LOGINShare
บทที่ 5 พลอยใสไม่เหมือนเดิม
Last Updated:
2025-05-09 16:02:35สามชั่วโมงต่อมา หลังจากที่พลอยใสนั่งตรวจบัญชีแบบงงๆ เพราะห่างหายจากการนับตัวเลขไปนานแล้ว ตั้งแต่หอบท้องกลับไปอยู่บ้านในคราวนั้น เธอก็ไม่เคยทำงานในออฟฟิศเลยสักครั้ง สายงานที่เธอทำ
นอกจากงานแสดงโชว์ ก็เป็นแม่ค้าขายน้ำปั่นในตลาดเท่านั้นแหละ แต่มันขายไม่ดี เลยต้องหนีเข้ามาหางานอื่นทำ "น้องพลอยไม่เข้าใจตรงไหน ถามพี่ได้นะครับ" มาโนชเดินเข้ามาสอนงานพลอยใส ถึงในห้องของเจ้านายบอกให้เป็นลูกน้องเขา แต่ให้เข้ามาทำงานในห้องนี้ มาโนชก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน "ขอบคุณค่ะพี่โนช" พลอยใสระบายรอยยิ้มอ่อนๆก่อนจะถามมาโนชเป็นข้อๆตามที่ตัวเองไม่เข้าใจ และบอดี้การ์ดคนนั้น ก็สอนงานเธออย่างดี อันที่จริงมาโนชไม่ได้เป็นแค่บอดี้การ์ด แต่เป็นมือขวาที่คอยดูแลงานให้คริสเตียนโน่มากกว่า เพราะเป็นคนซื่อสัตย์ดูแลเจ้านายแบบมอบกายถวายชีวิต คริสเตียนโน่เลยให้ดูแลทางด้านการเงินแทนของตัวเอง "แล้วน้องพลอยมีอะไร ไม่เข้าใจอีกไหมครับ" "ตรงนี้ค่ะพี่โนช ช่วยอธิบายอีกทีได้ไหมคะ" พลอยใสบอกคนตรงหน้าพร้อมระบายยิ้มอ่อนๆออกมาอีกครั้ง ซึ่งมันขัดลูกกะตาของคนเป็นเจ้านาย ที่นั่งดูอยู่ตรงนั้นนัก คำก็พี่โนช สองคำก็พี่โนช ทีกับเขาพูดคุณพูดฉัน ทำเป็นห่างเหิน ทั้งๆที่โดนตอกมาเป็นปีๆ "ออกไปได้แล้ว เดี๋ยวผมจะสอนเอง" คนที่นั่งดูอยู่นาน พูดเสียงห้วน ก่อนจะเดินมาบอกมาโนชให้ออกไป ชายหนุ่มจึงก้มหัวให้เจ้านาย และเดินออกจากห้องแบบงงๆ บอกให้เขาสอนงาน เขาก็ทำตามหน้าที่ แล้วทำไมต้องขึ้นเสียงใส่ด้วยวะะ มาโนชไม่เข้าใจ "ไหนตรงไหน ที่ไม่เข้าใจ เดี่ยวพี่จะสอนให้" ชายหนุ่มก้มลงมาใกล้ๆกับหญิงสาว เอามือเท้าอยู่กับขอบโต๊ะ จนใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันเพียงแค่คืบเท่านั้น พลอยใสผงะหนีเหมือนต้องของร้อนการกระทำของเธอ ทำให้มาเฟียหนุ่มรู้สึกเสียหน้าอยู่นิดๆ ทำไมทำท่ารังเกียจขนาดนี้ ทีเมื่อก่อน ยังออดอ้อนให้เขาไปหาแทบจะทุกวัน "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเข้าใจหมดแล้ว" เธอบอกพลางหันหน้าหนี กลิ่นโคโลนจ์อันแสนคุ้นเคย มันทำให้พลอยใสใจสั่นอยู่ไม่น้อย แต่ไม่มีวันเสียหละ ไม่มีวันที่จะกลับไปเหมือนเดิม เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือควาย พลอยใสพร่ำบอกกับตัวเอง เธอจะกลับไปเจ็บเป็นครั้งที่สอง เป็นอันขาด "ในเมื่อเธอทำพลาด ก็ไปจัดการมันเสีย แล้วอย่าไปหาพี่ ถ้าไม่จำเป็น" คำสั่งของผู้ชายคนนี้ เธอจำได้ ไม่เคยลืม แต่ทว่า ดูเหมือนอีกคนจะทำเป็นหน้ามึน ทำเป็นลืมเรื่องราวเก่าๆที่ผ่านมา ทีเมื่อก่อนไล่อย่างกับหมูกับหมา ตอนนี้กลับมายืนซ้อนอยู่ข้างหลังเธอ "คุณถอยออกไปได้ไหมคะ ฉันทำงานไม่ถนัด" เธอบอกกับคนตัวโต เพราะตอนนี้เขามายืนเอามือค้ำโต๊ะอยู่ทางด้านหลัง ทำเหมือนกับว่ากำลังโอบกอดกันกลายๆ ทำไมหน้ามึนขนาดนี้ แล้วยังมีหน้ามาถามอีกว่า "ทำไม ไม่อยากทบทวนความหลังกับพี่บ้างเหรอ" พลอยใสแทบจะอ้วกพุ่ง เมื่อได้ยินเขาพูดคำนี้ออกมา ถ้าเป็นเมื่อก่อนหญิงสาวอาจจะดีใจ ที่เขาพูอย่างนี้กับเธอ แต่ตอนนี้พลอยใสไม่ใช่เด็กนักศึกษาโง่ๆคนนั้นอีกแล้ว เขาทำให้เธอหลุดออกจากความฝันอันแสนหวาน เผชิญโชคชะตาที่โหดร้าย เพราะโดนเขาทิ้งไป ก่อนที่จะกลายเป็นพลอยใสที่แข็งแกร่งในวันนี้ และจะไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิม "ฉันว่าอยู่ใครอยู่มันดีกว่าค่ะ ถ้าคุณอยากให้ฉันทำงาน ก็กรุณาถอยออกไป" เธอบอกเขาอย่างเย็นชา ทำให้อีกคนรู้สึกเหมือนโดนชกเข้าที่เบ้าหน้าแบบจังๆ ทำเป็นเมิน เมินจริงหรือเปล่า เขาชักอยากพิสูจน์เหมือนกัน ว่าแล้วก็ก้มลงกอดมันเสียเลย ดูสิจะอ่อนระทวยหรือเปล่า "คุณทำอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ" หญิงสาวดิ้นรนออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม ไม่ได้อ่อนระทวยอย่างที่เขาคิด แต่ชายหนุ่มเข้าข้างตัวเองอีกว่า มันเป็นการแสดง พลอยใสไม่ได้รังเกียจเขาอย่างที่แสดงอยู่ตอนนี้หรอก เธอรักเขาจะตาย เห็นทีก็ระริกระรี้ทุกที แต่วันนี้ " ปล่อยค่ะ ฉันบอกให้ปล่อย คุณได้ยินไหม" เธอออกคำสั่งเสียงเข้ม พร้มดิ้นนรนสุดแรงเกิด แต่อีกคนก็ยังทำหน้ามึน ก้มลงหาศษหาเลยอยู่ข้างใบหูของเธอ ถ้าแค่กอดพลอยใสไม่อ่อนระทวย งั้นลองซุกไซ้ดูแล้วกัน แต่..