ย้อนเวลามาร่านรักกับพี่เขย

ย้อนเวลามาร่านรักกับพี่เขย

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-28
โดย:  ซีไซต์ยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
37บท
3.4Kviews
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

เมื่อร่างกายที่ควรถูกปฏิเสธ กลับตอบสนองอย่างเร่าร้อน เมื่อไฟต้องห้ามระหว่าง พี่เขย และ น้องเมีย ลุกโชน พวกเขาจะหยุดยั้งความใคร่นี้ได้จริงหรือ… หรือจะยอมปล่อยให้มันกลืนกินทั้งหัวใจและร่างกาย นิยายอีโรติกดราม่าเร่าร้อน แซ่บ ซับซ้อน และห้ามพลาดสำหรับสายลุ้นรักต้องห้าม! หยางซิน ต้องตายอย่างน่าสมเพช เพราะเธอถูกครอบครัวหักหลัง ขายให้เศรษฐีเฒ่าอารมณ์รุนแรง ถูกทุบตีจนสิ้นลมหายใจ แต่ชะตากลับให้เธอได้โอกาส ย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง และคราวนี้ เธอจะไม่ยอมเป็นเหยื่ออีกต่อไป… ผู้ชายที่เธอเลือกจะไขว่คว้า กลับไม่ใช่ใครอื่น แต่คือ จางเฮ่อ…พี่เขยของเธอเอง ชายที่เพิ่งกลับจากสงครามในสภาพขาพิการ จางเฮ่อถูกภรรยาที่เป็นพี่สาวของหยางซินขอหย่า และทิ้งเขาไปแต่งงานกับเพื่อนสนิทของเขาเอง และยังดูถูกว่าเขาก็แค่คนพิการไร้ประโยชน์คนหนึ่งทำให้จางเฮ่อเจ็บแค้นใจมาก แต่หยางซินรู้ความจริงดีว่า อีกไม่นาน จากเฮ่อจะหายจากบาดแผล และกลายเป็นผู้บัญชาการผู้ยิ่งใหญ่ ในขณะที่ใคร ๆ มองว่าเขาตกต่ำ ไร้ค่า… เธอกลับเห็นอนาคตอันเรืองรอง และตั้งใจจะใช้ทั้งเสน่ห์ ทั้งเล่ห์รัก มัดเขาไว้ในอ้อมกอด ให้พี่เขยกลายเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว

ดูเพิ่มเติม

บทที่ 1

บทที่ 1 บทนำ

「神谷さん、検査の結果ですが……ステージ4のすい臓がんです。治療を中止すれば、余命はおそらく一ヶ月もありません。本当に、治療を受けないおつもりですか? ご主人の了承は……?」

「はい、大丈夫です。彼も……きっと、納得してくれます」

電話を切ったあと、私はしんと静まり返った部屋をぐるりと見渡した。胸の奥が、ひりつくように痛んだ。

ただの胃痛だと思っていた。昔からの持病の悪化だと――まさか、がんだったなんて。

小さくため息をついて、リビングのテーブルに置かれた写真立てに目をやる。

写真の中で、十八歳の神谷蓮(かみやれん)がこちらをまっすぐに見つめていた。

あの日のことは、今でも鮮明に覚えている。雪の降る帰り道、髪に舞い降りた白い結晶を見つけた彼が、冗談めかして言ったのだ。

「これって、いわゆる『共に白髪の生えるまで』ってやつかな?」

胸が締めつけられるような、かつての幸福の記憶。私と蓮は幼なじみで、十八のときに恋人同士になった。大学を卒業してからは、狭いボロアパートで彼と二人、夢を追いながら苦労の日々を過ごした。

やがて彼の会社は軌道に乗り、私は新しいマンションと車を手に入れた。私はオシャレが好きで、ブランドの新作は毎シーズン届けられた。旅行が好きな私のために、彼は忙しい合間を縫って、よく遠出にも付き合ってくれた。誕生日も記念日も、彼からのサプライズは欠かさなかった。

