ถูกมือกาวย้อนกลับ

ถูกมือกาวย้อนกลับ

1645 คำ

ทางเข้าคอนโดของยิปซี ค่อนข้างมืด ไม่มีผู้คนมากนัก

“เฮ้ แม่นางเอก เงินฉันอยู่ไหน”

เสียงแห้ง ๆ ของเด็กผู้ชายวัยรุ่นที่โผล่มาจากเงามืดหลังรถตู้จอดส่งของ ผมมันเยิ้มกลิ่นกาวและบุหรี่คลุ้งลอยปะทะ จับคอเสื้อยิปซีทันทีที่เธอเดินเลี่ยงออกมาจากฝูงแฟนคลับ ไฟลานจอดรถสว่างเป็นจุด ๆ แต่กลับไม่มีใครสังเกตว่ามีคนกำลังลงไม้ลงมือ

“อย่ามาโวย แกยังไม่ได้ทำงานให้ฉันด้วยซ้ำ จะเอาเงินส่วนที่เหลือไปทำเหี้ยอะไร”

ยิปซีแหวเสียงสูง ใบหน้าแต่งจัดแต่เหงื่อซึม เธอใส่ชุดเดรสรัดรูปคลุมด้วยโค้ทยาว พยายามแกะมือมันออกแต่โดนบีบแน่นกว่าเดิม

“ฉันติดคุกเพราะแกนะเว้ย แกเป็นคนจ้าง ถ้าฉันไม่ได้ตังค์ แกก็อย่าหวังจะได้อยู่ดี ๆ”

เสียงเด็กกาวกระแทกพร้อมฟันเหลือง มันหัวเราะหยัน

เธอเบี่ยงหน้าเลี่ยงกลิ่นกาวที่พ่นรดอยู่ใกล้

“อย่ามาขู่ฉันนะ ไอ้ขี้ยา”

ยิปซีฟาดเล็บเข้าหน้ามันเต็มแรง เสียงเพี้ยะสะท้อนในลานจอด รถขนเครื่องเสียงสั่นเบา ๆ เหมือนร่วมเป็นพยาน

“อีดอก” เด็กกาวสบถลั่น ผลักเธอไปกระแทกผนังคอนกรีตด้านหลังเวที เศษกระดาษโปสเตอร์คอนร่วงปลิวลงเท้าเธอ

“สภาพแกตอนนี้ก็เหมือนหมาข้างถนนแล้วล่ะ ยัยนางเอกตกกระป๋อง”

เด็กกาวกระชากผมเธอขึ้นมา ดวงตายิปซีคลอด้วยน้ำตาแต่ยังตวาดกลับ เสียงคอนเสิร์ตด้านในแว่วเบา ๆ เหมือนโลกคนละใบ

“เออ หมามันยังมีเจ้าของ แต่แกมันหมาไม่มีใครเลี้ยง ไอ้สวะ”

มือเธอฟาดหน้ามันกลับจนเลือดซึมตรงคิ้ว ทั้งคู่ล้มกลิ้งบนพื้นเปื้อนคราบน้ำมันรถ เสียงคนเดินผ่านหน้าเวทีแต่ไม่มีใครรู้ว่ามีความสกปรกเกิดขึ้นหลังเวทีแสงนีออน

“แกทำฉันเจ็บได้ไม่เกินนี้หรอก ไอ้โง่"

“อย่าคิดว่าฉันจะหยุดง่าย ๆ ถ้าไม่ได้เงิน”

เสียงยิปซีหอบเหมือนหมาไล่กัด เสียงหวอดตำรวจดังเข้ามาเพราะทีมรักษาความปลอดภัยสังเกตเห็นกล้องวงจรปิดพอดี

ภาพเหตุการณ์ดาราสาวชื่อดัง ยิปซี มีปากเสียงกับวัยรุ่นชายด้านล่างคอนโด ผู้ประกาศข่าวเปิดคลิปภาพเบลอหน้า เผยสภาพยิปซีหน้าแตก แขนเข้าเฝือก ข้างเตียงโรงพยาบาลมีตำรวจเฝ้า แสงแฟลชนักข่าวยังตามติด แต่เธอทำหน้าเหยเกไม่อยากให้ใครเห็น

“แหล่งข่าวเผยว่า เหตุการณ์นี้อาจเชื่อมโยงกับเหตุพยายามทำร้ายร่างกายศิลปินในค่ายเพลงชื่อดัง”

เธอกลายเป็นประเด็นร้อน #ยิปซีคอนแตก #นางเอกตบเด็กกาว กระฉ่อนออนไลน์ในพริบตา

เช้าวันถัดมา

“เธอนี่มัน…ทำไมถึงทำตัวได้ขนาดนี้ ยิปซี”

เสียงเอเอผู้จัดการส่วนตัวที่ดูแลยิปซีมาตั้งแต่เข้าวงการ สั่นพร่าเล็กน้อยเพราะทั้งสงสาร ทั้งผิดหวัง ทั้งเหนื่อยใจ

