1 บทนำ

นิยายเรื่อง "รักเกินห้ามใจใต้บัญชารัก"

คำเตือนก่อนอ่านนิยาย

นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายแนวโรแมนติก อิโรติก และดราม่า อาจมีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสม ทั้งเรื่องเพศ ภาษา การกระทำ และด้านอื่นๆที่ไม่ควรแก่การประพฤติตาม เช่น การกระทำต่อร่างกายผู้อื่นโดยไม่ได้รับความยินยอม การกระทำทางเพศโดยไม่มีสติ ความรุณแรงอันเนื่องมาจากการดื่มสุราหรือของมึนเมา การมั่วสุ่มทำสิ่งที่ไม่ควร

ทั้งหมดของเนื้อหาในนิยาย จึงเหมาะแก่บุคคลที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไป ผู้ที่อายุต่ำกว่า 18 ปี ควรได้รับคำแนะนำ

นิยายทั้งหมดของ นามปากกา พิชา - Phicha ถูกสร้างมาจากจินตนาการของผู้เขียน และแต่งเติมเรื่องราวเพื่อความบันเทิง ไม่ได้มีจุดประสงค์ ทำให้อาชีพ หรือหน้าที่การงาน ในทางใดทางหนึ่งของผู้อื่นเสื่อมเสีย และผู้เขรยนไม่ได้มีความคิดที่จะสนับสนุนพฤติกรรมเหล่านั้น กรุณาอ่านอย่างมีอรรถรถ และความบันเทิงเท่านั้น

“นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามนำไปเผยแพร่ทำซ้ำ หรือดัดแปลงเนื้อหาไม่ว่ากรณีใดๆ หากพบเห็นจะดำเนินคดีตามกฎหมาย ให้ถึงที่สุด"

เจ้าของลิขสิทธ์โดย "พิชา - Phicha”

You can follow #Phicha on these channels. It's an encouragement for me too. 😊❤

-------------------------

ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง

สองร่างบนเตียงกว้างกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอย่างถึงพริกถึงขิง ด้วยลีลาที่แสนจะเร่าร้อนของหญิงสาว กับแรงกระแทกที่หนักหน่วง ของชายหนุ่มที่ฮอตมากที่สุดในตอนนี้อย่าง เฟิส ชรัช

"พี่เฟิส อ๊าาา แพรวจะเสร็จ"

"อื้มมม เสร็จอีกแล้วเหรอ"

"อ๊ะ พี่เฟิสทำแรง อื้มมม แพรวไม่ไหวแล้ว"

"ตอน! ดีล! มา! ทำไม! บอก! ว่าไหว! วะ!" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับจังหวะที่ตอกอัดกระแทกใส่หญิงสาวใต้ร่างอย่างไม่ปรานี เซ็กซ์ของเขารุนแรงและเร่าร้อนเสมอ เมื่อเสนอตัวมาแล้ว เขาก็จะสนองให้เต็มที่

"อ๊า ไม่ไหว อ๊าาา"

"อื้มมม"

เมื่อหญิงสาวถึงเส้นชัยไปแล้ว แต่ชายหนุ่มยังไม่ถึงไหน เขาก็ยังกระแทกต่อโดยไม่สนใจเธอ จนมาถึงจังหวะสุดท้าย เธอถึงขั้นกระตุกจนตัวสั่นด้วยความเสียวซ่าน

และด้วยความเหนื่อยทั้งคู่จึงผล็อยหลับไป เวลาล่วงไปกว่า 30 นาที ชายหนุ่มก็ต้องสะดุ้งตื่น เพราะตกใจเสียงโทรศัพท์ของตัวเอง

Rrr Rrr Rrr

(คิว : ไงพี่เฟิส มึงทำไรอยู่)

"เออ! มึงมีไร" ชรัชจ้องไปที่โทรศัพท์ พร้อมกับสบถออกมาอย่างหงุดหงิด

(คิว : กูก็เห็นมึงโทร.มาไงครับ)

"เออ ตอนนั้นกูเบื่อ ๆ ตอนนี้ไม่มีไรละ หายเงียบไปนานไปสนุกอยู่ไหนล่ะมึง"

