MasukShare
ความเมาเป็นเหตุ
Terakhir Diperbarui:
2025-05-20 01:55:49ตอนที่ 6 ความเมาเป็นเหตุ
“ฝัน! พอได้แล้ว...แกดื่มเยอะเกินไปแล้วนะ” เหมือนแพรเริ่มเอ็ดตะโรเสียงดังขึ้น เมื่อเห็นว่าวาดฝันเอาแต่ยกดื่มไปหลายแก้วติดต่อกัน ร่างบางเริ่มซวนเซอย่างไม่อาจทรงตัวได้อยู่ ทำเอาเหมือนแพรได้แต่ถอนหายใจและส่ายหน้าออกมาอย่างเอือมระอา
“ไม่เป็นไรน่าแพร...ฉันยังไหว” วาดฝันยิ้มกว้างให้เพื่อนรัก ก่อนจะตอบเสียงยานคางออกมา สองแก้มแดงระเรื่อจัด ดวงตากลมโตเริ่มปรือลงจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ร่างกายรับเข้าไปมากเกินขีดจำกัด
“ไหวบ้าอะไรเล่า! ดูสภาพแกตอนนี้สิ หน้าแดงเป็นลูกตำลึงแล้วเนี่ย” เหมือนแพรบ่นอุบอย่างเป็นห่วง สองมือยื้อยุดแก้วออกจากการเกาะกุมของวาดฝัน
“ฉันแค่…แค่อยากสนุกนี่นา” วาดฝันพูดเสียงอ้อแอ้ เธอเบี่ยงตัวหนีเหมือนแพร จากนั้นก็ยกแก้วค็อกเทลขึ้นดื่มอีกครั้ง
“สนุกบ้านแกสิ! แกมันคออ่อนจะตาย ดื่มแค่แก้วสองแก้ก็เมาแล้ว นี่เล่นกระดกหมดแก้วไม่หยุด เดี๋ยวก็ได้นอนพับตรงนี้พอดีหรอก” เหมือนแพรพยายามแย่งแก้วจากมือวาดฝัน แต่กลับถูกวาดฝันปัดมือทิ้งอย่างเอาแต่ใจ
“แพร...ไม่รักฉันแล้วหรือ ทำไมต้องขัดใจฉันด้วย...ฉันจะดื่ม...ดื่มอีก” วาดฝันโวยวายเสียงดังพร้อมยกแก้วกระดกเข้าปากอีกครั้ง ท่าทางของเธองอแงราวกับเด็กน้อยที่ถูกขัดใจ
เหมือนแพรถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน เธอรู้ดีว่าตอนนี้ไม่ว่าเธอจะพูดอะไรไป วาดฝันก็คงไม่ฟังเธออย่างแน่นอน เมื่อเพื่อนสาวของเธอคนนี้เมามายได้ที่แล้วก็ยากที่จะควบคุมได้
“โอเคๆ อยากดื่มก็ดื่มไปเลย แต่ถ้าเมาแล้วอย่ามาโวยวายทีหลังก็แล้วกัน” เหมือนแพรพูดออกมาอย่างจงใจประชดประชัน แต่ก็ไม่ได้ห้ามปรามวาดฝันอีกต่อไป เธอได้แต่คอยมองเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
“พวกแก...เลิกชนกับฝันได้แล้ว” เหมือนแพรที่ห้ามวาดฝันไม่ได้ เธอจึงหันกลับมาเล่นงานพวกเพื่อนคนอื่นๆ เสียแทน ทำเอาเหล่าเพื่อนในกลุ่มถึงกับบ่นอุบขึ้นมา “อะไรวะ...ฝันมันดื่มเอาดื่มเอา แม่อย่างแกยังห้ามมันไม่ได้ แล้วมาพาลให้พวกเราเนี่ยนะ” เหมือนแพรได้แต่สะบัดหน้าส่งสายตาคมกริบเข้าใส่บรรดาเพื่อนตัวดีทั้งหลาย
วาดฝันยังคงดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ต่อไปเรื่อยๆ อย่างไม่ยั้งคิด จนในที่สุด สติสัมปชัญญะของเธอก็ค่อยๆ เลือนรางหายไป ภาพทุกอย่างรอบข้างเริ่มพร่ามัว เสียงเพลงดังกระหึ่มเริ่มฟังดูเหมือนเสียงคลื่นซัดสาดในทะเล
“เหมือนแพร…ฉัน…ฉันชอบคุณภูทัช…ฉันชอบเขาจริงๆ นะ” วาดฝันพึมพำออกมาเสียงแผ่ว ใบหน้าแดงก่ำซบลงบนโต๊ะ
เหมือนแพรที่นั่งอยู่ข้างๆ ถึงกับถอนหายใจออกมาอย่างแรงด้วยความอ่อนใจ เธอรู้ดีว่าวาดฝันเมามายไม่ได้สติแล้วจริงๆ คำพูดที่เพ้อออกมาเมื่อครู่นี้ก็เป็นหลักฐานยืนยันได้เป็นอย่างดี
