LOGINShare
บทที่ 13 เอาคืน
Last Updated:
2025-10-18 18:09:06หลายวันต่อมา..
"อยากกลับจีนจัง" เจ้าของใบหน้าหวานที่ยืนทอดสายตามองท้องฟ้าริมระเบียงของคอนโดพึมพำในลำคอเบา ๆ ด้วยความรู้สึกเซ็ง ๆ เธอคิดว่าการมาอิตาลีในครั้งนี้จะทำให้ตัวเองมีอิสระมากขึ้นสามารถทำอะไรได้ตามใจตัวเองไม่ต้องมีพ่อแม่คอยบ่น แต่เธอคิดผิดถนัดเหมือนหนีเสือปะจระเข้เสียมากกว่า การมาอิตาลีในครั้งนี้ช่างไม่มีความสุขเอาเสียเลยมาเฟียหนุ่มเข้มงวดกับเธอมาก มากกว่าผู้เป็นพ่อของเธอเป็นไหน ๆ ไม่เคยจะทำดีหรือพูดจาดีกับเธอเลยสักครั้ง พอเธอจะทำอะไรเขาก็ขัดขว้างตลอดยิ่งคิดก็ยิ่งคับแค้นใจ ตั้งแต่เขาพูดจาดูถูกเธอวันนั้นสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองก็ตึงเครียดกว่าเดิมต่างคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองไปจะพูดคุยก็ต่อเมื่อมีเรื่องจำเป็นเท่านั้น ครืด! ครืด! โทรศัพท์เครื่องหรูแผดเสียงดังขึ้นดึงให้หญิงสาวหลุดออกจากห้วงความคิด ก่อนหมุนตัวเดินเข้าไปหยิบโทรศัพท์บนโซฟามาดูเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์เพื่อนสนิทจึงกดรับสาย "ว่าไงหลันหลัน" (ฉันอยู่อิตาลี แล้วแกอยู่อิตาลีหรือเปล่า) "ใช่ฉันอยู่อิตาลี แกมาหาแฟนเหรอ" (ใช่จ้ะ) "ดีเลยฉันกำลังเซ็ง ๆ อยู่พอดี เราไปหาอะไรสนุก ๆ ทำกันไหม" (ได้สิแล้วแกคิดหรือยังว่าจะทำอะไร) "แกเคยบอกฉันว่าแฟนแกเป็นเจ้าของสนามแข่งที่นี่ แกพาฉันไปหน่อยสิ ฉันมันมืออยากจับคันเร่งจะแย่อยู่แล้ว" (จัดไปค่ะเพื่อนรัก) "แกมารับฉันที่คอนโดได้ไหมฉันไม่มีรถ เดี๋ยวส่งโลเคชั่นไปให้" (โอเค ๆ เจอกัน) "แตงกิ้วค่ะเพื่อนรัก แล้วเจอกัน" เธอเอ่ยอย่างกระดี้กระด้าก่อนกดวางสายแล้วส่งโลเคชั่นให้เพื่อนสาวทันที จากนั้นก็พาตัวเองไปอาบน้ำแต่งตัวรอเพื่อนสาวมารับ ครืด! ครืด! ผ่านไปเกือบหนึ่งชั่วโมงโทรศัพท์เครื่องหรูก็แผดเสียงดังขึ้นอีกครั้งหงส์ฟ้าในชุดเสื้อยืดกางเกงยีนส์เอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มากดรับสายอย่างอารมณ์ดี "แกมาแล้วเหรอ" (ใช่ฉันอยู่หน้าคอนโดแกแล้ว) "โอเคเดี๋ยวฉันลงไป" สิ้นเสียงพูดนิ้วเรียวก็กดวางสายทันทีจากนั้นก็ลุกเดินไปคว้าเจ็กแก็ตหนังสีดำมาสวมทับ "กระเป๋าเงินอยู่ไหนเนี่ย" คิ้วสวยพลันผูกกันเป็นปมเมื่อเดินมาล้วงกระเป๋าเงินใบเล็กในกระเป๋าสะพายข้างปรากฏว่าไม่มี เธอถอนหายใจออกมาอย่างเซ็ง ๆ พลางพยายามคิดว่าเอากระเป๋าเงินไปไว้ที่ไหน "บ้าเอ๋ย! ลืมได้ไง" มือเรียวยกขึ้นมะเหงกศีรษะเบา ๆ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองเก็บกระเป๋าเงินไว้ในลิ้นชักที่โต๊ะทำงานในบริษัท เธอคงต้องแวบไปเอาเพราะมีทั้งเงินสด บัตรเครดิตและบัตรประชาชนของจำเป็นทั้งนั้น คิดได้ดังนั้นจึงเดินไปสวมรองเท้าผ้าใบแล้วเดินลงไปหาเพื่อนสาวหน้าคอนโด "คิดถึงจังเลย" ทันทีที่เดินมาถึงเธอก็วิ่งเข้าไปสวมกอดเพื่อนสาวจนกลมทั้งคิดถึงและดีใจที่ได้เจอกัน "ฮ่าฮ่า ฉันก็คิดถึงแก" หลันหลันหัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ดี ก่อนรีบดันตัวเพื่อนสาวออกบอกข่าวดีที่ได้รับรู้มาจากแฟนหนุ่ม "วันนี้ที่สนามแข่งมีงานแข่งรถ แต่ขาดนักแข่งหนึ่งคนแฟนฉันบอกว่าหากแกมั่นใจในฝีมือตัวเอง และอยากลงแข่งเขาจะช่วยให้แกได้ลงแข่ง" "จริงเหรอ ฉันจะลงแข่งรีบโทรบอกแฟนแกเลยคันไม้คันมือจะแย่อยู่แล้ว" หงส์ฟ้าเอ่ยด้วยท่าทางตื่นเต้น "จัดไปค่ะ" สิ้นเสียงพูดหลันหลันก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาแฟนหนุ่มคุยกันประมาณสองสามนาทีก็กดวางสายแล้วหันมาบอกเพื่อนสาว "เรียบร้อยแล้ว การแข่งจะเริ่มตอนบ่ายโมงตรง" "ยังเหลือเวลาอีกสองชั่วโมง งั้นแกช่วยพาฉันแวบไปเอากระเป๋าเงินที่บริษัทหน่อยสิ ฉันลืมไว้เมื่อวาน" หญิงสาวก้มมองนาฬิกาบนข้อมือเมื่อเห็นว่ายังมีเวลาเธอจึงออกปากชวนเพื่อนสาวไปเอากระเป๋าเงินที่บริษัท "บริษัทอะไรอะ" "บีเวอร์ เมดิคอล" "โอเค" หลังจากคุยกันเสร็จสองสาวก็พากันขึ้นรถมุ่งตรงสู่บริษัทบีเวอร์ เมดิคอลใช้เวลาเพียงยี่สิบนาทีก็มาถึง "รอแป๊บนะ" หงส์ฟ้าเอ่ยกับเพื่อนสาวแล้วเปิดประตูลงจากรถเดินกึ่งวิ่งเข้าไปภายในบริษัท "อืม..อ๊า ๆ" เท้าเล็กหยุดชะงักอัตโนมัติเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างดังแว่วเข้าหู คิ้วสวยขมวดยุ่งเหยิงด้วยความสงสัยวันนี้เป็นวันหยุดไม่น่าจะมีพนักงานมาทำงานแต่เสียงนั้นมาจากใครกัน เธอพยายามจับต้นตอของเสียงจนแน่ใจว่าดังมาจากห้องทำงานของมาเฟียหนุ่มจึงค่อย ๆ เดินย่องไปหาต้นเสียง ทว่ายิ่งเข้าใกล้เรื่อย ๆ ก็ยิ่งได้ยิ่งเสียงชัดเจนขึ้น เธอแทบอย่างจะเอามืออุดหูกับเสียงทุเรศ ๆ นั่น เธอไม่ใช่เด็กจะไม่รู้ว่าเสียงนี่คือเสียงครวญครางของคนที่กำลังมีอะไรกัน และไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครกล้าทำเรื่องน่าอายแบบนี้ในบริษัทได้นอกเสียจากผู้บริหาร "หึ! เสร็จฉันละอีพี่เซริว" เสียงเค้นหัวเราะดังกระหึ่มในลำคอเล็กอย่างเยือกเย็น รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นประดับมุมปากอวบอิ่มเมื่อคิดวิธีเอาคืนมาเฟียหนุ่มได้ มือเรียวล้วงไปหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงออกมาเปิดกล้องวิดีโอ ก่อนใช้มืออีกข้างค่อย ๆ แง้มประตูออกอย่างระมัดระวังไม่ให้คนด้านในรู้ตัวแล้วสอดส่องสายตามองเข้าไป ภาพผู้หญิงนั่งขย่มอยู่บนตัวมาเฟียหนุ่มที่นั่งเอนหลังพิงเก้าอี้ทำงานทำให้ขนกายของเธอถึงกับลุกซู่ด้วยความขยะแขยงหากพวกเขาไปเอากันที่อื่นเธอก็คงไม่รู้สึกอะไรเพราะมันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ แต่นี่สามัญสำนึกไม่มีเลยหรือยังไงกันถึงได้กล้าทำเรื่องแบบนี้ในบริษัทแถมยังเป็นห้องที่เธอทำงานอีก "ว่าฉันไม่ควรเป็นเจ้าคนนายคน แล้วที่ตัวเองทำมันทุเรศยิ่งกว่าฉันแอบหลับในเวลาทำงานด้วยซ้ำ" เธอกัดฟันพูดด้วยความโกรธเคืองยังจำคำพูดดูถูกในวันนั้นของเขาได้ดี อยากจะรู้เหมือนกันว่าเขาจะทำหน้ายังไงหากรู้ว่าเธอรู้เรื่องคาว ๆ ของเขา "ทุเรศที่สุด" เสียงหวานสบถออกมาเบา ๆ ก่อนยกโทรศัพท์ขึ้นบันทึกวีดีโอภาพด้านในเป็นเวลานานเกือบห้านาที แล้วเก็บโทรศัพท์ใส่ในกระเป๋าเหมือนเดิมจากนั้นก็ผลักประตูเข้าไปด้วยความเร็วโดยไม่ให้คนด้านในได้ตั้งตัว
Latest chapter
มาเฟียกำราบรัก The end
วันเวลาหมุนเวียนดำเนินมาจนถึงวันที่มาเฟียหนุ่มกับหงส์ฟ้าแต่งงานกัน ตอนเช้าเป็นพิธีหมั้น พิธีแต่งงานแบบจีน และจัดงานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสตอนเย็นที่โรงแรมงานเลี้ยงเลี้ยงฉลองมงคลสมรสของทั้งสองถูกจัดขึ้นอย่างใหญ่โตที่โรงแรมชื่อดังใจกลางเมืองฮ่องกงสมกับฐานะของสองตระกูลมาเฟียผู้ยิ่งใหญ่ ภายในงานถูกตกแต่งอย่างหรูหราด้วยฝีมือของออแกไนซ์เซอร์และเวดดิ้งแพลนเนอร์ชื่อดังระดับประเทศซึ่งทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีจนงานเลี้ยงฉลองเสร็จสิ้นลง"อ่อยย!..เมื่อยขาจัง" หงส์ฟ้าในชุดแต่งงานสีขาวแบรนด์ดังสั่งตัดเย็บพิเศษราคาครึ่งล้านล้มตัวลงนอนแผ่หลาบนเตียงร้องโอดครวญออกมาเบา ๆ หลังจากพ่อแม่ออกไปแล้วในห้องเหลือแค่เธอกับสามีป้ายแดง"หึ" มาเฟียหนุ่มที่กำลังถอดเสื้อสูทออกหลุดยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดู ก่อนฟาดสูทไว้บนพนักเก้าอี้แล้วเดินไปนั่งลงบนเตียงยกขาเรียวขึ้นมาวางบนตักถลกกระโปรงชุดแต่งงานขึ้นไปกองบนขาอ่อนใช้มือบีบนวดไปตามเรียวขาสวยเบา ๆ เพื่อให้เมียสาวรู้สึกดีขึ้น"ขอบคุณค่ะ" ใบหน้าหวานผงกขึ้นขอบคุณผู้เป็นสามีด้วยรอยยิ้มหวาน ก่อนวางศีรษะราบกับเตียงเหมือนเดิมแล้วค่อย ๆ หลับตาลงด้วยความรู้สึกผ่อนคลาย ฝีมือนวดของสามีเธอ
