Share

บทที่ 251

Penulis: เกาะลอยน้ำ
เว่ยอวิ่นลู่ เม้มปาก รู้สึกอบอุ่นวาบในหัวใจ “อาเหยียน ฉันรู้แล้วล่ะ”

ซิงจือเหยียนวางเอกสารไว้ข้างตัว แล้วหันมามองเว่ยอวิ่นลู่อย่างตั้งใจ “คุยเรื่องอะไรกับเซิ่นหรูซวงไปบ้าง?”

เว่ยอวิ่นลู่ก้มหน้าลง แวบหนึ่งมีอารมณ์บางอย่างที่อ่านไม่ออกฉายผ่านดวงตา

เธอเม้มปากส่ายหน้า แล้วพูดเสียงอ่อน “แค่คุยเรื่องแข่งเท่านั้นน่ะ ไม่มีอะไรหรอก คุณไม่ต้องห่วงนะ”

ซิงจือเหยียนมองดูเธอเงียบ ๆ ไม่รู้ว่าเขาเชื่อคำพูดของเธอไหม

เว่ยอวิ่นลู่เริ่มรู้สึกใจคอไม่ดีเลย

ซิงจือเหยียนพูด “ถ้าต้องการความช่วยเหลือก็มาหาฉันได้ ฉันเคยบอกไปแล้ว”

เว่ยอวิ่นลู่ยิ้มพร้อมเม้มริมฝีปาก สายตามีความสุข “ได้สิ ฉันรู้แล้วน่า ถ้าฉันต้องการความช่วยเหลือจากคุณ ฉันจะไม่เกรงใจเลย”

แต่เรื่องนี้มันไม่น่าเปิดเผยเลย เธอไม่อยากให้ซิงจือเหยียนหรือคนอื่น ๆ รู้เรื่องนี้ เธอจึงต้องเก็บเป็นความลับให้ดี

เงินสองร้อยห้าสิบล้านถึงจะเยอะ แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะรวบรวมมาไม่ได้

ยิ่งกว่านั้นคือก่อนหน้านี้ซิงจือเหยียนยังมอบหุ้นบริษัทอวิ๋นเหยียนเทคโนโลยีให้กับเธอห้าเปอร์เซ็นต์ด้วย นั่นหมายความว่า ต่อให้เธอไม่ทำอะไรเลย ก็จะมีเงินปันผลเข้าบัญชีทุกเดือน

แม้ว่าเธอ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 470

    เซิ่นหรูซวงสีหน้ามืดครึ้มไปหมดสือเหยาจึงเลี่ยงที่จะไม่พูด แต่ยืนจังก้าขวางอยู่ที่หน้าประตูโรงแรม ท่าทางราวกับว่าถ้าเธอไม่ให้ฉันไปด้วย งั้นฉันก็จะไม่ให้เธอไปเหมือนกันเซิ่นหรูซวงยืนนิ่งไม่สะทกสะท้าน ส่งสายตาฟาดฟันกับสือเหยาสีหน้าสือเหยาเริ่มบึ้งตึงช้า ๆ เมื่อส่งสายตาฟาดฟันครั้งสุดท้ายจบก็พูดว่า “เซิ่นหรูซวง เธอมีเหตุผลหน่อย ทั้ง ๆ ที่พวกเราจองห้องมาสองห้อง แต่ตั้งแต่ที่พวกเราเข้ามาในโรงแรม เป็นใครที่เก็บสำภาระให้เธอ เป็นฉันไง! แล้วตั้งแต่เข้าห้องมาเป็นใครที่นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง เป็นเธอไง! เธอทำกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะ ฉันเสียใจมาก...”ความเด็ดเดี่ยวในแววตาของเซิ่นหรูซวงเจือความอึดอัดขึ้นมาหลายส่วนจากคำตำหนิของสือเหยาสือเหยาตบหัวแล้วลูบหลัง พูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลงว่า “อีกอย่าง ฉันมันน่าอายขนาดนั้นเลยหรือ? นะเซิ่นหรูซวงคนดี เธอพาฉันไปด้วยเถอะนะ”ท้ายที่สุด สือเหยาก็ตามเซิ่นหรูซวงออกไปเจอเพื่อนเก่าด้วยความพออกพอใจ เมื่อเซิ่นหรูซวงกับสือเหยาเดินตามพนักงานเข้าไปในร้านอาหาร สือเหยาก็กดเสียงต่ำถามข้าง ๆ หูเธอว่า “เธอจะไปเจอเพื่อนแบบไหน? เพื่อนผู้ชายหรือว่าเพื่อนผู้หญิง?”สือเหย

