ถึงญาณินจะปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่นอร์ทก็ไม่ยอมฟัง เขายังคงดึงดันที่จะตามตื๊อเธอไปเรื่อย ๆ จนกว่าเธอจะยอมใจอ่อนและตอบสนองเขากลับมาบ้างไม่มากก็น้อย
ความหวังของเขาไม่เคยลดน้อยลงเลย มีแต่จะเพิ่มมากขึ้นทุกวันเสียมากกว่า เป็นเพราะเหล่าเพื่อนพ้องต่างก็ให้ท้ายนอร์ทกันยกใหญ่ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาท้อก็มักจะมีเพื่อน ๆ ที่คอยกระตุ้นให้เขาฮึดสู้อีกครั้ง
“มาทำไมแต่เช้า”
คำถามแรกของการเจอกันรอบแรกของวันทำเอานอร์ทถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย ทั้งที่เขาเองก็ทำแบบนี้อยู่เป็นประจำ แต่ก็ดูเหมือนว่าญาณินจะไม่คุ้นชินกับมันสักที
“แวะเอาข้าวเช้ามาให้ครับคุณหนู รู้อยู่แล้วยังจะถามอีกนะ”
เขาตอบพร้อมทั้งยื่นถุงอาหารใส่มือของหญิงสาวเบื้องหน้า เนื่องจากว่าตอนนี้เป็นเวลาเจ็ดโมงตรง ทั้งสองเลยต่างฝ่ายต่างยังไม่ตื่นดี แต่ด้วยว่านอร์ทมีเรียนช่วงแปดโมงเช้า เขากลัวว่าจะไม่ได้เอาอาหารเช้ามาให้ เลยรีบมาก่อนเวลาที่ญาณินจะตื่นตามเวลาปกติ
“ก็รู้ แต่ไม่คิดว่าจะเช้าขนาดนี้ ดีนะที่ได้ยินเสียงโทร. มาแล้วตื่น ถ้าฉันไม่ตื่นก็มาเสียเที่ยวกันพอดี”
“โทษที ลืมบอกล่วงหน้า แต่เดี๋ยวตอนนี้ต้องไปแล้ว ยังไม่ได้อาบน้ำเลย”
“แล้วรีบอะไรขนาดนั้น มีเรียนเช้าเหรอ?”
“อืม คลาสเช้าลากยาวไปถึงเที่ยงเลยน่ะ แต่เดี๋ยวตอนเที่ยงไปกินข้าวด้วยนะ”
“ไม่ต้องก็ได้มั้ง วิ่งไปวิ่งมาสองคณะ ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง”
ญาณินรีบปฏิเสธกลับไปอย่างทันควัน หากแต่รอบนี้กลับยังพอเหลือเยื่อใยอยู่บ้าง ไม่ใช่ว่าจะใจไม้ไส้ระกำได้ทุกวี่ทุกวันเสียเมื่อไหร่กัน
“ไม่หรอก สบายมาก งั้นไปก่อนนะ ไว้เจอกัน” ว่าแล้วก็เดินกลับไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที...
เหลือก็แต่ญาณินที่มองรถคันนั้นขับไกลออกไปจนสุดสายตา ก่อนที่จะหันกลับมามองถุงอาหารในมือแล้วยกยิ้มมุมปากเบา ๆ พร้อมทั้งส่ายหน้าไปมาให้กับความพยายามเหล่านั้นของนอร์ท หลังจากนั้นเธอก็เดินกลับขึ้นไปบนห้องเพื่อนอนต่อ
มหาวิทยาลัย
ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงตรง เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน นอร์ทก็รีบมุ่งหน้ามาหาญาณินที่โรงอาหารของคณะสถาปัตย์ได้อย่างรวดเร็วทันใจ โดยที่มีวีตามติดมาด้วย...
“นั่นไง เดินมานู่นแล้ว” วีกล่าวขึ้นทันทีที่สายตาเหลือบไปเห็นว่าคนที่พวกเขากำลังรอคอยอยู่กำลังเดินตรงเข้ามาหา ก่อนจะรีบพากันจัดสรรที่นั่งให้เป็นคู่ใครคู่มันตามประสาเพื่อนสนิทที่รู้ใจกันมานาน
“สองสาว วันนี้กินอะไรกันดีจ๊ะ”
“เธอไปซื้อน้ำเป็นเพื่อนหน่อยสิ หิวน้ำ” แตงกวาเอ่ยบอกแฟนหนุ่ม ก่อนจะลากตัวเขาให้ออกไปซื้อน้ำเป็นเพื่อนโดยที่เหลือไว้เพียงนอร์ทและญาณินที่เอาแต่มองหน้ากันไปมาไม่ยอมหยุด
“มาเร็วจังเลยนะคะ”
“อาจารย์เลิกคลาสไวน่ะ แถมไอ้วีมันก็คิดถึงแฟนมันจะแย่ ก็เลยพากันรีบมา”
“งั้นฉันไปซื้อข้าวก่อนนะ”
“ไปด้วยกันไหม กำลังจะไปซื้อพอดีเลย”
“แล้วแต่พี่ก็แล้วกัน”
เธอตอบไปส่ง ๆ ก่อนจะเป็นฝ่ายที่เดินนำไปยังร้านอาหารที่ชอบทานเป็นประจำโดยมีหนุ่มฮอตคณะวิศวะฯ ตามติดไม่เคยห่าง แน่นอนว่านั่นยังคงสร้างความประหลาดใจให้กับผู้คนหมู่มาก เพียงแต่ญาณินแค่เริ่มคุ้นเคยกับมันขึ้นมาบ้างแล้วก็เท่านั้น ถึงได้ไม่รู้สึกอึดอัดมากเท่าแต่ก่อน
“สองจานเท่าไรครับป้า” ขณะที่ญาณินกำลังยื่นมือไปรับจานข้าว อยู่ ๆ คนข้างกายก็เอ่ยสวนขึ้นมาจนเธอถึงกับสะดุ้งตกใจเล็กน้อย
“ร้อยยี่สิบจ้า”
“ไม่ต้องคิดของคนนี้นะครับ ผมจ่ายเอง”
“จ้า...”
