ตอนที่ 3 ไม่รู้จะเลือกทางไหน

 

“แล้วนั่นนายจะไปไหนทิน” ภูวเดชถามเมื่อจู่ๆ ทินภัทรก็ลุกขึ้นและทำท่าเหมือนจะเดินลงไปชั้นล่าง

“ก็จะไปทำความรู้จักกับเธอคนนั้นหน่อยไงล่ะ”

“เฮ้ยนายกำลังจะแต่งงานนะ” อรรณพร้องห้าม

“กำลังจะแต่งไม่ใช่แต่งตอนนี้สักหน่อย ก่อนจะแต่งงานก็อยากจะหาความสุขใส่ตัวบ้าง ผู้หญิงคนนั้นน่ะสเปกของฉันเลยนะ”

“แค่ทำความรู้จักก่อนก็พอนะอย่าเพิ่งลากขึ้นเตียงล่ะ” ภูวเดชตะโกนไล่หลัง

“เออน่าดูท่าทางแล้วเธอก็คงไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก คืนนี้ก็อาจจะทำความรู้จักกันก่อนแต่คืนต่อไปมันก็ไม่แน่นะ” เขาพูดก่อนจะเดินลงมายังชั้นล่างซึ่งตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นกำลังนั่งดื่มอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์ตามลำพัง

“ขอผมนั่งด้วยคนนะครับ”

“เชิญค่ะ” หญิงสาวหันมายิ้มอย่างเป็นมิตร

“มาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ” ชายหนุ่มแกล้งถามทั้งที่รู้แล้วว่าเธอมากับเพื่อนกลุ่มใหญ่แต่ตอนนี้เพื่อนของเธอกำลังเต้นกันอย่างสนุกสนานอยู่กับฟลอร์ของร้าน

“มากับเพื่อนค่ะ นั่นไงคะพวกเขากำลังเต้นกันอยู่เลย”

“แล้วทำไมคุณไม่ไปเต้นกับเขาล่ะ”

“ฉันไม่ถนัดเต้นเท่าไหร่คะ ถนัดนั่งดูมากกว่า คุณล่ะคะมาคนเดียวเหรอ”

“ผมมากับเพื่อนครับพวกผมนั่งกันอยู่โซนวีไอพีชั้นสองคุณอยากขึ้นไปนั่งกับพวกเราไหมล่ะ”

“ไม่ดีกว่าค่ะฉันมากับเพื่อน ถ้าฉันหายไปพวกเขาจะต้องสงสัยกันแน่ๆ”

“คุณมาเที่ยวที่นี่บ่อยเหรอครับ”

“ไม่หรอกค่ะ นานๆ ถึงจะรวมกลุ่มกันมาทีคุณคงมาเที่ยวบ่อยใช่มั้ย”

“ก็ประมาณหนึ่งตามประสาผู้ชายนั่นแหละ จะเป็นไรไหมถ้าผมจะถามชื่อคุณ”

“ฉันชื่อชัญญ่าค่ะ คุณล่ะ”

“ผมชื่อทินครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณชัญญ่า”

“เช่นกันค่ะ ถ้าฉันจะแทนชื่อตัวเองว่าชัญญ่าจะได้ไหมคะเพราะปกติก็เรียกแทนตัวเองกับเพื่อนๆ แบบนี้”

“ไม่เลยผมว่าถ้าแทนตัวเองด้วยชื่อมันก็ดูเป็นกันเองดีนะ ผมอยากชวนคุณไปนั่งคุยกันที่อื่นเพราะที่นี่เสียงเพลงดังมากสะดวกไหม” ทินภัทรรู้สึกถูกชะตาและอยากจะทำความรู้จักกับผู้หญิงคนนี้ให้มากขึ้นเพราะรู้สึกว่าเธอคุยเป็นธรรมาชาติมาก

“คืนนี้ชัญญ่าคงไม่สะดวกเท่าไหร่ค่ะ ชัญญ่ามากับเพื่อนก็คงต้องกลับพร้อมกับเพื่อนๆ ค่ะ”

“คุณพูดว่าคืนนี้มากับเพื่อนที่งั้นก็หมายความว่าถ้าเป็นคืนอื่นที่ไม่ได้มากับเพื่อนคุณก็สะดวกที่จะออกไปฟังเพลงกับผมใช่มั้ย”

“ก็ต้องดูก่อนค่ะว่าตอนที่คุณชวนชัญญ่าว่างหรือเปล่า”

“ขอโทษนะครับคุณชัญญ่าทำงานอะไรผมขอถามได้ไหม”

“ชัญญ่าช่วยกิจการของครอบครัวค่ะ เป็นธุรกิจเล็กๆ แล้วคุณทินล่ะคะ”

“ผมก็ทำกิจการของครอบครัวเหมือนกันครับทำพวกอสังหา”

“อสังหาเหรอคะ มีพวกคอนโดแนะนำบ้างไหม ชัญญ่าสนใจอยากจะซื้อคอนโดค่ะแต่ก็ไม่รู้จักใครที่นี่ เพื่อนๆ ก็ไม่ใครทำงานทางด้านนี้ คุณทินพอจะมีคอนโดดีๆ แนะนำหน่อยไหมคะ”

“มีครับ แต่คุยกันในนี้คงไม่สะดวกเอาเป็นว่าเรานัดคุยกันข้างนอกดีมั้ย”

“ได้ค่ะ แต่ช่วงกลางวันชัญญ่าไม่สะดวกนะคะเพราะต้องทำงานค่ะ”

“ถ้าอย่างนั้นเป็นช่วงเย็นดีไหมผมก็เลิกงานพอดีเราจะได้มีเวลาคุยกันแบบไม่เร่งรีบ”

