บทที่ 6

โจวหยางเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไรดี

จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจ ว่าทำไมทางเบื้องบนของสำนักงานใหญ่ถึงได้มอบ "ภารกิจ" เช่นนี้มาให้?

เขาเดาว่า ผู้ใหญ่คนนั้นคงเป็นศัตรูกับถังอวี้เหมย และต้องการใช้วิธีนี้เพื่อเล่นงานเธอ

“พี่เหมยครับ คุณมีศัตรูอยู่ในสำนักงานใหญ่ของอีพีเอส กรุ๊ปบ้างหรือเปล่า?” โจวหยางถาม

ถังอวี้เหมยขมวดคิ้วเรียวงาม ก่อนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า “ก็พอรู้จักอยู่ไม่กี่คน แต่ไม่น่ามีศัตรูนะ!”

ดวงตาคู่งามของเธอจ้องมองโจวหยางแน่วนิ่ง “ทำไมจู่ ๆ เธอถึงถามเรื่องนี้ล่ะ? หรือที่เธอต้องออกจากงานมันมีอะไรเกี่ยวกับฉันใช่ไหม?”

โจวหยางใจหายวาบ นับว่าถังอวี้เหมยฉลาดหลักแหลมจริง ๆ

เพียงคำพูดที่หลุดปากออกไป ก็ถูกเธอจับพิรุธได้เสียแล้ว

“อ๋อ ไม่มีครับ! พี่เหมยอย่าคิดมากเลย” โจวหยางรีบกลบเกลื่อน

เมื่อถังอวี้เหมยเห็นว่าโจวหยางไม่อยากพูดต่อ เธอก็ไม่ได้คาดคั้น

“แต่ออกมาแล้วก็ดีเหมือนกัน!” ถังอวี้เหมยตบไหล่โจวหยางเบา ๆ พลางยิ้มมุมปาก “เธออายุยังน้อย แถมมีวิชาแพทย์ที่เก่งกาจขนาดนี้ติดตัว ให้เป็นเซลส์ขายยาถือว่าน่าเสียดายความสามารถเกินไป ไปเป็นหมอมีอนาคตกว่าเยอะ”

โจวหยางผายมือทั้งสองข้างออกกว้าง “ครอบครัวผมมีคำสั่งเสียของบรรพบุรุษ ห้ามเป็นหมอมาหลายชั่วอายุคนแล้วครับ”

“หา? ทำไมล่ะ?” ถังอวี้เหมยถามด้วยความพิศวง

โจวหยางเลิกคิ้ว “เรื่องมันยาวครับ ไว้คราวหน้าเดี๋ยวผมเล่าให้ฟัง”

“ได้สิ!”

ถังอวี้เหมยยิ่งรู้สึกสนใจในตัวโจวหยางมากขึ้นเรื่อย ๆ

“โจวหยาง ในเมื่อเธอลาออกแล้ว งั้นไม่ต้องกลับไปนั่งแกร่วอยู่ที่บริษัทหรอก พอดีคืนนี้ฉันมีนัดสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนสนิท เธอไปด้วยกันสิ!” ถังอวี้เหมยกล่าว

โจวหยางเกาศีรษะ “พี่เหมยครับ พี่นัดสังสรรค์กับเพื่อนสนิท ให้ผมไปด้วย... มันจะเหมาะเหรอครับ?”

“ทำไมจะไม่เหมาะล่ะ? เธอต้องไปกับฉัน” ถังอวี้เหมยยิ้มอย่างมีเลศนัย “เพื่อนสนิทของฉันน่ะ มีแต่ไฮโซสาวสวยรวยเสน่ห์ทั้งนั้น!”

โจวหยางรู้สึกคันยุบยิบในใจ แต่ขณะเดียวกัน ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมพี่เหมยถึงต้องพาเขาไปงานสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนสนิทด้วย?

หรือว่าเธอจะหาแฟนให้เขา?

เป็นไปไม่ได้! คนอย่างเขา กับคนอย่างพวกเธอมันห่างชั้นกันมากเกินไป

แม้จะยังคิดไม่ตก แต่การได้เข้าร่วมงานสังสรรค์ในแวดวงชนชั้นสูงของถังอวี้เหมย ก็ถือเป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่ง

“ได้เลยครับพี่เหมย ตราบใดที่คุณไม่รังเกียจ ผมก็จะไปด้วย”

“ดูเธอพูดเข้าสิ ขนาดคีย์การ์ดฉันยังไว้ใจให้เธอได้ แล้วจะมารังเกียจเธอได้ยังไง?” ถังอวี้เหมยคลี่ยิ้มด้วยความอ่อนโยน

...

ยามค่ำคืน ณ ไวท์ฮอร์สคลับ

โจวหยางเดินตามถังอวี้เหมยเข้าไปในคลับ

เขาไม่เคยเหยียบย่างเข้ามาในสถานที่แบบนี้มาก่อน โดยเฉพาะคลับที่หรูหราเช่นนี้ ตลอดทางจึงเอาแต่มองซ้ายมองขวาด้วยความตื่นตาตื่นใจไม่หยุด

ถังอวี้เหมยเห็นเช่นนั้น ก็ยิ้มกริ่ม แต่ไม่ได้พูดอะไร

ไม่นานทั้งสองคนก็เข้าไปในห้องส่วนตัวที่จองไว้

ห้องส่วนตัวมีความหรูหราโอ่อ่า ผนังประดับด้วยหินอ่อนธรรมชาติ แกะสลักลวดลายอันวิจิตรตระการตา แสงไฟส่องผ่านลายหินอ่อน สร้างเป็นบรรยากาศที่ทั้งลึกลับและสูงส่ง

โคมไฟระย้าคริสตัลบนเพดานส่องประกายเจิดจ้า แสงแพรวพราวจับตา

ห้องส่วนตัวมีขนาดใหญ่โต แบ่งออกได้เป็นหลายโซน มีทั้งโซนรับประทานอาหาร โซนบันเทิง และห้องส่วนตัวเล็ก ๆ อีกหลายห้อง

ขณะนั้น เพื่อนสนิทของถังอวี้เหมยหลายคนมาถึงแล้ว พวกเธอนั่งอยู่ที่โซนรับประทานอาหาร กำลังกินดื่มและพูดคุยกันระหว่างรอถังอวี้เหมย

ภายในห้องมีบริกรหนุ่มหล่อสองคน คอยเดินไปเดินมาอยู่หน้าโต๊ะ รับหน้าที่ดูแลพวกเธอ

“พี่ถังถัง ทำไมเพิ่งมาล่ะคะ!”

หญิงสาวคนหนึ่ง ผู้แต่งหน้าด้วยความพิถีพิถันและสวมชุดสายเดี่ยวคอลึกหันมามองถังอวี้เหมย

“รถติดน่ะ!” ถังอวี้เหมยตอบปัดไป “มากันครบแล้วสินะ?”

“แน่นอนสิคะ ขาดก็แต่พี่นั่นแหละ! รีบมานี่เลย!” หญิงสาวหน้าตาสะสวยคนนั้นกวักมือเรียกถังอวี้เหมย ขณะเดียวกันสายตาก็เหลือบไปเห็นโจวหยางที่อยู่ด้านหลัง “โอ๊ะโอ? พี่ถังถัง นี่ใครเหรอคะ?”

ทันใดนั้น สายตาของผู้หญิงทุกคนบนโต๊ะก็จับจ้องมาที่โจวหยาง

“น้องชายฉันเอง!” ถังอวี้เหมยกล่าว

จากนั้นก็พาโจวหยางไปนั่ง

โจวหยางกวาดตามองโต๊ะอาหารก่อนเป็นอันดับแรก

บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารละลานตา ผ้าปูโต๊ะปักด้วยดิ้นทองเป็นประกายระยิบระยับ อาหารมื้อนี้ดูเหมือนงานศิลปะมากกว่าของกิน ช่างเจริญตาเจริญใจ

แต่สิ่งที่ทำให้โจวหยางรู้สึกกระอักกระอ่วนก็คือ อาหารและเครื่องดื่มราคาแพงบนโต๊ะเหล่านี้ เขาไม่รู้จักเลยสักอย่าง

