ตอนที่ 26 จัดการกาฝาก

ดวงยี่หวาหยิบซองกระดาษจากทีมนักสืบมาเปิดดูด้านใน หลังจากรอให้ทรงกลดดำเนินการจนเวลาล่วงเลยไปนานก็ยังไม่ได้เรื่องได้ราว จนเธอและพิมพ์พรรณต้องร่วมมือกันและออกโรงเอง ภาพถ่ายที่ได้มาทำให้รอยยิ้มผุดขึ้นที่ริมฝีปากอย่างพอใจ หลังจากทรงศักดิ์เรียกให้เธอและทรงกลดเข้าพบ เมื่อได้รับข้อมูลจากสองแม่ลูกนั่น เรื่องการหมั้นหมายระหว่างเอวาและอิทธิพลแล้ว

เธอจะต้องวางแผนอย่างรอบคอบ ในการโค่นกาฝากจอมมารยาข้างกายพ่อสามีให้ได้ โดยให้คนของเธอที่ทำงานในบริษัทของทรงศักดิ์ ส่งกิ๊ฟเวาเชอร์ฟรีให้ขวัญชนกล่วงหน้า ของร้านสปาไฮโซในกลุ่มเพื่อนของเธอ แยกหล่อนออกห่างจากทรงศักดิ์ในวันนี้เพื่อให้เธอทำงานได้ง่ายขึ้น

วันนี้คงเป็นนิมิตหมายที่ดีสำหรับเธอที่จะถอนรากถอนโคนกาฝากลงจากต้นไม้ใหญ่  เธอสวมเดรสยาวเข้ารูปสีงาช้างที่ตัดเย็บอย่างประณีต เสริมความออร่าและสง่างาม กลิ่นหอมจากแบรนด์มีระดับลอยคละคลุ้งเมื่อเธอเดินผ่าน และทิ้งร่องรอยของความมีระดับไว้ ทุกท่วงท่าที่ย่างก้าวเต็มไปด้วยความมั่นใจ ก่อนเลขาของทรงศักดิ์จะเคาะประตูห้องประธานและเปิดให้เธอเดินเข้าไปด้านใน

ทรงศักดิ์เงยหน้าขึ้นมองลูกสะใภ้ ก่อนจะหุบแฟ้มในมือลงเอนหลังพิงพนักเก้าอี้หรูด้วยท่าทีทรงอำนาจเหมือนที่เคย

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ” เธอหยุดยืนอยู่หน้าห้อง ยกมือไหว้ชายสูงวัยที่พยักหน้าแทนการรับไหว้

“นั่งสิ” ปรายตาไปที่โซฟา

“ขอบคุณค่ะ”

“ตามทรงกลดให้เข้ามาที่ห้องฉันตอนนี้” กดโฟนบอกเลขา ไม่นานเสียงเคาะประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น ตามด้วยร่างของทรงกลดที่เดินเข้ามาด้านในและนั่งลงที่โซฟาข้างดวงยี่หวา ทรงศักดิ์เดินมานั่งลงฝั่งตรงข้าม

“คิดว่าแกสองคนคงรู้อยู่แล้วว่าฉันจะพูดเรื่องอะไร คงไม่อ้อมค้อมให้เสียเวลานะ”

คำพูดเดิม ๆ ของเขาที่คิดว่าตัวเองเป็นคนคุมเกมอยู่ตลอด มองหน้าสองสามีภรรยาสลับกันด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่แฝงไปด้วยพลังงานลบที่สัมผัสได้

“ฉันเห็นรูปถ่ายพวกนั้นจากขวัญชนกแล้ว”

ถอนหายใจทิ้งบ่งบอกความเหนื่อยล้าจากเรื่องไร้สาระที่ไม่เป็นไปดั่งใจ

“พวกแกเล่นอะไรกัน?”