เธอพยายามประคองเสียงไม่ให้ดังเกินไปเพราะได้ยินเสียงแฟลชนักข่าวปะทะกระจกหน้าห้อง บนเตียงคนไข้ในเฝือกแขนเดียว ใบหน้าบวมเป่งรอยฟกช้ำ ยิปซีเบ้ปากเหมือนไม่อยากฟัง

“ฉันเจ็บไปหมดแล้วนะ พูดดี ๆ ไม่ได้รึไง”

“มันไม่ใช่เรื่องแค่เจ็บ ฉันปั้นเธอมาทั้งหมดนี่ให้ไปก่อเรื่องฉาวหน้าทางเข้าคอนโด ยังมีจ้างเด็กกาวมาขู่คนอื่น แล้วสุดท้ายกลายเป็นโดนตีกลับเอง มันน่านักแก ”

เอเอขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้ เตียงคนไข้สั่นตามแรงมือที่ทุบพนักเบา ๆ จากความคับแค้นใจ

“ฉันไม่ได้จะให้มันเลวขนาดนี้มันแค่ต้องสั่งสอนนังร้อยดาว”

เสียงยิปซีเถียงอย่างคนไร้ทางออก น้ำตาคลอแต่ไม่ยอมไหล เธอยกมือจะปิดหูแต่เจ็บจนสะดุ้งเพราะเฝือกดามแขน

“เธอเคยเป็นนักแสดงนะ เธอเคยมีคนรักเธอ เธอเคยมีแฟนคลับ มีโอกาสดี ๆ เต็มมือ แล้วเธอเลือกทำลายมันด้วยวิธีสกปรกแบบนี้”

เอเอกัดฟันแน่น สายตานิ่งเหมือนจะไม่ใช่ผู้จัดการที่เอ็นดูดาราอีกต่อไป มองเธอเหมือนเห็นเพียงซากนางเอกที่ไม่มีค่าอะไรจะให้รักษาแล้ว

“งั้นจะทิ้งฉันใช่มั้ย ตอนฉันหมดสภาพแล้วจะโยนฉันทิ้งไปง่าย ๆ เลยใช่มั้ยล่ะ!”

ยิปซีแหกปากลั่นด้วยน้ำเสียงที่ทำให้คนในห้องพยาบาลหันมอง แต่ไม่มีใครกล้าพูดอะไร เพราะมันน่าสมเพชมากกว่า

“ฉันไม่ต้องการโยนเธอทิ้งหรอกยิปซีเพราะเธอเลือกตกลงเหวด้วยตัวเองแล้ว”

เสียงเอเอขาดความอ่อนโยนจนเหลือเพียงน้ำเสียงเด็ดขาด เธอลุกขึ้นตรงประตู มองหน้าเด็กสาวในสังกัดที่ตอนนี้คือ อดีต

“หลังฉันออกไปจากห้องนี้ เธอจะไม่ใช่คนของฉันอีกต่อไป เราจะไม่เกี่ยวกันแล้วเรื่องที่เธอทำ ให้กฎหมายมันจัดการเถอะ” คำสุดท้ายเหมือนตัดโซ่บาง ๆ ที่เคยผูกกันไว้

ด้านนอกห้องพยาบาลนักข่าวรอเก็บภาพ

โถงทางเดินหน้าห้องพยาบาลมีทั้งไฟกล้องและไมค์สัมภาษณ์ คนข่าวจากหลายสำนักซุ่มรอเงียบ ๆ เสียงซุบซิบดังเป็นระยะเพราะทุกคนอยากได้คำตอบเรื่องที่ยิปซีตกเป็นข่าวดังก่อนหน้านี้ ประตูเปิดออกเอเอก้าวออกมาด้วยสีหน้าอิดโรย ริมฝีปากยังเม้มแน่นเหมือนกลืนความจริงบางอย่างไว้

“คุณเอเอคะ ยิปซีจะเอายังไงต่อคะ จะฟ้องหรือจะเคลียร์กับอีกฝ่ายยังไง”

“ใช่ค่ะ มีข่าวว่าเธอจ้างเด็กกาวจริงหรือไม่คะ” เสียงนักข่าวยิงคำถามรัวใส่ ไมค์แทบชนหน้า แต่แอนนี่ยกมือห้ามก่อนพูดเสียงราบเรียบ

“ในฐานะผู้จัดการ ฉันขอให้ทุกคนรอฟังคำให้การตามทางกฎหมายค่ะ ยิปซีคือผู้เสียหายที่ถูกทำร้ายร่างกายและถูกปล้น ไม่ว่าจะมีเบื้องหลังยังไงก็ขอให้มันออกมาถูกต้อง…ฉันจะไม่พูดเรื่องอื่นนอกจากนี้ และหลังจากออกจากโรงพยาบาล เอเอคงไม่ขอร่วมงานกับน้องเขาอีกนะคะ”

เธอหายใจลึก พยักหน้าสั้น ๆ เหมือนหมดแรงจะปกป้องดาราคนเดิมแล้ว นักข่าวกดชัตเตอร์รัว ภาพแอนนี่น้ำตาคลอแต่ก็ไม่พูดคำเดียวเรื่องเลว ๆ ของยิปซี