นอร์ทยังคงทำทุกอย่างเพื่อหวังให้อีกฝ่ายประทับใจในตัวของเขา แล้วเปลี่ยนกลับมาชอบเขาบ้าง แต่หารู้ไม่ว่านั่นเป็นวิธีที่ญาณินไม่ค่อยปลื้มเท่าไรนัก
“อีกแล้วนะ ฉันบอกแล้วไงว่าจ่ายเองได้ ไม่ต้องเลี้ยง”
“ก็อยากเลี้ยงอะ อย่าห้ามกันเลย”
นอร์ทกล่าวพร้อมทั้งเลิกคิ้วเป็นเชิงว่าเขาเต็มใจที่ทำทุกอย่างให้กับเธอ และหวังว่าเธอจะยอมเปิดใจให้เสียที หลังจากที่เล่นตัวมานานนับเดือน
“ก็รู้อยู่แล้วว่าห้ามไม่เคยได้ แต่ฉันก็มีเงินซื้อกินเอง ไม่จำเป็นต้องให้พี่มาเลี้ยงทุกมื้อแบบนี้หรอก มื้อหน้าให้ฉันจ่ายคืนก็แล้วกัน”
ด้วยที่ญาณินเป็นคนขี้เกรงใจ เวลามาคนมาทำอะไรให้โดยไม่หวังผลตอบแทน เธอก็มักจะเป็นแบบนี้อยู่บ่อย ๆ ถึงนอร์ทจะคอยบอกเธออยู่เสมอว่าเต็มใจที่จะทำให้แต่สุดท้ายแล้วเธอก็รู้สึกไม่ดีกับการที่ต้องถูกคนอื่นมาเลี้ยงดูประหนึ่งว่าเป็นเด็กเสี่ยอยู่ดี
พวกเขาทั้งสองคนเจอหน้ากันแทบตลอดทั้งวัน จะห่างกันก็เฉพาะช่วงที่มีเรียนแล้วก็หลังจากที่ญาณินเลิกงานที่ผับเท่านั้น จะบอกว่านอร์ทติดญาณินก็ไม่ผิด เมื่อไหร่ก็ตามที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เขาก็มักจะเหม่อลอย คิดถึงอีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลา
ตอนที่ 61“มาเรียนยังไงให้เนื้อหาที่อาจารย์สอนไม่เข้าสมองวะ ไอ้นอร์ท เรื่องพวกนี้อาจารย์บอกแล้วบอกอีก มึงก็ยังทำข้อนี้ผิดอยู่เนี่ยนะ”วีบ่นเพื่อนรักที่นั่งเอามือเท้าคางอยู่ข้าง ๆ ด้วยความหงุดหงิด เพราะคาบหน้าพวกเขามีสอบท้ายคาบ ดังนั้นจึงจำเป็นที่ต้องมาติวหนังสือเพื่อทบทวนในสิ่งที่เรียนไปแล้วให้จำขึ้นใจก่อนที่จะเข้าสอบในคาบต่อไปตามที่อาจารย์ประจำวิชาได้แจ้งเอาไว้“เฮ้ย ไอ้วีอธิบายให้ฟังแล้วยังทำนิ่งอีก จิตใจมึงอยู่กับเนื้อกับตัวไหมเนี่ย”เปา เพื่อนอีกคนในกลุ่มเอ่ยสมทบขึ้นมาเมื่อเห็นว่าวีพูดคนเดียวมาสักพัก เมื่อไม่เห็นว่านอร์ทตอบกลับหรือมีปฏิกริยาว่าเข้าใจ เขาก็อดไม่ได้ที่จะทักท้วงขึ้นมาด้วยความสงสัย“ฮะ...คุยไรกันวะ”“โห กูนี่ปวดหัวเลย ปกติมึงก็ไม่ใช่คนโง่นะไอ้นอร์ท แต่หลังจากที่มีความรักแล้ว ก็หน้ามืดตามัว แถมยังเรียนไม่รู้เรื่องอีก เรียนไม่รู้เรื่องไม่ว่า พอกูอธิบายให้ฟังก็ดันไม่ฟังอีก มึงจะเอาไง ย้ายคณะเลยไหม?”วีถึงกับหมดความอดทน เขายื่นข้อเสนอที่ดูจะเหมาะสมกับสภาพของนอร์ทในตอนนี้ไปให้แก่เจ้าตัว และก็ดูเหมือนว่าจะถูกใจเขาไม่น้อย“ได้ก็ดีดิวะ ติดที่กูวาดรูปไม่เป็นนี่อะดิ”ชายหนุ่มเจ
ตอนที่ 62ขณะนี้เป็นเวลาเลิกงานของญาณิน หลังจากที่ผับปิด ญาณิน ก็กลับเข้ามาด้านหลังเวทีเพื่อเก็บสัมภาระเข้ากระเป๋าคู่ใจแล้วรีบเดินทางกลับหอพักให้ได้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เพราะถ้าหากดึกไปมากกว่านี้ก็อาจจะเป็นอันตรายกับผู้หญิงตัวน้อย ๆ อย่างเธอเอาได้ “กลับบ้านได้แล้วใช่ไหม?” ต้นเสียงอันคุ้นหูดังสวนขึ้นมาจากทางด้านหลัง ส่งผลให้ผู้ฟังถึงกับสะดุ้งโหยงด้วยความตกอกตกใจ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ยังคงเป็นนอร์ทคนเดิม...“อ้าว...นี่พี่ยังไม่กลับไปอีกเหรอ? ฉันนึกว่ากลับไปตั้งนานแล้วซะอีก”“ก็รอไปส่งเธออยู่นี่ไง หลังจากนี้จะไม่ให้กลับเองแล้วนะ มันอันตรายเกินไป”“แต่ฉันเกรงใจ พี่ก็รู้”“ก็รู้ แต่อย่าเกรงใจฉันเลย บอกแล้วไงว่าเต็มใจทำให้โดยไม่หวังอะไรตอบแทนทั้งนั้น เชื่อใจกันสักทีเถอะน่า...”มือหนาของชายหนุ่มยันขอบประตูเอาไว้เพื่อทรงตัว ก่อนตอบดีเจญาญ่าไปด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง กี่ครั้ง ๆ เธอก็ให้เหตุผลว่าเกรงใจ ซึ่งนอร์ทไม่เคยอยากให้เธอรู้สึกเช่นนั้นต่อเขาเลย ดูห่างเหินกันเกินไปจริง ๆ“ก็ไม่ได้บอกว่าไม่เชื่อใจ แค่เกรงใจ”“ช่างเถอะ เอาเป็นว่าต่อจากนี้ ไม่ว่าเธอจะไปไหน ฉันจะเป็นคนไปรับไปส่งเธอเอง ขอแค