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 469

    เว่ยอวิ่นลู่หัวเราะพร้อมกับจูงมือของเขา แล้วรับเสื้อคลุมของซิงฉีหยวนมาจากมือของพนักงาน “งั้นพวกเรากลับกันเถอะค่ะ กลับบ้านไปทานข้าวกับคุณปู่กัน”ซิงฉีหยวนพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เวลานี้เขารู้จักที่จะออดอ้อน บอกว่าดีด้วยน้ำเสียงใสซื่อแล้วห้างสรรพสินค้าอยู่ไม่ไกลจากคฤหาสน์ตระกูลซิง แต่เมื่อรถเคลื่อนตัวออกไปได้ไม่ไกล ซิงฉีหยวนก็ผล็อยหลับอยู่ในอ้อมแขนของเว่ยอวิ่นลู่แล้ว ซิงฉีหยวนตอนนอนหลับนั้นดูว่านอนสอนง่ายมาก ไม่ร้องไห้งอแง ใบหน้ากลม ๆ เล็ก ๆ นั่นดูน่ารักอย่างมาก เว่ยอวิ่นลู่เห็นแล้วก็รู้สึกชอบ ฝ่ามือตบหลังของซิงฉีหยวนเบา ๆแต่รอยยิ้มที่ประดับมุมปากเว่ยอวิ่นลู่ก็หุบลงอย่างช้า ๆ แล้วถามเสียงเบาว่า “อาเหยียน ไปรับคนมาหรือยังคะ?”ซิงจือเหยียนมองใบหน้าตอนนอนของซิงฉีหยวนพูดด้วยเสียงเรียบว่า “ไม่ เธอมีธุระ”เว่ยอวิ่นลู่บอกไม่ถูกว่าดีใจหรือเปล่า แต่ในใจยังคงรู้สึกอึดอัด “อาเหยียนคะ ฉันอยากถามมานานแล้วว่าทำไมคุณถึงอยากให้เธอกลับมาหรือคะ?”ซิงจือเหยียนเบนสายตาไปมองใบหน้าเว่ยอวิ่นลู่หลายปีมานี้เว่ยอวิ่นลู่พักอาศัยอยู่ที่คฤหาสน์ตระกูลซิง ไม่ว่าจะเป็นการกินอยู่หรือเดินทางล้วนได้รับการดูแลอย่าง

