ให้เรีัยกพี่คิน(น้องดาว)

ที่ห้องทำงานของโปเต้

และแล้วสิ่งที่มาคินขยันสร้างตัวตนของตัวเอง ด้วยการไลฟ์สดร้อง เล่น สนุกสนานกับแก๊งค์เพื่อน ๆ ตอนนี้เขารวมตัวกันได้ 5-6คน โดยมีร้อยดาวเป็นหัวหน้าทีม ตอนนี้ร้อยดาวกับมาคินสนิทกันในฐานะเพื่อนร่วมงานมากขึ้น สามารถคุยเล่น เข้าอกเข้าใจกันโดยมีสมาชิกมาเพิ่มอีก 5 คน คือ อ๊อฟ โมสต์ ก็อปเปอร์ โจนส์ ธาม ทุกคนต่างเป็นศิลปินในค่ายเพลงของทีมโปเต้แต่ทุกคนยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จักในวงการนักร้องสักเท่าไหร่ มาคินที่ต้องดันตัวเอง ก็จะดึงเพื่อน ๆ เข้ามาในไลฟ์สดของตนเองทุกครั้ง ในคลิปวิดีโอแทบจะทุกอัน มาคิน และก็ อ๊อฟ เข้ามาหาโปเต้

" มากันแล้วหรอ มา ๆ นั่งลงกันก่อน พี่มีเรื่องจะคุยด้วย" พี่โปเต้เห็นน้องๆ เข้ามา พร้อมกัน

" สวัสดีครับพี่ " มาคินยกมือไหว้ตามมารยาท

"พี่โปเต้สวัสดีครับ" อ๊อฟ เอ่ยทักทายตามมา

"ร้อยดาวไปไหน ได้บอกกันไหมว่าพี่เรียก" โปเต้ถามสองหนุ่มที่กำลังนั่งลง

"ยังครับพี่ ผมก็คิดว่าพี่บอกแล้ว ถ้างั้นผมโทรตามเธอให้ครับ" มาคินหยิบมือถือ มาเปิดแอพเขียว แล้วกดโทรหาเธอทันที รอสายไม่นาน เธอก็รับสายของเขา

"นายอยู่ไหน ฉันกำลังจะไปห้องพี่โปเต้ เมื่อกี้เจอธาม บอกว่าพี่โปเต้เรียกนายกับอ๊อฟ" ร้อยดาวรับสายและเป็นฝ่ายพูดก่อนฝั่งตรงข้าม

"บอกกี่ครั้งแล้ว ให้เรียกพี่ ไม่จำเลย มาห้องพี่โปเต้เลยพวกเรามาครบแล้ว" มาคินตอบกลับ แต่สายตาของโปเต้ที่มองมา

สักพักร้อยดาวก็มา เธอกล่าวทักทายพี่โปเต้ตามความเคยชินทุกที

"สวัสดีค่ะพี่ โปเต้ ทำไมเรียกมาครบเลย ยังไม่ครบขาดอีกหลายคน" ร้อยดาวที่พูดเอ่ยตามประสาที่เธอสนิทกับทุกคน

" มาสายยังจะมาพูดเล่นอีกนะเรา" โปเต้ที่เงยหน้ามาว่าน้องสาวในทีมที่แก่นแก้วเสียเหลือเกิน

" มานั่งเลย มารอกันนานแล้วเนี่ย พี่ร้อยดาว" เสียงอ๊อฟหนุ่มรุ่นน้อง ร้อยดาวลงมานั่งข้าง ๆ อ๊อฟ โดยที่มีสายตาของมาคินจับจ้องอยู่

"วันมะรืน มีผู้จัดงานของทีมโตโยต้า จะจ้างเราไปร้องเพลงในงานครบรอบ 10 ปีของโตโยต้า"

"ว่าไงนะครับพี่ พวกผมมีงานหรอครับ " มาคินที่เอ่ยถามเพราะคิดว่าตนเองฟังไม่ผิด

"ก็ใช่นะสิ คนจ้างเขาชอบตอนเธอไลฟ์สด พี่กับเฮียตกลงราคาค่าตัวให้หมดแล้ว เราสองคนมาคินกับอ๊อฟ" พี่โปเต้พูดเป็นงานเป็นการ

"งานแรกของพวกผม จริง ๆ หรอครับพี่ จริงหรอร้อยดาว" ความดีใจของมาคินทำให้เขาเผลอหันไปกอดร้อยดาวเข้าจนพี่โปเต้เองเอามือกุมขมับ และคิดว่าคงจะต้องพูดไม่งั้นจะมีปัญหาตามมา