“เออๆ ชอบก็ชอบ! แต่ตอนนี้กลับบ้านก่อนเถอะน่า เมาขนาดนี้แล้วเนี่ย” เหมือนแพรพูดเสียงดัง เธอพยายามประคองร่างของวาดฝันให้ลุกขึ้นยืนอีกครั้ง
“ไม่กลับ! ฉันยังไม่อยากกลับ ฉัน…ฉันจะอยู่ตรงนี้…ฉันจะรอคุณภูทัช…” วาดฝันโวยวายเสียงดังอีกครั้ง เธอพยายามขืนตัวไม่ยอมลุกตามแรงดึงของเหมือนแพร
“รออะไรอีก! เขากลับไปกับบรรดาสาวๆ พวกนั้นแล้ว ตอนนี้แกกลับบ้านกับฉันก่อนได้แล้ว” เหมือนแพรพูดออกมาอย่างคนที่ข่มกลั้นความอดทนเอาไว้อย่างที่สุด
“แต่คุณภูทัชเป็นแฟนของฉันไม่ใช่หรือ” วาดฝันยังคงดื้อดึง พร้อมเอ่ยเสียงอ่อยออกมา สองมือยังคงพยายามปัดมือของเหมือนแพรออกห่างจากตัว
“โอ๊ย! ยายบ้าเอ๊ย...เพ้อเจ้ออะไรของแกเนี่ย...ไปกลับบ้านได้แล้ว” เหมือนแพรพยายามที่จะปลุกสติของเพื่อนรักให้กลับคืนมาอีกครั้ง
เมื่อวาดฝันยังคงดิ้นรนขัดขืนไม่หยุด เหมือนแพรที่เริ่มหมดความอดทน เธอตัดสินใจที่จะลากร่างของวาดฝันกลับบ้านให้ได้ ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหนก็ตาม
เหมือนแพรออกแรงพยุงร่างของวาดฝันให้ลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล วาดฝันที่เมามายไม่ได้สติก็เอาแต่โวยวายและขัดขืนตลอดทาง ทำให้เหมือนแพรต้องออกแรงลากเพื่อนสาวไปอย่างถูลู่ถูกัง “แม่คุณเอ๊ย...ทำไมเมาป่วงได้ขนาดนี้เนี่ย” เหมือนแพรบ่นอุบไม่หยุด แต่ก็ไม่สามารถตัดใจทิ้งเพื่อนรักของตัวเองลงได้
“คุณภูทัช! ฉันชอบคุณ! ฉันชอบคุณจริงๆ นะ” วาดฝันร้องตะโกนออกมาเสียงดังลั่นผับ ไม่สนใจสายตาของผู้คนรอบข้างที่หันมามองพวกเธอด้วยความสนใจ
เหมือนแพรถึงกับหน้าแดงก่ำด้วยความอับอาย รีบพยายามปิดปากวาดฝันไม่ให้ส่งเสียงดังไปมากกว่านี้ แต่กลับไม่เป็นผลเท่าใดนัก วาดฝันยิ่งตะโกนร้องเสียงดังมากขึ้นอย่างไม่มีทีท่าจะยอมหยุด
“เงียบๆ หน่อยเถอะน่า อายคนอื่นเขาบ้าง” เหมือนแพรกระซิบเสียงลอดไรฟัน “คอยดูพรุ่งนี้เถอะ แม่จะสวดให้ยับเชียว”
กว่าที่เหมือนแพรก็ลากร่างของวาดฝันออกมาจากผับได้สำเร็จก็ทำเอาเธอเคล็ดไปทั้งตัว เหมือนแพรพาวาดฝันเดินโซซัดโซเซไปยังลานจอดรถที่อยู่ด้านหน้าผับ
“ถึงรถแล้วๆ ขึ้นรถเร็ว” เหมือนแพรพูดเสียงหอบ รีบเปิดประตูรถฝั่งผู้โดยสาร เพื่อที่จะยัดร่างของวาดฝันเข้าไปในรถ
แต่แล้ว…ในขณะที่เหมือนแพรกำลังหากุญแจรถในกระเป๋า เธอก็ต้องตกใจเมื่อพบว่า…กุญแจรถของเธอหายไป
“ซวยแล้ว! กุญแจรถหายไปไหนเนี่ย” เหมือนแพรอุทานเสียงหลง เธอลืมตัวรีบปล่อยร่างของวาดฝันลงกองกับพื้น ก่อนจะพยายามรื้อค้นกระเป๋าของตัวเองอย่างละเอียดอีกครั้ง “หายไปไหนวะ วันนี้นี่มันวันซวยไปถึงไหนวะเนี่ย!” เหมือนแพรสบถออกมาอย่างอารมณ์เสีย เธอต้องคอยหันไปดูวาดฝันที่เมาเละเทะ ทั้งยังต้องพยายามค้นหากุญแจรถให้เจออีก ไม่รู้ชาติที่แล้วทำกรรมอะไรหนักหนากันเชียว