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 468

    ซิงฉีหยวนเป็นบุตรที่เว่ยอวิ่นลู่คลอดมาเมื่อห้าปีก่อน เมื่อลองนับเวลาแล้ว ซิงฉีหยวนก็เพิ่งจะอายุครบห้าขวบเต็มได้ไม่นาน เป็นช่วงวัยที่แม้แต่สุนัขยังเบือนหน้าหนี กอปรกับหลังจากที่เขาเกิดมา คุณปู่ซิงก็แทบจะเลี้ยงดูเขาเป็นแก้วตาดวงใจ เขาอยากได้อะไรก็ให้ เลี้ยงดูมาแบบเรียกลมเรียกฝนได้ สั่งได้ทุกอย่าง จึงเป็นช่วงวัยที่เย่อหยิ่งและหลงตัวเองหลังจากซิงฉีหยวนเกิดมา จุดสำคัญของซิงจือเหยียนก็เปลี่ยนแปลงไปเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัดเมื่อก่อนซิงจือเหยียนเป็นพวกบ้างาน ทำงานอยู่ที่บริษัททั้งวันทั้งคืนไม่ยอมกลับบ้าน แต่หลังจากซิงฉีหยวนเกิด เขาก็อยู่ที่บ้านใช้เวลากับลูกมากขึ้น มีความอดทนมากขึ้นกว่าเมื่อก่อน ส่วนการเลี้ยงดูซิงฉีหยวนนั้นสามารถพูดได้เลยว่าให้ทุกอย่างตามที่ขอ แต่ในช่วงเวลาสำคัญของการเรียนรู้ ซิงจือเหยียนยังคงใส่ใจอย่างเคร่งครัดเทียบกับซิงจือเหยียนแล้ว คุณปู่ซิงกับเว่ยอวิ่นลู่ดูเหมือนจะลำเอียงมากกว่าอย่างเห็นได้ชัดและเป็นเพราะการเปรียบเทียบนี้ ซิงฉีหยวนจึงเชื่อฟังคำพูดของซิงจือเหยียนมากกว่า หลัก ๆ เป็นเพราะว่ากลัวซิงจือเหยียนโกรธเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เว่ยอวิ่นลู่ก็หัวเราะคิกคักพร้อมกับพู

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 467

    กระเป๋าเดินทางของเซิ่นหรูซวงอยู่ในมือของสือเหยา มือสองข้างของเธอว่างเปล่า พูดด้วยเสียงราบเรียบ “งั้นก็รบกวนคุณไปบอกกับประธานซิงด้วยว่า ฉันยังมีธุระ ไว้จะไปร่วมงานครบรอบวันแต่งงานของประธานซิงกับภรรยาตอนเย็น ถึงตอนนั้น ฉันจะส่งของขวัญไปให้”ผู้ช่วยพูดด้วยความลำบากใจว่า “ประธานเซิ่นครับ ประธานซิงบอกว่าวันนี้ให้ผมพาคุณกลับไปให้ได้ ประธานซิงหมายความว่าเขาหวังว่าระยะนี้คุณจะไปพักที่คฤหาสน์ตระกูลซิงน่ะครับ อีกอย่างก็ทำความสะอาดห้องไว้ให้คุณแล้ว คุณว่านี่...”เซิ่นหรูซวงยังไม่ทันพูด สือเหยาก็กระเถิบเข้ามาจากข้าง ๆ แล้วใช้มือข้างหนึ่งที่ยังว่างโอบไหล่ของเธอ พลางพูดยิ้ม ๆ “งั้นก็คงได้แค่บอกขอโทษแล้วล่ะครับ เพราะถึงอย่างไรพวกเราก็มีธุระด่วนจริง ๆ ประธานซิงเป็นคนใจกว้าง น่าจะไม่ถือสาพวกเราหรอกนะครับ”ผู้ช่วยน้ำเสียงอึกอัก “นี่...”สือเหยาจึงดึงไหล่ของเซิ่นหรูซวงเข้ามา “ไปกันเถอะ จะรออะไรอีก?”เซิ่นหรูซวงเพิ่งจะพยักหน้า ก็ถูกสือเหยาพาตัวเดินออกไปนอกสนามบินตรงทางออกวีไอพีของสนามบิน รถเบนท์สีดำขลับคันหนึ่งค่อย ๆ ลดกระจกลง นัยน์ตาสีเข้มเรียวรีคู่หนึ่งจ้องไปยังชายหญิงคู่หนึ่งที่ดูสะดุดตาที่สุดตร