มีเพียงคอนยัคหลุยส์ที่สิบสามขวดนั้น ซึ่งเขาได้ยินหลี่ว์เวยผู้เป็นอดีตแฟนสาวเคยพูดถึงมาก่อน

ได้ยินว่าราคาแพงมหาศาล ถึงขั้นซื้อรถเก๋งคันเล็ก ๆ ได้คันหนึ่งเลยทีเดียว

ในวินาทีนี้ โจวหยางรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในพระราชวังอันหรูหรา และไม่รู้จะวางตัวอย่างไร

วินาทีต่อมา สาวสวยที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามโจวหยางก็ลุกขึ้นยืน

สาวสวยคนนั้นมีรูปร่างสูงเพรียว ผมยาวสลวยสยายถึงกลางแผ่นหลัง ดวงตากลมโตเป็นประกาย ผิวขาวเนียนไร้ที่ติไม่ต่างจากถังอวี้เหมย และมีรูปร่างที่น่าดึงดูดใจเช่นกัน

เธอโน้มตัวเล็กน้อย ยื่นมือมาหยิบผลไม้ฝั่งโจวหยาง เผยให้เห็นร่องอกลึกที่อยู่ตรงหน้าเขาพอดิบพอดี

โจวหยางรู้สึกลำคอแห้งผาก รีบหันมองไปทางอื่น

“ฮ่า ๆ ๆ! เป็นหนุ่มน้อยขี้อายซะด้วย!” หญิงสาวหน้าตาสะสวยคนก่อนหน้านี้พูดหยอกล้อ

“แหม ซูซาน เธอนี่ก็ ตั้งใจยั่วเขาชัด ๆ เลยนะ!” ไฮโซสาวร่างท้วมที่อยู่ด้านข้างหยอกเย้าขึ้นมา

สาวสวยที่ชื่อซูซานชำเลืองมองไฮโซสาวคนนั้น “พี่ลอร่าคะ ฉันไม่ได้เจ้าเล่ห์อย่างที่พี่คิดสักหน่อย!”

จากนั้น เธอก็หยิบผลไม้แล้วกลับไปนั่งที่เดิม ก่อนถามถังอวี้เหมยว่า “พี่ถังถัง พวกเรารู้จักกันมาตั้งนาน ไม่เห็นเคยได้ยินเลยว่าพี่มีน้องชายด้วย”

“แหม เธอบอกว่าเป็นน้องชายก็เชื่อเหรอ?” ไฮโซสาวลอร่ายิ้มเจ้าเล่ห์พลางมองไปที่โจวหยาง “พ่อหนุ่มคนนี้ดูท่าทางมีของดีทีเดียว น่าจะสู้ไหวนะ! ฮ่า ๆ ๆ!”

“ฮ่า ๆ ๆ! พี่ลอร่านี่ร้ายกาจจริง!” เสียงหัวเราะดังขึ้นรอบวงอาหาร

“ไป ไป ไป อย่ามาแหย่เขาเล่นแบบนี้สิ!” ถังอวี้เหมยหัวเราะพลางดุ

“ถังถัง เธอจะประหม่าทำไมกัน?” พี่ลอร่ายิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนถามโจวหยาง “น้องชาย เธอชื่ออะไรเหรอจ๊ะ?”

“โจวหยางครับ!”

“เห็นไหมล่ะ เขาไม่ได้แซ่ถัง ไม่ใช่น้องชายเธอสักหน่อย!”

“เป็นน้องชายบุญธรรมไม่ได้หรือไง?” ถังอวี้เหมยหน้าแดงเรื่อพลางอธิบาย

“น้องชายบุญธรรม... ก็คือน้องชายที่เอาไว้ ‘ทำ’ อะไร ๆ ด้วยกันสินะ!” ลอร่ายิ้มอย่างมีเลศนัยต่อไป “โจวหยาง เตรียมตัวรับการชำระล้างดั่งพายุคลั่งจากพี่ถังของเธอแล้วหรือยัง?”

“ฮ่า ๆ ๆ!”

