6.

เจ้าของม้า จับเอวบางของเธอ ก่อนจะส่งตัวเธอขึ้นไปนั่งบนม้าตัวใหญ่ มือบางจับเชือกควบคุมเอาไว้ แล้วมองเค้า ที่ขยับตัวปีนตามขึ้นมาด้วยความตกใจ

"อะไรคะ " เสียงหวานร้องออกมา ด้วยความตกใจ เมื่อเห็นเค้าขยับเข้ามานั่งซ้อนหลังแนบชิดกับเธอ

"ทำไม ฉันเป็นเจ้าของ ถ้าเธอทำให้โพนี่ตกใจ วิ่งเตลิด ใครจะควบคุมได้ " เสียงดุ บอกอกมา แล้วจับเชือกเอาไว้ด้วยกัน ตอนนี้เท่ากับว่า เค้ากอดเธอแนบชิด นั่งซ้อนหลัง แล้วยังเอาหน้าตัวเอง มาวางบนบ่าของเธอ

"ลงไปจับข้างล่างได้ไหมคะ " เธอรับรู้ถึงความแนบชิดเกินไป ลมหายใจของเค้า อยู่ที่ข้างหูเธอ และกลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเค้า มันทำให้เธอ รู้สึกใจเต้นแรง

"ค่อยๆบังคับเชือก เตะขาเบาๆ เร็วสิ โพนี่พร้อมแล้ว " เค้าไม่ฟังเธอเลย ขาของเค้าที่อยู่แนบชิดกับขาของเธอ ขยับเบาๆ ให้สัญญานกับโพนี่ แล้วเจ้าม้าก็ขยับขา แล้วออกเดิน ก่อนจะค่อยๆวิ่งออกตัว มือบางจับเชือกที่บังคับเอาไว้แน่น ส่วนเค้าจับมือเดียว ส่วนอีกมือ จับเอวบางของเธอเอาไว้

ลมเย็นปะทะหน้าของเธอ ความรู้สึกที่บรรยายออกมาไม่ได้ ทำให้เธอยิ้มกว้างออกมา อิสระ ที่เธอไม่เคยมี นั่นแหละ คือความรู้สึกในตอนขี่ม้า เธอชอบที่ลมปะทะหน้าของเธอ ชอบเวลาที่ม้าออกวิ่ง แล้วตอนนี้ โพนี่ ก็วิ่ง อย่างรวดเร็ว ตามที่เธอ ต้องการ

บ้านปีกไม้หลังใหญ่ที่ผ่านตา ทำให้เธอรับรู้ ว่าข้างใน มีบ้านอีกหลัง ชายหนุ่มควบม้า เข้ามาถึงด้านในสุด แล้วค่อยๆลดระดับความเร็ว ของม้า ก่อนจะให้เจ้าโพนี่ เดินช้าๆไปที่ ต้นไม้ใหญ่ พระอาทิตย์กำลังละลาลับขอบฟ้า วิวด้านหลังตรงนี้ สวยที่สุด ในไร่ เค้าชอบที่ตรงนี้ แล้วก็บอกกับคนตรงหน้า ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

"ตรงนี้ เป็นที่หวงห้าม มีบ่อน้ำใหญ่ที่ปิดร้างเอาไว้ ถ้าเธอถูกบีบคอตรงนี้ ไม่มีใครมาช่วยเธอแน่นอน "

คนฟังหันมองหน้าเค้าทันทีด้วยความกังวล คนที่ยิ้มออกมา หัวเราะเสียงดัง

"เป็นบ้าหรอ โรคจิตหรือไง " เธอด่าเค้าออกไป แล้วก็ร้องไห้ออกมา เธอกลัวเค้าจริงๆ

น้ำตาของเธอไหลลงมาเป็นทาง ทำให้คนที่รู้ตัวว่าหยอกแรงไป เริ่มรู้สึกผิดทันที มือหนาเลื่อนขึ้นมา จับที่แก้มแล้วลูบน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน

"พี่ขอโทษนะ น้องครีม " เค้าปลอบเธอเสียงนุ่มนวลแผ่วเบา ใบหน้าที่แดงก่ำ เงยหน้าขึ้นมามองเค้าแล้ว ส่ายหน้า

"พี่อาร์ตนิสัยไม่ดี ทำไมชอบแกล้ง " เธอเรียกชื่อเค้า แล้วร้องไห้ออกมาอีกที ชายหนุ่มยิ้มแล้วบีบแก้มเธอเบาๆ ด้วยความหมั่นเขี้ยว

"พี่ขอโทษแล้ว ดีกันนะ ไม่ทำแล้ว สัญญา "

เธอกลัวจริงๆ สายตาที่มองเค้า ทำให้เค้าใจหายไปเลย

"ไม่มีใครทำอะไรน้องครีมได้ พี่รับรอง ว่าครีมจะปลอดภัย " เค้ากอดเธอแล้วลูบผมเธอเบาๆ ความรู้สึกบางอย่างจู่โจมเข้ามา ในจิตใจ เค้าไม่เคยเป็นแบบนี้กับใคร ความอ่อนโยนแบบนี้ไม่มีใครได้เห็น ด้านที่อ่อนไหวอ่อนโยนของเค้า

เธอขยับตัวออก เมื่อรับรู้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในอ้อมกอดของเค้า ใบหน้าแดงก่ำ ก้มหน้าลง แล้วเค้าก็รั้งตัวเธอเข้าไปซุกที่อกของเค้า

"ขอสิบนาที พระอาทิตย์ตกดินแล้ว สวยนะ "

เค้าชี้ไปที่พระอาทิตย์ที่กำลังลาลับขอบฟ้า เธออยุ่ในอ้อมกอดของเค้า มองดูพระอาทิตย์ตกดินด้วยกัน แล้วเค้าก็พาเธอขี่เจ้าโพนี่ออกมา ผ่านบ้านปีกไม้ ที่ตอนนี้ มีรถมอเตอร์ไซด์หลายคัน จอดรอเจ้าของบ้านอยู่ และทุกสายตา ก็จับจ้องมาที่เค้าและเธอ

รถมอเตอร์ไซด์คันเก่า ขับฝ่าความมืด มาจอดที่หน้าบ้าน ที่เปิดไฟสว่างเอาไว้แล้ว คนงานในบ้าน ไปพักกันหมด ตามคำสั่งของเจ้าของบ้าน ชายหนุ่มลงจากรถ เดินตามหญิงสาวเข้ามา แล้วรั้งเอวบางเข้ามากอด เมื่อประตูปิดลง

"พี่อาร์ต " เธอเรียกชื่อเค้าด้วยความตกใจ แล้วก็เงยหน้ามองหน้าเค้า ที่กำลังมองหน้าเธออยู่

"อาบน้ำ แล้วลงมากินข้าว พี่จะรอ "

เค้าบอกเธอเสียงนุ่มนวล แล้วพาเธอไปส่งที่ห้องนอน บ้านหลังใหญ่เงียบกริบราวกับไม่มีใครอยู่ คนงานและแม่บ้านอยู่ห้องแถวด้านหลัง ที่อยู่ไกลออกไป เท่ากับว่า ตอนนี้ทั้งบ้าน มีเพียงเค้าและเธอ อยู่ด้วยกันตามลำพัง สองคน