LOGINShare
บทที่ 437
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2698
วันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าเพิ่งจะสว่าง ทั้งสี่คนก็รีบลุกอย่างรีบร้อน และตามไปทางร่องรอยที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้กันของสัตว์ประหลาดหลิงเฟิงมุ่งมั่นเต็มที่ แล้วชิงอยู่หน้าขบวนไปตลอดทางเพื่อตามรอยสัตว์ประหลาดสองตัวทำเอาต้นไม้หักโค่นไปจำนวนมาก และร่องรอยเหล่านี้ก็ลากยาวไปตลอดสิบกว่าลี้ทั้งสี่คนเห็นเช่นนั้นต่างก็รู้สึกหวาดกลัว แม้ว่าจะมิได้เห็นสภาพการต่อสู้ด้วยตาตนเอง แต่ดูจากเสียงเมื่อคืนกับร่องรอยเหล่านี้แล้ว การสู้รบช่างโหดร้ายนัก“หวังว่าพวกมันจะมิได้ต่อสู้กันจนตายไปด้วยกันนะ!”หลิงเฟิงยิ้มขมขื่นแล้วเอ่ยออกมาแต่อู่หรานกลับมิได้มีความทะเยอทะยานคิดจะทำให้สัตว์อสูรเชื่องเช่นเดียวกับหลิงเฟิงเนื่องจากสัตว์อสูรมิใช่ใครที่ไหนจะสามารถเลี้ยงได้ไหว มันจะต้องกินพวกโอสถเสริมพลังวิญญาณอะไรทำนองนั้น ซึ่งล้วนเป็นค่าใช้จ่ายก้อนใหญ่เงินที่อู่หรานหามาได้ ยังคงต้องใช้ประโยชน์อยู่ เขาทำใจนำเงินออกมาเลี้ยงดูสัตว์อสูรมิได้หรอกสือเหล่ยกับเถาจื่อก็เช่นกันอู่หรานเดินตามหลิงเฟิง พลางสังเกตสัญลักษณ์ของซานเชวี่ยไปด้วยแต่ทางนี้ดูเหมือนจะมิใช่เส้นทางที่ซานเชวี่ยไป เดินไปได้สักพักหนึ่งก็มิพบสัญลักษณ์ของซาน
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2697
เถาจื่อได้ฟังคำพูดของหลิงเฟิงเช่นนั้นก็รู้สึกสบายใจไปมิน้อยนางเองก็มิอยากให้เกิดเรื่องขึ้นกับซานเชวี่ยเช่นกัน ในช่วงนี้ที่ติดกันอยู่ในภูเขาศักดิ์สิทธิ์ เถาจื่อกับพวกซานเชวี่ยล้วนอยู่ด้วยกันราวกับพี่น้องซานเชวี่ยมีความคิดที่บริสุทธิ์ ทำให้เถาจื่อนึกถึงตนเองในอดีต ในใจก็ยิ่งสนิทกับซานเชวี่ยมากขึ้นอีกเสียงต่อสู้ผสมกับเสียงคำรามของสัตว์ยังคงดำเนินต่อไปหลิงเฟิงเห็นประกายสีเขียวกะพริบมิหยุด เขาจึงเอ่ยถาม “อู่หราน เจ้าคิดว่าสัตว์ประหลาดสองตัวนั้นเป็นตัวอะไรกัน?”อู่หรานเป็นคนแดนเทพ ทั้งยังเติบโตมาพร้อมกับเจ้าตำหนักคนเก่าอีกด้วย จึงพอจะรู้จักพวกสัตว์ประหลาดเหล่านี้อยู่บ้างเขาพิจารณาจากขนาดและเสียงคำรามของมันแล้วเอ่ยออกว่า “ข้าว่าสัตว์ประหลาดสองตัวนี้น่าจะเป็นเสือดาว ที่มีขนาดพอ ๆ กัน!”หลิงเฟิงเอ่ยอย่างมิเห็นด้วย “อีกตัวอาจจะเป็นเสือดาว แต่เจ้าเห็นหรือไม่ว่าตัวนั้นเป็นสัตว์ประหลาดตาสีเขียว รูปร่างมิคล้ายเสือดาวนะ!”“ดูเหมือนมันจะยังมิเปล่งเสียงออกมา!”สือเหล่ยจึงขยับเข้ามาแล้วเอ่ยว่า “ข้าก็คิดว่าสัตว์ประหลาดตาสีเขียวมิใช่เสือดาวเช่นกัน มันดูคล้ายลิงขนาดใหญ่มากกว่า! มันดูว่องไวกว่
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2696
