LOGINShare
บทที่ 1 บทนำ
Last Updated:
2025-10-27 13:46:05ปี ค.ศ.1979
"จะไปไหน?" หยางซินหยุดชะงัก ก่อนจะตอบแม่ "เอายาหลังอาหารไปให้พี่เขย แล้วก็เช็ดตัวให้เขาค่ะ" "แกจะไปทำให้มันทำไม ก็แค่คนพิการไร้ประโยชน์คนหนึ่ง" "แม่ก่อนหน้านี้ ก็เป็นแม่ไม่ใช่เหรอ ที่ยกย่องเทิดทูนเขา และเขาก็ยังเป็นเขยแต่งเข้าของสกุลหยาง ตอนนี้แม่กลับทำแบบนี้กับเขาได้ยังไงคะ" "ก็ตอนนั้นกับตอนนี้มันต่างกัน ผู้ชายในห้องนั้นก็เป็นแค่คนพิการที่ได้เบี้ยเลี้ยงทหารเดือนละไม่กี่หยวน ไม่ใช่พี่เขยคนเดิมของแกแล้ว" "จะไม่ใช่ได้ยังไง พวกเขาเป็นสามีภรรยากันแล้ว พี่หยางเหมยควรทำหน้าที่เมีย ทำไมแม่ไม่ให้พี่ดูแลพี่เขยบ้าง วัน ๆ เอาแต่แต่งตัวสวยไปงานสังคม ไม่สนใจสามีที่ยังนอนป่วยอยู่บนเตียงสักนิด พี่เขยออกไปรบเพื่อชาติ เขาถึงได้รับบาดเจ็บและโดนปลดประจำการมาอยู่บ้าน ตอนนั้นแม่เป็นคนที่คุยนักคุยหนาว่า เขาเป็นคนมีอนาคตที่สุดในเมืองหนานหนิงนี่แล้ว ถ้าพี่แต่งกับเขาพี่ก็จะได้เป็นคุณนายผู้บัญชาการอย่างแน่นอน ตอนนี้ทำไมแม่เป็นแบบนี้แล้ว" "แกมันยังเด็ก จะไปเข้าใจอะไร พี่เขยแกน่ะหมดอนาคตแล้ว ก็คงจะเหมือนทหารทั่วไปที่ไปรบมาแล้วพิการ หลังถูกปลดประจำการก็ได้เงินเดือนแค่พอเลี้ยงตัวไปตลอดชีวิต อย่าหวังว่าจะได้เลื่อนยศอะไรอีก และอีกอย่างพี่แกมีผัวพิการมันน่าขายหน้าแค่ไหน แกไม่รู้เหรอ" "แม่ พูดเสียงดังเกินไปแล้วถ้าพี่จางเฮ่อได้ยิน เขาคงเสียใจแย่" "ทำไม ฉันจะพูดให้มันรู้กันไป มันจะได้ออกจากบ้านหลังนี้เสียที ต้องมานั่งเลี้ยงคนพิการมันใช่หน้าที่ของฉันเหรอ" "แม่ทำแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด!" ในตอนนั้นเสียงสวยของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังแทรกขึ้นมาทันใด "ทำไมจะไม่ได้ ฉันไม่เอาคนพิการมาเป็นพ่อพันธุ์ของลูกฉันเด็ดขาด" หยางซินหันไปมองตามเสียง พี่สาวของเธอหยางเหมยที่แต่งหน้าแต่งตัวสวยฉ่ำ กำลังจะออกไปงานเต้นรำนายทหารใหญ่ หลังจากที่สงครามได้ยุติลงอย่างเป็นทางการ โดยมีนายทหารหนุ่มอนาคตไกลที่เป็นเพื่อนของพี่เขยที่มีชื่อว่าหลินเว่ยมารับนั่นเอง หยางซินเห็นพี่สาวของตัวเองกำลังควงกับเพื่อนของพี่เขย ก็คิดในใจ หึ เมียตัวเองไปแต่งกับเพื่อนสนิท ใครบ้างจะไม่แค้น