“หา นายถูกนายน้อยเดรคไล่ออก!” ฟีโอน่าพูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะสะดุ้งเมื่อรู้ตัว “อะไรนะ?! นายถูกไล่ออก? นายบอกว่านายถูกไล่ออกงั้นเหรอ? มีเรื่องเข้าใจผิดหรือเปล่า? พวกเขาไล่นายออกจริง ๆ เหรอ?”“เกิดอะไรขึ้น? ตะโกนทำไม?” แอนดรูว์ถามขณะที่เขาเดินออกมาจากบ้านเพื่อไปเดินเล่น“ที่รัก เฟนด์...เขา...เขาบอกว่าเขาถูกไล่ออก ฟังที่เขาพูดสิ! เขาถูกไล่ออกจากงานที่มีรายได้ยี่สิบล้านเหรียญต่อเดือน!” ฟีโอน่ากระทืบเท้าอย่างโกรธจัดและหงุดหงิดสุด ๆ“ว่าไงนะ?!” แอนดรูว์ก็ตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น “เฟนด์ นายล้อเล่นหรือเปล่า? นายหลอกพวกเราหรือเปล่า? จู่ ๆ ทำไมนายถึงถูกไล่ออก?” เขาตกใจไปชั่วขณะ “มันฟังดูไม่มีเหตุผลเลย นายจะถูกไล่ออกได้ยังไง? นายมีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลเดรกไม่ใช่เหรอ? คุณทันย่าไม่ได้พูดเรื่องดี ๆ แทนนายเหรอ? ทำไมนายน้อยเดรคถึงได้ไล่นายออก? เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วจริง ๆ เหรอ?”ฟีโอน่าก็กังวลและสงสัยว่าจริง ๆ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น “ฉันไม่คิดอย่างนั้นนะ นายไม่ได้บอกว่านายช่วยคุณทันย่าต่อสู้กับพวกอันธพาลเหรอ?”“ฮ่าฮ่า! คุณทันย่าและเจมส์ไม่ได้อยากไล่ผมออกหรอก คุณทันย่าพูดแทนผมด้วย!”
แอนดรูว์และฟีโอน่าพูดไม่ออก พวกเขาสงสัยว่าผู้หญิงสองคนนี้ที่เป็นบอดี้การ์ดหญิง มีอะไรบางอย่างกับเฟนด์หรือเปล่า เพราะพวกเธอมักจะยืดหยัดเพื่อเฟนด์และสนับสนุนเขาตลอด เขาจะออกจากงานที่มีค่าจ้างยี่สิบล้านเหรียญได้ยังไง? นอกจากนั้น ผู้หญิงพวกนี้พูดมาได้ไงว่า ชายที่ร่ำรวยที่สุดโชคดีที่ได้เฟนด์ไปทำงานเป็นบอดี้การ์ดให้ตระกลูของพวกเขา?เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่นและพูดกับฟีโอน่าว่า “แม่ครับ ผมเดิมพันเงินหนึ่งพันล้านเหรียญต่อเกมกับนายน้อยเทิร์นเนอร์ และผมก็ชนะสิบเกมติดต่อกันรวด แม่แน่ใจนะว่าไม่อยากได้เงินพวกนั้น?”“แน่นอนเรา...” ฟีโอน่ากำลังจะพูดว่า 'ไม่' ก่อนที่เธอจะรู้ตัว “อะไรนะ?! นายพูดว่าหนึ่งพันล้านเหรียญต่อเกม? และนายก็ชนะสิบเกม? หมายความว่านายจะได้เงินหนึ่งหมื่นล้านเหรียญงั้นเหรอ?!”“ใช่แล้ว หนึ่งหมื่นล้านเหรียญ” เฟนด์ตอบเสียงเรียบพร้อมยักไหล่ “แม่คิดว่าผมควรจะยอมให้เพียงเพราะนายน้อยเดรคพูดแทนเขาเหรอ?”“หนึ่งหมื่นล้านเหรียญ!” แอนดรูว์ก็อุทานออกมาด้วย นี่...นี่มันมากเกินไปแล้ว! พวกเขาตกลงเดิมพันกับเงินมากมายขนาดนั้นได้ยังไง?!“นั่นสิ เงินมากขนาดนั้น! ฉันคิดว่าคงจะเดิมพันกันประมาณหนึ่งร้อยเหร
