Masukภายในบ้านพักหลังกระทัดรัดมีห้องนอนสองห้อง รอบตัวบ้านสะอาดสะอ้านล้อมรอบไปด้วยทะเลมีรั้วรอบขอบชิดเป็นส่วนตัวกันไม่ให้คนภายนอกมองเข้ามาได้ ตรงส่วนบริเวณหน้าบ้านมีสระว่ายน้ำขนาดกลางตั้งอยู่ ถ้าหากเป็นเวลาปกติหรือว่ามากับสามีอัชมาคิดว่ามันคงจะดีกว่านี้ไม่น้อย
แต่น่าเสียดายที่คนมาด้วยกลับเป็นพ่อสามีแถมอารมณ์เธอตอนนี้ก็ไม่นึกสุนทรีย์กลับบรรยากาศรอบๆเลยสักนิด
อัชมานั่งซบอกของคนเป็นพ่อสามีนิ่งเงียบหลังจากระบายความในใจทั้งหมดออกมาจนหมดสิ้น ก่อนที่คนตัวเล็กจะนั่งทิ้งตัวโอบรัดร่างแกร่งของป๊าเธอไว้แน่นแล้วร้องไห้จนตัวโยนทั้งสะอึกสะอื้นจนตัวสั่นสะท้านบนแผงอกแกร่งจนน้ำตาเปียกซึมไปถึงเสื้อเนื้อดีของกวิน
ใบหน้าคมคายมองลูกสะไภ้คนสวยที่นั่งหูตาแดงก่ำพูดจาตะกุกตะกักปนกับเสียงสะอื้นไห้ที่ระบายความเจ็บแค้นออกมา ไม่คิดเหมือนกันว่าสิ่งที่ลูกชายของเขาทำมันจะไม่ใช่ครั้งแรก งานนี้ดูท่าจะต่อติดยากเสียแล้ว
"ฮ่ะ..ฮึ่กป๊าขา..หนูผิดอะไรทำไมพวกเขาทำกับหนูแบบนี้ล่ะคะ" เสียงหวานสะอื้นเบาๆขณะเงยหน้าช้อนตาถามป๊าหน้าหล่อ
"หนูไม่ได้ผิดหรอกลูกคนที่ผิดคือลูกป๊าที่มันไม่รู้จักพอเอง" กวินปลอบพลางลูบกลุ่มผมดำสลวยเบาๆอย่างปลอบใจ
"หนูเจ็บจังเลยค่ะป๊า..." ไม่ได้เจ็บที่เขานอกใจเพราะความเจ็บครั้งแรกนั้นมันทำให้เธอพอทำใจได้บ้างแล้วแต่เธอเจ็บที่ถูกทรยศหักหลังจากคนที่ไว้ใจมากกว่า
นาถนรีเป็นคนเรียบร้อยน่ารักอ่อนหวานเป็นเพื่อนที่เธอรักไม่ต่างจากคนอื่น วันเธอแต่งงานนาถนรีก็ยังมาเป็นเพื่อนเจ้าสาวเอ่ยปากชื่นชมว่าคู่ของเธอสวยหล่อเหมาะสมกันมากบอกว่ากรกฎโชคดีที่สุดแล้วที่ได้เธอมาเป็นภรรยา ไม่นึกเลยว่าลับหลังทั้งคู่จะแอบไปทำอะไรกันลับหลังเธอ
อัชมาเสียใจที่คนใกล้ตัวหักหลังกันได้ลงคอ ที่จริงเธอก็เสียใจอยู่ที่รู้ว่าสามีแอบนอกใจทั้งๆที่เราเพิ่งแต่งงานกันได้ไม่กี่วัน แต่มันคงไม่ได้มีผลกับใจเธอมากถ้าหากผู้หญิงคนนั้นจะไม่ใช่เพื่อนสนิทของเธอเอง
ยิ่งคิดยิ่งแค้นที่ผ่านมาเธอเป็นคนดีทำดีมาตลอดไม่ว่าจะกับเพื่อนหรือกับผัว !
