ตอนที่ 31 บรรยากาศมันเป็นยังไง (ต่อ)

หลังจากจิวากรขึ้นไปส่งสองสาวที่ห้องเรียบร้อย จิวารีก็ขอตัวไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า

“พี่วางกุญแจรถไว้ตรงนี้นะ” ชายหนุ่มหันไปบอกเอวา

“ขาเป็นไงบ้างรีบทายาสิ”

“ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ” เธอโกหกไม่เนียนเพราะยังเดินกะเผลกอยู่ และนั่งลงที่โซฟา

“ยาอยู่ตรงไหน เดี๋ยวพี่หยิบให้?”

“อยู่ในลิ้นชักตรงนั้นค่ะ” เธอชี้ไปที่โต๊ะมุมห้อง จิวากรเดินไปหยิบยามาและนั่งลงกับพื้นเตรียมทาข้อเท้าให้เธอ

“ไม่เป็นไรค่ะพี่แจ็ควาทาเองได้” ขยับเท้าหลบมือเขา

“อยู่เฉย ๆ”

สั่งหญิงสาวและเงยหน้าขึ้นมองเธอ จับข้อเท้าเธอและดึงออกมาด้านหน้า เปิดหลอดยาและทาลงเบา ๆ พร้อมกับนวดคลึงไปมาให้ตัวยาซึมเข้าไปด้านใน

เอวาก้มมองใบหน้าเข้มที่กำลังนวดข้อเท้าให้อย่างตั้งใจ เขาในมุมอ่อนโยนแบบนี้ก็ดูอบอุ่นน่ารัก เผลออมยิ้มน้อย ๆ เห็นเพียงสันจมูกและหัวคิ้วที่เด่นชัด มองเลยมาที่ซอกหู สันกราม ลำคอแข็งแรง บ่ากว้าง และแผ่นหลังที่เธอเพิ่งซบมาตลอดทางก่อนขึ้นรถ กลิ่นน้ำหอมจากกายของเขายังติดปลายจมูกอยู่เลย รับรู้ได้ถึงความรู้สึกแปลก ๆ ที่ผุดขึ้นมาในใจ เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อนเลย

ให้ตายเถอะ นี่ฉันชอบพี่แจ็คเหมือนที่ไอ้จิ๋วบอกจริง ๆ เหรอ?

ชักเท้ากลับทันที คนที่ทายาให้อยู่เงยหน้าขึ้นมอง

“เจ็บเหรอ?”

“เอ่อ...เปล่าค่ะ ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”

“พี่แจ็คกลับไปพักผ่อนเถอะค่ะเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ขับรถวากลับได้เลยค่ะ เผื่อฝนตกอีกเดี๋ยวหาแท็กซี่ลำบาก”

“ไม่เป็นไรหรอก” จิวากรยังนั่งอยู่ที่เดิม

“เอาไปเถอะค่ะ พี่ลำบากเพราะวาแท้ ๆ ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ พรุ่งนี้วันหยุดไม่มีเรียนวาไม่ได้ไปไหน”

พลันเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือของจิวากรก็ดังขึ้น เอวาตาไวยิ่งกว่าเหยี่ยว

“น้ำผึ้ง” คือชื่อที่โชว์อยู่หน้าจอ ทำให้อารมณ์ที่กำลังเย็นดีดตัวขึ้นอีกครั้ง

“มีคนโทรตามแล้วพี่แจ็ครีบกลับเถอะ”

“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง” หน้างอขึ้นมาทันที มองค้อนหนึ่งทีก่อนจะเมินออกไปนอกหน้าต่าง

จิวากรขมวดคิ้ว ไบโพล่าชัด ๆ

“งั้นพี่ไปก่อนนะ”

“ค่ะ”

หลังจากเอวากินยาแก้ปวดเข้าไปพอหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย ส่วนจิวารีนั่งมองหน้าต่างทะลุความมืดออกไปด้านนอก คำถามหลายอย่างผุดขึ้นมาในหัวให้คิด ตามความตั้งใจครั้งเดิมของตัวเองคือจะเข้าไปดูและเรียนรู้งานที่ร้านอาหารของดวงยี่หวา หลังจากที่เธอให้พี่พนักงานที่ร้านติดต่อมาว่าพร้อมเมื่อไหร่ก็เข้ามาได้เลย และจะย้ายไปอยู่ที่คอนโดเพื่อสะดวกในการเดินทางคงไม่มีอะไรให้กังวลเพราะเป็นสวัสดิการของร้าน

