LOGINShare
บทที่ 258
Related chapters
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 259
เด็กฉลาดเริ่มวิตกกังวลมากยิ่งขึ้นอันที่จริง จั๋วซือหรานยังคิดว่าการหยอกเด็กนั้นสนุกมากยิ่งนางเดินเข้าไปในสนามฝึกฝนมากเท่าไร นางก็ยิ่งได้ยินเสียงดังมาจากด้านในมากขึ้นเท่านั้นตามคำพูดของเด็กฉลาด มักจะมีผู้คนเดิมพันให้กับการแข่งขันประเภทนี้การแข่งขันที่รุนแรง รวมถึงโอกาสที่เดิมพันได้ ในสถานที่เช่นนี้ ไม่ว่าจะมีเสียงดังและอึกทึกมากเท่าไร ก็ไม่น่าแปลกใจสนามแข่งเช่นนั้นและความอึกทึกเช่นนั้นสามารถยั่วยุความกระตือรือร้นของผู้คนได้จริง ๆเมื่อเข้าสู่สนามฝึกฝน นางเห็นผู้คนที่ส่งเสียงดังจนหน้าแดงและตะโกนไปในทุกที่ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นเพียงผู้ดู แต่ดูเหมือนพวกเขาจะตื่นเต้นกว่าผู้แข่งในสนามที่กำลังต่อสู้เพื่อรอดชีวิต“ตี ตีมันเลย”"ฆ่าเขา""ลุยสิ ลุย เจ้าลังเลทำไม ไอ้ไม่ได้เรื่อง"“พุ่งไปสิ แม่งรู้กูลงทุนกับเจ้าไปเท่าไรไหม”เสียงเช่นนี้ดังขึ้นมาเรื่อย ๆยิ่งสถานการณ์ในสนามแข่งดึงเคลียดมากเท่าไร เสียงตะโกนนอกสนามก็ยิ่งดังขึ้นมากเท่านั้นมันมีเสียงดังมากภายใต้เสียงรบกวน ผู้คนจะหงุดหงิด ซึ่งเวลานี้ ภายใต้ผ้ากอซ จั๋วซือหรานเริ่มหงุดหงิดเด็กฉลาดกระซิบข้างนาง "ท่านขอรับ โปรดระวัง
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 260
โดยทั่งไปแล้วนี่อาจถือได้ว่าเป็นอุบัติเหตุเบียดเสียดยัดเยียดเล็ก ๆ สำหรับส่วนสูงที่ขาดสารอาหารของเด็กฉลาดอาจลำบากมากแล้วในขณะนั้น ม่านตาของเด็กฉลาดหดเล็กลง เขาก็สัมผัสได้ถึงอันตรายแล้ว แต่ในขณะที่เขาตระหนักถึงอันตราย เขาก็ตระหนักถึงการกระทำของท่านนี้ด้วยนางยื่นมือออกแล้วดึงเสื้อคอหลังของเขาขึ้นมา และดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะถูกดึงขึ้นเหมือนแครอทแล้วดวางเขาไว้ข้างหลังนางและนางยื่นมือออกอีกครั้ง มือนั้นดูขาวและนุ่มนวล ราวกับว่านางไม่ได้ใช้กำลังใด ๆ เลย นางผลักคนเหล่านั้นเบา ๆ เหมือนนางกำลังขับไล่แมลงวันและยุงเท่านั้นจากนั้นได้ยินเสียงกรีดร้องเล็กน้อย และคนไม่กี่คนที่มุ่งหน้าไปยังทิศทางนี้อย่างควบคุมไม่ได้เนื่องจากแรงผลักนั้น พวกเขาก็หันกลับไปทิศทางอื่นหลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ล้มบนพื้นด้วยกัน สนามแข่งวุ่นวายกันหมดเห็นได้ชัดว่ามีคนได้รับบาดเจ็บ แต่ก็เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่จั๋วซือหรานหรือเด็กฉลาดจั๋วซือหรานไม่ได้มองที่นั่นอีก นางดึงเด็กฉลาดไปที่มุมที่เขาอยากพานางไปในก่อนหน้านี้แต่คนเหล่านั้นเริ่มมีปฏิกิริยาโต้ตอบแล้ว พวกเขาเห็นจั๋วซือหรานตัวเล็กและเป็นผู้หญิงด้วยนักพนันหล
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 261
