สามพ่อครัว สองวันต่อมา แจ็คสันหัวหมุนหนัก นั่นเป็นเพราะเขาอยากเอาใจม่านอวี้อันและสองแฝด ตอนแรกเยว่จือตั้งใจช่วยในครัว แต่เขาประกาศอว่าคืนนี้ขอแสดงฝีมือเอง “อาหมวยเพิ่งออกจากโรงพยาบาล ให้ฉันดูแลเธอดีกว่า...ส่วนเสี่ยวจือ คอยช่วยหยิบจับอะไรใกล้ๆ ดีแล้ว” “เอ มั่นใจหรือคะ อาหารเย็นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยนะ” ชายหนุ่มยิ้มและตอบอย่างภูมิใจ “เชื่อมือพ่อบ้านเถอะ อย่างไรฉันก็มีอาหารขึ้นโต๊ะแน่ๆ” “รู้ไหม แม่บ้านเวลาโมโหหิวเป็นอย่างไร” แจ็คสันได้ยินแล้วก็ทำตัวสั่น เขาย่อมรู้เรื่องนั้นดี “อาหมวยก็จะกินฉันทั้งตัว โดยเฉพาะตรงนี้ ตรงนี้แล้วก็ตรงนี้” ม่านอวี้อันหรือจะทนฟังอีกฝ่ายได้ เธอเพิ่งออกจากโรงพยาบาลก็จริง เรี่ยวแรงไม่ค่อยมีหรอก แต่ความหมั่นไส้มากล้น จึงคว้าหมอนฟาดใส่ชายหนุ่มไปหลายที “นี่ถ้าฉันหายดีเมื่อไหร่ อย่าคิดนะคะว่าคุณจะ ยั่วโมโหแบบนี้ได้” “คนสวย รู้ไหม เขาว่าสามีภรรยายิ่งมีปากเสียงกัน ตกดึกก็จะขยันบอกรัก และทำการบ้านจนถึงรุ่งเช้าเลย” ม่านอวี้อันอับอายจัด ด้วยแจ็คสันเป็นคนลามก และหน้าด้านที่สุด
ฝากตัวเป็นลูกเขย ผิ่งกั่วหัวเราะและยิ้มตลอด และเสียงเขาสร้างความสุขให้ทุกคน นอกจากหัวเราะ เด็กชายยังร้องเพลงให้น้องชายเต้นด้วย ภาพคู่แฝดที่สนุกสนานเช่นนั้น ทำให้ผู้ใหญ่ต่างมีความสุข เรื่องซึ่งเหมือนจะบานปลายก่อนหน้าจึงคลี่คลายไปในทางที่ดี ซึ่งหลังขายของช่วยเยว่จือเรียบร้อย ผิงกั่วได้กระปุกออมสินใหม่ ถึงสองอัน มีเงินใส่เกือบเต็ม “ให้ผิง หยอด อะ เอง... พี่ไม่ต้องหยอด” ผิงกั่วบอกเจ้าอิง คนที่ซื้อออมสินใหม่ให้เขาคือไห่ถัง มันไม่ใช่รูปหมู หากเป็นรูปตู้โทรศัพท์สีแดง เด็กชายไม่ใช่คนเรื่องมาก ยิ่งรู้ว่าข้างในมีเงิน เขาก็พอใจ “เก็บไว้ซื้อชุดนักเรียน นะผิงเกอ” เจ้าอิงบอกเขา ผิงกั่วมองอีกฝ่าย และช่างใจอยู่ประเดี๋ยว จึงเอ่ยว่า “ขะ ของเจียวเกอด้วย ยะ ยังไม่มีเงิน” ไห่ถังได้ยินแล้วก็ส่งเสียงหัวเราะห้าวใหญ่ ก่อนตอบว่า “อั๊วฝากเงินไว้กับเสี่ยวจือแล้ว เขาจะใส่ให้ลื้อและเจียวเกอ” เด็กชายพยักหน้ารับ แต่เซียงเจียวกลับถามว่า “นั่นมันเงินค่าปาท่องโก๋ไม่ใช่เหรอ” คราวนี้ทั้งโรส และลี่ฮุ่ยต้องผสานเสียงหัวเราะพร้อมกัน ด้วย