แต่ห้องที่ว่านั้นติดกับห้องอิทธิพล

และภาพเหตุการณ์ในวันนี้ทำให้หญิงสาวเก็บกลับมาทบทวนใหม่อีกครั้ง

อิทธิพลกับสาวสวยดาวชมรมคนนั้นคงมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน และการกระทำของเขาที่มีต่อเธอในวันนี้มันเปลี่ยนไป เฉยชา หมางเมิน เขาคงอยากเว้นระยะห่างเพราะเจอคนที่ใช่ หากวันหนึ่งเขาและน้ำฝนพัฒนาความสัมพันธ์ไปเป็นคู่รักที่พร้อมจะลงเอย และหากเขามาใช้ชีวิตคู่ร่วมกันอยู่ข้าง ๆ เธอที่มีสถานะแค่เพื่อนที่เคยสนิทเท่านั้น เธอจะปั้นหน้าเวลาเจอเขาทุกครั้งได้อย่างไร

“เฮ้อ” เสียงถอนหายใจในความมืด

ก่อนจะมีคำตอบให้ตัวเอง คือย้ายไปอยู่บ้านใหม่กับผู้เป็นพี่น่าจะดีที่สุด ส่วนเรื่องงานนั้นสำคัญกับเธอมาก ค่อยเข้าไปดูอีกทีหลังจากอะไรเข้าที่เข้าทาง อย่างน้อยก็คงไม่ได้เจอกันทุกวันเพราะดวงยี่หวาก็บอกแล้วว่าชายหนุ่มไม่ค่อยเข้าไปที่ร้านอยู่แล้ว

 เสียงข้อความเข้าที่โทรศัพท์มือถือ รีบคว้ามาเปิดอ่านแต่ไม่ใช่ข้อความจากคนที่เธอรอคอย แต่เป็นภูผาต่างหาก จิวารีวางโทรศัพท์ลงอย่างใจลอย

“เขาก็ต้องคุยกับคนที่เขาอยากคุยสิ”

พูดคนเดียวเบา ๆ อารมณ์นอยด์ผุดขึ้นมาจนรู้สึกได้พร้อมกับโกรธตัวเองที่คิดเองเออเองมาตลอด จิวารีคนแข็งแกร่งตอนนี้ไปไหนนะ ถอนหายใจออกยืดยาวก่อนจะลุกจากเก้าอี้ขึ้นไปนอนเอนหลังที่โซฟา เพราะข่มตาให้หลับลงคงยากในคืนนี้ เดี๋ยวจะคอยพลิกตัวไปมาทำให้เอวาพลอยตื่นตามไปอีกคน ปิดไฟในห้องและนอนมองความมืดอยู่อย่างนั้น

อิทธิพลเอนกายนอนหงายอยู่บนเตียงนุ่ม สองมือประสานกันรองอยู่บนท้ายทอย ดวงตาจ้องมองที่อากาศอย่างไม่มีจุดหมาย คิดถึงเหตุการณ์ในวันนี้ที่เกิดขึ้น ใบหน้าของหญิงสาวที่ลอยมากวนใจเขาตลอดและยิ้มได้ทุกครั้งที่นึกถึง แต่วันนี้กลับเฉยชา หมางเมิน คำพูดห้วน ๆ ท่าทีห่างเหิน ที่เธอแสดงออกมามันคืออะไรกัน เพราะไอ้หน้าหล่อนั่นสินะ หรือเขาทำอะไรให้เธอโกรธ ก็เปล่า แล้วมันเกิดอะไรขึ้น หยิบโทรศัพท์จะพิมพ์ข้อความหา แต่สายตาเย็นชาจากเธอทำให้ตัดใจวางลง นอนคิดวกวนอยู่ทั้งคืนจนผล็อยหลับไป

“ไปกันเถอะพี่แจ็ค”

สองพี่น้องหันหลังกลับไปมองบ้านเช่าที่เคยอยู่ด้วยความรู้สึกหลากหลาย หลังจากตะวันและธีธัชมาช่วยขนของขึ้นรถเตรียมย้ายออกในวันนี้ ใช้เวลาไม่นานเพราะมีเพียงของใช้ส่วนตัวของสองพี่น้องและของใช้ในครัวเล็กน้อยเท่านั้น แต่กว่าจะขนของเข้าบ้านใหม่และจัดการให้เข้าที่เข้าทางก็เกือบเย็น แล้วหนุ่ม ๆ ก็ตั้งวงต่อกันอีกจนดึกดื่น