หรือแม้แต่ครอบครัวตัวเอง
ที่ตอนนี้หลังจากได้สินสอดทองหมั้นไปพวกเขาก็หายไปไม่แม้จะสนใจมาถามไถ่ว่าชีวิตเธอเป็นยังไงบ้างจะอยู่ยังไงจะอยู่ได้ไหมไม่เคยมีมาถาม อัชมารู้สึกเหนื่อยเหลือเกินกับความรู้สึกหลากหลายที่ต้องเจอ
คนตัวเล็กถูไถดันใบหน้าสวยซุกซบไปกับอกแกร่งร้อนผ่าวเช็ดหยาดน้ำตาที่ไหลให้มันเลือนหายไปกับอกหนาจนมันเปียกซึมเข้าไปข้างในเนื้อผ้า หลับตากอดลำตัวหนาไว้แล้วสะอื้นไห้โฮอย่างไม่คิดจะเก็บกักอารมณ์ของตัวเอง
ร่างหนากลั้นเสียงครางแผ่วยามใบหน้าสวยถูไถไปกับแผงอกที่ดันเป็นจุดอ่อนไหวของเขาด้วย ยิ่งลูกสะไภ้คนสวยถูไถใบหน้าไปมาโดนยอดอกของเขาจนมันลุกชันแข็งเป็นไตขึ้นมา ขนอ่อนในกายก็ยิ่งลุกวาบจนสะท้าน
"อาาาส์" เสียงทุ้มครางแผ่วพร่าสูดลมหายใจเข้าออกหนักๆระบายความวาบหวิวที่เกิดขึ้น
ให้ตายจะมาเกิดคึกคักอะไรตอนนี้วะ !
คนคึกคักด่ากราดในใจที่ดันมา 'แข็ง' อะไรกับกับลูกสะไภ้ตัวเองเสียได้ แถมมันใช่เวลาไหมเนี่ย...
ส่วนคนอ่อนไหวที่เอาแต่ถูไถใบหน้าไปบนอกของพ่อสามีก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ ยามเธอกลิ้งเกลือกใบหน้าไปบนแผงอกของเขาทั้งจมูกและปากเธอสัมผัสบางอย่างที่แข็งเป็นไตชูชันดันอกเสื้อออกมาชี้หน้าเธอเข้า แถมบางอย่างยังดันทิ่มแทงหน้าท้องของเธอเข้า
นี่เขา 'มีอารมณ์' กับเธอหรือเนี่ย พ่อสามีผู้ที่ยังหนุ่มฉกรรจ์และมีเรือนร่างที่สมบูรณ์แบบ อารมณ์เบื้องลึกตีตื้นขึ้นมาในหัวมองทันที ในเมื่อสองคนนั้นยังหักหลังเธอได้ แล้วถ้าเธอทำบ้างจะเป็นไรไป
ร่างบางขยับตัวขึ้นไปนั่งหันข้างซ้อนบนตักพ่อสามีแล้วโอบรอบลำคอซบใบหน้าลงซุกตรงซอกคอแกร่งร้อนผะผ่าวเอาไว้พลางถูไถใบหน้าลงซบที่ซอกคอหอมละมุน จมูกโด่งแอบสูดดมกลิ่นกายของพ่อสามีอย่างเนียนๆไป
สะโพกผายถูไถให้จุดอ่อนไหวบดขยี้ไปกับลำเอ็นแข็งขืนใต้กางเกงตัวยาวที่โป่งนูนไปตามการขยับเขยื้อนของลูกสะไภ้คนงาม
ยิ่งขยับยิ่งเสียวซี๊ดดด !