ทว่า " บอกว่าให้ปล่อย นี่แน่ะ!" ปึก! โอ๊ย!! รองเท้าส้นแหลมเหยียบเข้าไปตรงรองเท้าหนังของเขาอย่างเต็มแรง แถมจิกส้นเท้าเข้าอย่างจัง ชายหนุ่มรีบปล่อยตัวของหญิงสาว พร้อมลูบเท้าร้องโอดโอย "สมน้ำหน้า อยากหื่นดีนัก" เธอลุกหนีออกไปจากตรงนั้น คนที่โดนส้นรองเท้าจิก ถอดรองเท้าออก พร้อมมองดูบาดแผล หน้าดำหน้าแดง " พี่แค่ล้อเล่น ทำไมต้องทำรุนแรงอย่างนี้ด้วยวะ ทำอย่างกับคนไม่เคย" เขากระชากเสียงใส่ไม่พอใจ " ฉันไม่อยากล้อเล่นกับคุณ จำไว้นะว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่จะรองรับอารมณ์ของคุณอีกแล้ว ถ้าอยากให้ทำงานที่นี่ อย่ามาทำตัวรุ่มร่าม ไม่งั้นฉันจะไม่ทน" เธอบอกเขานัยย์ตาลุกวาวด้วยความโกรธ แสดงออกให้รู้ว่าไม่คิดที่จะเล่นด้วยจริงๆ " หึ อวดดี" ชายหนุ่มเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้ม เขากำลังนับหนึ่งถึงสิบ พยายามดับอารมณ์คุกรุ่นของตัวเอง นี่เป็นครั้งแรกที่พลอยใส ทำแสบขนาดนี้ ไปหัดมาจากไหน ชายหนุ่มมองอีกคนที่หันหลังใส่อย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะคว้าเสื้อนอก และเดินออกจากห้องไป "ฟู่วว" พลอยใสถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานของเธอต่อไป อันไหนที่ไม่เข้าใจ หญิงสาวก็นำออกมาถามมาโนชที่หน้าห้อง และรายนั้นก็สอนงานเธออย่างดี อันที่จริงได้กลับมาทำบัญชีมันก็ดีเหมือนกันนะ มันไม่เปลืองตัว แถมได้รื้อฟื้นวิชาเก่าๆอีกต่างหาก ตอนนั้นพลอยใสเรียนอยู่ปีสาม ใกล้ที่จะขึ้นปีสี่อยู่รอมร่อ แต่พอท้องก็เลยต้องหยุดเรียน แต่ช่างมันเถอะ ชีวิตคนเรา มันไม่มีคำว่าสายเกินไป หญิงสาวบอกกับตัวเอง ก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงาน จนถึงเวลาเลิกงาน ซึ่งเป็นเวลาที่ไนท์คลับปิดพอดี "พลอยกลับก่อนนะคะพี่โนช" เธอเปิดประตูออกมาบอกบอดี้การ์ดหน้าโหดของคริสเตียนโน่ ที่วันนี้สอนงานเป็นอย่างดี ปกติเขาจะติดตามเจ้านาย แต่วันนี้อยู่ออฟฟิศจนเลิกงาน "แล้วกลับยังไงครับน้องพลอย" มาโนชเอ่ยถามอย่างใจดี พลอยใสจึงบอกว่า "พลอยเอารถมาเองค่ะ " เธอยิ้มหวานให้มาโนช อย่างน้อยๆวันนี้เขาก็สอนงานตั้งหลายชั่วโมง "ขับรถดีๆนะครับ" มาโนชบอกอย่างนั้น แต่ทว่าคล้อยหลังหญิงสาว เขาต่อสายหาคริสเตียนโน่ทันที "ออกไปแล้วครับ ให้ตามไหมครับเจ้านาย" "อืม ตามไปอย่าให้เขารู้ตัว" คริสเตียนโน่บอกกับมาโนช เพราะเขาสั่งให้เฝ้าพลอยใสเอาไว้ ก่อนจะเดินเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่ และเดินไปหาคุณแม่ ภายในห้องนอน จรรยาตรอมใจ ตั้งแต่ลูกชายประสบอุบัติเหตุ ตอนนี้กลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง " เจอตัวเด็กคนนั้นหรือยัง" เธอถามลูกชาย เพราะคริสเตียนโน่บอกว่าเจอพลอยใสแล้ว อีกไม่นานก็คงจะเจอเด็กคนนั้นเหมือนกัน "ยังเลยครับ แต่คิดว่า คงอีกไม่นาน" "ทำไมช้านักล่ะ ไหนว่าเจอตัวแม่ของเด็กแล้ว แค่สืบหาตัวเด็กคนเดียว ทำไมยากจัง" "ใจเย็นๆนะครับคุณแม่ ผมกำลังให้มาโนชตามไป" เขาปลอบใจ คนเป็นแม่และเดินไปนั่งลงข้างเตียง ไม่นานมาโนชก็โทรเข้ามา "รู้ที่อยู่ของเธอแล้วครับ มันเป็นอะพาร์ตเม้นท์เก่าๆ ผมเข้าไปสอบถามยามที่เฝ้า เขาบอกว่าเธออยู่ที่นี่เพียงลำพัง ไม่มีเด็กอยู่ด้วยเลยครับ" คำรายงานของมือขวา ทำให้คริสเตียนโน่รู้สึกผิดหวังอย่างมากมาย เด็กไม่ได้อยู่ที่นั่น หรือว่าพลอยใสเอาไปไว้ที่อื่น ชายหนุ่มครุ่นคิด การสะกดรอยตาม คงไม่ใช่ทางออกเสียแล้ว หรือว่า..เขาควรจะถามเธอตรงๆ : : : สู้รบปรบมือกันมันส์ไหมคะ คู่แค้นที่เคยเป็นผัวเมีย เป็นนิยายดราม่า ที่นางเอกไม่อ่อนแอ พลอยใสสายสตรองค่ะ👏
Latest chapter
พันธะลับนายมาเฟีย บทที่ 8 ความลับแตก
หลายอาทิตย์ผ่านไป ชีวิตของพลอยใสดูเหมือนว่าปกติสุขมาก เพราะเขาคนนั้นหายไป ได้ข่าวว่าเขาไปดูแลคาสิโนแห่งใหม่ในปอยเปต ซึ่งเธอได้ยินข่าวมาว่าหุ้นกันกับเพื่อนเปิดคาสิโนแห่งใหม่ใหญ่โตเลยทีเดียว คนรวยก็อย่างนี้แหละ เขาไม่มีเวลาใส่ใจเธอนักหรอก แต่มันก็ดีเหมือนกัน รู้สึกหายใจลื่นขึ้นมาบ้าง ไม่งั้นต้องนั่งเกร็งตลอดเวลา กลัวเขาจะรู้ความลับ ขนาดโทรศัพท์เธอยังไม่กล้าคุยในห้องนี้เลย และแล้วเธอก็รู้สึกถึงแรงสั่นจากโทรศัพท์มือถือเครื่องเก่าของตัวเอง 'แม่โทรมาอีกทำไม' หญิงสาวมองโทรศัพท์แล้วนึกแปลกใจ เพราะก่อนออกจากห้อง เธอก็โทรไปหาแม่กับลูกแล้ว หญิงสาวเหลียวหน้าแลหลัง เมื่อเห็นว่าไม่มีกล้องวงจรปิดอยู่ในห้องนั้น จึงกดรับทันที"ฮัลโล ว่าไงจ้ะแม่""ก็ไอ้เพชรน่ะ มันงอแงไม่ยอมนอน มันบอกว่าอยากจะคุยกับเอ็ง""ฮัลโหลเพชร ว่าไงครับลูก ทำไมยังไม่นอน" เธอกรอกเสียงหวานผ่านโทรศัพ์พูดคุยกับลูกชาย ทั้งๆที่พึ่งวางสายไปไม่ถึงชั่วโมง แต่เพชรกล้าก็รบเร้าคนเป็นยาย ให้โทรหาพลอยใสอีกครั้ง เพื่อที่เขาจะบอกแม่ว่า "เพชรคิดถึงแม่นะครับ เมื่อไหร่แม่จะกลับมา""ปีใหม่ไงครับ แม่บอกเพชรแล้วไง อีกไม่กี่อาทิตย์เอง นอนซะเถอะนะลูก