“คิดว่าแค่จับไอ้ดินมาสวมแหวนหมั้นกับหลานคุณชรินทร์ แล้วถ่ายภาพไว้เพื่อเอามาตบตาฉันอย่างงั้นเหรอ?”

หลานสาวนักธุรกิจแนวหน้าอย่างคุณชรินทร์จะหมั้นหมายทั้งทีมันไม่เรียบง่ายขนาดนั้นหรอกกระมัง ข้อนี้ทรงศักดิ์รู้แก่ใจเป็นอย่างดี

“คุณพ่อครับ” ทรงกลดเอ่ยขึ้นแต่ผู้เป็นพ่อยกมือขึ้นห้ามไว้

“ยังไงก็แล้วแต่ไอ้ดินก็ต้องหมั้นและแต่งงานกับหนูขวัญอยู่ดี ถ้าแกจัดการไม่ได้ฉันจะให้คนมาเตรียมงานเอง”

คำสั่งเด็ดขาดที่คิดว่ามีอำนาจพอ เอนหลังพิงพนักโซฟา ยกขาไขว่ห้างฉายพลังอำนาจเบ็ดเสร็จยิ่งกว่าฮิตเลอร์ออกทางดวงตา เขาที่คิดว่าตนเองถืออำนาจอยู่ในมือจะใช้เมื่อไหร่ก็ย่อมได้

ดวงยี่หวายิ้มน้อย ๆ มองหน้าทรงศักดิ์ด้วยอาการไม่สะทกสะท้านเหมือนคุยเล่นอยู่กับเพื่อนเสียอย่างนั้น

“ยังไงหนูก็ไม่ให้ตาดินหมั้นและแต่งกับขวัญข้าวแน่นอนค่ะ” ส่งยิ้มให้ทรงศักดิ์อย่างอ่อนน้อมแต่แววตาแข็งกร้าวเด็ดเดี่ยว

“เธอกล้าดียังไง?” ชายสูงวัยตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชาปราศจากความฉุนเฉียว เขากำลังประเมินลูกสะใภ้ว่าหล่อนคิดจะทำอะไรถึงแสดงท่าทีออกมาแบบนี้ ทั้งที่ระยะหลังมานี้ไม่แม้แต่จะอยากพูดกับเขาด้วยซ้ำ ถ้าไม่จำเป็น

“หนูไม่ได้แคร์มรดกร้อยล้านพันล้านของคุณพ่อหรอกค่ะ ไม่ว่าคุณพ่อจะให้หรือไม่ให้ตาดิน เพราะครอบครัวของหนูก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร” เธอเว้นวรรคก่อนจะยิ้มน้อย ๆ และพูดต่อ

 “และหนูก็ไม่ได้แคร์ลูกชายคุณพ่อด้วย” ปรายตาไปมองหน้าผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีของตัวเอง

“ยี่หวา”

ทรงกลดปรามภรรยาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย ส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ ทำไมต้องเอาเรื่องภายในออกมาพูดให้คนอื่นรับรู้ด้วย ถึงแม้จะเป็นพ่อของเขาก็เถอะ

“คุณพ่ออาจจะคิดว่าผู้หญิงที่คุณพ่อหาไว้ให้ตาดินเหมาะกับตำแหน่งหลานสะใภ้ของรัตนไพโรจน์ แต่หนูไม่ยอมให้ลูกของหนูตกนรกไปทั้งชีวิตกับคนพวกนี้หรอกค่ะ”

ยื่นซองกระดาษสีน้ำตาลในมือวางลงที่โต๊ะของประธาน

“ถ้าคุณพ่อเห็นสิ่งที่อยู่ข้างในแล้วยังยืนยันคำเดิมหนูก็คงไม่มีอะไรจะอธิบาย”

