บทที่ 261

น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำ

ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้สึกสับสน "คุณหัวเราะทำไม? หัวเราะเยาะฉันเหรอ?"

"เปล่าหรอก"

เจียงเย่าจิ่งเอ่ยขึ้นมาว่า "ฉันหัวเราะตัวเองที่ตกหลุมพรางของพ่อเธอต่างหากล่ะ"

ซ่งอวิ้นอวิ้นเงียบไปชั่วขณะ เมื่อเข้าใจแล้วค่อยยิ้มออกมา

"งั้นคุณชอบฉันที่เป็นแบบนี้หรือเปล่า?" เธอถาม

เจียงเย่าจิ่งปรับสีหน้าแล้วตอบว่า "ชอบสิ"

หลังจากเขาพูดจบก็ถามว่า "ฉันชอบที่ตัวตนของเธอ"

หมายความว่าต่อให้เธอไม่มีความสามารถเหล่านี้ เขาก็ยังชอบเธอ แต่การที่มีความสามารถเหล่านี้ก็ช่วยเพิ่มเสน่ห์ได้อีกมาก

ซ่งอวิ้นอวิ้นไม่ได้สนใจเรื่องนี้ อย่างไรเสียเธอก็ยังเป็นเธออยู่

หัวข้อสนทนาย้อนกลับมาที่หลินหรุ่ยอีกครั้ง "คราวนี้ทำให้เธอโกรธจัด ไม่รู้ว่าคราวหน้าเธอจะมาไม้ไหนอีก"

"ฉันจะสั่งให้ฮั่วซุนส่งคนไปคอยสังเกตทุกความเคลื่อนไหวของตระกูลเจียง" เจียงเย่าจิ่งกล่าวขึ้น

เขาเอ่ยถึงเรื่องนี้ด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลและสงบนิ่งโดยไร้ซึ่งระลอกคลื่นใด ราวกับว่าไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคนพวกนั้น

ซ่งอวิ้นอวิ้นรู้ว่าเธอช่วยอะไรเขาไม่ได้ "ฉันจะพยายามไม่ก่อปัญหาให้คุณอีก"

พอเอ่ยถึงเรื่องงาน เธอก็หมดเรี่ยวหมดแรงขึ้นมาจริง