ตอนที่ 63ท่าทีที่ญาณินแสดงออกต่างจากเดิมไปมากจนสร้างความประหลาดใจให้กับเหล่านักศึกษาในคณะสถาปัตย์เป็นอย่างมาก แถมยังตกเป็นขี้ปากของพวกเขาอีกด้วย“ยายเฉิ่มนี่เลิกเล่นตัวตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ตอนแรกที่พี่นอร์ทเขามาตามจีบใหม่ ๆ ยังวิ่งหนีพี่เขาอยู่เลย ไหงวันนี้ถึงมาด้วยกันได้”แก๊งสาวสวยประจำคณะที่นั่งรอเข้าเรียนกันอยู่ด้านล่างตึกเห็นเต็มสองตาว่านอร์ท หนุ่มฮอตคณะวิศวะฯ มาส่งยายเฉิ่มอย่างญาณินถึงหน้าคณะสถาปัตย์ที่อยู่ห่างกันเกือบสองช่วงตึก“คบกันแล้วแน่ ๆ เลย”“จริง ฉันว่าคบกันแล้ว แต่ไม่เปิดเผยตัวเฉย ๆ”“คนอย่างพี่นอร์ทเนี่ยนะจะมาหลงรักยายนั่นอะ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย”พวกเธอทั้งกลุ่มต่างก็มีความคิดเห็นเช่นเดียวกัน เพราะการกระทำของสองคนนั้นเหมือนกับคู่รักที่เพิ่งจะคบหาดูใจกันได้ใหม่ ๆ อีกอย่างญาณินก็ไม่ได้ดูปฏิเสธหรือเล่นตัวกับนอร์ทเท่าแต่ก่อน ดูจะเข้ากันได้ดีเลยอีกด้วย...“ต้องเชื่อแล้วแหละ ถ้ามารับมาส่งกันขนาดนี้ ฉันเห็นคนในสาขาเขาเม้าท์กันไม่ขาดปากเลยว่าทั้งสองคนแอบคบกัน ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ เจอกันทีไรเป็นกัดกันตลอด”“อย่าบอกนะว่ากัดกันแล้วอยู่ ๆ ก็หลงรักกันเอง”“ก็คงจะเป็นแบบนั้น แกเอง
ตอนที่ 64นับจากวันที่ข่าวลืบเกี่ยวกับเรื่องที่ทั้งสองคบหากันถึงตอนนี้เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์เต็ม พวกเขายังคงใช้ชีวิตเหมือนเดิม ไม่ได้ต่างไปจากเดิมแต่อย่างใดซึ่งคืนวันนี้ นอร์ทก็ยังคงทำหน้าที่มาตามดูแลความปลอดภัยให้กับดีเจญาญ่าเหมือนอย่างเคย แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คงจะเป็นคนที่นอร์ทพามาด้วยกลุ่มเพื่อนของเขาขอตามติดมาพร้อม ๆ กัน หลังจากที่รู้ว่าคืนนี้นอร์ทจะมาดื่มที่ผับแห่งนี้ โดยที่แตงกวาเพื่อนสนิทของญาณินก็มาคุมพฤติกรรมแฟนหนุ่มของเธอด้วยเช่นเดียวกัน“ไอ้นอร์ท มึงยังชอบดีเจญาญ่าอยู่เหรอวะ ไหนว่าเปลี่ยนมาชอบน้องญาแล้วไง”เจ้าของผิวสีน้ำผึ้งอย่างเปารีบเอ่ยดักทางเพื่อนรักเพื่อหวังห้ามปรามไม่ให้นอร์ททำตัวเจ้าชู้ ทั้ง ๆ ที่เพื่อนของญาณินก็นั่งร่วมโต๊ะเดียวกันอยู่“เปล่า ก็แค่ปลื้มที่เขาเก่งเฉย ๆ”ชายหนุ่มร่างสูงชะลูดหยุดชะงักแล้วใช้ความคิดในการคิดหาข้อแก้ตัวอยู่สักพัก ก่อนที่จะเบนสายตาขึ้นไปมองหญิงสาวในคราบชุดเซ็กซี่บนเวทีอีกครั้งอย่างห้ามใจไม่อยู่แต่ในระหว่างนั้น แน่นอนว่าแตงกวาไม่พลาดที่จะจับตามองการกระทำของนอร์ทสำหรับค่ำคืนนี้เป็นพิเศษ เธอรู้สึกว่าสายตาที่ชายหนุ่มรุ่นพี่ใช้มองดีเจญาญ่าไม่
