เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 1.
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-04-22 12:04:58ตอนที่ 1.
โทคิยะ พยัคโยธิน หนุ่มหล่อลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นวัย 27 ปี มารดาของโทคิยะ คือ ซายูริ คานิชิเกะ ซึ่งเป็นหญิงสาวชาวญี่ปุ่น ส่วนบิดาของโทคิยะก็คือ พิมาย พยัคโธยิน มหาเศรษฐีชาวไทย
ครอบครัวของโทคิยะมีบ้านหลังใหญ่อยู่ในซอยเดียวกันกับบ้านครอบครัวของ พะแพง ลีลวัฒน์ หญิงสาววัย 22 ปีที่เพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัยมาหมาดๆ
ครอบครัวของพะแพง เป็นครอบครัวข้าราชการ บิดาและมารดาของหล่อนเป็นอาจารย์สอนในโรงเรียนขยายโอกาสของรัฐบาลทั้งคู่ ส่วนพี่สาวก็คือ พระพาย ซึ่งมีอายุเท่ากับโทคิยะ ก็ทำงานรับราชการอยู่ในกระทรวงแห่งหนึ่งของไทยเช่นกัน นานๆ จะกลับมาเยี่ยมบ้านสักทีหนึ่ง
หากจะย้อนกลับไปในอดีต เมื่อสิบกว่าปีก่อน ตอนที่ครอบครวของโทคิยะยังไม่ได้ย้ายไปประเทศญี่ปุ่น
พระพายกับโทคิยะเคยเป็นเพื่อนเล่นกัน ทั้งคู่สนิทกันมาก จนโทคิยะบอกกับพระพายก่อนเดินทางไปญี่ปุ่นว่าจะกลับมาแต่งงานกับพระพาย ซึ่งพี่สาวของหล่อนก็ตอบรับเช่นกัน
หล่อนในตอนนั้นอายุเพิ่งจะเก้าขวบ ทำได้แค่บอกลาโทคิยะที่มาลาพระพายอยู่บนหน้าต่างห้องนอนเท่านั้น เพราะสำหรับโทคิยะแล้ว หล่อนก็เป็นเพียงแค่เด็กน่ารำคาญที่เขาไม่เคยสนใจเลย
พะแพงถอนใจเบาๆ เมื่อเรื่องราวในอดีตย้อนกลับเข้ามาในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งๆ ที่ควรจะลบลืมมันไปได้แล้ว แต่โทคิยะก็ยังไม่เคยหายไปจากความทรงจำเลย
หล่อนยังคงคิดถึงเขาเสมอ อยากรู้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นยังไงบ้าง โตเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้วจะมีหน้าตาเป็นยังไง และคิดจะกลับมาอยู่เมืองไทยบ้างหรือเปล่า
เท้าเล็กก้าวไปตามฟุตปาธริมถนน มุ่งหน้าเดินเข้าซอยไปยังบ้านของตัวเองที่อยู่เกือบท้ายซอย และทุกครั้งที่เดินเข้าบ้าน หล่อนก็อดที่จะเดินเข้าไปเกาะรั้วมองบ้านหลังใหญ่ของครอบครัวโทคิยะไม่ได้
และวันนี้ก็เช่นกัน หล่อนทำแบบนั้น...
เหมือนทุกวัน...
“เอะ... ทำไมมีรถยนต์จอดด้วยล่ะ”
คิ้วโก่งสวยเลิกสูงด้วยความแปลกใจระคนตื่นเต้น เมื่อสมองคิดว่าครอบครัวของโทคิยะกลับมาเมืองไทย
“หรือว่า... พี่โทคิยะจะกลับมาเมืองไทยแล้ว”
หัวใจพองฟูจนคับแน่นอก มือขาวสะอาดกำแท่งเล็กที่ทำจากสแตนเลสสีทองอย่างดีแน่น ใบหน้ารูปหัวใจเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม
ถ้าเป็นอย่างที่หล่อนคิดจริงๆ หล่อนคงมีความสุขที่สุดในโลกเลยล่ะ
การได้เห็นโทคิยะอีกครั้ง มันคือความฝันเดียวในชีวิตของหล่อน
“พระพาย... นั่นเธอใช่ไหม...”
เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นที่ด้านหลัง หล่อนสะดุ้งโหยง กำลังจะหันกลับไปตอบปฏิเสธว่าตัวเองคือพะแพงไม่ใช่พี่สาว แต่เมื่อมองเห็นเจ้าของเสียงเรียกเต็มตา ความจริงคือสิ่งสุดท้ายที่หล่อนอยากจะพูด
“เอ่อ...”
“ไม่ได้เจอกันนานมากเลยนะพระพาย... นี่ผม...
โทคิยะไงล่ะ จำได้ไหม...”โทคิยะตัวสูงกว่าแต่ครั้งสุดท้ายที่หล่อนแอบมองมากหลายเท่า เขาตัวสูง หุ่นดี ผิวขาวสะอาด ปากของเขาสีแดงระเรื่อ ดวงตาคมกริบหวานฉ่ำ ส่วนคิ้วก็หนาดก
พี่โทคิยะของหล่อน...
“มองแบบนี้ แสดงว่าจำไม่ได้ล่ะสิ เราเคยเล่นกันตอนเด็กไงพระพาย... จำได้ไหม”
“เอ่อ... จำ... จำได้แล้วค่ะ พี่... เอ่อ... โทคิยะ”
“เรียกผมเหมือนเมื่อก่อนเถอะ”
เรียกเหมือนเมื่อก่อนเหรอ...
พระพายเรียกโทคิยะว่ายังไงนะ?
“พระพายเรียกผมว่าโทจังไงล่ะ ลืมแล้วจริงๆ หรือ”
“โท... โทจัง...”
