แชร์

บทที่ 45

ผู้เขียน: ไห่ตงชิง
ชั้นบนสุดของหอเถิงหวัง ประหนึ่งหม้อทอดเนื่องจากคำพูดของหลี่เฉิน

ทุกคนต่างมองหลี่เฉินด้วยท่าทางราวกับเห็นผี

“เจ้า เจ้าหมอนี่ คงไม่ใช่ว่าบ้าไปแล้วหรือ!?”

จ้าวไท่ไหลไม่อาจสงวนท่าทีได้อีกต่อไป เขาลุกขึ้นยืนและชี้ไปที่หลี่เฉินด้วยความโมโห โกรธจนตัวสั่น

ท่าทางโมโหเช่นนั้น คล้ายกับว่าหลี่เฉินหยอกล้อแม่ของเขา

ชายหนุ่มที่ถูกหลี่เฉินทำให้อับอายในตอนแรกก็ราวกับจะคว้าโอกาสนี้ไว้ เขากระโดดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น และตะโกนเสียงดังว่า “คุณชายจ้าว ชายที่อยู่ตรงหน้าท่านเห็นได้ชัดว่าเป็นคนบ้าที่พูดจาหยิ่งยโส! เหตุใดไม่เรียกคนมาทุบตีคนบ้าผู้นี้ให้ตายด้วยไม้ล่ะ?”

“ทุบตีข้าให้ตายด้วยไม้หรือ?”

ดวงตาที่ไร้อารมณ์ของหลี่เฉินคู่นั้นจ้องมองไปที่ชายหนุ่มซึ่งกระโดดขึ้นลงไม่หยุด ทำให้ชายหนุ่มตัวแข็งทื่อในทันใด

เมื่อถูกหลี่เฉินจ้องมอง เขาก็รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองเป็นแค่มดในโคลนตมที่ตกเป็นเป้าหมายของสัตว์ป่า

ความกดดันอันท่วมท้นเข้าครอบงำเขา ใบหน้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนจากสีแดงเป็นสีซีด ซึ่งมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

ภายใต้แรงกดดันมหาศาลนี้ที่ดูราวกับว่าเขาจะตายในวินาทีต่อมา ขาของชายหนุ่มก็สั่นเทา เขาก้าวถอยหลังไปก้
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
ความคิดเห็น (2)
goodnovel comment avatar
สรยุทธ สุดสาย
เคยอ่านไปหลายตอนแล้ว_พอจะอ่านต่อจากครั้งก่อน_ต้องทำงัย_เพราะพอมาติดตั้งใหม่มันขึ้นตอนต้นๆ เอง_ตอนนั้นอ่านถึงตอนที่องค์รัชทายาทฆ่าคนที่มาจากแคว้นเหลียว_และกำลังเดินทางกลับยังไม่ผ่านด่าน เย่ยาห๋ หรือเปล่า
goodnovel comment avatar
Srithong Sudsai
เติม 38 บาท อ่านได้น้อยจัง_/แปปๆต้องเติอีกแล้ว
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 1163

    “ดี เช่นนั้นก็ไปเรียกเถ้าแก่ของพวกเจ้ามา ข้าจะคุยกับเขาเอง”พนักงานร้านเห็นทีไม่คาดคิดว่าจะเจอคนเอาจริงเข้าให้คนทั่วไปเจอแค่คำพูดทำนองนี้ก็มักจะจบเรื่องไปแล้ว แต่คำสั่งให้เรียกเถ้าแก่มาของหลี่เฉินกลับทำให้เขาคิดว่าคุณชายผู้สูงศักดิ์ตรงหน้านี้น่าจะตั้งใจมาหาเรื่องคิดได้ดังนั้น สีหน้าของพนักงานก็เริ่มถมึงทึง คำพูดก็ก้าวร้าวยิ่งขึ้น“ข้าถามหน่อยว่าเจ้าโผล่มาจากไหน เถ้าแก่ของพวกข้าว่าใช่ใครจะอยากเจอก็เจอได้หรือ? คิดว่าตัวเองสำคัญนักรึไง?”“ไปให้พ้นเถอะ อย่ามาขวางเราทำมาหา…”คำพูดยังไม่ทันจบ ชายร่างใหญ่คนหนึ่งก็เดินตรงเข้ามา ยกเสื้อพนักงานขึ้นด้วยมือเดียวจนเท้าเขาลอยขึ้นจากพื้นเฉินทงยกตัวพนักงานขึ้นกลางอากาศ สายตาเย็นเยียบเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดจ้องเขม็งไปยังอีกฝ่าย เสียงต่ำชวนขนลุกว่า “คุณชายของข้าบอกให้ใครออกมาก็ต้องออกมา ยังไม่เคยมีใครกล้าไม่ออก เจ้าไม่ไปเรียก ข้าก็จะสับเจ้าทิ้งเสียเดี๋ยวนี้!”อย่ามองว่าเฉินทงในสายตาหลี่เฉินเป็นแค่ลูกนกเชื่องๆ ที่ถูกด่าทุกวัน ความจริงแล้วเขาฆ่าคนมาไม่น้อย ในยุทธภพมีฉายาว่ามือเปื้อนเลือดเพชฌฆาตเพียงแค่เฉินทงถลึงตาใส่ แม่ทัพองครักษ์เสื้อแพรระด