ตอนที่ 65หลังจากนั้นค่ำคืนนั้นผ่านไป แตงกวาก็เริ่มไม่ไว้ใจนอร์ทเหมือนเมื่อก่อนแล้ว เธอเพียงแค่รู้สึกว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างที่เธอและญาณินไม่รู้ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจที่จะมาเตือนเพื่อนรักให้รู้แล้วรู้รอด“ญา...ฉันมีอะไรจะคุยด้วย”“ว่าไง มีอะไรเหรอ?”แต่ในขณะที่แตงกวาจะอ้าปากบอกกล่าวเกี่ยวกับเรื่องราวในคืนนั้นให้กับญาณินได้รู้ อยู่ ๆ นอร์ทก็ปรากฏตัวขึ้นที่โรงอาหารคณะสถาปัตย์เหมือนกับทุก ๆ วันวินาทีนั้นหญิงสาวผู้มีเรื่องติดค้างอยู่ในใจถึงกับพรูลมหายใจออกมาจากริมฝีปากด้วยความเบื่อหน่าย เกือบจะได้บอกอยู่แล้วเชียว ตัวการก็ดันมาได้อย่างพอดิบพอดีเหลือเกิน...“วันนี้กินอะไรกันดี”“พี่ไปซื้อเลย เดี๋ยวฉันตามไป”“อ๋อ โอเค ๆ”“เมื่อกี้แกว่าไงนะ มีอะไรจะคุยกับฉันอย่างนั้นเหรอ?”“ไม่มีอะไรแล้ว ไปซื้อข้าวกันเถอะ”แตงกวาถึงกับขำแห้งแล้วเลือกที่จะไม่พูดถึงเรื่องนั้นต่อ หลังจากนี้ยังมีเวลาให้ได้พูดอีกเยอะ เธอไม่อยากพูดในตอนที่เจ้าตัวยังอยู่ใกล้ ๆ แบบนี้ก็เท่านั้น...“อ้าว จะไม่คุยจริงเหรอ คุยได้นะ”“ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยคุยก็ได้ กินข้าวกันเถอะ”จากนั้นพวกเขาทั้งสามคนก็นั่งกินข้าวด้วยกัน จนกระทั่งได้เว
ตอนที่ 66ผ่านมาหลายเดือน ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเริ่มแน่นแฟ้นกันมากขึ้นเรื่อย ๆ นอร์ทยังคงชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเอง เขาคอยรับส่งเธอไปทุกทีที่เธออยากไปอย่างสม่ำเสมอ และไม่เคยปฏิเสธที่จะช่วยเหลือญาณินเลยสักครั้งนั่นจึงส่งผลในความรู้สึกดีที่ถูกเก็บซ่อนอยู่ภายในใจของหญิงสาวมีแต่จะเพิ่มมากขึ้นทุกวัน ๆพวกเขาสนิทกันจนถึงขั้นที่ญาณินยอมให้นอร์ทขึ้นไปพักดื่มน้ำดื่มท่าเวลามาส่งเธอเหนื่อย ๆ เธอไว้ใจเขา เหมือนกับว่าเป็นเพื่อนรู้ใจอีกคน ที่มีสถานะมากกว่านั้น แต่ก็ไม่รู้ว่าสถานะเหล่านั้นมันเรียกว่าอะไรกันแน่ พวกเขาเองก็ยังไม่ได้ให้ความชัดเจนในความสัมพันธ์แต่อย่างใด“นี่มันก็ดึกมากแล้ว พี่ขึ้นไปนอนพักบนห้องฉันก่อนไหม พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับก็ได้”ญาณินเอ่ยข้อเสนอดังกล่าวขึ้นมาทันทีที่ยานพาหนะสี่ล้อสุดหรูจอดนิ่งอยู่กับที่ บ่งบอกว่าทั้งสองได้ถึงจุดหมายเป็นที่เรียบร้อยแล้วแต่ด้วยความที่วันนี้ดีเจญาญ่าเลิกงานช้า กว่าจะถึงหอเวลาก็ปาเข้าไปตีสามกว่าแล้ว เพราะเชื่อใจ เธอเลยไม่ได้ลังเลที่จะชวนเขาขึ้นไปพักบนห้องของตัวเอง โดยที่ไม่ได้ดูมีท่าทีหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย“ก็เป็นซะแบบนี้ จะไม่ให้ฉันหลงเธอได้ยังไง
ตอนที่ 67กว่าจะได้เข้านอน เวลาก็ล่วงเลยมาจนเกือบรุ่งสาง หลังจากที่ญาณิณล้างเครื่องสำอางเสร็จเรียบร้อย เธอก็กลับเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง“พี่หลับแล้วเหรอ?”หญิงสาวเอ่ยถามคนที่นอนอยู่บนพื้นซึ่งอยู่ด้านข้างเตียงของเธอ เพราะเห็นว่าเขานอนนิ่งคล้ายกับว่ารอเธอเช็ดหน้าเช็ดตาจนเผลอหลับไปก่อนแล้ว“อือ...”“งั้นฉันไม่กวนแล้ว นอนกันเถอะ”ญาณินยื่นมือไปปิดโคมไฟบนโต๊ะข้างหัวเตียง ก่อนจะสาวเท้าเดินอ้อมขึ้นไปนอนบนเตียงนุ่ม แล้วค่อย ๆ เลื่อนผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายเนื่องจากลมจากเครื่องปรับอากาศที่หนาวเย็นกว่าทุก ๆ คืน“นี่ กว่าจะได้นอน ต้องทำแบบนั้นทุกวันเลยเหรอ?”“ก็เรื่องปกติของผู้หญิงนะ”“แค่ล้างหน้าก็พอแล้ว ไม่เห็นต้องทำอะไรเยอะแยะขนาดนั้นเลย เสียเวลานอนเปล่า ๆ”“พี่เป็นผู้ชายจะเข้าใจอะไร ล้างหน้าอย่างเดียวมันไม่พอหรอกนะ มันต้องบำรุง ต้องนู่นนี่นั่นหลายอย่าง” หญิงสาวร่างเล็กผินหน้ามองคู่สนทนา ก่อนจะอธิบายให้เขาเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องที่กำลังสงสัยไปพลาง ๆ“ก็เข้าใจ แต่เธอทำงานเลิกดึกทุกวัน แถมบางวันก็มีเรียนเช้าอีก เดี๋ยวร่างกายจะไม่ไหวเอานะ”“ไม่เป็นไรหรอก ฉันยังเด็ก แค่นี้สบายมาก”“ออกมาอยู่คนเดียว