หล่อนอ้อมแอ้มตอบออกไป และก็ไม่อาจจะละสายตาจากผู้ชายตัวสูงที่หล่อเหลาปานเทพบุตรอย่างโทคิยะได้เลย เขาหล่อมาก...
หล่อจนเหมือนไม่ใช่คนจริงๆ...
มือเล็กยกขึ้นทาบอก พยายามกดหัวใจเอาไว้ไม่ให้มันเต้นแรงจนกระดอนออกมา
“โตขึ้นเยอะเลยนะพระพาย”
“เอ่อ... โท... โทจังก็เหมือนกันค่ะ”
“แต่หน้าเธอเด็กกว่าอายุมากเลยนะ แล้วก็... น่ารักขึ้นมากด้วย”
หัวใจของหล่อนเต้นแรงจนมือที่กดเอาไว้แทบเอาไม่อยู่ แม้จะรู้ดีว่าโทคิยะหมายถึงพี่สาวของตัวเอง ที่หล่อนกำลังสวมรอยอยู่ก็ตาม
“เข้าไปในบ้านฉันก่อนไหม คุณพ่อกับคุณแม่กำลังจัดของอยู่พอดี”
“เอ่อ... เอาไว้โอกาสหน้าดีกว่า นี่ฉันกำลังจะกลับบ้านน่ะ”
โทคิยะมองหล่อนอย่างสำรวจ ก่อนจะระบายยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มที่สองแก้ม
“ตอนนี้ทำงานอยู่ที่ไหนหรือ”
“เอ่อ... ทำ... ทำอยู่ที่โรงเรียนแถวนี้แหละค่ะ”
“เป็นครูหรือพระพาย”
พะแพงตอบรับด้วยการผงกศีรษะขึ้นลง และก็ทำให้คนฟังแปลกใจ
“น่าแปลกนะ ตอนเด็กอาชีพครูนี่เป็นอาชีพที่เธอบอกว่าไม่ชอบสุดๆ แต่พอเอาเข้าจริงๆ โตขึ้นเธอกลับเลือกที่จะทำมัน”
หล่อนเสหลบสายตาคมกริบแปลกใจของคู่สนทนา รู้สึกกระอักกระอ่วนใจเป็นที่สุด
หล่อนไม่น่าโกหกเลย ความจริงหล่อนน่าจะบอกว่าตัวเองคือพะแพง ไม่ใช่พี่พระพาย
แต่หล่อน... กลัวว่าหากบอกว่าตัวเองคือใคร โทคิยะจะไม่คุยด้วย
น้ำตาของหล่อนไหลตกอยู่ในอกท่วมท้น มือเล็กประสานกันที่หน้าขา
“เอ่อ... ฉันขอตัวกลับบ้านก่อนนะโทจัง”
“ฉันจะเดินไปส่ง”
“เอ่อ... อย่าเลย... โทจังเพิ่งมาถึง พักผ่อนเถอะนะ ฉันไปก่อนล่ะ บายจ้ะ”
และหล่อนก็ไม่หยุดให้โทคิยะขัดขวางได้อีก สองเท้ารีบพาจากมาทันที
เมื่อเดินมาไกลแล้ว หล่อนก็อดที่จะเป่าปากออกมาแรงๆ ไม่ได้
“ไม่น่าเลยแพง... ไม่น่าโกหกเลย...”
บทที่เกี่ยวข้อง
ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 2.
ตอนที่ 2.หล่อนรู้สึกผิดเต็มประตู แต่ก็คิดให้กำลังใจตัวเองว่า โทคิยะคงจะแค่มาพักร้อนไม่กี่วันเท่านั้น ไม่นานเขาก็จะกลับไปญี่ปุ่นเหมือนเดิมแล้วเรื่องโกหกนี้ก็จะหายไปกับกาลเวลา...ขอให้มันเป็นแบบนี้เถอะ...“กลับมาแล้วค่ะแม่”เมื่อเข้ามาในบ้าน หล่อนก็กล่าวทักทายมารดาเหมือนที่ทำทุกวัน“แม่เตรียมน้ำเอาไว้บนโต๊ะน่ะแพง”“ขอบคุณค่ะแม่”หล่อนเดินไปทิ้งตัวนั่งบนโซฟา โดยสักครู่มารดาก็เดินตามออกมาสมทบ“แล้วพ่อไปไหนเหรอจ๊ะ แพงไม่เห็นพ่อที่สวนกล้วยไม้เลย”“พ่อไปหาพี่พายที่กรุงเทพฯ น่ะ”“ว๊า... ทำไมพ่อไม่รอแพงด้วยล่ะ แพงอยากไปหาพี่พายเหมือนกัน”มารดาหัวเราะขบขัน และก็ยกมือขึ้นหยีเส้นผมของลูกสาวคนเล็กอย่างมันเขี้ยว“ลาพักร้อนไม่ได้สักทีนี่เราน่ะ พ่อก็เลยรอไม่ไหว”“แหม... ก็แพงไม่อยากขาดสอนเด็กๆ นี่คะ เอ่อ... แล้วแม่ไม่ไปกับพ่อเหรอคะ”“แม่เป็นห่วงแพงไงล่ะ ถึงไม่ไปน่ะ”พะแพงรู้สึกไม่สบายใจนักเมื่อได้ยินคำพูดของมารดา“แพงเลยเป็นตัวถ่วง ทำให้แม่ไม่ได้ไปหาพี่พายเลย”“อย่าคิดมากนะแพง... แม่โทรคุยกับพี่พายทุกวัน ไม่ได้คิดถึงขนาดต้องรีบบินไปหาหรอกจ้ะ”“ถึงแม่จะพูดแบบนี้ แพงก็รู้สึกผิดอยู่ดี...”“ไม่เอาน่า อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 3.