私が不妊症だとわかったときも、彼は一言も責めることなく、「全部俺のせいだ」と言った。誰もが口をそろえて言っていた。――神谷蓮は、私のことを溺愛しているって。

でも、その彼が、結婚七年目にして――秘書の女と、外にもう一つの家を作った。

彼はその女、望月寧々(もちづきねね)に豪華な一軒家を買い与え、「愛の巣」だなんて言っていたらしい。

毎晩まっすぐ帰ってきた人が、ある日を境に夜帰らなくなり。望月への態度はどんどん甘くなり、私への態度は冷え切っていった。私を見るたび、彼はまるで嫌悪するかのように眉をひそめた。

考えたくもなくて、床に落ちたガラスの破片を拾い始めた。数日前、蓮との口論の末に割ってしまった花瓶の残骸だった。

あの日は結婚記念日だった。私は彼の好物を用意して、家で待っていた。「今日は早く帰る」と言っていたのに、帰ってきたのは午前二時。

――また、彼女と一緒にいたのだろう。

私たちは激しく言い争い、そのとき蓮は、私の心を完全に壊す一言を吐いた。

「芽衣(めい)、俺には子どもが必要なんだ」

それ以上聞きたくなくて、私は家を飛び出した。彼は追ってこなかった。

それから一週間、私は昔の実家に身を寄せていた。そして、ひどい胃痛で病院に行き、現実を突きつけられた。

久しぶりに戻ったこの家は、埃っぽいままだ。蓮もこの一週間、一度も帰ってきていないのだろう。

かがんで破片を拾っていたとき、検査結果の紙がポケットから落ちた。私は手を止めて、それを見つめた。

……彼に伝えるべきだろうか。私が死ぬってことを、彼が知ったら、悲しむだろうか。

自然と目元が熱くなり、それに自分で苦笑する。

――今の彼なら、「ざまあみろ」とでも言うかもしれない。

気を取り直して片付けを続けていたそのとき、不意に部屋の明かりがついた。

眩しさに目を細めながら玄関を見ると、そこには蓮が立っていた。白いワイシャツの襟元には、赤い口紅の跡。

私の顔を見て、彼は軽く眉を上げた。

「もう拗ねるのは終わったか?」

私は答えず、検査結果の紙をそっとポケットに押し戻す。思いがけず彼が帰ってきたせいで動揺していた私は、手を切ってしまった。

慌ててキッチンに走り、水道の蛇口をひねる。

「新手の演技?自傷?ほんと、甘やかされて育ったんだな、お前は!」

もう何も期待していないはずなのに、その言葉が胸に突き刺さる。

――昔の彼なら、こんな口調で私に話すことはなかった。

私が不安になれば、どんなに喧嘩をしても優しく抱きしめてくれた。家出をしても、すぐに探し出して「怒る暇もない」と笑っていた。

「俺はお前を甘やかしたいんだ。だから一生、俺から離れられないようにしてやる」

そう言っていた彼は、もうどこにもいない。

水を止め、薬箱を出して自分で手当てをしていると、蓮が少しだけ声のトーンを和らげた。

「芽衣、もういいだろ。あいつとはただの遊びだ」

「業界の連中も皆そうだよ、家はちゃんと守ってる」

「妊娠して子どもが生まれたら、向こうは海外にでも送るつもりだ」

彼の言葉が終わる前に、スマホが鳴った。

「神谷さん、どこ? 一人で怖いの……早く帰ってきてよ……」

望月寧々の甘えた声が、受話口から漏れ出た。蓮はまるで宝物でも扱うように、優しく彼女をあやしている。

私は何も言わず、包帯を巻き終えた手で、数日放置されていた食事を片付け始めた。

通話を終えた蓮は、私を一瞥もせず玄関へと向かう。

「蓮」

私は背中に声をかけた。

「……今度はなんだよ?」彼は舌打ちをして続けて言った「寧々が熱出してんだ。俺、行かなきゃなんねぇんだよ。くだらないことで――」

「離婚しましょう」

「……は?」

彼は苛立ちを隠さず、こちらを振り返る。

「さっきは自傷、今度は離婚? 何、次は『死にたい』ってか?」

「……もし、ほんとうにもうすぐ死ぬとしたら?」

私がそう呟いたとき、彼は何も言わず、ドアを閉めた。

その音が鳴り終わると同時に、この広すぎる家は、またしても沈黙に包まれた。

腹の奥がきりきりと痛み出す。慌てて薬を取り出して飲み込む。

――痛い。こんなにも痛いのに。

私は彼に伝えたかった。本当に、もうすぐ死ぬんだって。

震える手で、再び彼の番号を押す。けれど、返ってくるのは無機質なアナウンス。

――着信拒否されていた。

私はかすかに笑って、壁のカレンダーを見上げた。

「……今日が、蓮と『さよなら』する、最初の日なんだね」

แสดง
บทถัดไป
ดาวน์โหลด

บทล่าสุด

บทอื่นๆ
ไม่มีความคิดเห็น
37
บทที่ 2 ทดสอบ
