บทที่ 1

                  เสียงดังกระหึ่มของเครื่องเสียงในร้านที่ผู้คนเรียกกันว่า ‘บาร์โฮสต์’ ดังสนั่นไปทั่วทั้งห้อง โต๊ะเรียงรายมากมายพร้อมทั้งเก้าอี้ถูกจับจองไปมากกว่าครึ่ง ส่วนอีกฝั่งก็เป็นโซฟา บ่งบอกได้ว่าโซนนี้เป็นของวีไอพี ซึ่งโต๊ะทั้งหมดจะถูกจับจองไว้แล้วเรียบร้อยบางครั้งอาจจะต้องจองกันข้ามเดือนเลยทีเดียว 

                เพราะที่นี่คือบาร์โฮสต์ชายที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในย่านนี้ แน่นอนว่าหนุ่ม ๆ ที่จะมาให้บริการ เหล่าลูกค้าก็มีแต่คุณภาพทั้งนั้นไม่ว่าจะด้วยทักษะวาจาที่เป็นเลิศ ทั้งรูปร่างหน้าตาดูดี และแน่นอนว่าพวกเขาเหล่านี้บริการได้ถึงใจอย่างแน่นอน นั่นเพราะว่าพนักงานโฮสต์ทุกคนจะต้องถูกเทรนจากเจ้าของร้านอย่างเข้มข้นก่อนจะถูกยินยอมพร้อมให้ลงสนาม 

               “เข้ามาเถอะน่า ไม่มีใครกัดแกหรอก” หญิงสาวคนหนึ่งกำลังจูงแขนเพื่อนที่มีท่าทางดูกล้า ๆ กลัว ๆ แต่งตัวค่อนข้างมิดชิดกว่าคนอื่นในที่นี้ ทว่าก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกแปลกแยกขนาดนั้น 

               “เปลี่ยนใจตอนนี้ทันไหม” ผู้ที่กำลังถูกจูงมือถามขึ้น เธอเริ่มรู้สึกลังเลขึ้นมาบ้างแล้วในทีแรกก็อยากมาที่นี่อยู่หรอก แต่พอเห็นผู้คนและแสงสีเสียงที่มันไม่คุ้นหูคุ้นตาเอาเสียเลย ก็เกิดความรู้สึกอยากกลับบ้าน 

              “ไม่ทันแล้วจ้ะ ถ้าไม่เริ่มตอนนี้แล้วแกจะเริ่มตอนไหน จะปล่อยให้ตัวเองขึ้นคานไปจนตายรึไง” 

              “ไปก็ได้” ในที่สุดเธอก็ยินยอมเดินตามเพื่อนสาวที่คะยั้นคะยอให้มาที่นี่ ทั้งคู่เดินไปยังโต๊ะที่ถูกจองไว้ นั่นคือโซฟาฝั่งวีไอพี 

              เธอคือริต้า รสิตา ประธานบริษัทนำเข้าเครื่องดื่มจากต่างประเทศและส่งต่อไปยังร้านต่าง ๆ ในประเทศที่มีคู่ค้ามากถึงหนึ่งร้อยร้านด้วยกัน และที่ผับแห่งนี้ก็เป็นหนึ่งในลูกค้าของเธอ 

              สาเหตุที่เธอได้มายังบาร์โฮสต์แห่งนี้นั่นเป็นเพราะว่าตัวเธอเองต้องการที่จะกล้าสื่อสารกับเพศตรงข้ามให้มากขึ้น ด้วยความที่ก่อนหน้านี้เธอนั้นถูกเลี้ยงดูมาดั่งไข่ในหิน พ่อแม่ประคบประหงมและกรอกหูเสมอว่าเพศชายนั้น เป็นคนที่ชอบเอารัดเอาเปรียบผู้หญิง ทำให้เธอฝังใจและค่อนข้างที่จะเว้นระยะห่างจากผู้ชายมากพอสมควร 

              แต่เมื่อไม่นานมานี้ บิดาและมารดาของเธอจากไปอย่างกะทันหันด้วยอุบัติเหตุ รสิตาเศร้าโศกเสียใจเหลือเกินแต่ก็ต้องเดินหน้าต่อไปเพราะธุรกิจที่พ่อของเธอสร้างไว้ มีเพียงเธอที่เป็นลูกสาวคนเดียวเท่านั้นที่จะสามารถประคับประคองไปได้ 

              แต่ติดปัญหาตรงที่ว่าเธอทำงานเก่งก็จริงแต่ก็เคี่ยวด้วยเช่นกัน ทำให้เธอไม่มีเวลาที่จะไปมีความรักหรือว่าเปิดใจให้ใครได้เลย จนเพื่อนของเธออย่างอารียาต้องบังคับให้ได้มาเปิดหูเปิดตาเสียบ้าง และบาร์โฮสต์เป็นที่ที่เพื่อนสาวคนนี้บอกว่ารสิตาต้องมาให้ได้ 