แน่นอนว่าบางคนยังคิดว่านางอาจจะยังกลัวอยู่ แต่เพราะนางสวมผ้ากอซปิดหน้าไว้ พวดเขาจึงมองไม่เห็นสีหน้าของนางยิ่งเป็นเช่นนี้ พวกเขาก็ยิ่งอยากถอดผ้าคลุมหน้าของนางออก อย่างน้อย พวกเขาก็จะได้เห็นปฏิกิริยาของนางเมื่อนางได้ยินคำพูดของพวกเขาเดิมทีจั๋วซือหราน ฟังพวกเขาพูดตลอด นางยังคงเฉยเมยซึ่งทำให้พวกเขารู้สึกไม่มีความหมั้นใจเล็กน้อยในขณะนี้ ในที่สุดนางก็ลงมือปฏิบัติจั๋วซือหรานหันกลับไปมองเด็กฉลาดที่อยู่ข้างหลังนาง "เด็นน้อย เจ้ายังไม่ได้สติอีกหรือ"จู่ ๆ เด็กฉลาดก็สะดุ้ง เขาตั้งสติกลับมา แก้มของเขาแดงเล็กน้อยจั๋วซือหรานมองเด็กฉลาด นางสงสัยว่าเขาตกใจจนกลัวหรือเปล่า เมื่อเขาไม่ยอมเดินเข้าสนามแข่งขนาดนี้ เขาอาจกลัวสถานที่นี้อยู่จั๋วซือหรานไม่รู้หรอกว่าเมื่อนางลากเด็กฉลาดไปไว้ข้างหลังนาง ผ้ากอซนางก็ปลิวขึ้นเล็กน้อยขระที่นางกำลังหันหลังกลับและในระหว่างนี้เอง เด็กฉลาดเห็นใบหน้าของนางที่ถูกซ่อนไว้ใต้ผ้ากอซเขาตกตะลึงเพียงแวบเดียวและไม่สามารถฟื้นตัวได้เป็นเวลานานในความเป็นจริง เขาใช้ชีวิตในเขตตะวันตกของเมือง แม้ว่าที่นี่เป็นพื้นที่ที่วุ่นวายและเป็นเมืองมืดมน แต่เขาก็ยังเห็นผู้คนที่ม
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 262
“...เช่นนั้น ไม่ต้องให้พวกเจาตายดี”ทันทีที่นางพูดจบ มือข้างกายนางมีอาวุธโผล่ออกมา นั่นเป็นดาบยาวสีดำที่มีเพียงแสงเย็น ๆ บนขอบดาบได้ส่องประกายด้วยแสงเย็นไม่มีใครเห็นอาวุธในมือของนางปรากฏขึ้นมาได้อย่างไร หรือดาบยาวนี้ปรากฏขึ้นขึ้นเมื่อใด เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่นี้ นางไม่ได้จับอะไรไว้ในมือ ไม่เพียงเท่านั้น ไม่เห็นดาบยาวห้อยอยู่ที่เอวของนางด้วยแต่จั๋วซือหรานไม่อยากพูดเรื่องไร้สาระกับพวกเขานางไม่ได้ตั้งใจจะฆ่าใคร แต่นางมาที่นี่ไม่ได้มาเพื่อดูความสนุกสนาน นางมีเป้าหมายของตัวเองหากจะสอบถามและไปสืบข้อมูลอีก คงทำได้ยาก ดังนั้นไหน ๆ ก็มาถึงที่นี่แล้วและบังเอิญมีนักพนันฝูงหนึ่งที่แพ้จนหมดสติกำลังมาหาเรื่องนาง นางไม่ใช่พระที่มีความเตตาเสียหน่อยพวกเขามาหาเรื่องนางเอง จั๋วซือหรานก็ไม่รังเกียจที่จะเห็นเลือดนี่อาจสามารถดึงดูดผู้คนที่นางต้องการดึงดูดได้ง่ายขึ้น เพราะ...ที่นี่คือหอฟ้าดาวนางจำได้แม่นว่านักฆ่าที่มาฆ่านางที่จวนคือคนของหอฟ้าดาวและหอฟ้าดาวเป็นผู้จัดตลาดมืดของคืนนี้พอดี...ทันใดนั้นสีหน้าของคนเหล่านั้นเปลี่ยนไป และพวกเขาไม่มีความมั่นใจที่จะพูดอีกต่อไปไม่ได้เป็นเพราะจั๋วซ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 263
