Share
บทที่ 929
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 930
“เหมือนว่าเขาจะเอาแต่ใจนะเนี่ย!” ลาน่ายิ้มเมื่อได้ยินเช่นนั้น แล้วก็พูดกับเฟนด์และเซเลน่าว่า “เดี๋ยวดูเขาเสียนิ้วไปแล้วกันนะ!”“ลุง! ลุงสุดที่รักของผม! ในที่สุดก็มาแล้ว!” นายน้อยควินตันลุกขึ้นจากพื้นขณะที่ขาชาจากการคุกเข่า “เกือบตายใต้แสงแดดนี่เลยนะ มันช่วยไม่ได้เลยที่เราขายขี้หน้า คุกเข่าที่สาธารณะแบบนี้ด้วยนะ!”“ถูกต้อง ราชาสงครามฮันเตอร์ มัวร์ คนพวกน่ารังเกียจมาก! ไม่ใช่แค่กระทืบเรานะ แต่ยังบังคับให้เราคุกเข่าใต้แสงแดดนี่ด้วย!” นายน้อยคนหนึ่งช่วยอธิบายสถานการณ์“ถูกต้อง ราชาแห่งสงครามฮันเตอร์ มัวร์! ผู้หญิงคนนั้นกล้าพูดเลยว่าเธอไม่กลัวคุณแม้ว่าคุณจะมา!” นายน้อยอีกคนพูดขณะที่เขายืนขึ้นปัดหัวเข่า“คุณลุง ผู้หญิงที่สวมหน้ากากนั่น น่ารังเกียจสิ้นดี! ผมใจดีที่จะเลี้ยงอาหาร แต่กลับถูกปฏิเสธ แล้วก็มาบอกว่าผมไปล้อเลียนเรื่องที่พวกเขาจน เราทะเลาะกันเพราะพวกนั้นไม่เคารพตระกูลควินตัน!” คาเลบชี้ไปที่ทั้งสามคนนั้นและเล่าต่อ“ตกลง เข้าใจแล้ว” ฮันเตอร์พยักหน้าและเดินเข้าไปหา“พวกเธอกล้ามากนะ จะบอกอะไรให้ รู้ไหมว่านี่ใคร? นายน้อยตระกูลควินตัน และหลานชายฉัน พวกเธอไม่ใช่แค่กระทืบเขา แต่ยังให้คุ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 931
ราชาแห่งสงครามหนึ่งดาราทำหน้าถมึง “ฮ่าฮ่า ไม่คิดเลยนะเนี่ย ว่าคุณจะเป็นราชาแห่งสงครามหนึ่งดารา ดูเหมือนว่าพวกคุณวางแผนที่จะช่วยนายน้อยควินตันโดยไม่มีเหตุผล และไม่ได้คำนึงถึงผลที่จะตามมาเลยสินะ ฮะ? ดูเหมือนว่าจะมีคนเปลี่ยนไปหลังจากที่กลับมาด้วยสินะ!” เฟนด์เอ่ยความคิดเห็น ขณะที่เขามองไปที่ชายคนนั้น พลางยิ้มอ่อน “ไอ้น้อง มันไม่ใช่เวลาที่นายจะมาพูดนะ นายโดนแน่ รอให้เราจัดการนังนี่เสร็จก่อน!” ฮันเตอร์ตะคอก ขณะที่เขาจ้องไปที่เฟนด์อย่างโกรธแค้น เคเลบ ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขา ก็พูดขึ้นมา “คุณลุง ผู้หญิงคนนี้ร้ายมาก ลุงต้องอัดมันให้น่วมเลยนะ ถ้าลุงจะไม่ฆ่ามัน ลุงก็ต้องสั่งสอนให้มันหลาบจำ ให้มันติดเตียงไปครึ่งเดือนเลย!” คาเลบเยาะเย้ยพวกเขาในใจ ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ดูแข็งแรงไปกว่าราชาแห่งสงครามหนึ่งดาราเลยสักนิด และเธอสู้ลุงของเขาไม่ได้แน่นอน ตราบเท่าที่ลุงของคาเลบทำให้เธอหมดหนทางได้ พวกเขาจะได้ตามเธอทั้งคู่ไปได้ หลังจากที่ลุงของเขากลับไป พวกเขาจะได้พาทั้งคู่ไปเสพสมที่โรงแรม แล้วถ้าเป็นผู้ชายน่ะเหรอ? ง่าย ๆ เลยนะ ก็ฆ่าทิ้งไง “ฮ่าฮ่า! ครึ่งเดือนเลยเหรอ? แกฝันไปรึเปล่า? ” ลาน่ายิ้มอย่างเยือ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 932
