แชร์

ตอนที่ 32 เปิดใจ 3

ผู้เขียน: LiHong
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-11-24 20:44:10

“พรุ่งนี้ยามเหม่า[1]ข้าจะเดินทางไปทำกิจธุระต่างเมือง อาจใช้เวลาหลายวัน”

เฉินเฟิงเอ่ยขึ้น เขาต้องการสะสางภารกิจที่คั่งค้างให้ลุล่วง จากนั้นจะกลับมารับเพ่ยหนิงและหานตงเข้าวังหลวงด้วยตัวเอง เมื่อเข้าอาณาเขตพระราชฐานอันปลอดภัยไร้กังวลใดแล้ว เขาจะให้เพ่ยหนิงได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริง ปราศจากหน้ากากหนังมนุษย์

“เจ้าอยู่เรือนก็ห้ามไปดื่มเหล้าเมามายที่ใด รู้หรือไม่?”

สิ้นเสียงกำชับจากชายในดวงใจ เพ่ยหนิงรีบพยักหน้าขึงขัง ใบหน้าเจือรอยยิ้มดูพิสุทธิ์งดงามกว่าอะไรทั้งหมด “ข้ารับปากท่าน จะไม่ดื่มเหล้าจนเมาอีกเจ้าค่ะ”

สาวน้อยจิ้มลิ้มช่างจำนรรจา น่ารักน่าชัง เชื่อฟังทุกสิ่ง เฉินเฟิงนึกอยากดึงนางมากอดแล้วกดจูบแรงๆ เสียเหลือเกิน

ทว่าหานตงยังนั่งอยู่ด้วยจะทำได้อย่างไร

“ข้าฝากพี่หานดูแลกวดขันเข้มงวดสักหน่อยจึงจะดี” ชายหนุ่มเอ่ยยิ้มๆ ด้วยรู้ดีว่าใครบางคนเจ้าเล่ห์แสนซนยิ่งนัก ทว่ากลับเสแสร้งอ่อนแอบอบบาง

“ข้าจะขังนางไว้ในห้องลั่นดาล รอเจ้ากลับมาอุ้มขึ้นเกี้ยว” หานตงหยอกเย้าพลางดื่มเหล้าหมดถ้วย

“ดีๆ พี่หาน ลำบากท่านแล้ว” เฉินเฟิงเอ่ยกลั้วหัวเราะ ยกไหเหล้ารินใส่ถ้วยเอาใจว่าที่พ่อ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ยามรักปักใจ   ตอนที่ 65 ไร้คำสัญญา 3

    หญิงสาวหลับตาอย่างต้องการซึมซับรับรู้ถึงความอบอุ่นที่แผ่ซ่านรอบกาย “ข้าหิวก็เลยอยากทำอะไรกินเล็กน้อย หากท่านหิวก็กินด้วยกันเถิด”จ้าวเฟิ่งเลิกคิ้ว “อ้อ...ที่แท้มิได้ตั้งใจทำให้ข้า”เพ่ยหนิงยู่หน้า “ใครอยากทำให้ท่านกันล่ะ”รอยยิ้มบางพลันปรากฏบนใบหน้าของทั้งสอง ส่งผลให้บรรยากาศอึมครึมแต่เดิมผ่อนคลายขึ้นมาก หลังจากต่อปากต่อคำพอหอมปากหอมคอเหมือนที่เคย พวกเขาก็เงียบงัน ได้ยินเพียงเสียงฉู่ฉ่าของอาหารในกระทะบนเตาไฟจ้าวเฟิ่งยังคงกอดเพ่ยหนิงไม่ไปไหน กระชับอ้อมแขนแน่นอยู่เช่นนั้นราวกับอยากให้นางละลายหลอมรวมกับตนเองเพ่ยหนิงหยุดหั่นผัก เพียงยืนนิ่งให้เขากอดขณะพึมพำ “ข้าขอโทษที่โง่เง่าเข้าใจผิดในตัวท่าน จนทำเรื่องไม่ดีไม่งาม”“ข้าต่างหากที่โง่เขลา ไม่สืบสาวเรื่องราวของเจ้าให้ดี”เพ่ยหนิงไม่พูดอะไรอีก จ้าวเฟิ่งเองก็เงียบไปพักใหญ่ เนิ่นนานผ่านไป จ้าวเฟิ่งค่อยๆ เอ่ยเสียงเบา“ข้าขอโทษที่ให้คำตอบแก่ท่านตาของเจ้าไม่ได้”ได้ยินเพียงเท่านี้ น้ำตาที่เพียรกลั้นไว้ได้ตั้งนานของเพ่ยหนิงก็ร่วงหล่นดุจเม็ดมุกหลุดจากสาย นางสะอึกเล็กน้อยขณะพลิกตัวอยู่ในอ้อมอกแข็งแรง ซบหน้ากับซอกคอแกร่งนางเข้าใจดี