ตอนที่ 68เวลาผ่านมาสักระยะ นอร์ทตัดสินใจที่จะให้ญาณินย้ายมาอยู่กับเขาที่คอนโดฯ เพราะต่างคนต่างก็อยากอยู่ด้วยกันตลอดเวลา อีกอย่างในตอนที่ญาณินต้องไปเรียนหรือไปทำงานเขาจะได้ไม่ต้องคอยวนไปส่งเธอที่หอ ย้ายของมาอยู่ด้วยกันเลยก็คงจะช่วยประหยัดเวลาไปไม่น้อย“ญารู้ว่าพี่อยากให้ย้ายไปอยู่ด้วยกัน แต่ว่าญาเกรงใจจริง ๆ”“ยังจะแกรงใจอะไรอยู่อีก พี่บอกหลายครั้งแล้วใช่ไหม ว่าไม่ต้องมาเกรงใจพี่”“ก็มันทำไม่ได้นี่...ญาเกรงใจ...”หลายวันที่ผ่านมา นอร์ทพยายามคะยั้นคะยอให้เธอย้ายของเข้าไปอยู่ที่คอนโดฯ ส่วนตัวของเขา แต่ด้วยความเกรงใจ เธอเลยปฏิเสธทุกครั้ง ทั้งยังพยายามบ่ายเบี่ยงที่จะไม่ทำตามความต้องการของแฟนหนุ่ม“ไม่ได้ หนูปฏิเสธพี่มาหลายรอบแล้ว ยังไงก็ต้องย้าย”“พี่นอร์ท...”“พรุ่งนี้เจอกัน เดี๋ยวพี่ให้คนมาช่วยขนของ โอเคไหม”นอร์ทไม่สนใจถ้อยคำปฏิเสธเหล่านั้นแต่อย่างใด เขายังคงยืนกรานที่จะพาญาณินย้ายไปพักที่คอนโดฯ ของเขาอย่างไม่ลดละ ยังไง ๆ รอบนี้ก็ต้องได้ย้ายไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ยอมแน่“โอเค ๆ ย้ายก็ได้ ตามใจพี่ก็แล้วกัน”“ให้มันได้แบบนี้สิ”“พอใจแล้วใช่ไหมคะ”“พอใจมากเลยค่ะ ยังไงพรุ่งนี้ว่ากันนะ วันนี้
ตอนพิเศษ 5เขาว่ากันว่าเวลาของความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ญาณินเองก็เพิ่งมาเจอกับตัวเองเอาก็วันนี้ จากวันที่คลอดลูกชายออกมาจนถึงตอนนี้เป็นเวลาเกือบๆ สี่ปีแล้ว หลังจากที่ลูกชายรู้เรื่องและเข้าโรงเรียนแล้ว ความวุ่นวายก็ทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว“แม่ครับ พ่อไม่ยอมแวะร้านค้าให้เหนือ ทั้งที่สัญญาเอาไว้แล้วว่าถ้าเหนือสอบได้คะแนนดีจะให้ซื้อของเล่นได้” เด็กชายวิ่งดุ่มๆ เข้ามาหาผู้เป็นแม่ทันทีที่กลับมาถึงบ้านและมีเรื่องผิดใจกับนอร์ทมาตลอดทาง“แล้วพ่อบอกว่าอะไรครับ ทำไมถึงไม่แวะ”“ก็เพราะว่าเหนือสอบได้คะแนนดี แต่ครูประจำชั้นแจ้งว่าเล่นแรงๆ กับเพื่อนจนเขาเป็นแผล ไม่รู้ว่าเป็นแบบนั้นแล้วแม่ญาจะปลอบหรือว่าดุกว่าพ่อกันแน่” นอร์ทที่เดินตามเข้ามาติดๆ ได้ยินลูกชายตัวแสบฟ้องภรรยาก็อดไม่ได้ที่จะพูดบอกความจริงให้แก่ญาณินได้รับรู้ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ กันกับเธอ“แต่เพื่อนทำเหนือก่อน เหนือแค่ป้องกันตัว แต่พ่อไม่เข้าใจเหนือเลย”“เหนือ...แล้วลูกทำเพื่อนกลับจนเป็นแผลเลยเหรอครับ?” ญาณินซักถามความจริงจากปากของเหนือด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดูเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว“จริงครับ”“ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าเหนือผ
ตอนพิเศษ 4เมื่อเข้าเดือนที่แปดของการตั้งครรภ์ ญาณินก็เริ่มเดินเหินได้ยากมากขึ้น แน่นอนว่าการช่วยเหลือตัวเองในแต่วันยากกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก แล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าการที่มีสามีคอยดูแลอยู่ตลอดเวลาช่วยให้เธอเหนื่อยได้น้อยลงมากเลยทีเดียวอีกอย่างช่วงห้าเดือนก่อนหน้านี้ นอร์ทได้พาญาณินได้ตรวจดูเพศของลูกในท้องก่อนได้รับข่าวว่าลูกน้อยของทั้งสองคนนั้นเป็นเพศชาย ซึ่งก็เป็นไปตามที่พวกเขาคาดเดากันเอาไว้อยู่แล้ว จึงดีใจกันมากที่ได้ลูกชายตามที่หวังเอาไว้...