ตอนที่ 3.“มะ... ไม่ต้องหรอก ฉันไปเองได้”“ฉันจะออกไปที่เซเว่นพอดี เดินไปคุยกันไป ดีออก ไปเถอะ”แล้วโทคิยะก็ถือวิสาสะฉวยแขนของหล่อนไปกุมเอาไว้ ในขณะที่หล่อนรู้สึกลำบากใจเหลือเกินนี่ถ้าเจอคนรู้จัก แล้วเรียกหล่อนว่าพะแพง ความลับจะต้องแตกแน่ๆ เลย“เอ่อ... โทจัง... พอดีฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าลืมของเอาไว้ที่บ้าน ขอตัวกลับไปเอาก่อนนะ”หล่อนกระชากแขนออกจากมือใหญ่ และก็ไม่คิดจะสนใจอีกว่าโทคิยะจะรู้สึกยังไง เพราะตอนนี้ หล่อนจะต้องหนีจากเขาให้ไกลที่สุดสองเท้าซอยถี่ยิบเพื่อที่จะเดินห่างออกไป และเมื่อเม็ดเหงื่อไหลย้อยลงมาบนแก้ม หล่อนก็นึกได้ว่าเดินหนีมาไกลแล้ว จึงหยุดเดิน และผลุบเข้าไปที่ข้างเสาไฟฟ้าต้นใหญ่ และมองกลับไปยังโทคิยะเขาหายไปแล้ว...คงจะเดินออกไปร้านสะดวกซื้ออย่างที่บอกหล่อนแล้วนั่นแหละเฮ้อออออพะแพงเป่าปากออกมาแรงๆ อย่างโล่งอก และก็ภาวนาให้ตนเองไม่ต้องเจอหน้ากับโทคิยะอีกเลย จนกว่าครอบครัวของเขาจะเดินทางกลับไปญี่ปุ่นวันนี้หล่อนวุ่นวายหัวใจแทบจะทั้งวันเลย จนแทบจะสอนหนังสือเด็กๆ ไม่รู้เรื่อง บ่อยครั้งที่ยืนเหม่อ จนนักเรียนต้องตะโกนเรียกมันไม่ควรเป็นแบบนี้เลย เพราะความโง่เขลาเบาปัญญาข
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 4.
ตอนที่ 4.“งั้นแพงจะอ้วนเลยดีไหมจ๊ะ แม่จะได้กอดอุ่นๆ ไง”“นั่นก็เกินไป”แม่ของหล่อนหัวเราะขบขัน ก่อนจะเอียงหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง“แม่ว่ามีคนมาบ้านเราน่ะ”“ไหนจ๊ะแม่”หล่อนชะเง้อคอมองตามออกไป และก็เห็นเงาตะคุ้มๆ ของใครบางคน แต่มองไม่เห็นเลย“นั่นไง... เห็นไหมลูก”“เห็นจ้ะแม่ งั้นเดี๋ยวแพงไปดูให้นะจ๊ะ”“อืม”พะแพงลุกขึ้น ก่อนจะเดินออกไปนอกบ้าน ก้าวตรงไปยังรั้วบ้าน“ใครกันมาตอนนี้”ยังบ่นไม่ทันขาดคำเลย ก็ต้องเบิกตาค้างเติ่ง เมื่อเห็นโทคิยะยืนหล่ออยู่นอกรั้วบ้าน“พี่... โทคิยะ!”หล่อนช็อกหนักมาก และก็รีบกะพริบตาเร็วๆ หลายครั้งเพื่อเช็คให้มั่นใจว่าโทคิยะตรงหน้ามีตัวตนจริงๆ หรือแค่มโนเพ้อไปเองเขายังอยู่...พระเจ้า! ยังยืนยิ้มหล่อสุดติ่งอยู่ตรงหน้าหล่อนไม่ได้ตาฝาดตาเฝื่อน หรือว่าฝันไป โทคิยะมาเกาะรั้วบ้านของหล่อนจริงๆ“ทะ... โทจัง...”หล่อนไม่อยากจะโกหกต่อเลย แต่ก็ไม่มีทางเลือก“วันนี้ไม่เห็นเดินเข้าบ้าน ฉันก็เลยแวะมาหาน่ะ”จะมาทำไมกันนะ!“เอ่อ... พอดีเพื่อน... เพื่อนมาส่งน่ะ”“ขอ... เข้าไปได้ไหม”“ไม่ได้!”หล่อนปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดเลย เพราะถ้าโทคิยะเข้ามา ความจะต้องแตกแน่ๆ และแน่นอนเมื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 5.
ตอนที่ 5.“ได้... ได้สิ ฉันจะหนีไปไหนล่ะ”โทคิยะยิ้มให้กับหล่อน ก่อนจะเดินฝ่าความมืดมิดกลับเข้าไปในซอยเมื่ออยู่ตามลำพัง หล่อนก็อดที่จะไม่สบายใจไม่ได้ เพราะไม่ต้องการให้เรื่องมันเลยเถิดเกินไปกว่านี้นัก หรือว่าหล่อนควรจะบอกความจริงกับโทคิยะดีใช่... หล่อนควรจะบอก...“โอเค แพง... จะหาโอกาสเหมาะๆ บอกความจริงกับพี่นะคะ”ใบหน้าของพะแพงเต็มไปด้วยความทุกข์ระบม การโกหกมันไม่ใช่เรื่องที่น่ายินดีเลย และหล่อนก็ไม่ควรกล้าพลาดทำเรื่องแบบนี้ลงไปเลยแสงไฟจากหน้ารถสาดส่องแยงเข้ามาในดวงตา ก่อนที่รถจะมาหยุดจอดนิ่งใกล้ๆ หล่อนเอียงหน้ามองด้วยความแปลกใจ และกำลังจะก้าวหนี แต่คนขับรถชะโงกหน้าออกมาจากกระจกรถที่ลดลงเกือบหมดทั้งบานเสียก่อน“โท... จัง...”“ขึ้นรถเถอะ น้ำค้างลงเยอะแล้วนะ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”ดูสิ... โทคิยะจดจำทุกอย่างของพี่สาวหล่อนได้หมดเลย แถมบางเรื่องเขายังรู้ดีว่าหล่อนผู้เป็นน้องสาวเสียอีก อย่างเช่นเรื่องนี้“อืม”หล่อนจำต้องผงกศีรษะตอบรับ และก้าวขึ้นไปนั่งบนรถคันงามของโทคิยะ“คาดเบลล์ด้วยสิ”“เอ่อ... โอเค”มือเล็กดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาดทับบนร่าง ซึ่งก็เป็นเวลาเดียวกันกับที่รถเคลื่อนที่พอดี“แล้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-22ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 6.
