แชร์

ภรรยาที่ไม่เอาไหน

ผู้เขียน: Goldberry
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-11-13 17:51:54

แสงแดดที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างปลุกให้หญิงสาวที่เพิ่งผ่านศึกหนักในคืนร้อนแรงลืมตาตื่นขึ้นมาในสภาพที่ไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ เสื้อผ้ากระจัดกระจาย ส่วนสามีก็ไม่รู้ไปไหน เธอมองผ่านหน้าต่างออกไป ถึงได้รู้ว่าสามีแสนดีกำลังปลูกผักในสวนอย่างตั้งใจ หัวกะหล่ำปลีเพิ่งเก็บไป ส่วนแปลงปลูกคะน้าตรงนั้นก็กำลังโตได้ที่สวยเชียว

"ขยันจริงๆ"

ซูพูดกับตัวเองที่มีความทรงจำของซูเอ๋อร์ทุกอย่าง ผู้ชายคนนี้ทำแต่งาน วันๆ อยู่แต่ในสวนหรือไม่ก็ไปรับจ้างปลูกข้าวสาลีช่วยชาวบ้านที่มีพื้นที่ทำนาทำไร่ ฤดูเก็บเกี่ยวเขาก็ไป เงินทุกหยวนที่ได้มา ไม่ทันจะได้เก็บไว้ก็มักจะถูกภรรยาขอไปใช้ซื้อเสื้อผ้าและของฟุ่มเฟือย แล้วสามีจะมีเงินเหลือเก็บได้อย่างไร มีปลิงตัวใหญ่คอยสูบ คอยใช้ คำว่า 'ประหยัด' ไม่เคยอยู่ในหัวสมองด้วยซ้ำ

'ฉันอยากได้ชุดใหม่'

'แต่คุณเพิ่งซื้อไปเองนะ'

'โอ้ยพี่!! จะงกอะไรนักหนา'

พอโดนขัดใจ ซูเอ๋อร์ก็มักจะขึ้นเสียงใส่ ดวงตาคู่สวยเบิกโตอย่างไม่พอใจ ก่อนจะสะบัดก้นใส่สามีที่เพิ่งได้เงินมา ทำหน้างอไม่พูดไม่จา น้ำสักแก้วยื่นให้สามีหายเหนื่อยล้าก็ไม่มี เร่งแต่จะเอา เงิน เงิน และ เงิน อย่างเดียว

'ซูเอ๋อร์'

เฉิงอี้เรียกภรรยาที่ถือเป็นคนในครอบครัวเพียงคนเดียวที่เขาควรใส่ใจ อดีตที่ผ่านมาเป็นอย่างไร เขาคือใคร มาจากไหน ทั้งหมดถูกโยนทิ้งไปในวันที่เขาลื่มตาตื่นขึ้นมาที่ตระกูลกู้ในสภาพสะบักสะบอม

"....."

หญิงสาวไม่ตอบ เธอแสดงออกให้เห็นว่ากำลังไม่พอใจ และถึงจะได้ยินก็แสร้งทำเป็นหูทวนลมใส่ ไม่สนใจ สามีอยากทำอะไรก็แล้วแต่เลย  ซึ่งแต่ละความทรงจำที่แว่บขึ้นมาในหัวยิ่งทำให้เธอสงสารผู้ชายที่ชื่อ 'เฉิงอี้' จับใจ เขาจำเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเองไม่ได้ เขาไม่มีใคร แต่ก็พร้อมรับผิดชอบตบแต่งกับผู้หญิงนิสัยแย่ๆ อย่างซูเอ๋อร์มาเป็นภรรยา และภรรยาที่ได้มาก็ไม่ได้ทำให้ชีวิตที่น่าสงสารของเฉิงอี้ดีขึ้นสักนิดเลย

วันๆ ไม่ทำงานทำการ

นอนตื่นเที่ยงวัน

หน้าที่ของภรรยานั้น....

แทบจะไม่แตะต้องเลย!!