จางเฮ่อถึงได้เอาคืนหนักขนาดนั้น หยางเหมยมองน้องสาวแล้วพูดต่อ "ทำไมต้องดูแลพี่เขยแกขนาดนี้ จะทำไปทำไม เดี๋ยวฉันก็หย่าแล้ว เขาก็ไม่ใช่พี่เขยของแกแล้ว" หยางซินส่ายหน้า "ฉันไม่เหมือนพี่ ที่ไร้มโนธรรม ฉันจะทำอะไรก็เรื่องของฉัน ไม่ต้องมาสั่งฉันอีก" "หน็อย แกจะมากไปแล้วนะ เดี๋ยวนี้คิดเถียงฉันเหรอ" "พี่ได้ยินยังไงก็แบบนั้นแหละ" หยางซินเดินสะบัดก้นหายไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ทั้งแม่และพี่สาวถึงกับหันมามองหน้ากัน หยางเหมยกำมือแน่นและกัดฟัน เธอจ้องมารดาเขม็งเอ่ยเสียงเย็น "แม่ นังหยางซินมันกล้าขึ้นเสียงกับฉัน แม่ต้องจัดการมันให้ฉัน" คุณนายหยางยิ้มเอาใจลูกสาวคนโต ก่อนจะพูดว่า "แม่จะสั่งสอนหยางซินเอง ไม่ต้องโกรธนะ เดี๋ยวจะไม่สวย จะไปงานไม่ใช่เหรอ แม่ได้ยินเสียงรถมาแล้ว รีบไปเถอะเดี๋ยวสาย" จากนั้นก็กุลีกุจอพาหยางเหมยออกไปที่หน้าบ้านอย่างรวดเร็ว ด้านหยางซินเธอเดินเข้ามาในห้องนอนของวางยาพร้อมกับมองชามข้าวต้มที่ตอนนี้ว่างเปล่าไปแล้ว "โห กินข้าวหมดเลยเหรอคะ เก่งแล้วนี่" เสียงแหบเครือดังขึ้นเบา ๆ "ก็แค่กินข้าว มีอะไรต้องชม" เขายังคงเสียงดุกับเธอเหมือนเดิม แน่นอนว่าเพราะไม่รู้ว่าเธอจะมาไม้ไหนกันแน่จึงได้ตั้งแง่กับเธอแบบนี้ "ทำดีก็ต้องชมนี่คะ ปกติพี่กินข้าวนิดเดียวสองสามวันมานี้กินเก่งจริง ๆ" จางเฮ่อยิ้มเย็นออกมา นี่นับว่าเป็นรอยยิ้มแรกตั้งแต่เขาล้มป่วยที่เธอได้เห็น เขาคงอยากถามว่าทำไมถึงได้ดีกับเขานัก ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ว่าพี่สาวของเธอจะบอกให้ทำอะไรเธอก็มักจะทำตาม กระทั่งร่วมมือกลั่นแกล้งไม่ให้ข้าวให้น้ำเขามาแล้ว คนสกุลหยางต้องการให้ภรรยาเขาหย่าขาด และขับไล่เขาออกจากบ้านหลังนี้ที่เขาใช้เงินทั้งหมดในการสร้างเพื่อเอาใจหยางเหมย และยังให้บ้านเป็นชื่อหยางเหมยเพื่อเป็นของขวัญ แต่วันนี้เขากลับกำลังจะถูกไล่ออกจากบ้านของตัวเอง หากใครรู้เข้า ก็คงพูดได้เพียงคำเดียวว่าเขาคนนี้ โง่เง่ายิ่งกว่าลา จางเฮ่อมองน้องสาวภรรยาของตัวเองด้วยสายตาสงสัย หลายวันมานี้ยอมรับว่าเพราะได้หยางซินคอยดูแล และให้กินข้าวกินยาไม่ขาดทำให้อาการป่วยของเขาเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ ถึงหมอจะบอกว่าเขาอาจจะเดินไม่ได้อีกแต่คนอย่างจางเฮ่อไม่มีทางยอมแพ้ ต่อให้สวรรค์ส่งเขาลงนรก เขาก็จะตะกายกลับมาจากนรกด้วยตัวเอง และตอนนี้เขาก็รู้ว่าเรี่ยวแรงของเขากำลังฟื้นคืนมาแล้ว เด็กสาวคนนี้กำลังคิดจะทำอะไรกันแน่ และดูเหมือนว่าเธอที่เคยอ่อนแอ เป็นเบี้ยล่างของพี่สาวมาตลอดอยู่ ๆ ก็ลุกขึ้นมาเถียงคนอื่นและรู้จักโต้ตอบ ทั้งยังปฏิบัติกับเขาแตกต่างไปจากปกติ ดูเหมือนเธอเอาใจใส่เขาด้วยใจจริง และจากสายตาคู่นั้นเขาก็มองเห็นบางสิ่งบางอย่าง ความรักที่เธอเหมือนจะซ่อนอยู่ในใจ และหลายครั้งที่ลอบมองเขาอย่างเปิดเผย แต่เขากลับคิดว่าสายตาคู่นี้กลับมองเขาแปลก ๆ เหมือนหวาดกลัวอยู่ไม่น้อย หยางซินกำลังกลัวอะไรกันแน่
Latest chapter
ย้อนเวลามาร่านรักกับพี่เขย บทที่ 37 ตอนพิเศษ 4 จบตอนพิเศษ
หม่าเฮ่อต้องไปรายงานตัวแต่เช้า แม้ว่าเมื่อคืนเขาจะได้นอนเพียงสองชั่วโมงเขาก็สดใสเป็นอย่างยิ่ง และวันนี้เขาก็กลับดึกเช่นเคย ทว่าเขากลับไม่คาดคิดว่าเขาจะได้พบกับหยางเหมย“หยางเหมย เธอมาอยู่นี่ได้ยังไง”หม่าเฮ่อไม่รู้มาก่อนว่าหยางเหมยมาพักอยู่ที่นี่ได้ครึ่งเดือนแล้ว เพราะเมื่อคืนนี้หยางซินก็ไม่มีเวลาบอกเขาส่วนหยางเหมย เธอต้มน้ำแกงผสมยาพิษให้น้องสาวกินเป็นชามสุดท้าย จากนั้นก็ให้กินยานอนหลับที่ผสมน้ำแกงลงไปด้วย ทำให้วันนี้ทางของเธอปลอดโปร่งแล้ว เพราะหยางซินนอนหลับไม่รู้เรื่องตั้งแต่หัวค่ำไปแล้วแน่นอนว่าหลังจากวันนี้อีกไม่นานหยางซินจะเริ่มไม่สบาย ไร้เรี่ยวแรง และไม่เกินสองเดือนอาการจะทรุดหนัก ยานี่ออกฤทธิ์ช้า ๆ จะไม่มีใครรู้สาเหตุของการป่วย หลังจากหยางซินพิการเป็นอัมพาตนอนติดเตียงและพูดไม่ได้ จากนั้นทุกอย่างก็จะกลับมาเป็นของเธอหยางเหมยแสร้งตีหน้าเศร้า พูดจาไพเราะอ่อนหวาน“น้องหยางซินดีกับฉันมาก ยังให้ฉันมาพักที่นี่เพื่อหลบภัย ฉันถูกเถ้าแก่ลู่ทำร้าย พี่เฮ่อ พี่ต้องช่วยฉันนะคะ”เขามองหยางเหมยพร้อมกับแสยะยิ้ม“ทำไมฉันต้องช่วยเธอด้วย ตอนนั้นเป็นเธอที่คิดจะส่งเมียของฉันให้กับเถ้าแก่ลู่ ตอนนี้
ย้อนเวลามาร่านรักกับพี่เขย บทที่ 36 ตอนพิเศษ 3