พันธะลับนายมาเฟีย บทที่ 7 ปิดบัง
"เดี๋ยวก่อนสิพลอยใส" คริสเตียนโน่ยังเดินตามเธอเข้ามา "พี่ไม่เชื่อว่ามันจะเป็นอย่างนั้น พี่ไม่เชื่อว่าพลอยจะทำได้ลงคอ" "ทำไมไม่เชื่อล่ะคะ ก็คุณบอกให้ฉันไปเอาออกเอง เด็กที่คุณไม่ต้องการ คุณจะถามหาเขาอีกทำไม" ความแค้นมันฝังอยู่ในใจจนจุกอก แต่พลอยใส พยายามไม่แสดงมันออกมา การเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว เลี้ยงลูกเพียงคนเดียวมันลำบากแค่ไหนใครจะรู้ อยู่ดีดีเขาจะมาถามหาลูกของเธอ มันจะง่ายไปนะ "พี่.." เขาไม่รู้จะบอกยังไง มันดูเห็นแก่ตัวมาก ถ้าบอกว่าอยากจะเจอเด็กนั่น เพราะว่าแม่ของตัวเองกำลังตรอมใจ " ตอนนี้พี่แค่อยากจะรับผิดชอบ""รับผิดชอบเหรอคะ นี่ฉันหูเพี้ยนไปหรือเปล่า ผ่านมาตั้งหกปี จะมารับผิดชอบอะไรตอนนี้" เธอส่งยิ้มหยันให้คนตรงหน้า รับผิดชอบอย่างนั้นเหรอ ผ่านมาตั้งหกปี ต่อมสำนึกชั่วดีพึ่งจะเริ่มทำงาน"แสดงว่าเด็กคนนั้นยังอยู่จริงๆ""ไม่ค่ะ ไม่อยู่ ไม่มีเด็กคนไหนทั้งนั้น ถอยไปค่ะ ฉันจะทำงาน" พลอยใสยืนยันเสียงหนักแน่น แต่อีกคนก็ยังไม่เชื่ออยู่ดี"พี่มีข้อเสนอให้พลอยนะ ถ้าหากตรวจ ดีเอ็นเอ ว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกของพี่จริง พี่พร้อมจะเลี้ยงดูเขา พี่พร้อมจะมอบเงินให้พลอย พลอยอยากได้เท่าไหร่ พลอยว่ามาเลย
พันธะลับนายมาเฟีย บทที่ 6 ถามตรงๆ
ส่วนทางด้านพลอยใส เธอเปิดประตูเข้ามาในห้องเล็กๆที่เช่าเอาไว้พักอาศัยตามลำพัง เธอเดินทางเข้ากรุงเทพอีกครั้ง เพราะเส้นทางคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ต่างจังหวัด มันไม่ง่ายนัก หลังคลอดลูกพลอยใสก็ไม่ได้ทำงานอะไรอยู่เป็นปี เพราะอยู่ในช่วงพักฟื้นและต้องให้นมเจ้าตัวเล็ก หลังจากนั้นก็เริ่มขยับขยายขายของในตลาด แต่มันก็ไม่พอกิน เลยตัดสินใจ เข้ามาทำงานในกรุงเทพอีกครั้งหนึ่ง แรกๆงานโชว์เงือกของเธอมีให้ทำแทบจะทุกวัน แต่ทว่าหลังๆพอเศษฐกิจไม่ดีเหลือแค่วันเสาร์กับอาทิตย์ พลอยใสจึงดิ้นรนหางานทำเพิ่ม งานที่เธอคิดได้คือไปเป็นสาวนั่งดริ้ง เพราะเห็นไนท์คลับที่อยู่ไม่ไกลจากห้องเช่าเท่าไหร่นัก เธอตัดสินใจไปสมัครงานแบบไม่ลังเล ชีวิตมันผ่านอะไรมามาก มันไม่มีอะไรที่จะต้องเสียหายแล้วหละ หญิงสาวบอกตัวเอง ก่อนที่จะเดินหน้าไปสมัครงาน แต่ทว่าดันไปเจอเจ้ากรรมนายเวรเฮ้อ!! หญิงสาวถอนหายใจแรงๆก่อนจะลุกไปอาบน้ำ จะได้หลับนอนเสียทีครืด~ครืด~ แต่ในขณะนั้นเองโทรศัพท์เครื่องเก่าก็มีสายโทรเข้ามา พลอยใสกดยิ้มมุมปากแล้วกดรับ"ว่าไงจ้ะ เคที่" เคที่หรือว่าเมธี เพื่อนสนิทที่ร่างกายเป็นชาย แต่หัวใจเป็นผู้หญิงโทรเข้ามา"พรุ่งนี้มีงาน
พันธะลับนายมาเฟีย บทที่ 5 พลอยใสไม่เหมือนเดิม
สามชั่วโมงต่อมา หลังจากที่พลอยใสนั่งตรวจบัญชีแบบงงๆ เพราะห่างหายจากการนับตัวเลขไปนานแล้ว ตั้งแต่หอบท้องกลับไปอยู่บ้านในคราวนั้น เธอก็ไม่เคยทำงานในออฟฟิศเลยสักครั้ง สายงานที่เธอทำ นอกจากงานแสดงโชว์ ก็เป็นแม่ค้าขายน้ำปั่นในตลาดเท่านั้นแหละ แต่มันขายไม่ดี เลยต้องหนีเข้ามาหางานอื่นทำ"น้องพลอยไม่เข้าใจตรงไหน ถามพี่ได้นะครับ" มาโนชเดินเข้ามาสอนงานพลอยใส ถึงในห้องของเจ้านายบอกให้เป็นลูกน้องเขา แต่ให้เข้ามาทำงานในห้องนี้ มาโนชก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน"ขอบคุณค่ะพี่โนช" พลอยใสระบายรอยยิ้มอ่อนๆก่อนจะถามมาโนชเป็นข้อๆตามที่ตัวเองไม่เข้าใจ และบอดี้การ์ดคนนั้น ก็สอนงานเธออย่างดี อันที่จริงมาโนชไม่ได้เป็นแค่บอดี้การ์ด แต่เป็นมือขวาที่คอยดูแลงานให้คริสเตียนโน่มากกว่า เพราะเป็นคนซื่อสัตย์ดูแลเจ้านายแบบมอบกายถวายชีวิต คริสเตียนโน่เลยให้ดูแลทางด้านการเงินแทนของตัวเอง "แล้วน้องพลอยมีอะไร ไม่เข้าใจอีกไหมครับ" "ตรงนี้ค่ะพี่โนช ช่วยอธิบายอีกทีได้ไหมคะ" พลอยใสบอกคนตรงหน้าพร้อมระบายยิ้มอ่อนๆออกมาอีกครั้ง ซึ่งมันขัดลูกกะตาของคนเป็นเจ้านาย ที่นั่งดูอยู่ตรงนั้นนัก คำก็พี่โนช สองคำก็พี่โนช ทีกับเขาพูดคุณพูดฉัน ทำ
พันธะลับนายมาเฟีย ตอนที่ 4 อุบัติเหตุคราวนั้น
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน ตอนนั้นคริสเตียนโน่ตัดสินใจทิ้งเมียบำเรออย่างไร้เยื่อใย เพื่อแต่งงานกับผู้หญิงคนใหม่ที่พ่อแม่เลือกให้ ผู้หญิงที่คู่ควรอย่าง'ชลดา ' แต่ทว่าก่อนแต่งงานไม่ถึงอาทิตย์ เขากลับประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ตอนนั้นชายหนุ่มไปแข่งรถที่มาเลเซีย รถของเขาเกิดอุบัติเหตุพลิกคว่ำตอนแข่งขัน ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาท่ามกลางข่าวร้าย ขาเดินไม่ได้ ต้องกลายเป็นคนพิการนั่งรถเข็นตลอดชีวิตคู่หมั้นสาวที่เขาหมายปองทิ้งไปอย่างไร้เยื่อใย ชลดาให้เหตุผลว่า เธอยังสาว ยังสวย เธอรับไม่ได้ที่จะต้องแต่งงานกับชายพิการอย่างคริสเตียนโน่ ถึงแม้ว่าจะหมั้นหมาย ใกล้ถึงงานพิธีแล้วก็ตาม หญิงสาวยืนยันที่จะถอนหมั้น ท่านเจ้าสัวทรงพลคุณพ่อของเธอ จึงประกาศถอนหมั้นให้ลูกสาวทันทีชีวิตของคริสเตียนโน่ในตอนนั้น เหมือนดำดิ่งลงสู่ก้นเหวแห่งความล้มเหลว เขาพยายามทุ่มเงินหลายล้าน ตามหาหมอศัลยกรรมเส้นประสาท และกระดูกอยู่หลายปี จนในที่สุดเขาก็ประสบความสำเร็จ เมื่อหมอศัลยกรรมมือดีจากอังกฤษ ทำให้ขาของชายหนนุ่ม กลับมาเดินได้เหมือนเดิมอีกครั้งแต่ทว่าในความโชคดีมันกลับมีควมโชคร้าย เพราะผลจากการผ่าตัดหลายต่อหลายครั้ง มันทำให้เขากลา
พันธะลับนายมาเฟีย ตอนที่ 3 เจ้านายคนใหม่
หลังจากหนีงานไปเมื่อคืน วันต่อมาพลอยใสตัดสินใจ เดินไปหากีกี้ที่ห้องผู้จัดการ" พลอยมาขอลาออกค่ะ" เธอยื่นใบลาออกกับผู้จัดการและหวังว่าจะนำไปให้เจ้านาย แต่ผิดคาด เมื่อกีกี้ตอบกลับมาว่า"พี่คงให้พลอยลาออกไม่ได้หรอกค่ะ ตอนนี้ทางร้านเปลี่ยนเจ้านายใหม่แล้ว กฎทุกอย่างก็เปลี่ยนไปหมดเหมือนกัน ถ้าพลอยอยากจะลาออก ไปคุยกับเจ้านายใหม่ก็แล้วกันนะคะ" พลอยใสออกจะตกใจเล็กน้อย เธอไม่รู้เรื่องการขายกิจการของไนท์คลับแแห่งนี้ มิน่าหละ เธอหนีงานถึงได้ไม่มีใครโทรตาม" แล้วห้องเจ้านายอยู่ทางไหนคะ""ชั้นสี่ เป็นส่วนของผู้บริหาร อยู่ทางด้านขวามือค่ะ" กีกี้บอกเธอ หญิงสาวจึงเดินไปขึ้นลิฟต์และกดชั้นตามที่กีกี้บอก แต่พอประตูลิฟต์เปิดอกมาหญิงสาวก็ต้องตกใจ เพราะคนของคริสเตียนโน่ อยู่ตรงนั้นจนเต็มหน้าห้องไปหมด "เชิญครับ นายรออยู่ด้านใน" มาโนชและบอดี้การ์ดของเขา เดินมากดดันเธอ พลอยใสจึงเปิดประตูเข้าไปในห้องผู้บริหารอย่างเสียไม่ได้ ไนท์คลับแห่งนี้เป็นทั้งสถานที่นั่งดริ้งและบ่อนคาสิโน จึงมีบอดี้การ์ดทำงานอยู่มากมาย และเมื่อเปิดประตูเข้าไปพลอยใสต้องตกใจเป็นครั้งที่สอง เพราะคนที่นั่งหมุนปากกาสบายใจอยู่ตรงนั้น คือเข
พันธะลับนายมาเฟีย ตอนที่ 2 คนที่ไม่คิดว่าจะเจอ
