“น้องเล็กทำหรือเปล่า” เสียงของจอมทัพแทรกออกมา
“ค่ะคุณท่าน นายหญิงเป็นคนทำเองทั้งหมดเลยค่ะ กลิ่นหอมน่ากินเชียว” ป้านารายงาน ทำให้จอมทัพวางปากกาลง แล้วก็ปิดแฟ้มเอกสาร ก่อนจะเงยหน้าแล้วก็ส่งยิ้มให้ป้านาเล็กน้อย เขาลุกขึ้นแล้วเดินออกมาจากห้อง ทั้งโจว์และป้านาจึงเปิดทางให้เจ้านายเดินออกมาก่อน แล้วจึงปิดประตูห้องทำงานให้ เมื่อเดินมาถึงห้องอาหาร จอมทัพก็เห็นคนรักกำลังสาระวนกับการจัดจานช้อนอยู่ตรงหัวโต๊ะ เมื่อคนรับใช้ทั้งหมดเห็นเขาเข้ามาแล้ว จึงได้พากันก้มหน้าแล้วรีบเดินออกไป เพื่อให้เจ้านายได้อยู่กันตามลำพัง เท่านั้นแหละจอมทัพก็เหลือบมองทุกคน ก่อนจะสอดแขนกอดที่เอวเธอเอาไว้และจูบหนักๆ ที่แก้มนุ่ม“อาหารหอมจังเลย” เขาเอ่ยปากชม เธอยังเอียงหน้าหันกลับไปส่งยิ้มให้ “แก้มหอมหรืออาหารหอมคะ”“ก็ทั้งสองอย่าง” เขาตอบเสียงหวาน จากนั้นอลินจึงหันไปคล้องแขนเขาให้นั่งลงที่เก้าอี้หัวโต๊ะ วางผ้ากันเปื้อนเอาไว้บนตัก พร้อมกับตักข้าวให้ด้วย “นี่มาเป็นเมียหรือว่าเป็นคนรับใช้ครับ” เขาเอ่ยต่อมา ขบวนรถ 3-4 คันก็แล่นเข้ามาจอดหน้าคฤหาสเฉิน อลินซึ่งกำลังเตรียมมื้อเย็นให้กับจอมทัพอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงรถพอดี เธอจึงเดินออกจากห้องครัวกะว่าจะเดินมาต้อนรับสามีเสียหน่อย“อ้าวพี่เฉินล่ะคะ” เธอถามเมื่อเห็นว่าโจว์เดินลงมาจากรถโดยไร้ซึ่งเจ้านาย แถมยังทำสีหน้าหม่นอีก“อยู่คอนโดคุณเอสครับ ยังไม่อยากกลับมา เห็นบอกว่าอยากอยู่คนเดียว สบายใจแล้วก็จะกลับมาครับ”“แล้วคุณโจว์ก็ปล่อยให้คุณท่านอยู่คนเดียวเหรอคะ” เธอเค้นเสียงถามดุ“ผมหว่านล้อมยังไงคุณท่านก็ไม่ยอมกลับ คงต้องปล่อย” เธออุตส่าห์รอที่จะบอกข่าวดีกับเขา แต่ดูเขาเถอะ กลับมาทีหลังลูกน้องซะอีก“เป็นอะไรครับสีหน้าหงอย” โจว์ทำด้วยความแปลกใจ“เปล่าค่ะ เล็กกำลังจะทำมื้อค่ำอร่อยๆ เอาไว้รอนาน”“คุณท่านงดเว้นอาหารฝีมือนายหญิงไม่ได้สักวัน นายหญิงก็ทราบ เดี๋ยวก็กลับมาครับ” โจว์ยิ้มแห้ง ทำไมเธอจะไม่รู้ว่ารอยยิ้มนี้หมายความว่ายังไง“ตอนนี้เราเดาอารมณ์ไม่ถูกคะ”&
ช่วงเวลาเดียวกัน ก่อนที่จะไปยังคอนโดของต้าเอส จอมทัพต้องเข้าประชุมก่อน เขานั่งประชุมร่วมกับผู้บริหารทุกแผนกของโรงแรมที่เขาดูแล รับฟังผลประกอบการ และการนำเสนอของแผนกต่างๆ ด้วยหัวใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หูฟัง แต่ว่าดวงตาเหม่อลอย จนบางครั้งโจว์ต้องสะกิดเจ้านายเอาไว้ กระทั่งประชุมเสร็จเขาก็พูดเรื่องสำคัญต่อจากนี้“ประมาณเดือนหน้า ผมจะให้ภรรยาของผมคุณอลิน เข้ามาช่วยงานในตำแหน่ง ผู้ช่วยกรรมการ มีใครขัดข้องไหมครับ” ก็โรงแรมเป็นของเขาใครจะกล้าขัดข้องเล่า ทุกคนมีคำตอบอยู่ในใจเช่นนี้แต่ถ้าพูดออกมามันจะกลายเป็นประชด จึงได้แต่พยักหน้ารับ “เราไม่มีปัญหาครับท่าน” ผู้จัดการท่านหนึ่งตอบขึ้น “ผมคัดค้านครับคุณท่าน” โจว์แทรกขึ้น ทำให้ทุกคนหันขวับกลับมามองหน้าโจว์ทันทีด้วยความตกใจ แถมยังทำตาโตด้วย ก็รู้ว่าเจ้านายเป็นคนน่ากลัวเพียงใดแต่ก็กล้าขัดคำสั่ง แต่ก็นะในเมื่อเขาเป็นคนสนิท“ทำไม” จอมทัพถามกลับเสียงเข้ม“นายหญิงเพิ่งเรียนจบครับ แล้วอายุงานยังไม่ได้กับตำแหน่งที่สูงเกิน
เช้าวันใหม่ ดูเหมือนจอมทัพไม่ได้หลับมาตลอดทั้งคืน เรียกว่าหลับๆ ตื่นๆ ก็ยังได้ เวลานี้เขาตาแข็งราวกับดื่มกาแฟ ข้างกายมีคนรักที่นอนกอดก่ายมาตลอดทั้งคืน โดยที่เธอนอนหนุนแขนซ้ายเขาเอาไว้พร้อมกับใช้มือฝ่ามือประคองศีรษะและลูบผมอย่างแสนรัก ส่วนแขนขวาก็เสยผมที่ปกปิดใบหน้าออกให้เขายื่นจมูกเข้าไปกดจูบที่กลางหน้าผาก ทว่าคนตัวเล็กไม่รู้สึกตัว เธอหลับสนิทด้วยความอ่อนเพลีย เขาจึงขยับลุก พร้อมกับประคองศีรษะเธอให้นอนหมอนแทน ส่วนตัวเขาค่อยๆ ขยับลงจากเตียงแล้วรั้งผ้าห่มขึ้นคลุมตัวให้เธอจากนั้นจอมทัพก็เดินไปหยิบชุดคลุมในตู้เสื้อผ้ามาสวมใส่ พร้อมกับบุหรี่หนึ่งตัว เดินไปเปิดประตูระเบียง แล้วยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้น ทุกครั้งที่พ่นควันออกมา มันเต็มไปด้วยความเครียด เศร้าอย่างน่าประหลาดใจ ทั้งที่มีคนรักข้างกาย แต่ก็ไม่อาจทำให้เขาหยุดดำดิ่งได้เลย ถามตัวเองว่าทำไมถึงได้ทุกข์ใจถึงเพียงนี้ยิ่งอลินทำดีและไม่ถือโทษที่เขาทำร้ายแม่และพี่ๆ ของเธอเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิด และยิ่งเธอรักเขามากแค่ไหน เขาก็ยิ่งรู้สึกแย่ เขาผิด ร้ายกาจ ใจคอโหดร้ายกับครอบครัวเธอ แต่ดูเถอะ เธอก็ยัง
“จืดมากเลย พี่นึกว่าจะหวานซะอีก”“มันก็มีรสหวานนิดหน่อย ดื่มหวานมากไม่ดีค่ะ แปรงฟันแล้วไม่ใช่เหรอ มันก็เลยอาจจะทำให้ไม่มีรสชาติ”“วิเคราะห์เก่งแล้วนะ เก่งขึ้นเยอะตั้งแต่มาอยู่ที่นี่”“ก็คนรักของเล็กเก่งนี่คะ เล็กก็ต้องเก่งด้วย” เขายิ้มแล้วยักคิ้วหลิ่วใส่เธอ ก่อนจะดื่มน้ำขิงจนหมดแก้ว แล้วนำแก้วไปวางไว้ที่หัวเตียง เดินมาปิดประตูตรงระเบียง พร้อมกับปิดม่านลงให้เรียบร้อย ทำทุกอย่างด้วยความรวดเร็ว เธอก็มองตามแทบไม่ทัน กระทั่งเขาเดินมาอุ้มเธอ“อุ้ย! พี่เฉิน เล็กยังไม่ได้อาบน้ำ”“งั้นเดี๋ยวพี่อาบน้ำให้”“ดะ ดะ เดี๋ยว เปลี่ยนอารมณ์เก่งจังเลยนะคะ”“ได้เสมอ เมื่ออยู่กับเล็ก” ว่าแล้วเขาจึงอุ้มเธอเดินเข้าไปในห้องน้ำเสียเลยกระทั่งเดินเข้ามาถึงกลางห้องน้ำ เขาก็รั้งศีรษะเธอเข้ามาจูบอย่างดูดดื่ม สลับกับใช้มือถอดเสื้อผ้าของเธอออกไปจนหมด เหลื