“ผัวเร็ว ๆ ค่ะ เมียเงี่ยนเหลือเกินแล้ว”“แต่ก่อนจะเย่อ ขอผัวกินให้อร่อยก่อน อยากเลียหอยของเมียจนน้ำลายสอแล้ว”“อื้อ ถ้างั้นก็รีบเลียสิคะ”หม่าเฮ่อจับสองขาของหยางซินให้แยกออกกว้างขึ้น แล้วฝังใบหน้าลงไปที่เนินเนื้ออวบที่มีขนสีน้ำตาลอ่อนปกคลุมเพราะรูปร่างของหยางซินอวบน่าสัมผัส ทำให้เนินเนื้อของเธอใหญ่และอูมผิดไปจากคนธรรมดา จุดเนื้อของเธอจึงกลายเป็นจุดที่หม่าเฮ่อโปรดปรานที่สุดเขาจูบหนัก ๆ ที่เนินเนื้อ เอ่ยเบา ๆ ว่า“คิดถึงจังเลย หอยหวานของผัว มาให้ผัวกินซะดี ๆ”พูดบเขาก็กดจมูกลงไปสูดความหอมหวาน ก่อนจะค่อย ๆ ใช้ลิ้นไล้ไปที่กึ่งกลางรอยแยกใหญ่ ควานหาเม็ดเสียวที่หลบซ่อนตัวอยู่ สองมือของเขาช่วยแหวกกลีบออก พริบตาเม็ดเสียวที่กำลังเบ่งบานก็เด้งออกมารอรับลิ้นของเขาแล้ว“อา...อร่อย”เขาตวัดเลียเม็ดเสียวแรง ๆ ทำให้หยางซินดิ้นพล่านเด้งสะโพกเย่อกับลิ้นของเขาทันใด สองแขนของเธอยันไว้ที่ด้านหลัง ดวงตาจับจ้องที่การดูดเลียของหม่าเฮ่อ มือเรียวข้างหนึ่งขยับมา ลูบที่ท้ายทอยของเขาอย่างเอ็นดู“ดูพี่จะหิวมาก ถ้างั้นก็กินเยอะ ๆ นะคะ”“อื้ม ผัวหิวหอยเมียมากจริง ๆ ต้องช่วยตัวเองไปด้วยคิดถึงหอยเมียไปด้วยทุกวันทรมา
ย้อนเวลามาร่านรักกับพี่เขย บทที่ 35 ตอนพิเศษ 2
กว่าจะกลับมาถึงบ้านหม่าเฮ่อก็ต้องใช้เวลาหลายวัน เขาคิดถึงหอยหวาน ๆ ของเมียรักมากจึงได้เร่งกลับมาก่อนกำหนดวันหนึ่งเมื่อเข้ามาถึงห้องนอนก็พบว่าโคมไฟบนหัวเตียงของหยางซินไม่ได้ปิด ยังส่องแสงสลัวในขณะที่หยางซินกำลังนอนหลับสนิท โดยที่ขาอวบขาวผ่องของเธอวางพาดอยู่บนผ้าห่ม กระโปรงชุดนอนเลิกขึ้นสูงจนเห็นเนินเนื้อรำไรหม่าเฮ่อเลียริมฝีปาก ตั้งแต่เขาไปราชการพอตกเย็นมาก็คิดถึงภรรยาจนแทบนอนไม่หลับ ต้องปลดปล่อยด้วยสองมือของตัวเองและคิดถึงใบหน้ายั่ว ๆ ของหยางซินทุกวันเขาถอดเสื้อผ้าตัวเองอย่างรวดเร็วจากนั้นจึงดึงผ้าห่มออกจากร่างอวบ หยางซินไม่สวมชุดชั้นในนอนเป็นปกติ ชุดนอนของเธอก็แสนบางเบาด้านบนเผยให้เห็นเนินเนื้ออวบกลมโผล่พ้นเนื้อผ้า ส่วนด้านล่างก็เปิดเปลือยให้เห็นเนินเนื้อสีหวานหม่าเฮ่าครางแผ่ว มือหนาลูบไปตามเรียวขาของหยางซินช้า ๆ เธอครางแม้ไม่ลืมตาเมื่อรู้สึกเสียวสยิว“พี่เฮ่อ”“รู้ด้วยเหรอว่าเป็นพี่”“ฉันก็มีแต่พี่เท่านั้น ไม่ใช่พี่แล้วจะเป็นใคร”หญิงสาวค่อย ๆ ลืมตาขึ้น จากนั้นก็มองสบกับดวงตาคม เห็นเขากำลังจ้องริมฝีปากอิ่มของเธออยู่ ก็เผยอริมฝีปากรอ จากนั้นสายตาก็เลื่อนต่ำลงมามองที่ดุ้นของเขาที่
