สำหรับใครหลายคนคงรักใครได้หลายคนในชีวิตหนึ่ง สำหรับเธอแล้วการรักใครสักคนมันยากเหลือเกิน แต่การเลิกรักใครสักคนในชีวิตต่างหากที่ยากเหลือเกิน
วันปีใหม่หลายคนคงเที่ยวสนุกกับเพื่อน คนรัก หรือ ครอบครัว แต่ไม่ใช่กับพยาบาลอย่างฉัน อาชีพที่ใจไม่รักคงทำไม่ได้ ใช่ถ้าใจไม่รักคงทำไม่ได้ เพราะฉันรักเขาถึงได้เลือกอาชีพนี้ หวังว่าจะได้ใกล้ชิดเขาตอนเรียนจบ
แล้วเป็นอย่างไรล่ะ ทำงานมาแล้วห้าปี จนอายุถึงตอนนี้ตอนอายุยี่สิบเจ็ด มองเขาเลิกกับแฟนมาแล้วกี่คนนะ สิบคนได้ไหม สิบคนหรือมากกว่านั้น สถานะเพื่อนอย่างฉันอยู่ในทุกช่วงเวลาของเขา ยกเว้นช่วงเวลาที่เขามีความรักเท่านั้นที่ฉันไม่เคยได้อยู่ด้วย เพราะคนที่เขารักไม่ใช่ฉัน แต่คนที่ฉันรักกลับเป็นเขา
“ปลาย” เสียงเรียกคุ้นเคยทำฉันตื่นจากห้วงภวังค์
“ผา” ภูผาหรือหมอผา ผู้ชายคนแรกที่ฉันรัก ไม่ใช่สิ ผู้ชายคนเดียวที่ฉันรัก
“ออกเวรแล้วไปไหนไหม” เขายื่นกาแฟในมือให้
“ไม่ เราว่าจะกลับห้องเลย”
“ดี งั้นไปห้องเรานะ”
“อือ” ฉันพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย มันก็ง่ายแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ถ้าเขาชวนไปห้องจะมีอะไร นอกจากเรื่องอย่างว่าแล้วเขาไม่เคยอยากได้อะไรจากฉัน
@ คอนโดหมอภูผา
“ผาใจเย็น ๆ อื้อ” ฉันร้องบอกออกมา เพราะความเสียวที่เขามอบให้ตั้งแต่หน้าประตู ชุดพยาบาลของฉันยังคาร่าง เขาแค่ถลกขึ้นเหนือเอว สอดประสานท่อนเอ็นแข็งขืนของเขาเข้ามาจนสุดลำทันทีที่ประตูห้องปิด
“อ๊า อยากมากปลาย” กระดุมเสื้อของฉันถูกปลดออกมาแค่พอเขาสอดมือเข้ามา เพื่อปลดบราตัวน้อยให้หลุดลุ่ย เขาดึงเสื้อชั้นในที่ปิดเพียงครึ่งเต้าลง หน้าอกใหญ่โตเกินมาตรฐานของฉันเด่นนูน เขาขบเม้มปลายยอดในขณะที่ส่วนล่างยังขยับไม่หยุด
“ผา เสียว แรง ๆ” ฉันร้องขออย่างไม่อาย ทำไมต้องอายกันฉันรู้ว่าเขาชอบ ชอบทำแรง ๆ กับฉัน
“ปลาย อ๊า ปลาย” ฉันชอบเวลาเขาเรียกชื่อฉัน ทำไมกันนะ ทำไมฉันถึงได้รักแต่เขา ร่วมรักได้แต่กับเขาเท่านั้น ชีวิตของฉันกำลังถูกสาปใช่ไหม
“ผา อ๊ะ อ๊า ไม่ไหวบนเตียงดีกว่า” ฉันร้องบอกเขา ตอนนี้เขายกตัวฉันในท่าลิงอุ้มแตง กระแทกลำเอ็นใหญ่โตใส่ฉันไม่หยุดไม่ไหวแล้ว แม้แต่แขนกับขาของฉันก็แทบไม่มีแรง มันอ่อนแรงไปหมด ความเสียวไหลออกมาไม่หยุด