" มาคินพี่ขออะไรอย่างนึงนะ " โปเต้เอ่ยเพื่อเป็นการห้าม

"อย่ามีแฟนที่ทำงานด้วยกันในค่าย มันจะทำให้งานเสียระบบ เวลาที่เกิดปัญหา เวลาเลิกกันจะทำให้เสียงาน พี่ว่ามีตัวอย่างให้เห็น" พี่โปเต้ที่ออกคำสั่งมาคิน เพราะเขาไม่อยากให้น้องเสียงานตอนนี้ มาคินหันมามองร้อยดาวด้วยความรู้สึกว่าเธอเป็นเพื่อน เขาเลยตอบออกไป ไม่ได้คิดอะไร

" ครับพี่ ผมขอโฟกัสแค่งานก่อนครับ เรื่องแฟนผมขอพร้อมกว่านี้ก่อน" มาคินยืนยันว่าจะขอทำงานไปก่อน โปเต้พยักหน้ารับรู้

ทั้งสามคนที่ออกมาจากห้องพี่โปเต้ หลังจากคุยงานกันเสร็จแล้ว ทั้งมาคิน ร้อยดาว อ๊อฟมานั่งคุยกันกับ พี่ ๆ ทีมซาวน์เบื้องหลังที่จะไปด้วย ไปงานครั้งแรกยังไม่มีวง และอาจจะต้องให้พี่ทีมงานมาช่วยเลือกเพลง และเป็นครั้งแรกที่เขาจะเอาเพลงที่กำลังจะปล่อยในวันนี้ไปร้องที่งานเป็นที่แรก ทั้งสามคนมานั่งกินข้าวเที่ยงพร้อมกัน เธอเห็นรายชื่อเพลง เป็นเพลงที่เขาเอามาร้อง

"นี่นายจะปล่อยเพลงวันนี้หรอ" ร้อยดาวเอ่ยถาม เพลงของตนเองกำลังจะออกสื่อ ให้คนอื่น ๆ ได้ฟัง"

"เรียกใหม่ ร้อยดาว" น้ำเสียงเข้มขึ้นของมาคิน เข้มแต่ไม่ได้จริงจัง

"จะให้เรียกอะไรหละ เรียกแบบนี้จนติดแล้ว" ร้อยดาวที่โดนตอบกลับ

"เรียกพี่คินก็ได้ เรียกเป็นไหมพี่" มาคินเอ่ยย้ำชื่อตนเองอีกครา

"เนี่ย ๆ พี่ดาว เรียก พี่คินขาาา" เสียงอ๊อฟเอ่ยแซวพี่สาวกับพี่ชายที่มาสนิทกันได้ไม่นาน

"จะบ้าไงเรียกขาสะขนาดนั้น ฉันไม่ได้เป็นแฟนนายนี่นะ จะมาเรียกหวาน ๆ อี๋ เลี่ยน" ร้อยดาวแสดงอาการจะอาเจียนออกมา

"เว่อร์แหละเรียกพี่มาก่อน จะบอกให้ เร็ว ๆ ร้อยดาว" มาคินยังคงพูดจริงจัง

"พี่คิน พี่คิน พี่คิน พอใจยัง" น้ำเสียงเรียกประชดประชัน

"พอใจมาก ๆ ๆ ครับน้องดาว" มาคินกล่าวด้วยใบหน้าหยอกล้อเธอ

"ก็พี่ผู้จัดเขารีเควสเพลงมาเองเลยนะ เขาบอกว่าฟังที่พี่ร้องวันก่อนเพราะมาก" มาคินที่เรียกแทนตนเองว่าพี่ คนที่พอได้ยินว่าเพลงตัวเองจะถูกเล่นในคอนเสิร์ตก็ดีใจจนออกนอกหน้า

หลังจากพักทานข้าว มาคินและอ๊อฟก็เข้าห้องซ้อมร้องเพลงที่ตนเองจะไปใช้งานใช้เวลาซุ่มซ้อมกันเกือบสามชั่วโมงคิดว่าเพลงที่เลือกไปร้องนั้นมันดีแล้ว ตอนนี้น้ำเสียงเริ่มไม่มี มาคิน อ๊ํอฟ ที่ซ้อมจนเหน็ดเหนื่อยก็เลยแยกย้ายพากันกับบ้าน มาคินเองที่มาถึงบ้านก็มาเจอพ่อและแม่ของตนเองที่กำลังนั่งดูทีวี

" นักร้องอะไรเดินร่อนไปร่อนมาไปวัน ๆ ไม่เห็นมีงานมีอะไรเลย ออกนอกบ้านไปวันวัน ฉันว่าแกมาเรียนให้จบ แล้วมาสอบบรรจุข้าราชการดีกว่าไหมเจ้าคิน" เสียงของพ่อที่ดังขึ้นมา

"พ่อครับผมว่าผมพูดเรื่องนี้มาครั้งนึงแล้วนะครับ"

"เออ แต่มันผ่านมาหลายวันแล้ว ดูแกสิลอยไปลอยมาไหนหละ ออกงานมีเพลงบ้างไหม" พ่อที่เสียงดังขึ้นมาด้วยความโมโห เขาหวังที่จะให้ลูกชายคนโตมีหน้ามีตาแบบตนเอง

