LOGINShare
33 : แม่ที่ตามหา
Last Updated:
2025-06-13 20:29:16
Latest chapter
รักร้ายสาปอสูร 35.1 : สิ้นสุดการรอคอย
Chapter 35‘สิ้นสุดการรอคอย’..ปัง! ปัง! ปัง!เสียงปืนยังคงดังจากปลายกระบอกปืนของเมฆที่ไล่ยิงพวกผีดิบจนตายไปหลายตัว เหล่าลูกเด็กเล็กแดงก็ไม่เว้นจนเสียงกรีดร้องโหยหวนดังตลอดเวลา มันทำให้นางผีดิบตัวที่เป็นหัวหน้าเริ่มหวั่นใจ"บอกมาว่าแม่ฉันอยู่ไหน!""พอเถอะกันต์ พอได้แล้ว อย่าสร้างเวรสร้างกรรมกันเลย"ตอนนั้นเองเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นจนกันต์รีบหันไปมองก็ปรากฏร่างของแม่เขา เขามั่นใจว่าเป็นแม่แน่นอนเพราะใบหน้าเหมือนในรูปถ่ายเลย แต่ติดตรงที่ว่าเวลาก็ผ่านมานานหลายสิบปีแล้วแต่ทำไมแม่ยังมีใบหน้าที่เป็นสาวอยู่เลย เหมือนพี่น้องของเขามากกว่าแม่เสียอีก ไม่ได้แก่ลงเหมือนพ่อสักนิดเดียว"แม่เหรอ?" เขาถามย้ำอีกครั้ง"ใช่ แม่เอง" แม่ของกันต์เดินเข้ามาหาลูกชาย "ปล่อยพวกเขาเถอะนะลูก""แม่อยู่ที่นี่เหรอ?" กันต์ยอมปล่อยมือจากนางผีดิบจนมันรีบกระเสือกกระสนหนีห่างจากเขา"ตามหานี่อยู่ใช่ไหม?" คนเป็นแม่ยื่นสร้อยคอให้กันต์"เพราะไอ้นี่ใช่ไหม แม่ถึงยอมทิ้งผม?""เพราะแม่โลภและหลงใหลในความสวยความงามจนทิ้งลูก แม่ยอมรับผิดทุกอย่างและตอนนี้แม่ก็กำลังชดใช้กรรมอยู่" มือเล็กเอื้อมมาลูบแก้มของลูกชายด้วยแววตาที่เจิ่งนอง
รักร้ายสาปอสูร 35 : สิ้นสุดการรอคอย
Chapter 35‘สิ้นสุดการรอคอย’.."ท่านต้องนอนกับข้า ให้ลูกแก่ข้าเพื่อเป็นการตอบแทน""พูดอะไรของเธอเนี่ย?" กันต์จ้องมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความตกใจในคำพูดของหล่อนที่จะให้เขากับเธอมีอะไรกัน"ที่นี่ไม่มีผู้ชาย พวกข้าจึงต้องการนอนกับชายใดก็ได้ที่หลงเข้ามาที่นี่เพื่อสืบทายาทและจะมอบทรัพย์สินเงินทองให้เป็นการตอบแทน""แต่ไม่ใช่ฉัน ฉันมีลูกมีเมียแล้ว""รับรองว่าลูกเมียของท่านจะไม่รู้เพราะมันแค่ความสัมพันธ์ชั่วคราว ลูกของท่านจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครเป็นพ่อ""งั้นเธอก็ควรไปหาคนอื่นไม่ใช่ฉัน"กันต์หันตัวเดินหนีออกมาแต่ยังไม่ทันจะได้หนีพ้นไปไหนหญิงสาวก็มายืนขวางทางเขาเอาไว้เสียก่อนทั้งที่เมื่อกี้ยังยืนอยู่ข้างหลังอยู่เลย ทำให้แน่ใจแล้วว่าคนตรงหน้าไม่น่าจะใช่คนแต่อาจจะเป็นผีสางอีกก็ได้แต่ผีที่ไหนจะมีลูกได้กัน"ข้ารู้ว่าท่านเป็นยักษ์และข้าต้องการลูกที่แข็งแกร่งจากท่านมาช่วยระวังภัยให้หมู่บ้าน""หมู่บ้านเธอจะต้องมีภัยอะไรในเมื่อมันถูกบังตาเอาไว้จะเข้ามาได้ก็ต้องรอดถ้ำเข้ามา""ข้าอยากได้ลูกจากท่าน และจะตอบแทนด้วยการตามหาแม่ให้ท่าน ข้อเสนอนี้ก็เพียงพอแล้วมั้งที่ท่านจะยอมมีสัมพันธ์กับข้า""คนเดียวที่ฉันอยาก
รักร้ายสาปอสูร 34 : ลับแล แลรัก