น้ำหวานกลางกายฉันไหลออกมามากกว่าปกติ คงเพราะความเหนื่อยล้าตลอดหลายชั่วโมงของการทำงาน แรงกดดันทำให้เราทั้งสองปลดปล่อยใส่กันอย่างไม่ออมแรง
“โคตรแน่นเลยปลาย โคตรเอามัน” คำพูดห่าม ๆ ที่ฉันได้ยินจนชิน เป็นอย่างนี้ทุกครั้ง เขาจะเปิดเผยด้านดิบเถื่อนออกมาเวลาอยู่บนเตียง
“ผา เร็ว!” ฉันกอดเขาแน่น อยากให้เขาเดินเร็วกว่านี้ อยากนอนลงบนเตียงนุ่ม ให้เขาซอยขยับ ไม่ใช่ซอยอยู่ตรงกลางห้องแบบนี้ มันเสียวเกินไป เกินจะทน
“อ๊า อ๊า ผา ผา ปลายแตกแล้ว” ฉันซบหน้ากับบ่ากว้าง ร่างกายสั่นระริกเพราะความเสียว น้ำหวานพุ่งออกมาเลอะหน้าขาของคนขยันซอย
“เอวดีไหม” คำถามที่ไม่ควรถาม เอวดี เอวดุ เอาเก่ง คงไม่มีใครเกินเขา ความยาวของเขายิ่งไม่ต้องถาม ยิ่งท่านี้ชนผนังมดลูกฉันครั้งแล้วครั้งเล่า จุกแล้วจุกอีก
“ผา ผาอย่าแกล้ง อ๊า อ๊ะ ” ยิ่งรู้ว่าฉันแตกแล้วเขายิ่งแกล้ง จับสะโพกฉันส่ายร่อน พร้อมทั้งสวนกระแทกเข้ามาไม่หยุด ปากของเราจูบกันแน่น เขากัดฉันในจังหวะที่เขาเองก็ทนไม่ไหว
“อื้อ !” เสียงคำรามในลำคอบ่งบอกว่าเขาถึงแล้ว ฉันเองก็ถึงกับเขาแล้วเหมือนกัน เราทั้งสองกระตุกเกร็งด้วยกันกลางห้อง จากนั้นเขารีบก้าวเดินไปยังเตียงใหญ่
“โคตรแน่น” เขาชมในขณะที่เขาเองยังคงวุ่นวายกับการถอดเสื้อผ้าส่วนบนของเขากับฉัน เสื้อผ้าส่วนล่างเราต่างถอดทิ้งตามทางมาเป็นระยะ
ท่อนเอ็นใหญ่ยังคงเสียบมิด ขาฉันยังคงตวัดรอบเอวเขาแน่น เหมือนกับว่าเราสองคนกำลังกลัวการแยกจาก หากจริง ๆ แล้วทุกครั้งที่ทำอย่างว่าด้วยกัน ฉันรู้ดีว่าเขาชอบกดแช่แค่ไหน
คิดถึงตรงนี้หน้าฉันก็แดง เพราะหลายต่อหลายที่ที่เขาชอบฝากตัวตนเขาไว้ในกายของฉัน ไม่ว่าจะตอนดูทีวีด้วยกัน ตอนอ่านหนังสือด้วยกัน
เอาจริง ๆ เวลาที่อยู่ห้องกับเขาไม่ต้องใส่อะไรมาก แค่ชุดนอนสายเดี่ยว ทุกที่ทั่วห้อง เขาเน้นเอา ไม่เน้นมองหรือพูด
“นมโคตรดี” คำชมที่เขาชอบพูด พูดแล้วก็กัดกินอย่างหิวกระหาย
“เราเคยเห็นนมเธอตอนที่ไปหาเธอที่ห้อง” หลายต่อหลายครั้งที่พิพพาใส่เพียงเสื้อยืดโอเวอร์ไซซ์ แต่เธอคงลืมว่าคอเสื้อมันกว้าง เวลาที่เธอก้มเขาก็จะเห็นนมเธอ เห็นบ่อยเข้า ๆ ก็ดันมีอารมณ์ ทำให้อดใจไม่ไหวตอนที่ทั้งเธอและตัวเองเมา“อา เสียว” แรงตอดรัดจากร่องรักทำให้เขาอดกลั้นเสียงครางไว้ไม่ไหว