บนเตียงในเฝือก ยิปซีขมับเต้นแรง มือกำผ้าห่มไว้แน่น เธอได้ยินเสียงแฟลช เสียงคนซุบซิบข้างนอก ทุกอย่างฟังดูห่างไกลเหลือเกิน ไม่มีใครรอจะเข้ามาเฝ้า ไม่มีใครจะยื่นมือช่วยเธอ เธอหมดสิ้นแล้วจริง ๆ

ข่าวออกอากาศ แทบจะทุกสื่อ และการให้สัมภาษณ์

“ดาว…ดูนี่สิ ข่าวเขาออกเพิ่มอีกแล้ว”

เสียงมาคินพูดขึ้นข้าง ๆ เมื่อเห็นร้อยดาวที่เพิ่งวางกีต้าร์แล้วหยิบมือถือขึ้นมาดู ในหน้าจอเป็นภาพคลิปใหม่ของนักข่าวที่พยายามเก็บรายละเอียดอาการยิปซีที่โรงพยาบาล

“เธอเจ็บหนักขนาดนั้นเลยเหรอ” ร้อยดาวพึมพำแผ่ว ๆ ใบหน้าซีดลงทันตา ดวงตาที่แดงเพราะไม่ได้นอนดีนักฉายความกังวลชัด

“เขาก็คนเหมือนกัน ดาวฉันไม่อยากให้ใครเจ็บแบบนั้น ถึงจะทำไม่ดีกับฉัน แต่ฉันไม่เคยคิดอยากให้เขาพังขนาดนี้เลยนะ”

เสียงเธอสั่นเพราะจริงใจ ร้อยดาวยังมีเศษเสี้ยวของความเชื่อว่ามันคงไม่เลวร้ายถึงขั้นยิปซีจะทำร้ายใครด้วยมือจริง ๆ

“ดาว เธอเป็นคนดีเกินไป” เสียงมาคินนุ่มแต่หนักแน่นขึ้น ดวงตาคมสบเธอแล้วจับมือเธอมากุมไว้แน่นกว่าปกติ

“ฟังฉันนะ คนเราถ้าไม่ได้เริ่มคิดทำร้ายเอง มันจะไม่มีใครจ้างใครมาทำอะไรต่ำ ๆ แบบนั้นหรอก เรื่องทั้งหมดมันมีแต่เธอที่เกือบต้องเจ็บ” เขาหยุดเพื่อไม่ให้เสียงแข็งจนไปกดร้อยดาว แต่แววตาเขาสะท้อนความจริงที่อยากให้เธอยอมรับ

“แต่เธอเห็นใช่มั้ย สุดท้ายเขาก็โดนกลับเพราะมือเขาเอง คนเราทำอะไรไว้ มันย้อนกลับมาหมดนั่นแหละดาว”

ร้อยดาวเงยหน้ามองคนรัก สองมือสั่นน้อย ๆ แต่ยังจับมือเขาตอบ เธอเม้มปากอยากเถียงเพื่อให้ใจตัวเองสบายขึ้น แต่ก็รู้ว่ามาคินพูดถูก

“แต่ฉันสงสารเขาจริง ๆ นะคินเขาเคยอยู่ตรงนี้ เคยมีคนรักเขา เคยมีแสงไฟ เคยมีฝันเหมือนเราแท้ ๆ”

เธอพูดเสียงเครือ เหมือนเศษมิตรภาพที่เคยพัวพันกันมันยังมีอยู่ ไม่ว่าจะด้วยความเป็นคู่แข่งหรือเพื่อนร่วมค่ายก็ตามมาคินยกมืออีกข้างลูบหัวเธอแผ่ว ๆ เหมือนปลอบใจเด็กดื้อที่ยังไม่ยอมโกรธใครสุดหัวใจ

“คนเราเลือกทางเองนะดาว เธอเลือกมาด้วยกันกับฉัน เธอซื่อสัตย์กับสิ่งที่ทำมาตลอด เธอถึงนั่งตรงนี้ได้โดยไม่ต้องกลัวอะไร” เสียงเขาต่ำลงคล้ายคำสัญญาที่ฝังอยู่ในใจมานาน

“ฟังฉันนะ ถ้าวันนึงเธอล้มเพราะใคร ฉันจะดึงเธอขึ้นมาเอง แต่ฉันจะไม่ให้ใครมาใช้วิธีสกปรกใส่เธอได้อีก เข้าใจมั้ย”

ร้อยดาวพยักหน้าช้า ๆ น้ำตาปริ่มเพราะไม่รู้จะขอบคุณคนตรงหน้ายังไงดี เธอเอียงตัวซบไหล่มาคิน ปล่อยให้เสียงข่าวยังดังต่อเนื่องในทีวี

แสงแดดช่วงบ่ายลอดม่านมาบางเบา สองหมาตัวเล็กยังนอนกองอยู่ปลายเท้าเหมือนคอยเฝ้าหัวใจเจ้าของ และต่อให้เรื่องร้ายจะใหญ่แค่ไหน คนสองคนนี้ก็ยังมีมือของกันและกันเป็นที่พัก