“แพรจ๋า…คุณภูทัชอยู่ไหน…” เสียงยานคางของวาดฝันดังขึ้นข้างๆ ทำให้เหมือนแพรยิ่งรู้สึกปวดหัวเข้าไปใหญ่
“เออ! เอาไว้แม่เจอแล้วจะมัดเชือกถวายให้เลย...เฮ้อ! ซวยจริงๆ เลย” เหมือนแพรบ่นอย่างหัวเสีย
ในขณะที่เหมือนแพรกำลังสาละวนอยู่กับกระเป๋าอยู่นั้นเอง สายตาของวาดฝันที่เมามายไม่ได้สติก็พลันเหลือบไปเห็นร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มคนหนึ่งที่คุ้นตา กำลังเดินผ่านมาทางลานจอดรถ
คุณภูทัช!
Bab terbaru
มาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน เรื่องราวที่น่ายินดี
ตอนที่ 39 เรื่องราวที่น่ายินดีภายในห้องนอนที่เงียบสงบ แสงไฟสีอ่อนจากโคมไฟข้างเตียงทอประกายอ่อนโยน ขับเน้นบรรยากาศอบอุ่นที่แผ่กระจายอยู่ทั่วห้อง ภูทัชกำลังนั่งพิงหัวเตียง มือข้างหนึ่งถือหนังสือเล่มหนา อีกข้างวางอยู่บนตักอย่างสบายใจ ดวงตาคมกริบกำลังจดจ่ออยู่กับตัวหนังสือ แต่หูยังคงได้ยินเสียงฝีเท้าของวาดฝันที่เดินเข้ามาใกล้วาดฝันเดินเข้ามาหยุดตรงหน้าของชายหนุ่ม ก่อนจะย่างเท้าก้าวขึ้นมาบนเตียงนอนนุ่ม จากนั้นเธอจึงล้มตัวลงซุกไซร้ร่างบางเข้าไปในอ้อมแขนของเขา ร่างบางแนบชิดกับชายหนุ่มราวกับต้องการให้เขารับรู้ถึงความอบอุ่นจากตัวเธอ ใบหน้าของเธอซุกลงที่อกของเขา ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดไปตามสาบเสื้อ แทรกซึมเข้าไปปะทะกับผิวกายหนา สัมผัสอันชวนให้ฟุ้งซ่านทำให้ภูทัชถึงกับละสายตาจากหนังสือ เขาโน้มตัวก้มมองร่างบางตรงหน้าด้วยความเอ็นดู“ฝัน...เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมวันนี้ถึงอ้อนพี่เป็นพิเศษ” ภูทัชถามออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือใหญ่เอื้อมไปลูบศีรษะของเธออย่างแผ่วเบา ลมหายใจเริ่มหอบถี่เมื่ออยู่ใกล้ชิดกับร่างบางตรงหน้าวาดฝันช้อนตาเงยหน้าขึ้น ดวงตาคู่สวยเป็นประกายระยิบระยับ เธอลอบกลืนน้ำลาย นิ่งเงียบไปสักค
มาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน แต่งงาน
ตอนที่ 38 แต่งงานแสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องลอดผ่านกระจกบานใหญ่ของร้านอาหารหรู สาดแสงสีทองอ่อนโยนลงมาต้องพื้นไม้ขัดมันสะท้อนเป็นเงาวูบไหวไปตามจังหวะของเปลวเทียนที่ประดับอยู่ตามโต๊ะอาหาร ภายในร้านอบอวลไปด้วยบรรยากาศโรแมนติก เสียงไวโอลินบรรเลงคลอเบาๆ แทบกลมกลืนไปกับเสียงพูดคุยของคู่รักที่กำลังดื่มด่ำกับมื้อค่ำสุดพิเศษภูทัชจูงมือวาดฝันเดินเข้ามาภายในร้าน ฝ่ามือของเขากอบกุมมือเล็กของเธอแน่นราวกับไม่อยากปล่อยไปไหนวาดฝันเหลือบตามองชายหนุ่มข้างกายอย่างสงสัย วันนี้ภูทัชดูต่างไปจากทุกวัน เขาดูตื่นเต้นเป็นพิเศษ แม้จะพยายามทำตัวเป็นปกติ แต่เธอก็ยังจับสังเกตถึงความผิดปกตินั้นได้“พี่ภู...