  • ยามรักปักใจ   ตอนที่ 64 ไร้คำสัญญา 2

    ติงอี้เทากล่าวเสียงเนิบช้า ทว่าฟังดูทุ้มต่ำทรงพลังดุดัน “ข้าไม่แปลกใจว่าเพราะเหตุใดหนิงเอ๋อร์จึงปักใจรักเพียงเจ้า”ชายชราถอนหายใจ แววตาดุดันแฝงแววจนใจ“น่าเสียดายที่ความรักมักทำให้คนขาดสติด้อยปัญญา แต่เอาเถิด เรื่องที่จวนอ๋องของเจ้า ข้าจะไม่รื้อฟื้นหรือกล่าวโทษใด ทุกสิ่งล้วนเป็นเรื่องที่ข้าติงอี้เทาเข้าใจได้ แต่เจ้าลองมองดู”ติงอี้เทาเอ่ยขึ้นขณะหันหน้าออกไปที่บานหน้าต่างดังเดิม จ้าวเฟิ่งมองตาม เบื้องหน้าในระยะสายตาของทั้งสองคือเส้นทางทอดยาวอันไกลโพ้นมองไม่เห็นปลายอีกฝั่งมิอาจประเมินระยะทางได้แม่นยำ แต่กลับมองออกว่าเป็นทางกลับไปเมืองหลวงแคว้นจิน“ไกลมากใช่หรือไม่?” ติงอี้เทาเอ่ยต่อด้วยสีหน้าเยือกเย็น “นอกจากไกลแล้วยังสูงส่งเกินเอื้อมอีกด้วย”เมื่อวาจายืดยาวเอ่ยถึงตรงนี้ จ้าวเฟิ่งที่ฟังอยู่ถึงกับชะงัก ติงอี้เทาค่อยๆ ผินใบหน้ากลับมามองอ๋องหนุ่ม สุ้มเสียงยังคงเนิบนาบเชื่องช้าไม่เร่งร้อน “หากเป็นชายหญิงทั่วไปเมื่อใจรักระยะทางใกล้ไกลย่อมไร้ปัญหา ฐานะที่แตกต่างล้วนนำพาซึ่งชื่อเสียงหน้าตา ส่งตัวตนขึ้นเหนือคนในวงสังคมอย่างไร้เงื่อนไข เพียงแต่ ตัวท่านที่เป็นถึงอ๋องย่อมไม่อาจทำตามแ