ใบหน้าหล่อเหลาซุกข้างแก้มนวล มือทั้งสองข้างบีบคลึงนมทั้งสองเต้าที่เขาชมว่าสวยมือบางยกขึ้นลูบใบหน้าหล่อเหลา เธอมองเขาผ่านกระจก ตอดรัดเขาไว้แน่นกระทั่งได้ยินเสียงครางที่ข้างใบหูขาว“เรามีเรื่องอยากเล่าให้เธอฟังเหมือนกัน” เสียงหวานของเธอเอื้อนเอ่ย“เรื่องอะไร อา ตอดดีจังเมียจ๋า” เจ้าบ่าวคลึงสองเต้างามเล่นอย่างชอบใจ เห็นครั้งแรกก็อยากจับ เห็นครั้งที่สองก็เอาไปนอนฝันเปียก เห็นอีกครั้งเขาก็จับเธอกดจมเตียงหน้ามืดตาลายอย่างที่ถอนตัวไม่ได้เลย“เราจงใจให้เธอเห็นนมเราเอง”“ฮ่า ฮ่า ร้ายนะเนี่ย” ณดลหัวเราะชอบใจไม่คิดว่าคนท่าทางซื่ออย่างเพื่อนรักเขาจะกล้าอ่อยเบอร์แรงถึงขั้นโชว์นมให้กันเลย“อืม อ่อยตั้งนานนึกว่าดลไม่ชอบ”“ชอบครับ ชอบมาก โดยเฉพาะเวลาดูด มันสู้ลิ้นเราดีมากอยากดูดวันละสามครั้งหลังอาหารเลยแหละ”“ลามก อา
แล้วก็เป็นอย่างที่เธอคิดเมื่อเปิดประตูห้องจัดงาน เธอก็เห็นผู้เป็นอายืนยิ้มแต่งตัวด้วยสูทไม่บอกก็รู้ว่าท่านมาในฐานะส่งตัวเธอให้เจ้าบ่าวที่ยืนหล่อใส่หูกระต่ายบนเวที“เล่นอะไร” เธอบ่นเบา ๆ ในขณะที่ยืนข้างกัน การแต่งงานตามคริสต์ศาสนาเริ่มต้นขึ้นอย่างเรียบง่าย เขาเชิญแขกเพียงไม่กี่คนเท่านั้น เธอมารู้ตอนหลังว่าเขากลัวว่าเธอจะปฏิเสธเสียงตบมือเสียงโห่ร้องจากเพื่อน ๆ ที่แอบเชียร์ความรักของทั้งสองคนดังกึกก้องห้องฉลองแต่งงาน สำหรับพิธีแต่งงานแบบไทยจะถูกจัดขึ้นอีกครั้งที่บ้านของเจ้าสาวโดยทีมงานของคุณครูพัชรี “ไปคุยกับแม่ตอนไหนเนี่ย” เมื่ออยู่กันตามลำพังในห้องหอเธอเอ่ยถามคนที่กำลังช่วยเธอแกะผม “คุยนานแล้ว” “นานแล้ว” “ตั้งแต่เธอยังไม่กลับ เราไปบอกว่ารักลูกสาวครู อยากขอเธอเป็นแฟน” ณดลคิดถึงครั้งเมื่อเขาสารภาพรักลูกสาวคุณครู “แม่ว่าไง” “ไล่ให้ไปบอกเธอเอง” ได้ยินแค่นั้นพิพพาก็หัวเราะออกมาอย่างไม่อาจกลั้น “ฮ่า ฮ่า ตลกอะ นึกหน้าแม่ออกเลยอะ แล้วดลคิดไงไปสารภาพกับแม่แบบนั้น” “ก็ไปขอเบอร์ติดต่อกับที่อยู่ไง ไม่บอกแบบนั้นแม่เธอจะให้มา