มาเฟียกำราบรัก บทที่ 59 รักคนไม่ผิด
หลายวันต่อมา.."สวัสดีครับป๊าม๊า" มาเฟียหนุ่มกล่าวทักทายว่าที่พ่อตาแม่ยายที่นั่งอยู่ในห้องโถงอย่างนบน้อมพร้อมหย่อนสะโพกนั่งบนโซฟาฝั่งตรงข้ามทั้งสอง สรรพนามที่เขาเรียกพ่อแม่ของหญิงสาวเปลี่ยนไปเพราะทั้งสองสั่งให้เขาเรียกเหมือนบุตรสาวโดยให้เหตุผลว่าอีกไม่นานเขาก็จะเข้ามาเป็นลูกเขยของตระกูลหวงเฟยหงแล้ว"จ้ะ" พีชยิ้มรับ ส่วนหวงเฟยหงเพียงพยักหน้ารับน้อย ๆ ก่อนจะพูดขึ้น "ม๊าไปดูฤกษ์แต่งงานกับซินแสมาแล้วนะเร็วสุดคือเดือนหน้า""โอเคครับผมจะได้โทรบอกป๊ากับม๊า" มาเฟียหนุ่มพยักหน้ารับระบายยิ้มออกมาอย่างมีความสุขวันที่เขารอคอยใกล้จะเป็นจริงแล้ว"แล้ววันนี้จะมารับน้องไปไหนล่ะ" หวงเฟยหงพยักหน้ารับพร้อมถามต่อ"ปะ..""ไปช้อบปิ้งค่ะ" ไม่ทันที่มาเฟียหนุ่มจะได้ตอบอะไรเสียงของหงส์ฟ้าที่เพิ่งเดินลงมาจากชั้นสองก็ดังแทรกขึ้น มาเฟียหนุ่มขมวดคิ้วเป็นปมหันไปมองทางต้นเสียงด้วยแววตาตำหนิเพราะแฟนสาวพูดโกหกพ่อแม่ความจริงวันนี้เธอชวนเขาไปดูการแข่งรถต่างหาก"ผมกับน้องจะไปดูการแข่งรถครับ" เขาละสายตาจากแฟนสาวหันกลับมาบอกพ่อแม่ของเธอตามความจริงเพราะไม่อยากร่วมโกหกหากผู้ใหญ่ทั้งสองรู้ความจริงภายหลังคงไม่ไว้วางใจเขาแน่เผล
มาเฟียกำราบรัก บทที่ 58 ผ่านการทดสอบ
2 วันต่อมา..หงส์ฟ้านั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างห้องด้วยแววตาเศร้า หลังจากกลับมาจากอิตาลีผู้เป็นพ่อก็ไม่ยอมให้เธอออกพ้นบริเวณคฤหาสน์เลยเพราะกลัวว่าเธอจะบินกลับอิตาลี แถมยังยึดโทรศัพท์ไปอีกเพื่อไม่ให้เธอติดต่อกับมาเฟียหนุ่มเวลาผ่านไปแค่สองวันแต่มันช่างแสนยาวนานสำหรับเธอ เธอรู้สึกคิดถึงและเป็นห่วงมาเฟียหนุ่มมากไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง หรือถอดใจยอมแพ้เสียแล้วนี่ก็ผ่านมาสองวันแล้วแต่ยังไม่เห็นเขาโผล่มาสักที"เฮ้อ" เธอถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่ก่อนสลัดความคิดฟุ้งซ่านออก แล้วลุกเดินออกจากห้องลงไปยังชั้นล่างเพื่อหาอะไรกินเพราะรู้สึกหิว"กล้ามากนะที่มาเหยียบถึงที่นี่" ทว่าเธอก็ต้องหน้านิ่วคิ้วขมวดเมื่อได้ยินเสียงดุดันของผู้เป็นพ่อดังแว่วมาจากด้านนอก หันไปถามแม่บ้านที่กำลังเดินผ่านไปด้วยความสงสัย "ข้างนอกมีเรื่องอะไรกันเหรอคะ""ไม่รู้ใครมาค่ะเป็นผู้ชายชื่อริว ๆ อะไรนี่แหละค่ะกำลังทะเลาะกับคุณหวงเฟยหงอยู่น.." ไม่ทันที่แม่บ้านจะได้พูดจบหงส์ฟ้าก็รีบวิ่งออกไปทันทีพอจะเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้นคนที่มาก็คงเป็นมาเฟียหนุ่มนั่นเองดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเดินออกมาเห็นภาพตรงหน้าที่ผู้เป็นพ่อยื