ตอนที่ 6. “ใช่เลย มันมหัศจรรย์มาก ฉันตั้งไปที่เนินสูงเพื่อจะไปนั่งดูดาว แต่กลับพามาตกน้ำตกท่าเสียได้ เฮ้อออ...”แล้วโทคิยะก็หันมามองหล่อน แม้จะอยู่ในความมืด แต่แสงจากดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยวบนท้องฟ้า ก็ทำให้หล่อนเห็นความรู้สึกผิดมากมายในนั้น “ฉันขอโทษนะ ขอโทษจริงๆ” “ไม่เป็นไร อย่าคิดมากสิ”หล่อนพยายามยิ้มแย้ม ทั้งๆ ที่หนาวสั่นไม่น้อย เพราะเสื้อยืดที่ใส่อยู่เปียกปอน “คิดเสียว่าเรามานั่งดูดาวกันริมแม่น้ำไง” “อย่ามาทำเป็นหัวเราะหน่อยเลย ฉันรู้หรอกนะว่าเธอน่ะกลัวมาก” “ม่ายยย ไม่กลัวเลย” “อย่ามาเสียงสูง” โทคิยะหัวเราะร่วน ขณะดึงร่างของหล่อนเข้าไปสวมกอดเอาไว้ หล่อนช็อกค้าง ไออุ่นจากเรือนกายทรงพลังที่ส่งผ่านเข้ามาในร่างสาว ทำให้ตัวสั่นเทาเลยทีเดียว “ฉันกอดแน่นขนาดนี้ ยังไม่หายหนาวอีกหรือ” “เอ่อ...” “ดูสิ ยิ่งพูดตัวก็ยิ่งสั่น แล้วนี่ฉันจะทำยังไงดีเธอถึงจะไม่หนาว” อ้อมแขนของโทคิยะรัดแน่นมากยิ่งขึ้น จนร่างกายของหล่อนแทบจะหลอมละลายกลายเป็นเนื้อตัวกันกับเรือนร่างกำยำ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-25ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 7.
ตอนที่ 7. วาสนามองโทรศัพท์มือถือของพะแพงที่วางทิ้งเอาไว้บนหัวเตียงห้องนอนด้วยความไม่สบายใจ ก่อนจะเหลือบตาขึ้นมองนาฬิกาที่ผนังห้องอีกครั้ง “มือถือก็ลืมเอาไป นี่ก็จะห้าทุ่มอยู่แล้ว” “คุณวาสนาคะ” เสียงตะโกนเรียกชื่อดังแว่วมาเข้าหู วาสนารีบเดินเร็วๆ ออกจากห้องนอนของพะแพง มุ่งหน้าออกไปยืนที่ระเบียงบ้าน มองไปยังต้นเสียงที่อยู่นอกรั้ว “คุณวาสนา ฉันซายูรินะคะ” “คุณซายูริมาทำไมกันค่ำๆ มืดๆ นะ”วาสนาพึมพำแปลกใจ ก่อนจะรีบลงไปจากบ้าน “มาแล้วค่ะ” หล่อนรีบเปิดประตูรั้วให้กับซายูริ “คุณซายูริมีอะไรหรือเปล่าคะ” “คือฉันติดต่อโทจังไม่ได้น่ะค่ะ ก็เลยแวะมาหาที่นี่” “โทคิยะน่ะเหรอคะ?”วาสนาถามด้วยความแปลกใจ เพราะหล่อนไม่เห็นโทคิยะที่นี่ “ใช่ค่ะ โทจังบอกว่าจะมาที่บ้านของคุณวาสนา” “ไม่เห็นนะคะ แต่เอ...”วาสนานิ่งไปเล็กน้อย และก็คิดไปถึงตอนที่พะแพงบอกว่ามีเพื่อนมาหา หรือว่าจะเป็นโทคิยะ “มีเพื่อนมาหาพะแพงนะคะ แต่ฉันไม่รู้ว่าใช่โทคิยะหรือเปล่า เพราะเขาไม่ได้เข้ามาในบ้านน่ะ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-25ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 8.
ตอนที่ 8.“ยะ... อย่าทำนะ... โทจัง... ฉันขอร้องล่ะ”เขายิ้มมุมปากเก๋ๆ น่ามองมาก และท่วงท่าก็ทระนงในเสน่ห์ของตนเองเหลือร้าย“เธอก็ชอบสิ่งที่ฉันทำนี่พระพาย...”พระพาย...พะแพงทวนชื่อของพี่สาวในใจ น้ำตาเอ่อล้นอกมา เมื่อคำพูดของเขาตอกย้ำให้รู้ว่า สำหรับโทคิยะแล้ว มีแต่พระพายเท่านั้นที่อยู่ในใจที่เขาทำแบบนี้ด้วย... ก็เพราะเขาคิดว่าหล่อนคือพี่พระพายหากเขารู้ความจริงว่าแท้จริงแล้วหล่อนไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาปรารถนา ขี้คร้านเขาจะเกลียดชังหล่อนแทบไม่ทัน“ร้องไห้ทำไมหรือ”“เอ่อ...”หล่อนเอียงหน้าหนี พยายามสะกดกลั้นความเจ็บปวดเอาไว้ แต่ทำได้ยากเหลือเกิน น้ำตาไหลออกมาจากทางหางตาทั้งสองข้าง“ฉัน... อยากกลับบ้านน่ะ”“ไม่เอา อย่าร้องนะ ฉันไม่แกล้งแล้วล่ะ...”โทคิยะก้มหน้าลงจูบซับน้ำตาให้ กิริยาของเขาอ่อนโยนเหลือเกิน จนหล่อนยิ่งเสียใจ“เราจะหาทางกลับบ้านกันให้ได้ ฉันสัญญา...”หล่อนเม้มปากเป็นเส้นตรง เอียงหน้ากลับมามองสบตากับเขา และตอบรับด้วยการผงกศีรษะโทคิยะยิ้มให้หล่อนในคราบของพระพาย และกำลังจะขยับกายออกห่าง แต่ก็มีเสียงเครื่องยนต์รถคันหนึ่งดังขึ้น และดังใกล้ๆ เข้ามาเรื่อยๆ“มีรถผ่านมาแถวนี้ด้วย”โทค
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-25ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 9.