"ป๊าขาาา" เสียงหวานครางแผ่วขณะขยับยกสะโพกบดส่ายร่อนไปบนหน้าตักแข็งแกร่ง เอ็นใหญ่ชี้โด่เสียดแทงตรงจุดอ่อนไหวของเธอจนน้ำหวานไหลเปื้อนชั้นใน ใบหน้าสวยซุกซบอยู่ตรงซอกคอร้อนระอุลากจมูกระไปเรื่อยอย่างไม่รู้ทิศทางขณะกัดริมฝีปากระงับเสียงครางกระเส่าของตัวเอง
"น้องเอ๋ย...ปะ..ป๊าว่า...ฮื้ม" เสียงทุ้มแหบพร่าขณะจับยึดสะโพกสวยเอาไว้ให้หยุดนิ่ง กวินหอบหายใจเสียงกระเส่ากลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นเมื่อในหัวคิดภาพไปไกลมากกว่านี้ไปแล้ว แต่สำนึกส่วนดีก็ยังฉุดรั้งเอาไว้
"ป๊าขาช่วยหนูที...อื้อออ" อัชมาครางซี๊ดขณะปัดมือหนาออกจากเอวคอดแล้วร่อนวนไปบนตัวเขาบดส่ายสะโพกรูดลำเอ็นอวบยาวให้ครูดถูไปกับกลีบกุหลาบใต้กระโปรงบาง
"หนูทำแบบนี้ป๊าจะแย่เอานะลูก" กวินกัดฟันคำรามเสียงสั่นเมื่อลูกสะไภ้ไม่ยอมให้ความร่วมมือเอาเสียเลย ร่างหนาเกร็งตัวแข็งแน่น
"อาาป๊าระ..รังเกียจหนูไหม ?" เสียงหวานครางถามกระเส่าขณะขบเม้มลำคอหนาดูดดึงผิวเนื้อไปพลาง
"ป๊าไม่เคยคิดครับ" เขาตอบขณะจับช้อนสะโพกกลมมนโอบประคองอุ้มขึ้นสองร่างเบียดแนบชิดแทบเป็นเนื้อเดียวกันพาเดินตรงเข้าไปในห้องนอนใหญ่
"อื้ออ ป๊าขา..." อัชมาครางพร่ายามโดนกระแทกกระทั้นขณะออกเดินสองขาเรียวงามสอดรัดเอวสอบไว้แน่น
"หนูไม่เปลี่ยนใจแน่นะ ?" ถามอีกครั้งและหวังใจว่าหญิงสาวจะไม่เปลี่ยนใจไปเสียก่อน
"จ๊วบ" แทนคำตอบร่างเล็กประกบเรียวปากลงขบเม้มริมฝีปากหยักหนาได้รูป แทรกปลายลิ้นหวานละมุนเข้าไปสอดรับเกี่ยวตวัดปลายลิ้นกับเขาอย่างเร่าร้อน
กวินพาร่างบางไปทอดกายนอนลงบนที่นอนหนานุ่มขนาดกว้างแล้วรีบเปลื้องผ้าออกจากกายงามอย่างรวดเร็วกันสาวเจ้าเปลี่ยนใจไม่อย่างนั้นใจเขาคงขาดตายเป็นแน่
"โอ้...สวยเหลือเกิน" ชายหนุ่มเบิกตากว้างยามเปลื้องผ้าผ่อนอาภรณ์ออกจากร่างเล็ก ผิวขาวละเอียดซ่อนรูปดีเสียจริง มองภายนอกมองแทบไม่ออกเลยว่าเธอมี แต่ของจริงมันใหญ่โตมโหฬารมากกว่านั้น แถมจุกสีชมพูระเรื่อนั่นกำลังชูชันรอรับการปรนเปรออย่างถึงอกถึงใจ
ฝ่ามือหนาลากประทับลงบนสองก้อนขาวอวบบีบเคล้นลงน้ำหนักมือทีละนิดๆก่อนจะเปลี่ยนเป็นเค้นคลึงสองเต้าจนเนื้อนุ่มทะลักไปตามง่ามนิ้ว