“อ๊าก!” หน้าของราชาสงครามมัวร์ซีดเผือด เขาตะโกนร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวดที่นิ้วของเขาโดนตัด ถึงเขาจะเจ็บปวดแค่ไหน แทนที่จะแสดงให้เห็นว่าเขากลัว เขากลับจ้องเธอด้วยสายตาน่ากลัวอย่างไม่ลดละ และสายตาของก็ดุร้ายอย่างเห็นได้ชัด ลาน่าเยาะเย้ย “นายดูไม่ได้สำนึกเลยนะ!” ลาน่ายืนขึ้นอย่างใจเย็น พลางเช็ดเลือดออกจากกริชของเธอ “และเธอจะต้องเสียใจ!” ฮันเตอร์ขู่ พร้อมกัดฟันแน่น “ฮ่าฮ่า! นี่เป็นบทเรียนของนาย ถ้านายไม่กลับตัวกลับไปใจ ไม่เปลี่ยนแปลงตัวเองล่ะก็ อย่ามาโทษฉันแล้วกันถ้าคราวหน้าฉันฆ่านาย!” ลาน่าพูดขึ้นมา เผยให้เห็ยรอยยิ้มแสนเยือกเย็นของเธอ ขณะที่เธอกำลังกลับออกไปพร้อมเฟนด์กับเซเลน่า ชายอีกคนหนึ่งที่มากับฮันเตอร์ก็เป็นราชาแห่งสงครามด้วย ราชาแห่งสงครามสองดาวในตอนนั้นเขายืนยืนนิ่งขณะที่เห็นฮันเตอร์โจมตีเธอ แต่เขาก็ต้องตกใจเมื่อเหตุการณ์พลิกผัน ฮันเตอร์สู้ผู้หญิงคนนั้นไม่ไหว และเขาก็พ่ายแพ้ในไม่ช้า ผลลัพธ์ก็คงไม่ต่างกัน ถ้าเขาคิดจะอัดเธอ เขาก็จะแพ้เช่นเดียวกัน“ราชาสงคราม มัวร์ คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ?” บอดี้การ์ดจำนวนหนึ่งยืนขึ้น ก่อนจะวิ่งไปหาเขา“ลุง เป็นไงบ้างครับ” คาเลบตกใจกับ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 933
หลังจากที่ตัดสินใจเสร็จ คาเลบก็สั่งว่า “เอาล่ะ! ไปให้ไว แกสองคน ใช้รถแอบตามพวกมัน สืบมาว่าพวกมันอยู่ที่ไหนกัน ทำอะไรให้ฉลาดรอบคอบ รักษาระยะห่างเอาไว้ด้วย อย่าให้พวกมันเห็นแก เข้าใจไหม?” อย่างไรก็ตาม ทั้งสามคนไม่ได้เดินไปไหนไกล เลยไม่ได้ขับรถไป แน่นอนว่าบอดี้การ์ดของเขาตามทั้งสามคนทัน และติดตามพวกเขาไปอย่างว่องไว “ครับ นายน้อย!” บอดี้การ์ดทั้งสองพยักหน้าด้วยความเคารพนับถือ ก่อนจะแอบตามเฟนด์ เซเลน่า และลาน่าไป ในขณะเดียวกัน… “เราไปข้างนอกมาค่อนวัน แต่ก็ยังไม่เห็นร้านไหนที่เหมาะจะทำธุรกิจด้วยเลย!” เซเลน่าเหนื่อยมาก เมื่อเธอมาถึงบ้าน เธออาบน้ำอาบท่า ก่อนจะนอนลงบนเตียง “เราไม่จะเป็นต้องทำงานด้วยซ้ำ แต่มันจะดีสำหรับเราแน่ ๆ ถ้าเราทำธุรกิจอะไรสักอย่าง พวกคนจะเริ่มตั้งคำถาม และสงสัยเรื่องอดีตของเรา” ในตอนนั้นเอง... สมาชิกในตระกูลแลมเบิร์ตก็มาถึงอาณาเขตกลาง และเริ่มทำการสอบสวนอย่างลับ ๆ เมื่อได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้น ผู้อาวุโสคนที่สามของตระกูลแลมเบิร์ต เทา แลมเบิร์ต และนายท่านของตระกูลฟรีแมน หลุยส์ ฟรีแมนก็ทำสีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ พวกเขาค้นพบแล้วว่าเฟนด์ และครอบครัวของเขาได้ย้ายออกจ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 934