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ จั๋วซือหรานก็เลิกคิ้วขึ้นนางบอกในใจว่า นางเดาถูกต้องจริง ๆ ความเร็วในการตอบสนองของหอฟ้าดาวไม่ช้าเลยจริง ๆสนามฝึกฝนคึกคักมาตลอด ทั้งในบริเวณสนามฝึกฝนหรือบริเวณด้านนอกประตูล้วนเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย บางคนดูเพื่อความตื่นเต้น และบางคนก็เป็นนักพนันที่แย่ทันใดนั้น ด้วยเสียงนี้ ฝูงชนที่คึกคักแต่เดิมก็เคลื่อนตัวออกไปเหมือนโมเสสแยกตัวออกจากทะเลซึ่งทำให้การปรากฏตัวของบุคคลนี้มีอำนาจอย่างอธิบายไม่ถูกจั๋วซือหรานหันสายตาไปมองคนที่เข้ามาอย่างไม่แยแส ผู้ที่มามีรูปร่างธรรมดา ๆ คนผู้นี้ไม่ได้โดดเด่นมากนัก แต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่เขาไม่ได้สูงมากนัก แต่ก็ไม่ได้เตี้ยมากเช่นกัน แค่มีส่วนสูงพอ ๆ กับผู้ชายทั่วไปเขาสามเสื้อผ้าที่มีเข้มที่เรียบง่าย ลวดลายบนเสื้อก็ไม่ธรรมดาเกินไป แต่ก็ดูไม่ซับซ้อนหรืองดงามมากนักเขาเป็นผู้ชายเช่นนี้ ความจริงเขาไม่โดดเด่นเลย แต่เมื่อทุกคนเห็นป้ายที่ห้อยอยู่ที่เอวของเขา ก็ไม่มีใครกล้าละเลยเขาอีกต่อไปป้ายที่เอวของเขาดูเหมือนทำจากโลหะ และแม้ในความมืดโดยมีเพียงแสงจากแสงไฟ ผู้คนยังสามารถมองเห็นสีทองเข้มจากป้ายนั้นไม่มีคำสลักอยู่บนนั้น มีเพียงจุดเล็ก ๆ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 264
จั๋วซือหรานมองคนเหล่านี้ด้วยรอยยิ้มอย่างเดาไม่ออกนางอารมณืดีหรือไม่ นางพูดเบาๆ กับเจ้าสำนักของหอฟ้าดาว "ข้านึกไม่ถึงเลยนะ ลูกข้าประจำของเจ้าที่นี่ใส่ร้ายผู้อื่นเก่งเสียที พวกเขาใส่ร้ายผู้อื่นอย่างพอดีและถูกจังหวะด้วย..."เจ้าสำนักของห้อฟ้าดาวแค่เหลือบมองคนเหล่านี้ด้วยความรังเกียจ เขาหันไปมองคนรับใช้ จากนั้นเขาพูดอย่างเย็นชา "เอาพวกเขาทั้งหมดออกไป"สีหน้าของคนเหล่านั้นเปลี่ยนไปทันทีวินาทีถัดมา ร่างสีดำสองสามร่างก็ออกมาจากที่มืด ๆ ที่ไม่มีใครรู้จัก และโดยไม่ได้เปิดโอกาสให้คนเหล่านี้ได้กรีดร้อง พวกเขาก็ปิดปากเหล่านักพนันและลากคนเหล่านั้นออกไปจากนั้นเจ้าสำนักของหอฟ้าดาวจึงมองไปที่จั๋วซือหราน เขาพูดว่า "พวกเขาเป็นแค่นักพนันเน่า ๆ ไม่มีอะไรน่าพูดถึง ตอนนี้แม่นางไปได้หรือยังขอรับ"“แน่นอน” จั๋วซือหรานพยักหน้าขณะที่นางกำลังจะเดินไปกับเจ้าสำนักของหอฟ้าดาว นางสังเกตมีคนดึงมุมเสื้อผ้าของนางเบา ๆจั๋วซือหรานหันสายตาไปมองเจ้าของแรงดึงนี้ เด็กฉลาดมองนางด้วยดวงตาสีดำอันสดใสที่เต็มไปด้วยความกลัวอันที่จริง เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงดึงเสื้อนาง แต่เขาก็มองออกด้วยว่า แขกผู้มีเกียรติท่านนี้... ไม่
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 265