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 1162

    “ถ้าเช่นนั้นสาวชาวบ้านก็ขอตอบเรื่องกิจการของตระกูลหลิวก่อนเพคะ”หลิวซือฉุนตอบอย่างไม่ยโสหรือถ่อมตน ความคิดเป็นระบบชัดเจน “โดยรวมถือว่าใช้ได้ ทุกอย่างยังอยู่ในแผนที่วางไว้ แม้จะมีเหตุเล็กน้อยแทรกเข้ามา แต่ตระกูลหลิวก็สามารถจัดการได้ โดยเฉพาะกิจการร้านเงิน ซึ่งช่วงนี้เห็นชัดว่ามีการเติบโตขึ้น ประชาชนเริ่มเชื่อมั่นในร้านเงินมากขึ้นเรื่อยๆ ทยอยนำเงินมาฝากไว้ในร้านกันมากขึ้น”“นอกจากนี้ กิจการสบู่ก็เริ่มขยายออกไปภายนอก ยอดขายถือว่าดีมากเพคะ”“ที่น่าแปลกใจก็คือ บางพื้นที่ห่างไกลซึ่งเดิมไม่ยอมให้ร้านเงินเข้าไป แต่เมื่อได้รับการรับรองว่าจะมีสบู่ส่งไปให้จำนวนมาก พ่อค้าในพื้นที่ก็ใจอ่อนลง เห็นได้ชัดว่าเงินทองช่างสะกดใจคน เป็นสัจธรรมที่ไม่เคยเปลี่ยน”หลี่เฉินพยักหน้า สีพระพักตร์ดีขึ้นหลายส่วน พลางตรัสว่า “เรื่องพวกนี้ กรมครัวเรือนก็เคยกราบทูลมาบ้าง แต่ก็ไม่ละเอียดเท่าที่เจ้าเล่า ดีมาก เราไม่ได้เชื่อเจ้าผิดคน”หลิวซือฉุนยิ้มบางเบา “ล้วนเป็นเพราะพระเมตตาของฝ่าบาทเพคะ”หลี่เฉินมองหลิวซือฉุนแวบหนึ่ง แก้มของนางดูเปล่งปลั่งมีเลือดฝาด โดยเฉพาะพลังจากภายในที่เปล่งออกมาทำให้ชวนจดจำและน่าประทับใจ“แ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 1161