หลุยส์ไม่รู้จะพูดอะไร หลังจากที่ได้ยินคำตอบของวินสตัน เขาเงียบไปครู่หนึ่ง ครุ่นคิด ก่อนจะพูดออกมาว่า “เอางี้นะ เราจะไปแล้ว ตอนนี้ แต่เราจะทิ้งช่องทางการติดต่อเอาไว้ ถ้าคุณได้ข่าวอะไรเกี่ยวกับพวกเขาให้โทรหาเราทันที ถ้ารู้ว่าเขาไปไหน หรือเขากลับมาแล้วหรืออะไรก็ตาม ตราบใดที่คุณให้ข่าวที่เป็นประโยชน์แก่เรา เราจะให้ของขวัญดี ๆ เป็นการตอบแทน” “ตกลง อย่ากังวลไปเลยครับ คุณผู้ชาย ผมจะติดต่อคุณแน่นอนถ้าผมได้ข่าวเกี่ยวกับพวกเขา!” วินสตันพยักหน้าตกลง "ดีมาก" หลุยส์พยักหน้า ก่อนจะจากไปพร้อมกับเทา และลูกน้องของเขา วินสตันเช็ดเหงื่อเย็น ๆ บนหน้าผากของเขา หลังจากที่พวกเขาจากไป “หัวใจจะวาย พวกเขาพาคนมากว่าร้อยคน คนพวกนั้นต้องเป็นยอดฝีมือแน่!” ตอนนี้ ชารอนที่ยืนอยู่ข้างหลังวินสตัน และคนอื่น ๆ ต่างก็ก้าวออกมา“เฟนด์และคนอื่น ๆ ตัดสินใจอย่างเฉลียวฉลาด ใครจะรู้ล่ะว่าคนพวกนั้นจะมาตามหาพวกเขาไวขนาดนั้น พวกเขาต้องเจอปัญหาใหญ่แน่ถ้าพวกเขาไม่ออกไปก่อน!” “พ่อไม่แน่ใจว่าเทพีสงครามลาน่าจะสู้พวกเขาได้รึเปล่า แน่นอนว่าลาน่าจะอยู่ข้าง ๆ เฟนด์และครอบครัวของเขาไปตลอดไม่ได้ใช่ไหมล่ะ? จะเกิดอะไรขึ้นกันนะถ้าคนพวก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 935
“คุณชารอนส่งข้อความมาว่า มีคนร้อยคนจากตระกูลแลมเบิร์ตมาที่อาณาเขตกลาง ถามเรื่องพวกเรา แถมยังถ่อไปถึงบ้านของเธอเพื่อถามข่าวคราวของเราอีกด้วย เธอแนะนำให้เราเปลี่ยนเบอร์ เราจะได้ปลอดภัยมากขึ้น” เซเลน่าพูขึ้นมา ขณะที่สายตาของเธอจ้องไปที่โทรศัพท์ “ใช่ เราต้องเปลี่ยนเบอร์โทรศัพท์ เราจะทำยังไงล่ะ ถ้าเราไม่เปลี่ยน แล้วพวกมันตามเราจนเจอขึ้นมา?” ฟีโอน่าตกใจเมื่อเธอได้ยินข่าว เธอกลัวว่าพวกเขาจะตามหาพวกเธอ แอนดรูว์ก็เห็นด้วย เขาพูดเสริมอีกว่า “มันจะดีมาก ถ้าทุกคนหยุดติดต่อกับญาติของเราหลังจากที่เราเปลี่ยนเบอร์ พวกเขาอาจจะบอกว่าเราเป็นใคร อยู่ที่ไหน ก็ได้ ถ้าเป็นแบบนั้นเราก็ไม่ต่างอะไรกับตกนรกแน่!” นายใหญ่เทย์เลอร์ถอนหายใจ อย่างไรก็ตาม คนพวกนั้นก็เป็นคนในตระกูลเทญเลอร์เหมือนกัน ถึงพวกเขาเลือกที่จะเดินออกมาอย่างเยือกเย็น แต่พวกเขาก็ไม่อยากให้มีอะไรเกิดขึ้นกับญาติของพวกเขา หรือหยุดติดต่อพวกเขาเลยสักนิด เฟนด์ ที่อยู่อีกฝั่ง พูดออกมาอย่างไม่แยแส “จริง ๆ เลยนะ ผมว่าเปลี่ยนหรือไม่เปลี่ยนก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก ผมไม่กลัวตระกูลแลมเบิร์ตอะไรนั่นหรอกนะ โดยเฉพาะตอนนี้ เรามียอดฝีมือมากมายอยู่กับพวก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 936