"อาาาห์" อัชมาเชิดหน้าครางร่างกายถูกกระตุ้นความต้องการจนไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหมแล้วทีนี้ ใจต้องการให้เขาเข้ามาในตัวเธอแล้วกระแทกแรงๆจนหนำใจ
นานมากแล้วทีไม่ได้รับการปลุกเร้าอารมณ์แบบนี้ช่วงหลังที่ผ่านมากรกฎไม่เคยเล้าโลมอารมณ์เธอเลยมาถึงก็จับถอดสอดใส่อย่างเดียวจนเธอแทบไม่เคยเสร็จสมเลยสักครั้ง
เขาต่างจากพ่อของเขาจริงๆคนพ่อนี่ท่าทางชำนาญและเชี่ยวชาญอย่างที่สุด ดูจากแค่ตอนนี้เขาก็ทำเอาอารมณ์ของเธอพุ่งทะยานสูงขึ้นจนน่ากลัว ใจอัชมาจะขาดเสียให้ได้จากการลงลิ้นบนยอดอกของเธอจากเรียวปากหยัก
"จ๊วบๆ" เสียงริมฝีปากดูดดึงเม็ดยอดสีอ่อนชูชันดึงมันยืดแล้วปล่อยสลับกับตวัดลิ้นร้อนเลียวนบนหัวนมสีชมพูสวยทั้งสองข้าง ฝ่ามือหนาขยำขยี้ทั้งสองเต้าให้เท่าเทียมกัน ป้อนความเสียวซ่านให้คนตัวเล็กได้รับอย่างถึงใจ
"ซี๊ดดดเสียวจังค่ะ"
"มีเสียวกว่านี้อีกนะลองไหม ?"
"อาาาห์ ! ยังต้องถามอีกหรอคะ ?"
"อืมมเร่าร้อนมาก..."
เสียงโต้ตอบกันดังอยู่สักพักก่อนเสียงจะเงียบหายไปเมื่อชายหนุ่มเปลี่ยนไปใช้ปากเล้าโลมไปที่กลางลำตัวหญิงสาวแทน กระโปรงตัวเล็กถูกถลกถอดออกโยนทิ้งไปกองที่มุมห้องพร้อมทั้งชั้นในสีหวาน ปลายนิ้วเรียวยาวแบะอ้ากลีบเนื้อสีสดออกแล้วแหวกมันก่อนจะก้มลงประกบปากลากเรียวลิ้นสากกระดกเลียหยาดน้ำหวานจากโพลงสวาทคับแคบ
จ๊วบจ๊าบ..
เสียงเรียวลิ้นกระทบหยาดน้ำภายในดังหยาบโลนแต่กลับกระตุ้นให้อารมณ์เร่าร้อนรุนแรงมากขึ้น ทั้งคู่หอบหายใจกระเส่าความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไม่มีอยู่ในหัวอีกต่อไปมีเพียงความต้องการที่จะปลดปล่อยให้หายอยากทำทุกอย่างทุกท่าเพื่อให้สุขสมในที่สุด
แจ๊ะๆๆ
นิ้วเรียวยาวถูกส่งสอดแทรกเข้าไปแช่อยู่ในร่องคับที่ถึงแม้จะผ่านการมีสามีมาแล้วแต่ก็ยังคับแน่นเหมือนสาวๆอยู่ กวินส่งนิ้วเรียวแทงเข้าแทงออกในร่องฟิตแน่นพลางก้มลงตวัดลิ้นเลียหยาดน้ำหวานไม่ขาดสาย
"อ๊าาา"
เสียงหวีดหวิวครวญครางราวกับคนจะขาดใจของร่างบางดังระงมภายในห้อง เขาทำให้เธอสุขสมเสียยิ่งกว่าครั้งไหนๆที่เคยผ่านมา เป็นรั้งแรกที่สอนให้เธอรู้ว่าเซ็กซ์มันมีหลายแบบและคนเราสามารถ 'เสร็จ' ได้หลายๆครั้งในคืนเดียวอย่างไม่เคยรู้มาก่อนเลย
. .ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