ทรงศักดิ์มองหน้าดวงยี่หวาแทนคำถาม หยิบซองกระดาษบนโต๊ะมาเปิดดูสิ่งที่อยู่ข้างใน หัวคิ้วของชายชราขมวดย่นเข้าหากัน หรี่ตามองภาพถ่ายในมืออันสั่นเทาของตัวเอง ถอดแว่นสายตาออกวางลงบนโต๊ะอย่างแผ่วเบา นี่มันอะไรกัน เขาเลื่อนดูแต่ละภาพอย่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น

“ขวัญชนกเป็นอดีตเพื่อนสนิทของหนูตั้งแต่อยู่มหาวิทยาลัยแล้ว ข้อนี้คุณพ่อคงทราบดีอยู่แล้ว หนูไม่ทราบว่าเธอบอกอะไรคุณพ่อไปบ้าง แต่ไม่มีใครรู้จักขวัญชนกดีเท่าหนูอีกแล้วค่ะ”

ทรงศักดิ์นิ่งอึ้งไม่มีเสียงตอบโต้ใด ๆ ออกจากปาก ภรรยาที่แสนดีและน่าสงสารของเขาที่อยู่ในชุดนอนสุดเซ็กซี่ กำลังแสดงความรักกับชายแปลกหน้า ทั้งโอบกอด จับ จูบ ลูบคลำ จากภาพถ่ายผ่านกระจกใสในมุมสูงของตึก และอีกหลายอิริยาบถในหลายสถานที่ และต่างเวลา ทั้งร้านอาหาร รีสอร์ต หรือแม้กระทั่งในทางเดินของโรงแรม ที่สื่อให้เห็นว่าเธอและชายแปลกหน้าคนนั้น...เป็นคนรักกัน

“ครอบครัวหนูพังก็เพราะเธอ” ดวงยี่หวาเชือดนิ่ม ๆ ต่อ อย่างสะใจในมาดนิ่งขรึม

“หนูจะไม่ยอมให้ลูกสาวของเธอมาทำลายชีวิตลูกชายหนูหรอกค่ะ”

ทรงศักดิ์เอื้อมมือที่ไร้เรี่ยวแรงหยิบภาพถ่ายอีกชุดมาเปิดดู สาวสวยว่าที่หลานสะใภ้ที่เขาวาดไว้ ควงแขนเข้าออกโรงแรมกับผู้ชายไฮโซเป็นว่าเล่น ภาพการพลอดรักในผับ บาร์ หรือแม้แต่ในรถ และอีกมากมาย

“และที่ตาดินโดนทำร้ายร่างกายครั้งก่อนตำรวจรู้ตัวแล้วว่าคนร้ายเป็นใคร ก็คือคู่ควงของยัยขวัญที่อยู่ในภาพถ่ายนั่นแหละค่ะ ทำร้ายตาดินยังไม่พอ ยังคิดทำไม่ดีไม่ร้ายกับหนูเอวาอีก ดีว่าตำรวจเข้าไปช่วยไว้ทัน”

“นี่เหรอคะคนดีของคุณพ่อ?”

ไม่ใช่แค่ทรงศักดิ์ที่อึ้ง ทรงกลดก็อึ้งไม่แพ้กัน

“ขวัญชนกเกี่ยวด้วยไหม?” คำถามจากทรงกลดที่สงสัยแผนครั้งนี้หล่อนอาจอยู่เบื้องหลัง

“ทำไม?”

“ห่วงเหรอ?” ดวงยี่หวาแกล้งแขวะสามีต่อหน้าทรงศักดิ์

“เปล่า....” ทรงกลดลากเสียงยาวหัวคิ้วผูกปม

“คุณพ่ออาจจะไม่ซีเรียสที่ต้องใช้ผู้หญิงร่วมกันกับลูกชาย”

“ยี่หวา” ทรงกลดดุเสียงเข้ม แต่ไม่ทำให้คนถูกดุสลดเลยแม้แต่น้อย และยังคงพูดต่อไปอย่างใจเย็น