(คิว : กูจะไปสนุกอะไรวะพี่ วัน ๆ กูอยู่แต่บาร์โฮสต์เนี่ย สนุกพวกมึงต้อง KC คลับโน่นครับ ไม่ใช่ไง)

"กูเบื่อแล้ว ไอ้ห่านั่นก็แม่งมีเมียไป 2 คนละ เหลือพวกกู 3 คน แม่งสีสันชีวิตลดไปเยอะ"

(คิว : หาแดกเองไม่เก่งละไง)

"กูไม่อยากล่อใครฟรีละ กูเบื่อชีวิตขั้นสุด"

(คิว : ถ้ามึงจะชอบ ย. ขนาดนั้น มึงลองเปลี่ยนจากซื้อมาขายดูไหม เผื่อจะรุ่ง)

"เหี้ยอะไรของมึง"

(คิว : เออ ทุกวันนี้มันเท่าเทียมแล้ว ผู้ชายแม่งก็ขายกันเยอะแล้วพี่ อย่างบาร์กูก็หลายคนแล้ว)

"พูดอะไรของมึง ว่าแต่มีเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยเหรอวะคิว" ชายหนุ่มถึงขั้นตาโตเพราะเขาไม่เคยรู้เรื่องแบบนี้มาก่อน

(คิว : เออ มึงไม่รู้อะไร มันมีมานานแล้วพี่ ผู้หญิงแม่งเปย์หนักกว่าผู้ชายอีก ทั้งได้ ย. ทั้งได้เงิน)

"..." ชายหนุ่มได้เพียงแต่คิดตาม

(คิว : กูอยากเจอมึงว่ะพี่ ว่าง ๆ มึงแวะมาหน่อยนะ ช่วงนี้กูอยู่บาร์ทุกวัน)

"เออ ๆ"

หลังจากวางสายจากคิวรุ่นน้องคนสนิท ที่ตอนนี้มันไปช่วยพี่สาวดูแลบาร์โฮสต์ได้ 2 ปีแล้ว และกิจการก็เติบโตขึ้นเรื่อย ๆ กำไรเป็นกอบเป็นกำ แต่เขาก็ยังไม่เคยไปเลยสักครั้ง เพราะมันไม่ใช่แนวเขา ซึ่งคิดว่าที่มันพูดมาก็น่าสนใจ แต่แล้วก็ต้องส่ายหัวหยุดคิดและเข้าห้องน้ำไปแต่งตัว

พอเดินออกมาก็เห็นหญิงสาวที่เขาดีลมาตื่นแล้วนั่งพิงหัวเตียงเล่นโทรศัพท์อยู่

"นี่เงินเธอนะ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับวางเงินสดไว้บนโต๊ะข้างเตียงให้หญิงสาวคู่ขาในวันนี้

"พี่เฟิส อีกรอบก็ได้นะ" หญิงสาวปรายตามองเขาด้วยสายตาที่ยั่วยวน

"ท้าทายระบบ?" ชายหนุ่มหรี่ตาถาม พร้อมกับยิ้มมุมปาก

"อื้อ แพรวยังไหวอยู่" ถึงแม้จะเหนื่อยแทบตายก็เถอะ แต่พอตาชำเลืองไปเห็นเงินที่วางอยู่ ความเหนื่อยของเธอก็หายไปในพริบตา

"ไหวอะไรวะ เธอเหนื่อยจะตายห่าขนาดนั้น พักเถอะไป"

"แต่แพรว..."

"ถ้าอีกรอบรับรองเธอขาดใจตาย"

"..."