ทำไมวันนี้ดูแปลกๆ ไปนะ...พี่ภูมีอะไรพิเศษหรือเปล่าคะ” วาดฝันถามเสียงแผ่วเบา ดวงตากลมโตไหวระริกด้วยความสงสัยภูทัชหันมายิ้มให้เธอ รอยยิ้มของเขาอ่อนโยนและอบอุ่นกว่าทุกครั้ง “มีสิครับ... วันนี้เป็นวันที่พิเศษที่สุดในชีวิตของพี่”คำพูดของเขาทำให้หัวใจของวาดฝันเต้นรัว แม้จะไม่รู้แน่ชัดว่าเขาหมายถึงอะไร แต่เพียงแค่เห็นแววตาของเขาที่เต็มไปด้วยความมั่นคงและเปี่ยมไปด้วยความรัก เธอก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะหลอมละลายทั้งส
มาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน ขอรางวัล
ตอนที่ 37 ขอรางวัลแสงไฟสีส้มสาดส่องจากเสาไฟข้างทางทอดเงาสะท้อนเข้ามาในรถยนต์คันหรู เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มเบา ๆ คลอเคลียไปกับเสียงลมหายใจของคนสองคนที่อยู่ภายในวาดฝันนั่งตัวเกร็งอยู่ด้านข้างชายหนุ่มพลางใช้มือกอบกุมชายกระโปรงของตัวเองแน่นอย่างไม่กล้าแม้แต่จะปรายตามองคนข้างกาย คำหยอกล้อของณภพทำให้เธออดที่จะคิดฟุ้งซ่านขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ สัมผัสอันเร่าร้อนในค่ำคืนก่อนวนเวียนเข้ามาภายในหัวจนเธอนึกอยากจะเขกหัวตัวเองเสียให้ได้ภูทัชหันมามองหญิงสาวด้วยสายตาพราวระยับ รอยยิ้มบางยกยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ ชายหนุ่มพอจะเดาอารมณ์ของหญิงสาวได้ดีว่าตอนนี้เธอกำลังคิดฟุ้งซ่านอะไรอยู่ภายในหัว “คิดอะไรอยู่หรือ” เสียงทุ้มเอ่ยแซวขณะที่มือหนายื่นไปแตะแก้มนวลเบาอย่างหยอกเย้าวาดฝันสะดุ้งเฮือกจะภวังค์ เธอม้วนอายจนรีบเบือนหน้าหนีออกไปทางกระจก หญิงสาวพยายามปรับลมหายใจให้กลับมาเป็นปกติตามเดิม พร้อมสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัวอย่างรวดเร็ว “เปล่าค่ะ...ฝันแค่รู้สึกง่วง” หญิงสาวรีบแก้ตัวออกมาเบาๆ โดยไม่ยอมสบสายตาของเขาเลยแม้แต่น้อยภูทัชหัวเราะหึ ๆ อย่างนึกเอ็นดู ชายหนุ่มไม่พูดอะไรออกมาให้หญิงสาวได้อับอายอีก เ
มาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน ปรับความเข้าใจ
ตอนที่ 36 ปรับความเข้าใจภูทัชกระแอมไอออกมาอย่างรู้สึกเก้อเขิน ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องเพื่อพูดคุยอย่างจริงจังอีกครั้ง “ภพ...ครั้งนี้ต้องขอบคุณนายมากที่ช่วยฝันไว้” ภูทัชเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาต้องการที่จะขอบคุณณภพจากใจจริง“พี่ภูไม่ต้องขอบคุณผมหรอก ผมเต็มใจอย่างยิ่ง” ณภพตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น ท่าทีที่แต่เดิมดูขี้เล่นแปรเปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาวาดฝันมองณภพด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เธอรู้สึกขอบคุณชายหนุ่มตรงหน้า และรู้สึกปล่อยวางความขลาดกลัวภายในใจลงได้แล้วในที่สุด“ภพ...