“หลังสอบฉันว่าจะเข้าไปดูงานที่ร้านอาหารของแม่ไอ้ดินนะพี่แจ็ค” สองพี่น้องนั่งคุยกันตามลำพังหลังจากสองหนุ่มกลับไปแล้ว

“นี่แกยังไม่เลิกคิดเรื่องทำงานอีกเหรอ?”

“ใกล้จะจบแล้วจิ๋วก็มีเรื่องให้ใช้เงินเยอะไม่อยากขอพ่อเพิ่มนี่นา” ทำตาละห้อย

“ตอนนี้ก็พักผ่อนเตรียมสอบไปก่อน เงินที่พ่อส่งให้ก็ยังพอมีอยู่ฉันขี้เกียจจะเป็นห่วงแก เข้าใจป่ะ?” มองหน้าผู้เป็นน้องอย่างเหนื่อยใจ

“เข้าใจน่า” จิวารีหน้ามุ่ย

“ว่าแต่ยัยหน้าใสวันนี้ที่ตามพี่เป็นเงาน่ะไม่เห็นแนะนำให้รู้จักเลย” หญิงสาวเปลี่ยนเรื่องคุย

“อ๋อ น้ำผึ้งนะเหรอ”

“แฟน?” จ้องหน้าและรอคำตอบจากพี่

“ใครบอก?”

“เอวาบอก” จิวากรขมวดคิ้ว

“แล้วเอวารู้ได้ไงว่าน้ำผึ้งเป็นแฟนฉัน?”

“เอ๊า...ไม่ใช่แฟนแล้วเดินควงแขนกันฉ่ำขนาดนั้น เห็นเอวาบอกเกาะแขนไม่ปล่อยเลยเหมือนถ่ายเอ็มวีคู่รัก”

“เพื่อนแกนี่จะรู้เรื่องฉันมากไปแล้วป่ะ อย่าบอกนะว่าชอบฉัน?” มีคนหลงตัวเองแล้วหนึ่ง

“ฮึ...เอวานะเหรอชอบพี่ เค้ามีหนุ่ม ๆ ไฮโซตามจีบตั้งเยอะแยะ ทั้งหล่อทั้งรวย เค้าจะมาสนพี่ทำไม หล่อก็ไม่หล่อ รวยก็ว่าไปอย่าง”

“ถ้าเอวามันชอบพี่มันก็ต้องหึงต้องหวงบ้างสิ หรือไม่ต้องมีงอนบ้างแหละเวลาที่พี่อยู่กับผู้หญิงคนอื่น แล้วก็ยัยน้ำผึ้งนั่นด้วย” แอบมองหน้าพี่ชายหลังพูดจบ

“หึง...งอน?” จิวากรทวนคำพูดผู้เป็นน้องในใจ

“แล้ว...เวลาผู้หญิงหึงกับงอน...มันเป็นยังไงเหรอ?”

“โถ่...แล้วก็บอกเป็นเสือผู้หญิง” เบะปากมองบนเยาะเย้ย ก่อนจะขยายความให้

“ก็แบบ...งอนไม่มีเหตุผล”

“โกรธไม่มีเหตุผล”

“เวลาเขาอยู่กับผู้หญิงคนอื่นทำอะไรก็ขวางหูขวางตาไปหมด”

“หงุดหงิดเวลาผู้หญิงอื่นเข้าใกล้”

“นอยด์เมื่อถูกมองข้าม”

“อะไรประมาณนี้แหละ” ที่พูดมาทั้งหมดนี่มันตัวเองชัด ๆ

“อย่าบอกเหอะว่าพี่ชอบเอวาเข้าให้แล้ว” จ้องหน้าจับผิดคนที่กำลังฟังเธอพูดและคิดตามอยู่อย่างตั้งใจ จิวากรรีบดึงสติคืนมาทันทีเมื่อถูกจับผิด

“จะบ้าเหรอ เพื่อนแกไม่ใช่สเป็กฉัน” ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบเฉมองไปทางอื่น