    เฉินทงราวกับตื่นจากฝัน รีบลุกขึ้นแล้วตามวั่นเจียวเจียวไปทันทีหน้าตำหนักบูรพา หลี่เฉินกับวั่นเจียวเจียวเดินนำหน้า เฉินทงตามหลังมาพร้อมกับองครักษ์เสื้อแพรทั้งลับและแจ้งกลุ่มหนึ่งคอยคุ้มกันหลี่เฉินหันไปมองเฉินทงด้านหลังแวบหนึ่ง แล้วกล่าวกับวั่นเจียวเจียวว่า “เจ้าเฉินทงผู้นี้ บางครั้งก็ปัญญาทึบเกินไป”วั่นเจียวเจียวยิ้มบางเบา กล่าวว่า “ฝ่าบาท ไม่ใช่ว่าใครๆ ก็จะเฉลียวฉลาดได้เท่าฝ่าบาทหรอกเพคะ”หลี่เฉินยกมือเคาะศีรษะนางหนึ่งที พลางกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “รู้ว่าเจ้าเห็นแก่บิดาบุญธรรมของเจ้า เลยรู้สึกสนิทกับเฉินทง ตัวเราเองก็ไม่ถือสาเจ้า ถือว่าเข้าใจได้”“ไป บอกเฉินทง ให้ส่งคนไปตามสวีจวินโหลว เจิ้งเป่าหรง กับหลิวซือฉุนมา เสมือนหมูจริงๆ ทุกเรื่องต้องให้เราคอยเตือนถึงจะรู้ว่าต้องทำอะไร”วั่นเจียวเจียวเอามือกุมหน้าผาก แลบลิ้นใส่หลี่เฉิน ก่อนจะวิ่งปรู๊ดไปด้านหลังเพื่อไปส่งข่าวหลี่เฉินส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจเขายิ่งคิดถึงซานเป่ามากขึ้นหลี่เฉินเดินเท้าออกจากตำหนักบูรพา ส่วนพวกมือดีที่เฉินทงส่งไปก็แทบจะลากแขนของสวีจวินโหลวกับเจิ้งเป่าหรงวิ่งมาตามกันทั้งสองคนกำลังผลัดเปลี่ยนงานกันอยู่

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 1160

    พระที่นั่งข้างของพระที่นั่งสีเจิ้งในตำหนักบูรพา หลี่เฉินยกถ้วยชาขึ้นจิบหนึ่งคำ แล้วกล่าวกับเฉินทงที่ยืนโค้งกายอยู่เบื้องหน้าว่า “ข่าวลือต่างๆ ในเมืองหลวง เจ้าอย่าได้ใส่ใจ เรื่องใหญ่เพียงนี้ ต่อให้ปิดก็ปิดไม่มิด ขอเพียงควบคุมไว้ไม่ให้ประชาชนตื่นตระหนกก็พอแล้ว”เฉินทงกล่าวอย่างเคารพว่า “กระหม่อมเข้าใจแล้วพ่ะย่ะค่ะ”หลี่เฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พลันนึกถึงแนวคิดการโฆษณาก่อนสงครามในชาติก่อน จึงกล่าวว่า “ให้คนของหน่วยบูรพาไปหานักเล่านิทานตามชาวบ้าน ให้พวกเขาแต่งเรื่องเล่าให้มากเกี่ยวกับการรุกรานของแคว้นเหลียว การรังแกอารยธรรมจงหยวนของเรา จะดัดแปลงจากประวัติศาสตร์จริงก็ได้ หรือจะกุขึ้นล้วนๆ ก็ไม่เป็นไร สรุปคือ ต้องปลุกความเคียดแค้นของราษฎรทั้งแผ่นดินต่อแคว้นเหลียวให้ลุกโชนขึ้นมา”เฉินทงเองก็เป็นคนหัวไว เมื่อหลี่เฉินพูดเช่นนี้ เขาก็เข้าใจทันทีดวงตาสว่างวาบ เฉินทงกล่าวออกมาอย่างจริงใจว่า “ฝ่าบาทหลักแหลมยิ่งนักพ่ะย่ะค่ะ”“จำต้องทำเช่นนี้”หลี่เฉินถอนหายใจพลางกล่าว “กรมครัวเรือนส่งฎีกาขึ้นมาแล้ว เกินครึ่งล้วนแต่เป็นการคร่ำครวญ การจะจัดหาเสบียงจำนวนมากในระยะเวลาอันสั้น ย่อมเป็นการลำบากแก่พ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 1159