"ใจเย็น ๆ ก่อนสิคะคุณ ฟังลูกบ้าง" เสียงผู้เป็นแม่แย้งสามีแทนมาคิน

"แม่ไม่ต้องช่วยผมหรอกครับ วันมะรืนนี้ผมกำลังจะมีงานแรก งานของโตโยต้า แม่กับพ่อจะไปดูผมก็ได้นะครับ"

"โหพี่คิน นี่พี่ออกงานอีเว้นท์แล้วหรอ เจ๋งไปเลยครับพี่ ผมไปดูด้วยได้ไหม" เสียงน้องชายของเขาที่ดูตื่นเต้นดีใจกว่าใครในบ้าน

"แกว่างก็ไปสิ เล่นตอนบ่ายสามโมงถึงสี่โมงกว่า" มาคินบอกเวลาและสถานที่

"งานแรกของลูกหรอมาคิน แม่ดีใจด้วยนะลูก ตั้งใจทำหน้าที่ของตนเองนะลูก"

"ครับแม่ ผมจะตั้งใจ เพราะคนจ้างงานผมเขาตามดูผมจากที่ผมไลฟ์สดครับแม่ "

"มีงานจริง ๆ หรือเปล่า แกแค่หลอกคนในบ้าน" เสียงของพ่ออีกครั้ง

"ถ้าพ่อไม่เชื่อนะ ก็ไปดูให้เห็นกับตาของพ่อเลยครับ ผมเหนื่อยแล้วขอตัวไปพักก่อนนะครับ" มาคินที่ไม่อยากตอบโต้ผู้เป็นพ่อ เลยเลี่ยงที่จะขอตัวเข้าห้องนอนของตนเองไป แต่ยังมีเสียงของแม่และพ่อที่กำลังโต้แย้งกันในเรื่องของตนเอง

ตกดึกมาคินเองก็นอนไม่ค่อยจะหลับ เขาเป็นกังวลงานแรกกลัวจะทำได้ไม่ดี กลัวจะไม่มีใครมาดูเขาเลย เพราะการเป็นนักร้องสิ่งที่คาดหวังการทำงานให้ผ่านไปได้ด้วยดี การมีเอฟซีมาให้กำลังใจหน้างาน เขาเลยลองตั้งโพสต์และการโพสต์ครั้งมีก็มีใครคนหนึ่งที่มองเห็น เธอเลยเลือกแชทกลับมาแทนการไปตอบคอมเม้นต์ของมาคิน เกรงว่าเอฟซีของมาคินจะเข้าใจผิดอีก

"พี่เป็นอะไร ตื่นเต้นหรอ" ร้อยดาวแชทถามเขาทันที

มาคินเองที่เลื่อนฟีตไปหา จนมีเสียงข้อความดังขึ้น แค่พอเขาเห็นชื่อของเธอ ทำไมเขารู้สึกหัวใจเต้นแรง เขาได้กดเข้าไปอ่านในข้อความ โดยมองข้ามข้อความคนอื่น ๆ ไปเลย

" ใช่ พี่กลัวจะทำออกมาได้ไม่ดี" มาคินแชทข้อความตอบกลับ

" ฉันเชื่อว่าพี่ทำได้ พี่เก่งอยู่แล้ว สู้ไหม"

"อือ สู้ ๆ จะสู้เพื่อคนที่อยู่ข้างหลัง เธอทำอะไรทำไมไม่นอน" มาคินถามกลับ

"ก็กำลังจะนอน แต่เห็นพี่โพสต์ก็นึกว่าเป็นอะไร ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว " ร้อยดาวแชทกลับไป

"ดึกแล้วไปนอนได้แล้วร้อยดาว เดี๋ยวพี่ก็จะนอน ถึงเวลาพักผ่อนเราก็ต้องพัก" มาคินบอกอีกฝั่ง แต่ตนเองยังไม่ง่วงสักที

"แล้วพี่ทำไมไม่นอนหละ นอนดึกเสียงเปลี่ยน ร้องเพลงไม่ได้อีกจะแย่เอานะคะ แค่นี้แหละ ฝันดีค่ะ" ร้อยดาวปิดแชทและวางโทรศัพท์ของตนเองลงพร้อมเข้านอน

"ฝันดีนะ" มาคินนั่งยิ้มอยู่กับหน้าจอที่เปิดแชทของเธอ แค่นี้ทำไมรู้สึก อยากล้มตัวลงนอนพร้อม ๆ กับเธอ แค่คำว่าฝันดีของเธอ

ความรู้สึกภายในใจของมาคินที่กำลังก่อตัวขึ้น เขาจะรักเพื่อนสาวของตัวเองอย่างงั้นเหรอ