เนื่องจากอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะถึงกำหนดคลอดแล้ว เหล่าเพื่อนๆ ทั้งนอร์ทและญาณินจึงพากันมาเยี่ยมหา และพูดคุยถึงสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาเพื่อนในวัยเรียนที่ปัจจุบันยังคงสนิทสนมและติดต่อกันอยู่“เป็นไงบ้างแก เห็นว่าช่วงแรกๆ แพ้ท้องหนักมาเลยใช่ไหม? ขอโทษทีนะที่เพิ่งมา ฉันเองก็เพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศ แต่พอมาถึงก็รีบมาหาแกเป็นคนแรกเลยนะ”คราวนี้แตงกวาเองก็ไม่พลาด หลังจากวันที่เรียนจบ เธอเองก็มีทางของตัวเอง ย้ายไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศ กลับมาอีกทีก็ได้ทราบข่าวว่าญาณินกำลังจะคลอดลูกน้อยออกมาแล้วในอีกไม่ช้า เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอก็เลยชวนวีแ
ตอนพิเศษ 3สองปีต่อมา...ขณะที่นอร์ทกำลังขนของที่ไปซื้อมาจากห้างเข้าบ้าน จู่ๆ ญาณินก็มีอาการแปลกประหลาด อ่อนเพลียคล้ายจะเป็นลม เธอเดินลงจากรถแล้วมาจับรถไว้หวังไม่ให้ตัวลงล้มลง“ญา หนูเป็นอะไร พี่เห็นหน้าซีดๆ ตั้งแต่ที่ห้างแล้วนะ” ชายหนุ่มรีบวางของในมือลงบนพื้นแล้วรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างบางให้เดินเข้าไปพักในบ้าน และไม่ลืมที่จะถามอาการจากปากของเจ้าตัว“ญาเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่มันรู้สึกเพลียๆ แล้วก็เวียนหัวตลอดเวลาเลย”“โอเคๆ งั้นเข้าไปพักข้างในก่อนดีกว่า แล้วถ้ายังไม่ดีขึ้นเดี๋ยวพี่จะพาไปโรงพยาบาล”จากนั้นนอร์ทก็รีบพาภรรยาของเขาเข้ามานั่งพักที่โซฟาทันที แต่ทว่าระหว่างที่นั่งพักเอาแรง อาการของญาณินกลับไม่ทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะหนักขึ้นตลอดเวลาเลยก็ว่าได้“ญา พี่ว่าเราไปหาหมอกันเถอะ”“ไม่เป็นไรค่ะ พักอีกนิดก็น่าจะดีขึ้น”“ญา...อย่าดื้อสิ เดี๋ยวไปจะเตรียมรถ แล้วเดี๋ยวพี่มาช่วยพยุง ห้ามเดินไปไหนเองนะ รอพี่ เข้าใจไหม”ญาณินได้แต่พยักหน้ารับรู้ อาการของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่อาจต้านทาน เกรงว่าหากยังดื้อดึงไม่ยอมทำตามคำแนะนำของสามี อาจจะเกิดข่าวร้ายขึ้นก็ได้...ทว่าในตอนที่น
ตอนพิเศษ 2หลังจากที่เลือกชุดสำหรับวันแต่งงานกันเสร็จสรรพ ทั้งคู่ก็มีแพลนที่ต้องไปหาร้านทำของชำร่วยเพื่อเป็นของตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ให้แก่แขกผู้มาร่วมยินดีในงานสำคัญของทั้งสอง ซึ่งกว่าที่ทุกอย่างจะเรียบร้อย ก็ทำเอาพวกเขาหมดเรี่ยวแรงไปตามๆ กันขณะนี้เป็นเวลาประมาณหนึ่งทุ่มตรง ด้วยความที่ออกไปทำธุระเรื่องงานแต่งงานมาทั้งวัน ญาณินรู้สึกอ่อเพลียเอามากๆ จึงตัดสินใจหนีว่าที่สามีลงแช่น้ำในอ่างอยู่คนเดียว ทว่าไม่นานก็มีคนถอดเสื้อผ้าตามเข้ามา...“พี่นอร์ท...ญาแช่อยู่นะคะ”“แล้วพี่แช่ด้วยไม่ได้เหรอ?”“ก็พี่ตัวใหญ่ กินที่ญาหมดแล้วเนี่ย” เธอเอ่ยปากบ่นก็จริง แต่ก็ยอมขยับให้นอร์ทลงมาแช่น้ำด้วยกันแต่โดยดี“งั้นหนูก็มานั่งกับพี่สิ” พูดจบได้ยังไม่ทันไร คนอายุมากกว่าก็พลันอุ้มร่างของหญิงสาวเบื้องหน้าให้มานั่งยู่บนตักของตัวเอง ก่อนจะเกยค้างวางไว้บนไหล่ กระทั่งลมหายใจแผ่วเบาของเขาส่งผลให้ญาณินถึงกับต้องเบนหน้าหนีออกไปอีกทาง“วันนี้ไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้ญาต้องไปหาพ่อกับแม่”“พี่ก็ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย แค่ขอแช่น้ำด้วยเอง หรือว่าญา...คิดอะไรกับพี่ อย่างนั้นเหรอ?” นอร์ทถามด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ ทั้งสองใกล้ชิดกั