  • ยามรักปักใจ   ตอนที่ 63 ไร้คำสัญญา 1

    เขาเปิดประตูเชื้อเชิญแขกผู้มาเยือนด้วยน้ำเสียงเย็นชา“เชิญท่าน...ตามข้ามา” เขาปรายตามองจ้าวเฟิ่งปราดหนึ่ง “แค่ท่านคนเดียว ผู้อื่นไม่เกี่ยว”เหล่าองครักษ์ถึงขั้นกระชับดาบข้างเอว สายตามองข่มขวัญสื่อนัยวาจาว่า‘บังอาจ’ถ้วนหน้า พวกเขาล้วนเป็นคนสนิทข้างกายและตายแทนได้ เคยห่างจากผู้เป็นนายเสียที่ใด หาไม่ หากเฉิงอ๋องตกอยู่ในอันตรายหรือเป็นอะไรไป พวกเขามีสิบหัวก็ไม่พอให้ตัด แววตาคมกริบขององครักษ์กับแววตามืดดำของสมุนยวี้จู๋พลันเปล่งประกายพร้อมปะทะ บรรยากาศตึงเครียดยิ่งจ้าวเฟิ่งจึงยกมือปราม ทุกคนถึงได้สงบลงเมื่ออ๋องหนุ่มพ้นบานประตู บุรุษร่างใหญ่กำยำผู้หนึ่งพลันเดินเข้ามาด้วยท่าทางสุขุม สีหน้าเคร่งขรึม เมื่อเข้ามายืนอยู่ตรงด้านหน้าของจ้าวเฟิ่งก็เพียงกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มใหญ่เฉยชาว่า “เชิญทางนี้ ท่านประมุขกำลังรอท่านอยู่”จ้าวเฟิ่งตอบรับเสียงอืมในลำคอค่อยกล่าว “เชิญนำทาง”ชายหนุ่มเดินตามการเชื้อเชิญของบุรุษตัวโตด้วยท่าทีลุ่มลึก มิได้รู้สึกขัดเคืองหรือมีโทสะอันใดกับการปฏิบัติแบบไม่เกียรตินี้ เพราะเพียงคิดถึงการกระทำอันเอาแต่ใจของตนที่ผ่านมายามปฏิบัติต่อเพ่ยหนิงก็ตระหนักได้ว่าสมควร

  • ยามรักปักใจ   ตอนที่ 62 กระจ่างแก่ใจ 2

    ที่โต๊ะริมหน้าต่างอันเป็นที่ประจำของเพ่ยหนิง จ้าวเฟิ่งนั่งมองเตากำยานอย่างเหม่อลอย ครั้นได้สติก็เพียงหลับตา ยกนิ้วคลึงหว่างคิ้วช้าๆ สีหน้าเคร่งเครียด นึกปวดใจยิ่งจ้าวไท่หรงค่อยๆ เยื้องย่างเดินเข้ามาอย่างไร้สุ้มเสียง ด้วยรู้ตัวดีว่าตนอาจเป็นต้นเหตุเภทภัยในรักของน้องชาย จึงไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียงรบกวนทว่าจ้าวเฟิ่งมีหรือจะไม่รู้ถึงการมาเยือน เขาค่อยๆ ลืมตา เอ่ยเสียงเนิบช้า“พี่ใหญ่สมควรตอบรับสมรสพระราชทานไปเสีย เลิกคิดเรื่องสตรีของข้า ไม่ว่านางจะอยู่ที่ใด ท่านไม่ควรใส่ใจทั้งสิ้น”จ้าวไท่หรงยกมือขึ้นเบื้องหน้าอันหมายความว่าเขายอมแพ้ แต่ปากกลับบอก “แต่พี่ใหญ่ไม่ได้ชอบลู่ซือฉี พี่ใหญ่ชอบเพ่ยหนิง”เมื่อได้ยินคำพูดไร้ยางอายไม่เสื่อมคลายของคนเป็นพี่ชาย จ้าวเฟิ่งพลันหน้าบึ้งตึง เอ่ยเสียงเยียบเย็น ไม่ไว้หน้า“นางเป็นภรรยาของข้า ไม่ว่าผู้ใดก็อย่าคิดหมายปอง”คราวนี้จ้าวไท่หรงไม่เพียงเบิกตาโพลง ยังเงียบกริบทันทีรัชทายาทหนุ่มนึกไม่ถึงว่าน้องชายผู้รักษาจารีตเคร่งครัด ไม่เคยปล่อยตัวไปกับอารมณ์กำหนัดจะรวบรัดคนเขาแล้วน้องสี่ เจ้าช่างร้ายกาจยิ่งนัก...นอกเขตเมืองหลวง จากภูชมมังกรมองเห็นทิ