ย้อนเวลามาร่านรักกับพี่เขย บทที่ 34 ตอนพิเศษ 1
หลังจากที่หยางเหมยแต่งงานกับเถ้าแก่ลู่และเธอก็ถูกตบตีจนทนไม่ไหว เธอกลับบ้านไปขอร้องพ่อกับแม่ให้พวกเขาช่วยเหลือ พ่อกับแม่จนปัญญาเพราะตัวเองได้ตกลงส่งหยางเหมยให้เถ้าแก่ลู่ด้วยตัวเอง และพ่อกับแม่ก็รับเงินก้อนใหญ่มาแล้วจึงไม่กล้าออกหน้าเพราะแบบนี้ตอนนี้คนในครอบครัวสกุลหยางจึงมาขอให้หยางซินช่วยเหลือ แม้แต่พ่อที่หวาดกลัวหม่าเฮ่อ ก็ยังต้องแบกหน้ามาเพื่อลูกสาวคนโตหยางซินกลายเป็นคุณนายผู้บัญชาการไปแล้ว เธออาศัยอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่มีคนใช้มากมายคอยดูแลหยางเหมยมองดูน้องสาวที่เคยเป็นเพียงคนใช้ในบ้านสกุลหยางที่อดีตไม่เคยแม้แต่จะมีสิทธิ์ซื้อเสื้อผ้าใหม่สักชิ้นในตอนนี้กลับแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าหรูหราราคาแพง ยังทาเล็บสีแดงแต่งหน้าอ่อน ๆ ที่ช่วยขับเน้นความสวยของเธอให้เพิ่มมากยิ่งขึ้นรูปร่างอวบอิ่มของน้องสาวที่ใคร ๆ ต่างก็หาว่าอวบอ้วนเมื่อได้แต่งเนื้อแต่งตัวเช่นนี้กลับดูเซ็กซี่ยั่วยวนและดูมีสง่าราศรี ต่างจากเด็กสาวซอมซ่อคนเดิมโดยสิ้นเชิงเห็นหยางซินเป็นเช่นนี้แล้วหยางเหมยก็รู้สึกอิจฉา เธอพลาดไปแล้วที่ทอดทิ้งอดีตสามี หญิงสาวกำมือแน่นหยางซินไม่มีอะไรที่เทียบเธอได้แม้แต่อย่างเดียว แต่กลับได้ดีกว่าเธอความร
ย้อนเวลามาร่านรักกับพี่เขย บทที่ 33 ตอนจบ
เช้าวันต่อมา แม่กับพ่อเตรียมจะไปแจ้งความว่าหยางซินหนีงานแต่ง ในข้อหาไม่เชื่อฟังบิดามารดาและอกตัญญู ให้ตำรวจช่วยติดตามหาตัวมาดำเนินคดี และคิดจะแจ้งความจางเฮ่อที่แสร้งเป็นคนตายหลอกลวงทางการและครอบครัว ทว่าก่อนที่จะออกจากบ้านรถคันงามก็แล่นมาจอดด้านหน้า พร้อมกับรถติดตามอีกหลายคันคนที่มาก็คือเถ้าแก่ลู่ว่าที่สามีชราของหยางซิน อีกคนเป็นผู้หญิงท่าทางเป็นคุณนายเธอน่าจะมีอายุใกล้ห้าสิบปีแล้ว แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าราคาแพง พร้อมกับคนขับรถและลูกน้องอีกหลายคน และคนที่เดินตามคุณนายมาก็คือคนที่เข้าออกบ้านสกุลหยางบ่อย ๆ นั่นก็คือเถ้าแก่เซียวในที่สุดเถ้าแก่เซียวก็ถูกเมียจับได้ และเมียของเขาก็ดุเสียด้วยเธอจึงลากสามีมาพูดคุยกับคนที่บ้านของหยางเหมย "เซ็นซะ นี่คือเอกสารกู้ยืม