“แม่ทัพหลิง!”สือเหล่ยเห็นสถานการณ์เช่นนั้นก็ตะโกนออกไปอย่างตกใจ ขณะกำลังคิดจะกระโดดลงจากต้นไม้ไปตรวจดูอาการของหลิงเฟิง เขาก็เห็นว่าประกายสีเขียวนั้นพุ่งเข้ามาที่ต้นไม้ซึ่งตนอาศัยอยู่แล้ว“สื่อเหล่ย หลบเร็วเข้า!”เถาจื่อเห็นเช่นนั้นก็ตะโกนออกไปสือเหล่ยจึงรีบหลบไปจากบนต้นไม้ทันทีแทบจะในเวลาเดียวกันนั้นเอง สัตว์ประหลาดตัวนั้นก็พุ่งเข้ามาจากนั้นก็เกิดเสียงดังขึ้น แล้วต้นไม้ที่สือเหล่ยอยู่เมื่อครู่ก็ถูกพุ่งชนจนหักลงไปอีก“หนีเร็ว มีสัตว์ประหลาดมาอีกตัวแล้ว!”อู่หรานได้ยินเสียงจึงรีบเตือนว่า “ทุกคนแยกกันหนี กลับไปที่ยอดเขาเมฆนภาก่อนค่อยว่ากัน!”ขณะที่อู่หรานกำลังพูด เขาก็พุ่งไปทางหลิงเฟิงหลิงเฟิงกระเด็นออกไป แล้วก็กระแทกไปบนต้นไม้ที่อยู่ด้านหลัง ยังดีที่มีใบไม้อยู่หนาแน่น กิ่งไม้เหล่านั้นจึงลดแรงกระแทกให้หลิงเฟิงได้มิน้อยแม้ว่าหลิงเฟิงจะถูกกระแทกจนมึนหัว แต่นอกจากแผลถลอกเล็กน้อยแล้วก็มิได้รับบาดเจ็บหนักอะไรเขายันตัวลุกขึ้นแล้วเห็นว่าอู่หรานพุ่งมาทางตน จึงตะโกนไปว่า “ข้ามิเป็นไร รีบหนีไปเร็วเข้า!”ทั้งสี่คนวิ่งหนีกลับไปอย่างมิคิดชีวิต แต่สิ่งที่ทำให้ทั้งสี่คนประหลาดใจก็คือ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2695
เมื่อเถาจื่อได้ฟังคำพูดของสือเหล่ย นางก็มองอู่หรานที่อยู่ด้านหน้าอย่างเงียบ ๆอู่หรานคือคนที่เข้าถึงได้ยากที่สุดในบรรดามือสังหารของตำหนักปีกเงินเหล่านี้เถาจื่อแทบจะมิเคยพูดคุยกับเขาสักเท่าไรแม้ว่าในบางครั้งจะช่วยเขาซักและเย็บซ่อมอาภรณ์ให้ อู่หรานก็ยังคงเฉยชา มิพูดอะไรทั้งนั้นเถาจื่อกับหานเหมยจึงแอบตั้งฉายาให้เขาว่า… ภูเขาน้ำแข็ง!พวกนางสองคนรู้สึกว่าอู่หรานผู้นี้เป็นเช่นภูเขาน้ำแข็งที่เย็นชาคนเช่นนี้ สตรีคนใดจะกล้าแต่งงานกับเขาเล่า เช่นนั้นจะมิถูกเขาเย็นชาใส่จนตายหรือ!“เหอะ ๆ… ค่อยว่ากันเถิด!”บุรุษเช่นนี้ตนยังรับมิไหว เถาจื่อมิอยากทำร้ายพี่น้องของตน“พี่เถาจื่อ เจ้าเล่าให้ข้าฟังได้หรือไม่ว่าที่ฉินตะวันตกมีอะไรสนุกหรืออร่อยบ้าง?”ยากที่สือเหล่ยจะมีโอกาสได้พูดคุยกับเถาจื่อ เขาจึงเอ่ยถามมิหยุดเถาจื่อจึงเลือกเรื่องสนุกสนานที่ฉินตะวันตกมาเล่าให้สือเหล่ยฟังหลิงเฟิงกับอู่หรานที่อยู่ข้างหน้าก็เลี่ยงมิได้ที่จะได้ยินไปด้วยแต่ทั้งสองคนก็มิได้รำคาญหลิงเฟิงฟังเถาจื่อพูดจนนึกถึงเรื่องราวเหล่านั้นที่ฉินตะวันตก แล้วก็รู้สึกคุ้นเคยขึ้นมาแม้ว่าอู่หรานจะแสดงออกเย็นชา แต่ก็ถูกเรื
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2694