“อยากได้อะไรอีกไหมคะ” อลินถามอย่างเอาใจและยังคงยิ้มอยู่ ขณะที่เขาก็เอาแอปเปิ้ลจิ้มน้ำปลาหวาน เคี้ยวตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อย อาการเพลียแล้วเจอของแสลงเข้าไปนั้น ดูเหมือนจะหายเป็นปลิดทิ้ง เธอก็ได้แต่ยิ้มด้วยความเอ็นดูกับอาการแปลกๆ ของเขา“ขอบคุณครับ” เขาเอ่ยขอบคุณคนรัก ที่ดูแลเขาเป็นอย่างดีขนาดนี้“ถ้าถูกปากก็กินเยอะๆ นะคะ จะได้กินแทนอาหารไปเลย”“จ้ะ” เขารับปาก จากนั้นก็กินผลไม้ของตัวเอง ส่วนอลินก็กินอาหารไป เพราะเธอไม่ได้มีอาการอะไรเหมือนกับเขา“อาการคุณท่านแปลกๆ นะคะป้านา” ลูกน้ำสาวใช้วัยกระเตาะพูดขึ้นด้วยความสงสัย เมื่อป้านาออกมาจากห้องอาหารแล้ว ป้านาเองก็รู้สึกสงสัยไม่ต่างกัน“หากสลับอาการกันดู โดยที่นายหญิงมีอาการแบบนี้บ้างมันจะเป็นยังไง” ป้านาพยายามวิเคราะห์“ก็เหมือนคนท้องเลยสิคะป้านา” คำตอบของลูกน้ำทำให้ป้านาหันกลับมามอง“คุณท่านอาจจะเครียด เหนื่อยกับงานจนพาลกินอะไรไม่อร่อย กินอะไรไปก็เลยจะอ้วกละมั้ง” ป้านาสันนิษฐานไ
“น้องเล็กทำหรือเปล่า” เสียงของจอมทัพแทรกออกมา“ค่ะคุณท่าน นายหญิงเป็นคนทำเองทั้งหมดเลยค่ะ กลิ่นหอมน่ากินเชียว” ป้านารายงาน ทำให้จอมทัพวางปากกาลง แล้วก็ปิดแฟ้มเอกสาร ก่อนจะเงยหน้าแล้วก็ส่งยิ้มให้ป้านาเล็กน้อย เขาลุกขึ้นแล้วเดินออกมาจากห้อง ทั้งโจว์และป้านาจึงเปิดทางให้เจ้านายเดินออกมาก่อน แล้วจึงปิดประตูห้องทำงานให้เมื่อเดินมาถึงห้องอาหาร จอมทัพก็เห็นคนรักกำลังสาระวนกับการจัดจานช้อนอยู่ตรงหัวโต๊ะ เมื่อคนรับใช้ทั้งหมดเห็นเขาเข้ามาแล้ว จึงได้พากันก้มหน้าแล้วรีบเดินออกไป เพื่อให้เจ้านายได้อยู่กันตามลำพัง เท่านั้นแหละจอมทัพก็เหลือบมองทุกคน ก่อนจะสอดแขนกอดที่เอวเธอเอาไว้และจูบหนักๆ ที่แก้มนุ่ม“อาหารหอมจังเลย” เขาเอ่ยปากชม เธอยังเอียงหน้าหันกลับไปส่งยิ้มให้“แก้มหอมหรืออาหารหอมคะ”“ก็ทั้งสองอย่าง” เขาตอบเสียงหวาน จากนั้นอลินจึงหันไปคล้องแขนเขาให้นั่งลงที่เก้าอี้หัวโต๊ะ วางผ้ากันเปื้อนเอาไว้บนตัก พร้อมกับตักข้าวให้ด้วย“นี่มาเป็นเมียหรือว่าเป็นคนรับใช้ครับ” เขาเอ่ย