              วันนี้เธอจึงได้มานั่งอยู่บนโซฟาในโซนวีไอพีของร้าน ที่หันหน้าไปทางเวทีและสามารถมองเห็นหนุ่ม ๆ ที่มีมากถึงห้าสิบคน เดินขวักไขว่ปะทะแสงไฟสลัวอยู่บนนั้น เพื่อโชว์ตัวให้กับลูกค้าที่มาใช้บริการนั้นได้เลือกมาดูแลในค่ำคืนนี้ 

              ตลอดการนั่งชมการเลือกสรรหนุ่ม ๆ อารียาก็คอยอธิบายขั้นตอนการเลือกโฮสต์ว่าจะต้องทำอย่างไร หากถูกใจใครจะต้องประมูลต่อสู้แบบไหน และชี้คนนั้นคนนี้ให้รสิตาดู บอกว่าหล่อดูท่าทางแล้วน่าจะบริการดี แต่จนแล้วจนรอดรสิตาก็ไม่เลือกใครสักคน 

             ในตอนนี้เธอสั่งเมนูทุกอย่างที่มีในร้านมาที่โต๊ะของตัวเองเพราะไม่รู้ว่าอันไหนที่มันน่ากินหรือไม่น่ากิน ทว่าหากเป็นเครื่องดื่มเธอก็พอรู้อยู่บ้าง ส่วนในเรื่องของอาหารเธอเห็นว่าอะไรที่มีในเมนูเธอก็เลือกมาจนหมด กลายเป็นว่าทั้งร้านในตอนนี้เธอคือลูกค้าที่ทุ่มทุนที่สุด 

              ในขณะที่ยังไม่ได้เลือกโฮสต์มาดูแลสักคน แต่โต๊ะของเธอก็คืออลังการที่สุดแล้ว และการที่เธอเลือกหนุ่มไม่ได้สักคนนี่แหละทำให้เรื่องนี้ไปถึงหูเจ้าของร้านอย่าง กร กรวิวัฒน์ ชายหนุ่มรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ไม่รู้ว่าร้านตัวเองได้ทำอะไรผิดตรงไหนหรือเปล่า 

               แขกหน้าใหม่ที่กระเป๋าหนักคนนี้จึงไม่ถูกใจใครเลยสักคนแม้กระทั่งตัวท็อปในร้านก็ยังถูกเมินเฉยหรือนี่ เห็นทีว่าเป็นแบบนี้คงไม่ดีแน่ ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งเครื่องหน้าหล่อเหลา และเจ้าเสน่ห์เดินเข้ามายังโต๊ะของรสิตาอย่างนอบน้อม และหวังว่าจะสามารถโน้มน้าวให้แขกผู้มีเกียรติคนนี้ได้เลือกหนุ่ม ๆ ให้มาดูแลสักคนก็ยังดี 

               “แกเมาแล้วเหรอเนี่ย เพิ่งกินไปแก้วเดียวเอง” อารียาทักท้วงเพื่อนสาวที่ในตอนนี้ดวงตาคล้ายกับว่าจะล่องลอยไปเสียแล้วทั้ง ๆ ที่เมื่อครู่ รสิตาเพิ่งจะยกเครื่องดื่มไปแค่แก้วเดียวเอง 

               อารียาเหลือจะเชื่อ ไม่คิดว่าคนที่เป็นประธานสาวผู้เก่งกาจนำเข้าเครื่องดื่มแอลกอฮอล์จะออกอาการไวขนาดนี้ เห็นได้ชัดว่าอาการนี้มันเป็นอาการของคนคออ่อน 

               “ไม่รู้สิ รู้สึกมึน ๆ ยังไงก็ไม่รู้” แท้จริงแล้วรสิตาไม่เคยดื่มมาก่อนเลยต่างหากล่ะ 

               นั่นเพราะเป็นผลพวงจากพ่อและแม่ที่คร่ำเคร่งในการสั่งสอนเธอ ถึงแม้ที่บ้านจะขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ก็ตามแต่พ่อมักจะสอนเสมอว่า เป็นผู้หญิงการดื่มมันไม่ค่อยดีนัก ถึงแม้ผู้หญิงคนอื่นจะทำตัวแบบนั้นแต่รสิตาห้ามทำเด็ดขาด ทำให้เธอไม่เคยจะได้ออกมาสังสรรค์หรือว่าพบปะผู้คนในยามวิกาลเลยสักครั้ง 

