บทที่ 1539

โฉวสือชีพลันตื่นตระหนกขึ้นมา “นางมิได้อยู่กับเจ้าหรอกหรือ?”

“นางมาช่วยดับไฟ!”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว

หลายคนรีบออกค้นหา

คนในขบวนคาราวานปลอดภัยแล้ว สินค้าก็มิเสียหาย เถ้าแก่จี้จึงให้ทุกคนล้มเลิกการดับไฟ แล้วถอยห่างจากเปลวเพลิง

ลั่วชิงยวนถามเถ้าแก่จี้ “ท่านเห็นเด็กสาวอีกคนในคณะของเราหรือไม่?”

เถ้าแก่จี้ส่ายหน้า “มิเห็นเลยขอรับ”

จากนั้นลั่วชิงยวนและโฉวสือชีก็แยกกันค้นหา แทบจะพลิกค้นไปทั่วทั้งลานบ้าน

มิพบฉีอวี้!

เพียงชั่วพริบตาเดียว ฉีอวี้ก็หายตัวไปแล้ว!

โฉวสือชีกระวนกระวายใจยิ่งนัก “นางคงมิได้กระโจนเข้าไปในกองไฟเพื่อช่วยข้ากระมัง?”

เมื่อกล่าวจบ โฉวสือชีก็แบกผ้าห่มที่เปียกชุ่มผืนหนึ่ง แล้วกระโดดเข้าไปในกองไฟทันที

เขามิได้ลังเลเลยแม้แต่น้อย

คนที่อยู่ภายนอกยังคงสาดน้ำช่วยดับไฟ

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้วครุ่นคิด “ไม่สิ หากฉีอวี้หาคนมิเจอ นางคงมิอยู่ข้างในนานถึงเพียงนั้น”

เมื่อนึกถึงสตรีในกำแพงที่เคยตรึงนางไว้ในคืนนี้ ลั่วชิงยวนก็ใจหายวาบ

มิได้มาเพราะนาง

แต่มาเพราะฉีอวี้!

เพียงแต่นางคาดมิถึงว่าสำนักเทียนฉยงก็เข้ามามีส่วนร่วมด้วย

“ออกไปค้นหา!”

ลั่วชิงยวนและจูลั่วรีบวิ่งออกจากเรือน ไล่ตาม