ฉันขอโทษนะ...และขอบคุณภพด้วย” วาดฝันกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่นเครือ“ฝัน...ขอแค่ฝันปลอดภัย ภพเต็มใจอย่างยิ่ง” ณภพย้ำชัดให้หญิงสาวคลายความกังวล “แต่ว่า...” น้ำเสียงของเขาเริ่มแผ่วลง เมื่อเขาอยากจะเริ่มต้นขอโทษหญิงสาวอย่างจริงจังอีกครั้ง“ภพ...ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว...ฝันไม่โกรธภพแล้วล่ะ...ต่อไปฝันหวังว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้” วาดฝันย้ำชัดกับความคิดของตนเอง เธอไม่ต้องการรื้อฟื้นความหลังที่เจ็บปวดเพื่อทำร้ายกันและกันอีกต่อไปแล้ว“ฝันให้อภัยภพแล้วเหรอ” ภพถามย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่ดูยินดียิ่
มาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน ปกป้อง
ตอนที่ 35 ปกป้อง“เปรี้ยง...” เสียงปืนดังสนั่นก้องกังวานไปทั่วโกดังร้าง ณภพวิ่งออกมาขวางวาดฝันเอาไว้อย่างไม่คิดชีวิต สัญชาตญาณสั่งการให้ชายหนุ่มเบี่ยงกายเข้าขวางวิถีกระสุนพร้อมกางมือปกป้องหญิงสาวเอาไว้ให้ปลอดภัยจากรัศมีกระสุนณภพใช้ร่างกายของตนเองเข้าบังหญิงสาวเอาไว้ กระสุนแล่นทะลุเข้าที่หน้าอกของณภพ เลือดสีแดงสดไหลทะลักออกมาเปรอะเปื้อนเสื้อสูทสีเทาของเขา ร่างของเขาทรุดตัวลงกับพื้นอย่างช้าๆ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความเจ็บปวด แต่ก็ยังคงจ้องมองวาดฝันด้วยความเป็นห่วง“กรี๊ด...” วาดฝันกรีดร้องเสียงดัง เธอทรุดตัวลงนั่งด้านข้างของณภพ สองมือโอบกอดร่างหนาเอาไว้แนบกาย น้ำตาไหลอาบแก้มอีกครั้งอย่างไม่เชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าจะเป็นความจริง เธอโกรธแค้นณภพมาเป็นเวลานาน ชายหนุ่มที่ทำให้เธอหวาดกลัวและหลีกหนีต่อโลกใบนี้ แต่ครั้งนี้เขากลับเสี่ยงชีวิตเข้าปกป้องเธอเอาไว้ เธอรู้สึกเจ็บปวดระคนสับสนในใจอย่างรุนแรงภูทัชรีบเข้ามาประคองวาดฝันเอาไว้อีกทาง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เขาจะไม่ยอมให้เธอต้องตกอยู่ในอันตรายอีก ชายหนุ่มยกมือขึ้นเป็นสัญญาณ ดวงตาแดงก่ำราวกับพยัคฆ์ร้ายที่พร้อมจะเข่นฆ่าศัตรูให้ตายไปลงต่
มาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน ต่อรอง
ตอนที่ 34 ต่อรองภูทัชยืนประจันหน้ากับสาริน สายตาคมกริบจับจ้องอีกฝ่ายอย่างไม่ลดละ แม้ในใจจะเดือดดาลเพียงใด เขาก็ต้องควบคุมอารมณ์ให้มั่นคง ชายหนุ่มรู้ดีว่าหากเผลอทำอะไรไปโดยไม่คิดให้รอบคอบ วาดฝันอาจจะตกอยู่ในอันตรายได้ “ฉันจะแน่ใจได้อย่างไรว่าวาดฝันอยู่ที่นี่...