ตอนที่ 9.หล่อนไม่อาจจะเดาได้ว่าเรื่องที่ผู้ใหญ่กำลังสนทนากันอยู่นั้นคือเรื่องอะไร และมันเกี่ยวกับหล่อนเหรอ ถึงต้องให้หล่อนอยู่รับฟัง“ลุงกับป้ามีเรื่องสำคัญจะคุยกับหนูแพงน่ะจ้ะ”หล่อนภาวนาให้โทคิยะไม่เล่าเรื่องที่หล่อนรับสมอ้างว่าเป็นพระพายให้กับบิดามารดาของเขาฟัง“เอ่อ... ค่ะ...”หล่อนพยายามที่จะยิ้มออกมาให้น่ามองที่สุด แต่ก็รู้สึกว่ามันทำได้ยากเย็นเหลือเกิน“คือเรื่องเมื่อวันนั้นน่ะ...”ซายูริเริ่มต้นเกริ่นขึ้นมา ดวงตาจ้องมองหล่อนตลอดเวลา ในขณะที่หล่อนนั่งนิ่งรับฟังเงียบๆ“ที่หนูแพงติดอยู่กับโทจังทั้งคืน ป้าคิดว่า... มันอาจจะทำให้ชื่อเสียงของหนูแพงเสื่อมเสียน่ะ”“เอ่อ... ไม่... เป็นไรหรอกค่ะคุณป้า คือ... มันไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะ”หล่อนพยายามที่จะบอกให้ชายหญิงวัยกลางคนตรงหน้าสบายใจ แต่มันก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ นี่ ก็แค่กอดจูบใช่... แค่โทคิยะจูบปากของหล่อนจนแทบเปื่อยเท่านั้นเอง“ป้ารู้ว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่คนอื่นที่เขารู้เรื่องเข้า จะมองหนูแพงเสียๆ หายๆ”“เอ่อ... ไม่เป็นไรหรอกค่ะ แพงไม่ได้เป็นอย่างที่เขาพูดกัน”“แต่ป้ากับลุงอยากจะรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นน่ะ ป้าไม่อย
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-04-25
บทล่าสุด
ภรรยาตัวปลอม ตอนที่22. ตอนอวสาน
ตอนที่22. ตอนอวสาน“อืมมม นมใหญ่เหลือเกินเมียจ๋า...”คนตัวโตฟัดหน้าอกของหล่อนไม่ยอมหยุด ทั้งบีบทั้งขยำ ทั้งกัดทั้งกิน จนเต้าอวบตอนนี้ชุ่มฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำลายของเขา“อ๊า... ซี๊ดดดด อา... พี่โทจัง...”เขาแลบลิ้นเลียหัวนมที่ชูชันของหล่อน ก่อนจะอมเข้าไปในอุ้งปากหล่อนสะท้านยะเยือก เสียดเสียวรุนแรง“อ๊า... อู๊ยยยย พี่โทจัง.. เสียววว อา... อ๊า...”“อดทนอีกนิดคนสวย... เดี๋ยวพี่จะเสียบเธอแล้วล่ะ อืมมมม หัวนมดูดอร่อยจริงๆ อืมมม”“ซี๊ดดดด อ๊า... อ๊า...”กายสาวสั่นระริก ตอบรับแรงเสน่หาจากสามีรูปงามด้วยความกระตือรือร้น ไม่ช้ามือใหญ่ก็เลื่อนเลยลงไปกอบกุมความเป็นหญิงอูมอวบ“อ๊า... ซี๊ดดดดด... อ๊า... เสียววว”กายสาวสั่นระริก เมื่อนิ้วยาวไสลึกเข้ามาหยอกล้อกับน้ำหวานภายใน“อ๊า... อา... อ๊า...”ร่างกายของหล่อนยอมศิโรราบต่อโทคิยะ ยอมเป็นทาสรักทาสสวาทของเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้บอกรักเลยแม้แต่คำเดียวก็ตาม“พี่โทจังขา... อ๊า... อ๊า... แพง... แพงเสียวจน... ทนไม่ไหวแล้วค่ะ อ๊า... ซี๊ดดดด”คนตัวโตหัวเราะพึงพอใจกับความเร่าร้อนของหล่อน ก่อนที่จะจัดแจงท่าทาง และดันความแข็งชันที่ตื่นตัวสุดขีดผ่านความอ่อนนุ่มร้อนฉ่ำเ
ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 21.
