ตอนที่1 บทนำ

ลูเฟียวางมือถือที่มีรูปพวกเขาสองคนลงไป จากนั้นก็หันมอง      คนเป็นพ่อที่ไม่ใช่พ่อแท้ ๆ จารมีน เพราะว่าพ่อจริง ๆ ของเขาก็คือ ดาริโอ ชายผู้ซึ่งถูกมาร์โกพ่อของเจด้าฆ่าตายด้วยมือต่างหาก

ก่อนหน้าที่เขาจะรู้ความจริงนั้น เขากับเจด้าค่อนข้างสนิทกันพอสมควร แต่พอรู้ว่าอีกฝ่ายฆ่าพ่อตัวเอง เขาก็ถอยห่างโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ

แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องยอมรับว่าเขารักเธอไปแล้ว และตอนนี้     ก็ยอมรับจริง ๆ ว่าไม่ว่าเขาจะพยายามเท่าไรหัวใจของเจด้าก็ไม่มีให้เขา   อีกเช่นกัน

เสียงดนตรีที่กำลังกึกก้องอยู่เบื้องหน้าทำให้เขารู้สึกรำคาญใจ     จึงลุกขึ้นมองไปยังกระจกตรงหน้าเพื่อมองไปยังนักท่องเที่ยวราตรียามค่ำคืนกำลังโยกย้ายสะบัดท่ามกลางแสงสีและแสงไฟ สายตาเขาสะดุดตากับผู้หญิงคนหนึ่ง

รูปร่างท่าทางคล้ายกับเจด้าหญิงที่เขารักเหลือเกิน อีกฝ่ายกำลังโยกย้ายเต้นตามจังหวะด้วยชุดเดรสสั้นสีแดงเกาะอก ผู้ชายที่อยู่ใกล้เมื่อเห็นก็รีบไปคว้าเอวมากอด

แต่หญิงสาวแทนที่จะดีใจกลับโวยวายแล้วรีบผลักเขาออกจากตัว จากนั้นก็เดินโซซัดโซเซเดินได้ไม่นานก็รู้สึกรำคาญรองเท้าส้นสูง จึงถอดทิ้งแล้วเดินเท้าเปล่า

ลูเฟียรู้สึกถูกใจจึงยกมือเรียกเทเลอร์บอดีการ์ดรู้ใจ “ผู้หญิงคนนั้นพาไปที่คลับเฮาส์ส่วนตัวด้วย”

“ครับ” เทเลอร์รับคำจากนั้นก็รีบทำตามคำสั่ง อันที่จริงถ้าเธอได้สติไม่เมาก็คงจะยากหน่อย แต่นี่พอพวกเขาขวางทางคิดจะปิดปากหญิงสาวก็ล้มหมดสติพอดี

จังหวะทุกอย่างมันได้ และพวกเขาก็ทำงานสบายที่สุดเท่าที่เคยทำมาเลยด้วยซ้ำ ไม่นานหญิงสาวก็ถูกพาไปยังคลับเฮาส์ส่วนตัวของนายที่อยู่ใกล้แม่น้ำแซนด์

เมญ่าลืมตาขึ้นด้วยความรู้สึกเหมือนมีอะไรมาไต่ตามตัว สมองตอนนี้ของเธอรู้สึกปวดตึบทั้งศีรษะ จำได้ว่าตัวเองกำลังอยู่ในผับแล้วถูกคนลวนลาม จึงออกมาข้างนอกคิดจะสูดอากาศ

แล้วเธอมาทำอะไรตรงนี้บนเตียงนุ่มที่ตอนนี้มีผู้ชายอยู่บนตัว!!!

“คุณทำอะไรน่ะ” เมญ่าตกใจพูดภาษาไทยออกไปอย่างลืมตัว    พอเห็นว่าเขาคล้ายคนฝรั่งเศสจึงพูดภาษาฝรั่งเศสแทน แต่อีกฝ่ายก็ยังนิ่งเงียบเธอจึงพูดภาษาอิตาลีต่อ

สุดท้ายเธอก็ใช้เรี่ยวแรงที่มีพยายามผลักเขาออก แต่มือหนาที่จับกดมือเธอลงบนเตียง แม้เธอพยายามแกะเท่าไรก็แกะไม่ออกนะสิ

“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน” เธอเริ่มโมโหพอก้มมองสภาพตัวเองก็ยิ่งโมโหใหญ่ เพราะตอนนี้กางเกงในตัวจิ๋วลอยลิ่วจากเจ้าของแล้ว

