ตอนที่ 12 ความช่วยเหลือที่เสียใจในภายหลัง

“คริสต์!!!...” กัณฑ์ที่ผลักประตูเข้ามาพร้อมกับการ์ด “...แกต้องออกจากที่นี่...เดี๋ยวเจ้าหน้าที่กำลังเข้ามา...อ้าว!...เฮ้ย!!!...ใครว๊ะ?” กัณฑ์ที่จะเข้ามาพาเพื่อนออกจากที่นี่ ก็เจอกับหญิงสาวที่สวมเกาะอกสีดำกับกางเกงยีนต์สีเข้มเข้ารูป นอนไม่ได้สติอยู่บนโซฟาตัวยาว

               “ไม่รู้ว๊ะ!...น่าจะโดนลูกหลงจากเหตุการณ์ข้างนอก”

               “แกต้องรีบออกจากที่นี่นะ!...แล้วเอาไงกับผู้หญิงคนนี้” คริสต์หันไปมองใบหน้าหวานที่สลบไม่ได้สติ เธอคงตกใจมากจนหมดสติ

               “คงต้องเอาไปด้วย...ฟื้นแล้วค่อยว่ากัน” คริสต์ที่ตัดสินใจแล้วก็ขยับช้อนตัวอุ้มร่างบางเข้าสู่อ้อมแขน กัณฑ์พยักหน้าให้ลูกน้องเมื่อเพื่อนพร้อมแล้ว

               คริสต์อุ้มกอหญ้าที่ไม่ได้สติเดินไปยังทางออกหลังร้าน ที่รถของกัณฑ์จอดอยู่  กัณฑ์ขอกุญแจรถของคริสต์ที่จอดอยู่ด้านหน้าและส่งกุญแจคอนโดของตัวเองให้กับคริสต์

               “คืนนี้แกไปพักที่คอนโดฉันก่อน ส่วนรถของแกเดี๋ยวฉันให้เด็กขยับไปจอดที่อื่น...ขอโทษด้วยว๊ะ!...” คริสต์ที่เข้ามานั่งเบาะหลังโดยมีกอหญ้าอยู่ในอ้อมแขน บอกกัณฑ์ว่าไม่เป็นไร “...พาคุณคริสต์ไปส่งที่คอนโดฉัน...” ประโยคหลังกัณฑ์หันไปเอ่ยกับลูกน้องของตนที่ประจำหลังพวงมาลัย

               “ขอบใจ...” คริสต์เอ่ยบอกลูกน้องของเพื่อนที่ขึ้นมาช่วยเปิดประตูห้องเจ้านายของตน คริสต์ที่ในอ้อมแขนมีร่างบางที่ยังไม่ได้สติเดินไปยังห้องนอนที่เป็นบานประตูเปิดแบบอัตโนมัติ ค่อยๆวางร่างบางบนเตียงนอนขนาดใหญ่ คอนโดย่านสุขุมวิทแห่งนี้เป็นหนึ่งในหลายๆห้องของกัณฑ์ที่เพื่อนเขาซื้อไว้ใช้ยามที่พักผ่อนแล้วแต่ว่าเวลานั้นกัณฑ์จะอยู่ส่วนไหนของกรุงเทพมหานครก็จะเข้าพักห้องคอนโดที่ตัวเองสามารถเดินทางถึงที่ใช้เวลาสั้นๆ ในเมืองหลวงที่มีภาวะรถติดที่ติดอันดับต้นๆของโลกเลยว่าได้....

               คริสต์จดจ้องใบหน้าหญิงสาวที่ตอนนี้ถึงแม้เปลือกตาจะปิดสนิท แต่คิ้วหนาต้องขมวดเข้าหากันทันทีเมื่อมีแสงสว่างและเวลาเพียงพอในการพิจารณาใบหน้าหวานที่จมูกโด่งเกินกว่าจะเป็นเอเชีย แต่แน่นอนจมูกนี้ได้มาอย่างธรรมชาติ ริมฝีปากที่ถูกแต่งแต้มด้วยลิปสติกสีโทนที่เข้ากับผิวหน้า