6 ปีต่อมา @ elle club"สวัสดีครับลูก วันนี้น้องเพชรเป็นเด็กดีหรือเปล่า " ร่างบางของพลอยใสกำลังคุยโทรศัพท์กับลูกชายวัยห้าขวบก่อนที่จะเข้างาน อันที่จริงตอนนี้เวลาสองทุ่ม เด็กน้อยควรจะนอนได้แล้ว แต่ทว่าเด็กชายเพชรกล้า รอให้แม่โทรหาทุกคืนก่อนที่จะเข้านอน และไม่ลืมที่จะบอกว่า" เพชรคิดถึงแม่นะครับ เมื่อไหร่แม่จะกลับบ้าน" เพชรกล้า ถามแม่ทุกครั้ง ถ้าหากคุยโทรศัพท์กัน"เพชรก็รู้นี่ครับ ว่าแม่ต้องทำงาน แม่จะหาเงินเยอะๆซื้อชุดสไปรเดอร์แมนให้เพชรไงครับ" พลอยใสพยายามเอาของเล่นมาหลอกล่อลูกชายของเธอ หญิงสาวฝากเพชรกล้าให้แม่เลี้ยงที่โคราช ส่วนตัวเธอเองนั้น เข้ามาทำงานในกรุงเทพ สองสามเดือนถึงจะกลับบ้านที ค่าน้ำมันมันแพง เธอต้องประหยัด จึงเช่าอะพาร์ตเม้นท์ห้องเล็กๆไว้อยู่อาศัยเพียงลำพัง และหาเงินส่งสียแม่กับลูกชายเพียงคนเดียว"เพชรไม่อยากได้ ชุดสไปรเดอร์แมนแล้วครับ เพชรอยากอยู่กับแม่มากกว่า" เด็กชายวัยห้าขวบแต่รู้ความ พูดจารู้เรื่องเหมือนผู้ใหญ่ บอกกับพลอยใส ว่าอยากจะอยู่กับแม่ของเขามากกว่า มากกว่าของเล่นหรือว่าชุดสไปรเดอร์แมนอะไรนั่น พลอยใสน้ำตารื้นขึ้นมาทันที แต่เธอกลับไปอยู่ที่บ้านตอนนี้ไม่ได้ พล
พันธะลับนายมาเฟีย ตอนที่ 1 นางบำเรอ
เรื่องในอดีตเมื่อหลายปีก่อน"พี่คริส" พลอยใสร้องเรียกคริสเตียนโน่เสียงดังอย่างดีใจ นานแล้วที่เขาไม่มาหาเธอ หญิงสาวรีบวางกระเป๋าและหนังสือเพราะพึ่งกลับจากมหาวิทยาลัย เดินตรงเข้าไปหาชายหนุ่มที่นั่งรออยู่บนโซฟาทันที "พลอยคิดถึงพี่จังเลยค่ะ" เธอพรมจูบไปทั่วใบหน้าหล่ออย่างแสนรัก และเขาก็ยอมให้หญิงสาวกอดจูบอย่างง่ายดาย แกว๊ก! มือหนากระชากเสื้อนักศึกษาของเธอออกจนขาดวิ่น"เบาๆสิคะ เสื้อพลอยขาดหมดแล้ว" กี่ครั้งแล้วที่คริสเตียนโน่ กระชากเสื้อนักศึกษาของเธอจนขาดวิ่นขนาดนี้ แต่เขาไม่สนใจ ชายหนุ่มสนใจหน้าอกไซส์ 38' ที่มันห่อหุ้มด้วยบราเซียสีแดงของเธอนี่ต่างหาก " อือ~~ อาห์ ~ยะ อย่าพึ่งสิคะ พลอยยังไม่ได้อาบน้ำเลย" เธอเอ่ยบอกชายหนุ่มให้หยุดก่อน พร้อมกันนั้นนิ้วเรียวสวยของหญิงสาว ก็จิกเข้าที่บ่าไหล่ของชายหนุ่ม เพราะเขาเริ่มรุกโดยการดูดจุกสีหวานอย่างเมามันส์ ก็หุ่นของพลอยใสมันน่ารักน่าฟัด จนมาเฟียหนุ่มเลี้ยงดูมาหลายปี และตอนนี้มือหนากำลังดึงแพนตี้ออกจากเรียวขาสวย เตรียมจะรุกเธอเต็มที่ ชายหนุ่มผลักร่างบางให้นอนราบลงไป ก่อนจะขึ้นคร่อมร่างเล็กเอาไว้ ใต้อาณัติของตัวเองทันที "ดะ เดี๋ยว เดี๋ย
You may also like
