เด็ก

“ นาย “

คนถูกเรียกได้สติ มองเด็กที่นั่งอยู่ตรงหน้า แล้วพลิกตัวนอนตะแคง เอาผ้าห่มปิดตัวตนของตัวเองเอาไว้ แล้วถามออกมา

“ทำกับข้าวเป็นไหม “

“ไม่เป็นค่ะ ปกติที่บ้านไม่ค่อยทำ “

เด็กสาวที่กินแต่อาหารธรรมดาประเภทไข่กับผัดปลากระป๋องบอกยิ้มๆ แล้วเก็บข้าวของที่รกเลอะเทอะอยู่ให้เป็นระเบียบ

“ต่อไปนี้เสาร์อาทิตย์ ก็มาทำงานบ้าน ซักผ้า ทำความสะอาดบ้านให้ก็แล้วกัน “

นายบอกย้ำอีกที แล้วลุกขึ้น เมื่อได้จังหวะ เดินเข้าไปในห้องน้ำ ที่ขัดเอาไว้แล้ว สะอาดเอี่ยมหอมกลิ่นน้ำยาขัดห้องน้ำ ของใช้ ที่หมดแล้ว ยังไม่ได้ทิ้ง ก็ถูกเก็บทิ้งไปหมด คนที่เคยทำอะไรด้วยตัวเอง มองรอบๆห้อง แล้วรู้สึกดีเหลือเกิน

กล่องกระดาษที่วางอยู่ระหว่างข้างเตียง กับใต้เตียง ทำให้คนที่ต้องกวาดพื้น หยิบกล่องนั้นขึ้นมา ของสำคัญสำหรับผู้ชาย อยู่ในนั้นนับสิบชิ้น

คนที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ คว้าของในมือคนข้างเตียงขึ้นมา แล้วนอนลงบนเตียง เป็นจังหวะตลกร้าย ที่ผ้าเช็ดตัวหลุดออกจากกัน

เสียงกรี้ดที่ร้องดังออกมา เพียงแวบเดียว ก่อนจะถูกปิดปากด้วยมือหนา

“ร้องทำไม “ นายถามเสียงดุ เอามือปิดปากเอาไว้แน่น ลืมไปว่า ตัวเองก็เปลือยอยู่

“อายอ่อยอู๋ “

“อะไรนะ “ นายถามย้ำอีกครั้ง ว่าพูดว่าอะไร

“อายอ่อยอู๋ “

“อ่อ ปล่อยแล้วอย่าร้องนะ “ คนที่เพิ่งนึกขึ้นได้ ปล่อยมือ แล้วรวบผ้าเข้ามาหากัน มองคนตรงหน้า ที่หน้าแดงก่ำ

“เอามานี่ ไม่ใช่เรื่องของเด็ก “ ถุงยางอนามัยวางเรียงรายในกล่องนับสิบชิ้น ที่เป็นของสำคัญ แม้จะไม่พาใครมา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ไม่ได้ใช้ด้วยเหมือนกัน

เจ้าของกล่องลึกลับคว้ากล่องขึ้นมาแล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ก่อนจะยัดมันลงไป แล้วรีบแต่งตัว คนที่เพิ่งเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็น ตาโตขึ้นมาทันที เมื่อนึกได้ว่า มันน่ากลัวเหลือเกิน

เสื้อผ้าที่ซักตากแห้งแล้วถูกหอบเข้ามาวางตรงโซฟา แล้วพับเก็บอย่างเป็นระเบียบทีละชิ้น เสื้อยืด กางเกงยีนส์ เสื้อเชิ้ต และ ชั้นในกับถุงเท้า ที่แยกใส่ตระกร้าเอาไว้ต่างหาก

“ทำงานไปนะ รอฉันมา อย่าเพิ่งกลับ “ คนที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว สวมชุดเสื้อยืดกางเกงขายาว คว้ากุญแจรถ แล้วขับรถออกไป ปล่อยให้คนที่มาช่วยงาน อยู่ในห้องแอร์ตามลำพัง

ตู้เสื้อผ้าที่มีของบางอย่างร่วงหล่นลงพื้น ถูกเก็บขึ้นมาอีกครั้ง ถ้านายจะแอบก็ควรซ่อนให้มิดชิดกว่านี้ คนที่เห็นมันอีกครั้ง หยิบขึ้นมาดู แล้วนึกถึง เรื่องราวของพ่อ ที่ทำกับแม่ ทำไม ผู้ชายต้องทรมานผู้หญิงด้วยเรื่องแบบนี้

“โอ้ย เด็กหนอเด็ก “ เสียงคนขับรถ บ่นออกมาระหว่างขับรถ ก่อนจะจอดที่ร้านอาหารตามสั่งที่อยู่ไม่ไกลจากแคมป์ที่พัก

“กะเพราหมูกรอบไข่ดาว จานนึง แล้วก็เอาข้าวผัดกุ้ง ใส่กล่อง2กล่อง “ ลูกค้าขาประจำ ตะโกนสั่งแม่ค้าคนสวย แล้วเปิดขวดน้ำขึ้นมาดื่มเพื่อดับกระหาย และดับไฟบางอย่างในตัว

รถกะบะขับเข้ามาจอดอีกครั้งหลังออกไปข้างนอกนานนับชั่วโมง ของที่ซื้อมา หิ้วสองมือ เต็มไปหมด ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป เห็นคนที่นั่งอยํ่บนพื้น ฟุบหลับตรงโซฟา