จั๋วซือหรานเดินเข้าสนามฝึกฝน เจ้าสำนักของหอฟ้าดาวพานางขึ้นไปชั้นบนโดยตรงสถานที่จัดการแข่งขันนั้นน่าสนใจมาก โครงร่างของสนามแข่งเหมือนชาม ก้นชามเป็นสถานที่ที่ผู้คนเข้าร่วมต่อสู้กันเพื่อรอดชีวิต และผนังลาดเอียงของชามเป็นวงกลม ซึ่งเป็นบริเวณสำหรับชมการแข่งขันจากนั้นมีฝาปิดคว่ำอยู่บน 'ชาม' นี่คือชั้นสองผู้คนสามารถเห็นการแข่งขันในสนามฝึกซ้อมได้อย่างชัดเจนจากชั้นสอง ตามความเข้าใจของจั๋วซือหราน บริเวณนี้น่าจะเป็นพื้นที่ของแขกที่มีฐานะที่นี่ไม่อึกทึกและวุ่นวายมากนัก และมีคนไม่มากด้วย มีห้องส่วนตัวหลายห้องอยู่ ซึ่งสามารถรักษาพื้นที่ส่วนตัวของลูกค้าจั๋วซือหรานถูกเจ้าสำนักของหอฟ้าดาวพาเดินเข้าไปในห้องส่วนตัวหนึ่ห้องจั๋วซือหรานมองไปที่ผู้คนที่กำลังสู้ชีวิตที่"ก้นชาม"“สนุกไหมขอรับ” เสียงของเจ้าสำนักของหอฟ้าดาวดังจากด้านข้างจั๋วซือหรานไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น นางยังคงมองดูการแข่งขันที่อยู่ใน"ก้นชาม" นางพูดอย่างไร้ความรู้สึก "ข้านเคยอ่านประโยคหนึ่ง..."เจ้าสำนักของหอฟ้าดาวรู้สึกนางน่าสนใจ เขาพูดด้วยความสนใจอย่างมาก "โอ้ ประโยคใด"จั๋วซือหรานยังไม่มองเขา นางมองนักแข่งสู้เพื่อชีวิตในสนาม
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 266
เขาพูดอย่างนั้นแล้ว จั๋วซือหรานจะไม่เข้าใจเขาหมายถึงอะไรได้อย่างไรหอฟ้าดาวไม่ใช่ลัทธิจริง ๆ แต่เป็นเพียงอธิพลของตลาดมืดที่ไม่ทำสิ่งที่ดีเมื่อเผชิญหน้ากับอธิพลประเภทนี้ ไม่จำเป็นต้องพูดมีเหตุผล พวกเขาจะโจมตีเจ้าเมื่อพวกเขาบอกว่าจะทำ พวกเขารับเงินและปฏิบัติทันที ไม่จำเป็นต้องเลือกวันจั๋วซือหรานขมวดคิ้ว นางไม่อยากพูดอะไรอีกเจ้าสำนักของหอฟ้าดาวเห็นนางเงียบ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "แต่เนื่องจากวันนี้ข้าเป็นเชิญแม่นางมาที่นี่เอง ก็มีจุดประสงค์ของข้าเอง ข้าเชื่อว่าแม่นางมาเขตตะวันตกของเมือง แม่นางมีจุดประสงค์ของตัวเองเช่นกัน”จั๋วซือหราน มองที่เขา ยกมือขึ้นและถอดหมวกผ้ากอซออกแล้วถามว่า "โอ้? ฉันสงสัยว่าจุดประสงค์ของปรมาจารย์ศาลาคืออะไร"“ตราบใดที่หญิงสาวเห็นด้วยกับคำขอของฉัน หอฟ้าดาว ก็สามารถแสดงคำขอโทษและความจริงใจอย่างเพียงพอสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ มันสามารถล้างแค้นให้กับหญิงสาวคนนั้นได้” อาจารย์ของศาลาเทียนซิงกล่าวจั๋วซือหรานเลิกคิ้ว "โอ้ ทำไม"“ไม่มีอะไรนอกจากผลประโยชน์ ในระดับหนึ่งมันอาจจะตรงกับจุดประสงค์ของแม่นางพอดี”เจ้าสำนักของหอฟ้าดาวกล่าวเสริมต้องยอมรับ
Latest chapter
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1279
พอได้ยินคำนี้ของจั๋วหวาย สีหน้าจั๋วซือหรานก็ชะงักไปพอนึกถึงจั๋วเฮ่ออิงที่สีหน้าเปลี่ยนแล้วรีบร้อนออกไปวันนั้นนางรู้สึกว่าการคาดเดาของเสี่ยวหวาย...