  • ยามรักปักใจ   ตอนที่ 61 กระจ่างแก่ใจ 1

    ติงอี้เทาบันดาลโทสะกับโต๊ะไม้โบราณตัวโปรดเสร็จก็ลุกขึ้นอย่างโกรธา หนวดเคราสีขาวกระพือด้วยแรงอารมณ์ที่พ่นออกมาเป็นลมหายใจร้อนผ่าวราวเปลวเพลิงทางจมูกเขาผิดเองที่รักและตามใจหลานสาวคนเดียวผู้นี้มากเกินไป ดูแลฟูมฟักอย่างดีล้นเหลือจนแทบจะประคับประคองในอุ้งมือ กระทั่งอีกฝ่ายแข็งแรงเพียงภายนอกแต่กลับอ่อนต่อโลกไปทั้งจิตใจเช่นนี้เขายังจะเอาหน้าเหี่ยวๆ ไปพบเขยแซ่เพ่ยกับลูกสาวในปรโลกอย่างไรไหวติงอี้เทานึกโกรธตัวเองยิ่งนัก ทั้งยังโกรธจ้าวเฟิ่งจนแทบหลั่งน้ำตาเจ้าอ๋องน่าตาย...หานตงเห็นอาจารย์เคียดแค้นเช่นนั้นก็รีบเอ่ยเสียงเข้มขรึม“ขออาจารย์โปรดอย่าเข้าใจในตัวเฉิงอ๋องในทางเลวร้าย ประเมินดูแล้วทุกฝ่ายล้วนเข้าใจผิดต่อกัน แต่ทั้งที่เข้าใจผิดปานนั้น หนิงเอ๋อร์อยู่ในฐานะนักโทษไม่ต่างจากเชลยด้วยซ้ำ คนจะให้ปรนเปรออย่างทรมานเช่นไรก็ย่อมได้ จะรังแกหรือเอาเปรียบก่อนฆ่าทิ้งก็ไม่นับว่าผิดแผก ทว่าเฉิงอ๋องกลับดูแลทะนุถนอมอย่างดี ลอบปกป้องนางจากพี่ชายเสเพลเต็มที่ มองแล้วพวกเขาก็เป็นเแค่คู่รักที่มีปัญหาไม่เข้าใจกันเท่านั้น ยามนี้ขอเพียงทั้งสองได้พบหน้าพูดคุย ทุกอย่างย่อมคลี่คลาย”แม้หานตงจะพูดจามีหลักการและเหต

  • ยามรักปักใจ   ตอนที่ 60 จำพราก 3

    ท่านหมอแย้มยิ้มบอกกล่าวข่าวดี กำชับอีกหลายประโยค “อายุครรภ์ยังน้อยนัก ระวังสุขภาพและเรื่องโลดโผนหน่อยจึงจะดี อย่าให้แม่นางวิตกกังวลหรือมีเรื่องอะไรให้ต้องคิดมากอีกเลย”หานตงพยักหน้าเคร่งขรึม วางเงินอีกก้อนอย่างไม่ตระหนี่ท่านหมอมองเงินบนโต๊ะก็ให้รู้สึกสะท้อนใจ ไฉนคนที่เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาผู้หนึ่งถึงมีเงินก้อนให้ใช้จ่ายมือเติบได้หนอ หานตงไม่สนใจสายตาสงสัยใคร่รู้ของท่านหมอชรา เพียงลุกขึ้นหันมาโอบอุ้มบุตรสาวบุญธรรมขึ้นแนบอกแล้วจากไปควรต้องทราบว่าหานตงแม้เบื้องหน้าปลูกผักขายไปวันๆ ทว่าเบื้องหลังนั้นยังมีร้านสมุนไพรเก่าแก่ที่สุดของยุทธภพซึ่งปลูกและตัดแต่งเพาะพันธุ์จนพืชกลายพันธุ์พัฒนาไปไกล เขามีฉายาโดยไม่เผยโฉมว่าเทพโอสถหมื่นพิษ คนมีเงินมั่งคั่งเท่านั้นถึงจะหาซื้อสินค้านี้ของเขาได้ อีกทั้งหานตงยังทำการค้าหลากหลาย สั่งสมทรัพย์สินเงินทองไว้มากมาย ใช้ทั้งชาติก็ไม่หมดส่วนการปลูกผักนั้นแท้จริงเป็นเพียงความชอบส่วนตัวที่นิยมปรุงอาหารผสมพืชพันธุ์สมุนไพรบำรุงร่างกายให้อายุยืนนานเหมือนที่เพ่ยหนิงชื่นชอบการปลูกดอกไม้แล้วนำมาแปลงเป็นอาวุธร้ายนั่นแลหานตงอุ้มเพ่ยหนิงขึ้นรถม้า หวดแส้บ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status