    เห็นว่าสวีจวินโหลวมีท่าทีจริงใจ สวีฉังชิงจึงพยักหน้าเบาๆน้ำเสียงเขาอ่อนลง พูดว่า “เจ้าอย่าโทษว่าข้าเข้มงวดกับเจ้ามากนัก ความหวังของตระกูลสวีเรา ไม่ได้อยู่ที่ข้า แต่อยู่ที่เจ้า”สวีจวินโหลวได้ยินดังนั้นก็รีบพูดว่า “ท่านอา คำพูดนี้ของท่านรุนแรงเกินไปแล้ว เรื่องราวต่างๆ ไม่ว่าจะเล็กหรือใหญ่ของตระกูลเรา ล้วนต้องให้ท่านอาเป็นผู้ตัดสิน หลานยังเยาว์วัยนัก ยังต้องเรียนรู้จากท่านอาอีกมาก”สวีฉังชิงกล่าวว่า “ตอนนี้แน่นอนว่าต้องให้ข้าช่วยกลั่นกรอง แต่ในอนาคตเล่า?”สวีฉังชิงวางฝ่ามือลงบนไหล่ของสวีจวินโหลว พูดด้วยน้ำเสียงลึกซึ้งว่า “เจ้าลองคิดให้ดี ตอนนี้ขุนนางในราชสำนัก ล้วนมีอายุเท่าไรกันบ้าง? พูดให้ตรงกว่านี้ก็คือ พวกเขาล้วนเป็นขุนนางที่เหลือจากรัชสมัยของฮ่องเต้องค์ก่อน แม้ว่าภายนอกพวกสายคณะเสนาบดีจะดูเหมือนถูกสลายไปแล้ว แต่เบื้องหลังเล่า? แบ่งแยกกันตามเชื้อสาย ตามภูมิลำเนา ตามแนวคิดทางการเมือง แก๊งกลุ่มก้อนมากมาย แก่งแย่งแก้แค้นกันไม่สิ้นสุด มีมากมายเกินจะนับ”“การปฏิรูปใหม่ของฝ่าบาทครั้งนี้ เป็นก้าวแรกในการสลายพวกกลุ่มก้อนเหล่านั้น ต่อจากนี้ยังจะมีการเคลื่อนไหวอีกมาก แต่สรุปแล้วมีเพียงคณ

  • รัชทายาทจอมเจ้าเล่ห์   บทที่ 1158

    สวีจวินโหลวจำถ้อยคำเหล่านั้นไว้ในใจ พลางกล่าวว่า “ท่านอาวางใจเถิด หลานจะระมัดระวังให้มาก”พูดจบ เขาก็เปลี่ยนหัวข้อทันที กดเสียงให้ต่ำลง “ท่านอา ท่านได้ยินเรื่องนี้หรือยัง? ด่านเย่ว์หยานั่น ดูเหมือนจะมีปัญหาอยู่ไม่น้อย?”สีหน้าสวีฉังชิงพลันเปลี่ยน แต่ไม่ตอบคำถาม กลับถามกลับแทน “เจ้าไปได้ยินมาจากที่ใด?”สวีจวินโหลวยิ้มแหยๆ ตอบ “ก่อนหน้านี้หลานเป็นรองหัวหน้าสำนักจานซื่อ ประจำตำหนักบูรพา ย่อมมีข่าวบางอย่างเล็ดลอดถึงหูหลานบ้าง ได้ยินมาว่าเร็วๆ นี้ ฝ่าบาทมีราชโองการหลายฉบับ ล้วนส่งไปยังดินแดนกานและฉ่าน รวมถึงด่านเย่ว์หยา และกรมพระคลังยังได้รับพระบัญชาให้จัดหาทางระดมเสบียงจากทั่วทุกหัวเมือง?”“ใช่ ได้รับมาแล้ว”สวีฉังชิงพยักหน้า “และก็เริ่มดำเนินการแล้วตามพระบัญชา เสบียงจะเน้นการซื้อเป็นหลัก เกณฑ์เป็นรอง สิ่งสำคัญคือต้องไม่กระทบการดำรงชีวิตของราษฎร และห้ามทำให้ราคาท้องถิ่นผันผวนจนเกินควบคุม ราคาตลาดของข้าวสารต้องไม่เกินร้อยละยี่สิบห้า และเมื่อรวบรวมได้แล้ว จะส่งตรงไปยังดินแดนกานและฉ่าน โดยมีผู้รับผิดชอบเฉพาะดำเนินการเข้าคลังเสบียง”สวีจวินโหลวถามอย่างตื่นเต้น “ท่านอา…นี่จะเกิดศึกใหญ่แล้

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status