ตอนพิเศษ 1หลังจากที่ญาณินถูกนอร์ททำเซอร์ไพรส์ให้ เมื่อกลับมาถึงห้องเธอก็เอาแต่ร้องไห้จนนอร์ทใจไม่ดี คิดว่าตนทำเรื่องผิดมหันต์เอาไว้ แต่ที่ไหน...“ญา หนูเป็นอะไร พี่ทำอะไรผิดจนหนูไม่พอใจหรือเปล่า?” นอร์ทตัดสินใจเอ่ยถามเธอออกไปตามตรง แม้จะแอบหวั่นใจ กลัวคำตอบที่จะได้รับกลับมาอยู่ไม่น้อยเลยก็ตาม“เปล่าค่ะ...หนูแค่ดีใจ ไม่คิดว่าพี่จะมีมุมนี้เหมือนคนอื่นเขาด้วย...” ญาณินเอ่ยขณะเดียวกันก็ยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด เธอเพียงตื้นตันใจ ไม่คิดว่าแฟนหนุ่มที่ในอดีตเคยเป็นคู่กัดกันมาก่อนจะมีมุมโรแมนติกเหมือนกับคนอื่นๆ“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ ที่ทำให้แฟนพี่ร้องไห้หนักขนาดนี้ พี่ก็นึกว่าซุกกิ๊กไว้ไม่เนียนซะอีก”“ห๊า...กิ๊กไหน ใครคะ?” หญิงสาวร่างบางถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ซ้ำยังปาดน้ำตาบนแก้มจนแห้งสนิททันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายตอบสวนกลับมาเช่นนั้น“ล้อเล่นครับ จริงจังอะไรขนาดนั้น”“พี่นอร์ท! ใครให้เล่นแบบนี้ ญาใจหายหมดเลย” ญาณินถึงกับถอนหายใจแรง ตอบกลับแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงเจือแววตำหนิอยู่ไกลๆ ทั้งที่เธอกำลังตื้นตันใจอยู่กับเซอร์ไพรส์ก่อนหน้านี้ แต่ทว่านอร์ทกลับเอาเรื่องมือที่สามมาเป็นเรื่องล้อเล่น ญาณินคิดแ
ตอนที่ 99ในที่สุดช่วงเวลาที่คู่รักหนุ่มสาวรอคอยก็มาถึง จริง ๆ แล้วยังไม่ถึงเวลาที่พระอาทิตย์จะตก แต่ด้วยความเบื่อหน่าย นอร์ทจึงไปถามรายละเอียดพนักงานโรงแรมเกี่ยวกับกิจกรรมที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ ก่อนจะได้รู้ว่าช่วงหกโมงเย็นจะมีม้าออกมาเดินเล่นที่ริมหาดซึ่งพวกเขาสามารถขึ้นขี่แล้วเดินเล่นได้หนึ่งรอบถ้วน แต่ก่อนที่จะลงไป นอร์ทกลับรู้สึกไม่สบายใจกับการแต่งตัวของญาณินเท่าไรนัก“ไหนว่าพี่รอดูไง พอญาแต่งออกมาแล้ว จะมาทำหน้างอทำไมคะเนี่ย”“มันโป๊ไป ตอนแรกพี่นึกว่ามันจะปิดเยอะกว่านี้ แต่นี่คือ...”ขณะที่เอ่ยสายตาก็พลางลอบมองร่างบางตั้งแต่หัวจดเท้า ชุดว่ายน้ำที่อยู่บนตัวของญาณินงดงามเกินคำบรรยายแต่ทว่าสิ่งเดียวที่เขาไม่พึงพอใจก็คงจะหนีไม่พ้นชุดที่โป๊จนเผยให้เห็นเนื้อหนังมังสาเกือบทุกส่วนของร่างกาย ทั้งส่วนเว้าส่วนโค้งและรวมไปถึงก้นเนียน ๆ ของเธอนั่นก็ด้วย“นาน ๆ ทีจะได้มาเที่ยวทะเล เว้นไว้สักครั้งนะคะ”“โอเค พี่ไม่เถียงด้วยแล้ว หนูอยากใส่อะไรก็ใส่ แต่ไม่มีครั้งหน้าแล้วนะ เสร็จแล้วก็รีบลงไป เดี๋ยวจะไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินเอานะ”“รับทราบค่ะ”เมื่อได้รับคำอนุญาตจากว่าที่สามีเป็นที่เรียบร้อย ญ
ตอนที่ 98หลายสัปดาห์ต่อมา...“ญา วันนี้ไปเที่ยวกันไหม?” นอร์ทเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ แฟนสาว ก่อนที่จะเอ่ยถามความเห็นของเธอ หลังจากที่ได้ไอเดียดี ๆ มาจากเพื่อนรัก“ไปเที่ยวที่ไหนคะ เดี๋ยวอีกสองวัน ก็จะได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันแล้วนี่คะ”“ก็ช่วงนี้มันน่าเบื่อ เราไปเที่ยวในกรุงเทพฯ กันก่อนก็ได้ อีกอย่างวันนี้หนูก็ไม่มีเรียน พี่อยากพาไปที่ที่หนึ่ง”“ไปได้ค่ะ ว่าแต่ที่ไหนเหรอคะ”“สวนสนุก”เมื่อความต้องการของนอร์ทเป็นเช่นนั้น มีหรือที่ญาณินจะขัด ตอนแรกเธอก็ไม่ได้คิดอะไร เพียงแค่อยากมาเที่ยวเป็นเพื่อนตามประสาคู่รักทั่วไป แต่ก็ไม่คิดเลยว่าสถานที่ที่นอร์ทพาเธอมา จะสวยแล้วก็ดูมีอะไรให้น่าทำเยอะแยะเต็มไปหมด“เป็นไงบ้าง? ชอบไหม?”