               “…ทำไมถึงรู้สึกคุ้นๆ...แต่ทำไมนึกไม่ออก!” ที่คริสต์ต้องบ่นพึมพำและสงสัยเพราะคนอย่างเขาไม่ใช่คนที่จะลืมอะไรง่ายๆ โดยเฉพาะเพศตรงข้ามที่จัดว่าเป็นคนที่สวยคนหนึ่งทีเลย สำหรับหญิงสาวตรงหน้า สายตาคมเข้มไล่มองไปเรื่อยๆ ยังเนินผิวที่อยู่เหนือเกาะอกสีดำที่เธอสวมใส่ บ่งบอกถึงหญิงสาวมีสุขภาพดีเพราะผิวของเธอเนียนละเอียดเธอไม่จัดเป็นคนผิวขาวซะทีเดียว แต่ก็ไม่ถึงขั้นสีแทนหรือสีน้ำผึ้ง แต่ต้องยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้รูปร่างดีมาก เธอมีช่วงขาที่ยาวเอวคอด เธอไปอยู่ไหนมานะ! คริสต์คิดในใจ

               คริสต์ส่ายหน้าก่อนตัดสินใจเข้าห้องน้ำ ผ่านไปยี่สิบนาทีคริสต์ออกมาด้วยชุดใหม่ที่เขาจัดการตัวเองเรียบร้อย เพราะคอนโดของเพื่อนเขาคนนี้คริสต์รู้ดี เพราะเขาเคยมาบ่อยๆ สังสรรค์กันตามประสาเพื่อน

               คริสต์กลับมายืนที่เดิมข้างเตียง สายตามองหญิงสาวที่ยังไม่ได้สติอีกครั้ง เพราะอย่างที่บอกที่นี่เป็นห้องของกัณฑ์ที่มีแต่เสื้อผ้าผู้ชาย แล้วเขาจะทำยังไงกับเธอคนนี้ดี? เพราะจะให้เขานอนข้างๆเธอทั้งๆที่เธอยังสวมชุดที่มีกลิ่นของบุหรี่และแอลกอฮอล์ก็คงไม่ได้ เมื่อคิดได้ดังนั้นคริสต์ก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างบางทันที ไอ้เรื่องปลดเปลื้องอาภรณ์ให้กับเพศตรงข้าม ถนัดอยู่แล้วสำหรับคริสต์....

               “…ควับ!...” คริสต์ที่พึ่งจะได้หลับไปได้ไม่นานต้องเปิดเปลือกตาขึ้นมา เมื่อเวลาล่วงมาเป็นอีกวัน หลังจากที่เขาจัดการหญิงสาวที่เขาไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ และเธอก็ไม่มีอะไรติดตัวเลย จู่ๆร่างเกือบเปลือยของเธอเข้ามาเบียดเขาอย่างไม่รู้ตัว

               คริสต์จ้องมองใบหน้าที่หลับสนิท ริมฝีปากเผยอเล็กน้อย แววตาอ่อนแสงลงอย่างไม่รู้ตัว เพราะนี้คงเป็นครั้งแรกของเขาที่นอนเฉยๆกับเพศที่ได้ชื่อว่า      ‘เพศหญิง’ และครั้งแรกอีกอย่างที่เขาปลดเปลื้องอาภรณ์อย่างเดียว...ให้กับผู้ที่เรียกว่า  ‘เพศหญิง’

               “สาวน้อยเธอโชคดีมากเลยรู้มั้ย?....นอนเฉยๆ...และนิ่งๆไว้...เพราะฉันเป็นมนุษย์ผู้ชายที่มีความรู้สึกและความพร้อมในเรื่องลีลารักอย่างเหลือล้น...” คริสต์เอ่ยกับร่างบางที่ยังคงมีลมหายใจสม่ำเสมอ ไม่รับรู้ถึงภัยร้ายที่เธอกำลังจะทำให้มันเกิดขึ้น! 

               คริสต์กระชับผ้าห่มที่คลุมกายร่างบางให้มิดชิดมากขึ้น เพราะคนอย่างเขาไม่ได้อดเรื่องอย่างว่าถึงต้องลักหลับใคร...แค่เขาชายตากระดิกนิ้ว เขาก็มีให้เลือกมากพออยู่แล้ว  แต่วงแขนแข็งแรงก็ต้องขยับกว้างขึ้นเพื่อให้ร่างบางที่เบียดเข้ามานอนหลับอย่างสบายกับไออุ่นจากเขาที่สวมเสื้อผ้าสำหรับนอนครบ ก็ห้องนี้มันห้องของนายกัณฑ์ไม่มีเสื้อผ้าสำหรับเธอคนนี้ และทำไม? อะไร? คริสต์ถึงไม่หยิบเสื้อยืดสักตัวของกัณฑ์มาสวมให้ร่างบางนี้ ซึ่งเรื่องนี้คริสต์ก็หาคำตอบให้กับตัวเองได้....