“ตื่นเต้นอะ ไปหาเช่าชุดที่ไหนดี” พิพพาถาม คิดว่าเขาคงถนัดกว่าเธอ“สั่งออนไลน์ไหม เดี๋ยวนี้ร้านดังก็สั่งออนไลน์ได้” เขาเสนอไอเดีย พร้อมทั้งยื่นไอแพดให้เธอ“เหรอ” เธอทำท่าครุ่นคิด ใส่แค่ครั้งเดียวต้องซื้อเลยเหรอ คิดแล้วก็เสียดายเงินธีมเจ้าชายเจ้าหญิงแบบนี้ใช่ว่าจะใส่ไปไหนได้“เดี๋ยวเราจัดการให้ เธอแค่ทำหน้าสวย ๆ ไปร่วมงานก็พอ”“จริงดิ” คนโดนสปอยล์ตาโต“งานเลี้ยงตอนเรียนจบ เราก็เป็นคนจัดการให้เธอทั้งนั้นจำไม่ได้เหรอ” พิพพาพยักหน้ารัว ๆ ครั้งนั้นทั้งเสื้อผ้าหน้าผมเขาจัดการให้ร้านพรีเวดดิ้งมาแต่งหน้าแต่งตัวให้พวกเขาซึ่งวันนั้นทำให้คู่ของเธอกับเขาได้รางวัลแต่งกายดีเด่น หญิงสาวยิ้มละมัยเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีต“ตื่นเต้นเนอะไม่ได้เจอเพื่อน ๆ นานแล้ว” คนไม่ค่อยได้เจอเพื่อนเอ่ยขึ้น ขยับกายไปนั่งเกยบนตักของเจ้านาย“มีคนถามหาเธอตลอดเวลากับเรา”“แล้วดลตอบว่าไง” เธอเอียงคอมองใบหน้าหล่อเหลาตรงหน้า จมูกเป็นสัน ดวงตาเรียวรับกับคิ้วเข้มเส้นขนเรียงตัวกันสวยงามราวกับจิตรกรได้สะบัดแปรงบนเส้นคิ้วของเขาจุดที่เธอชอบที่สุดบนใบหน้าของผู้ชายคนนี้คือปาก ริมฝีปากบนบางและเรียวพอดีกับริมฝีปากล่างที่มีเนื้อนุ่
“พิพ”“คะ แม่” ใบหน้างามของพิพพาเงยขึ้นตามเสียงเรียกของผู้เป็นแม่“ทำงานเหนื่อยไหม” คำถามของแม่ทำคนโดนถามยิ้มกว้าง เธอส่ายหน้าปฏิเสธพร้อมทั้งยืนยันด้วยคำพูดและรอยยิ้ม“ไม่เหนื่อยเลยค่ะ” งานไม่เหนื่อยจริง ๆ“แต่ทำไมลูกดูหมดแรงทุกวันเลย” คำถามของแม่ทำลูกสาวยิ้มเจื่อน ก็งานไม่เหนื่อยแต่ที่เหนื่อยเพราะไม่ใช่เรื่องงานนั่นแหละ เมื่อเธอพักอยู่กับแม่ เรื่องที่เธอจะค้างคืนกับเขานั้นตัดไปได้เลย ช่วงเวลาที่เขากับเธอจะได้ทำรักกันส่วนมากก็คือในเวลางานนั่นแหละซั่มกันทั้งบ่ายจนถึงเวลาเลิกงานเขาถึงจะพาเธอมาส่งบ้านไม่ให้เธอเดินหมดแรงก็แปลกแล้ว แต่ก็นั่นเธอเต็มใจจะให้เขาพาขึ้นเตียง เต็มใจจะเหนื่อยขาลากกลับบ้านทุกวันหลงผู้ชายอย่างหนักก็ลูกครูพัชรีนี่แหละ“งานใช้หัวนะคะแม่ก็เลยล้า” หัวที่ว่าไม่ได้หมายถึงศีรษะ หากแต่เป็นหัวล่างของเจ้านายเธอนั่นแหละ“เออ ไม่เหนื่อยก็แล้วไป” ผู้เป็นแม่ถอนหายใจ คงเพราะลูกสาวตั้งใจทำงานมากจึงไม่กล้าบอกความจริงกับเธอคนไม่เหนื่อยงานแต่เหนื่อยกับความหื่นของเจ้านายหัวเราะเขิน เธออยากเปิดตัวคบหากับเขานะ แต่ว่าเพราะเพิ่งเริ่มทำงานด้วยกันแค่เดือนกว่าจึงไม่อยากเป็นขี้ปากเพื่อนร่