วันนี้เธอเช็ดตัวให้เขาด้วยความคล่องแคล่ว คงเพราะทำมานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว จึงได้เคยชินหลังเช็ดตัวเสร็จเธอก็สวมเสื้อผ้าให้เขาใหม่ อยู่ ๆ ผ้าที่ปิดอยู่ตรงกลางร่างกายของเขาก็เลื่อนลงมาจนเผยให้เห็นส่วนที่ไม่ควรเห็นเข้า หยางซินเผลอมองอย่างเต็มตา เขาเห็นชัดว่าใบหน้าของเธอแดง จากนั้นเธอก็หลับตาดึงผ้าขึ้นมาคลุมดังเดิมคนสองคนไม่พูดอะไรกัน มีเพียงบรรยากาศแห่งความเงียบเท่านั้นที่ปกคลุม จนกระทั่งเธอให้เขาแปรงฟันบ้วนปากจนเสร็จ จึงพยุงเขาลงนอนและห่มผ้าให้"คืนนี้ให้พี่ฝันดีนะ พรุ่งนี้เจอกัน"เธอมักจะพูดแบบนี้ทุกวัน และในเช้าวันต่อมาเขาก็จะเห็นหน้าของหยางซินเป็นคนแรก หยางซินปิดไฟดวงเล็กในห้องจากนั้นก็เดินออกไปเงียบเชียบพร้อมกับปิดประตูเบา ๆ ในตอนนั้นนั่นเองจางเฮ่อก็ขยับตัวลงจากเตียง และเขาก็เริ่มฝึกเดินเขาล้มป่วยมาเกือบจะครึ่งปีแล้ว ใคร ๆ ก็คิดว่าเขาจะเดินไม่ได้ แต่ใครจะรู้ว่าเขากำลังพยายามที่จะฝืนสังขารตัวเอง และทำให้กลับมาเดินได้อีกครั้ง และจากที่เคยล้มลุกคลุกคลาน ตอนนี้เขาก็สามารถเดินได้แล้ว แม้จะไม่กี่ก้าวแต่ความก้าวหน้านี้ก็ทำให้เขาพอใจหากว่าเป็นแบบนี้อีกไม่นานเขาก็คงจะกลับมาเดินได้เป็นปกติ ห
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 3 เล่นรัก
บทที่ 3 ย้อนอดีตและในตอนนั้นเรื่องที่คาดไม่ถึงก็พลันเกิดขึ้น เมื่ออยู่ ๆ หยางซินก็ได้ยินเสียงรองเท้าส้นสูงของใครคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับเสียงพูดคุยของชายหนุ่มหญิงสาวสองคน เธอรีบคายของออกจากปาก จากนั้นก็ดึงกางเกงของเขาขึ้นมา แล้วมุดเข้าไปใต้เตียงทันที ในขณะที่จางเฮ่อบังเกิดอารมณ์คั่งค้างเพราะเขาเกือบจะปลดปล่อยออกมาแล้วให้ตายเถอะ สารเลวทั้งหมด! หยางซินน้องเมียสารเลวที่มาก่อกวนจนเขาเกิดอารมณ์ ส่วนเมียของเขาก็สารเลวที่กลับมาตอนนี้!หยางเหมยที่เพิ่งกลับมาจากงานสังคม พร้อมกับผู้ชายคนหนึ่ง และผู้ชายคนนั้นก็คือหลินเว่ย พวกเขาสองคนเดินมาที่ห้องของจางเฮ่อ จากนั้นก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเปิดไฟดวงเล็กหยางซินเห็นเพียงขาของพวกเขา ดูเหมือนว่าคนทั้งคู่จะเมาไม่น้อย เมื่อเธอได้ยินหยางเหมยพูดกับจางเฮ่อว่า"ในเมื่อพี่ไม่ยอมหย่าให้ฉัน ฉันก็จะให้พี่เห็นเรื่องสนุก ๆ และถ้าไม่ยอมหย่าอีก ฉันก็จะทำเรื่องนี้ทุกวันกับพี่หลินเว่ย"จางเฮ่อลืมตาขึ้น อารมณ์ที่ถูกขัดเมื่อกี้หายไปเป็นปลิดทิ้งเมื่อเห็นเมียสารเลว ควงชู้รักที่เคยเป็นเพื่อนสนิทของเขามายืนตรงหน้าหลินเว่ยพูดว่า "นายอย่าหาว่าฉันใจร้าย เพราะนายใจร้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 4 เล่นรัก 2