อู๋ซินส่ายหัว “แม่ทัพเผย คำสั่งที่แม่ทัพฉินสั่งซานเชวี่ยคือสำรวจยอดเขาเมฆนภา แต่แม่ทัพฉินเคยสั่งไว้แล้วว่า มิว่าซานเชวี่ยจะพบสิ่งใดก็ห้ามไปไกล อย่างมากที่สุดสองวันจะต้องกลับมา!”“แต่นี่ก็ปาเข้าไปสามวันแล้ว ข้าเป็นห่วงซานเชวี่ย นางจะพบอันตรายอยู่ที่ใดสักแห่งแล้วรอให้พวกเราไปช่วยนางหรือไม่?”เผยอวี้ชะงักมือ แล้วขมวดคิ้วซานเชวี่ยผู้นี้เป็นคนฉลาด การสังเกตก็เหนือผู้อื่น แต่มีนิสัยร่าเริงคล่องแคล่วก่อนหน้านี้ไปสำรวจยอดเขาเมฆนภา นางเองก็มักจะไปทีละหลายวันเช่นกัน ฉินซานจึงมิพอใจในเรื่องนี้ยิ่งนัก คราวที่แล้วเขาจึงสั่งกับซานเชวี่ยอย่างเด็ดขาดว่าห้ามไปไกลจนเกินไป เพื่อหลีกเลี่ยงการเกิดอุบัติเหตุฉินซานถึงกับเอาสถานะทาสของซานเชวี่ยมาขมขู่นางว่า หากนางมิเชื่อฟัง ก็จะมิคืนสัญญาขายตัวทาสให้กับนางหลังจากนั้นซานเชวี่ยก็ปฏิบัติตามคำสั่งของฉินซาน เมื่อออกไปสำรวจ อย่างมากที่สุดสองวันนางก็จะกลับมารายงานแล้วครั้งนี้ไปสามวันแล้ว หากมิเป็นอะไรก็ช่างเถิด แต่หากพบเจออันตรายดังเช่นที่อู๋ซินพูดจริง ๆ เช่นนั้นอาศัยแค่นางตัวคนเดียวก็คงมิสามารถกลับมาอย่างปลอดภัยได้“หลิงเฟิง!”เผยอวี้คิดพลางตะโกนเรียก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2693
มีศัตรูที่มีศักยภาพเช่นแม่นางเฟิ่ง เผยอวี้มิสามารถวางใจพาคนของตนจากไปคนของหมู่บ้านตระกูลอูนั้น ในตอนที่พวกเผยอวี้ถูกขังอยู่บนภูเขาศักดิ์สิทธิ์ พวกเขาก็ให้ที่พักพิงกับพวกเผยอวี้ประกอบกับที่ก่อนแม่นมอูจะตาย นางก็ได้ฝากฝังคนของหมู่บ้านตระกูลอูไว้กับหลิงอวี๋ด้วยพวกเผยอวี้จึงมองชาวบ้านของหมู่บ้านตระกูลอูเป็นพวกเดียวกันพวกจงเจิ้งคุนมิสามารถลงมือกับคนของหมู่บ้านตระกูลอูได้ชั่วคราว ฝ่ายเดียวที่จะสามารถคุกคามหมู่บ้านตระกูลอูได้ก็มีเพียงแต่ฝ่ายแม่นางเฟิ่งเท่านั้นเผยอวี้ ฉินซานและหลิงเฟิงหารือร่วมกันว่าจะจัดการคนของหมู่บ้านตระกูลอูอย่างเหมาะสมอย่างไรดีฉินซานครุ่นคิดแล้วเอ่ยขึ้นว่า “หากมิอยากให้คนของหมู่บ้านตระกูลอูถูกแม่นางเฟิ่งคุกคาม ก็ทำได้เพียงต้องจัดการกับแม่นางเฟิ่งเท่านั้น”“เพียงแต่ยอดเขาหินคู่ที่แม่นางเฟิ่งอยู่ ก็ยากต่อการโจมตีเช่นเดียวกับยอดเขาเมฆนภา! หากพวกเราคิดจะจัดการแม่นางเฟิ่ง ในช่วงนี้ก็คงจะทำมิได้!”หลิงเฟิงเอ่ยเสียงขรึมว่า “และดังที่พวกเรามิสามารถโจมตียอดเขาหินคู่ได้ หากแม่นางเฟิ่งคิดจะโจมตียอดเขาเมฆนภา นางก็มิสามารถทำได้เช่นกัน!”“ข้อเสนอแนะของข้าคือ สู้ให้คนของห
You may also like
บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง74.9K viewsเสร็จพ่อสุดจะฟลุคเพราะแอบฟังความคิดลูกสาวจอมป่วน
อันอี่หราน106.0K viewsลิขิตรักภรรยาตัวร้าย
จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ27.3K viewsสนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน683.1K viewsบุปผางามข้ามเวลามาทวงแค้น
ชาไทยเย็น7.4K viewsข้ามันสตรีขี้อิจฉา
ซูเมี่ยวหลิง2.9K viewsข้าเป็นเซียนอายุ 3,000 ปี
ซูฝ่า234 viewsฮูหยินผู้ถูกลืมเลือน ณ. เรือนเหมันต์
BigM00N6.7K views