“ก็ดีนะคะ แล้วคุณจะนัดไปเจอที่ไหนคะ”

“เป็นร้านอาหารดีไหม จะได้ทานอาหารเย็นด้วยกัน ชัญญ่าอยากไปทานร้านไหนล่ะ”

“ชัญญ่าไม่ค่อยรู้จักร้านอาหารเลยค่ะ ชัญญ่าเพิ่งกลับมาอยู่เมืองไทยได้ไม่นานถ้ายังไงรบกวนคุณทินร้านแนะนำอาหารไทยอร่อยๆ แล้วเรานั่งคุยกันเรื่องคอนโดดีไหม”

“ตกลงตามนั้นครับแล้วผมจะติดต่อคุณได้ยังไงล่ะ”

“แอดไลน์สิคะ” หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ของตนเองขึ้นมาจากนั้นทั้งสองก็แอดไลน์กันก่อนที่เธอจะขอตัวไปสนุกกับเพื่อนๆ ต่อส่วนทินภัทรก็กลับขึ้นไปหาเพื่อนที่อยู่ด้านบน

“ทำไมกลับขึ้นมาล่ะ ปกติคุณทินภัทรสุดหล่อเวลาไปคุยกับผู้หญิงก็จะพากันออกไปต่อที่อื่นไม่ใช่เหรอ”

“ก็อยากพาไปนะภู แต่เธอบอกว่ามากับเพื่อนก็เลยนัดเจอกันวันอื่นนะ”

“นี่จะจริงจังเลยเหรอทิน” อรรณพถามเพราะรู้ว่าอีกไม่นานชายหนุ่มก็ต้องแต่งงานตามพินัยกรรมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้สมบัติมากมายขนาดนั้นถ้าหากเป็นตัวเขาก็คงต้องยอมทำตามพินัยกรรมไปก่อน

“ก็อยากจะจริงจังนะ ฉันได้คุยกับเธอแค่แป๊บเดียวก็รู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่คุยสนุกเปิดเผยดีแล้วก็เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศด้วย”

“นายจะจริงจังกับใครไม่ได้นะทินอย่าลืมว่านายจะต้องแต่งงานกับหลานของคุณอำนาจ”

“รู้แล้วการแต่งงานมันคือหน้าที่แต่คนเรามันก็ต้องหาความสุขใส่ตัวบ้างไม่ใช่เหรอ”

“นี่นายคิดจะมีเมียน้อยตั้งแต่ยังไม่ได้แต่งงานเลยเหรอวะ”

“ตอนแรกฉันก็ไม่ได้คิดแบบนั้นหรอกนะภูแต่พอนายพูดขึ้นมาฉันก็คิดว่า ถ้าฉันแอบคบเธออย่าเงียบๆ ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเพราะผู้หญิงคนนั้นก็คงจะแต่งงานไปตามหน้าที่เหมือนกัน”

“ฉันละสงสารผู้หญิงที่จะแต่งงานกับนายจริงๆ ขนาดยังไม่แต่งงานนายยังมอบตำแหน่งเมียหลวงไว้ให้เธอแล้ว”

“ก็ในพินัยกรรมไม่ได้ระบุไว้นี่ว่าห้ามฉันมีคนอื่น ฉันจะมีผู้หญิงอีกสักกี่คนก็ได้”

“แต่ถ้านายมัวแต่เอากระสุนจริงไปยิงเป้าปลอมแล้วเมื่อไหร่นายจะมีลูก อย่าลืมนะทินว่าถ้าไม่มีลูกต้องแต่งงานกับหลานของคุณอำนาจนานถึงห้าปี”

“ไม่ลืมหรอกน่า ฉันก็แค่อยากหาความสุขให้กับตัวเองบ้างแต่ถ้าเธอทนไม่ไหวขอหย่าก็น่าจะดีนะ”

“แล้วนายจะเลือกวิธีไหนเพื่อรับมรดกล่ะ”

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันถ้าเลือกวิธีมีลูกกับผู้หญิงคนนั้นระยะเวลาก็คงไม่นานแต่จะเลือกแต่ถ้าจะให้รอถึงห้าปีฉันก็คงทรมานมากๆ แน่เลย ฉันว่าทางที่ดีที่สุดคือทำให้เธอขอหย่า”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้คิ้วของทินภัทรก็ขมวดเข้าหากันชายหนุ่มยังหาทางออกกับตัวเองไม่ได้เลยว่าจะเลือกของทางไหนแต่ทางที่เขาคิดว่าน่าสนใจที่สุดก็คือทำนิสัยแย่ๆ เพื่อให้เธอขอหย่า

“ถ้าคิดไม่ออกว่าจะเลือกวิธีไหนก็ลงไปปรึกษาหลวงพ่อดูสิ” ภูวเดชแนะนำให้ชายหนุ่มไปปรึกษาบิดาของเขาซึ่งตอนนี้บวชเป็นพระอยู่ที่วัดในต่างจังหวัด

“ฉันไม่อยากเอาเรื่องเครียดไปรบกวนหลวงพ่อหรอก หลวงพ่อท่านตัดจากทางโลกไปนานแล้ว”

“นั่นสินะฉันก็ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย แต่ไม่ว่านายจะตัดสินใจเลือกทางไหนก็ขอให้เป็นทางที่นายมีความสุขก็แล้วกันนะ”

“ฉันจะมีความสุขได้ยังไงวะในเมื่อฉันถูกบังคับแต่งงาน”

“เอาน่าอย่างน้อยมันก็มีความสุขนิดหนึ่งหนทางข้างหน้ามันคือสมบัติของคุณปู่นะคิดไว้แบบนี้สิจะได้สบายใจขึ้น”

“ฉันจะพยายามคิดแบบนี้ก็แล้วกันนะ”