“คุณจะทำอย่างนี้ไม่ได้ ฉันไม่ยอม” ไม่รู้จะภาษาไหนหาเหวอย่างไรตอนนี้เธอก็ไม่สน แต่เขาก็ไม่สนเช่นกันเมื่อยกตัวขึ้นแล้วถอดซิปกางเกง   เธอที่หลุดจากมือเขาก็พยายามจะหนีเขาก็ใช้หัวเข่ากดขาเธอให้อยู่กับที่ ก่อนจะโน้มตัวลงมาแล้วใช้โซ่ที่อยู่บนหัวเตียงล็อกเอาไว้

“ชอบให้ใช้กำลังอยู่เรื่อย อยู่ดี ๆ ก็ไม่ได้ แต่บังเอิญฉันชอบแบบนี้ด้วยสินะ ดิ้นเลยดิ้นอีกสิ”

อีกฝ่ายพ่นภาษาฝรั่งเศสให้เธอก่อนตบท้ายด้วย “ผมชอบคนไทย”  ที่เป็นภาษาไทยชัดเจน!!

ชอบคนไทยแล้วเกี่ยวอะไรกับเธอด้วยไม่ทราบ “คนไทยมีทั่วปารีสคุณก็ไปฉุดคนอื่นสิไม่ใช่ฉัน”

“ไม่เอาฉันถูกใจเธอ แต่ถ้าพรุ่งนี้ก็ไม่แน่หลังจากฉันกินคุณหนำใจแล้ว”

“บ้า!!” เขาต้องสติไม่ดีแน่ ๆ แต่เธอตอนนี้ที่อยู่ในสภาพโดนขัง    มือทั้งสองข้าง อยากจะหลุดให้พ้นมือเขาก็ไม่ได้เสียแล้ว

แถมตอนนี้อาวุธของเขาก็พร้อมรบชูช่อเท่าลำแขนเธอ ไม่สิรู้สึกว่าจะใหญ่กว่าด้วยซ้ำ ถ้าเธอโดนเจ้านั่นได้ตายศพไม่สวยแน่

“ไม่เอา ฉันจะแจ้งตำรวจถ้าออกไป”

“เชิญเลยเพราะตำรวจพวกนั้นล้วนรับเงินฉันทั้งนั้น”

บ้าไปแล้วแม้แต่ตำรวจก็พึ่งไม่ได้ “แถมดีไม่ดีถ้าคุณเดินออกไป    ทั้งสภาพแบบนี้รับรองไม่ได้มีผัวคนเดียวแน่”

“ไอ้บ้า!!” เมญ่าพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นจากโซ่แต่ยิ่งดิ้นรนเท่าไรมันก็ยิ่งแน่นกว่าเดิม สุดท้ายแล้วก็เหนื่อยหอบเปล่า

เธอมองคนตรงหน้า หน้าตาก็ไม่เลวร้ายอะไร ส่วนเธอก็ถูกแฟน   ที่คบกันมาหนึ่งปีหักหลังนอนกับเพื่อนสนิทอย่างเลือดเย็น มาถึงตอนนี้ เธอจะสนใจอะไรอีกในเมื่อมีเนื้อสเต๊กชิ้นงามให้มากินถึงที่

ขอสักคืน พรุ่งนี้แยกย้ายกันคนละทิศทางพวกเราก็คงไม่ได้มาพบเจอกันอีก พอคิดได้แบบนี้เธอก็เลยเลิกดิ้นรนให้เหนื่อย ทำให้คนที่อยากกินเธอรู้สึกพอใจ

“เข้าใจแล้วสินะ พูดง่าย ๆ แบบนี้สิฉันชอบ”

ชอบบ้านแกนะสิ รีบกินรีบกระแทกเข้ามาเร็ว ๆ เข้า เธอจะได้รีบกลับบ้านตัวเอง ง่วงนอนจะตายอยู่แล้ว

ชายหนุ่มดูเหมือนจะมองเห็นสีหน้ารำคาญของอีกฝ่าย จึงยกขาเธอขึ้นแล้วใช้ท่อนเอ็นจ่อเข้าปากถ้ำ

“เดี๋ยว!!” เมญ่าห้ามอีกฝ่ายแล้วถามอย่างรวดเร็ว

“ไม่คิดจะเล้าโลมเลยหรือ”

ลูเฟียส่ายหน้า “ไม่จำเป็นฉันไม่จูบคนแปลกหน้า”