ทิโมธีเมาแล้ว ซึ่งบังเอิญตรงกับช่วงที่เซเลน่าเลิกงานพอดีและกำลังออกจากที่ออฟฟิศด้วยอารมณ์ที่หดหู่ เขาดื่มจนพอใจกับลีโอและคนอื่น ๆ ก่อนที่จะเตรียมตัวกลับบ้านขณะที่พวกเขาเมา ลีโอสั่งให้บอดี้การ์ดคนหนึ่งไปส่งทิโมธีกลับบ้านแต่ทิโมธีกลับสั่งให้คนขับหยุดรถตอนที่พวกเขาขับผ่านบริษัทอหังสาริมทรัพย์เดรค ไดนาสตี้บอดี้การ์ดของตระกูลเทิร์นเนอร์หันกลับมาถามทิโมธีพร้อมกับขมวดคิ้วว่า “มีอะไรหรือเปล่าครับ? นายน้อยเดรค คุณรู้สึกอยากจะอ้วกเหรอ?“เปล่า ฉันอยากจะลง ฉันมีบางอย่างที่ต้องทำ! แ-่งเอ๊ย ฉันเริ่มโมโหเมื่อคิดเกี่ยวกับมัน หมอนั่นก็เป็นแค่บอดี้การ์ด! หมอนั่นกล้าดียังไงถึงไม่ไว้หน้าฉันเลย?” นายน้อยเดรคยิ้มเยาะ ลงจากรถแล้วพูดกับบอดี้การ์ดว่า “รอฉันที่นี่ เดี๋ยวฉันกลับมา”“ครับ นายน้อยเดรค” ชายคนนั้นพยักหน้าไม่นานทิโมธีก็เดินเข้ามาในออฟฟิต เขารู้สึกเมาซึ่งเป็นผลมาจากที่เขาดื่มมาเยอะ“นายน้อยเดรค ทำไมคุณถึงมาที่นี่?”“นายน้อยเดรค ขอให้เป็นวันที่ดีนะ!”พนักงานของบริษัทส่วนใหญ่มองเขาด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็นทิโมธี ยิ่งเมื่อพวกเขาเห็นว่าเขาเมาอยู่ด้วย“ฮ่าฮ่า! ฉันมาดูว่าพวกคุณเป็นยังไงกันบ
เซเลน่าขมวดคิ้วเมื่อเห็นทิโมธีเดินเข้ามาในห้องทำงานของเธอโดยที่ไม่ได้แจ้งไว้ล่วงหน้า เธอตื่นตัวทันที่เมื่อรู้ว่าเขามีกลิ่นแอลกอฮอล์และล็อกประตูด้วย เธอลุกขึ้นยืนและเดินออกจากโต๊ะทันที“ฮ่าฮ่า! อย่ากังวลไปเลย!” ทิโมธีหัวเราะและมองร่างกายของเซเลน่าภายใต้อาการมึนเมาเขามักจะคิดว่าเซเลน่าสวยที่สุด แต่เขาไม่ได้สนใจเพราะเธอแต่งงานแล้วและอายุมากกว่าเขาแต่เพราะความมึนเมา เขารู้เวียนหัวขณะที่มองดูการแต่งกายแบบเป็นทางการของเธอซึ่งเน้นรูปร่างทำให้เธอดูสวยขึ้นเขาเดินสองสามก้าวไปทางเซเลน่าแล้วพูดว่า “ฉันบังเอิญผ่านที่นี่ระหว่างทางที่จะกลับบ้าน ฉันเลยแวะมาดูสักหน่อย ฉันอยากรู้ว่าโครงการอหังสาริมทรัพย์เซ้าท์ ฮิลล์มีการพัฒนาเป็นยังไงบ้าง อ้อ ฉันได้ยินมาว่าคุณได้แต่งตั้งให้ตระกูลเทย์เลอร์เป็นผู้จัดหาวัสดุสำหรับโครงการนี้ถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์?”มุมปากของเซเลน่ากระตุกเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เธอกังวลว่าคนอื่นเอาเรื้องนี้ไปซุบซิบนินทาลับหลังเธอแต่ก็ผ่านมาหลายวันแล้วซึ่งก็ยังไม่มีใครพูดอะไร เพราะยังไงซะ ผู้จัดการทั่วไปก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้และเซ็ฯต์สัญญาไปแล้ว แม้แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าวัสดุจากตระกูลเทย์เ