แกพาเธอออกมาให้ฉันเห็นก่อน แล้วพวกเราค่อยเจรจากัน” ภูทัชพูดเสียงดังต่อรองออกไป เขาต้องพยายามพลิกสถานการณ์เพื่อให้กลับมาเป็นต่อขึ้นมาได้บ้างสารินหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ นัยน์ตาเต็มไปด้วยความสะใจที่เห็นท่าทีที่ดูร้อนรนของศัตรูคู่แค้นตรงหน้า “ภูทัช...ฉันจะให้นายได้เห็นคนรักของแก...ฮ่าๆ...ฉันไม่คิดเลยว่าวันนี้จะมาถึง...วันที่นายจะต้องมาวิงวอนขอร้องฉัน...วันที่นายมีจุดอ่อนให้ฉันเหยียบย่ำ” สารินพูดออกมาอย่างนึกสะใจสารินมองชายหนุ่มที่เคยเป็นเสี้ยนหนามในชีวิตเขามาตลอดด้วยความยินดีที่ในที่สุดก็ได้เห็นภูทัชมี ‘จุดอ่อน’ เสียที เขาต่อกรกับภูทัชเพื่อขึ้นเป็นหนึ่งเดียวมานาน แต่เพราะภูทัชระวังตัวอย่างมาก ซ้ำยังมีลูกน้องฝีมือดีมากมาย ทำให้ภูทัชกลายเป็นกระดูกที่ขวางทางอำนาจของเขามาโดยตลอด แต่ไม่นึกว่าบัดนี้เขาจะมีจุดอ่อนที่เป็นเพียงหญิงสาวที่ดู
มาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน ลักพาตัว
ตอนที่ 33 ลักพาตัวความมืดมิดปกคลุมไปทั่วบริเวณสวนหลังงานเลี้ยง มีเพียงแสงไฟสลัวจากสองข้างทางสอดส่องไปตามทางเดินยาว วาดฝันที่กำลังวิ่งหนีด้วยความตื่นตระหนก หัวใจของเธอเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจากอก ในเวลานี้หญิงสาวตื่นกลัวจนไม่รู้ว่าเธอควรจะไปทางไหนดี มีเพียงสัญชาตญาณที่สั่งให้เธอวิ่งหนีออกมาเพียงอย่างเดียว น้ำตาไหลนองอาบสองแก้ม มือบางปาดไล้น้ำตาบนใบหน้าจนเครื่องสำอางเปรอะเปื้อนเป็นแถบเมื่อวาดฝันวิ่งไปได้สักพักใหญ่ เธอก็หยุดชะงักลง หญิงสาวหันซ้ายหันขวามองไปตามทางเดินที่เธอจากมา เมื่อไม่เห็นร่างของณภพ เธอก็ค่อยๆ ผ่อนแรงลงด้วยความเหนื่อยหอบในระหว่างที่วาดฝันกำลังรวบรวมสติอีกครั้ง มือบางที่สั่นเทาก็รีบเปิดกระเป๋าเพื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แต่แล้วจู่ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมากระทบที่ใบหน้า ผ้าเช็ดหน้าผืนบางโปะมาที่จมูกของเธอจากทางด้านหลังวาดฝันเบิกตากว้าง พร้อมดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดกำลังอีกครั้งด้วยความหวาดกลัว แต่แล้วภาพตรงหน้าก็ค่อยๆ พร่าเลือน ร่างของเธอทรุดลงก่อนที่สติของเธอจะดับวูบลงไปในที่สุดวาดฝันหายตัวไปเป็นเวลานานมากแล้ว ณภพที่พยายามออกตามหาหญิงสาวไปทั่วบริเวณแต่กลับไม่พบเธ
มาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน ชนะประมูล
ตอนที่ 32 ชนะประมูลแสงไฟระยิบระยับส่องประกายไปทั่วห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ เสียงดนตรีบรรเลงคลอเป็นจังหวะ สร้างบรรยากาศหรูหราและมีชีวิตชีวา ผู้คนในชุดราตรีและสูทหรูหราเดินไปมา พูดคุยและหัวเราะกันอย่างคึกคักบริษัทของภูทัชและทรงกลดได้รับคัดเลือกในการประมูลโครงการกาสิโนขนาดใหญ่ที่พวกเขาทั้งสองต่างทุ่มเททั้งกำลังกายและกำลังทรัพย์ให้กับโครงการนี้ พวกเขาจึงจัดงานเลี้ยงฉลองชัยชนะนี้ขึ้นมาเพื่อเฉลิมฉลองให้กับความสำเร็จครั้งสำคัญของพวกเขาที่ไม่ใช่เพียงแค่ธุรกิจเท่านั้น แต่ยังหมายถึงอำนาจและอิทธิพลของพวกเขาในวงการนี้อีกด้วยภูทัชในชุดสูทสีน้ำตาลชวนให้ดูหล่อเหลาและสง่างาม ควงคู่มากับวาดฝันในชุดราตรีสีครีมที่ขับเน้นรูปร่างงดงามของเธอ ทั้งสองดูเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยกวาดฝันพยายามยิ้มแย้มให้กับแขกเหรื่อที่เข้ามาร่วมแสดงความยินดีกับพวกเขา แม้ว่าเธอจะไม่ค่อยคุ้นเคยกับงานเลี้ยงที่มีคนแปลกหน้าเยอะแยะสักเท่าไหร่ แต่งานเลี้ยงดังกล่าวเป็นความภาคภูมิใจของคนที่เธอรักทั้งสองคน นั่นทำให้วาดฝันพยายามฝืนตัวเองอย่างสุดกำลังระหว่างงานเลี้ยงที่จัดขึ้น ภูทัชเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องพบปะและพูดคุยกับแขกเหรื่อในงาน แต
มาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน กันและกัน
ตอนที่ 31 กันและกันเมื่อภูทัชเห็นว่าวาดฝันพร้อมสำหรับตัวเองแล้ว เขาก็ค่อยขยับกายขึ้นคร่อมร่างบางเอาไว้อย่างแนบชิด สองขาสอดแทรกดันแยกต้นขาอ่อนให้เปิดกว้าง จากนั้นชายหนุ่มจึงค่อยๆ แทรกความเป็นชายของเขาเข้าไปในร่องหลืบที่บัดนี้ชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำหวานที่ไหลเยิ้มออกมาภูทัชกดแก่นกายเข้าไปได้เพียงครึ่งหนึ่ง ร่างบางก็เกร็งสั่นด้วยความเจ็บปวดที่ได้รับ “อ๊ะ...” วาดฝันครางออกมาเบาๆ ร่างกายเริ่มประท้วงจากความเจ็บแปลบที่แล่นริ้วไปทั่วร่างกายภูทัชชะงักค้างนิ่งอยู่อย่างนั้น เขากัดฟันข่มกลั้นความคับแน่นที่บีบรัดแก่นกายของเขาจนแทบจะระเบิด ชายหนุ่มโน้มหน้าพรมจูบไปทั่วใบหน้าหวานอย่างต้องการปลอบโยน มือใหญ่เริ่มลูบไล้ บีบคลึงไปตามจุดสัมผัสอ่อนไหวเพื่อให้ร่างบางผ่อนคลายลงอีกครั้ง“ฝัน...อย่ากลัว...พี่จะพยายามไม่ทำให้ฝันเจ็บ...อดทนหน่อยนะคนดี” ภูทัชปลุกปลอบหญิงสาวตรงหน้าอย่างใจเย็น แม้ว่าตอนนี้ร่างกายของเขาแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ แล้วก็ตามวาดฝันที่เริ่มผ่อนคลายลง ความเจ็บปวดค่อยๆ จางหายไป แทนที่ด้วยความรู้สึกเสียวซ่านเข้ามาแทน ร่างบางเริ่มขยับตัวเข้าหาชายหนุ่ม สองมือโอบวาดกอดรัดรอบลำคอของเขาเอาไว้แน่นภูทัชใช้จั
Anda juga akan menyukai
รักสุดร้าย ลูกชายมาเฟีย Bad Relationship
MaNIE-STORY11.7K Dibacaราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส!
หยาน อัน302.6K Dibacaผู้หญิงขายตัว
ลำเจียก15.2K Dibacaไลฟ์สดสยองขวัญ
เด็กสาวผู้กลืนกินวิญญาณ33.8K Dibacaราคีบำเรอ
baiboau-เนื้อนวล33 Dibacaติดใจพี่เลี้ยงสาว
จันทราทิพย์67 Dibacaมายาปฏิพัทธ์
Mamaya Writer1.5K Dibacaเฮียคะรับรักหนูหน่อย
หมีสีคราม42 Dibaca