ร่างบอบบางในชุดเก่าปอน หลับตาเอามือวางซ้อนกันต่างหมอน คนที่หิ้วข้าว หิ้วขนมเข้ามา ถอดรองเท้า วางถุงลงกับพื้น แล้วเดินไปนั่งข้างๆ

แก้มใสเปล่งปลั่งที่อยู่ตรงหน้า พร้อมดวงตาที่หลับสนิท ทำเอาเลือดในกายพลุ่งพล่านขึ้นมาทันที เป็นสาวเป็นนาง ไปหลับแบบนี้ได้ยังไง มือหนาที่ทำงานหนักมาตลอด เลื่อนไปสัมผัสที่ผมแล้วเขี่ยออกให้พ้นไปจากแก้มใส ไร้เครื่องสำอางค์และเคมี หน้าแบบนี้ แป้งเด็กจะมีทาหรือเปล่า นั่นก็อีกเรื่อง

ใบหน้าคมดุขยับเข้าไปใกล้แล้วมองใบหน้าอ่อนใส ที่กำลังหลับ มือหนาที่เคยจับแต่ปูนแต่ไม้ ลูบผมดำสนิทอย่างเบามือ มันเป็นความอ่อนโยนที่แอบมอบให้คนตรงหน้า ที่นายเสือ ไม่รู้เลยว่า มันจะเพิ่มมากขึ้น เมื่อเห็นคนตรงหน้า ลืมตาขึ้นมา แล้วมองหน้าเค้า

”นาย “ เสียงที่เรียกดังออกมาจากริมฝีปากบาง คนที่เห็นแววตาระยิบระยับเขินอาย มองมาที่ตัวเอง แล้วก็แทบจะห้ามใจไม่ไหว ขยับเข้าไปหา แล้วจูบที่หน้าผากเบาๆ

“นาย “ เสียงเรียกดังขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้นายเสือ มองคนตรงหน้าที่นั่งอยู่ แล้วบอกเสียงเข้ม

“ทีหลัง อย่าไปนอนที่ไหนอีก รู้มั้ย “ คนที่ง่วงและเพลีย หลับไปเพราะอากาศเย็นฉ่ำ ขยับตัวจะลุก แต่นายกลับเร็วกว่า รั้งตัวเข้ามากอดเอาไว้ แล้วอุ้มขึ้นมา

“ไปนอนสิ ให้นอนต่อ “ คนที่โคตรใจดี วางร่างบอบบางลงบนที่นอนของตัวเอง ที่ปัดกวาดเรียบร้อยแล้ว มองคนที่หนุนหมอนของตัวเอง ตั้งแต่หัวจรดเท้า

”นอนสิ “ คนที่ถูกพามานอนบนเตียงนายขยับตัวลุกขึ้น ทำหน้าบึ้งใส่

“ไม่นอนแล้วค่ะ จะกลับบ้านแล้ว “

คนที่ยังไม่ให้กลับ ส่ายหน้าออกมา อย่างคนเอาแต่ใจ แล้วชี้ไปที่กล่องข้าว และถุงขนม

“เอาไปสิ ซื้อมาเผื่อ “ กล่องข้าวสองกล่อง และขนมห่ออีกถุงใหญ่วางอยู่ตรงพื้น ความบึ้งตึงจางหายไป เมื่อรับรู้ถึงความใจดี มีน้ำใจ เข้ามาแทนที่

“ขอบคุณนะคะ “ คนที่ดีใจ ยกมือไหว้นายอย่างสุภาพอ่อนโยน มือหนาจับมือบางที่ไว้ตัวเองเอาไว้ แล้วยัดเงินแบงก์ร้อยส่งให้อีก

“ค่าจ้างวันนี้ “

“นาย “ เด็กคนงานที่มาทำงานครึ่งวัน มองเงินในมือ และของที่เค้าซื้อมาฝาก ก่อนจะยิ้มหวานให้คนเป็นนายอีกครั้ง

คนที่เห็นรอยยิ้มสดใสไร้เดียงสา มองเด็กสาวแรกรุ่นตรงหน้า แล้วใจคันยุบยิบ มือหยาบกร้าน ลูบผมเบาๆ แล้วถามออกมา ด้วยน้ำเสียงอ่อนลงกว่าเดิม

“เอวา มีแฟนหรือยัง “

“ยังค่ะ “ ดวงตาใสแจ๋วไม่โกหก คนหน้าดุ ยิ้มนิดเดียว แล้วพยักหน้าเบาๆ

“ดีแล้ว อย่าเพิ่งรีบมีใคร “ นายบอกออกมา แล้วขยับตัวลุกขึ้นยืน จากเตียงนอน เดินมานั่งที่โซฟา มองคนที่อยู่บนเตียง ที่กำลังลุกขึ้นมา

เดินมาหยิบถุงข้าวกล่องและขนม ก่อนจะยกมือไหว้ แล้วบอกลา

“นาย หนูไปก่อนนะคะ “ เด็กสาวบอกผู้เป็นเจ้านาย เปิดประตูแง้มออกไป แล้วคนที่นั่งอยู่ ก็เดินเข้ามาหา ประชิดตัวจากด้านหลัง

“กินข้าวให้อร่อย แล้วนึกถึงคนที่ซื้อมาฝากด้วยก็แล้วกัน “

คำพูดเชิงชู้สาวที่บอกออกไป ทำให้คนพูดอยากจะทุบตัวเอง

ไอ้เสือ มึงสามสิบกว่าแล้ว ไอ้แก่ ไอ้หัวงู