'พี่เฉิงฉันหิวข้าว'

'พี่เฉิงเล็บฉันเจ็บ ฉันคงซักผ้าไม่ได้'

'พี่เฉิงเก็บผ้าเข้ามาให้ที'

'พี่เฉิงฉันหนาว ต้มน้ำให้ที'

เป็นผู้หญิงแต่จิกหัวใช้สามี สมแล้วที่ใครๆ ในหมู่บ้านต่างก็พากันส่ายหน้าด้วยความระอา และพากันสงสารเฉิงอี้จับใจ เขาเป็นคนดี ไม่ชอบเอา เปรียบใคร ยิ่งไปกว่านั้นคือไม่เคยมีความคิดที่จะหย่ากับภรรยาที่ใครๆ ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า 'ไร้ประโยชน์สิ้นดี!!' ซึ่งเธอที่เข้ามาสวมร่างนี้ก็คิดเหมือนกัน งานการไม่ทำ แต่งตัวสวยไปวันๆ บางครั้งยังเห็นชะเง้อคอมองหนุ่มๆ ตระกูลกู้อยู่เลย

'หน้าไม่อาย'

'มีสามีแล้วนะ'

'เจียมเนื้อเจียมตัวบ้าง'

ถึงจะโดนคนนินทา แต่ซูเอ๋อร์คนนี้หาได้ใส่ใจไม่ เธอหันขวับไปมองถลึงตาใส่ ปะทะฝีปากกลับไปแบบไม่กลัวคนจะเกลียดเลย ซูส่ายหน้าไปมากับพฤติกรรมของซูเอ๋อร์ที่ไม่ไว้หน้าใครล่าสุดที่โดนคือป้าเถียนขายปลาที่เพิ่งโดนถอนหงอกไปว่า 'แก่ก็อยู่ส่วนแก่ไป' ซึ่งการที่เธอมั่นหน้ามากไปบวกกับการไม่มีสัมมาคาราวะต่อผู้ใหญ่ยิ่งทำให้ถูกคนชังน้ำหน้ามากขึ้น

"ตื่นแล้วเหรอ"

เสียงทุ้มของสามีดึงให้ซูหลุดจากภวังค์ เขามายืนตรงหน้าต่างหน้าห้องนอนตอนไหนกัน แล้วเขารู้ไหมนะว่าเธอเมื่อกี้เธอแอบมอง

"อื้อ!"

หญิงสาวพยักหน้าตอบรับ เธอมองใบหน้าหล่อเหลาของสามีที่มีเหงื่อเม็ดเล็กๆ สะท้อนกับแสงแแดดจ้า ดวงตาของเขาน่าค้นหา ถึงจะแต่งตัวธรรมดา แต่ก็มีเสน่ห์สมกับเป็นชายชาตรียุค 80 ที่ขยันใช้แรงจริงๆ 

"ทนอีกนิดนะ"

"พี่จะเสร็จแล้ว"

"ต่ออีกรอบได้ไหม"

ซึ่งขยันใช้แรงที่ว่านั้นไม่ใช่แค่ทำแต่งาน พาลรวมไปถึงแรงขยับที่โยกเหนือตัวเธอ 

'คิดลามกอะไรเนี่ย'

หญิงสาวว่าให้ตัวเองที่สลัดภาพลามกในหัวออกไปไม่ได้ เขาชวนเธอทำเรื่องอย่างว่าได้อย่างเป็นธรรมชาติไม่มีคำว่าเขินอาย ยิ่งไปกว่านั้นคือ 'เธอ' ไม่รู้สึกรังเกียจสัมผัสนั้นเลยสักนิดเดียว

"หิวหรือยัง"

เขาถามภรรยาที่นอนตื่นสายเป็นประจำ ใบหนัาสวยที่ยังซีดของภรรยานั้นทำเขารู้สึกผิดที่เคี่ยวกรำเธอทั้งคืน ทั้งที่เธอเพิ่งฟื้นคืนสติมา

"นิดหน่อยค่ะ"

หญิงสาวตอบกลับไป บทสนทนาของสามีภรรยาในยุค 80 นั้นเรียบง่าย แววตาที่มองเธอด้วยความห่วงใย ทำให้ซูไม่ได้เคว้งคว้างที่ต้องทะลุมิติเข้ามาเป็นภรรยาของผู้ชายจนๆ ที่ไม่มีสมบัติติดตัวอะไร มีเพียงแค่หัวใจที่มอบให้เธอ

ความลำบากที่เขาต้องเจอ เธอจะเป็นคนปัดเป่าให้หายไป แสนดีขนาดนี้จะให้ทนลำบากได้อย่างไร ซูมองใบหน้าหล่อเหลานั้นพลางคิดในใจ ซึ่งยุคสมัยที่เธอจากมา ผู้หญิงกับผู้ชายมีสิทธิ์มีเสียงเท่าเทียมกัน ช่วยกันทำงาน ความสามารถของผู้หญิงในยุคสมัยเธอนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้ชายสักนิดเดียว 

ขยัน อดทน...