บทที่ 4 เล่นรักให้ผัวดู"จะพูดมากไปทำไม ทำให้เขาดูเลยจะได้ยอมหย่าเสียที"จากนั้นหลินเว่ยก็ดึงหยางเหมยมาจูบ ริมฝีปากของทั้งสองบดเคล้าเข้าด้วยกันอย่างกระหาย ด้วยความเมามายส่วนหนึ่งและด้วยความต้องการทำให้จางเฮ่อช้ำใจจนต้องยอมหย่าส่วนหนึ่ง ด้วยคนทั้งสองต้องกดดันเขาให้มากที่สุดเพราะคนที่จะยื่นเรื่องหย่าได้ตามกฎหมายชายเป็นใหญ่ก็ต้องเป็นสามีเท่านั้นจางเฮ่อมองเมียกับเพื่อนสนิทของตัวเองที่ต้องมาทะเลาะกันแตกหักเพราะผู้หญิงคนนี้ด้วยความโกรธแค้น เขาหมดสิ้นความรักที่มีให้กับหยางเหมยตั้งแต่เขากลับมารักษาตัวในช่วงแรก ๆ แล้ว ดังนั้นการกระทำของพวกเขาไม่ได้ทำให้จางเฮ่อเจ็บช้ำใจมากกว่าทวีความโกรธที่มีจนล้นอกเสียงคนแลกลิ้นกันนัวเสีย เสียงตวัดลิ้นดูดน้ำลายดังจ๊วบจ๊าบ ส่งผลให้ร่างอวบที่หลบอยู่ใต้เตียงถึงกับอยากเห็นนี่พวกเขาไร้ยางอายกันจนถึงขนาดนี้เหรอ หยางซินขยับมาอีกนิดจากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมอง ภาพที่เห็นก็คือตอนนี้หยางเหมยถูกถลกกระโปรงขึ้นมาจนถึงเอว กางเกงในสีแดงของพี่สาวถูกถึงออกไปข้าง ๆ หยางเหมยถูกหลินเว่ยยกขาข้างหนึ่งขึ้นสูง ปากของพวกเขายังประกบกันและแท่งเนื้อของหลินเว่ยก็เสียดสีร่องรักของหยางเหมยโด
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 5 หมดสภาพ
บทที่ 5 หรือเขาจะหมดสภาพจริง ๆ"จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ"เสียงห่อปากดูดกลีบเนื้อของหลินเว่ยดังมาก เขาทั้งเลียทั้งกลืนกินน้ำสวาทของหยางเหมยอย่างหลงใหล ความใฝ่ฝันของเขาตั้งแต่ได้พบหยางเหมยก็คือทำเรื่องนี้ และเขาก็ไม่เคยคิดว่าจะได้โอกาสนี้กลับเข้ามาในชีวิตหยางเหมยครางกระเส่า เธอก้มลงมองดูหลินเว่ยโดยไม่สนใจสามีของตัวเองอีกต่อไปแล้ว สองมือยกขึ้นมาขยำเต้านมของตัวเองพร้อมกับมองใบหน้าที่กำลังเกลือกกลั้วเนินเนื้อของตัวเองจนเปียกชื้น"พี่เซ็กซี่ชะมัด ลิ้นของพี่ตอนที่แลบออกมาเลียหอยฉัน ทำให้ฉันยิ่งอารมณ์เตลิด ซี้ดดด อาส์...."