ดูสมเหตุสมผลดียังไม่ต้องพูดถึงว่าจั๋วเฮ่ออิงไปหาเซี่ยอวิ๋นซี แล้วจะมีผลลัพธ์อย่างไรจั๋วซือหรานแม้จะไม่ใช่เจ้าของร่างเดิม แต่ก็มีความรู้สึกรักอย่างจริงใจต่อเซี่ยอวิ๋นซีด้วยความเข้าใจต่อตัวเซี่ยอวิ๋นซีของนาง จั๋วซือหรานรู้สึกว่า เซี่ยอวิ๋นซีเป็นคนที่อ่อนนอกแข็งในการที่นางสามารถเลี้ยงลูกสองคนจนโตได้เพียงลำพังก็มองออกได้ไม่ยากคนแบบนี้ ในสถานการณ์ปกติขีดจำกัดจะชัดเจนมากนางจะอ่อนโยนกับคนของตนเอง แต่มีนิสัยที่แข็งกร้าวในสายตาไม่อาจทนเห็นสิ่งไม่ดีได้ ยอมหักแต่ไม่ยอมงอตอนที่นางรักจั๋วเฮ่ออิงก็คือรักจริงๆ ถ้าหากไม่มีลูกน้อยสองคนคอยรั้งนางไว้ นางคงฆ่าตัวตายตามจั๋วเฮ่ออิงไปตั้งแต่ตอนรู้ว่าเขาตายแล้วแต่พอมีตัวตนอย่างสุ่ยจิ้งหลาน เซี่ยอวิ๋นซีก็ไม่แน่ว่าจะอดทนต่อจั๋วเฮ่ออิงได้อีกตอนที่ไม่รัก ก็อาจจะไม่รักได้จริงๆแต่แล้วทำไมล่ะ แค่จั๋วเฮ่ออิงไปบอกเรื่องของนาง ด้วยนิสัยของเซี่ยอวิ๋นซี ต่อให้ฟ้าถล่มก็คงจะรีบมาหาอยู่ดีจั๋วซือหรานถอนห
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1278
ตอนนี้ จั๋วซือหรานเห็นหน้าตนเองในน้ำได้เห็นสภาพของตนเองชัดๆ ดีขึ้นมากแล้วจริงๆแต่นางยังรู้สึกได้อย่างชัดเจน ว่าสภาพของตนเองก็กำลังแย่ลงอย่างรวดเร็วดังนั้น ตนเองตอนนี้...อยู่ห่างจากชายคนนั้นไม่ได้จริงๆถ้าแค่ห่างจากชายคนนั้น ตนเองก็อาจจะทนต่อไปไม่ไหว แล้วกลับไปอยู่ในสภาพก่อนหน้านี้อีก นั่นมันอันตรายเอามากๆส่วนตนเองถ้าหากยังตามชายคนนี้อยู่ตลอดล่ะก็...จั๋วซือหรานขมวดคิ้ว ในใจก็อดคิดไม่ได้ ตอนนี้ตนเองอย่างน้อยยังพอทนไหว ไม่ต้องตัวติดกับเขาตลอดเวลาก็ได้แต่...นี่มันเพิ่งจะเริ่มต้นนะจั๋วซือหรานเป็นคนที่เตรียมพร้อมล่วงหน้าอยู่เสมอ นางยกมือขึ้นลูบท้องน้อยเบาๆในใจยังคิดขึ้นอย่างกังวล ถ้าหากอายุครรภ์มากขึ้น สถานการณ์แบบนี้ก็น่าจะยิ่งรุนแรงขึ้นด้วยถึงตอนนั้นหากตนเองต้องอยู่กับเขาตลอดเวลาถึงจะรักษาสภาพให้คงที่ได้ล่ะ?ถ้าตนเองเป็นอย่างที่เขาบอกล่ะ ที่ว่าต้องการแสงแดดแล้วในเวลากลางวันแบบนั้น...คนนึงต้องการแสงแดด แต่อีกคนกลับถูกแสงแดดทำร้ายสถานการณ์แบบนี้ มันเป็นสถานการณ์ที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกจริงๆนางผ่อนคลายลงหน่อย แต่เขากลับทรมานขึ้นมาถ้าพอนางทรมาน เขาถึงจะผ่อนคลายลงมาได
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1277
ขณะที่ตระหนักถึงจุดนี้ จั๋วซือหรานก็ตระหนักได้ถึงอีกจุดหนึ่งถ้าบอกว่า ตนเองหลังจากนี้อยู่ห่างเขาไม่ได้ แต่หลังจากนี้ยังต้องการแสงแดดล่ะก็เช่นนั้นก็เท่ากับว่า...นางมองชายหนุ่มที่โผล่หัวออกมาจากผ้าห่ม เห็นอักขระคำสาปประหลาดบนหน้าตาคนสมองทื่อนี้ ปรากฏขึ้นมาต่อเนื่อง หายไป แล้วก็โผล่ออกมารักษาแผลไฟไหม้...