บทที่ 19 ไร้เสน่ห์ปลายจวัก

ภรรยาที่ดีมีหน้าที่เตรียมข้าวปลาอาหารให้สามี ต้องมีเสน่ห์ปลายจวักเฉพาะตัวให้ผู้เป็นสามีรักและหลง ต่างลิบลับกับภรรยาป้ายแดงที่มักจะกินอาหารจานด่วนเป็นประจำ

พอภารัชชาก้าวขาเข้ามาเป็นสะใภ้ตระกูลซ่ง โดยไม่มีตำแหน่งใดในบริษัทของเจ้าสัวชาญชัยพวงมาด้วย เป็นแค่เจ้าของร้านดอกไม้เล็กๆ ในหัวมุมตัวเมืองเท่านั้น

เธอก็ต้องดูแลบ้านเรือนและสามีให้ดี เป็นคำสั่งคำสอนจากแม่สามีที่กำชับตั้งแต่มาหาแต่เช้าของวัน

ตอนนี้เธอก็เลยต้องมาแสดงฝีไม้ลายมือการทำอาหาร สวมผ้ากันเปื้อนดูเพียบพร้อมที่จะลงมือทำซุปไก่ตุ๋นโสมกับแม่สามีแล้ว

“เอ่อ ต้องทำอะไรก่อนเหรอคะคุณแม่”

ภารัชชาฝืนยิ้มแฉ่งให้หลี่จูแม่สามี เธอเป็นคนหน้าดุและกิริยาดูผู้ดีเหมือนคุณครูภาษาไทยสมัยเธอเรียน

เวลาได้อยู่ด้วยกันสองคนเธอก็พลอยประหม่าไปด้วย พยายามจะให้กำลังใจตัวเองว่าหลี่จูแค่หน้าดุ การทำอาหารที่ต้องประณีตทุกขั้นตอนแบบนี้ก็ต้องมีเอ็ดตะโรกันบ้างธรรมดา

“เธอไม่เคยทำอาหารเลยเหรอ” หลี่จูปรายตามองลูกสะใภ้

เห็นท่าทีเงอะงะวางมือไม้ไม่ถูกก็รู้แล้วว่าไม่เคยเข้าครัว แค่มีดเธอก็ดูลนลานราวกับแตะต้องของร้อนเข้าให้ แบบนี้จะทำไก่ตุ๋นโสมของโปรดลูกชายเธอไหวหรือเปล่า

“ปกติหนูไม่ทำอาหารกินเองค่ะ มากสุดก็มาม่าประโคมเครื่องเคียงแบบจัดเต็มพวกเบค่อน เต้าหู้ชีส ไข่ไก่แล้วก็ปู...”

ภารัชชางับคำแทบไม่ทัน เมื่อเผลอพูดมากเกินจำเป็น พอหันไปเห็นสายตาติเตียนจากแม่สามีก็งุดหน้าสำรวมกิริยาทันที

“เอ่อ ถ้างั้นต้องเริ่มจากตรงไหนก่อนคะ” เธอยิ้มแห้ง พลางมองเหล่าวัตถุดิบกระจุกกระจิกเต็มโต๊ะทำครัว

หลี่จูลอบระบายลมหายใจ ก่อนจะพยักพเยิดหน้าไปที่วัตถุดิบ

“นำเห็ดหอมไปแช่สิสัก 5 ดอกก็พอแล้ว” แม่สามีพูดออกคำสั่ง ซึ่งลูกสะใภ้มือใหม่ก็ควานหาเห็ดหอมที่บอก

“ได้ค่ะคุณแม่”

“แล้วก็แช่เอาไว้ก่อน”

ภารัชชาตั้งใจฟังคำสั่งเป็นอย่างดี พอแช่เห็ดหอมเสร็จก็หันกลับมาที่วัตถุดิบบนโต๊ะต่อ

“หั่นรากบัวเป็นแว่นด้วยล่ะ ทำเป็นใช่มั้ย”

“รากบัวเหรอคะ”

“อันนั้นรากบัว”

นิ้วมือของหญิงวัยห้าสิบปีผายไปที่รากบัวตรงหน้า เพราะเห็นภารัชชาดูสับสนไม่คุ้นเคยของที่จัดเตรียมไว้วันนี้

อย่างว่าคนที่ไม่เคยเข้าครัว พอได้เห็นวัตถุดิบกับตาเนื้อคงจะแปลกแปร่งไม่น้อย เพราะเวลาทานอาหารก็เห็นตอนสำเร็จรูปแล้ว การได้หยิบจับสัมผัสเองคงให้ความรู้สึกแตกต่างกันออกไป

“ทีนี้ก็เอาขึ้นเขียงแล้วเตรียมหั่นเป็นแว่น”

“ได้เลยค่ะคุณแม่”

“เป็นแว่นต้องหันอีกทาง... ไหนบอกว่าทำเป็น”

ภารัชชากระแอมไอกลบเกลื่อน เธอออกอาการลนลานชัดเจนจนลมหายใจสั่นวูบ วางมือก็ไม่ถูกถึงขั้นจับมีดยังหันด้านคมขึ้นข้างบนเลย

หลี่จูส่ายหน้าอย่างระอาใจ ไม่รู้สามีไปสัญญาอะไรกับเจ้าสัวชาญชัยถึงได้ให้ดองกับลูกสาวภรรยารอง

“หนูคงต้องฝึกวิชากับคุณแม่อีกเยอะแน่เลยค่ะ รบกวนคุณแม่ช่วยรับหนูเป็นศิษย์ในการทำอาหารด้วยนะคะ”