“พี่พาญามาทั้งทีก็ต้องชอบสิคะ ว่าแต่พี่ไปรู้ที่ดี ๆ แบบนี้มาจากไหน ทำไมญาไม่คุ้นตามาก่อนเลย”“ที่นี่เป็นสวนสนุกเปิดใหม่ ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก คนก็เลยยังน้อย แต่เพื่อนพี่บอกกันมาปากต่อปากว่าที่นี่เหมาะแก่การสารภาพสุด ๆ”วันนี้เป็นอีกวันที่นอร์ทชาร์ตพลังมาเต็มร้อย เขาพยายามทำให้แฟนสาวประทับใจในการมาเที่ยวผ่อนคลายครั้งนี้ให้ได้มากที่สุด ญาณินจึงเห็นเขายิ้มแย้มและดูสดใสร่าเริงต
ตอนที่ 97นับจากวันที่เข้าไปปรึกษากับพ่อและแม่จนถึงปัจจุบัน เวลาผ่านมาเกือบ ๆ หนึ่งเดือนเต็ม ทุกคนต่างก็ยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องงานหมั้นหมาย เนื่องจากว่าครอบครอวของทั้งคู่มีชื่อเสียงดังนั้นหมั้นกันทั้งทีก็ต้องป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ ในส่วนของสถานที่พิธีการก็ต้องยิ่งใหญ่เหมาะสมกับฐานะทางบ้านของทางฝ่ายชายและฝ่ายหญิง เรื่องนี้คุณหญิงอรเป็นคนจัดการดูแลให้ทั้งหมด ไม่มีปัญหาใด ๆ ระหว่างการเตรียมการเลยก็ว่าได้จนกระทั่งระยะเวลาเดินทางมาถึงวันงาน ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น แขกที่มาร่วมแสดงความยินดีต่างก็ปลื้มปริ่มกับบรรยากาศภายในงาน คุณหญิงอรสะดวกจัดงานเช้า จึงจำเป็นจะต้องมีพิธีสงฆ์ แห่ขันหมากและกั้นประตู หลังจากนั้นจึงจะเป็นพิธีสวมแหวนต่อหน้าญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย เมื่อฝ่ายชายและหญิงสวมแหวนให้กันเรียบร้อย ก็ต่อด้วยพิธีรับไหว้ทันทีบรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยแขกคนสนิทของทั้งสองฝ่าย เพื่อนสนิทของนอร์ทและญาณินก็ไม่พลาดที่จะมาเก็บภาพบรรยากาศให้กับเพื่อนรัก พวกเขาทุกคนต่างก็เห็นจุดเริ่มต้นของสองคนมาตลอด มีทั้งสุขและทุกข์ โดยเฉพาะในช่วงแรกที่ทะเลาะกันทุกวี่ทุกวัน เรื่องนั้นเพื่อน ๆ ในกลุ่มจำได้
ตอนที่ 96หลังจากวันนั้น นอร์ทก็คิดมาเสมอว่าควรจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง และให้เกียรติทางฝั่งของญาณิน เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่ทางบ้านของนอร์ทนัดทานข้าวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา นอร์ทตัดสินใจแล้วว่าจะไปบอกเรื่องสำคัญกับพวกท่านตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็น นอร์ทเดินมานั่งรอพ่อและแม่ที่บริเวณโต๊ะอาหารก่อนเป็นคนแรก ระหว่างที่พวกท่านกำลังเดินเข้ามาร่วมโต๊ะ มือไม้ของชายหนุ่มกลับอยู่ไม่เป็นสุข เขาประหม่าจนทำตัวไม่ถูกทั้ง ๆ ที่อยู่ต่อหน้าคนกันเองทั้งนั้นแต่เขากลับรู้สึกผิดแปลกไปจากเดิม คงเป็นเพราะความในใจที่เขาอยากจะบอกกับทุกคน เป็นเรื่องที่ใหญ่อยู่พอสมควร“เป็นยังไงบ้างลูก เห็นว่าช่วงนี้เรียนหนักแถมยังติดหนูญาอีกต่างหาก ลืมที่บ้านไปแล้วหรือยัง” ผู้เป็นแม่เอ่ยทักทายลูกชายหัวแก้วหัวแหวน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดแซวเขาที่พักหลังมานี้ติดแฟนเสียยิ่งกว่าอะไร“ก็เรื่อย ๆ นะครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี แต่ก็คงจะไปหนักช่วงใกล้จบมากกว่า ตอนนี้ยังไหวอยู่ครับแม่”“งั้นก็ดีแล้ว ว่าแต่หนูญาล่ะเป็นยังไงบ้าง เธอสบายดีใช่ไหม”“สบายดีครับ ช่วงนี้น้องเรียนหนัก เพราะว่าจะได้ขึ้นมาเป็นรุ่นพี่ มีเรื่องให้ต้องเต็มไปหมด วันนี้ก็เ