จั๋วซือหรานจึงเดินเข้าไปสองก้าวอย่างอดไม่อยู่ พอมาถึงตรงหน้าเขา ก็ยกมือขึ้นมาเบาๆเขาไม่ขยับ จ้องมองนางนิ่งจั๋วซือหรานแตะลงไปบนหน้าเขาเบาๆ ราวกับว่าแค่สัมผัสเพียงเล็กน้อยเท่านั้นนางขมวดคิ้วแน่นเขามองนางเงียบๆจั๋วซือหรานนิ่งงันไปครู่หนึ่ง จึงเอ่ยเสียงต่ำขึ้นว่า "พลังวิญญาณของข้า ช่วยอะไรท่านไม่ได้แล้วหรือ"น่าจะเพราะตนเองตั้งท้องจนงงๆ ไปแล้วจริงๆ หรืออาจเป็นเพราะไม่พอใจเจ้าคนสมองมีปัญหาตรงหน้านี้ ดังนั้นจึงไม่ได้สนใจอะไรมากกระทั่งถึงตอนนี้ จั๋วซือหรานจึงเพิ่งรู้สึกตัวพลังของตนเองก่อนหน้านี้ ทั้งๆ ที่สามารถบรรเทาอาการทำร้ายตนเองของเฟิงเหยียนได้แท้ๆ แล้วยังทำให้เขาต้านทานแสงแดดได้ระดับหนึ่งอีกด้วยแต่ตอนนี้ทำไมเหมือน...มันไม่มีประโยชน์แล้วล่ะ?ทว่าเฟิงเหยียน ดูเหมือนจะ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1276
ขณะที่จั๋วซือหรานขมวดคิ้วคิดว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ทำไมถึงมุดเข้ามาด้วยกัน...กับเขาในผ้าห่มที่มืดสนิทนี้ ก็ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มๆ ดังขึ้นเสียงหัวเราะทุ้มต่ำ ในผ้าห่มมืดๆ ภายใต้ระยะใกล้ชิดที่แทบจะเบียดกันของคนทั้งสองนี้ จึงยิ่งชัดเจนเป็นพิเศษ...กระทั่งความหยาบกร้านแหบพร่าเล็กๆ ในน้ำเสียง ก็ยังชัดเจน ชัดเจนเอามากๆ!ยิ่งไปกว่านั้น เพราะความใกล้ชิดมากๆ ยังมีกระแสลมแผ่วๆ ที่เหมือนจะพัดผ่านข้างหูนางไปเหมือนกับแม้กระทั่งตอนที่เขาหัวเราะเสียงทุ้ม การสั่นสะเทือนของทรวงอก ตนเองก็ยังสัมผัสได้อย่างชัดเจนด้วย!จั๋วซือหรานกัดริมฝีปากเบาๆจึงได้ยินเสียงของตาคนสมองทื่อ ยังคงเป็นเส้นเสียงหยาบๆ ที่ชวนหลงใหลนั่นอยู่บอกกับนางว่า "นี่เจ้ากำลัง...เชื้อเชิญข้าหรือ?"จั๋วซือหรานเพิ่งตื่นขึ้นจากความฝันที่อยู่กับคนรัก ถือว่าถูกกวนให้ตื่นก็ได้ มีอารมณ์ขุ่นเคืองอยู่บ้างก็เรื่องปกติดังนั้นนางจึงไม่มีเวลามาปรับอารมณ์กับตาคนสมองทื่อนี่จั๋วซือหรานเอ่ยขึ้นว่า "ข้าควรจะมองท่านถูกเผาตายทั้งเป็นไปซะ"ตาสมองทื่อนี่ก็ไม่รู้ทำไมผ่านไปคืนนึงนิสัยก็เปลี่ยนไป จู่ๆ อารมณ์ก็ดีขึ้นมาเสียอย่างนั้นบางทีคงเพร
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1275
จั๋วซือหรานได้ยินอารมณ์เจ็บปวดจากในน้ำเสียงเขา และได้ยินถึงอารมณ์เสียใจด้วยอันที่จริงสำหรับสำหรับอาการข้าหึงตัวข้าเองที่แปลกใหม่นี้ จั๋วซือหรานก็รู้สึกจนใจอยู่หน่อยๆ แล้วยังดูน่าขำอีกด้วยผลลัพธ์คือพอแหงนตามอง สีหน้ารอยยิ้มบนหน้าจั๋วซือหรานเหล่านั้น ก็แข็งทื่อไปทันทีอารมณ์ที่เรียกว่าความกังวล ก่อตัวขึ้นมาในดวงตามิน่าในน้ำเสียงเขาถึงมีความเจ็บปวดอยู่ตอนนี้ อักขระคำสาปปรากฏขึ้นบนตัวเขาแล้ว แสดงรูปลักษณ์ที่ประหลาดออกมา"นี่คือ..." จั๋วซือหรานยกมือมากำข้อมือเขาแต่นี่ไม่ใช่ความจริง เป็นแค่เขตแดนจิตใต้สำนึกบางอย่าง เป็นแค่ในความฝันเท่านั้น แน่นอนว่าจับชีพจรเขาไม่ได้"ไม่เป็นไร" บนสีหน้าชายหนุ่มแม้จะเต็มไปด้วยอักขระคำสาปประหลาด สายตาที่ก้มลงมามองนางกลับดูอบอุ่น "ไม่เป็นไร"เหมือนกลัวว่านางจะกังวล เขาจึงบอกว่าไม่เป็นไรขึ้นมาอีกครั้งจั๋วซือหรานตระหนักได้ถึงอะไรบางอย่าง ขมวดคิ้วขึ้นมานิ้วโป้งของชายหนุ่มกดลงเบาๆ ที่หว่างคิ้วนาง นวดๆ เหมือนติดจะนวดคลายสีหน้าอารมณ์ที่ยุ่งเหยิงเหล่านั้นออก"พักผ่อนให้ดี กินข้าวให้ดีด้วย" เขาเอ่ยขึ้นจั๋วซือหรานเบ้ปากเบาๆ เหลือบมองเขา "ถ้าหากเจ้าส
