น้องสาวข้างบ้าน

หรือว่าอ้อมกอดของผมมันจะอบอุ่นจนเธอลุ่มหลง เพราะในเวลานี้คนตัวเล็กค่อยๆ ขยับตัวเข้ามาแนบชิดจนตัวติดกัน ซุกใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารักอยู่ตรงซอกคอแกร่งราวตั้งใจจะสูดกลิ่นกายผม แถมยังเอื้อมมือมาโอบกอดผมเอาไว้แน่น ลูบไล้แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของผมไปมาเบาๆ อีกต่างหาก

โคตรฟินเลยว่ะ ถ้าได้แบบนี้ทุกคืนก็คงจะดี!

“ไหนๆ ก็แอบขึ้นมาแล้ว ร้องเพลงกล่อมผึ้งหน่อยสิพี่เอ็ม” โอย! น้ำเสียงหวานใสที่ดังขึ้นเบาๆ อย่างออดอ้อน ทำให้ผมดีใจแทบบ้า และดุ้นหฤหรรษ์ก็ทำท่าว่าจะแข็งขึ้นมาอีก

บ้าฉิบ….! นี่มันจะแข็งทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เธอเลยเหรอวะ ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ตัวตนของผมนอกจากมันจะใหญ่โตแล้ว มันจะยังหื่นและอึดขนาดนี้

“ทำไม… ผึ้งติดใจเสียงพี่เหรอ” แกล้งทำเสียงแหบห้าวถามกลับแบบห้วนๆ จริงๆ ก็ไม่รู้จะพูดยังไง ไม่รู้จะปรับโทนเสียงให้เป็นแบบไหน พออ้อนหน่อยก็บอกว่าไม่ชอบ เวลาห้าวใส่ก็บอกว่าไม่อ่อนโยน ผู้หญิงส่วนใหญ่เขาเป็นแบบนี้กันเหรอวะ ผมเองก็ไม่เคยคบกับใครจริงจังซะด้วย ตั้งแต่เด็กจนโตก็แอบมองผู้หญิงแค่คนเดียว… และเธอคนนั้นก็คือผู้หญิงที่ผมกำลังนอนกอดอยู่ในขณะนี้

“อืม… พี่เอ็มร้องเพลงเพราะมาก ผึ้งชอบ”

น้ำเสียงงัวเงียที่ป้อนคำชมตรงข้างหู ทำให้ผมแอบยิ้มเหมือนคนบ้า อยากจะกระแทกแท่งเอ็นใส่หนักๆ ให้เป็นรางวัล แต่ดูแล้วน้องสาวข้างบ้านเธอคงจะเพลียมาก ไหนจะต้องเตรียมตัวสอบ ไหนจะโดนผมคอยจ้องล่อลวงรังแกไม่รู้จักจบจักสิ้น

ก็คนมันรักมากนี่หว่า รักมากก็หื่นมากแล้วมันผิดตรงไหน! แถมผมยังรอคอยเวลานี้มานาน อยากเอาเธอตั้งแต่ปีที่แล้ว อยากปี้เธอตั้งแต่เพิ่งจะแตกเนื้อสาว แต่เธอยังเด็กเกินไป ก็ต้องอดใจเอาไว้แทบบ้า

ตอนแรกก็กะจะรอให้เธอเรียนจบมอหกก่อนน่ะแหละ แต่ดันอดใจต่อไม่ไหวแล้ว แอบมองเธอแล้วช่วยตัวเองเป็นร้อยครั้งจนลำรักมันอ้อนวอนขอโอกาสให้ได้เข้าไปฟาดฟันในช่องเสียวของเธอซะที วันนั้นเลยตัดสินใจหลอกเธอขึ้นไปเอาที่ห้อง

พอได้ฟันแล้วก็แม่ง… โคตรติด อาการหนักกว่าเดิมอีกกู

“เสียงพี่เอ็มคือแบบ… ไปเป็นนักร้องได้เลยอ่ะ”

นั่น! ยังไม่ยอมหยุดชมอีก ทำไมวันนี้ปากหวานจังวะ นึกว่าหลับไปแล้วเสียอีก แต่ชมแค่ว่าผมเสียงเพราะ ทำไมไม่ชมว่าผมเอาเก่งลีลาดีบ้างวะ