“งั้นเหรอ?” ทิโมธีเดินไปรับถ้วยน้ำอุ่น จากนั้นเขาก็ก้าวเข้าไปอีกก้าวและขยับเข้าไปใกล้เซเลน่ามากขึ้นกลิ่นตัวจาง ๆ ของเซเลน่า ประกอบกับน้ำหอมของเธอ มันกระตุ้นทิโมธี“โอ้ พระเจ้า!” มือของเขาสั่นเล็กน้อยตอนที่เขาหยิบถ้วยขึ้นมา ทำให้น้ำจากถ้วยหกใส่หน้าอกของเซเลน่า“อ๊า!” เซเลน่าตะโกนด้วยความตกใจ ถึงแม้ว่าน้ำจะไม่ร้อนมากนัก“ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ...ฉันไม่ได้ตั้งใจ คุณเซเลน่า ให้ฉันช่วยเช็ดให้นะ” ทิโมธีเตรียมการไว้แล้วสำหรับสิ่งนี้ ขณะที่เขากำลังจะเอื้อมมือไปทางเธอ เซเลน่าก็ตะคอกออกมาทันที“ไปให้พ้น! ฉันเช็ดเองได้!” เซเลน่าตกใจกับการกระทำของเขาและถอยห่างจากเขาออกไปสองสามก้าว ทิโมธีพลาดไป มือของเขาอยู่ห่างจากเสื้อของเธออีกเพียงแค่ไม่กี่เซนเซเลน่าหยิบกระดาษทิชชู่ออกมาหลายแผ่นทันทีและซับเบา ๆ ตรงบริเวณที่เปียกบนเสื้อผ้าของเธอทิโมธีผิดหวังมากกับความคิดที่รวดเร็วของเซเลน่า แต่มันก็ไม่ได้ลบความตื่นเต้นของเขาออกขณะที่เธอมีอาการวุ่นวายเลย “คุณเซเลน่า ให้ฉันช่วยนะ” เขาขอร้องอีกครั้ง “ฉันเก่งนะ!”“นายน้อยเดรค คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร? กรุณาอย่าล้ำเส้น ไม่งั้นฉันโกรธแน่!” สีหน้าของเซเลน่ามืดลงเมื
“ฮ่าฮ่า! คุณเป็นผู้หญิงนะ! คิดว่าฉันที่เป็นผู้ชายจะกลัวไหม ถ้าคนอื่นไม่รู้เรื่องนี้? แล้วใครจะเชื่อว่าคุณไร้เดียงสา? คนอื่นคงพูดว่าคุณเป็นคนที่ล่อลวงฉันมากกว่าเพราะเงินเดือนหนึ่งล้านเหรียญที่คุณได้รับ จริงไหม? ที่นี่ใครมีอำนาจ คุณหรือฉัน?” ทิโมธีหัวเราะและพูดต่อว่า “คุณลองคิดดูนะเซเลน่า เทย์เลอร์ คุณลองคิดให้ดี ฉัน ทิโมธี เดรค อยากได้คุณตอนนี้ และคุณไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทำตามที่ฉันพูด!”“ฝันไปเถอะ!” เซเลน่าหน้าซีดมาก เธอไม่คิดว่าทิโมธีจะเลวขนาดนี้“คุณควรคิดให้ดีนะ ถ้าคุณไม่ทำตามที่ฉันบอก ฉันจะยกเลิกสัญญากับตระกูลเทย์เลอร์ ค่าชดเชยเพียงแค่หนึ่งร้อยล้านเอง ไม่ได้เยอะเท่าไหร่ ฉันสามารถจ่ายได้!” ทิโมธียิ้มอย่างเย็นชา “ประการที่สอง ฉันไล่สามีคุณออกไปแล้ว และตอนนี้เขาก็ตกงานแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นกับค่าใช้จ่ายของครอบครัวคุณเพราะตอนนี้เขาสูญเสียเงินเดือนยี่สิบล้านเหรียญไปแล้ว?”“ว่าไงนะ?! คุณ...คุณไล่เขาออกเหรอ?!” เซเลน่าตกใจที่ทิโมธีพูดจาไม่ดี นายน้อยเดรคเลวเกินไปแล้ว เธอไม่คิดว่าเขาจะมีแนวซาดิสม์แบบนี้“อย่าใจร้อนนักสิ! ฉันยังพูดไม่จบ!” ทิโมธียิ้มด้วยความมั่นใจ “ลองคิดดูนะ ตอนนี้พวกคุณอา
ทิโมธีหัวเราะเยาะการขัดขืนของเซเลน่า “ฮ่าฮ่า! แล้วทำไมฉันต้องปล่อยคุณไปด้วย ยอมฉันซะเถอะ!” เขาผลักเธอลงบนโต๊ะอย่างแรงพร้อมกับจับเธอไว้"ไปให้พ้นนะ!" ด้วยความกลัวและความตื่นตระหนก เซเลน่าเตะไปที่ระหว่างขาของทิโมธีตอนที่เขาเข้ามาใกล้“อ๊าก!” ทิโมธีร้องตะโกนออกมาอย่างเจ็บปวดและคุกเข่าลงในท่าหมอบเซเลน่าลุกขึ้นทันทีที่ทิโมธีล้มลงไปและจ้องมองเขาขณะที่เธอรีบวิ่งไปที่ประตู “นายน้อยเดรค ไอ้สารเลว! ฉันขอลาออก!” เซเลน่าเปิดประตูแล้วรีบวิ่งออกไปทันที...“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมผู้จัดการเทย์เลอร์ถึงวิ่งออกมาจากห้อง!” พนักงานตกใจที่เห็นเซเลน่ารีบวิ่งออกมาจากห้องทำงานของเธอ“เขาพลาดงั้นเหรอ? ผมของผู้จัดการเทย์เลอร์ดูเหมือนจะยุ่งนิดหน่อย แต่เธอก็เปิดประตูและวิ่งออกไปทันที ดูเหมือนเธอจะเพิ่งร้องไห้ด้วย” เฟลิเซียพูดอย่างแปลกใจ “ดูเหมือนจะไม่ถูกต้องนะ มันไม่ควรเป็นแบบนี้ถ้าหากพวกเขามีความสัมพันธ์กันอย่างลับ ๆ เธอควรจะมีความสุขมากไม่ใช่เหรอ?”"ฉันจะไปรู้ได้ยังไง? ไปดูกันดีกว่า” ซอนย่ากับเฟลิเซียเดินเข้าไปในห้องทำงานของเซเลน่าทันที พวกเธอมองเข้าไปในห้องทำงานและพบนายน้อยเดรคหมอบอยู่บนพื้น เขาเอามือจับส่
“ผมจะไปเอาคำอธิบายจากเขา” เฟนด์กัดฟันพูด“อย่านะ! ที่เรากำลังพูดถึงอยู่นั่นมันตระกูลเดรคนะ!” เซเลน่าตกใจมากเมื่อเห็นท่าทางหุนหันพลันแล่นของเฟนด์ จึงจับมือของเขาไว้ “ที่รัก อย่าไปเลยนะ นั่นตระกูลเดรคนะ มันไม่ใช่คงามคิดที่ดีที่จะไปทำให้พวกเขาขุ่นเคือง นอกจากนั้น เขายังไม่ได้แตะต้องฉันอย่างไม่เหมาะสม ตอนที่เขากอดฉันอย่างแรง แต่ฉันก็หนีหลุดออกมาได้!”“นั่นไม่มีความหมายอะไรกับผม จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณหนีไม่ทัน? ตระกูลเดรคต้องให้คำอธิบายกับผม! เขากล้าดียังไงถึงมาเอาเปรียบคุณ!” เฟนด์กำหมัดแน่นมากหมัดขึ้น เขาหันไปหาเซเลน่าและอุ้มเธอเอาไว้ในอ้อมแขนในท่าเจ้าสาว เดินไปที่รถเมื่อเขาเห็นว่ามือของเธอยังคงจับเขาไว้อยู่“คุณกำลังจะทำอะไร? ฉันขอให้คุณไม่ไปที่นั่น!” เซเลน่าตกใจมากและยังรู้สึกกังวลในขณะที่เขาอุ้มเธอขึ้นราวกับเจ้าหญิง ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้ช่วยลบความกังวลของเธอออกไป เพราะยังไงซะ ตระกูลเดรคก็เป็นตระกูลที่แม้แต่ตระกูลชั้นสูงยังไม่กล้าทำให้ขุ่นเคือง แล้วเฟนด์ไปคนเดียวมันจะสำเร็จเหรอ?“คุณไม่ต้องห่วง ผมไม่ฆ่าพี่ชายของทันย่าหรอกเพราะยังเห็นแก่มิตรภาพของเรา แต่ถ้าหากเขาไม่คุกเข่าและขอโทษ ผมก็จะ