ตั้งแต่สามีไปออกรบก็เป็นเวลาปีกว่าที่หยางเหมยต้องอยู่เพียงลำพัง และเมื่อเขากลับมาก็ยังต้องนอนรักษาตัวอยู่นานทำให้หยางเหมยของขาด เพราะไม่มีใครช่วยปลดปล่อย เธอจึงได้แต่เพียงใช้นิ้วของตัวเองช่วยบรรเทา แน่นอนว่ามันไม่เพียงพอจนกระทั่งก่อนหน้านี้สามเดือน หลินเว่ยก็กลับมาจากสนามรบในสภาพที่ร่างกายสมบูรณ์หลังสงครามสงบ เขายังได้เลื่อนตำแหน่งมาเป็นร้อยเอกผู้บัญชาการกองร้อย แทนตำแหน่งของจางเฮ่อที่ถูกปลด และอีกไม่นานคงจะได้เลื่อนตำแหน่งที่สูงขึ้นไปอย่างแน่นอนและเมื่อหยางเหมยได้พบกับหลินเว่ยอี
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 6 ตัวซวย
บทที่ 6 แข็งแรงขึ้นมาได้ก่อนที่แม่จะเดินออกจากห้องไปยังช่วยห่มผ้าให้หลินเว่ยที่นอนหลับอยู่บนโซฟาด้วย ไฟในห้องถูกปิดเรียบร้อยพร้อมกับประตูที่ปิดลง หยางซินจึงค่อย ๆ คลานออกมาจากใต้เตียง แน่นอนว่าเธอกลัวว่าจางเฮ่อจะรู้ว่าเธออยู่ที่นี่ด้วยจึงได้ย่องออกไปจากห้องอย่างเงียบเชียบคิดว่าพรุ่งนี้เช้าเธอค่อยมาปลอบเขาแต่เช้า ด้วยอาหารอร่อยและการดูแลที่เอาใจใส่ ต่อให้แม่กับพี่จะบังคับให้เธอพาเขาใส่รถเข็นออกมาและเอาไปทิ้งข้างถนนเหมือนชาติที่แล้วเธอก็ไม่มีทางทำตามอย่างเด็ดขาดและในความมืดนั้นเธอไม่รู้เลยว่า จางเฮ่อกำลังมองแผ่นหลังของเธอจนกระทั่งหยางซินออกจากห้องไป ในใจของเขาตอนนี้กำลังคิดว่า หากว่าพรุ่งนี้แม่และพี่สาวของเด็กคนนั้นบีบบังคับให้ทิ้งเขา หรือไม่ก็ฆ่าเขา หยางซินที่ก่อนหน้านี้ทั้งดีและร้ายกับเขาจะตัดสินใจทำยังไงน่าประหลาดที่ตอนนี้ เขากลับรู้สึกแคร์ความคิดของหยางซินมากกว่าใคร นั่นคงเป็นเพราะว่าเด็กคนนั้นเป็นคนเดียวกระมังที่คอยดูแลเขาในเวลาที่คนทั้งโลกกำลังหันหลังให้เขาแบบนี้เช้าวันต่อมาหยางซินยังตื่นมาแต่เช้าเพื่อเคี่ยวโจ๊กบำรุงให้กับจางเฮ่อ วันนี้เธอแอบขโมยโสมของพ่อเพื่อใส่เข้าไปบำรุงร
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 7 แข็งขึ้นมา
ตั้งแต่เด็กจนโตหยางซินไม่มีทางสู้หยางเหมยได้ เธอสวยสู้หยางเหมยไม่ได้ แม้หน้าตาจะคล้ายกันแต่หยางเหมยกลับมีรูปร่างบอบบางอรชร ตามแบบนิยมของคนสมัยนี้ ในขณะที่เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่มีน้ำมีนวลคนหนึ่งที่พ่อแม่เอาแต่ส่ายหน้าที่ลูกสาวไม่ยอมลดน้ำหนัก ให้ผอมบางเหมือนพี่สาวจะได้แต่งผู้ชายดี ๆ มาดูแลการเรียนของเธอแม้จะดี แต่กลับสู้พี่สาวไม่ได้ สุดท้ายหยางเหมยได้เรียนมหาวิทยาลัยในขณะที่เธอกลายเป็นยัยหมูตอนที่อยู่ที่บ้าน คอยรับใช้คนในครอบครัวหลังจบมัธยมปลายชาติที่แล้วเธอโง่มาก