มาเฟียกำราบรัก บทที่ 57 กีดกัน
@คฤหาสน์คาร์เตอร์"พี่จะคุยเรื่องของเรากับป๊าจริงเหรอคะ หงส์ว่าอย่าเพิ่งเลย" หงส์ฟ้าหันไปเอ่ยกับมาเฟียหนุ่มที่นั่งข้าง ๆ ด้วยสีหน้าเป็นกังวลหลังจากรถจอดลงหน้าคฤหาสน์คาร์เตอร์เพราะเขาบอกว่าเมื่อกลับมาจะบอกเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเขาให้ผู้เป็นพ่อรับรู้ ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไงก็พร้อมน้อมรับ เธอกลัวเหลือเกินกลัวว่าผู้เป็นพ่อจะผิดหวังในตัวเธอและขัดขว้างไม่ให้แต่งงานกับมาเฟียหนุ่ม"ไม่ต้องกังวล..ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นยังไงฉันก็จะยอมรับและเอาชนะอุปสรรคทุกอย่างให้ได้" มาเฟียหนุ่มยื่นมือไปกอบกุมมือเรียวแล้วบีบเบา ๆ เชิงปลอบประโลมพร้อมกับโน้มหน้ากดจูบหนัก ๆ บนหน้าผากมนด้วยความรักใคร่ "ค่ะ" หงส์ฟ้าระบายยิ้มอ่อน ๆ มองสบตาหนุ่มคนรักด้วยแววตาลึกซึ้งแม้ในใจจะรู้สึกกังวล แต่ก็เชื่อมั่นในตัวคนรักว่าเขาจะสามารถผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดีทั้งสองมองสบตากันอย่างลึกซึ้งเนินนานหลายนาที ก่อนมาเฟียหนุ่มจะละสายตาออกเปิดประตูลงจากโดยมีหงส์ลงตามไปติด ๆ จากนั้นก็พากันเดินเข้าไปในคฤหาสน์หงส์ฟ้าลอบกลืนน้ำลายเหนี่ยว ๆ ลงลำคออึกใหญ่ใจเต้นระรัวราวกับกล้องชุดเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อนั่งอยู่ในห้องโถงกับพ่อของมาเฟียหนุ่มด้วย
มาเฟียกำราบรัก บทที่ 56 สวีท
วันต่อมา..แสงแดดยามแปดโมงเช้าสาดส่องผ่านหน้าต่างกระจกเข้ามากระทบร่างเปลือยเปล่าของสองหนุ่มสาวที่นอนกอดกันภายใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ปลุกให้ทั้งสองรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา"อื้อ" หงส์ฟ้าส่งเสียงครวญครางในลำคอเบา ๆ เพียงแค่ขยับตัวเล็กน้อยก็รู้สึกระบมกลางกายสาวเป็นอย่างมากเพราะหลังจากปรับความเข้าใจกันเรียบร้อยแล้วคนเจ้าเล่ห์ก็รังแกเธอทั้งคืนไม่ยอมหยุดไม่รู้ว่าเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนกันทำเอาน้องสาวของเธอบวมช้ำไปหมด"อ๊ะ!" ร่างอรชรสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจเมื่อจู่ ๆ ร่างสูงที่นอนซ้อนหลังเลื่อนมือที่พาดบนเอวคอดขึ้นมาบีบเคล้นเต้าอวบของเธออย่างแรง"หงส์เจ็บนะ" ใบหน้าหวานเอียวไปต่อว่าคนด้านหลังที่นอนอมยิ้มอย่างอารมณ์ดีด้วยแววตาดุพลางแกะมือหนาออกจากเต้าอวบ ทว่าคนหน้ามึนหาได้สนใจเสียงดุไม่กลับฝังจมูกลงบนซอกคอระหงสูดดมกลิ่นกายหอม ๆ พร้อมบดเบียดความเป็นชายที่แข็งขืนกับบั้นท้ายกลมกลึงมือก็บีบเคล้นเต้าอวบไปด้วย"พี่เซริวหยุดนะ..เมื่อคืนพี่ก็รังแกหงส์จนไม่ได้นอนยังไม่พออีกเหรอ" เสียงหวานร้องท้วงด้วยความไม่พอใจเลื่อนมือลงไปดันสะโพกหนาที่กำลังบดเบียดก้นให้ออกห่าง"ก็เมียน่ากิน..กินยังไงก็ไม่อิ่มครับ" แรงเพียงน้อยไม่ได้
มาเฟียกำราบรัก บทที่ 55 ง้อเมีย
วันต่อมา.."เรือใครกัน" หงส์ฟ้าที่นั่งดื่มด่ำกับบรรยากาศยามเช้าบนชิงช้าใต้ต้นไม้ริมชายหาดพึมพำอย่างแปลกใจเมื่อเห็นเรือสปีดโบ๊ทแล่นตรงมายังชายหาดซึ่งไม่ใช่เรือของเพื่อนสาวที่เพิ่งออกไปเมื่อชั่วโมงก่อนแน่นอนเพราะเรือคนละสีกันดวงตาคมจับจ้องเรือที่ค่อย ๆ แล่นเข้ามาจอดริมชายหาดไม่วางตา ก่อนเธอจะต้องเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นคนในเรือที่กำลังลุกขึ้นยืนใจดวงน้อยพานกระหน่ำเต้นไม่เป็นจังหวะ "พี่เซริว"เมื่อตั้งสติได้ก็รีบลุกขึ้นเดินกึ่งวิ่งไปที่บ้านด้วยความเร็วไม่อยากเห็นหน้ามาเฟียหนุ่มเพราะยังรู้สึกเคือง ๆ เขาอยู่ที่รวมหัวกับผู้เป็นพ่อโกหกเธอแม้จะไม่ได้รู้สึกโกรธมากเหมือนวันแรกแล้วก็ตามหมับ! ทว่าเธอก้าวเท้าเดินได้สามสี่ก้าวเท่านั้นก็ถูกมาเฟียหนุ่มพุ่งมากอดจากด้านหลังไม่รู้ว่าเขามาถึงตัวเธอตั้งแต่เมื่อไรกัน"จะหนีไปไหนอีก" มาเฟียหนุ่มกอดรัดร่างอรชรไว้แน่นราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป ขณะที่คนถูกกอดพยายามออกแรงดีดดิ้นให้หลุดจากวงแขนแกร่งสุดแรงปากก็ร้องบอกด้วยความไม่พอใจ "ไม่ได้หนีแต่ไม่อยากเห็นหน้า""เกลียด" เธอเน้นคำว่าเกลียดเสียงดังลั่นยังคงออกแรงขัดขืนร่างสูงไม่เลิก "ปล่อยนะอย่ามายุ่งกับหง
You may also like
BAD FIANCE พันธะรักคู่หมั้นใจร้าย
Piggy.g408.6K viewsBad Dindan สัญญารักใต้เงามาเฟียร้าย
Story ปลายตะวัน5.0K viewsหลงรักนายมาเฟีย
เดย์ไลลา5.2K viewsเมียชั่วคราว
ชะนีติดมันส์7.6K viewsคลั่งรัก | คุณป๋า
ลำเจียก11.3K viewsทะเลเถื่อน
อัญญาณี395 viewsCsluvdebt.รักนี้มากกว่าหนี้สิน
BoxJellyfish426 viewsเจย์เลอร์ Jay Z
Naya Solene2.0K views