ตอนที่ 21.“พี่โทจัง...?”คนตัวเล็กเบิกตากว้าง เผยอปากค้างเติ่ง และมันก็เป็นภาพที่น่าเอ็นดูนัก“ชอบทำหน้าทำตาแบบนี้อีกแล้ว รู้ไหมว่าพี่เห็นแล้วอยากเอาแพงแรงๆ”“พี่... โทจัง...”“กลับบ้านเรากันเถอะ พี่โมโหแพงอีกแล้ว”“พี่โทจังน่ะ...”มือเล็กยกขึ้นทุบหน้าอกกว้างแรงๆ ด้วยความขัดเขิน“หรือว่าจะให้พี่ทำโทษที่นี่”“ไม่ได้นะคะ... ไม่ได้...”“แต่พี่โมโหจนเต็มกลั้นแล้วนะ”ตอนนี้หล่อนรู้แล้วล่ะว่าคำว่าโมโหของโทคิยะมันหมายความว่ายังไง“แพง... จะไม่กลับไปกับพี่โทจังแล้วล่ะค่ะ”ในที่สุดหล่อนก็ฝืนใจพูดออกมา“ทำไมล่ะ หรือว่ายังไม่เข้าใจความโมโหของพี่อีก แต่พี่ก็อธิบายละเอียดแล้วนะ”“แพง... อยากเห็นพี่โทจังมีความสุขค่ะ”หล่อนพยายามฝืนยิ้ม แต่น้ำตาก็ไหลรินไม่หยุดซะอย่างนั้น“พี่มีความสุขมากๆ เสมอเวลาที่พี่ได้ฝังเข้าไปในตัวของแพง... พี่ชอบความอบอุ่นของแพงมากรู้ไหม...”หล่อนสะท้านไปทั้งหัวใจ แต่ก็ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะคืนอิสรภาพให้กับโทคิยะ“เราหย่ากันเถอะนะคะ”ดวงตาของโทคิยะเย็นชาลง ก่อนที่เขาจะส่ายหน้าไปมาแรงๆ“ไม่มีทาง พี่ไม่หย่า”“แต่เราต้องหย่ากันนะคะ”“ทำไมต้องหย่า พี่ไม่หย่าหรอก หรือว่าแพงทนความขี
ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 20.
ตอนที่ 20.หล่อนตอบรับโดยไม่ต้องเสียเวลาคิดแม้แต่น้อย“รักค่ะคุณแม่... แพงรักพี่โทจังมาก... รักมากจนไม่อยากกักขังพี่โทจังเอาไว้แบบนี้...” ยิ่งพูดหล่อนก็ยิ่งสะอื้นไห้ด้วยความเจ็บปวด“แต่แม่ก็เห็นพี่โทจังเขาก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรนะ แถมยังดูมีความสุขดีอีกต่างหาก”“แพงคิดว่า... พี่โทจังคงไม่อยากแสดงความไม่พอใจให้คุณแม่เห็นน่ะค่ะ เพราะ... เดี๋ยวนี้พี่โทจังขี้โมโหมากเหลือเกิน ต่างไปจากเมื่อก่อน”“ยังไงเหรอหนูแพง”“ก็... เอ่อ... คือ...”หล่อนไม่กล้าพอที่จะบอกออกไปตรงๆ ว่าเวลาที่โทคิยะโมโหแล้วเขาทำยังไงกับตนเอง“แพง... ไม่รู้จะอธิบายยังไงดีค่ะ แต่พี่โทจัง... โมโหบ่อยๆ มากจนแพงคิดว่าพี่โทจังน่าจะทุกข์ใจมากๆ ค่ะ ดังนั้นแพงก็เลยคิดว่า... แพงควรจะคืนอิสรภาพให้กับพี่โทจังได้แล้ว”“หนูแพงแน่ใจเหรอว่าต้องการแบบนี้จริงๆ”“แพง... ต้องทำค่ะคุณแม่... เพราะแพงอยากเห็นพี่โทจังมีความสุข...”เขาจะได้ไม่ต้องมาทุกข์ทรมานเวลาที่ต้องกับผู้หญิงที่เขาไม่ได้รักเช่นหล่อน“แล้วหนูแพงจะบอกกับพี่เขาเอง หรือว่าจะให้แม่บอกให้ล่ะ”“แพง... รบกวนคุณแม่ได้ไหมคะ”ซายูริระบายยิ้มอ่อนโยน“ได้สิจ๊ะ งั้นเดี๋ยวแม่บอกพี่เขาให้”พะแ
ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 19.
ตอนที่ 19.โทคิยะอมยิ้ม และก็วางมือบนต้นขาของหล่อนและลูบไล้ไปมา หล่อนสะท้านไปทั้งตัว และก็ไม่กล้าแม้แต่จะปัดมือของเขาออก เพราะเกรงว่าจะทำให้คนตัวโตโมโห และตัวเองจะถูกจัดหนัก“งั้นเดี๋ยวแม่ออกไปข้างนอกสักแปบนะ สองคนก็กินข้าวกันเถอะ”“ครับคุณแม่”ท่าทางของโทคิยะเต็มไปด้วยความดีใจที่จะได้อยู่กันตามลำพังกับหล่อน แต่หล่อนกลับรู้สึกหวาดเกรงหวั่นกลัวคนขี้โมโหเหลือเกิน“คุณแม่คะ... ให้แพงไปด้วยได้ไหมคะ”ซายูริส่ายหน้าน้อยๆ เพราะรู้ดีว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนไม่มีทางยอม“อยู่กินข้าวกับพี่โทจังเถอะหนูแพง เดี๋ยวพี่เขาจะกินข้าวไม่ลง”“ตะ... แต่ว่าแพง...”“เป็นเด็กเป็นเล็ก อย่าริอ่านขัดคำสั่งผู้ใหญ่สิครับ พะแพง”น้ำเสียงของโทคิยะนุ่มนวลก็จริง แต่ดวงตาที่เขามองมามีการคาดโทษอยู่ในนั้นหล่อนตัวสั่นเทา และก็ทำได้แค่ก้มหน้างุดซายูริเดินหายออกไปแล้ว และก็เหลือแค่หล่อนกับโทคิยะตามลำพัง“คิดว่าจะหนีเงื้อมือของพี่พ้นหรือ เด็กดื้อ”“อ๊ะ... พี่โทจัง”หล่อนอุทานตกใจ เมื่อโทคิยะยกร่างของหล่อนให้ขึ้นไปนั่งบนตัก และซบหน้าหล่อๆ ลงคลุกเคล้ากับอกอวบอัดของหล่อนอย่างหื่นกระหาย“ดะ... เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้าค่ะ อื้อ... อ
ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 18.