ที่พยายามทำตัวให้น่ารักเชื่อฟังพ่อแม่ และหวังว่าคนทั้งสองจะหันมารักเธอบ้าง แต่สุดท้ายพวกเขาก็ขายเธอให้ผู้ชายแก่ตัณหากลับที่ชอบทำร้ายร่างกายจนเธอตายคาเท้าของผู้ชายคนนั้นอย่างน่าหดหู่ชาตินี้เธอจะไม่มีทางเดินซ้ำรอยเดิมอย่างแน่นอนหยางซินถือถาดอาหารเข้าไปในห้องเล็กใต้บันไดของจางเฮ่อ โซฟาที่หลินเว่ยนอนหลับไปเมื่อคืนนี้ว่างเปล่าแล้ว เขาคงออกจากบ้านไปตั้งแต่เช้าตรู่ ส่วนพี่สาวของเธอก็ยังไม่ตื่นจางเฮ่อตื่นแล้ว เขายังลุกมาล้างหน้าแปรงฟันเข้าห้องน้ำด้วยตัวเอง ด้วยรถเข็นที่ทางราชการมอบให้มาตั้งแต่เขากลับมาอยู่ที่บ้าน "พี่ไม่รอฉันล่ะ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 8 บังคับหย่า
ในที่สุดจางเฮ่อก็กินข้าวกินยาจนเรียบร้อย หยางซินพูดกับเขาว่า"ฉันจะเอาถาดอาหารไปเก็บก่อน พี่พักสักครู่ให้อาหารย่อยเดี๋ยวฉันจะมานวดให้"เขากำลังจะอ้าปากพูดคำว่า ไม่จำเป็น แต่หยางซินรู้ดีว่าเขาจะพูดอะไรจึงได้พูดดักทางเอาไว้ก่อน"อย่าบอกว่าไม่จำเป็น พี่ไม่อยากหายหรือยังไง ฉันช่วยพี่ได้ พี่ก็รู้ พี่กำลังพึ่งฉันอยู่พี่อย่าปฏิเสธเลย ฉันบอกพี่แล้วว่าฉันอยู่ฝ่ายเดียวกันกับพี่"เพราะเป็นเรื่องจริงจึงทำให้จางเฮ่อพูดไม่ออก ที่ผ่านมาเขาดีขึ้นได้อย่างรวดเร็วเพราะหยางซินจริง ๆ และหลังจากดื่มยาของเธอไป เพียงพริบตาเขาก็รู้สึกมีเรี่ยวแรงขึ้นมาราวกับปาฏิหาริย์ ก่อนที่เธอจะออกไปเขาก็พูดว่า"เดี๋ยวก่อน""คะ"ร่างอวบหันมามองเขา"เสื้อคลุมของเธอใส่ออกไปด้วย ถ้าแม่เธอเห็นเธอแต่งตัวแบบนี้ คงไม่ยอมให้เธอกลับเข้ามาหาฉันแน่"หยางซินยิ้ม พูดเสียงสูง"พี่เป็นห่วงฉัน?""ฉันห่วงตัวเอง เพราะว่า เธอพูดไม่ผิด ฉันกำลังพึ่งพิงเธออยู่"หญิงสาวหัวเราะสดใสออกมา เธอดีใจที่เขายอมรับว่าพึ่งเธออยู่ แต่ว่าไม่ได้พูดให้เขารู้สึกลำบากใจ "ฉันจะรีบกลับมานะ รอฉันมานวดให้พี่ จะได้สบายตัวหายเร็ว ๆ"จางเฮ่อคิดว่า ให้ตายเถอะ เสียงหัวเราะ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 9 นวดนาบ
คำสารภาพและคำพูดของเธอทำให้เขาสะอึก เขายังไม่เชื่อว่าเธอชอบเขาจริง ๆ แต่ว่าเธอพูดไม่ผิด ใช่ สภาพเขาตอนนี้ ผอม แห้ง แรงน้อย เงินทองก็มีเพียงเงินเดือนน้อยนิด ที่ถูกภรรยาควบคุมบัญชีไปแล้ว เขาไม่มีอะไรเลยสักอย่าง บ้านหลังนี้ก็ยังเป็นของภรรยา เขามองเห็นรถเข็นตัวเองที่อยู่อีกฝั่งหนึ่งของเตียง พร้อมกับถอนหายใจออกมา"ฉันมีรถเข็น ฉันพิการ นี่แหละคือฉัน"หยางซินยักไหล่ "พิการหรือไม่ยังพูดไม่ได้ พวกเรามาพยายามด้วยกันเถอะน่า มาฉันนวดเท้าให้ พวกเราไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องนี้กันอีก โฟกัสเรื่องการรักษาดีหรือเปล่า"จางเฮ่อไม่พูดอะไร สำหรับหยางซินแล้วคือการตกลง ปกติแล้วจางเฮ่อเป็นคนมีเหตุผล เขารักแรงเกลียดแรง ตอนนี้เขายังไม่เกลียดเธอ ทำให้คำพูดของหยางซินพอมีน้ำหนักอยู่บ้าง นับว่าไม่ได้ยากจนเกินไปมาเริ่มกันเลยนะหยางซินพูดจบก็ถอดเสื้อคลุมออก ตอนนี้เธอไม่ได้ใส่กี่เพ้าสั้นตัวเดิมแล้ว แต่กลับเป็นสวมเสื้อสีขาวสะอาดกระดุมผ่าหน้า ที่ตัวหลวมหน่อย และยังสวมกางเกงขาสั้นที่สั้นจนทำให้เขาใจสั่น หญิงสาวล้างมือในอ่างน้ำที่เตรียมมาเช็ดจนสะอาด เขามองเธอพร้อมกับถามว่า"เธอเปลี่ยนชุดเหรอ""ใช่สิ ฉันมานวดเท้าให้พี่ ใส่กี
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-27
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 10 ขย่มพี่เขย
"พอได้แล้ว!"อยู่ ๆ จางเฮ่อก็ตะโกนออกมา ตอนนี้สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงแค่ตะโกน เพราะไร้เรี่ยวแรงที่จะผลักหยางซินออกไปจริง ๆ เขาไม่อยากมีอะไรกับคนสกุลหยางมากไปกว่านี้ ถึงตอนนี้เขาจะไม่คิดทำร้ายหยางซิน แต่เขาก็ไม่อยากให้เรื่องระหว่างเขาเลยเถิดทว่าแม่ตัวยั่วยวนน้อยกลับไม่สนใจ ดูเหมือนว่าเธอจะดึงแท่งเนื้อของเขาออกมาจากกางกาง ใช้น้ำมันชโลมจนทั่วแล้วก็พูดเบา ๆ"พี่เขย ฉันจะนวดตรงนี้ให้ด้วย ได้ยินพี่สาวบอกว่า ตรงนี้ของพี่เสื่อมสมรรถภาพ แต่ฉันไม่เชื่อ ดูสิแข็งขนาดนี้แล้วจะเป็นแบบนั้นได้ไง"มันแข็งเต็มสองมือกำไม่มิดของเธอแบบนี้ จะเรียกว่าเสื่อสมรรถภาพได้ยังไง ตอนนี้สะโพกของเธอส่ายไปมา ในตอนที่ใช้สองมือนวดคลึงทั้งลื่นทั้งเสียว จนเขาครางแผ่วออกมาไม่หยุด"ซี้ด อาส์..."ได้ยินเสียงครางก็หมายถึงว่าเขายอมรับเธอและไม่ขับไล่เธอแล้ว หัวใจของหยางซินจึงพองโต ในตอนนี้เธอกล้าหาญที่จะทำอย่างที่ต้องการ ก้มลงไปและดูดแท่งเนื้อของเขาอย่างกระหายริมฝีปากของเธอครอบลงมาบนลำดุ้นของเขาทั้งยังดูดเป็นจังหวะ ปลายลิ้นเล็กเลียไล้ไปทั่วลำอวบ สะโพกขาวผ่องลอยเด่นอยู่ตรงหน้า เขายังเห็นกลีบเนื้อที่ปลิ้นออกมาจากกางเกงในตัวจิ๋
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-10-27
อ่านเพิ่มเติม
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status