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1274
จั๋วซือหรานไม่ส่งเสียง ครู่เดียว จึงถอนใจเบาๆ เอ่ยขึ้นว่า "อันที่จริง ข้าเองก็ไม่ได้ยืนหยัดขนาดนั้น แค่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาจนตรอกจริงๆ ข้าก็ยังไม่อยากละทิ้งทั้งที่ยังไม่ได้ลอง"เฟิงเหยียนกอดนาง ในสีหน้ามีความเจ็บปวดเสียงยิ่งแหบพร่า เอ่ยขึ้นว่า "ข้าไม่อยากให้เจ้าต้องมาเหยียบซ้ำรอยมารดาของข้า และข้าก็ไม่อยากให้ลูกของเราเติบโตมาเป็นเหมือนข้าด้วย หากเรื่องนี้ ไม่มีวิธีอื่นแก้ไขได้นอกจากปล่อยให้มีฝันร้ายแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ...ข้าก็หวังให้ฝันร้ายนี้หยุดลงที่ตัวข้าพอ"เสียงของชายหนุ่มแหบพร่ามาก ในน้ำเสียง...ก็มีความสิ้นหวังที่ปิดไว้ไม่มิดอยู่ ทิ่มแทงเข้ามาที่ใจของจั๋วซือหรานต้องเป็นแบบไหนกันนะ...ถึงบีบคั้นให้คนดีๆ ที่หยิ่งทะนงและยอดเยี่ยมคนหนึ่งตกอยู่ในสภาพนี้...ราวกับสัตว์ที่ถูกกักขังไว้จั๋วซือหรานมองเขา ครู่ต่อมา ก็ถอนหายใจเบาๆเอ่ยขึ้นว่า "จริงๆ แล้ว...เดิมทีข้าเองก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ การวางแผนและความคิดของข้าจึงไม่ได้เล่าใด้คนอื่นฟัง"เฟิงเหยียนไม่พูดอะไร แค่แหงนตามองนางเงียบๆจั๋วซือหรานยิ้มๆ "ข้ารู้สึกจริงๆ ว่าไม่แน่ข้าอาจมีวิธี แม้ตอนนี้ข้ายังพูดถึงเหตุผลออกมาให้ชัดเจนไม่ได้ แต
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1273
แม้จะบอกว่าเป็นความฝัน แต่อันที่จริงจั๋วซือหรานก็ค่อยๆ เข้าใจแล้ว ว่าเพราะอะไรหลังจากฝันถึงเขาครั้งที่แล้วจนมาถึงครั้งนี้ นานมากแล้วที่ไม่ได้ฝันถึงเขาอีกพอมาคิดอย่างละเอียด เหมือนว่าตอนฝันถึงเขาครั้งที่แล้ว จะเป็นหลังจากที่นางมีสัมพันธ์ทางกายกับเขาดังนั้นจั๋วซือหรานจึงค่อยๆ เข้าใจ บางทีน่าจะเป็นเพราะสาเหตุนี้การดูดหยางบำรุงหยินของนางก็ดูดซับมาจนพอเข้าใจแล้ว เหมือนว่าพอดูดซับมาถึงระดับหนึ่ง ก็จะเกิด...ถ้าจะพูดว่าเป็นความฝัน สู้บอกว่าเป็นการสื่อสารทางจิตใต้สำนึกกับความทรงจำของเฟิงเหยียนส่วนที่ถูกผนึกไปจะดีกว่า?และไม่ว่าจะ 'ความฝัน' ครั้งที่แล้ว หรือว่าครั้งนี้ก็มองออกได้ไม่ยากเฟิงเหยียนน่าจะเข้าใจต่อสถานการณ์อยู่ ดังนั้นบางทีจิตใต้สำนึกเขายังคงอยู่มาตลอด เพียงแต่ถูกสมองทื่อๆ นี่กดเอาไว้ หรือบางทีคงถูกสภาผู้อาวุโสลงมือสะกดเอาไว้ไม่แน่ว่า อาจจะต้องมีชนวนเหตุบางอย่าง ถึงจะสามารถปลุกขึ้นมาได้จั๋วซือหรานอยากจะรู้ชนวนเหตุนั้นว่าคืออะไรกันแน่"ต้องทำยังไงเจ้าถึงจะดีขึ้นมา?" จั๋วซือหรานถามแต่เฟิงเหยียนกลับเหมือนจะจำจุดสำคัญนั้นไม่ได้แล้ว ขมวดคิ้ว สีหน้าดูเหมือนขมขื่น เหมือนว
