที่พลอยใสอยากจะหนีไปให้ไกล 

'เขา' ผู้ชายใจร้ายคนนั้น คนที่เธอไม่เห็นหน้ามากว่าหกปี เขามาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง พลอยใสมองร่างสูงสมส่วนใบหน้าหล่อเหลาสไตล์ลูกครึ่งอิตาเลี่ยน  ของผู้ชายใจร้ายคนนั้นอย่างคาดไม่ถึง ก่อนที่เสียงเสียงหนึ่งจะทำให้เธอตื่นจาภวังค์

"อ้าว เข้ามาสิพลอยใส ยืนอยู่ตรงนั้นทำไม" 

ลูคัส มาเฟียหนุ่มเจ้าของไนท์คลับแห่งนี้ หันมาบอกหญิงสาว และคริสเตียนโน่ที่นั่งอยู่ตรงนั้น ก็หันมาเห็นเธอพอดี

'พลอยใส' ชายหนุ่มนึกในใจ พร้อมกับนั่งมองนิ่งๆไม่แสดงอะไรออกมา เขายังเย็นชาเหมือนเดิม มองผู้หญิงอย่างเธอเป็นเพียงเครื่องบำบัดความใคร่เท่านั้น พลอยใสนึกในใจ ก่อนจะกดความปวดร้าวทั้งหมด ให้ลึกลงข้างใน และก้าวลงไปนั่งข้างๆชายหนุ่ม ทั้งๆที่ชีวิตนี้ ไม่คิดอยากจะเจอกันอีกเลย

 "นี่น้องพลอยใส เด็กใหม่ของไนท์คลับเราครับ เธอพึ่งมาทำงานวันแรก ผมก็จัดให้คุณคริสเลยนะ" ลูคัสโอ้อวดว่าตัวเองจัดเด็กใหม่ให้แขกวีไอพี

" สวัสดีค่ะ" 

พลอยใสยกมือไหว้ ก่อนจะหลุบตามองพื้น ทำเหมือนว่า'เรา'ไม่เคยรู้จักกัน แววตาของมาเฟียหนุ่มสว่างวาบขึ้นมาเล็กน้อย เมื่อมองเห็นท่าทางเฉยเมยของคนตรงหน้า เมื่อก่อนพลอยใส จะดีใจทุกครั้งที่เห็นเขา หรือตอนนี้เธอแค่แกล้งทำเป็นเฉยเมย

"อ๊ะ! "  ว่าแล้วมาเฟียหนุ่มก็ขอพิสูจน์ด้วยการอุ้มร่างเล็กขึ้นมานั่งบนตักแกร่งของตัวเอง แต่ทว่าหญิงสาวฝืนตัวหนี เธอไม่อยากจะใกล้ชิดผู้ชายคนนี้อีกแล้ว ถึงมันจะเป็นแค่การทำงานก็เถอะ แต่มันก็ยากที่จะฝืนใจ

"ปล่อยก่อนค่ะ คุณจะดื่มเป็นอะไรดีคะ ฉันจะชงให้ดื่ม" 

เธอพยายามเอาตัวรอด ก่อนจะค่อยๆเบี่ยงตัวออกจากฝ่ามือร้อน ที่รู้สึกขยะแขยงนั่น พลอยใสต้องอดทน เธอรับงานเป็นเด็กนั่งดริ้งห้องนี้สามชั่วโมง ต้องอดทนอยู่จนครบ จะไม่ทำให้เสียงาน แต่ทว่า

"ทำไม หรือไม่พร้อม บริการ " คนเจ้าเล่ห์เลิกคิ้วถามเธอ ก่อนจะโอบหญิงสาวและบังคับให้เธอขึ้นไปนั่งอยู่บนตักของตัวเองอีกครั้ง เขาต้องการเอาชนะเธอ

"มันไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ ฉันแค่ถามคุณว่า อยากจะดื่มอะไร"

 หญิงสาวแก้ตัวออกไป พยายามจับตะครุบมือร้ายที่มันคอยมาวนเวียนตรงหน้าขาของตัวเองให้พ้นออกไป  อดทน หญิงสาวบอกกับตัวเอง ไม่คิดว่าทำงานวันแรก จะเจอกับแขกที่เคยเป็นโจทย์เก่าแบบนี้ เมื่อเช้าก้าวขาออกจากห้องผิดแน่นอน