ตอนที่ 18.หล่อนพยายามผลักหน้าของโทคิยะออกห่าง แต่พอถูกลิ้นสากตวัดเลียรุกรานหลายครั้งติด มือที่ผลักไสก็เปลี่ยนเป็นทึ้งแทน“อ๊า... อู๊ยยยย อ๊า... เสียววว พี่โทจัง... เสียววว... อ๊า...”“หวานจังทูนหัว... หวานไปทั้งร่องเลย... อืมมมม”คนตัวโตครางด้วยความพึงพอใจ และก็ตะโบมเลียด้วยความหิวกระหาย แค่นั้นยังไม่พอ เขายังเอานิ้วขยี้เม็ดกระสันแรงๆ จนหล่อนสะท้านยะเยือก“พี่โทจัง... ซี๊ดดดด อ๊า... แพงเสียววว... อ๊า...”เขายังคงตวัดลิ้นต่อเนื่อง ซอนไซ้ทุกซอกหลืบกลืนกินความหวานที่ทะลักหลั่งออกมาด้วยท่าทางตะกรุมตะกรามหื่นกระหาย“อ๊ะ... อ๊า... ซี๊ดดดด แพง... แพงจะไม่ไหวแล้วพี่โทจัง... อ๊า... เสียววว อ๊า...”หล่อนจะต้องระเบิดในไม่ช้านี้อย่างแน่นอน หากโทคิยะยังเลียแบบนี้ ยังขยับนิ้วในร่องสาวแบบนี้“ปล่อยมันออกมา... ปล่อยน้ำเสียวของเธอออกมาพะแพง พี่จะดื่มกินมัน... อืมมมม หวานลิ้นเหลือเกิน หวานสุดๆ แพงจ๋า... อืมมมม”เสียงลิ้นสากตวัดเลียและเสียงนิ้วยาวเคลื่อนไหวในกายสาวดังกังวาน หล่อนพยายามอดทน พยายามยื้อ พยายามกลั้นเอาไว้ แต่... แต่ทนไม่ไหวแล้ว ข้างในของหล่อนทั้งร้อนทั้งสั่นเทา“อ๊ายยยย กรี๊ดดดดด...”ในที่
ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 17.
ตอนที่ 17.พระเจ้า... หล่อนสวยเหลือเกิน ร่างกายที่เหมือนจะอวบอัดเกินไป แต่เมื่อได้เห็นเต็มๆ ตา กลับพบว่ามันสมบูรณ์แบบ เต่งตึงไปทุกสัดส่วนไม่มีส่วนไหนของร่างกายของพะแพงเลยที่มีส่วนเกิน หล่อนงดงามไร้ที่ติ“พะ... พี่โทจังจะอาบน้ำใช่ไหมคะ”คนตัวเล็กรีบยื่นมือไปปิดฝักบัวทั้งๆ ที่ยังล้างฟองสบู่ไม่หมด จากนั้นก็ลนลานจะคว้าผ้าขนหนูมาพันรอบกาย แต่ก็ถูกคนที่ตัวโตกว่ามากแย่งไปเสียก่อน“เอ่อ... ขอ... ผ้าขนหนูให้แพงเถอะค่ะ”หล่อนวิงวอน หน้าตาแดงก่ำ สายตาของโทคิยะกำลังแผดเผาสติของหล่อนให้ไหม้เป็นจุล“ไม่ให้ครับ”เมื่อเขาไม่ให้ หล่อนจึงกลั้นใจเดินผ่านเขา เพราะหากยังยืนอยู่กับที่ เขาก็คงจะมองร่างเปลือยของหล่อนอยู่แบบนั้นต่อไป“จะไปไหน”“อ๊ะ... พี่โทจัง...”แขนเรียวถูกมือใหญ่คว้าหมับเอาไว้ พร้อมกับร่างของหล่อนที่ถูกรวบเอาไว้แน่นความเย็นฉ่ำของสายน้ำถูกความร้อนฉ่าของเรือนกายเปลือยเปล่าทรงพลังแผดเผาจนระเหยหายไป ตอนนี้กายสาวร้อนรุ่มราวกับมีกองไฟสุมอยู่ในช่องท้อง“ปะ... ปล่อย... แพงเถอะค่ะ”คนตัวโตส่ายหน้าไปมา จากนั้นก็โน้มใบหน้าหล่อลากดินต่ำลงมาหา กลิ่นลมหายใจของโทคิยะสะอาดสะอ้านและน่าลุ่มหลงเหลือเกินหั
ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 16.