               จนกระทั่งเธออายุได้สามสิบปี ท่านทั้งสอง มีเหตุให้จากไปไม่หวนกลับ ถึงแม้การเป็นแบบนี้เธอคล้ายกับว่าตัวเองจะมีอิสระขึ้นมาบ้าง แต่มันก็ไม่ต่างจากลูกนกที่ไม่เคยหัดบินมาก่อนเธอต้องเรียนรู้หลาย ๆ อย่างด้วยตัวเอง คร่ำเคร่งในหน้าที่การงานและเหนื่อยอย่างสาหัสมาโดยตลอดกว่าจะมีทุกวันนี้ได้บอกเลยว่ามันไม่ง่ายนัก 

              ทว่าวันนี้เธอกลับมาพ่ายแพ้ให้กับเครื่องดื่มเพียงแค่แก้วเดียว คิดแล้วก็ช่างน่าขัน ผู้หญิงที่เก่งอย่างไรรสิตาต้องมามึนเมาแบบนี้ 

              “สวัสดีครับคุณผู้หญิง ไม่ทราบว่าติดปัญหาตรงไหนหรือเปล่า ในค่ำคืนนี้ทางร้านของเราไม่มีโฮสต์คนไหนที่น่าสนใจเลยเหรอครับ” กรวิวัฒน์เดินมายังโต๊ะของลูกค้ากระเป๋าหนัก เขาก้มลงพูดคุยกับรสิตาอย่างนอบน้อม 

              หญิงสาวปรายตามองเขาก็รู้สึกตื่นตะลึงอย่างมาก ออร่าบางอย่างแผ่กระจายออกมาจากร่างสูง เธอรู้สึกเหมือนภาพทุกสิ่งทุกอย่างมันสโลว์โมชันไปหมด เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ไม่รู้เพราะเครื่องดื่มมึนเมาหรือเพราะความหล่อเหลาของเขากระแทกตากันแน่ 

              “คนนี้ค่ะ ฉันจะเอาคนนี้” เธอพูดด้วยเสียงยานคางเล็กน้อยก่อนจะชี้ไปที่กรวิวัฒน์ เขาตกตะลึงที่เธอพูดแบบนั้นแต่เมื่อพินิจพิเคราะห์ดูแล้วพบว่าหญิงสาวคนนี้มีอาการเมาพอสมควร 

              “ริต้า แกทำอะไรของแกเนี่ย” อารียาสะกิดเพื่อนสาวพร้อมเอ่ยห้ามอีกด้วย แต่ในตอนนี้รสิตานั้นหูดับไปแล้ว เธอไม่ได้ยินและมองไม่เห็นอะไรอีกต่อไปนอกจากใบหน้าอันหล่อเหลาของผู้ชายคนนี้ 

             “ไม่เป็นไรครับคุณผู้หญิง เดี๋ยววันนี้ผมบริการเอง” ว่าจบเขาก็นั่งลงด้านข้างของรสิตาทันที รอยยิ้มละมุนถูกส่งมาให้รสิตาจนตาพร่าไปชั่วครู่ ไม่เคยคิดมาก่อนว่าโลกใบนี้จะมีคนที่หน้าตาดีและออร่าบางอย่างมันผุดผ่องออกมา 

            เขาคนนี้ดูต่างจากโฮสต์ทุกคนที่มีในร้านคาดว่าน่าจะเป็นตัวท็อปแน่ ๆ ที่เปิดตัวมาทีหลัง รสิตารู้สึกว่าตัวเองนั้นโชคดีเหลือเกินที่รอก่อน จึงได้ชายคนนี้มานั่งเคียงข้าง 

            “ว่าแต่ คุณผู้หญิงชื่ออะไรครับผมไม่เคยเห็นมาก่อนเลย เพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกใช่ไหม” ทั้งยังมีเสียงนุ่มละมุนชวนฝันอีกด้วย 

            “ริต้าค่ะ เพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรก” 

            “งั้นเหรอครับ รู้สึกเป็นเกียรติมากเลยครับที่ได้ดูแลคุณริต้าในวันนี้ อยากให้ผมดูแลอะไรเป็นพิเศษไหมครับ อยากให้นวดหรือว่าเล่นเกมดีล่ะ” เขางัดเทคนิคที่เคยมัดใจสาว ๆ มาใช้กับหญิงสาวตรงหน้า 

             รสิตาแก้มแดงระเรื่อเห็นได้ชัดว่ากำลังเขินเขาอยู่ กรวิวัฒน์ยกยิ้มอย่างพอใจลูกค้าคนนี้เริ่มติดกับเขาแล้ว เห็นทีว่าวิชาบาร์โฮสต์ของเขายังคงใช้ได้ 

             “นั่งอยู่เฉย ๆ ก็พอค่ะ ไม่ต้องทำไรเลย” ทว่าคำตอบของเธอกลับทำให้เขานิ่งอึ้งไป แล้วเกิดคำถามในใจว่า ถ้างั้นหญิงสาวคนนี้มาที่นี่เพื่ออะไร ถ้าไม่ได้ต้องการโฮสต์มาบริการ