หลังจากแจ็คสันขับรถจากไป หัวใจเยว่จือหัวใจเหมือนจะหล่นหาย และเมื่อต้องเผชิญหน้ากับคนที่เธอไม่ถูกชะตา เด็กสาวไม่รู้จะรวบรวมความเข้มแข็งอย่างไร อีกทั้งยามนี้ม่านอวี้อันไม่ได้อยู่ที่นี่และคอยส่งกำลังใจให้เธอ ไห่ถังยืนจังก้า และปั้นหน้าบึ้งตึง พอเห็นว่าเธอจับตะหลิวตั้งท่าใช้มันเป็นอาวุธ เขาก็ยิ้ม ไม่ใช่สิ แสยะยิ้มอวดฟันทองอย่างกับพวกกุ๊ยข้างถนน “หนู เอ่อ ฉันจะฟาดคุณจริงๆ ด้วย ถ้าก้าวมาใกล้กว่านี้” ผู้ชายตัวโตมองเธอราวกับเห็นว่าเป็นเด็กเล็กๆ ที่พูดจาไร้สาระ “ถ้าลื้อกล้าทำอย่างที่ปากพูด อั๊วจะจับอุ้ม แล้วฟาดก้นให้เนื้อแตกเลย” เยว่จือแทบจะทนความหยาบคายของเขาไม่ได้ เธอนับหนึ่งไปถึงสิบ ก่อนเตรียมเปิดปากโต้เถียง แต่ไห่ถังยกมือห้าม และส่งเสียงคำรามขัดใจ “ของก็ทำไว้แล้ว อั๊วอยากกิน ให้เหมาหมดเลยก็ได้ อีกอย่างลื้อไม่คิดหรือว่า ลูกค้าประจำเขาจะหิ้วท้องรอ บางคนขับรถมาไกลๆ ก็อยากกินของอร่อย อย่ามาทำเหมือนเด็กขายของเล่น คิดจะเปิดจะปิดร้านได้ตามใจตัวเอง” ไห่ถังเอ่ยจบจึงบอกอาซูตั้งกระทะใบใหญ่เตรียมทอดปาท่องโก๋ซึ่งแป้งเตรียมไว้ตั้งแต่ช่วงดึ
กระปุกออมสิน เสียงด้านนอกดังอยู่สักหน่อย ผิงกั่วที่ปวดปัสสาวะลุกไปเข้าห้องน้ำ พอทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยจึงย่องช้าๆ ไปแอบตรงด้านหน้าประตูห้องครัว ทว่าเขากลับไม่เห็นใคร กระทั่งค่อยๆ สืบเท้าไปที่ส่วนบริเวณร้านอาหาร ยามนั้นเขาได้ยินลุงผีกับเยว่จือคุยบางอย่างกันเสียงเครียดอยู่สักหน่อย พอชะเง้อคอยาวมองไปไกลๆ ก็เห็นรถยนต์คันนั้น ซึ่งเด็กชายจำได้แม่นยำว่าเป็นของใคร! พวกแก๊งมังกรซิ่ง และเจ้าของรถคือผู้ชายตัวหนาเหมือนหมี เขามีฟันทองด้วย! เด็กชายยืนตัวแข็ง นอกจากรถยนต์สีแดงคันดังกล่าว คนที่เหมือนหมียักษ์ กำลังขี่รถจักรยานยนต์ของลุงผีด้วย หรือเขาจะมาเอาทุกอย่างไป เหมือนที่ลี่ฮุ่ยเคยบอกเด็กชายเอาไว้! เด็กชายกลัว กระนั้นก็พยายามทำความเข้าใจต่อภาพที่เห็น ทว่าเขาทนดูต่อไปไม่ได้ จึงถอยหลังกรูดแล้ววิ่งกลับห้องนอนตน ผิงกั่วรู้สึกไม่ปลอดภัย ถึงไม่ใช่คนขี้ขลาด แต่ก็ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ภาพในวันเก่าก่อนย้อนกลับมา และมันฝังอยู่ในดวงใจดวงน้อย เขาเป็นห่วงแม่ ไม่อยากให้เรื่องร้ายๆ เกิดขึ้น ก่อนที่แม่จะสลบไป เขาถามหลายสิ่งว่าต้องทำอย่างไรถึงจะไม่ได้ไปนอนข้างถ