พูดจบชายหนุ่มก็เก็บข้าวของทุกอย่าง และเดินออกจากห้องพักของโรงแรมไป ซึ่งโรงแรมแห่งนี้เป็นโรงแรมของปราบ ลูกพี่ลูกน้องคนสนิทของเขา

"คุณเฟิสสวัสดีค่ะ"

"ไม่ต้องบอกไอ้ปราบนะ" ชรัชพูดพร้อมกับยื่นบัตรเครดิตให้พนักงาน

"เอ่อ คุณปราบแจ้งมาแล้วค่ะ" พนักงานตอบพร้อมกับคืนบัตรเครดิตใบเงาให้เขาไป

"เออดี งั้นฝากบอกมันด้วย รอบหน้าจะพาผู้หญิงมาฆาตกรรมที่นี่ ดูซิมันจะให้ฟรีทุกครั้งแบบนี้ไหม" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองกล้องวงจรปิดราวกับท้าทาย

พนักงานก็พากันยิ้มออกมา เพราะชอบใจในความกวนของเขา เขามาที่นี่บ่อย เรียกได้ว่าแทบจะทุกอาทิตย์ หรือบางครั้งก็อาทิตย์ละ 3 วัน พร้อมกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าเลยสักคน

ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง

วันนี้มีนัดคุยธุรกิจกับหญิงสาวที่เขาตามจีบมาตลอดหลายปีแต่ไม่สำเร็จ ชาลล์ หนุ่มนักธุรกิจลูกครึ่งไทย-อิตาลี อายุ 37 ปี ก็เตรียมของทุกอย่างไว้เซอร์ไพรส์เธออย่างเต็มที่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา

"คุณชาลล์สวัสดีค่ะ" เสียงเรียบนิ่งของหญิงสาวที่พึ่งมาถึง ทำให้ชายหนุ่มต้องหันไปมอง เขายังคงตกตะลึงในความสวยของเธอทุกครั้งที่เจอกัน แม้ไม่เจอกันมาจะครบปีแล้ว แต่เธอก็ยังสวยสง่างามอยู่แบบนี้เช่นเดิม หรืออาจจะสวยมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ

หงส์ หงส์หยก ผู้หญิงที่สวย เก่ง และเพอร์เฟกต์ทุกอย่างสำหรับเขา

"คุณหงส์..."

"คะ?"

"เอ่อ สวัสดีครับ เชิญนั่งก่อน" ชายหนุ่มรีบตั้งสติ แล้วลุกเลื่อนเก้าอี้ให้เธอ

"ขอบคุณค่ะ" หงส์หยกหันไปพยักหน้าให้ฉัตรกับพจน์ ผู้ช่วยสาวคนสนิทกับบอดีการ์ดหนุ่มของเธอ ทั้งสองพยักหน้ารับพร้อมกับเดินออกไป

"คุณหงส์กินอะไรดีครับ ผมยังไม่ได้สั่งนะ แต่สั่งไวน์มาให้แล้ว" เพราะเขารู้ดีว่าเธอชอบดื่มไวน์

"ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวพูดพร้อมกับมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้า เขายังหล่อและดูดีเสมอ เธอรู้ดีว่าเขาจีบเธอและชอบเธอเอามาก ๆ แต่ติดที่เธอไม่ได้คิดอะไรกับเขา ผู้ชายที่หล่อและร่ำรวยมากอย่างเขา ควรได้ผู้หญิงที่ครบเครื่องและพร้อมเดินทางไปทำงานทั่วโลกกับเขาได้ ซึ่งคนคนนั้นไม่ใช่เธอ

"คุณหงส์ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะครับ ไม่ใช่สิ…สวยกว่าเดิม"

"ไม่หรอกค่ะ หงส์ 35 แล้วนะ แก่แล้วค่ะ ไม่ใช่สาว ๆ แล้ว" หงส์หยกพูดพร้อมกับส่งยิ้มบาง ๆ ให้

"กำลังดีเลยครับ ถ้าไม่บอกผมก็คิดว่าสัก 25"

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ 25 ก็เกินไป" หญิงสาวพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆ

"ผมพูดจริงนะครับ ถ้าคุณหงส์ยังไม่มีใครจริง ๆ จะว่าอะไรไหม ถ้าผมจะจีบคุณหงส์อีกครั้ง"

"หึ คุณชาลล์ก็รู้ว่านักธุรกิจอย่างเราต้องเดินทางตลอดเวลา ยิ่งคุณชาลล์มีธุรกิจมากมายทั่วโลก และหงส์เองก็มีธุรกิจอยู่ไม่น้อยเช่นกัน เราสองคนคงไปด้วยกันไม่ได้หรอกค่ะ เราต่างคนต่างมีภาระที่หนักกันทั้งคู่" หญิงสาวพูดเสียงเรียบเย็นตามสไตล์ของเธอ