คำว่า 'จน' ไม่กลัว

นั่นคือ 'คติ' ของเธอในการถีบตัวเองให้ได้เรียนในมหาวิทยาลัยชื่อดัง เส้นทางชีวิตของเธอไม่ได้เรียบหรูและผ่านความลำบากมามาก การที่เธอทะลุมิติมาลำบากอีกครั้ง ก็เหมือนเป็นการพิสูจน์ว่าเธอ 'ทำได้' ทุกอย่างจะต้องดีขึ้นและเปลี่ยนแปลงไป

เพราะ...

ภรรยาน่าชังคนนี้

จะทำให้สามีมีชีวิตที่ดีเอง!

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ภรรยาน่าชังฉันไม่อยากเป็น (ยุค80)   ภรรยาที่ไม่เอาไหน

    แสงแดดที่ส่องเข้ามาทางหน้าต่างปลุกให้หญิงสาวที่เพิ่งผ่านศึกหนักในคืนร้อนแรงลืมตาตื่นขึ้นมาในสภาพที่ไม่เรียบร้อยเท่าไหร่ เสื้อผ้ากระจัดกระจาย ส่วนสามีก็ไม่รู้ไปไหน เธอมองผ่านหน้าต่างออกไป ถึงได้รู้ว่าสามีแสนดีกำลังปลูกผักในสวนอย่างตั้งใจ หัวกะหล่ำปลีเพิ่งเก็บไป ส่วนแปลงปลูกคะน้าตรงนั้นก็กำลังโตได้ที่สวยเชียว"ขยันจริงๆ"ซูพูดกับตัวเองที่มีความทรงจำของซูเอ๋อร์ทุกอย่าง ผู้ชายคนนี้ทำแต่งาน วันๆ อยู่แต่ในสวนหรือไม่ก็ไปรับจ้างปลูกข้าวสาลีช่วยชาวบ้านที่มีพื้นที่ทำนาทำไร่ ฤดูเก็บเกี่ยวเขาก็ไป เงินทุกหยวนที่ได้มา ไม่ทันจะได้เก็บไว้ก็มักจะถูกภรรยาขอไปใช้ซื้อเสื้อผ้าและของฟุ่มเฟือย แล้วสามีจะมีเงินเหลือเก็บได้อย่างไร มีปลิงตัวใหญ่คอยสูบ คอยใช้ คำว่า 'ประหยัด' ไม่เคยอยู่ในหัวสมองด้วยซ้ำ'ฉันอยากได้ชุดใหม่''แต่คุณเพิ่งซื้อไปเองนะ''โอ้ยพี่!! จะงกอะไรนักหนา'พอโดนขัดใจ ซูเอ๋อร์ก็มักจะขึ้นเสียงใส่ ดวงตาคู่สวยเบิกโตอย่างไม่พอใจ ก่อนจะสะบัดก้นใส่สามีที่เพิ่งได้เงินมา ทำหน้างอไม่พูดไม่จา น้ำสักแก้วยื่นให้สามีหายเหนื่อยล้าก็ไม่มี เร่งแต่จะเอา เงิน เงิน และ เงิน อย่างเดียว'ซูเอ๋อร์'เฉิงอี้เรียกภรรยาที

  • ภรรยาน่าชังฉันไม่อยากเป็น (ยุค80)   หนุ่มยุค 80 เร้าใจ (18+)