“ถ้าชอบก็รีบจีบนะจะบอกให้...เดี๋ยวหมาคาบไปแดกก่อนไม่รู้ด้วยนะ”

จิวารีพูดขึ้นลอย ๆ

“แต่บอกไว้ก่อนเลยนะถ้าเล่น ๆ อย่ามายุ่งกับเอวาเพราะเอวารักใครรักจริง ฉันไม่อยากเห็นเพื่อนเสียใจ” สองพี่น้องมองหน้ากันหยั่งเชิง

“ตกลงชอบป่ะเนี่ย?” จิวารีถามซ้ำจี้ใจผู้เป็นพี่

“ไปอาบน้ำเข้านอนได้แล้ว พูดมาก”

ยกมือปัดไล่หญิงสาวเหมือนรำคาญเสียเต็มประดา จิวารีลุกขึ้นบิดขี้เกียจและผละเดินไป ไม่วายหันมาทำหน้าล้อเลียน จิวากรส่งสายตาดุตามหลังหญิงสาว

พลันภาพใบหน้าของคุณหนูเอวาก็ลอยอยู่ตรงหน้า ใบหน้าสดใสที่ฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาว พร้อมรอยบุ๋มที่ข้างริมฝีปาก เธอน่ารักจริงอันนนี้ปฏิเสธไม่ได้ อัธยาศัยดี เฟรนด์ลี่ ใส ๆ แม้จะซื่อบื้อบ้างในบางครั้ง เอาจริง ๆ เขาก็ไม่เคยสังเกตปฏิกิริยาของเธอเลยสักครั้งเวลาอยู่ด้วยกัน ถึงตัวเขาเองจะไม่รวย แต่ก็รูปหล่อเจ้าเสน่ห์ขนาดนี้มันก็ต้องหวั่นไหวไหมล่ะ แต่เหตุการณ์ในวันนี้มันแปลก ๆ หรือเอวาจะมีใจให้เขาจริง ๆ

“แบดบอยอย่างไอ้แจ็คไม่ชอบคาดเดาอยู่แล้ว” ยกแก้วกระดกพรวดเข้าปากเอนหลังนอนแผ่หลาอยู่ที่พื้นพร้อมรอยยิ้มกรุ้มกริ่มที่ฉาบอยู่ใบหน้าเข้ม

เสียงไลน์กลุ่มเด้งขึ้นรัว ๆ มาจากตะวันที่ส่งภาพเก็บตกจากงานแข่งขันกีฬามหาวิทยาลัยเข้ามา ซึ่งมีแต่รูปสาวสวยน่ารักมากมายพร้อมกับรูปธีธัชเที่ยวจีบสาวแต่โดนเท

ตะวัน : “วันนี้ยุ่งทั้งวันเลยเพิ่งได้ส่ง ดีใจกับผู้ชนะด้วยนะครับ”

พร้อมกับส่งรูปการแข่งขันวิ่งผลัดที่ทีมจิวารีคว้าชัยชนะมาได้อย่างสวยงามเข้ามา ตามด้วยรูปที่เอวากระโดดกอดกับจิวากรหมุนเหมือนเจ้าบ่าวขอเจ้าสาวแต่งงานสำเร็จ

ธีธัช : “ถ้าจะทำขนาดนี้ มึงเป็นแฟนกันไปเถอะ”

ตะวัน : ส่งสติกเกอร์เลิฟและหัวใจ

ตะวัน : “น่าจะไม่นะครับ”

ส่งรูปจิวากรกับน้ำผึ้งที่กำลังสวีทท่ามกลางผู้คนมากมาย และส่งรูปเอวาที่อยู่ซุ้มขนมไทยกับกีตาร์ตามมาจี้

ตะวัน : “มีโสดแค่ผมสินะ”

ส่งรูปธีธัชจีบสาว

รูปจิวากรคู่กับน้ำผึ้ง รูปเอวาคู่กับกีตาร์ รูปอิทธิพลคู่กับน้ำฝน รูปจิวารีคู่กับภูผา และตามด้วยสติ๊กเกอร์คู่รัก ข้อความถูกเปิดอ่านทุกคนแล้วแต่ไม่มีใครตอบ จิวารีกดออกจากกลุ่มทันที ตามด้วยเอวา

ตะวัน : “อุ้ย” และตามด้วยสติ๊กเกอร์ตกใจ

ธีธัช : เขารำคาญมึงแล้วไอ้ตี๋