บนโต๊ะอาหารเกิดเสียงหัวเราะครืนใหญ่อีกครั้ง

ใบหน้าของโจวหยางยิ่งแดงก่ำมากกว่าเดิม

แม้การถูกสาวสวยรุมล้อมหยอกล้อเรื่องใต้สะดือ จะถือเป็นความสุขอย่างหนึ่ง แต่โจวหยางเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัวมาแต่ไหนแต่ไร ตอนนี้จึงรู้สึกเหมือนนั่งอยู่บนกองไฟ

ถังอวี้เหมยเห็นดังนั้นก็รีบอธิบาย “โจวหยาง อย่าถือสาเลยนะ เพื่อนสนิทฉันพวกนี้ปกติไม่ได้เป็นแบบนี้หรอก จะเป็นแบบนี้ก็แค่เวลาอยู่ด้วยกันเท่านั้น!”

“พี่เหมย ผมไม่ถือสาหรอกครับ!” โจวหยางกล่าว

“ฉันจะแนะนำให้รู้จักนะ!” ถังอวี้เหมยทำหน้าจริงจัง ชี้ไปที่หญิงสาวหน้าตาสะสวยในชุดสายเดี่ยวที่อยู่ใกล้ตัวสุด “คนสวยคนนี้คือประธานของเซินหัว มีเดีย ถังเชี่ยน มูลค่าทรัพย์สินกว่าร้อยล้าน แถมเซินหัวยังเป็นบริษัทกึ่งรัฐวิสาหกิจ และเป็นหนึ่งในบริษัทที่ติดอันดับโลกด้วย”

โจวหยางตกตะลึงอย่างแท้จริง หญิงสาวหน้าตาดีคนนี้ดูอายุยังไม่เท่าไหร่ แต่กลับเป็นนักธุรกิจหญิงที่เก่งกาจขั้นสุด!

ถังอวี้เหมยชี้ไปที่ไฮโซสาวร่างท้วมอีกครั้ง “ส่วนคนนี้คือเพื่อนสมัยเด็กของฉัน ซุนรั่วถิง เรียกพี่ลอร่าก็ได้ เป็นคนรวยมากนะ มีอสังหาริมทรัพย์ในเมืองเซินเฉิงกว่าร้อยแห่ง และมีอาคารสำนักงานอีกสามหลัง”

“หา?” โจวหยางยิ่งตกตะลึงมากกว่าเดิม

เมื่อคำนวณจากราคาอสังหาริมทรัพย์ระดับสูงของเมืองเซินเฉิงแล้ว ผู้หญิงคนนี้ก็น่าจะมีทรัพย์สินมากกว่าคนเมื่อกี้เสียอีก!

พี่ลอร่าขยิบตาให้โจวหยาง “รูปหล่อจ๊ะ ให้ฉันเก็บค่าเช่ามาเลี้ยงเธอดีไหม? ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”

“พูดจาเหลวไหล!” ถังอวี้เหมยหัวเราะดุ ก่อนชี้ไปที่หญิงสาวหน้าตาดีอีกคน “และพี่คนสวยคนนี้ชื่อซูซาน เป็นผู้อำนวยการของบีอาร์ ฟาร์มาซูติคอล กรุ๊ป ประจำภูมิภาคจีน เธอเคยทำงานที่อีพีเอสคงจะรู้ดีว่าบีอาร์ ฟาร์มาซูติคอลเป็นบริษัทยายักษ์ใหญ่ระดับโลก และซูซานก็เป็นคนดูแลบริษัทในเครือบีอาร์ทั่วภูมิภาคจีนทั้งหมด!”

ความตกตะลึงในใจของโจวหยาง ไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้อีกแล้ว

ไม่ว่าจะเป็นหญิงสาวคนไหนในกลุ่มนี้ ก็ล้วนแต่เป็นบุคคลระดับสูงสุดทั้งสิ้น

แถมแต่ละคนก็ยังหน้าตาสะสวยและสง่างามอีกด้วย

นี่มันงานรวมตัวของเจ้าแม่ตัวท็อปชัด ๆ !

วินาทีต่อมา ถังอวี้เหมยก็ยกแก้วไวน์ขึ้น แล้วกล่าวว่า “น้องสาวที่รักทั้งสามของฉัน น้องชายฉันคนนี้ยังโสด วันนี้ฉันพาเขามาด้วย ก็เพื่อจะขอให้พวกเธอช่วยอะไรหน่อย!”