ทั้งเงิน ร้านค้า รถ ที่เธอขับ ฉันไม่เอาคืนแต่เธอต้องเซ็นยินยอมเป็นหนี้"หยางเหมยถูกคนของคุณนายเซียวจับเอาไว้ และยังถูกตบไปหลายครั้งจนเลือดกบปาก ข้อหาที่กล้าคบชู้กับสามีของเธอหยางเหมยใบหน้าบวมช้ำ พ่อกับแม่ถูกจับมัด และถูกข่มขู่"ฉันมีหลักฐานที่เธอเป็นชู้กับผัวฉันทุกอย่าง ทั้ง ๆ ที่คนทั้งเมืองรวมทั้งเธอก็รู้อยู่แล้วว่าเขามีภรรยา คิดจะ
ย้อนเวลามาร่านรักกับพี่เขย บทที่ 32 เขากลับมาแล้ว
หลายวันก่อนเพราะหยางเหมยทำกุญแจห้องหาย เธอจึงไปขอกุญแจสำรองกับแม่มาเพื่อไขห้อง แม่ให้เธอมาทั้งกล่อง ดังนั้นเธอจึงมีกุญแจสำรองห้องของน้องสาวไปด้วยและภาพที่เธอเห็นก็ไม่ได้ผิดคาด เพราะหยางซินกำลังถูกผู้ชายคนหนึ่งเย่ออย่างเมามันภาพที่หยางเหมยเห็นก็คือ ผู้ชายร่างสูงที่เธอยังมองไม่เห็นหน้ากำลังอุ้มน้องสาวของเธออยู่ ขาของหยางซินกำลังเกี่ยวเอวของผู้ชายคนนั้น ลำแขนของน้องสาวกอดคอเขาแน่น และพวกเขากำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม"หยางซิน แกนี่มันร่านจริง ๆ จะแต่งงานอยุ่แล้วยังกล้าทำเรื่องไร้ยางอายแบบนี้"หยางเหมยมองแผ่นหลังชู้รักของหยางซิน เขาเป็นคนตัวสูง บั้นท้ายสวยได้รูป เอวสอบไหล่กว้าง กล้ามที่แผ่นหลังเป็นมัด ๆ เรียงตัวสวย เส้นผมตัดสั้นดูสุขภาพดี แค่เห็นข้างหลังก็รู้สึกว่าเขาต้องเป็นคนที่หน้าตาหล่อมากหยางเหมยขมวดคิ้ว หยางซินไปเจอของดีจากที่ไหนในตอนนั้นเสียงทุ้มต่ำคุ้นหูก็ดังขึ้น"ไร้ยางอายเหรอ คงเทียบกับเธอไม่ได้หรอกมั้ง"พูดจบเขาก็วางหยางซินลงที่พื้น หยางซินเดินไปหยิบชุดนอนของตัวเองมาสวมอย่างรวดเร็วเธอไม่พูดอะไรเพราะยังตกใจที่พี่สาวโผล่เข้ามาจึงได้แต่หลบอยู่ด้านหลังเขาเงียบ ๆ ส่วนเขาก็หันหน้าม
You may also like
คู่หมั้นสุดหวงของท่านอ๋องกระหายเลือด
ชาไทยเย็น39.2K viewsสลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์69.5K viewsห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม
เฟเธอร์ในลมอ่อน121.2K viewsเกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้248.0K viewsเมียกองขยะ
ดอกอ้อลู่ลม2.0K viewsGear Night คืนร้อนวิศวะร้าย
ณดารินทร์162 viewsบังคับรักมาเฟียไร้ใจ
ณดารินทร์121 viewsสัมผัสร้าย สัมผัสรัก
Yaygoh28 views