“เสียวไหมพิพ”“เสียว” เธอตอบเสียงสั่น“เราจะเอาเธอให้ฉี่ราด” คำพูดแสนลามกทำใบหน้าเธอร้อนผ่าว เขาจับเอวบางเธอไว้แน่นอีกครั้ง ดึงแก่นกายแยกจากรูรักแทบหลุดออกจากกัน เธอผวาเฮือกเมื่อเขากระแทกกลับจนปลิ้น“อ๊า อ๊ะ” เสียงร้องของเธอขาดหายไปกับจังหวะที่เขากระแทกเข้าหา ถี่ยิบ รัวเร็วและลึกจนเธอจุก ปลายหัวทู่กระแทกจุดอ่อนไหวในกายสาว เธอสั่นระริก กระตุกกึก ๆ เมื่อโดนจุดจีสปอร์ตในกาย น้ำรักหลั่งไหลฉีดพ่นและไหลย้อยข้างเรียวขาด้านในจะมีใครคิดหรือไม่เวลาทำงานสิบนาฬิกาเช่นนี้ผู้บริหารกับเลขาคนใหม่กำลังกระแทกใส่กันบนเตียงอย่างไม่สนใจเวลา ฟ้า ดินเธอหอบหายใจอยู่บนเตียงนอนนุ่ม ร่างสูงใหญ่ของเขายังส่งตัวตนเข้าหาเธอไม่หยุด ร่องรักของเธอร้อนและตอดตุบ หัวใจเธอเต้นแรงจากความเร่าร้อนที่เขามอบให้เธอขย่มโยกบนตัวเขาอย่างที่ครั้งหนึ่งไม่คิดจะกล้าทำ แต่เวลานี้สิ่งที่เคยไม่กล้าทำในเวลานั้นเป็นสิ่งที่เธอโหยหาและแสนเสียดายที่ไม่เคยได้ลองทำ“เดี๋ยวนี้เมียเราโคตรร้อน” คนโดนขย่มเอ่ยชม“เสียวจังดล” มือบางจับไหล่หนาไว้แน่น แม้จะบอกว่าเสียวจัง แต่ร่างบางของเลขาคู่ใจกลับไม่ยอมหยุดขย่มจากวันแรกที่กลับมาสานสัมพันธ์จนกระทั่ง
น้ำตาของเธอที่เวลานี้ไหลออกมาไม่หยุด ราวกับว่าเวลานี้คงหยุดน้ำตาไว้ไม่ได้อีกแล้ว“เรากลับไปเป็นเพื่อนกันไม่ได้แล้วดล เป็นเจ้านายกับลูกน้องยิ่งไม่ได้ แค่วันเดียวเราก็รู้สึกสถานะเป็นรอง รู้สึกต่ำต้อย รู้สึกไม่ชอบตัวเองเลย”สถานะเป็นรองในความสัมพันธ์ของคนสองคน เธอไม่โอเคเลยสักนิด ตอนนั้นเป็นเพื่อนกัน เขาทำแบบนั้นเธอยังเสียใจจนถึงตอนนี้ แล้วถ้าเวลานี้เขาเป็นเจ้านายเธอเป็นเลขา ถ้าเกิดมีเรื่องเกินเลยเกิดขึ้นอีกแล้วเขาก็เห็นเธอเป็นแค่เลขาถึงเวลานั้นเธอไม่แย่เหรอ แค่นี้ก็แย่แล้ว“คบกันไหม เธอจะได้มั่นใจ”“คบกัน?” ครานี้เขาทำเธอตาโต“หรือว่าแต่งงานดี แต่งงานกันไหมพิพ”“แต่งงาน?”“เดี๋ยว ๆ อย่าเพิ่ง นี่เล่นอะไรเนี่ย”“ไม่ได้เล่นก็บอกว่าเอาจริงไง” คนเอาจริงรวบร่างบางของเธอไว้แน่น เขารอเวลานี้มานานเหลือเกิน ฝันซ้ำ ๆ ช่วยตัวเองโดยที่มีเธอให้คิดถึง เหมือนพวกโรคจิต“ไม่เอาดล” เธอปัดป้องพยายามดันร่างหนาออกห่าง ไม่ได้ผลเลยสักนิดเมื่อริมฝีปากหยักแนบลงกับริมฝีปากนุ่มนิ่ม เขารุกล้ำเธอเปิดอ้าให้เขาแทรกเรียวลิ้นเข้าหาอย่างแสนคิดถึงร่างบางถูกช้อนขึ้นอุ้ม ประตูห้องนอนถูกเปิดและปิดเพียงเสี้ยววินาที รู้ตัวอี