พ่อผัวสายเบิร์น

นิยายเซตนี้มีสองเรื่อง พ่อผัวสายเบิร์น และพ่อเลี้ยงสอนรัก

นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น

ผู้​เขียน กาสะลอง

ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​

หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ

เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เจ้าของ​หนังสือ​เท่านั้น

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล

และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา

อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ

……….

นิยายเรื่องนี้… ไม่มีแก่นสารสารัตถะอะไรนักหนา

ทั้งเรื่องขับเคลื่อนด้วยอารมณ์อันมืดดำของมนุษย์

ดำเนินเรื่องด้วยตัณหาราคะสุดร้อนแรง

ท่านใดที่ไม่ชอบโปรดหลีกเลี่ยง

*เราเตือนท่านแล้ว*

ตลอดหลายปีที่ ‘ปานวาด’ แต่งงานอยู่กิน

เป็นสามีภรรยากับ ‘ก้องภพ’

หล่อนไม่เคยได้ลิ้มลอง

รสสวาทอย่างที่แอบใฝ่หาเลยสักครั้ง

ทำให้ปานวาดกลายเป็นผู้หญิงเก็บกด

ความต้องการทางเพศเอาไว้นาน

หล่อนไม่เคยอิ่มเอมกับเซ็กส์

ไม่เคยมีความสุขอย่างแท้จริงเลยสักครั้ง

กระทั่งถึงวันที่ ‘ราเชนทร์’

พ่อสามีของหล่อน

ย่างกรายเข้ามาในบ้าน

อันที่จริง… (แบบไม่โลกสวยนะ)

ความเป็น ‘พ่อผัว’ กับ ‘สะใภ้’ ออกไป

ตอนนี้หล่อนกับเขา…

ก็เป็นแค่ผู้หญิงกับผู้ชาย

ที่มีความต้องการเดียวกัน

สมุทรปราการ

ที่บ้านครึ่งอิฐครึ่งปูนสองชั้นหลัง ตั้งอยู่ในซอยแห่งหนึ่งย่านอำเภอบางพลีของจังหวัดสมุทรปราการ ใกล้กับตลาดน้ำ หลังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งที่มีโลโก้เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษสีแดงบนพื้นสีเขียว

“จะต้องกังวลไปทำไม… ในระหว่างที่แกไม่อยู่ก็ย้ายลูกเมียไปฝากไว้บ้านพ่อที่ต่างจังหวัดสิวะ เสร็จงานที่เชียงใหม่แล้วเอ็งค่อยไปรับกลับ”

         ‘ราเชนทร์’ หนุ่มใหญ่ลูกครึ่งฝรั่งวัยสี่สิบห้า กล่าวกับ ‘ก้องภพ’ ผู้เป็นลูกชายบุญธรรมของเขา

ในวันที่เขาแวะมาเยี่ยมลูกชาย แล้วได้รับรู้ปัญหาว่าตอนนี้ก้องภพซึ่งทำอาชีพช่างรับเหมาก่อสร้างมานานหลายปี กำลังจะต้องเดินทางไปทำงานที่เชียงใหม่ หลังจากชนะการประมูลสร้างหอประชุมให้กับโรงเรียนแห่งหนึ่งในอำเภอแม่ริม

ตามแผนการที่วางไว้ก้องภพจะต้องใช้เวลาก่อสร้างราวสองเดือน

“ผมก็คิดอยู่… ตอนนี้คงไม่สะดวกที่จะให้ลูกเมียต้องย้ายไปอยู่ในแคมป์คนงานก่อสร้าง”

ก้องภพเห็นคล้อยกับคำพูดของบิดา ยิ่งตอนนี้ ‘ปานวาด’ ซึ่งเป็นภรรยาของตนกำลังมีลูกอ่อนในวัยหนึ่งขวบให้ต้องเลี้ยงดู

ก้องภพเรียกภรรยาเข้ามาถามเพื่อปรึกษากัน ก่อนจะได้ข้อสรุปว่า

“ให้พ่อเชนทร์มาอยู่ที่นี่สักพักดีกว่าไหมคะ”

ปานวาดให้เหตุผลว่ารู้สึกเป็นห่วงบ้าน ถ้าจะต้องทิ้งบ้านของตัวเองแล้วไปอยู่บ้านพ่อสามีที่ต่างจังหวัด

ด้วยการปิดบ้านที่มีข้าวของเครื่องใช้และทรัพย์สินมีค่าไว้นานเป็นเดือน ไม่น่าจะใช่ความคิดที่ถูกต้องนัก เพราะว่าปัญหาเรื่องโจรขโมยก็ยังมีให้เห็นบ่อยๆ

“ก็ถูกอย่างที่หนูปานพูด”

ราเชนทร์หรี่ตา ครุ่นคิด เห็นด้วย เผลอจ้องมองทรวงอกอวบคัดของสะใภ้แม่ลูกอ่อน ที่เบียดอัดกันแน่นอยู่ภายใต้เสื้อคอกระเช้าลายดอกสีชมพูหวาน

ราเชนทร์เห็นคราบน้ำนมชื้นเป็นวงอยู่ที่จุกหัวนมทั้งสองข้าง แทงตุงขึ้นมาใต้เสื้อ มองแล้วเกิดอาการใจเต้นขึ้นมาอย่างประหลาด

“แล้วพ่อเชนทร์สะดวกไหมครับ… ที่จะมาอยู่ที่นี่นานเป็นเดือน”

ก้องภพรู้สึกเกรงใจ

“ช่วงนี้งานในสวนพอทิ้งได้ ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาก… กว่าจะเก็บเกี่ยวลิ้นจี่ก็อีกสองเดือนโน่นแหละ เดี๋ยวพ่อฝากไอ้เท่งให้ดูแลไปก่อน”

ไอ้ ‘เท่ง’ ที่ถูกกล่าวถึงก็คือคนงานเก่าแก่ที่ทำงานอยู่ในสวนของราเชนทร์มานาน

คำตอบของราเชนทร์บอกให้รู้ว่าเขาสะดวกที่จะมาอยู่เป็นเพื่อนสะใภ้กับหลาน

“ดีจัง… งั้นผมคงต้องรบกวนพ่อให้มาอยู่เป็นเพื่อนปานกับลูก”

เรียกชื่อเมียสั้นๆ ว่า ‘ปาน’ จนติดปาก

ก้องภพรู้สึกโล่งใจ ได้รู้แบบนี้เขาจะได้ไปทำงานที่เชียงใหม่อย่างหมดห่วง

“งั้นคืนนี้ค้างที่บ้านผมนะครับ… อย่าเพิ่งรีบกลับนะพ่อ… นานๆ ได้เจอกัน ดื่มกันสักยก ซดเหล้ากันสักขวด นอนค้างบ้านผมสักสองสามคืนนะครับ”

ก้องภพชวนบิดา