    "รอบเดียวพอนะครับ"คำพูดสองแง่สองง่ามทำให้คนที่คิดว่ารอดแน่ๆ ถึงกับต้องคิดใหม่ ดูเหมือนการสื่อสารของเธอจะผิดพลาดไป ทำไมเขาถึงได้มองเธอด้วยแววตาแฝงความนัยและดูกรุ้มกริ่มยังไงพิกล"รอบเดียวอะไรคะ"คนที่โดยสามีรั้งไว้ฝืนยิ้มแห้งๆ ถามกลับไป เธอแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ ท่าทีซื่อใสนั้นทำชายหนุ่มงง ทั้งๆ ที่เมื่อกี้เธอเป็นคนเอ่ยปากชวนเอง"จะยั่วพี่หรือครับ"เสียงทุ้มถาม ริมฝีปากของเขาที่คลอเคลียข้างหูทำซูขนลุกซู่ "พี่เฉิงอย่าแกล้งสิคะ"หญิงสาวตอบไป ในใจของเธอตอนนี้คือร้อนรน จะหนียังไงให้พ้นจากสามีที่จ้องจะกินภรรยา"ใครแกล้งกันแน่"มุมปากหยักกระตุกยิ้มจางๆ เมื่อเห็นแววตาของภรรยาสั่นไหว ไม่ต่างจากกวางน้อยที่กลัวหมาป่าจนกระสับกระส่าย ท่าทีที่ดูเปลี่ยนไป มันควรทำให้เขากังวลใจ แต่ทำไมนะ ทำไม เขาถึงได้มองว่ามันน่ารักน่าเอ็นดู"พี่เฉิง"หญิงสาวเรียกชื่อของสามีที่มือเริ่มซุกซน เดี๋ยวจับตรงนั้น เดี๋ยวแตะตรงนี้ บางตำแหน่งก็แอบรู้สึกดี แต่บางตำแหน่งก็ทำเธอใจเต้นไม่เป็นส่ำเลย"หือ??"ชายหนุ่มตอบรับเบาๆ "อย่าค่ะ"คำห้ามถูกกลืนหายเมื่อถูกริมฝีปากของสามีเจ้าของร่างทาบทับลงมา ความรู้สึกมันวาบหวามซาบซ่าน เหมือ

  • ภรรยาน่าชังฉันไม่อยากเป็น (ยุค80)   นอนที่ไหน

    หลังจากกินข้าวเสร็จสามีก็เก็บถ้วยชามไปล้าง ทำราวกับเป็นหน้าที่ในชีวิตประจำวัน ส่วนเธอที่เป็นภรรยานั้นแค่นั่งเป็นกำลังใจให้ก็พอ"ไม่ถูกต้องเอามากๆ"ซูพึมพำ ไม่ใช่ว่าเธอไม่เสนอตัว ไม่ใช่ว่าเธอรักสบาย แต่ผู้ชายร่างสูงใหญ่เขากำชับเธอเสียงหนักแน่นว่าอย่าฝืนทำอะไรที่เกินตัว ไอ้ที่เกินตัวเขาหมายถึงอะไร ถ้าหมายถึงถ้วยชามที่เพิ่งกินไป มันไม่ได้เหนื่อยหนักหนาอะไรเลย หญิงสาวคิดในใจ ในเมื่อไม่รู้ว่าทำอะไร เธอจึงลุกขึ้นยืนสำรวจในบ้านของเจ้าของร่างนี้แทน "ก็ไม่ได้แย่เท่าไหร่"ดวงตาคู่สวยกวาดมองทุกอย่างรอบตัวที่ดูแตกต่างไปจากโลกเดิมของเธอ เครื่องใช้ไฟฟ้าไม่มี ทั้งๆ ที่นี่คือปี 1980 ที่จีนกำลังพัฒนา สามีของซูเอ๋อร์คงจนมากสินะ ถึงยังใช้ตะเกียงให้ความสว่างอยู่เลย หญิงสาวคิดในใจ การไม่มีไฟฟ้าใช้บอกตรงๆ ว่าลำบากพอสมควรบ้านไม้เก่าๆ หลังนี้ในสายตาของเธอที่อยู่คอนโดและมีพื้นที่จำกัด ถือว่ากว้างพอสำหรับสองสามีภรรยา ภายในบ้านถูกจัดสรรแบ่งออกเป็นสัดส่วน มีห้องนอน ห้องเก็บของ มีพื้นที่โถงตรงกลาง ส่วนห้องครัวอยู่นอกบ้าน มีห้องน้ำที่สร้างถัดจากห้องครัวหน่อยหนึ่งห้องน้ำอยู่ข้างนอกนี่นะ??ซูคิดพลางถอนหายใจ หญิงส