Chapter 34‘ลับแล แลรัก'..กันต์ เมฆ และธงเดินลึกเข้ามาในป่าท้ายหมู่บ้านที่ดูร่มรื่นไม่น่าจะมีภัยร้ายอะไร แต่ก็ไม่ประมาทพกปืนติดตัวและพร้อมยิงตลอดเวลา ทั้งสามคนต่างกวาดสายตามองไปรอบ ๆ เพื่อช่วยกันมองหาสิ่งที่จะพาไปหาแม่ของกันต์"หัวหน้าหมู่บ้านบอกว่าแม่วิ่งไปทางถ้ำ" กันต์ชี้นิ้วไปทางภูเขาใหญ่ที่น่าจะมีถ้ำอยู่"งั้นก็รีบไปเถอะเผื่อต้องปีนเขาจะได้ลงมาก่อนมืด" เมฆกล่าวทั้งสามคนก้าวเท้าเดินไปตามทางที่หัวหน้าหมู่บ้านบอกในทันที แต่ก็ต้องหยุดชะงักลงเมื่อเจอเข้ากับรอยเท้าของเสือ เมฆทิ้งตัวลงนั่งเพื่อดูให้ชัด ๆ แต่เหมือนว่ามันจะเก่ามากแล้ว "น่าจะเคยมีเสือเดินผ่านทางนี้ แต่อาจจะเป็นสัปดาห์แล้ว""เสืออีกแล้วเหรอ นี่เราจะต้องเจอเสืออีกกี่ตัวเนี่ย" ธงถึงกับบ่นออกมาสมแล้วที่มีแต่คนพูดถึงที่นี่ว่ามันเป็นดงเสือ"ป่าแถวนี้มันรกทึบก็ไม่แปลกหรอกที่จะมีเสือ มันแหล่งที่อยู่อาศัยชั้นดี เหยื่อให้ล่าเยอะ หลบซ่อนตัวง่าย" เมฆลุกขึ้นยืนก่อนจะหันกลับมามองทั้งสองคน "แต่มันเป็นเสือแบบไหนเนี่ยแหละปัญหา""แต่ไม่เห็นชาวบ้านจะพูดถึงเสือเลย" ธงกล่าว"เพราะชาวบ้านอยากให้เราเข้าป่ามาฆ่าเสือด้วยไง ถ้าเราไม่รู้ เราก็ต้อ
รักร้ายสาปอสูร 33 : แม่ที่ตามหา
Chapter 33'แม่ที่ตามหา'..แสงจันทร์สาดส่องลงมาในหมู่บ้านอันเงียบท่ามกลางป่าและขุนเขา ลมพัดเย็นฉ่ำพาให้ผู้คนต่างหลับใหลกับบรรยากาศอันสดชื่น มัทนาเดินออกมานอกบ้านเพื่อตามหากันต์ที่หายไปไหนก็ไม่รู้ ดวงตาคู่สวยกวาดมองจนเห็นเขานั่งอยู่บนแคร่ใต้ต้นไม้ใหญ่"ทำไมออกมานั่งคนเดียวแบบนี้ล่ะคะ?" มัทนาเดินมาหากันต์ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งข้าง ๆ เขา"ฉันแค่นอนไม่หลับ" กันต์หันมาตอบเธอ"คุณควรนอนบ้างนะ""ฉันไม่เป็นอะไรหรอก""แต่ถ้าคุณไม่ได้เป็นยักษ์แล้ว คุณจะต้องนอนบ้างนะเพราะคนปกติถ้าไม่หลับไม่นอนคงได้ป่วยตาย""คืนนี้พระจันทร์สวยดีนะ"มัทนาเงยหน้ามองดวงจันทร์ตามที่กันต์กล่าวก็เห็นว่ามันสวยจริง ๆ พระจันทร์เต็มดวง ทอประกายแสงเจิดจรัส สะท้อนจนพื้นดินสว่างนวล "คืนนี้วันพระสินะ ดวงจันทร์ถึงกลมโตแบบนี้""ใช่ เมื่อคืนวันโกนพวกเราเลยเจอกันหนัก""แบบนี้นิ่เอง โชคดีจังที่ออกมาจากป่าได้สักที แล้วนี่ตอนกลับเราจะต้องกลับทางเดิมไหม?""ไม่หรอกเห็นพรานเมฆว่าจะพาออกทางสัญจรปกติของหมู่บ้านแต่ต้องอ้อมอาจจะใช้เวลาเดินทางนานหน่อย""ฉันยอมเดินทางนานดีกว่ากลับทางเดิมแน่ ๆ""แล้วทำไมไม่หลับไม่นอน กำลังท้องอยู่นะ""ก็อยากนอน
รักร้ายสาปอสูร 32.1 : หมู่บ้านชายแดน