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 466

    เซิ่นหรูซวงตอบปฏิเสธทันควันวันนี้อาจเป็นครั้งแรกที่สือเหยาเจอกับซิงจือเหยียน แต่เจอหน้ากันแค่ครั้งแรก สือเหยาก็เหมือนกับคนที่ใกล้ประสาทเสียเข้าไปเต็มที พูดจาประชดประชัน ไม่รู้ว่ากำลังโกรธซิงจือเหยียนด้วยเรื่องอะไรถ้าพาสือเหยาไปด้วยจริง ๆ เกรงว่าเพดานคฤหาสน์ตระกูลซิงคงจะถูกสือเหยารื้อออกแน่นอนเจียงเสี่ยวชุนสงสัย “ทำไมไม่ให้สือเหยาไปล่ะ สือเหยาทำงานให้เธอครบหนึ่งเดือนพอดีไม่ใช่หรือ? เธอก็พาเขาไปด้วยสิ มีเรื่องอะไรก็ให้เขาช่วย”เซิ่นหรูซวงจิ๊ปากหลายครั้ง “เธอไม่รู้หรือว่า พอสือเหยาเจอหน้าซิงจือเหยียนทีไรก็ทำตัวเหมือนคนบ้า พูดจาไร้สาระ ฉันไม่รู้เลยว่าเขากำลังจะทำอะไร”“พูดจาไร้สาระที่ว่าคืออะไร?”หลังจากเจียงเสี่ยวชุนครุ่นคิดไม่นาน แววตาก็ประกายแววซุบซิบนินทาขึ้นมาลาง ๆเซิ่นหรูซวงที่กำลังง่วนอยู่กับการตอบข้อความเรื่องงานในมือถือ พูดคลุมเครือว่า “ตอนที่อยู่ที่นั้นเขาย้ำนักย้ำหนาว่าอีกไม่นานก็จะถึงวันครบรอบวันแต่งงานของซิงจือเหยียนกับเว่ยอวิ่นลู่ ให้ฉันเตรียมของขวัญไว้ด้วย และยังพูดจาแปลก ๆ อีก ดูเหมือนมีความแค้นกับซิงจือเหยียนเลย”เจียงเสี่ยวชุนไหนเลยจะไม่เข้าใจความคิดของสือเหยา

  • มรสุมรัก CEO ซาตาน   บทที่ 465

    สือเหยาจับท้ายทอยของเธอไว้ แล้วบีบปลายคางของเธอให้เงยขึ้น สือเหยาจ้องเธออย่างคาดคั้น “เซิ่นหรูซวง ฉันบอกว่า ฉันทำไปเพราะเป็นห่วงเธอ”หัวใจของเซิ่นหรูซวงเต้นรัวทั้งสองคนจ้องหน้ากันอยู่นาน สือเหยาหอบหายใจหนัก ส่วนเซิ่นหรูซวงก็เม้มปากแน่นไม่พูดไม่จา ปล่อยให้ความเงียบขยายตัวออกเป็นวงกว้างสือเหยาออกแรงจับเส้นผมของเซิ่นหรูซวงเบา ๆ “เซิ่นหรูซวง พูดมาสิ”เซิ่นหรูซวงขมวดคิ้ว สือเหยาจึงปล่อยมือจากท้ายทอยทันที แถมยังลูบเบา ๆ อย่างปลอบใจทิ้งท้ายอารมณ์ของเซิ่นหรูซวงซับซ้อน ในใจเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายที่ยากจะเข้าใจถึงตอนนี้คนที่หัวช้ามาตลอด ยังรับรู้ได้ถึงปัญหาบางอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นเธออ้าปาก พูดอธิบายด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “...ถ้าฉันอยากได้ลิขสิทธิ์เกมเฮยไป๋ทู่ ก็ต้องกลับตระกูลซิง”สือเหยาแค่นหัวเราะเสียงหยัน “เป็นอย่างที่คิดไว้จริง ๆ งั้นเมื่อกี้ทำไมเธอต้องปิดบังแทนซิงจือเหยียนด้วย? เธอยังลืมเขาไม่ได้ใช่ไหม?” เซิ่นหรูซวงขมวดคิ้ว “นายพูดเรื่องอะไร?”ลืมซิงจือเหยียนไม่ได้?มันจะเป็นไปได้อย่างไร?ทันใดนั้น น้ำเสียงของสือเหยาพลันทุ้มต่ำลง “ฉันพูดผิดหรือ? เมื่อกี้ฉันเพิ่งถามเธอไ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status