ในช่วงเย็น เฟนด์และเซเลน่าก็อยู่บนเตียงอีกครั้ง หลังจากที่พวกเขาอาบน้ำอาบท่าเสร็จ เฟนด์อดไม่ได้ที่จะกอดและจูบสาวสวยที่อยู่ตรงหน้าของเขา “คุณไม่เหนื่อยเหรอ?” เซเลน่าหน้าแดง เธอมีท่าทีเขินอาย เซเลน่าขมวดคิ้วด้วยความสงสัย พลางดูรอยแผลเป็นแปลก ๆ บนแขนของเฟนด์ หลังจากที่เขาถอดเสื้อผ้าออก เธอพูด “ที่รัก ฉันรู้สึกแปลก ๆ ทุกครั้งเลย ที่เห็นรอยแผลเป็นอันนี้บนแขนของคุณ ทำไมมันถึงดูเหมือนเกล็ดปลาใหญ่ ๆ แบบนี้ล่ะ? นอกจากนี้แล้ว ในเมื่อคุณมีทักษะทางการแพทย์ คุณรักษามันไม่ได้เหรอ?” เฟนด์ยิ้มอย่างขมขื่น เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด “มันไม่ง่ายนะเลยที่จะรักษาแผลเป็นรอยนี้ แต่มันอาจจะหายในเร็ว ๆ นี้ก็ได้นะ!” เฟนด์จูบเซเลน่าหลังจากที่เขาพูดจบ เช้าวันรุ่งขึ้น บอดี้การ์ดต่างก็พากันเดินเข้ามาตรงหน้าของนายน้อยควินตัน “นายน้อยครับ พวกเราไปถามมาแบบชัด ๆ แล้ว ทั้งสามคนอยู่ที่เดียวกัน นอกเหนือจากนั้นแล้ว พวกเขาเพิ่งจะมาถึงเมื่อไม่นานมานี้เองครับ ผมคิดว่าพวกเขาน่าจะเป็นตระกูลที่เพิ่งย้ายมาจากเมืองอื่น แล้วมาตั้งรกรากที่นี่ พวกเขาซื้อคฤหาสน์กว่า 20 หลังในครั้งเดียวอีกด้วยครับ!!” บอดี้การ์ดทำความเคารพคาเ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 937
สีหน้าของลิลลี่หม่นลง เมื่อได้ยินสิ่งที่เบรนตันพูด เธอถือถ้วยน้ำชาอย่างสุดแรง และแล้วถ้วยน้ำชาก็ตกลงบนพื้น ก่อนจะกลายเป็นฝุ่นผง เธอยืนขึ้น ก่อนจะพูดออย่างฉุนเฉียวว่า “ยังมีคนอื่นในตระกูลวู๊ดอีกเหรอ? หนุ่มสาวคนอื่น ๆ ในตระกูลเป็นทายาทไม่ได้รึไง? ทุกคนเป็นนายท่านคนต่อไปได้ทั้งนั้นแหละ ยกเว้นเฟนด์ วู๊ด!” เธอมองไปที่เบรนตันหลังจากที่เธอพูดจบ “โอ้ ใช่ แล้วเฟนด์ได้กลับมากับพวกเขารึเปล่า? นายบอกว่าเรามีปัญหานี่ มันหมายความว่า เฟนด์กลับมากับพวกเขาแล้วใช่ไหม? ถ้าเป็นอย่างงั้น ฉันส่งคนไปตั้งมากมาย และไม่มีใครเป็นศัตรูของเบธกับพ่อบ้านนั่นสักคน เวรเอ๊ย ฉันฆ่าพวกเขาระหว่างทางไม่ได้ด้วย!” ตอนนั้นเอง เบรนตันก็ตอบเธอว่า “คนของผมบอกว่า เฟนด์ไม่อยากกลับมา เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เพราะฉะนั้น พ่อบ้านกับเบธกลับมาเพียงลำพังครับ! ผมบอกให้คนของผมเริ่มทำงานแล้วหลังจากที่พวกเขากลับไป!” เบรนตันหยุด ก่อนจะพูดอีกครั้ง “อย่างไรก็ตาม ผมโทรหาพวกเขาตั้งแต่เมื่อวาน และพวกเขาก็ติดต่อไม่ได้ ผมคิดว่าพวกเขาน่าจะตายไปหมดแล้ว และผมก็ไม่รู่ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกันแน่!” “นายจะบอกว่าคนของเราเริ่มทำงานหลังจากที่
Latest chapter