เมื่อหญิงสาวสะดุ้งตื่นขึ้น รู้สึกตัวอีกทีกลับเห็นใบหน้าคนที่เธอมักคุ้น และยามนี้ มันไม่ใช่โลกในยุค 80s! “พี่ลิซ่า หนูบอกแล้วยังไงคะ เหนื่อยก็ให้คุณอีธาน พากลับไปคอนโดฯ ก่อนดีไหม ทางนี้หนูกับเด็ก ๆ จะจัดการให้เอง” คนที่เพิ่งลืมตา ยกมือทาบหน้าอก เธอกลับมายังโลกปัจจุบัน และอยู่ในร่างลิซ่า จาง! “อย่าบอกนะคะว่าฝันร้าย เดี๋ยวหนูให้คุณอีธานมาปลอบพี่ดีกว่า” มิเชล ลูกพี่ลูกน้องเธอบอกแล้วยิ้มให้ ก่อนหันไปด้านหลังเพื่อบอกพนักงานให้เรียกหาอีธาน ผู้ชายที่เป็นคนรักของลิซ่า หญิงสาวพยายามตั้งสติ ก่อนรับรู้ได้ว่า เธอย้อนเวลากลับคืนสู่โลกปัจจุบัน เป็นเหตุการณ์ก่อนที่อีธานจะขับรถพาเธอเข้าไปในอุโมงค์ที่มีน้ำขังแห่งนั้น! อีธานเดินเข้ามาหาหญิงสาว และหอมแก้มไปหนึ่งฟอดใหญ่ “เวลาไม่กี่ชั่วโมง ที่รักขายของได้ยอดเยี่ยมมาก ร้อยล้านเหรียญเชียวนะ และออเดอร์ยังเข้ามาต่อเนื่องอย่างถล่มทลาย ในอนาคตธุรกิจอาหารของประเทศนี้ต้องอยู่ในมือคุณแน่” ลิซ่ามองอีธาน เธอควรดีใจกับการประสบความสำเร็จครั้งนี้ แต่หัวใจกับโหวงเหวง ยิ่งมองใบหน้าชายหนุ่มที่แสนสมบูรณ์แบบ เธอกลับไม่ไ
ม่านอวี้อันลุกขึ้นอาบน้ำในตอนเช้ามืด ตลอดคืนเธอครั่นเนื้อครั่นตัวและหนาวสะท้านแปลก ๆ ฝ่ายแจ็คสัน เขานอนกับสองฝาแฝด อีกไม่นานคงตื่นขึ้นมาช่วยงานเธอ ก่อนที่จะออกไปวิ่งเพื่อวอร์มร่างกาย ยามนี้เธอรู้แล้วว่าเขามีค่ายมวยปล้ำ เป็นธุรกิจที่สานต่อจากพี่ชายผู้ล่วงลับ โดยมีเพื่อนสนิทที่คบหากันมาหลายปีช่วยดูแลให้ก่อนหน้านี้ “อาหมวยหน้าซีดมากเลยรู้ไหม” เขาบอก ก่อนจะก้าวมาวางหลังมือที่หน้าผากหญิงสาว “ตัวอุ่น ๆ ด้วย วันนี้ให้ฉันขายของแทนดีไหม หรือไม่ก็ปิดร้านเลย ส่วนคนงานก็จ่ายค่าจ้างรายวันตามปกติ” “ฉันไม่เป็นอะไร แค่คิดมากเรื่องคุณโรส คุณรู้ไหม เธอขายน้ำมันกัญชาด้วย ของพวกนี้มีคุณมากก็มีโทษเช่นกัน” “อาหมวย สามีโรสเป็นเถ้าแก่ร้านขายยา เขาย่อมรู้ว่าสิ่งใดดีหรือไม่ดี เธออย่าห่วงคนอื่นให้มากเลย ดูตัวเองก่อนเถิด คิดแทนเขาจนไม่สบาย” ม่านอวี้อันยิ้มให้แจ็คสัน เขากำลังดุเธอ นี่หากเป็นโลกปัจจุบัน ใครหน้าไหนก็ห้ามพูดเช่นนี้ ความคิดเธออย่างไรย่อมถูกต้องที่สุด “อีกอย่างน้ำหมักของโรส ฉันคิดว่ามันต้องมีบางสิ่งที่ปนเปื้อน หรือไม่ก็อาจส่งผลอันตรายในระยะยาว”