"เอาออนเดอะร็อกแล้วกัน ถ้าพลอยดื่มเป็นเพือนพี่ พี่จ่ายดริ้งละสองพันไปเลย" 

คนเจ้าเล่ห์มองเธออย่างโลมเลีย ผิวขาวๆอมชมพูและหน้าอกไซส์38'ของเธอ'เขายังจำได้ดี' จำได้แม้กระทั่งว่าพลอยใสเร่าร้อนขนาดไหน เวลาที่หญิงสาวขยับโยกอยู่บนร่างกายของเขาแบบไร้เสื้อผ้าอาภรณ์ มันเร่าร้อนเสียจนบางครั้ง เขาแทบอยากจะคลั่งตาย 

"อย่าค่ะ!" 

พลอยใสจับมือเขาให้หยุด  เมื่อมาเฟียหนุ่มทำท่าเหมือนอยากจะทบทวนความหลังกับเธอ

อันที่จริงทำงานอย่างนี้ พลอยใสรู้ดีว่ามันต้องเปลืองตัว แต่ทางไนท์คลับไม่ได้บังคับให้นอนกับลูกค้า มันแล้วแต่ความสมัครใจว่าจะออกไปต่อกับลูกค้าข้างนอก หรือจะตกลงกันยังไง และพลอยใสไม่มีวันไปกับผู้ชายคนนี้อย่างแน่นอน เมื่อคิดได้อย่างนี้หญิงสาวตัดสินใจลุกขึ้นท่ามกลางความตกตะลึงของทุกคน

"คือ คือพลอยไม่ค่อยสบาย คุณลูคัสเปลี่ยนคนทำงานได้ไหมคะ"  เธอเดินเลี่ยงออกจากโต๊ะทันที

"พลอยใส ทำไมทำอย่างนี้ ไม่ให้เกียรติแขกเลย นี่มันแขกของคุณลูคัสเลยนะ"

 เรยาสาวนั่งดริ้งรุ่นพี่ เสียงเขียวใส่พลอยใส เพราะอันที่จริงหญิงสาวมองความหล่อของผู้ชายตรงหน้าจนน้ำลายไหล แต่มันติดตรงที่ว่าตัวเองต้องคอยบริการเจ้านาย ซึ่งเป็นยิ่งกว่าลูกค้าประจำของตัวเอง   

"คือ พลอย พลอยปวดหัวมากเลยค่ะ พลอยขอตัวก่อนนะคะ"  พลอยใสไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรมอะไรทั้งนั้น ในเมื่อลูคัสไม่ตอบ เธอจะขอเดินหนีไปเอง 

"  เรยา! ไปบอกการ์ดให้ลากตัวพลอยใสมาขอโทษคุณคริสเดี๋ยวนี้" เขาหันไปบอกเด็กนั่งดริ้งคู่ใจ 

 เห็นทีจะต้องลากพลอยใสมาสั่งสอนเสียให้เข็ด เขาอุตส่าห์ให้เธอได้บริการแขกคนพิเศษเพราะเห็นเป็นเด็กใหม่และหน้าตาดี  แต่ทำอย่างนี้คริสเตียนโน่ต้องไม่พอใจอย่างแน่นอน แต่ดูเหมือนจะผิดคาด เมื่อมาเฟียหนุ่มรุ่นร้องที่เขานัดมาคุย เรื่องขายกิจการในคืนนี้ บอกกับเขาว่า

" ไม่ต้องตามไปลากเธอมาหรอกครับ มาคุยเรื่องธุรกิจของเราดีกว่า ตกลงผมจะซื้อไนท์คลับของคุณ" 

"ว่ายังไงนะครับ"  ลูคัสออกจะแปลกใจเล็กน้อย เมื่อหลายวันก่อน คริสเตียนโน่บอกว่าไนท์คลับของเขา ไม่น่าลงทุน แต่วันนี้ตัดสินใจซื้ออย่างง่ายดาย

+++++++

หกปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ส่วนคริสเตียนโน่ ก็ยังเลวเหมือนเดิม 

ฝากพี่คริสกับพลอยใสด้วยนะคะ ด่าได้แต่อย่าแรงค์🤭🤭