ตอนที่ 16.“แพง... พี่... พี่จะแตกแล้ว... โอ้วววว พระเจ้า...”เขาจำไม่ได้ว่าพะแพงสุขเสียวคาแก่นชายของเขาไปกี่ครั้งแล้ว รู้เพียงแต่ว่าตัวเองกำลังจะแตกระเบิด ยิ่งเจ้าหล่อนหยัดร่อนขึ้นหา เขาก็ยิ่งควบคุมตัวเองไม่ได้“โอ้วววว... พี่... พี่ไม่ไหวแล้ว... อ๊ากกกก...”ในที่สุดเนื้อตัวของเขาก็แตกระเบิดอย่างรุนแรง และก็รับรู้ได้ว่าเจ้าหล่อนก็สุขสมตามมาติดๆ เช่นกันทำไมมันวิเศษแบบนี้...หลังจากสาดสายพันธุ์รักล้ำลึกในกายสาวคับแน่นของพะแพงจนหมดทุกหยาดหยดแล้ว เขาก็กกกอดร่างนุ่มนิ่มเอาไว้แนบอกไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ ว่าเขาจะมีความสุขได้มากขนาดนี้ในขณะที่คนตัวโตเจ้าของการเคลื่อนไหวราวกับพายุคลั่งกำลังหอบกระชั้นด้วยความเหน็ดเหนื่อยอยู่ด้านบนนั้น พะแพงที่เพิ่งตื่นจากฝันหวานก็เริ่มรู้สึกตัวทำไมโทคิยะทำแบบนี้กับหล่อน...?มันคือคำถามแรกที่เกิดขึ้นในหัว ก่อนที่จะมีคำตอบหนึ่งดังกลับมาเพราะโทคิยะโมโหหล่อนไงล่ะ เขาโมโหหล่อนที่ทำให้เขาต้องมาติดแหง็กอยู่ด้วยแบบนี้ เขาก็เลย... ทำโทษ... นี่ไงโทษทัณฑ์ของเขา‘จำเอาไว้นะ ถ้าเธอทำให้พี่โมโหเมื่อไหร่ พี่จะนอนกับเธอเมื่อนั้น’ความจริงนี้ทำให้ความอ่อนหวานจากเพศสัมพันธ
ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 15.
ตอนที่ 15.คนตัวโตผละออกห่าง เพียงแค่ต้องการสลัดชุดนอนออกจากตัวเท่านั้น และทันทีที่เนื้อตัวเปลือยเปล่า คนตัวเล็กก็รีบหลับตาปี๋ทันที พวงแก้มนวลแดงก่ำ เมื่อสายตาปะทะเข้ากับความเป็นชายของเขาโดยบังเอิญโทคิยะระบายยิ้มพึงพอใจ และหวนกลับเข้าไปหาพะแพงที่นอนตัวสั่นเทาอยู่บนเตียงอีกครั้งหล่อนขาวเนียนไปเสียทั้งตัว ไม่ว่าจะตรงไหนก็น่ามอง และน่าลุ่มหลงเหลือเกิน“แพงจ๋า... ขอพี่เถอะนะ”หล่อนเอียงหน้าหนี และยังหลับตาปี๋เหมือนเดิม ในขณะที่เขาก้มลงจูบจงอยถันทั้งสองข้างไปมาหลายครั้ง เสียงครางซี๊ดซ๊าดจากลำคอเล็กดังกังวาน สองพวงแก้มนวลก็แดงระเรื่อน่ามองแต่ไม่ใช่แค่แก้มนวลของพะแพงหรอกที่แดงระเรื่อน่ามอง ผิวของหล่อนทั้งตัวแดงอมชมพูน่ามองทั้งหมดเขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่า ยายเด็กผอมแห้งที่เอาแต่แอบมองเขาอยู่ตามประตูและตามหน้าต่าง โตขึ้นจะน่ารักน่าใคร่แบบนี้“ให้พี่นะคนดี...”โทคิยะวิงวอนอีกครั้ง และก็ก้มลงจูบปากอิ่มแผ่วเบา ลิ้นสากล้วงลึกเข้าไปข้างใน“อ๊า... อ๊า... ซี๊ดดดด...”เขาจูบหล่อนไปด้วย ขยี้หัวนมไปด้วย และก็เอาท่อนชายเขี่ยร่องสาวไปด้วยเช่นกันสาวน้อยบิดเร่าๆ ด้วยความเสียวทรมาน และก็เป็นฝ่ายวิงวอนร้อง
ภรรยาตัวปลอม ตอนที่ 14.
ตอนที่ 14.“อย่า... อย่าทำต่อเลยค่ะ...”หล่อนพยายามวิงวอน แต่โทคิยะไม่ยอมหยุด แถมยังกระชากมือของหล่อนขึ้นไปตรึงเอาไว้เหนือศีรษะอีกต่างหาก ทำให้ตอนนี้เต้านมของหล่อนโชว์หราอยู่ตรงหน้าของเขาหล่อนหลับตาปี๋ด้วยความอับอาย และก็อดหวาดกลัวไม่ได้ เพราะคิดเสมอว่าตัวเองมีหน้าอกที่ใหญ่โตเกินไป และโทคิยะก็คงไม่ชอบมัน“สวยจัง...”เขาแกล้งชมหล่อนหรือเปล่านะ แต่หล่อนไม่กล้าพอที่จะลืมตาขึ้นมองเขา จนกระทั่งรับรู้ได้ถึงฝ่ามือที่โอบประคองก้อนเนื้อนุ่มเอาไว้“อ๊ะ... พี่โทจัง... อย่าค่ะ... อย่า... อ๊า... อา...”“หัวนมแพงสีสวยเหมือนสีกุหลาบชมพูเลย พี่ชอบจัง”เขาก้มหน้าลงกระซิบเสียงแปร่งพร่ากับหัวนมของหล่อน“พี่ขอเลียนะ”“อ๊ะ... พี่... พี่โทจัง อย่า... อ๊า... ซี๊ดดดด...”โทคิยะทำอย่างที่พูดจริงๆ เขาเลีย... ใช่ ลิ้นสีแดงสดของเขากำลังตวัดเลียหัวนมของหล่อน เลียไล้ไปมาจนหัวนมค่อยๆ แข็งชูชันมันน่าอับอาย... แต่หล่อนก็เสียวมาก...“อ๊า... อา... พี่โทจัง... ยะ... อย่าเลียแบบนี้ อา... อ๊า... อย่าทำแพง... อ๊า... ได้โปรดหยุดเถอะค่ะ... อา...”เมื่อเห็นหล่อนพยายามต่อต้าน เขาก็เอานิ้วยาวคีบหัวนมอีกข้างที่ยังไม่ได้ดูดเลีย