"..." ชายหนุ่มทำได้เพียงนิ่งเงียบเพราะรู้สึกผิดหวังอีกแล้ว ผู้หญิงที่เขาชอบมาโดยตลอด ปฏิเสธเขาตรง ๆ อีกครั้งแบบนี้ เขาก็รู้ดีว่าที่เธอพูดมาเป็นความจริงทุกอย่าง

"คุยงานกันเถอะค่ะ" เมื่อเห็นว่าเขานิ่งไปเธอจึงเปลี่ยนมาคุยเรื่องงาน เพราะไม่อยากให้เขารู้สึกแย่ไปมากกว่านี้

"โอเคครับ" และไอแพดของเธอก็ถูกหยิบขึ้นมาวางบนโต๊ะ ทั้งสองคุยงานกันตามปกติ เหมือนกับว่าสิ่งที่เขาเคยพูดก่อนหน้า ไม่มีผลอะไรกับเธอเลย

คุยงานได้พักใหญ่ก็เรียบร้อย ถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายกันกลับ หลังจากนี้ชาลล์ยังมีนัดคุยงานกับเธออีกเรื่อย ๆ ซึ่งเธอก็ยินดีเหมือนทุกครั้ง

"พจน์ไปส่งที่คอนโดฯ นะ"

"ครับคุณหงส์"

"ฉัตรเป็นอะไรหรือเปล่า ยังคิดถึงแม่อยู่เหรอ" เมื่อขึ้นรถ แล้วเห็นสีหน้าของผู้ช่วยคนสนิทเริ่มไม่ค่อยดี เธอก็ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง

"ค่ะ คุณหงส์ ฉัตรยังคิดถึงแม่อยู่" เพราะแม่เธอพึ่งจะเสียไปได้ไม่ถึงเดือน และตอนนี้เธอก็เหลือตัวคนเดียว แต่ก็ยังดีที่มีเจ้านายอย่างหงส์หยก ที่เป็นเสมือนพี่สาวและญาติเพียงคนเดียวที่เธอเหลืออยู่

"ไม่เป็นไร ไม่ต้องคิดอะไรมาก ปล่อยวาง"

"ฮึก…ค่ะคุณหงส์" เมื่อหงส์หยกพูดจบน้ำตาเธอก็ไหลออกมา

"มีแฟนแล้วสร้างครอบครัวดีไหม"

"ไม่ค่ะ ฉัตรไม่อยากมี อยู่แบบนี้ก็ดีแล้วค่ะ"

"เธอกับฉันมันไม่เหมือนกันหรอกนะฉัตร เพราะครอบครัวของฉันไม่อบอุ่น ฉันเลยไม่อยากมีครอบครัว แต่สำหรับเธอครอบครัวของเธออบอุ่น และคนดี ๆ อย่างเธอก็สมควรมีความรักที่ดีไม่ใช่เหรอ" ถึงแม้เธอจะเคยเจ็บปวดกับคำว่าครอบครัว แต่เธอก็ไม่ได้สนับสนุนให้ใครคิดแบบเธอ

------------------------------

สวัสดี คุณรี๊ดที่น่ารักของไรท์ทุกคนค่ะ ไรท์ขอเปิดเรื่องพี่เฟิสอย่างเป็นทางการ คาแรคเตอร์ชัดเจนนะคะ คนนึ่งคนเจ้าชู้มักมาก อีกคนไม่เคยคิดอยากจะมีใคร ซึ่งทั้งสองคนก็มีจุดที่ทำให้ได้มาพบเจอกันในตอนต่อๆไป ชอบเรื่องนี้ก็ฝาก ติดตาม กดหัวใจรัวๆ เพิ่มเข้าชั้นให้ไรท์ด้วยนะค้าบ ❤️❤️❤️

ถ้ายอดไลด์ ยอดเข้าชั้นเยอะ ไรท์จะเปิดให้อ่านฟรีจนจบเหมือนเดิมค้าบ

#Phicha ❤️