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1272
ในห้วงฝันนางมองมือตัวเอง สับสนไปหมดทั้งตัว เหมือนยังตั้งตัวกลับมาไม่ได้เพราะนางถ้าไม่หลับลึก ก็จะเอาจิตใต้สำนึกส่งเข้าไปในมิติ จึงฝันน้อยครั้งมากดังนั้นตอนที่ดำดิ่งสู่ห้วงฝัน นางยังรู้สึกไม่คุ้นอยู่หน่อยๆ มองมือตนเอง รู้สึกไม่คอ่ยเป็นจริงสักเท่าไรวินาทีต่อมา มือข้างหนึ่งก็ทาบมาบนมือของนางมือข้างนั้น ข้อต่อกระดูกชัดเจน นิ้วเรียวยาว เล็บตัดมาดูสะอาดสะอ้าน ผิวหนังขาวซีดเย็นเหมือนไม่โดนแดดมานานสายตาของจั๋วซือหรานจ้องนิ่งอยู่บนมือข้างนี้ จากนั้นจึงค่อยๆ ยกขึ้นมามองไปยังเจ้าของมือนี้ ใบหน้าหล่อเหลาไม่มีที่ตินั่นทั้งที่เป็นใบหน้าที่เพิ่งเห็นไปก่อนหลับตาลงเมื่อครู่แท้ๆ แต่ตอนนี้พอมอง กลับยังคงทำให้นางรู้สึกเหมือนไม่เจอกันเสียนานสายตาของชายหนุ่มอบอุ่น ด้านในมีความรู้สึกอารมณ์เหมือนความเจ็บปวดแฝงอยู่"จั๋วเสียวจิ่ว..." เขาก้มหน้าลงเรียกนางจั๋วซือหรานมองเขา จากนั้นจึงออกแรงบีบมือเขา และน่าจะเพราะออกแรงมากเกินไปปลายเล็บจึงเหมือนจิกลงไปในเนื้อเขาฝันถึงเขาอีกแล้วจั๋วซือหรานมีปฏิกิริยาขึ้นมา ครั้งนี้เหมือนกับครั้งนั้นเลย ฝันถึงเฟิงเหยียนยิ่งไปกว่านั้นยังดูเหมือนจริงเป็นพิ
ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง บทที่ 1271
กลางดึก จั๋วซือหรานกัดริมฝีปาก กอดหมอน เดินเท้าเปล่าจากห้องด้านนอกเข้าไปยังห้องด้านใน!คิ้วงามของนางขมวดแน่น สีหน้าที่มีสีเลือดฟื้นมาบ้างแล้ว ตอนนี้กลับขาวซีดขึ้นมาในใจนางเองก็พูดไม่ออก เดิมทีตอนที่หลับก็ยังดีอยู่ พอกลางดึกจู่ๆ ก็ไม่ไหวขึ้นมาเสียแล้วหน้าอกปั่นป่วนอย่างรุนแรง เป็นความรู้สึกทรมานแบบที่นางผ่านมาก่อนหน้าไม่ผิดเพี้ยนถ้าบอกว่าคนคนนี้ไม่เข้ามาก็ว่าไปอย่าง แต่นี่ก็เข้ามาแล้วว่ากันว่าพอเคยสบายแล้ว จะยากที่จะกลับไปลำบากตอนนี้จะให้นางปล่อยชายหนุ่มที่เหมือนกับ 'ยาบำรุงครรภ์' นี้ไว้ข้างในเฉยๆ โดยไม่ใช้ แล้วต้องมานั่งทนกระอักเลือดต่อล่ะก็...ขอโทษด้วย สกุลจั๋วอย่างนางไม่ใช่คนประเภทนั้นนางเข้าใจแล้ว ก่อนที่จะหลับไปเมื่อคืนนี้ ตอนที่เฟิงเหยียนบอกว่าจะนอนด้านนอก ริมฝีปากที่เม้มแน่นนั้นกำลังอดกลั้นเรื่องอะไรน่าจะคิดไว้แล้วว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้สารเลว!จั๋วซือหรานครั่นเนื้อครั่นตัวตื่นมากลางดึก ต่อให้เป็นคนที่มีสติเยือกเย็นแค่ไหน ก็ยังมีอาการหงุดหงิดงัวเงียหลังตื่นนอนนางเดินเท้าเปล่าเข้าไปห้องด้านใน อากาศในหุบเขาตอนกลางคืนเย็นมากนางสวมแค่เสื้อบางๆ ชุดหนึ่ง ทั้งตัวเย