“เออ! เล่นชมกันแบบนี้ สงสัยพี่คงต้องมานอนร้องเพลงกล่อมทุกคืน สักวันต้องโดนป๊าแฟนลากเข้าคุกแน่กู” ผมยื่นมือไปลูบผมคนตัวเล็กในอ้อมกอดที่แอบหัวเราะผมอยู่ พร้อมกับร้องเพลงขับกล่อมเบาๆ

‘หลับตาซิที่รัก ในวงแขนของฉัน

จะไม่มีผู้ใด คิดทำร้ายเธอได้’

จะว่าไปแล้วการมีเธออยู่ในอ้อมกอดมันคือความสุข ผมชอบมองตอนเธอหลับ ผมคิดว่าผมควรจะกอดเธอไว้ทั้งคืน ค่อยกลับไปที่บ้านของตัวเองตอนเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ก็แล้วกัน

‘หลับตาซิที่รัก ขอจงนอนหลับฝัน

เพื่อพรุ่งนี้ได้พบ วันใหม่กับฉัน’

“พี่เอ็มน่ะ น้องเพลงไม่เข้ากับหน้า ไม่นึกเลยว่าจะร้องเพลงแบบนี้” เสียงงัวเงียดังขึ้นอีกรอบ

“ทำไม!? ไม่ชอบเหรอ เพลงนี้คือเพลงที่แม่ร้องกล่อมพี่ตอนเด็กๆ หลังจากโดนพ่อตี”

พ่อแท้ๆ ของผมก็แม่ง… บางวันก็ทุบผมยังกับหมูกับหมา จริงๆ ไม่น่าเรียกพ่อเลยด้วยซ้ำ

พอร้องเพลงไปเรื่อยๆ ก็ทำให้นึกถึงภาพความทรงจำในวัยเยาว์ของเราสองคน

ในวันที่แม่ตัดสินใจย้ายมาอยู่กับพ่อเลี้ยง ตอนนั้นผมอายุแค่แปดขวบ สำหรับเด็กผู้ชายคนนั้น การย้ายจากต่างจังหวัดมาอยู่ใจกลางเมืองหลวงแบบนี้ มันทั้งตื่นตาตื่นใจและวุ่นวายใจในเวลาเดียวกัน

ถึงแม้พ่อเลี้ยงจะไม่ได้รักผมสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เคยตีผมเลยสักครั้ง พ่อเลี้ยงขายจักรยานกับรับซ่อมจักรยานไปวันๆ รายได้ก็ไม่ได้มากมายอะไร ไหนจะค่าเช่าบ้านอีก การที่ต้องส่งเสียผมเรียนหนังสือจึงกลายเป็นภาระที่เขาบ่นอยู่ตลอดเวลา

จนในที่สุดวันหนึ่งเขาก็ตัดสินใจที่จะหยุดส่งเสียผม และให้ผมคอยอยู่ช่วยงานที่ร้านแทน

ชีวิตผมตั้งแต่เด็กจนโตแม่งโคตรแย่! สิ่งเดียวที่ทำให้ผมมีความสุขทุกวันก็คือ ‘น้องสาวข้างบ้านที่ชื่อน้ำผึ้ง’

“เพิ่งย้ายมาอยู่ที่ร้านจักรยานเหรอ ชื่อไรน่ะ”

เสียงเล็กๆ ของเด็กผู้หญิงวัยห้าขวบที่ดูเหมือนจะไร้เดียงสาถามผมผ่านทางช่องว่างของรั้วเหล็กหลังบ้านตัวเอง

คนตัวเล็กตัดผมสั้นทรงม้าเต่อทำให้ยิ่งดูเป็นอาหมวยน่ารักน่าเอ็นดู ซึ่งต่างจากผมลิบลับ ที่ทั้งตัวดำและผมกระเซอะกระเซิง

“เออ! เพิ่งย้ายมา พี่ชื่อเอ็ม แล้วเราอ่ะชื่ออะไร” ผมในวัยแปดขวบรีบเดินเข้าไปตรงริมรั้วบ้านเธอ อยากจะมองหน้าเธอให้ชัดๆ

“ชื่อน้องผึ้ง ปีนี้ขึ้นอนุบาลสองแล้ว” เสียงใสตอบเจื้อยแจ้ว พร้อมกับยื่นขนมกล่องเล็กๆ ให้ผม

“อ่ะ กูลิโกะป๊อกกี้รสสตรอว์เบอร์รี่ น้องผึ้งให้”

นั่นแหละครับ… วันที่ผมเจอกับเธอครั้งแรก