“เตรียมวัตถุดิบตรงนี้เสร็จ เราจะได้ไปล้างไก่กันต่อ”

ใบหน้าสวยเด่นจืดเจื่อนเมื่อโดนอีกฝ่ายเมิน ก่อนจะก้มหน้าเตรียมวัตถุดิบอย่างขะมักเขม้น แล้วก็ลากยาวมาถึงขั้นตอนสำคัญของการทำไก่ตุ๋นโสมแล้ว

แม่สามีคอยยืนกำชับการล้างไก่ในซิงก์ล้างจาน แม้เธอจะสวมถุงมือพลาสติกแล้ว แต่สัมผัสตอนล้วงมันแหยะแหวะลื่นปรื่นอธิบายไม่ถูก

“หนูต้องล้วงมือเข้าไปในก้น... ใช่ไหมคะคุณแม่”

“ถ้าไม่ล้วงแล้วจะเอาของข้างในออกมายังไงล่ะ”

“อ่า หนูต้องใช้มือล้วงไส้ข้างในออกมาให้หมดสินะคะ”

ภารัชชาเริ่มหัวเราะกลบเกลื่อนอาการใจเต้นรัว เธอสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะทำการล้วงทุกอย่างผ่านก้นไก่สีเนื้อที่ถูกถอดขนหมดแล้วเรียบร้อย

“มองอะไรล่ะ ตั้งใจล้างไก่ให้สะอาดสิหนูชา” หลี่จูกำชับเธอที่ยืนนิ่งตัวแข็งตอนล้วงเครื่องในออกมา

สะใภ้มือใหม่ตั้งใจทำไก่ตุ๋นโสมจนเหงื่อตก ทั้งเคี่ยวและปรุงรสตามคำแนะนำของแม่สามี จนสุดท้ายเวลาก็ล่วงเลยผ่านไปสักพักใหญ่ ไก่ตุ๋นโสมบททดสอบใหม่ของชีวิตก็เสร็จเตรียมเสิร์ฟ

“ตาไป๋ชอบกินไก่ตุ๋นโสมมาก เนื้อไก่ต้องนุ่มละเอียดดี กลิ่นซุปหอมขึ้นจมูกตั้งแต่ครั้งแรกที่ตักชิมด้วย”

หลี่จูหลุบตามองไก่ตุ๋นโสมที่ตักใส่ถ้วยไว้พอดีชิม เธอหยิบช้อนขึ้นมาตักซดน้ำซุปที่จ่อเข้าปาก โดยมีภารัชชายืนลุ้นตัวโก่งอยู่ข้างๆ ไม่รู้ว่ารสชาติจะออกมาถูกปากหรือเปล่า

“อือ...”

กระทั่งหลี่จูชิมเข้าไปหนึ่งคำ เธอก็ถึงกับเบิกตานิดๆ ก่อนจะหลุบมองไก่ตุ๋นโสมแล้วมุ่นคิ้วครุ่นคิดรสชาติที่ตีกันในหัว

“เป็นยังไงบ้างคะคุณแม่... โอเคเลยใช่ไหมคะ” ภารัชชาถามออกไปแต่ยังติดเกรงใจที่จะคาดเค้นกัน

“รสชาติครั้งแรกได้เท่านี้ก็ถือว่าใช้ได้ แต่ยังไม่ผ่าน”

“หนูจะพยายามทำให้ดีขึ้นในครั้งถัดไปนะคะ”

หลี่จูกลืนซุปแล้ววางช้อนเลย เล่นทำเอาตาตื่นขึ้นมาเหมือนกัน

“ภรรยาที่ดีควรมีเสน่ห์ปลายจวักไว้มัดใจสามีบ้าง เธอทำอาหารไม่เป็นแบบนี้ตาไป๋น่าจะเหนื่อยใจแย่”

สุดท้ายก็ถูกแม่สามีติเตียนกับการทำอาหารไม่ได้เรื่อง ภารัชชาก้มหน้ารับฟังคำสั่งกับอาการที่หายใจไม่ทั่วท้อง ทั้งเกร็งแล้วก็ประหม่าไปหมดตอนโดนจ้องทุกการเคลื่อนไหว

ไม่ใช่แค่แม่สามีแต่ยังมีหัวหน้าแม่ครัวตระกูลซ่งอีกคน ลงมาดูงานด้วยตัวเองทุกขั้นตอนเลย ชีวิตสาวโสดมา 28 ปีกำลังสั่นคลอน โลกที่เคยสงบสุขมาโดยตลอดจะไม่มีอีกต่อไปแล้ว

“พรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่ คุณซวนพรุ่งนี้ช่วยเตรียมของสำหรับหนูชาด้วยนะจ้ะ แล้วก็ยืนคุมทุกกระบวนการทำด้วย”

“ได้ค่ะคุณหลี่จู ฉันจะทำให้เต็มที่ค่ะ”

หัวหน้าแม่ครัวตระกูลซ่งคัอมศีรษะรับคำสั่ง ภารัชชายังก้มหน้าไม่กล้าเงยขึ้นมา ยืนรอจนกระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าของทั้งคู่เดินออกไป เธอก็ทิ้งร่างกองกับพื้นครัวมือเกาะขอบเคาน์เตอร์หินอ่อนอย่างหมดแรง

“เฮ้อ... เจ้าไก่ตุ๋นโสมตัวร้าย!”