“แต่หนูรับไม่ได้ค่ะที่ต้องใช้สามีร่วมกับผู้หญิงคนนี้” เธอรู้ว่าคำพูดเหล่านี้มันค่อนข้างรุนแรงและไม่เหมาะสม แต่เงื้อดาบแล้วก็ต้องฟัน

“ผมบอกคุณกี่ครั้งแล้วว่าผมกับเธอไม่มีอะไรกัน” ทรงกลดตะคอกอย่างเดือดดาลต่อหน้าผู้เป็นพ่อกับเรื่องเดิม ๆ ที่ไม่จบไม่สิ้นในหัวสมองของภรรยา

“ใครเชื่อคุณล่ะ?” ดวงยี่หวาสวนกลับทันควัน และหันหน้ามาคุยต่อกับทรงศักดิ์ ที่ยังนั่งมองภาพถ่ายในมือเหมือนเครื่องจักรที่ถูกปิดสวิสซ์

“จริง ๆ หนูไม่อยากทำแบบนี้หรอกค่ะ เพราะมันเป็นเรื่องส่วนตัวของคุณพ่อ”

“แต่คุณพ่อบีบหนูเอง ถึงดินจะเป็นหลานคุณพ่อแต่เขาก็คือลูกหนู”

นักธุรกิจสูงวัยที่เต็มไปด้วยความทระนง หนักแน่นมั่นใจ ตอนนี้มือสั่นเทาไร้เรี่ยวแรง เรื่องราวมากมายในแวดวงธุรกิจที่ไม่ชอบมาพากล เขาใช้เวลาไม่นานก็ได้ความกระจ่างแล้ว แต่ทำไมเรื่องพวกนี้ถึงเกิดขึ้นกับเขาได้

เขาปล่อยผ่านไปและเลือกที่จะเชื่อใจผู้หญิงที่เขารักต่างหาก รูปถ่ายมากมายที่วางอยู่บนโต๊ะเลือนราง พอ ๆ กับดวงตาที่พร่ามัวของเขา ที่กำลังทอดมองไปในอากาศอย่างไม่มีจุดหมาย และปล่อยให้ความเงียบเกาะกินหัวใจอันเหี่ยวแห้งอยู่อย่างนั้น นายกว่าที่เขาจะเอ่ยขึ้น

“พอได้แล้ว” ทรงศักดิ์เอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา แต่ลมหายใจเริ่มแรงขึ้น

“ถ้าคุณพ่อไม่เลิกกดดันตาดิน รูปถ่ายพวกนี้จะถูกส่งให้นักข่าวหลังจากหนูเดินออกจากห้องนี้ไป”

เป็นคำขู่ที่ไม่ได้เข้าในโสตประสาทของทรงศักดิ์เลยแม้แต่น้อย เพราะหัวใจที่แห้งเหี่ยวของเขาตอนนี้เหมือนเศษแก้วที่แตกสลายไม่สามารถประสานกันได้เหมือนเดิมอีกต่อไป

“ออกไป” ชายชราตะคอกเสียงดัง

ดวงยี่หวาลุกจากที่นั่งยกยิ้มมุมปากอย่างละมุน ดวงตาไหวระริกเหมือนเด็กสิบห้าที่ได้ของขวัญถูกใจ ก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ทรงศักดิ์

“หนูกลับนะคะ”

หันหลังเดินออกจากห้องไปด้วยท่วงท่าที่เหมือนเดินอยู่บนแคชวอร์กของเหล่าเซเลปทั้งหลาย กดโทรหาเพื่อนรักพิมพ์พรรณเพื่อนัดดื่มฉลองพร้อมกับเสียงหัวเราะแข่งกันของสองเพื่อนรัก ต่างกับบรรยากาศในห้องที่เพิ่งเดินออกมา ทรงกลดพยุงร่างอันไร้เรี่ยวแรงของผู้เป็นพ่อไปยังมุมพักผ่อนด้านใน กดสายหาเลขาท่านประธาน

“ตามหมอด่วน ท่านประธานไม่สบาย”