Chapter 32'หมู่บ้านชายแดน'.."ผู้หญิงในรูปนี้เป็นแม่ของเอ็งเหรอ?" หัวหน้าหมู่บ้านหันมาถามย้ำกันต์"ใช่ครับ" กันต์ตอบเสียงเข้ม"ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะครับ?" เมฆถาม"แม่เอ็งมันเคยอยู่ที่นี่" หัวหน้าหมู่บ้านกล่าว"เคย? หมายความว่ายังไงครับแล้วตอนนี้แม่ผมไปไหน?" กันต์ถามด้วยความสงสัย"อยู่ดี ๆ แม่เอ็งก็เสียสติ เตลิดหนีเข้าไปในป่า บอกมีคนจะมาทำร้าย" หัวหน้าหมู่บ้านพูดไปตามความจริงนั่นทำให้กันต์รู้สึกไม่ดีเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าเขาจะแทบจำเรื่องราวเกี่ยวกับแม่ไม่ได้แล้ว แต่พอได้รับรู้สิ่งที่เกิดกับแม่ก็ใจหายไม่น้อยเลย ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเงยมองหน้าหัวหน้าหมู่บ้าน "แม่ผมหายเข้าไปที่ไหนเหรอครับ?""ในป่าท้ายหมู่บ้านนู้น ชาวบ้านก็ช่วยกันตามหาแล้วแต่หาไม่เจอ ไม่รู้ไปไหน""พรุ่งนี้ผมจะเข้าไปตามหาแม่""แน่ใจเหรอไอ้หนุ่ม มันก็ผ่านมาหลายปีแล้วนะที่ไม่มีใครเห็นแม่เอ็งเลย บอกตามตรงนะ แม่เอ็งคงไม่อยู่แล้ว""ยังไงผมก็จะเข้าไปตามหาแม่""งั้นเราขอไปนอนบ้านเก่าของแม่ได้ไหมคะ?" มัทนาหันไปถามหัวหน้าหมู่บ้าน"ได้สิ แต่มันก็เก่าโทรมหน่อยนะมันไม่มีคนอยู่มา 2-3 ปีแล้ว""ได้ค่ะ ไม่เป็นอะไร""งั้นก็กินข
รักร้ายสาปอสูร 32 : หมู่บ้านชายแดน
Chapter 32'หมู่บ้านชายแดน'.."เห้ยพวกเอ็งมานอนอะไรกันตรงนี้เนี่ย""ตื่น ๆ พวกเอ็ง!"เสียงตะโกนโวยวายมันทำให้มัทนาและคนอื่น ๆ ที่กำลังหลับอยู่ลืมตาตื่นด้วยความตกใจ ก็เห็นว่ามีกลุ่มชาวบ้าน 4-5 คนกำลังช่วยกันปลุกพวกเธออยู่ หญิงสาวลุกขึ้นนั่งก่อนจะหันไปหากันต์ที่ตื่นแล้วเหมือนกัน"ทำไมพวกเอ็งถึงมานอนที่นี่?"ชาวบ้านคนหนึ่งถามขึ้นเป็นภาษาไทย ถึงแม้จะอยู่ประเทศเพื่อนบ้านแต่มันก็เป็นแนวตะเข็บชายแดนที่ติดกัน ทำให้คนทางฝั่งนี้ก็สามารถพูดภาษาไทยได้เพราะไปมาหาสู่ข้ามฝั่งกันบ่อย ๆ"พวกฉันเพิ่งออกมาจากป่า" เมฆหันไปตอบพวกชาวบ้าน"ถึงว่าสภาพดูไม่ได้กันเลย""เอ้า ๆ ลุกไหวไหม กลับไปที่หมู่บ้านก่อน เดี๋ยวจะหาน้ำหาข้าวปลาให้กิน""ขอบคุณนะครับ"เมฆยกมือไหว้ขอบคุณพวกชาวบ้าน คนอื่น ๆ เลยทำตามบ้าง ก่อนจะพากันลุกขึ้นยืนเก็บข้าวของให้เรียบร้อยแล้วเดินตามชาวบ้านกลับไปที่หมู่บ้านที่อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่มองเห็นในสายตาอยู่เมื่อเข้ามาภายในหมู่บ้านเหล่าชาวบ้านก็พากันจับจ้องพวกเขาเป็นตาเดียว มันก็ไม่แปลกหรอกถ้ามีคนแปลกหน้าเข้ามาในหมู่บ้านมันก็ต้องมีคนมองเป็นธรรมดา พวกเขาเลยทำได้แค่เพียงส่งยิ้มให้ทุกคนเพื่อแสดงถึงคว
You may also like
สวรรค์ไร้ใจ ข้าขอไร้วาสนา
rasita_suin528 viewsสงครามรักในเงามืด
มูมูมิ436 viewsนักสืบจากต่างแดน
ตะวันสีเพลิง1.2K viewsเหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย
rasita_suin468 viewsการสวมร่างของหมอผีปากแซ่บ
รสผลไม้1.4K viewsขุนศึกทะลุมิติ
นักเขียนบ้านนา313 views80's หยางชิงโม่คุณหมอสาวย้อนเวลาไปเป็นเศรษฐี (มี Ebook)
primพริมโรส2.0K viewsเกิดใหม่เป็นเมียยักษ์ในวรรณคดี
Madam Hangover2.3K views