  • ภรรยาน่าชังฉันไม่อยากเป็น (ยุค80)   เรื่องจริงใช่ไหม

    หลังจากที่ฟื้นขึ้นมา ชายหนุ่มที่เป็น 'สามี' ก็รีบรุดเข้ามาประคอง ดวงตาคมเข้มที่มองหน้าเธอนั้นแดงเหมือนผ่านการร้องไห้มา และสีหน้าของเขานั้นก็ดูอิดโรยเหมือนคนอดหลับอดนอนมาหลายวัน"พี่ขอโทษ"เป็นคำขอโทษที่ซูไม่ได้อยากรับไว้ การที่เจ้าของร่างล้มหัวฟาดไป ทั้งหมดทั้งมวลเป็นเพราะเจ้าหล่อนทำตัวเอง "ช่วยพี่หว่านเมล็ดผักได้ไหม""พี่ไม่เห็นรึไงว่าแดดมันร้อน"หญิงสาวยกมือขึ้นมาบังหน้า แสงแแดดยามเที่ยงวันที่สาดส่องมามันทำเธอหงุดหงิดอยากกลับไปที่ร่มเร็วๆ"อีกแค่นิดเดียวก็จะเสร็จแล้ว""เอ๊ะพี่...."หญิงสาวขึ้นเสียงทำหน้าไม่พอใจใส่ ก่อนจะพูดประโยคที่ทำคนบ้านใกล้เรือนเคียงส่ายหน้าไปมา นึกสงสารชายหนุ่มจับใจ มีตาหามีแววไม่ เมียสวยแล้วอย่างไร แต่นิสัยนั้นน่ารังเกียจริงๆ "เบาๆ สิซูเอ๋อร์""ไม่เบา"หญิงสาวไม่มีทีท่าจะทำตามคำพูดสามี"คนมองกันหมดแล้วนะ"ชายหนุ่มที่เกรงว่าภรรยาจะโดนคนนินทาพยายามดึงตัวเธอเข้าไป แต่สาวเจ้าก็สะบัดแขนใส่ ท่าทีไร้มารยาทต่างจากใบหน้าสวยพิมพ์ใจ ใครเห็นก็เอือมระอา"มองก็ดี จะได้รู้กันให้หมดว่าฉันเป็นภรรยาไม่ใช่คนใช้ที่ต้องก้มหน้าทำงานงกๆ ไปวันๆ "ซูเอ๋อร์โวยวายใส่สามีที่ถือถุงใส่เม

  • ภรรยาน่าชังฉันไม่อยากเป็น (ยุค80)   ผู้หญิงทุกคนมีค่า

    เคยได้ยินประโยคที่ว่า...'ผู้หญิงทุกคนมีค่าไหม??'ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าคอนโด ค่านู่น ค่านี่ บลา บลา บลา ที่รอให้จ่ายตอนสิ้นเดือน มันเป็นแรงขับเคลื่อนให้ผู้หญิงโสดวัยทำงานอย่าง 'ซู' ต้องขยันทำงาน คติประจำใจของเธอคือทำงาน = มีเงินซูที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยดัง จึงเลือกสมัครงานที่บริษัทดัง อัตราการแข่งขันสูงมาก เธอต้องทำผลงาน ผลของความขยันก็ไม่เคยทรยศใคร "ยินดีด้วยนะ""เก่งมากเลยซู""น่าอิจฉาจังเลย"ซึ่งบริษัทที่ซูได้ทำงานเป็นบริษัทที่ให้ค่าตอบแทนในการทำงานสูงมาก เป็นศูนย์รวมหัวกะทิที่จบจากมหาวิทยาลัยชื่อดัง และซูก็ได้เป็นหนึ่งในพนักงานที่สอบผ่านข้อเขียนและสอบสัมภาษณ์ตัวต่อตัวเมื่อทำงานได้ระยะหนึ่ง ซูก็เลือกที่จะผ่อนคอนโด ผ่อนรถ ด้วยความอยากมีทรัพย์สินเป็นของตัวเอง ทำให้เธอใช้ชีวิตบ้าระห่ำไปกับการทำงาน เพื่อหาเงินมาโปะคอนโด โปะรถให้หมดไวๆ ใช้เวลาสามปี เธอก็ปลดหนี้ได้ และจุดมุ่งหมายใหม่คือเก็บเงินเพื่อเปิดร้านอาหารที่เป็นความชอบส่วนตัว เธอโตมากับครอบครัวฐานะปานกลาง ไม่ได้มีต้นทุนมาก ดังนั้นเธอจึงต้องปากกัดตีนถีบสอบให้ได้ทุน และทุนนี้ก็เปลี่ยนชีวิตของเธอ เธอมีโอกาสเธอมีงาน เธอม

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status